ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ
Το όνομα που δόθηκε στο «οχυρό της Σιών» όταν οι Ισραηλίτες το πήραν από τους Ιεβουσαίους. (2Σα 5:6-9) Αυτό το τμήμα θεωρείται ότι είναι το ύψωμα ή η ράχη που εκτείνεται Ν του Όρους Μοριά. Επομένως, βρισκόταν Ν της τοποθεσίας του ναού τον οποίο έχτισε αργότερα ο Σολομών. Σήμερα είναι ένα στενό νότιο υψίπεδο, σημαντικά χαμηλότερο από το Όρος Μοριά. Σε αυτή την περιοχή έγινε εκτεταμένη λατόμηση, ιδιαίτερα κατά τη διακυβέρνηση του Αυτοκράτορα Αδριανού και την οικοδόμηση της ρωμαϊκής πόλης Αιλία Καπιτωλίνα, γύρω στο 135 Κ.Χ. Άρα, είναι προφανές ότι στην αρχαιότητα αυτή η ράχη πλησίαζε περισσότερο σε ύψος το Όρος Μοριά, αλλά πάντως βρισκόταν χαμηλότερα από την τοποθεσία του ναού.—ΕΙΚΟΝΕΣ, Τόμ. 1, σ. 747, και Τόμ. 2, σ. 947.
Η θέση αυτή προσφερόταν πολύ για «οχυρό», δεδομένου ότι την προστάτευαν βαθιές κοιλάδες από τρεις πλευρές: από τα Δ η Κοιλάδα των Τυροποιών και από τα Α η Κοιλάδα Κιδρόν, η οποία ενώνεται με την Κοιλάδα του Εννόμ στη νότια άκρη του υψώματος. (1Χρ 11:7) Η πόλη χρειαζόταν ουσιαστική προστασία μόνο από τα Β, και σε αυτό το σημείο η ράχη γινόταν ακόμη πιο στενή, καθιστώντας οποιαδήποτε επίθεση εξαιρετικά δύσκολη. Το βόρειο όριο αυτής της “Πόλης του Δαβίδ” δεν έχει καθοριστεί ακόμη με βεβαιότητα, αν και μερικοί λόγιοι πιθανολογούν ότι ήταν το προαναφερόμενο στενό μέρος. Με την πάροδο των αιώνων, οι κοιλάδες γέμισαν σε μεγάλο βαθμό από άχρηστα υλικά, με αποτέλεσμα να μη διακρίνεται τόσο καλά η στρατηγική και οχυρή θέση αυτής της τοποθεσίας. Η αρχαία Πόλη του Δαβίδ υπολογίζεται ότι καταλάμβανε συνολικά έκταση 40 ως 60 στρ.
Στην Κοιλάδα Κιδρόν, κοντά στους πρόποδες της ανατολικής πλευράς του υψώματος στο οποίο βρισκόταν το οχυρό, υπάρχει μια πηγή που λέγεται Γιών. (1Βα 1:33) Αρχαιολογικές ανασκαφές υποδεικνύουν ότι στην αρχαιότητα είχε λαξευτεί στο βράχο μια σήραγγα που συνδεόταν με ένα φρεάτιο, από όπου μπορούσε κανείς να φτάσει στην πηγή χωρίς να βγει από τα τείχη της πόλης. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο Ιωάβ και οι άντρες του κατάφεραν να διεισδύσουν στο οχυρό και να το καταλάβουν ανεβαίνοντας μέσα από αυτό το φρεάτιο.—2Σα 5:8· 1Χρ 11:5, 6.
Το όνομα «Πόλη του Δαβίδ» προέκυψε από το γεγονός ότι ο Δαβίδ έφτιαξε εκεί τη βασιλική κατοικία του, αφού προηγουμένως είχε κυβερνήσει εφτάμισι χρόνια στη Χεβρών. Εδώ, με τη συμβολή του Χιράμ της Τύρου, χτίστηκε η “κέδρινη κατοικία” του Δαβίδ. (2Σα 5:5, 9, 11· 7:2) Ο Δαβίδ έβαλε να ανεβάσουν την κιβωτό της διαθήκης από το σπίτι του Ωβήδ-εδώμ στην Πόλη του Δαβίδ, ενώ η σύζυγός του η Μιχάλ παρακολουθούσε την πομπή να πλησιάζει από ένα παράθυρο της κατοικίας του Δαβίδ. (2Σα 6:10-16· 1Χρ 15:1, 29) Όταν ο βασιλιάς πέθανε, θάφτηκε στην πόλη, έθιμο που ακολουθήθηκε για πολλούς άλλους μονάρχες της Δαβιδικής γραμμής.—1Βα 2:10.
Από τη Βασιλεία του Σολομώντα και Έπειτα. Ο Σολομών μετέφερε την Κιβωτό στο ναό που μόλις είχε οικοδομηθεί πάνω στο υψίπεδο που υπήρχε Β της Πόλης του Δαβίδ, το οποίο ήταν πιο ευρύχωρο. Η έκφραση “ανέβασαν την κιβωτό από την Πόλη του Δαβίδ” δείχνει ότι η περιοχή του ναού βρισκόταν ψηλότερα, καθώς το Όρος Μοριά υπερείχε του νότιου υψώματος. (1Βα 8:1) Μετά το γάμο του με την κόρη του Φαραώ, ο Σολομών εγκατέστησε τη σύζυγό του στην Πόλη του Δαβίδ. (1Βα 3:1) Αλλά όταν ολοκληρώθηκε μια καινούρια κατοικία πιο κοντά στην περιοχή του ναού, πήρε τη σύζυγό του από την Πόλη του Δαβίδ επειδή αυτή θεωρούνταν άγια, εφόσον είχε παραμείνει εκεί η Κιβωτός. (1Βα 9:24· 2Χρ 8:11) Ο Σολομών έκανε περαιτέρω οικοδομικές εργασίες στην Πόλη του Δαβίδ, ο δε Εζεκίας έκανε εκεί επισκευές προετοιμαζόμενος για την επίθεση του Ασσύριου Σενναχειρείμ. (1Βα 11:27· 2Χρ 32:5) Επίσης, ο Εζεκίας εξέτρεψε τα νερά της πηγής Γιών, κατευθύνοντάς τα στη δυτική πλευρά της Πόλης του Δαβίδ, προφανώς μέσω της λαξευμένης στο βράχο σήραγγας η οποία έχει ανακαλυφτεί και συνδέει αυτή την πηγή με τη Δεξαμενή του Σιλωάμ στη νοτιοδυτική πλαγιά του υψώματος. (2Χρ 32:30) Ο γιος και διάδοχός του, ο Μανασσής, έχτισε ένα εξωτερικό τείχος κατά μήκος της ανατολικής πλαγιάς που βλέπει προς την Κοιλάδα Κιδρόν.—2Χρ 33:14.
Από τα παραπάνω εδάφια γίνεται σαφές ότι, αν και η Ιερουσαλήμ επεκτάθηκε με την πάροδο του χρόνου, η Πόλη του Δαβίδ παρέμεινε ξεχωριστός τομέας. Αυτό ίσχυε ακόμη και μετά την επιστροφή από τη βαβυλωνιακή εξορία, καθώς ορισμένα χαρακτηριστικά της πόλης αναφέρονται σε σχέση με τα συνεργεία που επισκεύαζαν τα τείχη της. (Νε 3:15, 16) «Τα Σκαλιά της Πόλης του Δαβίδ» προφανώς οδηγούσαν από τη νότια άκρη της πόλης προς τα κάτω. (Νε 12:37) Ανασκαφές που έχουν γίνει εδώ έχουν φέρει στο φως κάποια τέτοια σκαλιά, ενώ μια σειρά από σκαλοπάτια που έχουν λαξευτεί άτεχνα στο βράχο εξακολουθεί να οδηγεί από αυτό το σημείο του λόφου προς τα κάτω.
Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ο όρος «πόλη του Δαβίδ» εφαρμόζεται στη Βηθλεέμ, τη γενέτειρα του Δαβίδ και του Ιησού.—Λου 2:4, 11· Ιωα 7:42· βλέπε ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.