Ο Ιεχωβά Κάνει Πάντα το Σωστό

«Ο Ιεχωβά είναι δίκαιος σε όλες τις οδούς του».—ΨΑΛΜΟΣ 145:17.

 1. Πώς αντιδράτε όταν κάποιος βγάζει λάθος συμπέρασμα για εσάς, και ποιο δίδαγμα μπορούμε να αντλήσουμε από μια τέτοια εμπειρία;

ΣΥΝΕΒΗ ποτέ να βγάλει κάποιος λάθος συμπέρασμα για εσάς, αμφισβητώντας ίσως τις ενέργειες ή τα κίνητρά σας, χωρίς να έχει όλα τα στοιχεία; Αν ναι, πιθανότατα πληγωθήκατε—και δικαιολογημένα. Από αυτό μπορούμε να αντλήσουμε ένα σημαντικό δίδαγμα: Είναι σοφό να μη σπεύδουμε να βγάζουμε συμπεράσματα όταν δεν έχουμε την πλήρη εικόνα.

2, 3. Πώς αντιδρούν μερικοί σε Γραφικές αφηγήσεις οι οποίες δεν περιέχουν αρκετές λεπτομέρειες για να απαντηθεί κάθε ερώτημα, αλλά τι μας λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τον Ιεχωβά;

² Είναι καλό να έχουμε κατά νου αυτό το δίδαγμα όταν βγάζουμε συμπεράσματα σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό. Γιατί; Επειδή υπάρχουν ορισμένες Γραφικές αφηγήσεις οι οποίες αρχικά ενδέχεται να μας προβληματίζουν. Αυτές οι αφηγήσεις—που μπορεί να αφορούν τις πράξεις ορισμένων λάτρεων του Θεού ή τις κρίσεις του Θεού στο παρελθόν—ίσως δεν περιέχουν αρκετές λεπτομέρειες για να απαντηθούν όλα τα ερωτήματά μας. Δυστυχώς, ορισμένοι ενοχλούνται από τέτοιες αφηγήσεις, αμφισβητώντας μάλιστα το ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Εντούτοις, η Αγία Γραφή μάς λέει ότι «ο Ιεχωβά είναι δίκαιος σε όλες τις οδούς του». (Ψαλμός 145:17) Ο Λόγος του μας διαβεβαιώνει επίσης ότι εκείνος «δεν ενεργεί με πονηρία». (Ιώβ 34:12· Ψαλμός 37:28) Φανταστείτε, λοιπόν, πώς θα αισθάνεται όταν οι άλλοι βγάζουν λάθος συμπεράσματα για αυτόν!

³ Ας εξετάσουμε πέντε λόγους για τους οποίους πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά. Κατόπιν, έχοντας υπόψη αυτούς τους λόγους, θα εξετάσουμε δύο Γραφικές αφηγήσεις τις οποίες μερικοί ίσως δυσκολεύονται να κατανοήσουν.

Γιατί Πρέπει να Αποδεχόμαστε τις Κρίσεις του Ιεχωβά;

 4. Γιατί πρέπει να είμαστε μετριόφρονες όταν εξετάζουμε τις ενέργειες του Θεού; Δώστε παράδειγμα.

⁴ Πρώτον, εφόσον ο Ιεχωβά ξέρει όλα τα γεγονότα που περιλαμβάνονται ενώ εμείς όχι, πρέπει να είμαστε μετριόφρονες όταν εξετάζουμε τις ενέργειες του Θεού. Για παράδειγμα: Φανταστείτε ότι ένας δικαστής, ο οποίος έχει εξαίρετο ιστορικό αμερόληπτων αποφάσεων, εκδίδει μια απόφαση σε κάποια δικαστική υπόθεση. Ποια θα ήταν η γνώμη σας για ένα άτομο που, χωρίς να ξέρει όλα τα γεγονότα ή χωρίς να κατανοεί πλήρως τους νόμους που περιλαμβάνονται, επικρίνει την απόφαση του δικαστή; Θα ήταν ανόητο να κρίνει κάποιος ένα ζήτημα χωρίς να είναι πλήρως ενημερωμένος σχετικά με αυτό. (Παροιμίες 18:13) Πόσο πιο ανόητο θα ήταν να επικρίνουν απλοί άνθρωποι “τον Κριτή όλης της γης”!—Γένεση 18:25.

 5. Τι δεν πρέπει να ξεχνάμε όταν διαβάζουμε Γραφικές αφηγήσεις σχετικά με την εκτέλεση των κρίσεων του Θεού κατά ορισμένων ατόμων;

⁵ Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Θεού είναι ότι, ανόμοια με τους ανθρώπους, ο Θεός μπορεί να διαβάζει καρδιές. (1 Σαμουήλ 16:7) Ο Λόγος του δηλώνει: «Εγώ, ο Ιεχωβά, ερευνώ την καρδιά, εξετάζω τα νεφρά, για να δώσω στον καθένα σύμφωνα με τις οδούς του, σύμφωνα με τους καρπούς των ενεργειών του». (Ιερεμίας 17:10) Συνεπώς, όταν διαβάζουμε Γραφικές αφηγήσεις σχετικά με τις κρίσεις του Θεού κατά ορισμένων ατόμων, ας μην ξεχνάμε ότι τα μάτια του, τα οποία βλέπουν τα πάντα, έλαβαν υπόψη κρυφές σκέψεις, κίνητρα και προθέσεις που δεν έχουν καταγραφεί στο Λόγο του.—1 Χρονικών 28:9.

6, 7. (α) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι προσκολλάται στους δίκαιους κανόνες του ακόμα και με μεγάλο προσωπικό κόστος; (β) Τι πρέπει να θυμόμαστε αν διαβάσουμε στη Γραφή κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν ο Θεός ενήργησε με δίκαιο ή σωστό τρόπο;

⁶ Προσέξτε έναν τρίτο λόγο για τον οποίο πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά: Εκείνος προσκολλάται στους δίκαιους κανόνες του ακόμα και με μεγάλο προσωπικό κόστος. Σκεφτείτε ένα παράδειγμα. Δίνοντας τον Γιο του ως λύτρο για να απελευθερωθεί η υπάκουη ανθρωπότητα από την αμαρτία και το θάνατο, ο Ιεχωβά ικανοποίησε τους δίκαιους κανόνες του. (Ρωμαίους 5:18, 19) Ωστόσο, το να βλέπει τον αγαπητό του Γιο να υποφέρει και να πεθαίνει σε ένα ξύλο βασανισμού πρέπει να προξένησε στον Ιεχωβά το μεγαλύτερο πόνο που υπάρχει. Τι μας αποκαλύπτει αυτό σχετικά με τον Θεό; Αναφορικά με «το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς», η Αγία Γραφή λέει: «Αυτό έγινε για να δείξει τη δικαιοσύνη του [Θεού]». (Ρωμαίους 3:24-26) Μια άλλη μετάφραση του εδαφίου Ρωμαίους 3:25 λέει: «Αυτό έδειξε ότι ο Θεός κάνει πάντα αυτό που είναι σωστό και δίκαιο». (Μετάφραση του Νέου Αιώνα [New Century Version]) Ναι, τα όσα ήταν διατεθειμένος να κάνει ο Ιεχωβά προκειμένου να προσφέρει το λύτρο δείχνουν ότι τρέφει το μέγιστο σεβασμό για «αυτό που είναι σωστό και δίκαιο».

⁷ Αν, λοιπόν, διαβάσουμε στη Γραφή κάτι που κάνει ορισμένους να αναρωτιούνται αν ο Θεός ενήργησε με δίκαιο ή σωστό τρόπο, πρέπει να θυμόμαστε το εξής: Λόγω της οσιότητάς του στους δικούς του κανόνες δικαιοσύνης και κρίσης, ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποστεί οδυνηρό θάνατο ο ίδιος του ο Γιος. Υπάρχει περίπτωση να καταπατήσει αυτούς τους κανόνες σε άλλα ζητήματα; Η αλήθεια είναι ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν παραβιάζει τους δίκαιους κανόνες του. Κατά συνέπεια, έχουμε άφθονους λόγους να είμαστε πεπεισμένοι ότι κάνει πάντα αυτό που είναι σωστό και δίκαιο.—Ιώβ 37:23.

 8. Γιατί θα ήταν ασυνεπές να φαντάζονται οι άνθρωποι ότι ο Ιεχωβά θα μπορούσε να είναι κάπως ελλιπής σε κρίση και δικαιοσύνη;

⁸ Εξετάστε έναν τέταρτο λόγο για τον οποίο πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά: Ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του. (Γένεση 1:27) Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με ιδιότητες σαν του Θεού, όπως το αίσθημα της κρίσης και της δικαιοσύνης. Θα ήταν ασυνεπές να φανταζόμαστε, βασισμένοι στο δικό μας αίσθημα κρίσης και δικαιοσύνης, ότι ο Ιεχωβά θα μπορούσε να είναι κάπως ελλιπής σε αυτές ακριβώς τις ιδιότητες. Αν μας προβληματίζει μια συγκεκριμένη Γραφική αφήγηση, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι, λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας μας, η δική μας αίσθηση για το τι είναι δίκαιο και σωστό είναι ατελής. Ο Ιεχωβά Θεός, κατά την εικόνα του οποίου δημιουργηθήκαμε, είναι τέλειος σε κρίση και δικαιοσύνη. (Δευτερονόμιο 32:4) Θα ήταν παράλογο και να φανταστούμε ακόμα ότι οι άνθρωποι μπορούν να είναι πιο δίκαιοι από τον Θεό!—Ρωμαίους 3:4, 5· 9:14.

9, 10. Γιατί δεν είναι ο Ιεχωβά υποχρεωμένος να εξηγεί ή να δικαιολογεί τις ενέργειές του στους ανθρώπους;

⁹ Ένας πέμπτος λόγος για τον οποίο πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά συνίσταται στο ότι εκείνος είναι «ο μόνος Ύψιστος όλης της γης». (Ψαλμός 83:18) Λόγω αυτής της ιδιότητάς του, δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγεί ή να δικαιολογεί τις ενέργειές του στους ανθρώπους. Εκείνος είναι ο Μεγάλος Αγγειοπλάστης και εμείς είμαστε σαν πηλός από τον οποίο έχει πλάσει διάφορα σκεύη για να τα χρησιμοποιήσει όπως ευαρεστείται. (Ρωμαίους 9:19-21) Ποιοι είμαστε εμείς—το έργο των χεριών του—για να αμφισβητήσουμε τις αποφάσεις ή τις ενέργειές του; Όταν ο πατριάρχης Ιώβ παρανόησε την πολιτεία του Θεού με την ανθρωπότητα, ο Ιεχωβά τον διόρθωσε ρωτώντας: «Αλήθεια, θα καταστήσεις άκυρη τη δικαιοσύνη μου; Θα με κηρύξεις πονηρό για να δικαιωθείς;» Αντιλαμβανόμενος ότι είχε μιλήσει χωρίς κατανόηση, ο Ιώβ μετανόησε αργότερα. (Ιώβ 40:8· 42:6) Είθε να μην κάνουμε ποτέ το λάθος να επικρίνουμε τον Θεό!

¹⁰ Σαφώς έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι ο Ιεχωβά κάνει πάντα το σωστό. Έχοντας αυτή τη βάση για κατανόηση των οδών του Ιεχωβά, ας εξετάσουμε δύο Γραφικές αφηγήσεις οι οποίες ίσως προβληματίζουν μερικούς. Η πρώτη περιλαμβάνει τις ενέργειες ενός λάτρη του Θεού και η άλλη μια περίπτωση στην οποία ο ίδιος ο Θεός εκτέλεσε κρίση.

Γιατί Πρόσφερε ο Λωτ τις Κόρες του σε έναν Οργισμένο Όχλο;

11, 12. (α) Αφηγηθείτε τι συνέβη όταν ο Θεός έστειλε δύο υλοποιημένους αγγέλους στα Σόδομα. (β) Ποια ερωτήματα έχει εγείρει αυτή η αφήγηση στη διάνοια μερικών;

¹¹ Στο 19ο κεφάλαιο της Γένεσης, βρίσκουμε την αφήγηση όσων συνέβησαν όταν ο Θεός έστειλε δύο υλοποιημένους αγγέλους στα Σόδομα. Ο Λωτ επέμεινε να μείνουν οι επισκέπτες στο σπίτι του. Εκείνη τη νύχτα, όμως, ένας όχλος αντρών από την πόλη περικύκλωσε το σπίτι και απαίτησε να φερθούν οι επισκέπτες έξω σε αυτούς για ανήθικους σκοπούς. Ο Λωτ προσπάθησε να λογικέψει τον όχλο αλλά μάταια. Επιδιώκοντας να προστατέψει τους επισκέπτες του, ο Λωτ είπε: «Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, μην κάνετε κάτι κακό. Σας παρακαλώ, ορίστε! Έχω δύο κόρες που δεν είχαν ποτέ σχέσεις με άντρα. Σας παρακαλώ, ας τις φέρω έξω σε εσάς. Τότε κάντε σε αυτές όπως φαίνεται καλό στα μάτια σας. Μόνο σε αυτούς τους άντρες μην κάνετε τίποτα, επειδή γι’ αυτό έχουν έρθει κάτω από τη σκιά της στέγης μου». Ο όχλος δεν ήθελε να ακούσει τίποτα και κόντεψε να σπάσει την πόρτα. Τελικά, οι αγγελικοί επισκέπτες πάταξαν εκείνο το έξαλλο πλήθος με τύφλωση.—Γένεση 19:1-11.

¹² Εύλογα, η αφήγηση αυτή έχει εγείρει απορίες στις διάνοιες μερικών, οι οποίοι αναρωτιούνται: “Πώς μπόρεσε ο Λωτ να επιδιώξει να προστατέψει τους επισκέπτες του προσφέροντας τις κόρες του σε έναν λάγνο όχλο; Δεν ενήργησε με απρέπεια ή ακόμα και με δειλία;” Δεδομένης αυτής της αφήγησης, γιατί ενέπνευσε ο Θεός τον Πέτρο να αποκαλέσει τον Λωτ “δίκαιο άνθρωπο”; Είχε η ενέργεια του Λωτ την επιδοκιμασία του Θεού; (2 Πέτρου 2:7, 8) Ας κάνουμε λογικές σκέψεις γύρω από αυτό το ζήτημα ώστε να μη βγάλουμε λάθος συμπέρασμα.

13, 14. (α) Τι πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τη Γραφική αφήγηση για τις ενέργειες του Λωτ; (β) Τι δείχνει ότι ο Λωτ δεν ενήργησε με δειλία;

¹³ Κατ’ αρχάς, πρέπει να σημειωθεί ότι η Αγία Γραφή απλώς αναφέρει τι συνέβη, χωρίς να εγκρίνει ή να καταδικάζει τις ενέργειες του Λωτ. Επίσης, η Γραφή δεν μας λέει τι σκεφτόταν ο Λωτ ή τι τον υποκίνησε να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο. Όταν επιστρέψει στην «ανάσταση [των] δικαίων», ίσως αποκαλύψει τις λεπτομέρειες.—Πράξεις 24:15.

¹⁴ Ο Λωτ ήταν κάθε άλλο παρά δειλός. Βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Όταν είπε ότι οι επισκέπτες είχαν «έρθει κάτω από τη σκιά» της στέγης του, ο Λωτ έδειξε ότι αισθανόταν υποχρεωμένος να τους προσφέρει προστασία και καταφύγιο. Αλλά αυτό δεν θα ήταν εύκολο. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι οι Σοδομίτες ήταν «άδικοι προς τους ανθρώπους και ασεβείς προς τον Θεό . . . Μισούσαν τους ξένους και φθείρονταν σε πράξεις σοδομίας». Ωστόσο, ο Λωτ δεν δείλιασε μπροστά στο γεμάτο μίσος όχλο. Απεναντίας, βγήκε έξω και μίλησε λογικά σε εκείνους τους θυμωμένους άντρες. Μάλιστα, «έκλεισε την πόρτα πίσω του».—Γένεση 19:6.

15. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ο Λωτ μπορεί κάλλιστα να ενήργησε με πίστη;

¹⁵ “Παρ’ όλα αυτά”, ίσως ρωτήσουν μερικοί, “γιατί πρόσφερε ο Λωτ τις κόρες του στον όχλο;” Αντί να θεωρήσουμε ότι είχε κακά κίνητρα, γιατί να μην εξετάσουμε μερικές πιθανότητες; Πρώτον, ο Λωτ μπορεί κάλλιστα να ενήργησε με πίστη. Με ποια έννοια; Ο Λωτ αναμφίβολα ήξερε πώς ο Ιεχωβά είχε προστατέψει τη Σάρρα, τη σύζυγο του Αβραάμ, του θείου του. Θυμηθείτε ότι, επειδή η Σάρρα ήταν πολύ όμορφη, ο Αβραάμ τής είχε ζητήσει να λέει ότι ήταν αδελφός της, ώστε να μην τον σκοτώσουν για να την πάρουν.a Το επακόλουθο ήταν να οδηγηθεί η Σάρρα στο σπιτικό του Φαραώ. Ο Ιεχωβά, όμως, παρενέβη, εμποδίζοντας τον Φαραώ να βιάσει τη Σάρρα. (Γένεση 12:11-20) Πιθανώς ο Λωτ είχε την πίστη ότι θα μπορούσαν παρόμοια να προστατευτούν και οι κόρες του. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι ο Ιεχωβά όντως παρενέβη μέσω των αγγέλων του και οι κοπέλες διαφυλάχτηκαν.

16, 17. (α) Με ποιον τρόπο ίσως προσπάθησε ο Λωτ να αιφνιδιάσει τους άντρες των Σοδόμων ή να τους προκαλέσει σύγχυση; (β) Όποιον συλλογισμό και αν έκανε ο Λωτ, για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι;

¹⁶ Εξετάστε μια άλλη πιθανότητα. Ο Λωτ ίσως προσπάθησε επίσης να αιφνιδιάσει τους άντρες ή να τους προκαλέσει σύγχυση. Ενδεχομένως πίστευε ότι το πλήθος δεν θα επιθυμούσε τις κόρες του λόγω του ομοφυλοφιλικού πάθους των Σοδομιτών. (Ιούδα 7) Επιπρόσθετα, οι κοπέλες ήταν αρραβωνιασμένες με άντρες από την πόλη, οπότε ίσως υπήρχαν μέσα στο πλήθος συγγενείς, φίλοι ή συνεργάτες των μελλοντικών γαμπρών του Λωτ. (Γένεση 19:14) Ο Λωτ μπορεί να έλπιζε ότι, λόγω τέτοιων δεσμών, ορισμένοι άντρες μέσα σε εκείνον τον όχλο θα υπερασπίζονταν τις κόρες του. Ένας όχλος διαιρεμένος με αυτόν τον τρόπο δεν θα ήταν πια τόσο επικίνδυνος.b

¹⁷ Όποιον συλλογισμό και αν έκανε ο Λωτ και οποιαδήποτε κίνητρα και αν είχε, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για ένα πράγμα: Εφόσον ο Ιεχωβά κάνει πάντα το σωστό, πρέπει να είχε βάσιμους λόγους για να θεωρήσει τον Λωτ “δίκαιο άνθρωπο”. Και αν κρίνουμε από όσα έκανε ο έξαλλος όχλος των Σοδομιτών, μήπως μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία για το ότι ο Ιεχωβά είχε απόλυτο δίκιο όταν εκτέλεσε κρίση πάνω στους κατοίκους εκείνης της πονηρής πόλης;—Γένεση 19:23-25.

Γιατί Θανάτωσε ο Ιεχωβά τον Ουζά;

18. (α) Τι συνέβη όταν ο Δαβίδ αποπειράθηκε να φέρει την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποιο ερώτημα εγείρει αυτή η αφήγηση;

¹⁸ Μια άλλη αφήγηση η οποία ίσως προβληματίζει μερικούς αφορά την απόπειρα που έκανε ο Δαβίδ να φέρει την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Η Κιβωτός τοποθετήθηκε σε μια άμαξα, την οποία οδηγούσαν ο Ουζά και ο αδελφός του. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Έφτασαν μέχρι το αλώνι του Ναχών, και τότε ο Ουζά άπλωσε το χέρι του προς την κιβωτό του αληθινού Θεού και την έπιασε, γιατί τα βόδια παραλίγο να προκαλέσουν ανατροπή. Τότε άναψε ο θυμός του Ιεχωβά εναντίον του Ουζά, και ο αληθινός Θεός τον πάταξε εκεί για αυτή την ανευλαβή πράξη και πέθανε εκεί, κοντά στην κιβωτό του αληθινού Θεού». Λίγους μήνες αργότερα, μια δεύτερη απόπειρα πέτυχε όταν η Κιβωτός μεταφέρθηκε με τον τρόπο που είχε ορίσει ο Θεός, στους ώμους Κααθιτών Λευιτών. (2 Σαμουήλ 6:6, 7· Αριθμοί 4:15· 7:9· 1 Χρονικών 15:1-14) Μερικοί ίσως ρωτήσουν: “Γιατί αντέδρασε τόσο έντονα ο Ιεχωβά; Ο Ουζά απλώς προσπάθησε να σώσει την Κιβωτό”. Προκειμένου να μη βγάλουμε λάθος συμπέρασμα, καλά θα κάνουμε να προσέξουμε μερικές υποβοηθητικές λεπτομέρειες.

19. Γιατί είναι αδύνατον να ενεργήσει ο Ιεχωβά με αδικία;

¹⁹ Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι είναι αδύνατον να ενεργήσει ο Ιεχωβά με αδικία. (Ιώβ 34:10) Κάτι τέτοιο δεν θα έδειχνε αγάπη από μέρους του, και μελετώντας την Αγία Γραφή ως σύνολο γνωρίζουμε ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Επιπρόσθετα, οι Γραφές μάς λένε ότι «η δικαιοσύνη και η κρίση είναι η βάση του θρόνου [του Θεού]». (Ψαλμός 89:14) Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να ενεργήσει ποτέ ο Ιεχωβά με αδικία; Αν το έκανε αυτό, θα υπονόμευε το ίδιο το θεμέλιο της κυριαρχίας του.

20. Για ποιους λόγους θα έπρεπε ο Ουζά να είναι ενήμερος για τις διατάξεις που αφορούσαν την Κιβωτό;

²⁰ Μην ξεχνάτε πως ο Ουζά όφειλε να γνωρίζει ότι δεν έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο. Η Κιβωτός συνδεόταν με την παρουσία του Ιεχωβά. Ο Νόμος όριζε ότι δεν έπρεπε να την αγγίζουν μη εξουσιοδοτημένα άτομα και προειδοποιούσε ξεκάθαρα ότι οι παραβάτες θα τιμωρούνταν με θάνατο. (Αριθμοί 4:18-20· 7:89) Συνεπώς, η μεταφορά εκείνου του ιερού κιβωτίου ήταν μια εργασία την οποία δεν έπρεπε να παίρνουν στα ελαφρά. Ο Ουζά προφανώς ήταν Λευίτης (αν και δεν ήταν ιερέας), οπότε όφειλε να είναι εξοικειωμένος με το Νόμο. Εξάλλου, χρόνια νωρίτερα η Κιβωτός είχε μεταφερθεί στο σπίτι του πατέρα του για φύλαξη. (1 Σαμουήλ 6:20–7:1) Είχε μείνει εκεί επί 70 περίπου χρόνια, μέχρι που ο Δαβίδ αποφάσισε να τη μεταφέρει. Άρα λοιπόν, ο Ουζά από την παιδική του ηλικία πιθανότατα γνώριζε τους νόμους που αφορούσαν την Κιβωτό.

21. Στην περίπτωση του Ουζά, γιατί είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά βλέπει τα κίνητρα της καρδιάς;

²¹ Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, ο Ιεχωβά μπορεί να διαβάζει καρδιές. Εφόσον ο Λόγος του αποκαλεί την ενέργεια του Ουζά «ανευλαβή πράξη», ο Ιεχωβά ίσως διέκρινε κάποιο ιδιοτελές κίνητρο που δεν αποκαλύπτεται ξεκάθαρα στην αφήγηση. Μήπως ο Ουζά ήταν αυθάδης και έτεινε να υπερβαίνει τα κατάλληλα όρια; (Παροιμίες 11:2) Μήπως το γεγονός ότι οδηγούσε δημόσια την Κιβωτό την οποία η οικογένειά του είχε φυλάξει κατ’ ιδίαν τον έκανε να φουσκώνει από έπαρση; (Παροιμίες 8:13) Ήταν άραγε ο Ουζά τόσο άπιστος ώστε να νομίζει πως το χέρι του Ιεχωβά είχε σμικρυνθεί και δεν μπορούσε να συγκρατήσει το ιερό κιβώτιο που συμβόλιζε την παρουσία Του; Ό,τι και αν συνέβη, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως ο Ιεχωβά έκανε το σωστό. Πιθανότατα διέκρινε στην καρδιά του Ουζά κάτι που Τον υποκίνησε να αποδώσει γρήγορα κρίση.—Παροιμίες 21:2.

Στερεή Βάση για Πεποίθηση

22. Πώς φαίνεται η σοφία του Ιεχωβά από το γεγονός ότι ο Λόγος του μερικές φορές παραλείπει ορισμένες λεπτομέρειες;

²² Η ασύγκριτη σοφία του Ιεχωβά φαίνεται από το γεγονός ότι ο Λόγος του μερικές φορές παραλείπει ορισμένες λεπτομέρειες. Ο Ιεχωβά μάς δίνει με αυτόν τον τρόπο μια ευκαιρία να δείξουμε ότι τον εμπιστευόμαστε. Από αυτά που εξετάσαμε, δεν είναι σαφές ότι έχουμε βάσιμους λόγους να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά; Ναι, όταν μελετάμε το Λόγο του Θεού με ειλικρινή καρδιά και ανοιχτή διάνοια, τα όσα μαθαίνουμε για τον Ιεχωβά είναι υπεραρκετά ώστε να είμαστε πεπεισμένοι ότι κάνει πάντα αυτό που είναι δίκαιο και σωστό. Επομένως, αν κάποια Γραφική αφήγηση εγείρει ερωτήματα στα οποία δεν μπορούμε να βρούμε άμεσες, σαφείς απαντήσεις, ας έχουμε πλήρη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά έκανε το σωστό.

23. Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε αναφορικά με τις μελλοντικές ενέργειες του Ιεχωβά;

²³ Μπορούμε να έχουμε παρόμοια πεποίθηση αναφορικά με τις μελλοντικές ενέργειες του Ιεχωβά. Συνεπώς, ας είμαστε βέβαιοι πως, όταν έρθει να εκτελέσει κρίση στην επικείμενη μεγάλη θλίψη, δεν θα “σαρώσει τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό”. (Γένεση 18:23) Η αγάπη του για τη δικαιοσύνη και την κρίση δεν θα του επιτρέψει ποτέ να το κάνει αυτό. Μπορούμε επίσης να έχουμε πλήρη πεποίθηση ότι στον ερχόμενο νέο κόσμο θα ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.—Ψαλμός 145:16.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

• Για ποιους λόγους πρέπει να αποδεχόμαστε τις κρίσεις του Ιεχωβά;

• Τι μπορεί να μας βοηθήσει να μη βγάλουμε λάθος συμπέρασμα για το γεγονός ότι ο Λωτ πρόσφερε τις κόρες του στον οργισμένο όχλο;

• Ποιοι παράγοντες μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε γιατί ο Ιεχωβά θανάτωσε τον Ουζά;

• Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε αναφορικά με τις μελλοντικές ενέργειες του Ιεχωβά;