ΣΑΤΡΑΠΗΣ
Αντιβασιλιάς ή κυβερνήτης επαρχίας, στις αυτοκρατορίες της Βαβυλώνας και της Περσίας, διορισμένος από το βασιλιά ως ο ανώτατος άρχοντας μιας διοικητικής περιφέρειας. Ο Δανιήλ έκανε λόγο για τους σατράπες που υπηρετούσαν υπό τον Ναβουχοδονόσορα στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. (Δα 3:1-3) Μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας από τους Μήδους και τους Πέρσες, ο Δαρείος ο Μήδος εγκατέστησε 120 σατράπες οι οποίοι θα ήταν υπεύθυνοι για ολόκληρο το βασίλειό του. (Δα 6:1) Ο Έσδρας είχε δοσοληψίες με σατράπες την εποχή του Βασιλιά Αρταξέρξη της Περσίας. (Εσδ 8:36) Στις ημέρες της Εσθήρ και του Μαροδοχαίου, οι σατράπες επέβλεπαν 127 διοικητικές περιφέρειες υπό τον Πέρση Βασιλιά Ασσουήρη. (Εσθ 1:1) Ως επίσημοι εκπρόσωποι του βασιλιά, ήταν υπόλογοι σε αυτόν και είχαν αρκετά ελεύθερη πρόσβαση ενώπιόν του. Συνεπώς, είχαν σημαντική επιρροή και δύναμη ως ηγέτες στον κοινωνικό και στον πολιτικό τομέα. Συγκέντρωναν τους φόρους και έστελναν στη βασιλική αυλή τον καθορισμένο φόρο υποτελείας.
Ο Δανιήλ, ως ένας από τους τρεις ανώτερους αξιωματούχους του Δαρείου που επέβλεπαν τους 120 σατράπες, ξεχώριζε περισσότερο από όλους τους, σε τέτοιον βαθμό ώστε ο βασιλιάς σκόπευε να τον εξυψώσει πάνω από όλο το βασίλειο. Υποκινούμενοι από ζήλια, οι αξιωματούχοι και οι σατράπες συνωμότησαν προκειμένου να ριχτεί ο Δανιήλ στο λάκκο των λιονταριών. Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει πόσοι από τους σατράπες εμφανίστηκαν ενώπιον του βασιλιά για να καταγγείλουν τον Δανιήλ. Αλλά ο Ιεχωβά απέδειξε ότι ήταν με τον Δανιήλ, στέλνοντας τον άγγελό του να κλείσει τα στόματα των λιονταριών. Τότε ο Δαρείος διέταξε να ριχτούν αυτοί οι αξιωματούχοι που συκοφάντησαν τον Δανιήλ στο λάκκο των λιονταριών, μαζί με τις συζύγους τους και τους γιους τους, όπου και θανατώθηκαν από τα λιοντάρια.—Δα 6:1-24.
Το βιβλίο Ιστορία της Περσικής Αυτοκρατορίας λέει για το σύστημα των σατραπειών υπό τον Κύρο τον Πέρση: «Διοικητής κάθε σατραπείας ήταν ο σατράπης, τίτλος που σημαίνει “προστάτης του βασιλείου”. Ως διάδοχος ενός πρώην βασιλιά και κυβερνήτης μιας τεράστιας περιοχής, στην ουσία ήταν και ο ίδιος ένας μονάρχης, περιστοιχισμένος από μια μικρογραφία αυλής. Δεν ήταν επιφορτισμένος μόνο με την πολιτική διοίκηση αλλά και με την αρχηγία των στρατευμάτων της σατραπείας. Όταν το αξίωμα έγινε κληρονομικό, οι σατράπες άρχισαν να μετατρέπονται σε απειλή που δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει η κεντρική εξουσία. Για να εξουδετερωθεί αυτή η απειλή καθιερώθηκαν ορισμένα μέτρα ανάσχεσης· ο γραμματέας του σατράπη, ο ανώτατος επί των οικονομικών αξιωματούχος και ο διοικητής της φρουράς που στάθμευε στην ακρόπολη κάθε σατραπικής πρωτεύουσας τέθηκαν απευθείας κάτω από τις διαταγές του Μεγάλου Βασιλιά, στον οποίο υπέβαλλαν τακτικά αναφορές. Ακόμα πιο αποτελεσματικό έλεγχο στους σατράπες ασκούσαν τα αποκαλούμενα “μάτια” ή “αφτιά” του βασιλιά ή “βασιλικοί αγγελιαφόροι”, δηλαδή υπάλληλοι που πραγματοποιούσαν σχολαστικές επιθεωρήσεις στις επαρχίες σε ετήσια βάση».—Του Ά. Τ. Όλμστεντ, 2002, Εκδόσεις «Οδυσσέας», σ. 120, 121.