Ο Ιεχωβά Είναι Θεός Διαθηκών
«Θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη».—ΙΕΡΕΜΙΑΣ 31:31.
1, 2. (α) Ποια γιορτή εγκαινίασε ο Ιησούς τη νύχτα της 14ης Νισάν του 33 Κ.Χ.; (β) Ποια διαθήκη ανέφερε ο Ιησούς σε συσχετισμό με το θάνατό του;
ΤΗ ΝΥΧΤΑ της 14ης Νισάν του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα με τους 12 αποστόλους του. Εφόσον γνώριζε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του γεύμα μαζί τους και ότι σύντομα θα πέθαινε στα χέρια των εχθρών του, ο Ιησούς επωφελήθηκε από την περίσταση για να εξηγήσει πολλά σπουδαία ζητήματα στους πλησιέστερους μαθητές του.—Ιωάννης 13:1–17:26.
2 Τότε ήταν που ο Ιησούς, αφού πρώτα έδιωξε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, εγκαινίασε τη μοναδική ετήσια θρησκευτική γιορτή την οποία έχουν λάβει εντολή να τηρούν οι Χριστιανοί—την Ανάμνηση του θανάτου του. Η αφήγηση λέει: «Καθώς συνέχιζαν να τρώνε, ο Ιησούς πήρε ένα ψωμί και, αφού είπε μια ευλογία, το έσπασε και, δίνοντάς το στους μαθητές, είπε: “Πάρτε, φάτε. Αυτό σημαίνει το σώμα μου”. Επίσης, πήρε ένα ποτήρι και, αφού είπε μια ευχαριστήρια προσευχή, τους το έδωσε λέγοντας: “Πιείτε από αυτό, όλοι σας· διότι αυτό σημαίνει το «αίμα μου της διαθήκης», το οποίο θα χυθεί χάρη πολλών για συγχώρηση αμαρτιών”». (Ματθαίος 26:26-28) Οι ακόλουθοι του Ιησού έπρεπε να τηρούν την Ανάμνηση του θανάτου του με απλό, αξιοπρεπή τρόπο. Επίσης, ο Ιησούς ανέφερε μια διαθήκη σε συσχετισμό με το θάνατό του. Στην αφήγηση του Λουκά, αυτή αποκαλείται “η νέα διαθήκη”.—Λουκάς 22:20.
3. Ποια ερωτήματα εγείρονται σχετικά με τη νέα διαθήκη;
3 Ποια είναι η νέα διαθήκη; Εφόσον είναι νέα διαθήκη, μήπως σημαίνει αυτό ότι υπάρχει μια παλιά διαθήκη; Συνδέονται άλλες διαθήκες με αυτήν; Αυτά είναι σημαντικά ερωτήματα διότι ο Ιησούς είπε ότι το αίμα της διαθήκης θα χυνόταν «για συγχώρηση αμαρτιών». Όλοι μας έχουμε απελπιστική ανάγκη αυτής της συγχώρησης.—Ρωμαίους 3:23.
Μια Διαθήκη με τον Αβραάμ
4. Ποια αρχαία υπόσχεση μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη νέα διαθήκη;
4 Για να κατανοήσουμε τη νέα διαθήκη, πρέπει να ανατρέξουμε, σχεδόν 2.000 χρόνια πριν από την επίγεια διακονία του Ιησού, στον καιρό κατά τον οποίο ο Θάρα και η οικογένειά του—περιλαμβανομένου του Άβραμ (αργότερα Αβραάμ) και της συζύγου του Άβραμ, της Σαραΐ (αργότερα Σάρρα)—έκαναν το κοπιαστικό ταξίδι από την ευημερούσα Ουρ των Χαλδαίων προς τη Χαρράν, στη βόρεια Μεσοποταμία. Έμειναν εκεί μέχρι το θάνατο του Θάρα. Κατόπιν, με εντολή του Ιεχωβά, ο 75χρονος Αβραάμ πέρασε τον Ευφράτη Ποταμό και ταξίδεψε νοτιοδυτικά προς τη γη Χαναάν για να ζήσει μια νομαδική ζωή σε σκηνές. (Γένεση 11:31–12:1, 4, 5· Πράξεις 7:2-5) Αυτό συνέβη το 1943 Π.Κ.Χ. Ενόσω ο Αβραάμ βρισκόταν ακόμη στη Χαρράν, ο Ιεχωβά τού είχε πει: «Εγώ θα σε κάνω μεγάλο έθνος και θα σε ευλογήσω και θα μεγαλύνω το όνομά σου· και εσύ να αποδειχτείς ευλογία. Και θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν, και εκείνον που σε καταριέται θα τον καταραστώ, και όλες οι οικογένειες της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους μέσω εσένα». Αργότερα, όταν ο Αβραάμ είχε ήδη μπει στη Χαναάν, ο Ιεχωβά πρόσθεσε: «Στο σπέρμα σου πρόκειται να δώσω αυτή τη γη».—Γένεση 12:2, 3, 7.
5. Με ποια ιστορική προφητεία συνδέεται η υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ;
5 Η υπόσχεση που δόθηκε στον Αβραάμ συνδέθηκε με μια άλλη υπόσχεση του Ιεχωβά. Μάλιστα κατέστησε τον Αβραάμ πρόσωπο-κλειδί στην ανθρώπινη ιστορία, έναν κρίκο στην εκπλήρωση της πρώτης προφητείας που καταγράφηκε ποτέ. Μετά την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας στον κήπο της Εδέμ, ο Ιεχωβά εξέφερε κρίση και για τους δύο και, στην ίδια περίπτωση, απευθύνθηκε με τα εξής λόγια στον Σατανά, ο οποίος είχε παροδηγήσει την Εύα: «Εγώ θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα και στη γυναίκα και ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σε πλήξει στο κεφάλι και εσύ θα τον πλήξεις στη φτέρνα». (Γένεση 3:15) Η διαθήκη του Ιεχωβά με τον Αβραάμ κατέδειξε ότι το Σπέρμα μέσω του οποίου θα εκμηδενίζονταν τα έργα του Σατανά θα εμφανιζόταν στη γενεαλογική γραμμή εκείνου του πατριάρχη.
6. (α) Μέσω τίνος θα εκπληρωνόταν η υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ; (β) Τι είναι η Αβραμιαία διαθήκη;
6 Εφόσον η υπόσχεση του Ιεχωβά σχετιζόταν με ένα σπέρμα, ο Αβραάμ χρειαζόταν ένα γιο μέσω του οποίου θα μπορούσε να έρθει το Σπέρμα. Ωστόσο, ο ίδιος και η Σάρρα είχαν γεράσει και ήταν ακόμη άτεκνοι. Τελικά, όμως, ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε, αναζωογονώντας θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές τους δυνάμεις, και η Σάρρα γέννησε ένα γιο στον Αβραάμ, τον Ισαάκ, κρατώντας έτσι ζωντανή την υπόσχεση σχετικά με ένα σπέρμα. (Γένεση 17:15-17· 21:1-7) Χρόνια αργότερα, αφού ο Ιεχωβά δοκίμασε την πίστη του Αβραάμ—ακόμη και μέχρι του σημείου να δει κατά πόσο ήταν διατεθειμένος να προσφέρει τον αγαπημένο του γιο, τον Ισαάκ, ως θυσία—επανέλαβε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ: «Ασφαλώς θα σε ευλογήσω και ασφαλώς θα πληθύνω το σπέρμα σου σαν τα άστρα των ουρανών και σαν τους κόκκους της άμμου στην ακρογιαλιά· και το σπέρμα σου θα πάρει στην κατοχή του την πύλη των εχθρών του. Και μέσω του σπέρματός σου όλα τα έθνη της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους λόγω του ότι άκουσες τη φωνή μου». (Γένεση 22:15-18) Αυτή η διευρυμένη υπόσχεση αποκαλείται συχνά Αβραμιαία διαθήκη, και η μεταγενέστερη νέα διαθήκη επρόκειτο να συνδεθεί στενά μαζί της.
7. Πώς άρχισε να αυξάνεται σε αριθμό το σπέρμα του Αβραάμ, και ποιες περιστάσεις τούς έκαναν να γίνουν κάτοικοι της Αιγύπτου;
7 Αργότερα, ο Ισαάκ απέκτησε δίδυμους γιους, τον Ησαύ και τον Ιακώβ. Ο Ιεχωβά επέλεξε τον Ιακώβ για να είναι ο πρόγονος του Υποσχεμένου Σπέρματος. (Γένεση 28:10-15· Ρωμαίους 9:10-13) Ο Ιακώβ απέκτησε 12 γιους. Σαφώς, ήταν πια ο καιρός για να αρχίσει να αυξάνεται το σπέρμα του Αβραάμ. Όταν οι γιοι του Ιακώβ ήταν ενήλικοι, πολλοί με δικές τους οικογένειες, μια πείνα τους ανάγκασε όλους να μετακομίσουν στην Αίγυπτο όπου με θεϊκή πρόνοια ο γιος του Ιακώβ, ο Ιωσήφ, είχε προετοιμάσει το έδαφος. (Γένεση 45:5-13· 46:26, 27) Ύστερα από μερικά χρόνια, η πείνα στη Χαναάν υποχώρησε. Ωστόσο, η οικογένεια του Ιακώβ έμεινε στην Αίγυπτο—στην αρχή ως φιλοξενούμενοι αλλά αργότερα ως δούλοι. Χρειάστηκε να φτάσει το 1513 Π.Κ.Χ., 430 χρόνια από τότε που ο Αβραάμ πέρασε τον Ευφράτη, για να οδηγήσει ο Μωυσής τους απογόνους του Ιακώβ έξω από την Αίγυπτο στην ελευθερία. (Έξοδος 1:8-14· 12:40, 41· Γαλάτες 3:16, 17) Ο Ιεχωβά θα έδινε τώρα ιδιαίτερη προσοχή στη διαθήκη που είχε κάνει με τον Αβραάμ.—Έξοδος 2:24· 6:2-5.
“Η Παλιά Διαθήκη”
8. Τι σύναψε ο Ιεχωβά με τους απογόνους του Ιακώβ στο Σινά, και ποια σχέση είχε αυτό με την Αβραμιαία διαθήκη;
8 Όταν ο Ιακώβ και οι γιοι του μετακόμισαν στην Αίγυπτο, αποτελούσαν μια διευρυμένη οικογένεια, αλλά οι απόγονοί τους έφυγαν από την Αίγυπτο ως ένα μεγάλο σύνολο πολυπληθών φυλών. (Έξοδος 1:5-7· 12:37, 38) Προτού τους φέρει ο Ιεχωβά στη Χαναάν, τους οδήγησε νότια, στους πρόποδες του βουνού που ονομάζεται Χωρήβ (ή Σινά), στην Αραβία. Εκεί έκανε διαθήκη μαζί τους. Αυτή κατέληξε να αποκαλείται “η παλιά διαθήκη” σε σχέση με «τη νέα διαθήκη». (2 Κορινθίους 3:14) Μέσω της παλιάς διαθήκης, ο Ιεχωβά επεξεργάστηκε με παραστατικό τρόπο την εκπλήρωση της διαθήκης που είχε κάνει με τον Αβραάμ.
9. (α) Ποια τέσσερα πράγματα υποσχέθηκε ο Ιεχωβά μέσω της Αβραμιαίας διαθήκης; (β) Ποιες άλλες προοπτικές διάνοιξε η διαθήκη που έκανε ο Ιεχωβά με τον Ισραήλ, και με ποιον όρο;
9 Ο Ιεχωβά εξήγησε στον Ισραήλ τους όρους αυτής της διαθήκης: «Αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου, τότε θα γίνετε ειδική ιδιοκτησία μου ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, επειδή ολόκληρη η γη ανήκει σε εμένα. Και εσείς θα γίνετε σε εμένα βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος». (Έξοδος 19:5, 6) Ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί ότι το σπέρμα του Αβραάμ (1) θα γινόταν μεγάλο έθνος, (2) θα του δινόταν η δυνατότητα να νικήσει τους εχθρούς του, (3) θα κληρονομούσε τη γη Χαναάν και (4) θα αποτελούσε αγωγό ευλογιών για τα έθνη. Τώρα αποκάλυψε ότι αυτοί οι ίδιοι θα μπορούσαν να κληρονομήσουν εκείνες τις ευλογίες ως ο ειδικός λαός του, ο Ισραήλ, αποτελώντας «βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος», αν θα υπάκουαν στις εντολές του. Συμφώνησαν οι Ισραηλίτες να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαθήκη; Απάντησαν σαν ένας άνθρωπος: «Όλα όσα είπε ο Ιεχωβά είμαστε πρόθυμοι να τα εκτελούμε».—Έξοδος 19:8.
10. Πώς οργάνωσε ο Ιεχωβά τους Ισραηλίτες σε έθνος, και τι ανέμενε από αυτούς;
10 Έτσι, ο Ιεχωβά οργάνωσε τους Ισραηλίτες σε έθνος. Τους έδωσε νόμους που ρύθμιζαν τη λατρεία τους και την κοινωνική τους ζωή. Προμήθευσε επίσης μια σκηνή (αργότερα, ένα ναό στην Ιερουσαλήμ) και ένα ιερατείο το οποίο θα απέδιδε ιερή υπηρεσία στη σκηνή. Η τήρηση της διαθήκης σήμαινε ότι έπρεπε να υπακούν στους νόμους του Ιεχωβά και, ιδιαίτερα, να λατρεύουν μόνο αυτόν. Η πρώτη από τις Δέκα Εντολές οι οποίες αποτελούσαν τον πυρήνα εκείνων των νόμων ήταν: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σου, που σε έβγαλα από τη γη της Αιγύπτου, από το σπίτι των δούλων. Δεν πρέπει να έχεις άλλους θεούς εναντίον του προσώπου μου».—Έξοδος 20:2, 3.
Ευλογίες Μέσω της Διαθήκης του Νόμου
11, 12. Με ποιους τρόπους εκπληρώθηκαν στον Ισραήλ οι υποσχέσεις που περιλαμβάνονταν στην παλιά διαθήκη;
11 Εκπληρώθηκαν στον Ισραήλ οι υποσχέσεις που περιλαμβάνονταν στη διαθήκη του Νόμου; Έγινε ο Ισραήλ «άγιο έθνος»; Ως απόγονοι του Αδάμ, οι Ισραηλίτες ήταν αμαρτωλοί. (Ρωμαίους 5:12) Ωστόσο, υπό το Νόμο, προσφέρονταν θυσίες με σκοπό την κάλυψη των αμαρτιών τους. Αναφορικά με τις θυσίες που προσφέρονταν την ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης, ο Ιεχωβά είπε: «Αυτή την ημέρα θα γίνεται εξιλέωση για εσάς προκειμένου να ανακηρυχτείτε καθαροί. Θα είστε καθαροί από όλες τις αμαρτίες σας ενώπιον του Ιεχωβά». (Λευιτικό 16:30) Επομένως, όσο παρέμενε πιστός ο Ισραήλ ήταν άγιο έθνος, καθαρισμένο για την υπηρεσία του Ιεχωβά. Αλλά αυτή η καθαρή κατάσταση εξαρτιόταν από την υπακοή τους στο Νόμο και από τη συνεχή προσφορά θυσιών.
12 Έγινε ο Ισραήλ μια «βασιλεία ιερέων»; Ευθύς εξαρχής αποτελούσε βασιλεία, με τον Ιεχωβά ως ουράνιο Βασιλιά. (Ησαΐας 33:22) Επιπλέον, η διαθήκη του Νόμου περιλάμβανε διατάξεις για ανθρώπινη βασιλεία, και έτσι αργότερα ο Ιεχωβά εκπροσωπούνταν από βασιλιάδες που κυβερνούσαν στην Ιερουσαλήμ. (Δευτερονόμιο 17:14-18) Αλλά ήταν ο Ισραήλ μια βασιλεία ιερέων; Βέβαια, είχε ένα ιερατείο που απέδιδε ιερή υπηρεσία στη σκηνή. Η σκηνή (αργότερα, ο ναός) ήταν το κέντρο της αγνής λατρείας για τους Ισραηλίτες καθώς και για τους μη Ισραηλίτες. Επίσης, το έθνος ήταν για την ανθρωπότητα ο αποκλειστικός αγωγός της αποκαλυμμένης αλήθειας. (2 Χρονικών 6:32, 33· Ρωμαίους 3:1, 2) Όλοι οι πιστοί Ισραηλίτες, όχι μόνο οι Λευίτες ιερείς, ήταν «μάρτυρες» του Ιεχωβά. Ο Ισραήλ ήταν «ο υπηρέτης» του Ιεχωβά, ο οποίος είχε πλαστεί για να “διηγείται τον αίνο Του”. (Ησαΐας 43:10, 21) Πολλοί ταπεινοί αλλοεθνείς είδαν τη δύναμη του Ιεχωβά με την οποία ενεργούσε υπέρ του λαού του και ελκύστηκαν στην αγνή λατρεία. Αυτοί έγιναν προσήλυτοι. (Ιησούς του Ναυή 2:9-13) Εντούτοις, μόνο μία φυλή υπηρετούσε πραγματικά ως χρισμένοι ιερείς.
Προσήλυτοι στον Ισραήλ
13, 14. (α) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι οι προσήλυτοι δεν ήταν συμμέτοχοι στη διαθήκη του Νόμου; (β) Πώς περιήλθαν οι προσήλυτοι κάτω από τη διαθήκη του Νόμου;
13 Ποια ήταν η υπόσταση αυτών των προσήλυτων; Όταν ο Ιεχωβά έκανε τη διαθήκη του, αυτή έγινε μόνο με τον Ισραήλ· εκείνοι που ανήκαν στην «τεράστια μεικτή ομάδα», αν και ήταν παρόντες, δεν κατονομάστηκαν ως συμμέτοχοι. (Έξοδος 12:38· 19:3, 7, 8) Τα πρωτότοκά τους δεν συμπεριλήφθηκαν όταν υπολογίστηκε το λυτρωτικό αντίτιμο για τα πρωτότοκα του Ισραήλ. (Αριθμοί 3:44-51) Δεκαετίες αργότερα, όταν η γη Χαναάν διαμοιράστηκε ανάμεσα στις ισραηλιτικές φυλές, δεν ξεχωρίστηκε τίποτε για τους μη Ισραηλίτες πιστούς. (Γένεση 12:7· Ιησούς του Ναυή 13:1-14) Γιατί; Επειδή η διαθήκη του Νόμου δεν έγινε με τους προσήλυτους. Ωστόσο, οι προσήλυτοι άντρες περιτέμνονταν υπακούοντας στο Νόμο. Τηρούσαν τους κανόνες του και ωφελούνταν από τις διατάξεις του. Τόσο οι προσήλυτοι όσο και οι Ισραηλίτες περιήλθαν κάτω από τη διαθήκη του Νόμου.—Έξοδος 12:48, 49· Αριθμοί 15:14-16· Ρωμαίους 3:19.
14 Παραδείγματος χάρη, αν ένας προσήλυτος σκότωνε άθελά του κάποιον, μπορούσε, όπως ένας Ισραηλίτης, να καταφύγει σε μια πόλη καταφυγίου. (Αριθμοί 35:15, 22-25· Ιησούς του Ναυή 20:9) Την Ημέρα της Εξιλέωσης προσφερόταν μια θυσία «για ολόκληρη την εκκλησία του Ισραήλ». Ως μέρος της εκκλησίας, οι προσήλυτοι συμμετείχαν στις διαδικασίες και καλύπτονταν από τη θυσία. (Λευιτικό 16:7-10, 15, 17, 29· Δευτερονόμιο 23:7, 8) Οι προσήλυτοι συνδέθηκαν τόσο στενά με τον Ισραήλ υπό το Νόμο, ώστε την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν χρησιμοποιήθηκε το πρώτο “κλειδί της βασιλείας” για χάρη των Ιουδαίων, οι προσήλυτοι ωφελήθηκαν και αυτοί. Ως αποτέλεσμα, “ο Νικόλαος, ένας προσήλυτος από την Αντιόχεια”, έγινε Χριστιανός και ήταν ανάμεσα στους «εφτά αναγνωρισμένους άντρες» που διορίστηκαν να φροντίζουν για τις ανάγκες της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ.—Ματθαίος 16:19· Πράξεις 2:5-10· 6:3-6· 8:26-39.
Ο Ιεχωβά Ευλογεί το Σπέρμα του Αβραάμ
15, 16. Πώς εκπληρώθηκε υπό τη διαθήκη του Νόμου η διαθήκη που είχε κάνει ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ;
15 Καθώς οι απόγονοι του Αβραάμ είχαν οργανωθεί σε έθνος υπό το Νόμο, ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατριάρχη. Το 1473 Π.Κ.Χ., ο διάδοχος του Μωυσή, ο Ιησούς του Ναυή, οδήγησε τον Ισραήλ μέσα στη Χαναάν. Η επακόλουθη διανομή της γης ανάμεσα στις φυλές εκπλήρωσε την υπόσχεση του Ιεχωβά σύμφωνα με την οποία θα έδινε αυτή τη γη στο σπέρμα του Αβραάμ. Όταν ο Ισραήλ ήταν πιστός, ο Ιεχωβά εκπλήρωνε την υπόσχεσή του ότι θα τους έδινε τη δυνατότητα να νικούν τους εχθρούς τους. Αυτό αποδείχτηκε ιδιαίτερα αληθινό στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Βασιλιά Δαβίδ. Τον καιρό του γιου του Δαβίδ, του Σολομώντα, εκπληρώθηκε μια τρίτη πλευρά της Αβραμιαίας διαθήκης. «Ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήταν πολυάριθμοι, σαν τους κόκκους της άμμου δίπλα στη θάλασσα σε πλήθος, και έτρωγαν και έπιναν και χαίρονταν».—1 Βασιλέων 4:20.
16 Πώς, όμως, θα έφερναν τα έθνη ευλογία στον εαυτό τους μέσω του Ισραήλ, του σπέρματος του Αβραάμ; Όπως αναφέρθηκε ήδη, ο Ισραήλ ήταν ο ειδικός λαός του Ιεχωβά, ο εκπρόσωπός του ανάμεσα στα έθνη. Λίγο καιρό πριν από την προέλαση του Ισραήλ στη Χαναάν, ο Μωυσής είπε: «Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με το λαό του». (Δευτερονόμιο 32:43) Πολλοί αλλοεθνείς ανταποκρίθηκαν. «Μια τεράστια μεικτή ομάδα» είχε ήδη ακολουθήσει τον Ισραήλ κατά την έξοδό του από την Αίγυπτο, είχε παραστεί μάρτυρας της δύναμης του Ιεχωβά στην έρημο και είχε ακούσει την πρόσκληση του Μωυσή για ευφροσύνη. (Έξοδος 12:37, 38) Αργότερα, η Μωαβίτισσα Ρουθ παντρεύτηκε τον Ισραηλίτη Βοόζ και έγινε πρόγονος του Μεσσία. (Ρουθ 4:13-22) Ο Κεναίος Ιωναδάβ και οι απόγονοί του, καθώς και ο Αιθίοπας Αβδέ-μέλεχ, ξεχώρισαν λόγω της προσκόλλησής τους στις δίκαιες αρχές, όταν πολλοί φυσικοί Ισραηλίτες ήταν άπιστοι. (2 Βασιλέων 10:15-17· Ιερεμίας 35:1-19· 38:7-13) Την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας, πολλοί αλλοεθνείς έγιναν προσήλυτοι και αγωνίστηκαν στο πλευρό του Ισραήλ εναντίον των εχθρών του.—Εσθήρ 8:17, υποσημείωση στη ΜΝΚ.
Αναγκαία μια Νέα Διαθήκη
17. (α) Γιατί απέρριψε ο Ιεχωβά το βόρειο και το νότιο βασίλειο του Ισραήλ; (β) Τι οδήγησε στην τελική απόρριψη των Ιουδαίων;
17 Παρ’ όλα αυτά, για να γευτεί το ειδικό έθνος του Θεού την πλήρη εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού, έπρεπε να είναι πιστό. Δεν ήταν όμως. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν Ισραηλίτες με εξαιρετική πίστη. (Εβραίους 11:32–12:1) Εντούτοις, σε πολλές περιπτώσεις, το έθνος στρεφόταν σε ειδωλολατρικούς θεούς, αποβλέποντας σε υλικά οφέλη. (Ιερεμίας 34:8-16· 44:15-18) Τα άτομα έκαναν κακή εφαρμογή του Νόμου ή απλώς τον αγνοούσαν. (Νεεμίας 5:1-5· Ησαΐας 59:2-8· Μαλαχίας 1:12-14) Μετά το θάνατο του Σολομώντα, ο Ισραήλ διαιρέθηκε σε βόρειο και νότιο βασίλειο. Όταν το βόρειο βασίλειο αποδείχτηκε τελείως στασιαστικό, ο Ιεχωβά ανακοίνωσε: «Επειδή εσύ απέρριψες τη γνώση, και εγώ θα σε απορρίψω από το να με υπηρετείς ως ιερέας». (Ωσηέ 4:6) Το νότιο βασίλειο τιμωρήθηκε και αυτό αυστηρά επειδή αποδείχτηκε αναξιόπιστο ως προς τη διαθήκη. (Ιερεμίας 5:29-31) Όταν οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία, ο Ιεχωβά παρόμοια τους απέρριψε. (Πράξεις 3:13-15· Ρωμαίους 9:31–10:4) Τελικά, ο Ιεχωβά έκανε μια νέα διευθέτηση για να επεξεργαστεί την πλήρη εκπλήρωση της Αβραμιαίας διαθήκης.—Ρωμαίους 3:20.
18, 19. Ποια νέα διευθέτηση έκανε ο Ιεχωβά ώστε να μπορέσει να εκπληρωθεί η Αβραμιαία διαθήκη με πλήρη τρόπο;
18 Αυτή η νέα διευθέτηση ήταν η νέα διαθήκη. Ο Ιεχωβά το είχε προείπει αυτό όταν δήλωσε: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη” . . . “Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά. “Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω. Και θα γίνω Θεός τους, και αυτοί θα γίνουν λαός μου”».—Ιερεμίας 31:31-33.
19 Αυτή είναι η νέα διαθήκη την οποία ανέφερε ο Ιησούς στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. Σε εκείνη την περίπτωση, αποκάλυψε ότι η υποσχεμένη διαθήκη επρόκειτο να συναφθεί μεταξύ των μαθητών του και του Ιεχωβά, με τον Ιησού ως μεσίτη. (1 Κορινθίους 11:25· 1 Τιμόθεο 2:5· Εβραίους 12:24) Μέσω αυτής της νέας διαθήκης, η υπόσχεση που είχε δώσει ο Ιεχωβά στον Αβραάμ θα είχε μια πιο ένδοξη και διαρκή εκπλήρωση, όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο.
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
◻ Τι υποσχέθηκε ο Ιεχωβά στα πλαίσια της Αβραμιαίας διαθήκης;
◻ Πώς επεξεργάστηκε ο Ιεχωβά σε σχέση με τον σαρκικό Ισραήλ την εκπλήρωση της Αβραμιαίας διαθήκης;
◻ Πώς ωφελήθηκαν οι προσήλυτοι από την παλιά διαθήκη;
◻ Γιατί ήταν αναγκαία μια νέα διαθήκη;
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Μέσω της διαθήκης του Νόμου, ο Ιεχωβά επεξεργάστηκε μια αρχική εκπλήρωση της Αβραμιαίας διαθήκης