‘Του Ιεχωβά Είναι η Μάχη’

‘Εγώ έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας [που εσύ χλεύασες, ΜΝΚ]’.—1 ΣΑΜΟΥΗΛ 17:45.

 1, 2. (α) Ποια πρόκληση αντιμετωπίζει ο στρατός του Ισραήλ, που βρίσκεται υπό τις διαταγές του Βασιλιά Σαούλ; (β) Πώς αντιδρούν οι άντρες του στρατού του Ισραήλ στην πρόκληση του Γολιάθ, και ποιος βγαίνει τώρα στο προσκήνιο;

ΔΥΟ ισχυρά στρατεύματα βρίσκονται αντιμέτωπα στην κοιλάδα Ηλά, νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ. Στη μια μεριά βρίσκεται ο στρατός του Ισραήλ, του οποίου ηγείται ο φοβισμένος Βασιλιάς Σαούλ. Στην άλλη μεριά βρίσκεται ο στρατός των Φιλισταίων με το γίγαντα πολεμιστή του, τον Γολιάθ. Το όνομα του Γολιάθ πιθανόν να σημαίνει «Περίβλεπτος». Αυτός έχει ύψος περίπου 2,7 μέτρα και είναι οπλισμένος σαν αστακός. Ο Γολιάθ ξεφωνίζει βλασφημώντας και περιφρονώντας τον Ισραήλ.—1 Σαμουήλ 17:1-11.

² Ποιος θα αντιμετωπίσει την πρόκληση του Γολιάθ; «Πάντες δε οι άνδρες Ισραήλ, ως είδον τον άνδρα, έφυγον από προσώπου αυτού και εφοβήθησαν σφόδρα». Αλλά κοιτάξτε—βγαίνει στο προσκήνιο κάποιος που δεν είναι παρά ένας νεαρός! Το όνομά του είναι Δαβίδ, που σημαίνει «Αγαπητός». Αποδείχτηκε ότι ήταν ‘αγαπητός’ και για τον Ιεχωβά, λόγω της θαρραλέας αφοσίωσής του στη δικαιοσύνη. Ο Σαμουήλ έχει ήδη χρίσει τον Δαβίδ ως τον μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ και το πνεύμα του Ιεχωβά επενεργεί δυναμικά πάνω του.—1 Σαμουήλ 16:12, 13, 18-21· 17:24· Ψαλμός 11:7· 108:6.

 3. Με τι είναι εφοδιασμένος ο Δαβίδ για τη μάχη, αλλά πώς είναι εφοδιασμένος ο Γολιάθ;

³ Όταν ακούει τον Γολιάθ να «εξουθενή [χλευάζει, ΜΝΚ] τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος», ο Δαβίδ προσφέρεται να πολεμήσει το γίγαντα. Όταν ο Σαούλ δίνει τη συγκατάθεσή του, ο Δαβίδ ορμάει, αλλά χωρίς την παραδοσιακή πανοπλία και τα όπλα που του πρόσφερε ο Σαούλ. Έχει εφοδιαστεί μονάχα μ’ ένα ραβδί, μια σφεντόνα και πέντε λείες πέτρες—σ’ αντίθεση με τον Γολιάθ, που κρατάει ένα δόρυ με αιχμή βάρους 7 κιλών και φοράει μια χάλκινη πανοπλία που ζυγίζει 57 κιλά! Καθώς ο ισχυρός Γολιάθ και ο ασπιδοφόρος του προχωρούν, ‘καταριέται ο Φιλισταίος τον Δαβίδ στους θεούς του’.—1 Σαμουήλ 17:12-44.

 4. Πώς απαντάει ο Δαβίδ στην πρόκληση του γίγαντα;

⁴ Πώς απαντάει ο Δαβίδ; Ανταποδίδει την πρόκληση του γίγαντα, φωνάζοντας: ‘Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν και δόρυ και ασπίδα· εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας [που εσύ χλεύασες, ΜΝΚ]· την ημέραν ταύτην θέλει σε παραδώσει ο Ιεχωβά εις την χείρα μου· και θέλω σε πατάξει και αφαιρέσει από σου την κεφαλήν σου· και θέλω παραδώσει τα πτώματα του στρατοπέδου των Φιλισταίων την ημέραν ταύτην εις τα πετεινά του ουρανού και εις τα θηρία της γης· δια να γνωρίση πάσα η γη ότι είναι Θεός εις τον Ισραήλ· και θέλει γνωρίσει παν το πλήθος τούτο ότι ο Ιεχωβά δεν σώζει με ρομφαίαν και δόρυ· διότι ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ, και αυτός θέλει σας παραδώσει εις την χείρα ημών’.—1 Σαμουήλ 17:45-47.

 5. Ποια είναι η έκβαση της μάχης, και ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν;

⁵ Ο Δαβίδ προχωράει τολμηρά προς τη μάχη. Η πέτρα της σφεντόνας του ταξιδεύει προς το στόχο της κι ο Γολιάθ σωριάζεται καταγής. Ναι, ο Ιεχωβά έχει ανταμείψει την πίστη και το θάρρος του Δαβίδ, κατευθύνοντας εκείνο το μικρό βλήμα αλάνθαστα στο μέτωπο του γίγαντα! Ο Δαβίδ τρέχει προς τα εμπρός, τραβάει το σπαθί του ίδιου του Γολιάθ και κόβει το κεφάλι του ‘παλικαρά’. Οι Φιλισταίοι τρέπονται σε άτακτη φυγή. Μπορούσε λοιπόν στ’ αλήθεια να ειπωθεί: ‘ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ’!—1 Σαμουήλ 17:47-51.

 6. (α) Γιατί διαφύλαξε ο Ιεχωβά τις λεπτομέρειες αυτής της αρχαίας μάχης; (β) Ποια διαβεβαίωση χρειάζονται οι δούλοι του Θεού όταν υπομένουν διωγμό από εχθρούς που μπορούν να συγκριθούν με τον Γολιάθ;

⁶ Γιατί διαφύλαξε ο Ιεχωβά, μέσα στο Λόγο του, τη λεπτομερή αφήγηση αυτής της μάχης, μολονότι αυτή έγινε πριν από 3.000 χρόνια περίπου; Ο απόστολος Παύλος μάς λέει: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών». (Ρωμαίους 15:4) Σήμερα, πολλοί πιστοί δούλοι του Θεού υπομένουν όνειδος και απροκάλυπτο διωγμό από εχθρούς που μπορούν να συγκριθούν με τον Γολιάθ. Καθώς αυξάνουν οι πιέσεις από τους εχθρούς, χρειαζόμαστε όλοι μας την παρηγορητική διαβεβαίωση ότι ‘ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ’.

Το Ζήτημα της Κυριαρχίας

 7. Ποιο ζήτημα ενδιαφέρει ολόκληρο το λαό του Θεού σ’ όλα τα έθνη, και γιατί;

⁷ Ο Γολιάθ προχώρησε πολύ περιφρονώντας τον Θεό του Ισραήλ. Παρόμοια, σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα, έχει έρθει στο προσκήνιο το ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης που προκαλεί την κυριαρχία του Ιεχωβά και προσπαθεί να εξαναγκάσει τους δούλους του να υποταχθούν αποδίδοντας λατρεία στο Κράτος. Αυτό το ζήτημα ενδιαφέρει το λαό του Θεού σ’ όλα τα έθνη. Γιατί; Επειδή οι προσδιορισμένοι ‘Καιροί των Εθνών’ που προφητεύτηκαν τέλειωσαν το 1914, εισάγοντας έτσι την τωρινή περίοδο, κατά την οποία επικρατεί «στενοχωρία εθνών εν απορία». (Λουκάς 21:24-26) Οι Καιροί των Εθνών ξεκίνησαν όταν τα έθνη άρχισαν να καταπατούν την επίγεια Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. και κάλυψαν τα επόμενα 2.520 χρόνια μέχρι το 1914, όταν ο Ιεχωβά ενθρόνισε τον Ιησού ως τον Μεσσιανικό του Βασιλιά στην ουράνια Ιερουσαλήμ.—Εβραίους 12:22, 28· Αποκάλυψις 11:15, 17.a

 8. (α) Πώς ανταποκρίθηκαν οι βασιλιάδες της γης στην προφητική εντολή να ‘δουλεύουν τον Ιεχωβά εν φόβω’; (β) Ποιοι κοσμικοί πολεμιστές χλευάζουν σήμερα τον Ιεχωβά και προσπαθούν να εξαναγκάσουν τους μάρτυρές του να υποταχθούν;

⁸ Το 1914 έλαβε χώρα μια μεγάλη αλλαγή. Τα έθνη δεν μπορούσαν πια να κυβερνούν χωρίς θεία παρέμβαση. Αλλά μήπως «οι βασιλείς» που κυβερνούσαν τότε υπήκουσαν στην προφητική εντολή να ‘δουλεύουν τον Ιεχωβά εν φόβω’, αναγνωρίζοντας το δικό του νεοενθρονισμένο Βασιλιά; Όχι! Αντί γι’ αυτό, ‘συνήχθησαν ομού, κατά του Ιεχωβά, και κατά του χριστού αυτού’, του Ιησού. Επειδή επιδίωκαν να εκπληρώσουν τις δικές τους φιλοδοξίες, έφτασαν στο σημείο να ‘φρυάζουν’ μέσα στο Μεγάλο Πόλεμο των ετών 1914-1918. (Ψαλμός 2:1-6, 10-12) Μέχρι και σήμερα, η παγκόσμια κυριαρχία αποτελεί φλέγον ζήτημα για την ανθρωπότητα. Ο κόσμος του Σατανά εξακολουθεί να παράγει πολιτικούς πολεμιστές, που μπορούν να συγκριθούν με τους συγγενείς του Γολιάθ, τους Ραφαείμ. Αυτές οι δικτατορικές διακυβερνήσεις χλευάζουν τον Ιεχωβά και προσπαθούν να εξαναγκάσουν τους μάρτυρές του να υποταχθούν, αλλά όπως πάντα η μάχη και η νίκη είναι του Ιεχωβά.—2 Σαμουήλ 21:15-22.

Ένας Σύγχρονος «Σαούλ»

 9. Ποιοι έχουν ακολουθήσει σήμερα ένα τρόπο ενέργειας αντίστοιχο μ’ εκείνο του Βασιλιά Σαούλ, και με ποιους τρόπους;

⁹ Πότε εμφανίζεται ο Σαούλ σ’ αυτό το σκηνικό; Νωρίτερα, εξαιτίας της στασιαστικότητάς του, ο Ιεχωβά είχε αποφασίσει να ‘ξεσχίσει τη βασιλεία του Ισραήλ απ’ αυτόν’. (1 Σαμουήλ 15:22, 28) Σ’ αυτό το σημείο, ο Σαούλ απέτυχε να υποστηρίξει την κυριαρχία του Ιεχωβά μπροστά στην πρόκληση του Γολιάθ. Επιπλέον, στη συνέχεια δίωξε τον Δαβίδ, το νικητή του Γολιάθ και τον χρισμένο από τον Ιεχωβά για να αντικαταστήσει τη γραμμή διακυβέρνησης του Σαούλ. Πόσο τέλεια ταιριάζουν μ’ αυτόν τον τρόπο ενέργειας οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου! Αυτοί έχουν στασιάσει κατά της Βιβλικής αλήθειας, αποτελώντας μέρος της μεγάλης αποστασίας που ‘δεν υπακούει στο ευαγγέλιο’ σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού και την επερχόμενη Βασιλεία του. Έχουν αποτύχει οικτρά να υπερασπίσουν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και έχουν διώξει σκληρά τους χρισμένους μάρτυρες του Ιεχωβά και τους συντρόφους τους, τον πολύ όχλο. Ο Ιεχωβά θα αφαιρέσει αυτούς τους αποστάτες ‘στην οργή του’.—2 Θεσσαλονικείς 1:6-9· 2:3· Ωσηέ 13:11.

10. (α) Το 1918, ποιο μανιφέστο εκδόθηκε στο Λονδίνο από μια ομάδα εξεχόντων κληρικών; (β) Αντί να ενεργήσουν σύμφωνα με το μανιφέστο του 1918, ποια πορεία επιδίωξαν οι κληρικοί;

¹⁰ Στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, η πορεία συμβιβασμού που ακολούθησαν οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου έγινε ολοφάνερη. Ήταν ξεκάθαρο ότι εκπληρωνόταν η προφητεία του Ιησού, που αναφέρεται στα κεφάλαια 24 και 25 του Ματθαίου και στο κεφάλαιο 21 του Λουκά. Στην πραγματικότητα, το 1918 μια ομάδα εξεχόντων κληρικών στο Λονδίνο της Αγγλίας, που εκπροσωπούσαν την εκκλησία των Βαφτιστών, καθώς και την Κογκρεγκασιοναλιστική, την Πρεσβυτεριανή, την Επισκοπελιανή και τη Μεθοδιστική Εκκλησία, εξέδωσαν ένα μανιφέστο. Αυτό δήλωνε τα εξής: «Η παρούσα κρίσις δεικνύει την λήξιν των καιρών των εθνών». Αλλά δεν ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτή τη διακήρυξη. Ήδη, οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου είχαν αναμιχθεί βαθιά στην υποστήριξη και των δύο πλευρών του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Αντί να αναγνωρίσουν την παρουσία του Ιησού με Βασιλική δύναμη, υποτάχθηκαν στον τρόπο σκέψης των κοσμικών εθνών—ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να εξακολουθήσουν να κυριαρχούνται από διαιρετικές Εθνικές πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και από τύραννους σαν τον Γολιάθ, κι όχι να ενωθούν κάτω από τη Βασιλεία του Θεού.—Ματθαίος 25:31-33.

Κανένας Συμβιβασμός!

11. Ποιοι δεν έχουν συμβιβαστεί στο ζήτημα της κυριαρχίας, και ποιου το παράδειγμα ακολουθούν;

¹¹ Μήπως συμβιβάζονται οι αφοσιωμένοι δούλοι του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα της κυριαρχίας; Με κανένα τρόπο δεν συμβιβάζονται, όπως δείχνει ξεκάθαρα η Βιβλική αφήγηση! (Δανιήλ 3:28· 6:25-27· Εβραίους 11:32-38· Αποκάλυψις 2:2, 3, 13, 19) Οι όσιοι Χριστιανοί σήμερα υποστηρίζουν την κυριαρχία και τη Βασιλεία του Ιεχωβά, παρ’ όλο τον ονειδισμό και το διωγμό που με σκληρότητα φέρνει πάνω τους ο τυραννικός σύγχρονος ‘Γολιάθ’. Έτσι ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού, ‘του Γιου του Δαβίδ’, ο οποίος με τόλμη έκανε πνευματικό πόλεμο υπέρ της κυριαρχίας του Ιεχωβά, ενώ ταυτόχρονα διακράτησε αυστηρή ουδετερότητα σ’ ό,τι αφορά τις διαμάχες και την πολιτική του κόσμου. Όταν προσευχόταν στον Πατέρα του, ο Ιησούς δήλωσε ότι και οι ακόλουθοί του, οι αληθινοί Χριστιανοί, «εκ του κόσμου δεν είναι».—Ματθαίος 4:8-10, 17· 21:9· Ιωάννης 6:15· 17:14, 16· 18:36, 37· 1 Πέτρου 2:21.

12. (α) Ποιοι έχουν πατάξει τον σύγχρονο Γολιάθ, και πώς το έχουν κάνει αυτό; (β) Ποιο αποτέλεσμα έχει στο λαό του Ιεχωβά το ότι θεωρεί τον «Γολιάθ» νεκρό;

¹² Αυτοί που αποτελούν το όμοιο με τον Δαβίδ υπόλοιπο των χρισμένων Χριστιανών σήμερα έχουν πατάξει τον σύγχρονο Γολιάθ. Πώς; Διακηρύττοντας ότι τάσσονται ανεπιφύλακτα με το μέρος του Ιεχωβά, σ’ ό,τι αφορά τη διαμάχη για παγκόσμια κυριαρχία. Μια «ΑΠΟΦΑΣΙΣ (Γενομένη αποδεκτή υπό του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής, εν τη εν Σήδαρ Πόιντ Οχάιο Συνελεύσει, την Κυριακήν, 10 Σεπτεμβρίου 1922)» έθεσε το πρότυπο. Αυτή περιλάμβανε και τα ακόλουθα:

 «10. Περαιτέρω υποστηρίζομεν και μαρτυρούμεν, ότι η παρούσα ημέρα, είναι η ημέρα της εκδικήσεως του Θεού εναντίον της αυτοκρατορίας του Σατανά, ορατής τε και αοράτου.

 »11. Ότι η επανόρθωσις του παλαιού κόσμου ή καθεστώτος είναι αδύνατος· ότι ήλθεν ο καιρός της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού Ιησού και ότι πάσαι αι κυβερνήσεις και οργανώσεις, αι οποίαι δεν υποταχθούν προθύμως εις την δικαίαν βασιλείαν του Κυρίου, θα καταστραφώσι».

‘Ο Γιος του Δαβίδ’, ως η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, χωρίς αμφιβολία κατηύθυνε το πώς να ριχτεί αυτή η ‘πέτρα’ της αλήθειας της Βασιλείας. (Ματθαίος 12:23· Ιωάννης 16:33· Κολοσσαείς 1:18) Οι αποφάσεις που υιοθετήθηκαν στις ετήσιες συνελεύσεις από το 1922 ως το 1928 υπογραμμίζουν αυτή τη θέση. Από την άποψη του λαού του Ιεχωβά, ο «Γολιάθ» κείτεται νεκρός, αποκεφαλισμένος. Οι δικτατορικές ανθρώπινες διακυβερνήσεις δεν έχουν τη δύναμη να αναγκάσουν τους θαρραλέους υποστηρικτές της κυριαρχίας του Ιεχωβά να συμβιβαστούν.—Παράβαλε Αποκάλυψις 20:4.

13. (α) Πώς συμβιβάστηκαν οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου στη διάρκεια της καταπίεσης στη Χιτλερική Γερμανία; (β) Τι ανέφερε το βιβλίο Mothers in the Fatherland (Μητέρες στην Πατρίδα) σχετικά με τους ασυμβίβαστους Μάρτυρες;

¹³ Ένα εξέχον σύγχρονο παράδειγμα χρησιμοποίησης βίας και απειλών για εξαναγκασμό από μέρους των όμοιων με τον Γολιάθ πολιτικών διακυβερνήσεων, δόθηκε στη Χιτλερική Γερμανία. Οι κύριες θρησκείες, τόσο η Καθολική όσο και η Προτεσταντική, συμβιβάστηκαν οικτρά, αποδίδοντας σεβασμό και υποταγή στο Ναζισμό, ειδωλοποιώντας τον φύρερ, χαιρετώντας τη σβάστικά του και ευλογώντας τα στρατεύματά του καθώς αυτά επέλαυναν για να σφάξουν τους ομοπίστους τους σε γειτονικά έθνη. Λεγόμενοι Χριστιανοί όλων των πίστεων—αλλά όχι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—είχαν καταληφθεί από τον πυρετό του πατριωτισμού. Το βιβλίο Mothers in the Fatherland (Μητέρες στην Πατρίδα) ανέφερε τα εξής: «[Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χίλιοι απ’ αυτούς εκτελέστηκαν και χίλιοι ακόμα πέθαναν μεταξύ του 1933 και του 1945. . . . Οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες άκουγαν τους κληρικούς τους να τους παροτρύνουν να συνεργαστούν με τον Χίτλερ. Αν αυτοί αντιστέκονταν, τότε ενεργούσαν ενάντια σε διαταγές τόσο της εκκλησίας όσο και του κράτους». Πόση ενοχή αίματος είχε τόσο η Εκκλησία όσο και το Κράτος!—Ιερεμίας 2:34.b

14. Γιατί διώκονται συχνά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹⁴ Μέχρι σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να υφίστανται σκληρή καταπίεση σε πολλές χώρες, ακριβώς όπως προείπε ο Ιησούς. Αλλά κάτω από όλες τις περιστάσεις, αυτοί οι Χριστιανοί συνεχίζουν με ζήλο να κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». (Ματθαίος 24:9, 13, 14) Η ειρωνεία αυτής της κατάστασης είναι ότι οι Μάρτυρες αναγνωρίζονται στις περισσότερες χώρες ως έντιμοι πολίτες, που ζουν καθαρή ζωή και είναι υποδειγματικοί στην τήρηση του νόμου και της τάξης. (Ρωμαίους 13:1-7) Παρ’ όλα αυτά, συχνά διώκονται. Γιατί; Αφού η λατρεία ανήκει αποκλειστικά στον Ιεχωβά, αυτοί δεν προσκυνούν τα εμβλήματα του Κράτους ούτε τα χαιρετούν. (Δευτερονόμιον 4:23, 24· 5:8-10· 6:13-15) Χωρίς συμβιβασμούς, λατρεύουν τον Ιεχωβά, ‘και μόνον αυτόν’, κάνοντας έτσι τον Ιεχωβά ‘Υπέρτατο Κυρίαρχο’ της ζωής τους. (Ματθαίος 4:8-10· Ψαλμός 71:5, ΜΝΚ· 73:28, ΜΝΚ) Αφού ‘δεν είναι εκ του κόσμου’, διακρατούν Χριστιανική ουδετερότητα σ’ ό,τι αφορά την πολιτική και τους πολέμους του κόσμου.—Ιωάννης 15:18-21· 16:33.

15, 16. (α) Ποιου το παράδειγμα μπορούν να ακολουθούν οι Μάρτυρες όλων των ηλικιών όταν τους απειλεί ο σύγχρονος Γολιάθ, και πώς φάνηκε αυτό παραστατικά από το παράδειγμα μιας εξάχρονης Χριστιανής; (β) Οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να εκπαιδεύουν τα μικρά τους για να μοιάσουν σε ποιους;

¹⁵ Ο σύγχρονος Γολιάθ συχνά απειλεί αυτούς τους τηρητές ακεραιότητας, οι οποίοι λατρεύουν τον Ιεχωβά αντί να ακολουθούν ειδωλολατρικές συνήθειες. (Παράβαλε Αποκάλυψις 13:16, 17.) Αλλά οι Μάρτυρες, νέοι και ηλικιωμένοι, μπορούν να ακολουθούν το παράδειγμα του Δαβίδ, δίνοντας άφοβα απάντηση στην πρόκληση. Σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, μια εξάχρονη Χριστιανή είχε λάβει καλή εκπαίδευση στο σπίτι, από τη βρεφική της ηλικία. (Παράβαλε Εφεσίους 6:4· 2 Τιμόθεον 3:14, 15.) Αυτό την είχε βοηθήσει να είναι η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη της, στο σχολείο. Αλλά η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή της την έκανε να μην παίρνει μέρος σε ειδωλολατρικές τελετές που γίνονταν στην τάξη. Όταν εξήγησε τη στάση της, ο δάσκαλος είπε έντονα ότι ένα κορίτσι της ηλικίας της είναι πολύ μικρό για να έχει συνείδηση! Η εξάχρονη όμως απέδειξε ότι ο δάσκαλος είχε άδικο, κι έδωσε εντυπωσιακή μαρτυρία.

¹⁶ Εκφράζεται η ελπίδα ότι όλοι οι Χριστιανοί γονείς θα εκπαιδεύουν τα μικρά τους έτσι ώστε αυτά να ακολουθούν το παράδειγμα του νεαρού Δαβίδ, διακρατώντας τη στάση τους όταν τα απειλεί η όμοια με τον Γολιάθ κοσμική εξουσία. Είθε να μοιάζουν με τα τρία πιστά Εβραιόπουλα, με τον Δανιήλ και με τους πολλούς άλλους που αναφέρονται στη Βιβλική αφήγηση, στη θαρραλέα διακράτηση ‘αγαθής συνείδησης’ σε αρμονία με τις Βιβλικές αρχές.—1 Πέτρου 2:19· 3:16· Δανιήλ 3:16-18.

Όπως Βλέπουν το Ζήτημα οι Ιστορικοί

17. (α) Για την εξέλιξη ποιου πράγματος προειδοποίησε ο Άγγλος ιστορικός Τόινμπι; (β) Πώς δοκιμάζει η τάξη του σύγχρονου Γολιάθ την οσιότητα του λαού του Θεού;

¹⁷ Ο γνωστός Άγγλος ιστορικός Άρνολντ Τόινμπι προειδοποίησε ότι στις μέρες μας θα αναπτυσσόταν η «ζοφερή εικόνα μιας ειδωλολατρικής λατρείας προς τα ανεξάρτητα εθνικά κράτη», και το περιέγραψε επίσης αυτό σαν «το ξινό, αγίνωτο, καινούριο κρασί της δημοκρατίας, μέσα στα παλιά μπουκάλια της φυλετικής υπερηφάνειας». Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το δικό τους έθνος είναι ανώτερο από όλα τα άλλα, ακόμη κι ως το σημείο να λατρεύουν το Κράτος, γίνονται υποχείρια των κυβερνητών και επιστρατεύονται για να εκτελούν την πολιτική τους, είτε αυτή είναι καλή είτε κακή. Σαν αποτέλεσμα, έχει εγερθεί η τάξη του Γολιάθ για να δοκιμάσει την οσιότητα εκείνων που ανήκουν στο λαό του Θεού, οι οποίοι αγαπούν τη χώρα στην οποία γεννήθηκαν αλλά αρνούνται να λατρέψουν το Κράτος και τα σύμβολά του.

18. Σε ποιες διερευνητικές ερωτήσεις χρειάζεται να απαντήσει ο ευσυνείδητος Χριστιανός;

¹⁸ Όπως συνέβαινε και στην περίπτωση της Ναζιστικής Γερμανίας, σήμερα υπάρχουν ορισμένες διερευνητικές ερωτήσεις, στις οποίες χρειάζεται να απαντήσει ο ευσυνείδητος Χριστιανός: Θα πρέπει να πιστεύω ότι το έθνος στο οποίο ανήκω είναι περισσότερο ευνοημένο από τον Θεό σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο έθνος; Ειδικά τώρα, σ’ αυτή την πιο επικίνδυνη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, είναι λογικό και συνετό να θεωρώ ένα μικρό μέρος της γης ανώτερο απ’ όλα τα άλλα μέρη; Ή, είναι σωστό να θεωρώ ένα τμήμα της ανθρώπινης οικογένειας ανώτερο απ’ όλα τα άλλα τμήματά της;

19. Τι μας λέει εκείνος που είναι ο μεγαλύτερος Ιστορικός απ’ όλους, ο Ιεχωβά, σχετικά με το να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε σαν να ήταν ένα έθνος ανθρώπων ανώτερο από κάθε άλλο έθνος;

¹⁹ Ας αναλογιστούμε την άποψη εκείνου που είναι ο μεγαλύτερος Ιστορικός απ’ όλους—του Ιεχωβά Θεού, του Συγγραφέα της Αγίας Γραφής. Ο απόστολος Πέτρος μάς λέει τα εξής: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν». Και δεν θα πρέπει να ενεργούμε πάντοτε σε αρμονία με τη θεόπνευστη δήλωση του αποστόλου Παύλου, ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης»; Γιατί να σκέφτεται ένα έθνος ανθρώπων και να ενεργεί, σαν να ήταν ανώτερο από κάθε άλλο έθνος; Μιλώντας για όλους τους ανθρώπους, ο Παύλος είπε τα εξής: ‘Είμαστε γένος του Θεού’.—Πράξεις 10:34, 35· 17:26, 29.

20. Από τι δεν θα υφίσταται πια προκλήσεις ο λαός του Θεού στο νέο σύστημα του Ιεχωβά, και τι θα εξετάσει η επόμενη μελέτη μας;

²⁰ Στο νέο σύστημα του Ιεχωβά, εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη δεν θα υφίστανται πια προκλήσεις από το όμοιο με τον Γολιάθ ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα, γιατί η υπερηφάνεια και το μίσος που φέρνουν διαιρέσεις θα είναι πράγματα του παρελθόντος. (Ψαλμός 11:5-7) Οπουδήποτε κι αν ζουν στη γη, εκείνοι που αποτελούν το λαό του Θεού έχουν ήδη αφήσει πίσω τους αυτόν τον εθνικισμό, υπακούοντας στην εντολή του Ιησού να ‘αγαπούν αλλήλους όπως κι εκείνος τους αγάπησε’. (Ιωάννης 13:34, 35· Ησαΐας 2:4) Η επόμενη μελέτη μας δείχνει τι είδους αγάπη είναι αυτή!

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Τι εξεικονίζει ο ‘παλικαράς’ γίγαντας Γολιάθ;

◻ Με ποιους τρόπους δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό οι δούλοι του Θεού στο ζήτημα της κυριαρχίας;

◻ Γιατί μπορεί να πει ο λαός του Θεού ότι ο σύγχρονος Γολιάθ έχει παταχθεί;

◻ Ποιοι ακολουθούν τον τρόπο ενέργειας του Βασιλιά Σαούλ, και πώς;

◻ Πώς ο λαός του Ιεχωβά ενεργεί σαν τον Δαβίδ, όταν αντιμετωπίζει καταπίεση από το σύγχρονο Γολιάθ;