Ένα επιπρόσθετο επιχείρημα που προβάλλεται υπέρ αυτής της ταύτισης είναι πως ο Ηλίας, όταν έφυγε από το Χωρήβ, σταμάτησε στην Αβέλ-μεολά για να χρίσει τον Ελισαιέ, έχοντας περαιτέρω την αποστολή να ταξιδέψει στην «έρημο της Δαμασκού» για να χρίσει τον Αζαήλ βασιλιά της Συρίας. (1Βα 19:15) Η κυριότερη αρχαία οδός που οδηγούσε από το Χωρήβ στη Δαμασκό βρισκόταν Α του Ιορδάνη, αν και ενίοτε αυτή η οδός ήταν υπό τον έλεγχο νομάδων.

Όσον αφορά δε το ταξίδι του Ηλία στην έρημο της Δαμασκού, το υπόμνημα δείχνει ότι αυτό δεν πραγματοποιήθηκε αμέσως, αλλά αργότερα, από το διάδοχό του τον Ελισαιέ. (1Βα 19:15-19· 2Βα 8:7-13) Λόγω αυτού, μερικά γεωγραφικά κείμενα εξακολουθούν να υποδεικνύουν μια τοποθεσία Δ του Ιορδάνη και όχι Α. (Τα Γεωγραφικά και Τοπογραφικά Κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης [The Geographical and Topographical Texts of the Old Testament], του Γ. Σίμονς, Λέιντεν, 1959· Η Γεωγραφία της Αγίας Γραφής [The Geography of the Bible], του Ντ. Μπέιλι, 1957· ο Άτλας της Αγίας Γραφής [Atlas of the Bible], του Λ. Χ. Γκρόλενμπεργκ, 1956) Τόσο ο Ιερώνυμος όσο και ο Ευσέβιος, οι οποίοι έζησαν κατά τους πρώτους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας, ταύτισαν την Αβέλ-μεολά με μια τοποθεσία που βρισκόταν 10 ρωμαϊκά μίλια (15 χλμ.) Ν της Βαιθ-σεάν (Δ του Ιορδάνη). Το σύγγραμμα Η Γη της Βίβλου (The Land of the Bible), του Γ. Ααρώνι, δηλώνει: «Είμαστε σχεδόν βέβαιοι τώρα ότι η Αβέλ-μεολά ταυτίζεται με το Τελλ Αμπού Σους στη [δυτική] όχθη του Ιορδάνη, 15 χλμ. νότια της Βαιθ-σεάν». (Μετάφραση [στην αγγλική] και επιμέλεια Ά. Ρέινι, 1979, σ. 313)