Πρώτα, ο Ιεχωβά έλεγξε τον Ελιφάς, τον Βιλδάδ και τον Σωφάρ. Απευθυνόμενος στον Ελιφάς, που ήταν προφανώς ο μεγαλύτερος, είπε: «Ο θυμός μου άναψε ενάντια σε εσένα και στους δύο φίλους σου, γιατί δεν είπατε την αλήθεια σχετικά με εμένα, όπως ο υπηρέτης μου ο Ιώβ. Τώρα λοιπόν, πάρτε εφτά ταύρους και εφτά κριάρια και πηγαίνετε στον υπηρέτη μου τον Ιώβ και προσφέρετε ολοκαύτωμα για τον εαυτό σας· και ο Ιώβ ο υπηρέτης μου θα προσευχηθεί για εσάς». (Ιώβ 42:7, 8) Σκεφτείτε τι σήμαινε αυτό!

Ο Ιεχωβά απαίτησε μια αρκετά μεγάλη θυσία από τον Ελιφάς, τον Βιλδάδ και τον Σωφάρ, ίσως για να τους εντυπώσει τη σοβαρότητα της αμαρτίας τους. Στην πραγματικότητα, είτε εκούσια είτε ακούσια, είχαν βλασφημήσει τον Θεό λέγοντας ότι “δεν εμπιστεύεται τους υπηρέτες του” και ότι, στην ουσία, δεν ενδιαφερόταν για το αν ο Ιώβ ήταν πιστός ή όχι. Ο Ελιφάς είπε μάλιστα ότι στα μάτια του Θεού ο Ιώβ δεν άξιζε περισσότερο από ένα σκόρο! (Ιώβ 4:18, 19· 22:2, 3) Δεν είναι καθόλου παράξενο που ο Ιεχωβά είπε: «Δεν είπατε την αλήθεια σχετικά με εμένα»!

Αλλά το θέμα δεν τελείωνε εδώ. Ο Ελιφάς, ο Βιλδάδ και ο Σωφάρ αμάρτησαν επίσης εναντίον του Ιώβ προσωπικά λέγοντάς του ότι ο ίδιος ήταν η αιτία των προβλημάτων του. Οι αβάσιμες κατηγορίες τους και η παντελής έλλειψη συμπόνιας πίκραναν και κατέθλιψαν τον Ιώβ, κάνοντάς τον να κραυγάσει: «Ως πότε θα παροξύνετε την ψυχή μου και θα με συντρίβετε με λόγια;» (Ιώβ 10:1· 19:2) Φανταστείτε την έκφραση της ντροπής στα πρόσωπα αυτών των τριών αντρών καθώς έπρεπε τώρα να πάνε στον Ιώβ με μια προσφορά για τις δικές τους αμαρτίες!

Αλλά ο Ιώβ δεν έπρεπε να χαρεί για την ταπείνωσή τους. Μάλιστα ο Ιεχωβά απαίτησε από αυτόν να προσευχηθεί υπέρ των κατηγόρων του. Ο Ιώβ έκανε ακριβώς όπως του ειπώθηκε, και γι’ αυτό ευλογήθηκε.

Προτού αποκατασταθεί η υγεία του Ιώβ, ο Ιεχωβά απαίτησε από αυτόν να προσευχηθεί υπέρ εκείνων που τον αδίκησαν. Τι θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς! Ο Ιεχωβά απαιτεί να συγχωρούμε εκείνους που αμαρτάνουν εναντίον μας ώστε να είναι δυνατόν να συγχωρούνται και οι δικές μας αμαρτίες. (Ματθαίος 6:12· Εφεσίους 4:32) Αν δεν είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάσιμη αιτία να το κάνουμε αυτό, μπορούμε δικαιολογημένα να αναμένουμε από τον Ιεχωβά να είναι ελεήμων απέναντί μας;—Ματθαίος 18:21-35.