Να Περπατάτε στις Οδούς του Ιεχωβά
«Ευτυχισμένος είναι ο καθένας που φοβάται τον Ιεχωβά, που περπατάει στις οδούς του».—ΨΑΛΜ. 128:1.
1, 2. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η ευτυχία είναι εφικτή;
ΕΥΤΥΧΙΑ—όλοι τη θέλουν. Αλλά θα συμφωνήσετε αναμφίβολα πως το γεγονός ότι επιθυμούμε ή ακόμη και επιδιώκουμε την ευτυχία δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι τη γευόμαστε.
2 Εντούτοις, η ευτυχία είναι εφικτή. «Ευτυχισμένος είναι ο καθένας που φοβάται τον Ιεχωβά, που περπατάει στις οδούς του», λέει το εδάφιο Ψαλμός 128:1. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν έχουμε ευλάβεια για τον Θεό και περπατάμε στις οδούς του κάνοντας το θέλημά του. Ποια επίδραση μπορεί να έχει αυτό στη διαγωγή μας και στις ιδιότητες που εκδηλώνουμε;
Να Αποδεικνύεστε Αξιόπιστοι
3. Πώς συνδέεται η αξιοπιστία με την αφιέρωσή μας στον Θεό;
3 Όσοι φοβούνται τον Ιεχωβά είναι αξιόπιστοι όπως εκείνος. Ο Ιεχωβά εκπλήρωσε κάθε υπόσχεση που έδωσε στον αρχαίο Ισραήλ. (1 Βασ. 8:56) Η αφιέρωσή μας στον Θεό είναι η πιο σημαντική υπόσχεση που θα μπορούσαμε ποτέ να δώσουμε, και η τακτική προσευχή θα μας βοηθήσει να τηρήσουμε αυτή την υπόσχεση. Μπορούμε να προσευχόμαστε όπως ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Εσύ, Θεέ, άκουσες τις ευχές μου. . . . Θα αναπέμπω μελωδία στο όνομά σου πάντοτε, ώστε να εκπληρώνω τις ευχές μου κάθε ημέρα». (Ψαλμ. 61:5, 8· Εκκλ. 5:4-6) Για να είμαστε φίλοι του Θεού, πρέπει να είμαστε αξιόπιστοι.—Ψαλμ. 15:1, 4.
4. Πώς ενήργησαν ο Ιεφθάε και η κόρη του σε σχέση με την ευχή που έκανε εκείνος στον Ιεχωβά;
4 Στις ημέρες των Κριτών του Ισραήλ, ο Ιεφθάε έκανε την ευχή ότι, αν ο Ιεχωβά τού έδινε τη νίκη επί των Αμμωνιτών, εκείνος θα πρόσφερε ως «ολοκαύτωμα» το πρώτο άτομο που θα τον συναντούσε κατά την επιστροφή του από τη μάχη. Αυτό το άτομο ήταν τελικά η κόρη του Ιεφθάε—το μοναχοπαίδι του. Με πίστη στον Ιεχωβά, τόσο ο Ιεφθάε όσο και η ανύπαντρη κόρη του εκπλήρωσαν την ευχή του. Παρότι οι Ισραηλίτες έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση για το γάμο και την τεκνοποίηση, η κόρη του Ιεφθάε παρέμεινε με τη θέλησή της άγαμη και απόλαυσε το προνόμιο να αποδίδει ιερή υπηρεσία στο αγιαστήριο του Ιεχωβά.—Κριτ. 11:28-40.
5. Με ποιον τρόπο αποδείχτηκε αξιόπιστη η Άννα;
5 Η θεοσεβής Άννα αποδείχτηκε αξιόπιστη. Ζούσε με το Λευίτη σύζυγό της, τον Ελκανά, και την άλλη του σύζυγο, τη Φενίννα, στην ορεινή περιοχή του Εφραΐμ. Η Φενίννα απέκτησε αρκετά παιδιά και χλεύαζε τη στείρα Άννα, ιδιαίτερα όταν η οικογένεια πήγαινε στη σκηνή της μαρτυρίας. Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, η Άννα έκανε την ευχή ότι, αν αποκτούσε γιο, θα τον έδινε στον Ιεχωβά. Σύντομα έμεινε έγκυος και γέννησε ένα αγόρι το οποίο ονομάστηκε Σαμουήλ. Όταν ο Σαμουήλ απογαλακτίστηκε, η Άννα τον παρουσίασε στον Θεό στη Σηλώ και τον δάνεισε στον Ιεχωβά «όλες τις ημέρες της ζωής του». (1 Σαμ. 1:11) Με αυτόν τον τρόπο εκπλήρωσε την ευχή της, παρότι δεν ήξερε ότι τελικά θα αποκτούσε και άλλα παιδιά.—1 Σαμ. 2:20, 21.
6. Πώς έγινε φανερή η αξιοπιστία του Τυχικού;
6 Ο Τυχικός, ένας Χριστιανός του πρώτου αιώνα, ήταν αξιόπιστος άνθρωπος και «πιστός διάκονος». (Κολ. 4:7) Ο Τυχικός ταξίδεψε με τον απόστολο Παύλο από την Ελλάδα ως τη Μικρά Ασία διασχίζοντας τη Μακεδονία και πιθανόν να συνέχισε μαζί του ως την Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 20:2-4) Ίσως αυτός ήταν ο “αδελφός” ο οποίος βοήθησε τον Τίτο στη διαχείριση της δωρεάς για τους ομοπίστους τους που είχαν ανάγκη στην Ιουδαία. (2 Κορ. 8:18, 19· 12:18) Όταν ο Παύλος φυλακίστηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη, φρόντισε ώστε ο αξιόπιστος απεσταλμένος του ο Τυχικός να μεταφέρει επιστολές στους ομοπίστους τους στην Έφεσο και στις Κολοσσές. (Εφεσ. 6:21, 22· Κολ. 4:8, 9) Κατά τη διάρκεια της δεύτερης φυλάκισής του στη Ρώμη, ο Παύλος έστειλε τον Τυχικό στην Έφεσο. (2 Τιμ. 4:12) Αν είμαστε αξιόπιστοι, θα απολαμβάνουμε και εμείς ευλογίες στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
7, 8. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ο Δαβίδ και ο Ιωνάθαν ήταν αληθινοί φίλοι;
7 Ο Θεός αναμένει από εμάς να είμαστε αξιόπιστοι φίλοι. (Παρ. 17:17) Ο γιος του Βασιλιά Σαούλ, ο Ιωνάθαν, έγινε φίλος του Δαβίδ. Όταν ο Ιωνάθαν άκουσε ότι ο Δαβίδ είχε θανατώσει τον Γολιάθ, «η ψυχή του Ιωνάθαν συνδέθηκε με την ψυχή του Δαβίδ, και ο Ιωνάθαν τον αγάπησε όπως την ίδια του την ψυχή». (1 Σαμ. 18:1, 3) Ο Ιωνάθαν προειδοποίησε μάλιστα τον Δαβίδ όταν ο Σαούλ ήθελε να τον σκοτώσει. Αφού ο Δαβίδ διέφυγε, ο Ιωνάθαν τον συνάντησε και σύναψε διαθήκη μαζί του. Όταν κάποτε ο Ιωνάθαν μίλησε στον Σαούλ για τον Δαβίδ, αυτό παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή, αλλά οι δύο φίλοι συναντήθηκαν ξανά και ανανέωσαν τη φιλία τους. (1 Σαμ. 20:24-41) Στην τελευταία τους συνάντηση, ο Ιωνάθαν ενίσχυσε το χέρι του Δαβίδ «σε σχέση με τον Θεό».—1 Σαμ. 23:16-18.
8 Ο Ιωνάθαν σκοτώθηκε πολεμώντας τους Φιλισταίους. (1 Σαμ. 31:6) Σε μια θρηνωδία, ο Δαβίδ έψαλε: «Νιώθω οδύνη για εσένα, αδελφέ μου Ιωνάθαν, πολύ ευάρεστος μου ήσουν. Η αγάπη σου για εμένα ήταν πιο υπέροχη από την αγάπη των γυναικών». (2 Σαμ. 1:26) Αυτή η αγάπη ήταν στοργική αγάπη μεταξύ φίλων και δεν είχε σεξουαλικές προεκτάσεις. Ο Δαβίδ και ο Ιωνάθαν ήταν αληθινοί φίλοι.
Να Είστε Πάντα «Ταπεινόφρονες»
9. Πώς δείχνει το 9ο κεφάλαιο των Κριτών τη σπουδαιότητα της ταπεινοφροσύνης;
9 Για να είμαστε φίλοι του Θεού πρέπει να είμαστε «ταπεινόφρονες». (1 Πέτρ. 3:8· Ψαλμ. 138:6) Η σπουδαιότητα της ταπεινοφροσύνης φαίνεται στο 9ο κεφάλαιο των Κριτών. Ο Ιωθάμ, γιος του Γεδεών, είπε: «Κάποτε πήγαν τα δέντρα να χρίσουν κάποιον για να είναι βασιλιάς τους». Αποτάθηκαν στο ελαιόδεντρο, στη συκιά και στο κλήμα. Αυτά αντιπροσώπευαν αξιόλογα άτομα τα οποία δεν επιδίωκαν να κυβερνήσουν τους Ισραηλίτες συμπατριώτες τους. Αλλά η βατομουριά—που χρησιμεύει μόνο για καύσιμη ύλη—αντιπροσώπευε τη βασιλεία του υπερήφανου Αβιμέλεχ, ενός δολοφόνου ο οποίος επιθυμούσε να εξουσιάζει τους άλλους. Παρότι εκείνος «έκανε τον άρχοντα του Ισραήλ επί τρία χρόνια», βρήκε πρόωρο θάνατο. (Κριτ. 9:8-15, 22, 50-54) Πόσο καλύτερο είναι να είμαστε «ταπεινόφρονες»!
10. Τι μαθαίνετε από το γεγονός ότι ο Ηρώδης «δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό»;
10 Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., υπήρξε ένταση ανάμεσα στον υπερήφανο Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα της Ιουδαίας και στους κατοίκους της Τύρου και της Σιδώνας, οι οποίοι επιδίωξαν να κάνουν ειρήνη μαζί του. Σε μια περίπτωση που ο Ηρώδης έβγαζε λόγο δημόσια, εκείνοι φώναζαν: «Θεού φωνή και όχι ανθρώπου!» Ο Ηρώδης δεν απέρριψε αυτή την κολακεία, και ο άγγελος του Ιεχωβά τον πάταξε με αποτέλεσμα να βρει φρικτό θάνατο «επειδή δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό». (Πράξ. 12:20-23) Τι θα λεχθεί για εμάς αν είμαστε αρκετά ικανοί ως ομιλητές ή ως δάσκαλοι των Γραφικών αληθειών; Ας αποδίδουμε τον αίνο στον Θεό για όσα μας επιτρέπει να κάνουμε.—1 Κορ. 4:6, 7· Ιακ. 4:6.
Να Είστε Θαρραλέοι και Ισχυροί
11, 12. Πώς δείχνει η εμπειρία του Ενώχ ότι ο Ιεχωβά δίνει στους υπηρέτες του θάρρος και δύναμη;
11 Αν περπατάμε ταπεινά στις οδούς του Ιεχωβά, εκείνος θα μας δίνει θάρρος και δύναμη. (Δευτ. 31:6-8, 23) Ο Ενώχ, έβδομος στη γενεαλογική γραμμή από τον Αδάμ, περπάτησε θαρραλέα με τον Θεό ακολουθώντας ορθή πορεία ανάμεσα στους πονηρούς συγχρόνους του. (Γέν. 5:21-24) Ο Ιεχωβά ενίσχυσε τον Ενώχ για να τους μεταδώσει ένα δυναμικό άγγελμα εξαιτίας των ασεβών λόγων και πράξεών τους. (Διαβάστε τα εδάφια Ιούδα 14, 15.) Έχετε εσείς το αναγκαίο θάρρος για να εξαγγέλλετε τις κρίσεις του Θεού;
12 Ο Ιεχωβά εκτέλεσε κρίση εναντίον των ασεβών κατά τον παγγήινο Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Εντούτοις, η προφητεία του Ενώχ παρέχει ενθάρρυνση σε εμάς, επειδή οι ασεβείς άνθρωποι της εποχής μας θα καταστραφούν σύντομα από τις άγιες μυριάδες του Θεού. (Αποκ. 16:14-16· 19:11-16) Απαντώντας στις προσευχές μας, ο Ιεχωβά μάς δίνει θάρρος για να διακηρύττουμε το άγγελμά του, είτε όσον αφορά τις κρίσεις του είτε όσον αφορά τις ευλογίες που θα φέρει η διακυβέρνηση της Βασιλείας.
13. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός είναι σε θέση να παράσχει το θάρρος και τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να αντεπεξέλθουμε στα προβλήματα που μας στενοχωρούν;
13 Χρειαζόμαστε θεόδοτο θάρρος και δύναμη για να αντεπεξέλθουμε στα προβλήματα που μας στενοχωρούν. Όταν ο Ησαύ πήρε δύο Χετταίες συζύγους, «αυτές έφερναν πίκρα στο πνεύμα [των γονέων του] τού Ισαάκ και της Ρεβέκκας». Η Ρεβέκκα μάλιστα έλεγε με θλίψη: «Έχω σιχαθεί τη ζωή μου εξαιτίας των θυγατέρων του Χετ. Αν [ο γιος μας] ο Ιακώβ πάρει ποτέ σύζυγο από τις κόρες του Χετ σαν αυτές, από τις κόρες του τόπου, τι με ωφελεί η ζωή;» (Γέν. 26:34, 35· 27:46) Ο Ισαάκ ανέλαβε το ζήτημα προσωπικά και έστειλε τον Ιακώβ να βρει σύζυγο ανάμεσα στους λάτρεις του Ιεχωβά. Παρότι ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα δεν μπορούσαν να αλλάξουν αυτό που είχε κάνει ο Ησαύ, ο Θεός τούς έδωσε τη σοφία, το θάρρος και τη δύναμη που χρειάζονταν για να παραμείνουν πιστοί σε Αυτόν. Αν προσευχόμαστε για την αναγκαία βοήθεια, ο Ιεχωβά θα κάνει το ίδιο και για εμάς.—Ψαλμ. 118:5.
14. Πώς έδειξε θάρρος μια μικρή Ισραηλίτισσα;
14 Αιώνες αργότερα, μια μικρή Ισραηλίτισσα που είχε αιχμαλωτιστεί από κάποια ληστρική ομάδα έγινε υπηρέτρια στο σπίτι του Σύριου στρατιωτικού διοικητή Νεεμάν, ο οποίος έπασχε από λέπρα. Το κορίτσι, το οποίο είχε ακούσει για τα θαύματα που έκανε ο Θεός μέσω του προφήτη Ελισαιέ, είπε με θάρρος στη σύζυγο του Νεεμάν: “Αν ο κύριός μου πήγαινε στον Ισραήλ, ο προφήτης του Ιεχωβά θα τον θεράπευε από τη λέπρα του”. Ο Νεεμάν όντως πήγε στον Ισραήλ και θεραπεύτηκε θαυματουργικά. (2 Βασ. 5:1-3) Τι θαυμάσιο παράδειγμα αποτελεί αυτό το κορίτσι για τους νεαρούς οι οποίοι στηρίζονται στον Ιεχωβά για να βρίσκουν το θάρρος να δίνουν μαρτυρία σε δασκάλους, συμμαθητές και άλλους!
15. Ποια θαρραλέα πράξη έκανε ο οικονόμος του Αχαάβ, ο Αβδιού;
15 Το θεόδοτο θάρρος μάς βοηθάει να υπομένουμε το διωγμό. Πάρτε για παράδειγμα τον οικονόμο του Βασιλιά Αχαάβ, τον Αβδιού, ο οποίος ήταν σύγχρονος του προφήτη Ηλία. Όταν η Βασίλισσα Ιεζάβελ διέταξε τη σφαγή των προφητών του Θεού, ο Αβδιού έκρυψε 100 από αυτούς «ανά πενήντα, μέσα σε μια σπηλιά». (1 Βασ. 18:13· 19:18) Θα βοηθούσατε εσείς με θάρρος διωκόμενους συγχριστιανούς σας όπως βοήθησε ο Αβδιού τους προφήτες του Ιεχωβά;
16, 17. Πώς αντέδρασαν ο Αρίσταρχος και ο Γάιος στο διωγμό;
16 Αν διωκόμαστε, μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα είναι μαζί μας. (Ρωμ. 8:35-39) Στο ανοιχτό θέατρο της Εφέσου, οι συνεργάτες του Παύλου Αρίσταρχος και Γάιος αντιμετώπισαν έναν όχλο ο οποίος πιθανώς αριθμούσε χιλιάδες άτομα. Ο αργυροχόος Δημήτριος είχε δημιουργήσει ταραχές. Ο ίδιος και οι ομότεχνοί του έφτιαχναν ασημένια ομοιώματα του ναού της θεάς Αρτέμιδος, και η επικερδής επιχείρησή τους απειλούνταν επειδή το έργο κηρύγματος του Παύλου έκανε πολλούς κατοίκους της πόλης να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρία. Ο όχλος έσυρε τον Αρίσταρχο και τον Γάιο στο θέατρο και κραύγαζε: «Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων!» Ο Αρίσταρχος και ο Γάιος πιθανότατα ανέμεναν ότι θα πέθαιναν, αλλά ο γραμματέας της πόλης ησύχασε το πλήθος.—Πράξ. 19:23-41.
17 Αν είχατε κάποια τέτοια εμπειρία, μήπως θα επιδιώκατε κατόπιν μια ζωή με λιγότερες δυσκολίες; Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Αρίσταρχος ή ο Γάιος έχασαν το θάρρος τους. Ο Αρίσταρχος, ο οποίος ήταν από τη Θεσσαλονίκη, ήξερε ότι το κήρυγμα των καλών νέων μπορούσε να οδηγήσει σε διωγμό. Στο παρελθόν είχαν γίνει ταραχές όταν ο Παύλος κήρυξε εκεί. (Πράξ. 17:5· 20:4) Επειδή ο Αρίσταρχος και ο Γάιος περπατούσαν στις οδούς του Ιεχωβά, είχαν θεόδοτη δύναμη και θάρρος για να υπομείνουν το διωγμό.
Να Δίνετε Προσοχή στα Ζητήματα των Άλλων
18. Πώς “έδιναν προσοχή” στα ζητήματα των άλλων η Πρίσκα και ο Ακύλας;
18 Είτε διωκόμαστε τώρα είτε όχι, πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τους συγχριστιανούς μας. Η Πρίσκα και ο Ακύλας “έδιναν προσοχή” στα ζητήματα των άλλων. (Διαβάστε το εδάφιο Φιλιππησίους 2:4.) Αυτό το θαυμάσιο αντρόγυνο ίσως παρείχε στον Παύλο κατάλυμα στην Έφεσο, όπου ο αργυροχόος Δημήτριος υποδαύλισε τις ταραχές που αναφέρθηκαν νωρίτερα. Εκείνη η κατάσταση πιθανόν να υποκίνησε τον Ακύλα και την Πρίσκα να “διακινδυνεύσουν τον τράχηλό τους” για τον Παύλο. (Ρωμ. 16:3, 4· 2 Κορ. 1:8) Σήμερα, το ενδιαφέρον για τους διωκόμενους αδελφούς μας μάς κάνει “προσεκτικούς σαν τα φίδια”. (Ματθ. 10:16-18) Επιτελούμε το έργο μας προσεκτικά και αρνούμαστε να τους προδώσουμε αποκαλύπτοντας τα ονόματά τους ή άλλες πληροφορίες στους διώκτες.
19. Ποια καλά πράγματα έκανε η Δορκάδα για τους άλλους;
19 Η προσοχή που δίνουμε στα ζητήματα των άλλων εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Μερικοί Χριστιανοί βρίσκονται σε ανάγκη, και εμείς ίσως μπορούμε να καλύψουμε αυτή την ανάγκη. (Εφεσ. 4:28· Ιακ. 2:14-17) Στην εκκλησία του πρώτου αιώνα στην Ιόππη, υπήρχε μια γενναιόδωρη γυναίκα ονόματι Δορκάδα. (Διαβάστε τα εδάφια Πράξεις 9:36-42.) Η Δορκάδα «αφθονούσε σε καλά έργα και σε δώρα ελέους», μεταξύ των οποίων ήταν προφανώς και το ότι έφτιαχνε ενδύματα για άπορες χήρες. Ο θάνατός της το 36 Κ.Χ. προκάλεσε πολλή θλίψη στις χήρες. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον απόστολο Πέτρο για να αναστήσει τη Δορκάδα, και είναι πολύ πιθανό ότι εκείνη πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στη γη κηρύττοντας χαρωπά τα καλά νέα και κάνοντας καλά πράγματα για τους άλλους. Πόσο χαιρόμαστε που έχουμε τέτοιες ανιδιοτελείς Χριστιανές ανάμεσά μας σήμερα!
20, 21. (α) Πώς σχετίζεται η ενθάρρυνση με το να δίνουμε προσοχή στα ζητήματα των άλλων; (β) Τι μπορείτε να κάνετε για να είστε ενθαρρυντικοί;
20 Δίνουμε προσοχή στα ζητήματα των άλλων με το να τους ενθαρρύνουμε. (Ρωμ. 1:11, 12) Ο συνεργάτης του Παύλου Σίλας αποτελούσε πηγή ενθάρρυνσης. Όταν πάρθηκε απόφαση σχετικά με το θέμα της περιτομής γύρω στο 49 Κ.Χ., το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ έστειλε εκπροσώπους να μεταφέρουν μια επιστολή στους πιστούς σε άλλα μέρη. Ο Σίλας, ο Ιούδας, ο Βαρνάβας και ο Παύλος έφεραν την επιστολή στην Αντιόχεια. Εκεί ο Σίλας και ο Ιούδας «ενθάρρυναν τους αδελφούς με πολλές ομιλίες και τους ενίσχυσαν».—Πράξ. 15:32.
21 Αργότερα, ο Παύλος και ο Σίλας φυλακίστηκαν στους Φιλίππους, αλλά ως αποτέλεσμα ενός σεισμού μπόρεσαν να δώσουν μαρτυρία και να δουν το δεσμοφύλακα και το σπιτικό του να γίνονται πιστοί. Προτού φύγουν από εκείνη την πόλη, ο Σίλας και ο Παύλος ενθάρρυναν τους αδελφούς. (Πράξ. 16:12, 40) Όπως ο Παύλος και ο Σίλας, έτσι και εσείς να επιδιώκετε να ενθαρρύνετε τους άλλους με τα σχόλιά σας, τις ομιλίες σας και τη γεμάτη ζήλο διακονία σας στον αγρό. Και όποτε έχετε κάποιον “λόγο ενθάρρυνσης”, «πείτε τον» οπωσδήποτε.—Πράξ. 13:15.
Συνεχίστε να Περπατάτε στις Οδούς του Ιεχωβά
22, 23. Πώς μπορούμε να ωφελούμαστε πραγματικά από τις Γραφικές αφηγήσεις;
22 Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για τις αληθινές αφηγήσεις που έχει καταγράψει στο Λόγο του ο Ιεχωβά, ο «Θεός που παρέχει κάθε εμψύχωση»! (2 Κορ. 1:3, Η Καινή Διαθήκη—Εγχειρίδιο Μελέτης και Ζωής) Προκειμένου να ωφελούμαστε από αυτές τις εμπειρίες, πρέπει να εφαρμόζουμε τα διδάγματα της Γραφής στη ζωή μας και να αφήνουμε τον εαυτό μας να οδηγείται από το άγιο πνεύμα του Θεού.—Γαλ. 5:22-25.
23 Ο στοχασμός γύρω από τις Γραφικές αφηγήσεις θα μας βοηθάει να εκδηλώνουμε θεάρεστες ιδιότητες. Θα ενισχύσει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, ο οποίος μας χορηγεί «σοφία και γνώση και χαρά». (Εκκλ. 2:26) Εμείς με τη σειρά μας μπορούμε να κάνουμε τη στοργική καρδιά του Θεού να χαίρεται. (Παρ. 27:11) Είθε να είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε αυτό συνεχίζοντας να περπατάμε στις οδούς του Ιεχωβά.
Πώς θα Απαντούσατε;
• Πώς μπορείτε να αποδειχτείτε αξιόπιστοι;
• Γιατί πρέπει να είμαστε «ταπεινόφρονες»;
• Πώς μπορούν οι Γραφικές αφηγήσεις να μας βοηθήσουν να είμαστε θαρραλέοι;
• Με ποιους τρόπους μπορούμε να δίνουμε προσοχή στα ζητήματα των άλλων;
[Εικόνα στη σελίδα 8]
Ο αξιόπιστος Ιεφθάε και η κόρη του εκπλήρωσαν την ευχή του, παρότι αυτό ήταν δύσκολο
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Νεαροί, τι μαθαίνετε από τη μικρή Ισραηλίτισσα;
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Πώς κάλυπτε η Δορκάδα τις ανάγκες συγχριστιανών της;