Εζεκίας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΕΖΕΚΙΑΣ

(Εζεκίας) [Ο Ιεχωβά Ενισχύει].

1. Βασιλιάς του Ιούδα από το 745 ως το 717 Π.Κ.Χ. Προφανώς έγινε βασιλιάς όταν πέθανε ο πατέρας του ο Άχαζ, «το τρίτο έτος του Ωσιέ» του βασιλιά του Ισραήλ (κάτι που ίσως αναφέρεται στο τρίτο έτος του Ωσιέ ως υποτελούς στον Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄), η δε βασιλεία του υπολογίζεται επισήμως από τον Νισάν του επόμενου έτους (745 Π.Κ.Χ.). (2Βα 18:1) Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Εζεκία, υπηρέτησαν ως προφήτες ο Ησαΐας, ο Ωσηέ και ο Μιχαίας. (Ησ 1:1· Ωσ 1:1· Μιχ 1:1) Ο Εζεκίας ξεχώρισε ως βασιλιάς που «έμεινε προσκολλημένος στον Ιεχωβά», πράττοντας το σωστό στα μάτια του Ιεχωβά και τηρώντας τις εντολές του. Από την αρχή της βασιλείας του αποδείχτηκε ζηλωτής για την προώθηση της αληθινής λατρείας, όχι μόνο στον Ιούδα, αλλά και σε όλη την επικράτεια του Ισραήλ. Δεδομένου ότι ακολούθησε τις οδούς του Ιεχωβά όπως είχε κάνει ο Δαβίδ ο προπάτοράς του, μπορούσε να ειπωθεί για τον Εζεκία ότι «έπειτα από αυτόν δεν υπήρξε κανείς όμοιός του ανάμεσα σε όλους τους βασιλιάδες του Ιούδα, ούτε ανάμεσα σε όσους ήταν πριν από αυτόν». Γι’ αυτόν το λόγο, «ο Ιεχωβά ήταν μαζί του».—2Βα 18:3-7.

Η Λογοτεχνική Συμβολή Του. Ο Εζεκίας είναι επίσης γνωστός για το ότι επιμελήθηκε τη συλλογή ορισμένων Παροιμιών του Σολομώντα, όπως αναφέρει και η εισαγωγή του τμήματος των Παροιμιών το οποίο σήμερα είναι γνωστό ως κεφάλαια 25 μέχρι 29: «Και αυτές επίσης είναι παροιμίες του Σολομώντα τις οποίες μετέγραψαν οι άνθρωποι του Εζεκία, του βασιλιά του Ιούδα». (Παρ 25:1) Έγραψε τον ευχαριστήριο ύμνο που είναι καταγραμμένος στα εδάφια Ησαΐας 38:10-20 αφού τον γιάτρεψε ο Ιεχωβά από τη θανατηφόρα αρρώστια του. Σε αυτόν τον ύμνο κάνει λόγο για τις «επιλεγμένες συνθέσεις» του. (Εδ. 20) Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Εζεκίας έγραψε τον 119ο Ψαλμό. Αν αληθεύει αυτό, ο εν λόγω ψαλμός θα γράφτηκε μάλλον όταν ο Εζεκίας ήταν πρίγκιπας, προτού γίνει βασιλιάς.

Η Κατάσταση που Επικρατούσε Όταν Ανέλαβε τη Βασιλεία. Όταν ο Εζεκίας ανέβηκε στο θρόνο, το βασίλειο του Ιούδα ήταν στη δυσμένεια του Θεού, διότι ο πατέρας του, ο Άχαζ, είχε διαπράξει πολλές απεχθείς πράξεις ενώπιον του Ιεχωβά και είχε αφήσει τη λατρεία των ψεύτικων θεών να ασκείται ανεμπόδιστα στον Ιούδα. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά είχε επιτρέψει να υποφέρει η χώρα από τους εχθρούς της, ιδιαίτερα από τη δεύτερη παγκόσμια δύναμη, την Ασσυρία. Ο Άχαζ είχε απογυμνώσει το ναό και το ανάκτορο για να δωροδοκήσει το βασιλιά της Ασσυρίας. Ακόμη χειρότερο, όμως, ήταν το ότι είχε κομματιάσει τα σκεύη του ναού, είχε κλείσει τις πόρτες του και είχε φτιάξει θυσιαστήρια για τον εαυτό του «σε κάθε γωνιά της Ιερουσαλήμ», προκειμένου να θυσιάζει σε άλλους θεούς. Με μια συμμαχία που είχε συνάψει, είχε θέσει το βασίλειό του υπό την προστασία του βασιλιά της Ασσυρίας κατά την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης. (2Βα 16:7-9· 2Χρ 28:24, 25) Ο Εζεκίας, όμως, από την αρχή της βασιλείας του, «στασίασε εναντίον του βασιλιά της Ασσυρίας».—2Βα 18:7.

Την εποχή που ο Εζεκίας ανέβηκε στο θρόνο του Ιούδα, το βόρειο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ βρισκόταν σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Εξαιτίας των χονδροειδών αμαρτιών του Ισραήλ, ο Ιεχωβά είχε επιτρέψει να περιέλθουν σε δεινή θέση και να γίνουν υποτελείς στην Ασσυρία, και μάλιστα δεν θα αργούσε η ώρα κατά την οποία η Ασσυρία θα αφάνιζε τον Ισραήλ και θα οδηγούσε το λαό του σε εξορία.—2Βα 17:5-23.

Ο Ζήλος του για την Αληθινή Λατρεία. Ο Εζεκίας κατέδειξε το ζήλο του για τη λατρεία του Ιεχωβά αμέσως μόλις ανέλαβε το θρόνο σε ηλικία 25 χρονών. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να ξανανοίξει και να επισκευάσει το ναό. Ύστερα, αφού συγκάλεσε τους ιερείς και τους Λευίτες, τους είπε: «Έβαλα . . . στην καρδιά μου να συνάψω μια διαθήκη με τον Ιεχωβά, τον Θεό του Ισραήλ». Επρόκειτο για διαθήκη πιστότητας, σαν να εγκαινιαζόταν ξανά στον Ιούδα η διαθήκη του Νόμου, η οποία εξακολουθούσε μεν να ισχύει αλλά είχε παραμεληθεί. Αναπτύσσοντας έντονη δραστηριότητα, οργάνωσε τους Λευίτες στις υπηρεσίες τους και έθεσε ξανά σε ισχύ τις διευθετήσεις για τα μουσικά όργανα και την υμνολογία. Ήταν ο μήνας Νισάν, κατά τον οποίο έπρεπε να γιορταστεί το Πάσχα, αλλά τόσο ο ναός όσο και οι ιερείς και οι Λευίτες δεν είχαν καθαριστεί. Τη 16η ημέρα του Νισάν, ο ναός είχε καθαριστεί και τα σκεύη του είχαν αποκατασταθεί στη θέση τους. Τότε χρειάστηκε να γίνει ειδική εξιλέωση για ολόκληρο τον Ισραήλ. Πρώτα έφεραν θυσίες οι άρχοντες—προσφορές για αμαρτία υπέρ της βασιλείας, του αγιαστηρίου και του λαού—και έπειτα έφερε ο λαός χιλιάδες ολοκαυτώματα.—2Χρ 29:1-36.

Εφόσον η ακάθαρτη κατάσταση του λαού δεν επέτρεψε την τήρηση του Πάσχα στον καθορισμένο καιρό, ο Εζεκίας επωφελήθηκε από το νόμο που έδινε τη δυνατότητα σε όσους ήταν ακάθαρτοι να γιορτάσουν το Πάσχα έναν μήνα αργότερα. Δεν κάλεσε μόνο τον Ιούδα αλλά και τον Ισραήλ, στέλνοντας σε όλη τη χώρα, από τη Βηρ-σαβεέ ως τη Δαν, επιστολές μέσω δρομέων. Οι δρομείς αντιμετώπισαν χλευασμό από πολλούς, αλλά μεμονωμένα άτομα, ιδίως από τον Ασήρ, τον Μανασσή και τον Ζαβουλών, ταπείνωσαν τον εαυτό τους και πήγαν στη γιορτή, ενώ παρευρέθηκαν επίσης ορισμένοι από τον Εφραΐμ και τον Ισσάχαρ. Εκτός από αυτούς, υπήρχαν και πολλοί μη Ισραηλίτες λάτρεις του Ιεχωβά. Πιθανότατα, το να παρευρεθούν στη γιορτή δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τους κατοίκους του βόρειου βασιλείου που τάσσονταν υπέρ της αληθινής λατρείας. Όπως οι αγγελιοφόροι, έτσι και αυτοί θα αντιμετώπιζαν εναντίωση και χλευασμό, δεδομένου ότι το δεκάφυλο βασίλειο βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής, βυθισμένο καθώς ήταν στην ψεύτικη λατρεία και ταλαιπωρημένο από την ασσυριακή απειλή.—2Χρ 30:1-20· Αρ 9:10-13.

Έπειτα από το Πάσχα, τελέστηκε επί εφτά ημέρες η Γιορτή των Άζυμων Άρτων, και υπήρξε τέτοια χαρά από μέρους των παρευρισκομένων ώστε ολόκληρη η εκκλησία αποφάσισε να παρατείνει τη γιορτή άλλες εφτά ημέρες. Ακόμη και σε τέτοιους επικίνδυνους καιρούς, η ευλογία του Ιεχωβά θριάμβευσε, ώστε «έγινε μεγάλη χαρά στην Ιερουσαλήμ, γιατί από τις ημέρες του Σολομώντα, του γιου του Δαβίδ, του βασιλιά του Ισραήλ, δεν είχε γίνει κάτι σαν αυτό στην Ιερουσαλήμ».—2Χρ 30:21-27.

Το ότι επρόκειτο για πραγματική αποκατάσταση και αναζωογόνηση της αληθινής λατρείας, και όχι για μια σύναξη την οποία χαρακτήριζε ο συναισθηματισμός της στιγμής, φαίνεται από αυτά που επακολούθησαν. Προτού επιστρέψουν στα σπίτια τους, όσοι συμμετείχαν στη γιορτή βγήκαν και κατέστρεψαν τις ιερές στήλες, γκρέμισαν τους υψηλούς τόπους και τα θυσιαστήρια και έκοψαν τους ιερούς στύλους σε όλο τον Ιούδα και τον Βενιαμίν, φτάνοντας μάλιστα μέχρι τον Εφραΐμ και τον Μανασσή. (2Χρ 31:1) Ο Εζεκίας έδωσε το παράδειγμα συντρίβοντας το χάλκινο φίδι που είχε φτιάξει ο Μωυσής, επειδή ο λαός το είχε καταστήσει είδωλο υψώνοντας καπνό θυσίας σε αυτό. (2Βα 18:4) Μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης γιορτής, ο Εζεκίας διασφάλισε τη συνέχιση της αληθινής λατρείας οργανώνοντας τις ιερατικές υποδιαιρέσεις και κάνοντας διευθετήσεις για την υποστήριξη των υπηρεσιών του ναού. Συνέστησε υπακοή στο Νόμο σχετικά με τα δέκατα και τη συνεισφορά των πρώτων καρπών για τους Λευίτες και τους ιερείς, και ο λαός συμμορφώθηκε ολόκαρδα με αυτές τις συστάσεις.—2Χρ 31:2-12.

Η Ασσυριακή Πίεση Αυξάνεται. Σε εκείνους τους κρίσιμους καιρούς, ενώ η Ασσυρία σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της, ο Εζεκίας έθεσε την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά, τον Θεό του Ισραήλ. Στασίασε εναντίον του βασιλιά της Ασσυρίας και πάταξε τις πόλεις των Φιλισταίων, που προφανώς είχαν συμμαχήσει με την Ασσυρία.—2Βα 18:7, 8.

Το τέταρτο έτος του Εζεκία (742 Π.Κ.Χ.), ο Σαλμανασάρ ο βασιλιάς της Ασσυρίας ξεκίνησε την πολιορκία της Σαμάρειας. Το έκτο έτος του Εζεκία (740 Π.Κ.Χ.), η Σαμάρεια καταλήφθηκε. Ο λαός του δεκάφυλου βασιλείου εκτοπίστηκε και οι Ασσύριοι εγκατέστησαν στη χώρα άλλους κατοίκους. (2Βα 18:9-12) Επομένως, το βασίλειο του Ιούδα, που εκπροσωπούσε τη θεοκρατική κυβέρνηση και την αληθινή λατρεία του Θεού, απέμεινε σαν ένα μικρό νησί περικυκλωμένο από σκληρούς εχθρούς.

Ο Σενναχειρείμ, ο γιος του Σαργών Β΄, φιλοδοξούσε να προσθέσει στα πολεμικά του τρόπαια την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, ιδίως λόγω της αποσκίρτησης του Εζεκία από τη συμμαχία την οποία είχε συνάψει με την Ασσυρία ο πατέρας του, ο Βασιλιάς Άχαζ. Το 14ο έτος της βασιλείας του Εζεκία (732 Π.Κ.Χ.), ο Σενναχειρείμ «ανέβηκε εναντίον όλων των οχυρωμένων πόλεων του Ιούδα και τις κατέλαβε». Ο Εζεκίας προσφέρθηκε να πληρώσει τον Σενναχειρείμ για να εξαγοράσει τη σωτηρία της απειλούμενης Ιερουσαλήμ, και έτσι ο Σενναχειρείμ απαίτησε το υπέρογκο ποσό των 300 ταλάντων ασημιού (περ. $1.982.000) και 30 ταλάντων χρυσού (περ. $11.560.000). Για να καταβάλει αυτό το ποσό ο Εζεκίας, υποχρεώθηκε να δώσει όλο το ασήμι που υπήρχε στο ναό και στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο, καθώς και τα πολύτιμα μέταλλα με τα οποία ο ίδιος είχε επικαλύψει τις πόρτες του ναού και τους παραστάτες. Αυτό ικανοποίησε το βασιλιά της Ασσυρίας, αλλά μόνο προσωρινά.—2Βα 18:13-16.

Οικοδομικά Έργα και Επιτεύγματα Μηχανικής. Ενόψει τυχόν επικείμενης επίθεσης του άπληστου Σενναχειρείμ, ο Εζεκίας επέδειξε σοφία και στρατηγική ικανότητα. Έφραξε όλες τις πηγές και τα αποθέματα νερού έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ ώστε, σε περίπτωση που οι Ασσύριοι πολιορκούσαν την πόλη, να αντιμετωπίσουν έλλειψη νερού. Ενίσχυσε την οχύρωση της πόλης και «έφτιαξε άφθονα όπλα καθώς και ασπίδες». Αλλά δεν έθετε την εμπιστοσύνη του σε αυτόν το στρατιωτικό εξοπλισμό, διότι όταν συγκέντρωσε τους στρατιωτικούς αρχηγούς και το λαό, τους ενθάρρυνε με τα εξής λόγια: «Να είστε θαρραλέοι και ισχυροί. Μη φοβηθείτε ούτε να τρομοκρατηθείτε εξαιτίας του βασιλιά της Ασσυρίας και εξαιτίας όλου του πλήθους που είναι μαζί του· διότι περισσότεροι είναι μαζί μας παρά μαζί του. Μαζί του είναι βραχίονας σάρκινος, ενώ μαζί μας είναι ο Ιεχωβά ο Θεός μας για να μας βοηθάει και να διεξάγει τις μάχες μας».—2Χρ 32:1-8.

Ένα από τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα μηχανικής των αρχαίων καιρών ήταν το υδραγωγείο του Εζεκία. Ξεκινούσε από το πηγάδι της Γιών, Α του βόρειου τμήματος της Πόλης του Δαβίδ, και ακολουθώντας μια μάλλον ακανόνιστη πορεία για περίπου 533 μ. κατέληγε στη Δεξαμενή του Σιλωάμ, που βρισκόταν στην Κοιλάδα των Τυροποιών κάτω από την Πόλη του Δαβίδ αλλά από την εσωτερική πλευρά ενός νέου τείχους που προστέθηκε στο νότιο τμήμα της πόλης. (2Βα 20:20· 2Χρ 32:30) Στο τοίχωμα της στενής σήραγγας, η οποία είχε μέσο ύψος 1,8 μ., οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια επιγραφή γραμμένη με αρχαίους εβραϊκούς χαρακτήρες. Η επιγραφή λέει εν μέρει: «Και αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ανοίχτηκε:—Ενώ [ . . . ] (έσκαβαν) ακόμη [ . . . ] με τις αξίνες, ο κάθε άντρας απέναντι από το σύντροφό του, και ενώ απέμεναν ακόμη να σκαφτούν τρεις πήχεις, [ακούστηκε] η φωνή ενός άντρα που φώναζε το σύντροφό του, γιατί υπήρχε μια παρεμβολή βράχου στα δεξιά [και στα αριστερά]. Και καθώς ανοιγόταν η σήραγγα, οι λατόμοι έσκαβαν (το βράχο), ο κάθε άντρας απέναντι από το σύντροφό του, η μία αξίνα αντίθετα προς την άλλη· και το νερό ξεχύθηκε από την πηγή προς τη δεξαμενή σε μήκος 1.200 πήχεων, και το ύψος του βράχου πάνω από τα κεφάλια των λατόμων ήταν 100 πήχεις». (Αρχαία Κείμενα από την Εγγύς Ανατολή [Ancient Near Eastern Texts], επιμέλεια Τζ. Μπ. Πρίτσαρντ, 1974, σ. 321) Η σήραγγα, λοιπόν, σκάφτηκε μέσα στο βράχο και από τις δύο άκρες και οι άντρες συναντήθηκαν στο μέσο—ένας πραγματικός άθλος μηχανικής.

Η Αποτυχία του Σενναχειρείμ στην Ιερουσαλήμ. Επαληθεύοντας τις υποψίες του Εζεκία, ο Σενναχειρείμ αποφάσισε να επιτεθεί στην Ιερουσαλήμ. Ενώ ο Σενναχειρείμ πολιορκούσε με το στρατό του την ισχυρά οχυρωμένη πόλη Λαχείς, έστειλε ένα μέρος του στρατού του μαζί με μια αντιπροσωπεία στρατιωτικών αρχηγών για να απαιτήσουν τη συνθηκολόγηση της Ιερουσαλήμ. Εκπρόσωπος των απεσταλμένων ήταν ο Ραβσάκης (δεν πρόκειται για το όνομά του αλλά για στρατιωτικό τίτλο), ο οποίος μιλούσε με ευχέρεια την εβραϊκή. Φωνάζοντας δυνατά, χλεύασε τον Εζεκία και ενέπαιξε τον Ιεχωβά, κομπάζοντας ότι ο Ιεχωβά δεν μπορούσε να σώσει την Ιερουσαλήμ όπως δεν μπόρεσαν και οι θεοί των άλλων εθνών να γλιτώσουν τις χώρες των λάτρεών τους από το βασιλιά της Ασσυρίας.—2Βα 18:13-35· 2Χρ 32:9-15· Ησ 36:2-20.

Ο Εζεκίας στενοχωρήθηκε πάρα πολύ αλλά συνέχισε να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά και έκανε έκκληση προς αυτόν στο ναό, στέλνοντας μάλιστα και μερικούς από τους επικεφαλής του λαού στον προφήτη Ησαΐα. Η απάντηση του Ησαΐα, η οποία προερχόταν από τον Ιεχωβά, ήταν ότι ο Σενναχειρείμ θα άκουγε μια είδηση και θα επέστρεφε στη γη του, όπου τελικά θα φονευόταν. (2Βα 19:1-7· Ησ 37:1-7) Στο μεταξύ, ο Σενναχειρείμ είχε αναχωρήσει από τη Λαχείς και είχε πάει στη Λιβνά, όπου άκουσε ότι ο Τιρχάκα ο βασιλιάς της Αιθιοπίας είχε βγει να τον πολεμήσει. Παρ’ όλα αυτά, ο Σενναχειρείμ έστειλε μέσω αγγελιοφόρων μια επιστολή στον Εζεκία, συνεχίζοντας τις απειλές του και εμπαίζοντας τον Ιεχωβά τον Θεό του Ισραήλ. Μόλις ο Εζεκίας παρέλαβε την εξαιρετικά ονειδιστική επιστολή, την άπλωσε ενώπιον του Ιεχωβά, ο οποίος του απάντησε ξανά μέσω του Ησαΐα, εμπαίζοντας Εκείνος τώρα τον Σενναχειρείμ και βεβαιώνοντας ότι οι Ασσύριοι δεν επρόκειτο να μπουν στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά είπε: «Θα υπερασπίσω οπωσδήποτε αυτή την πόλη ώστε να τη σώσω για χάρη δική μου και για χάρη του Δαβίδ του υπηρέτη μου».—2Βα 19:8-34· Ησ 37:8-35.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελό του ο οποίος εξολόθρευσε 185.000 άντρες από την αφρόκρεμα των στρατευμάτων του Σενναχειρείμ, «κάθε γενναίο και κραταιό άντρα και ηγέτη και αρχηγό στο στρατόπεδο του βασιλιά της Ασσυρίας, και έτσι εκείνος γύρισε πίσω με ντροπιασμένο πρόσωπο στη γη του». Με αυτόν τον τρόπο, η απειλή του Σενναχειρείμ εναντίον της Ιερουσαλήμ απομακρύνθηκε ολοκληρωτικά. Αργότερα, «καθώς προσκυνούσε στον οίκο του Νισρώκ του θεού του, ο Αδραμμέλεχ και ο Σαρασάρ, οι ίδιοι του οι γιοι, τον πάταξαν με σπαθί».—2Χρ 32:21· Ησ 37:36-38.

Έχουν ανακαλυφτεί επιγραφές που περιγράφουν τη νίκη του Σενναχειρείμ επί των δυνάμεων της Αιθιοπίας. Αυτές οι επιγραφές λένε: «Όσο για τον Εζεκία τον Ιουδαίο, ο οποίος δεν υποτάχθηκε στο ζυγό μου, 46 από τις ισχυρές του πόλεις . . . (τις) πολιόρκησα και (τις) κατέλαβα . . . Αυτόν τον φυλάκισα στην Ιερουσαλήμ, τη βασιλική του κατοικία, όπως ένα πουλί μέσα στο κλουβί». (Αρχαία Κείμενα από την Εγγύς Ανατολή, σ. 288) Ο Σενναχειρείμ δεν ισχυρίζεται ότι κατέλαβε την πόλη. Αυτό επιβεβαιώνει τη Βιβλική αφήγηση για την εξέγερση του Εζεκία εναντίον της Ασσυρίας και για την αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψης της Ιερουσαλήμ από μέρους του Σενναχειρείμ. Σύμφωνα με τη συνήθεια που είχαν οι ειδωλολάτρες βασιλιάδες να εκθειάζουν τον εαυτό τους στις επιγραφές τους, ο Σενναχειρείμ υπερβάλλει σε αυτή την επιγραφή αναφορικά με το ποσό του ασημιού που κατέβαλε ο Εζεκίας—μιλάει για 800 τάλαντα σε αντίθεση με τα 300 της Γραφής.

Θαυματουργική Παράταση της Ζωής του Εζεκία. Περίπου τον καιρό κατά τον οποίο ο Σενναχειρείμ απειλούσε την Ιερουσαλήμ, παρουσιάστηκε στον Εζεκία ένα μεγάλο κακόηθες σπυρί. Ο προφήτης Ησαΐας τού συνέστησε να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του ώστε να είναι έτοιμος για το θάνατό του. Εκείνον τον καιρό ο Εζεκίας δεν είχε ακόμη γιο, οπότε φαινόταν ότι υπήρχε κίνδυνος να διακοπεί η βασιλική Δαβιδική γραμμή. Ο Εζεκίας προσευχήθηκε στον Ιεχωβά ένθερμα, με δάκρυα, και τότε ο Ιεχωβά έστειλε ξανά τον Ησαΐα να πληροφορήσει τον Εζεκία ότι επρόκειτο να προστεθούν στη ζωή του άλλα 15 χρόνια. Δόθηκε ένα θαυματουργικό σημείο—η σκιά του ήλιου οπισθοχώρησε δέκα βαθμίδες “στη σκάλα του Άχαζ”. (Βλέπε ΗΛΙΟΣ.) Τον τρίτο χρόνο μετά το συμβάν αυτό, ο Εζεκίας απέκτησε γιο, τον οποίο ονόμασε Μανασσή και ο οποίος τον διαδέχθηκε αργότερα στο θρόνο.—2Βα 20:1-11, 21· 21:1· Ησ 38:1-8, 21.

Το Λάθος και η Μετάνοια του Εζεκία. Το Γραφικό υπόμνημα δηλώνει ότι «ο Εζεκίας δεν έκανε ανταπόδοση ανάλογη με την ευεργεσία που του έγινε, γιατί η καρδιά του έγινε υπεροπτική και επήλθε αγανάκτηση εναντίον του και εναντίον του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ». (2Χρ 32:25) Η Αγία Γραφή δεν λέει αν αυτή η υπεροψία είχε σχέση ή όχι με την ασύνετη ενέργειά του να δείξει ολόκληρο το θησαυροφυλάκιο του οίκου του και όλα όσα ήταν στην εξουσία του στους αγγελιοφόρους του Βαβυλώνιου βασιλιά Βερωδάχ-βαλαδάν (Μερωδάχ-βαλαδάν), οι οποίοι στάλθηκαν στον Εζεκία μετά την ανάρρωση από την αρρώστια του. Ο Εζεκίας μπορεί να έδειξε όλο αυτόν τον πλούτο για να εντυπωσιάσει το βασιλιά της Βαβυλώνας, βλέποντάς τον ως πιθανό σύμμαχο εναντίον του βασιλιά της Ασσυρίας. Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να εξάψει την απληστία των Βαβυλωνίων. Ο προφήτης Ησαΐας ήταν αντίθετος σε οποιαδήποτε συμμαχία ή σχέση εξάρτησης με την πανάρχαια εχθρά του Θεού, τη Βαβυλώνα. Όταν ο Ησαΐας άκουσε πώς συμπεριφέρθηκε ο Εζεκίας στους Βαβυλώνιους αγγελιοφόρους, εξήγγειλε τη θεόπνευστη προφητεία που έλαβε από τον Ιεχωβά ότι κάποτε οι Βαβυλώνιοι θα μετέφεραν τα πάντα στη Βαβυλώνα, περιλαμβανομένων και μερικών απογόνων του Εζεκία. Ωστόσο, ο Εζεκίας ταπείνωσε τον εαυτό του και ο Θεός επέτρεψε φιλόστοργα να μην έρθει η συμφορά στις ημέρες του.—2Βα 20:12-19· 2Χρ 32:26, 31· Ησ 39:1-8.

Στις ημέρες του προφήτη Ιερεμία, μερικοί από τους επικεφαλής του λαού στην Ιερουσαλήμ μίλησαν ευνοϊκά για τον Εζεκία επειδή είχε δώσει προσοχή στον Μιχαία από τη Μορέσεθ, τον προφήτη του Ιεχωβά.—Ιερ 26:17-19.

2. Πρόγονος του προφήτη Σοφονία, ίσως ο Βασιλιάς Εζεκίας.—Σοφ 1:1.

3. Ισραηλίτης του οποίου οι απόγονοι επέστρεψαν μαζί με τον Ζοροβάβελ από τη βαβυλωνιακή εξορία. Πιθανότατα δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Βασιλιά Εζεκία. (Εσδ 2:1, 2, 16· Νε 7:6, 7, 21) Απόγονος αυτού του Εζεκία ήταν ίσως ο άνθρωπος που συγκαταλεγόταν στους επικεφαλής του λαού οι οποίοι επικύρωσαν με σφραγίδα την «αξιόπιστη συμφωνία» στις ημέρες του Νεεμία.—Νε 9:38· 10:1, 14, 17.