Βοηθήστε Όσους Έχουν Κατάθλιψη να Ξαναβρούν Χαρά

Ο ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ, ένας Χριστιανός μαθητής του πρώτου αιώνα, αισθανόταν κατάθλιψη. Τον είχαν στείλει να φροντίσει για τις ανάγκες του φυλακισμένου αποστόλου Παύλου, αλλά αρρώστησε βαριά. Αν και ο Επαφρόδιτος ανέρρωσε, αισθανόταν κατάθλιψη γιατί η εκκλησία του, η οποία τον είχε στείλει στη Ρώμη, ‘άκουσε ότι ησθένησε’. (Φιλιππησίους 2:25, 26) Ενώ ήταν πολύ μακριά τους, ήθελε να τους καθησυχάσει γι’ αυτό το ζήτημα, κι αυτό του δημιούργησε κατάθλιψη. Πιθανόν, επίσης, να αισθανόταν ότι τον θεωρούσαν αποτυχημένο. Πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί να ξαναβρεί τη χαρά του;

Ο Επαφρόδιτος στάλθηκε πίσω στην πατρίδα του, στους Φιλίππους, φέρνοντας μια επιστολή από τον απόστολο Παύλο. Μ’ αυτή την επιστολή, ο Παύλος έδωσε την εξής οδηγία στην εκκλησία: ‘Να του κάνετε τη συνηθισμένη υποδοχή, στον Κύριο, με κάθε χαρά· και να εξακολουθείτε να θεωρείτε πολύτιμους τέτοιου είδους άντρες’. (Φιλιππησίους 2:27-30, ΜΝΚ) Στους Φιλιππήσιους Χριστιανούς δόθηκε η προτροπή να δεχτούν τον Επαφρόδιτο κοντά τους, με τρόπο που ταίριαζε στην ξεχωριστή ιδιότητα της συντροφικότητας η οποία χαρακτηρίζει τη Χριστιανική εκκλησία. Με τα παρηγορητικά τους λόγια θα του έδειχναν ότι τον εκτιμούσαν πολύ, ότι τον ‘θεωρούσαν πολύτιμο’. Αυτή η γεμάτη χαρά προσοχή που θα του έδειχναν θα τον βοηθούσε πολύ να βρει ανακούφιση από τη διανοητική του κατάθλιψη.

Αυτό το παράδειγμα δείχνει ότι, μολονότι οι Χριστιανοί σαν σύνολο ‘χαίρονται εν Κυρίω’, μερικοί απ’ αυτούς υποφέρουν από διάφορες μορφές κατάθλιψης. (Φιλιππησίους 4:4) Η βαριά διανοητική κατάθλιψη είναι μια σοβαρή συναισθηματική διαταραχή που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αυτοκτονία. Κατά καιρούς περιλαμβάνεται η χημεία του εγκεφάλου, καθώς και άλλοι σωματικοί παράγοντες. Εντούτοις, συχνά η κατάθλιψη μπορεί να μειωθεί μέσω της βοήθειας που παρέχεται από άλλους με διάκριση. Γι’ αυτό, ο Παύλος έδωσε την προτροπή: ‘Να μιλάτε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές’. (1 Θεσσαλονικείς 5:14, ΜΝΚ) Επομένως, οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα πρέπει να παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη στις καταθλιμμένες ψυχές. Αυτή η ευθύνη είχε ήδη αναγνωριστεί από τη σύγχρονη Χριστιανική οργάνωση το 1903, γιατί Η Σκοπιά τότε είχε πει για τις καταθλιμμένες ψυχές και τα μικρόψυχα άτομα: «Τα μικρόψυχα και αδύναμα άτομα, χρειάζονται βοήθεια, υποστήριξη και ενθάρρυνση». Πώς όμως μπορείτε να βοηθήσετε τις καταθλιμμένες ψυχές;

Εν πρώτοις, με το να δείχνετε ‘αδελφικά αισθήματα’, μπορείτε να βοηθήσετε το καταθλιμμένο άτομο να εξωτερικεύσει την ‘αγχώδη μέριμνα’ που έχει στην καρδιά του. Στη συνέχεια, ‘ο καλός λόγος’ σας μπορεί να τον βοηθήσει να χαρεί. (1 Πέτρου 3:8, ΜΝΚ· Παροιμίαι 12:25, ΜΝΚ) Απλώς και μόνο το να τον αφήσετε να εκφραστεί ελεύθερα και να αισθανθεί ότι ενδιαφέρεστε μπορεί να τον κάνει να νιώσει μεγάλη ανακούφιση. «Είχα δυο-τρεις φίλες στις οποίες μπορούσα αληθινά να ανοίξω την καρδιά μου», εξήγησε η Μαίρη, μια άγαμη Χριστιανή που έδινε μάχη με την κατάθλιψη. «Χρειαζόμουν κάποιον που να με ακούει». Αν το καταθλιμμένο άτομο έχει κάποιον με τον οποίο να μοιράζεται τις πιο βαθιές σκέψεις του για τα βάσανα της ζωής, αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά.

Εντούτοις, χρειάζονται περισσότερα από το να ακούσετε απλώς και να δώσετε μια επιφανειακή συμβουλή όπως, «Δες τη ζωή απ’ την καλή της πλευρά» ή, «Να σκέφτεσαι με θετικό τρόπο». Τέτοιες δηλώσεις θα έδειχναν έλλειψη συμπάθειας και θα ήταν τελείως άτοπες όταν το άλλο άτομο αισθάνεται κατάθλιψη, όπως ακριβώς μας δείχνει το εδάφιο Παροιμίαι 25:20 με τα λόγια: «Ως ο εκδυόμενος ιμάτιον εν ημέρα ψύχους . . . ούτως είναι ο ψάλλων άσματα εις λελυπημένην καρδίαν». Τα αισιόδοξα σχόλια που δεν είναι ρεαλιστικά μπορεί να αναστατώσουν περισσότερο το καταθλιμμένο άτομο. Γιατί; Επειδή τέτοιες προσπάθειες δεν στρέφονται στα αίτια της κατάθλιψής του.

Να Ενισχύετε με Λόγια

Ένα άτομο με βαριά κατάθλιψη δεν αισθάνεται απλώς λυπημένο αλλά, προφανώς, ανάξιο και απελπισμένο. Η λέξη της αρχαίας ελληνικής που μεταφράζεται ‘καταθλιμμένες ψυχές’ κατά γράμμα σημαίνει ‘άτομα με λίγη ψυχή’. Ένας λόγιος της ελληνικής γλώσσας δίνει τον ορισμό της λέξης ως εξής: «Άτομο που υποφέρει τόσο πολύ από κάποιο πρόβλημα, ώστε παραλύει η καρδιά του». Έτσι, οι συναισθηματικές του δυνάμεις στερεύουν και η αυτοεκτίμησή του πέφτει.—Παράβαλε Παροιμίαι 17:22.

Ο πατριάρχης Ιώβ είπε: «Ήθελον σας ενισχύσει με το στόμα μου». (Ιώβ 16:5) Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται ‘ενισχύω’ μερικές φορές αποδίδεται ‘ισχυροποιώ’ ή ‘ενδυναμώνω’. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει πώς «εστερέωσαν» το ναό μέσω επισκευών. (Ησαΐας 41:10, ΜΝΚ· Ναούμ 2:1· 2 Χρονικών 24:13) Τα λόγια σας πρέπει με επιδεξιότητα να οικοδομήσουν και πάλι την αυτοεκτίμηση του καταθλιμμένου ατόμου, ένα-ένα τούβλο, σαν να λέγαμε. Για να το καταφέρετε αυτό χρειάζεται να κάνετε έκκληση στη ‘δύναμη της λογικής’ του. (Ρωμαίους 12:1, ΜΝΚ) Το τεύχος της Σκοπιάς του 1903 που αναφέρθηκε προηγουμένως έλεγε για τους καταθλιμμένους: «Επειδή δεν έχουν . . . αυτοεκτίμηση, χρειάζονται λίγη παρακίνηση προκειμένου να εκδηλώσουν τα πραγματικά τους ταλέντα, για τη δική τους ενθάρρυνση και για την ευλογία επίσης ολόκληρου του οίκου της πίστης».

Το Βιβλικό παράδειγμα του Ελκανά και της καταθλιμμένης γυναίκας του, της Άννας, περιγράφει παραστατικά πώς μπορείτε να προσφέρετε ενίσχυση με λόγια, όπως έκανε ο Ιώβ. Ο Ελκανά είχε δυο γυναίκες. Η μια, η Φενίννα, είχε αρκετά παιδιά, ενώ η Άννα ήταν στείρα. Η Άννα πιθανόν να θεωρούσε τον εαυτό της ανάξιο. (Παράβαλε Γένεσις 30:1.) Σαν να μην της έφτανε το βάρος αυτό, η Φενίννα την στενοχωρούσε μέχρι που την έκανε να ξεσπάει σε δάκρυα και να χάνει την όρεξή της. Αν και ο Ελκανά δεν γνώριζε πόσο μεγάλη ήταν η στενοχώρια της, όταν είδε την κατάστασή της, τη ρώτησε: «Άννα, δια τι κλαίεις; και δια τι δεν τρώγεις; και δια τι η καρδία σου είναι τεθλιμμένη;»—1 Σαμουήλ 1:1-8.

Οι γεμάτες καλοσύνη και καθόλου επικριτικές ερωτήσεις του Ελκανά έδωσαν την ευκαιρία στην Άννα να εκφράσει με λόγια αυτό που αισθανόταν. Είτε αυτή απάντησε είτε όχι, βοηθήθηκε να αναλύσει το γιατί αισθανόταν ανάξια. Παρόμοια, μια καταθλιμμένη ψυχή μπορεί να πει: «Είμαι κακό άτομο». Εσείς θα μπορούσατε να ρωτήσετε αυτό το άτομο: «Τι σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι;» Κατόπιν ακούστε τον προσεκτικά καθώς ξελαφρώνει από το βάρος του ανοίγοντάς σας την καρδιά του.—Παράβαλε Παροιμίαι 20:5.

Ο Ελκανά κατόπιν έκανε στην Άννα το εξής πολύ ενισχυτικό ερώτημα: «Δεν είμαι εγώ εις σε καλήτερος παρά δέκα υιούς;» Της υπενθύμισε την αγάπη που ένιωθε γι’ αυτήν, παρά τη στειρότητά της. Τη θεωρούσε πολύτιμη, κι επομένως αυτή θα μπορούσε να συμπεράνει: «Τελικά δεν είμαι και τόσο ανάξια. Έχω πράγματι τη βαθιά αγάπη του άντρα μου!» Τα λόγια του ενδυνάμωσαν την Άννα, γιατί αυτή άρχισε να τρώει και ξεκίνησε για να πάει στο ναό.—1 Σαμουήλ 1:8, 9.

Ακριβώς όπως ο Ελκανά ήταν συγκεκριμένος και έστρεψε την προσοχή της γυναίκας του σε μια εύλογη αιτία για την οποία μπορούσε να αισθάνεται καλύτερα με τον εαυτό της, έτσι πρέπει να ενεργούν όσοι θέλουν να βοηθήσουν καταθλιμμένα άτομα. Για παράδειγμα, μια Χριστιανή που τη λένε Ναομί είπε τα εξής σχετικά με το τι τη βοήθησε να ξαναβρεί τη χαρά της: «Μερικοί φίλοι με επαινούσαν για το πώς ανέτρεφα το γιο μου, πώς διατηρούσα το σπίτι μου, ακόμη και για το πώς διατηρούσα την εμφάνισή μου παρά την κατάθλιψη που είχα. Αυτή η ενθάρρυνση σήμαινε τόσο πολλά για μένα!» Ναι, ο κατάλληλος έπαινος βοηθάει ένα καταθλιμμένο άτομο να δει τις καλές του ιδιότητες και να κάνει σωστή αξιολόγηση του εαυτού του.

Αν η σύζυγός σας αισθάνεται κατάθλιψη, γιατί να μην προσπαθήσετε να της ανεβάσετε το ηθικό, σε αρμονία με τα λεγόμενα των εδαφίων Παροιμίαι 31:28, 29; Εκεί διαβάζουμε: «Ο ανήρ αυτής [σηκώνεται], και επαινεί αυτήν. Πολλαί θυγατέρες εφέρθησαν αξίως, αλλά συ υπερέβης πάσας». Εντούτοις, η καταθλιμμένη σύζυγος μπορεί να μη δεχτεί μια τέτοια αξιολόγηση, επειδή μπορεί να αισθάνεται ότι είναι αποτυχημένη τη στιγμή που δεν μπορεί να φροντίσει για τις δουλειές του σπιτιού τόσο καλά όσο νομίζει ότι θα έπρεπε. Εντούτοις, υπενθυμίζοντάς της τι άτομο είναι εσωτερικά, καθώς και το πώς ήταν πριν πάθει κατάθλιψη, μπορεί να καταφέρετε να την πείσετε ότι ο έπαινός σας δεν είναι απλή κολακεία. Θα μπορούσατε, επίσης, να αναγνωρίσετε ότι αυτά που κάνει τώρα αποτελούν τη μέγιστη προσπάθεια από μέρους της. Θα μπορούσατε να πείτε: «Ξέρω τι απαιτήθηκε για να το κάνεις αυτό. Πόσο αξιέπαινη είσαι που καταβάλλεις τόσο μεγάλη προσπάθεια!» Η επιδοκιμασία και ο έπαινος που λαβαίνει κάποιος από το σύντροφό του και τα παιδιά του, δηλαδή από εκείνους που τον ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον, παίζουν ζωτικό ρόλο για να ξαναβρεί αυτό το άτομο την αυτοεκτίμησή του.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 7:33, 34, ΜΝΚ.

Η χρήση Βιβλικών παραδειγμάτων μπορεί να βοηθήσει ένα καταθλιμμένο άτομο να δει ότι χρειάζεται να κάνει αλλαγές στον τρόπο σκέψης του. Για παράδειγμα, ίσως ένα άτομο να είναι υπερβολικά ευαίσθητο για τις γνώμες των άλλων. Θα μπορούσατε να συζητήσετε το παράδειγμα του Επαφρόδιτου και να ρωτήσετε: «Γιατί κατά τη γνώμη σου έπαθε κατάθλιψη όταν έμαθε ότι η εκκλησία του είχε ακούσει για την ασθένειά του; Ήταν πραγματικά αποτυχημένος; Γιατί είπε ο Παύλος να τον θεωρούν πολύτιμο; Μήπως η πραγματική αξία του Επαφρόδιτου ως ατόμου εξαρτιόταν από το προνόμιο της υπηρεσίας που κατείχε;» Ερωτήσεις αυτού του είδους μπορεί να βοηθήσουν το Χριστιανό που αισθάνεται κατάθλιψη να κάνει προσωπική εφαρμογή και να καταλάβει ότι δεν είναι αποτυχημένος.

«Να Στηρίζετε τους Αδύνατους»

Η Αγία Γραφή παροτρύνει: «Να στηρίζετε τους αδύνατους». (1 Θεσσαλονικείς 5:14, ΝΔΜ) Η ύπαρξη ενός πλήθους Χριστιανών φίλων που μπορούν να παράσχουν πρακτική βοήθεια είναι ένα ακόμη από τα πλεονεκτήματα της αληθινής θρησκείας. Οι αληθινοί φίλοι είναι εκείνοι που ‘γεννιούνται για καιρό ανάγκης’ και συμπαραστέκονται αληθινά σ’ ένα καταθλιμμένο άτομο. (Παροιμίαι 17:17) Όταν ο απόστολος Παύλος αισθανόταν ‘ταπεινός [εξαντλημένος, ΜΝΚ]’ και είχε ‘φόβους έσωθεν’, παρηγορήθηκε «δια της παρουσίας του Τίτου». (2 Κορινθίους 7:5, 6) Με παρόμοιο τρόπο, φιλικές επισκέψεις και τηλεφωνήματα που γίνονται σε κατάλληλες στιγμές είναι πιθανόν να εκτιμηθούν βαθιά από τις καταθλιμμένες ψυχές. Θα μπορούσατε να ρωτήσετε αν υπάρχει κάποιος τρόπος με τον οποίο να δώσετε πρακτική βοήθεια, όπως το να κάνετε θελήματα, δουλειές του σπιτιού και τα παρόμοια.a Μια Χριστιανή που τη λένε Μαρία λέει: «Όταν είχα κατάθλιψη, μια φίλη μού έγραψε πολλές φορές και πάντοτε περιλάμβανε στα γράμματά της ενθαρρυντικά εδάφια. Διάβαζα το γράμμα ξανά και ξανά, κι έκλαιγα καθώς το διάβαζα. Τέτοια γράμματα ήταν σαν χρυσάφι για εμένα».

Αφού ενθαρρύνει την εκκλησία να βοηθήσει «τους ολιγοψύχους [τις καταθλιμμένες ψυχές, ΜΝΚ]», κατόπιν ο Παύλος λέει: «Μακροθυμείτε προς πάντας. Προσέχετε μη αποδίδη τις εις τινα κακόν αντί κακού». (1 Θεσσαλονικείς 5:14, 15) Η υπομονή είναι ζωτική, γιατί εξαιτίας του διανοητικού πόνου, του αρνητικού τρόπου σκέψης και της εξάντλησης που προέρχεται από την έλλειψη ύπνου, ένα καταθλιμμένο άτομο μπορεί να αντιδράσει με ‘αχαλίνωτα λόγια’, όπως αντέδρασε ο Ιώβ. (Ιώβ 6:2, 3, ΜΝΚ) Η Ραχήλ, μια Χριστιανή της οποίας η μητέρα έπαθε βαριά κατάθλιψη, αποκάλυψε: «Πολλές φορές η μητέρα έλεγε κάτι που έδειχνε μεγάλο μίσος. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις αυτές, προσπαθούσα να θυμίσω στον εαυτό μου τι είδους άτομο είναι πραγματικά η μητέρα—στοργική, καλοσυνάτη και γενναιόδωρη. Έμαθα ότι τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη λένε πολλά πράγματα που δεν τα εννοούν. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να ανταποδώσει με άσχημες λέξεις ή ενέργειες».

Μερικές ώριμες Χριστιανές γυναίκες μπορεί να είναι σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση για να προσφέρουν ανακούφιση σε άλλες γυναίκες που υποφέρουν συναισθηματικό πόνο. (Παράβαλε 1 Τιμόθεον 5:9, 10.) Αυτές οι ικανές γυναίκες μπορούν να βάλουν σαν στόχο τους το να μιλάνε παρηγορητικά σε τέτοια άτομα, όταν τους δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες. Κατά καιρούς είναι πιο κατάλληλο να συνεχίσουν να βοηθούν μια γυναίκα ώριμες Χριστιανές αδελφές, παρά αδελφοί. Διοργανώνοντας τα ζητήματα και προσφέροντας την κατάλληλη επίβλεψη, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι μπορούν να φροντίζουν ώστε οι καταθλιμμένες ψυχές να λαβαίνουν την κατάλληλη φροντίδα.

Πρεσβύτεροι με Εκπαιδευμένη Γλώσσα

Ιδιαίτερα οι πνευματικοί ποιμένες πρέπει να έχουν ‘γνώση και ενόραση’, ώστε να ‘εξεύρουν πώς να λαλήσουν λόγον εν καιρώ προς τον βεβαρυμένον’. (Ιερεμίας 3:15, ΜΝΚ· Ησαΐας 50:4, Μπεκ [Beck]) Αν, όμως, ένας πρεσβύτερος δεν είναι προσεκτικός, μπορεί χωρίς να το θέλει να κάνει ένα καταθλιμμένο άτομο να αισθανθεί χειρότερα. Για παράδειγμα, οι τρεις φίλοι του Ιώβ υποτίθεται ότι πήγαν «δια να συλλυπηθώσιν αυτόν και να παρηγορήσωσιν αυτόν». Αλλά τα λόγια τους, που υποκινούνταν από εσφαλμένη αντίληψη για τη δύσκολη θέση του Ιώβ, τον ‘κατασύντριψαν’ παρά τον παρηγόρησαν.—Ιώβ 2:11· 8:1, 5, 6· 11:1, 13-19· 19:2.

Διάφορα άρθρα από τις εκδόσεις της Σκοπιάς έχουν περιγράψει αρχές που μπορούν να εφαρμοστούν όταν συμβουλεύει κανείς κάποιο άτομο.b Οι περισσότεροι πρεσβύτεροι έχουν εφαρμόσει αυτή την ύλη. Εντούτοις, σε μερικές περιπτώσεις απερίσκεπτες δηλώσεις από πρεσβυτέρους—είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε σε ομιλίες—έχουν προξενήσει μεγάλη βλάβη. Γι’ αυτό λοιπόν, οι πρεσβύτεροι ας μη ‘χρησιμοποιούν απερίσκεπτα λόγια που είναι σαν μαχαιριές’, αλλά ας χρησιμοποιούν τη ‘γλώσσα των σοφών που είναι γιατρειά’. (Παροιμίαι 12:18) Αν ένας πρεσβύτερος σκέφτεται προτού μιλήσει τον πιθανό αντίκτυπο των σχολίων του, τα λόγια του μπορεί να είναι καταπραϋντικά. Γι’ αυτό, πρεσβύτεροι, να είστε γρήγοροι στο να ακούτε και αργοί στο να βγάζετε συμπεράσματα όταν δεν ξέρετε την όλη εικόνα.—Παροιμίαι 18:13.

Όταν οι πρεσβύτεροι δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον για εκείνους που πάσχουν από κατάθλιψη, τότε αυτοί αισθάνονται ότι τους δείχνεται αγάπη και εκτίμηση. Αυτή η ανιδιοτελής φροντίδα μπορεί να υποκινήσει αυτά τα άτομα να παραβλέψουν οποιαδήποτε αποθαρρυντικά σχόλια. (Ιακώβου 3:2) Τα καταθλιμμένα άτομα συχνά νιώθουν συντριμμένα λόγω των ενοχών και οι πρεσβύτεροι μπορούν να τα βοηθήσουν να αποκτήσουν μια ισορροπημένη άποψη των πραγμάτων. Ακόμη και όταν έχει διαπραχτεί κάποιο σοβαρό αμάρτημα, η πνευματική φροντίδα που παρέχεται από τους πρεσβυτέρους μπορεί να βοηθήσει ώστε ‘να θεραπευθή το χωλόν’.—Εβραίους 12:13.

Όταν τα καταθλιμμένα άτομα αισθάνονται ότι οι προσευχές τους δεν φέρνουν αποτελέσματα, οι πρεσβύτεροι μπορούν να προσευχηθούν μαζί τους και για χάρη τους. Διαβάζοντας μαζί τους άρθρα που βασίζονται στην Αγία Γραφή και τα οποία ασχολούνται με την κατάθλιψη, οι πρεσβύτεροι μπορούν να ‘αλείψουν’ αυτά τα άτομα με καταπραϋντικά πνευματικά λόγια. (Ιακώβου 5:14, 15) Οι πρεσβύτεροι μπορούν επίσης να βοηθήσουν ένα καταθλιμμένο άτομο να κάνει τα κατάλληλα Γραφικά βήματα για να λύσει οποιεσδήποτε προσωπικές διαφορές που μπορεί να έχει με κάποιον, αν αυτό είναι το πρόβλημα. (Παράβαλε Ματθαίος 5:23, 24· 18:15-17.) Συχνά, τέτοιου είδους διαμάχες, ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια, αποτελούν τη ρίζα της κατάθλιψης.

Να αναγνωρίσετε ότι η θεραπεία παίρνει χρόνο. Ακόμη και οι στοργικές προσπάθειες του Ελκανά δεν ανακούφισαν αμέσως την Άννα από την κατάθλιψή της. Οι προσευχές που έκανε η ίδια, καθώς και οι διαβεβαιώσεις του αρχιερέα οδήγησαν τελικά στην ανακούφιση. (1 Σαμουήλ 1:12-18) Γι’ αυτό, να είστε υπομονετικοί αν η ανταπόκριση αργεί. Φυσικά οι πρεσβύτεροι γενικά δεν είναι γιατροί, και μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι προσπάθειές τους είναι περιορισμένες σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτοί, μαζί με άτομα της οικογένειας του καταθλιμμένου ατόμου, μπορεί να χρειαστεί να το ενθαρρύνουν να ζητήσει βοήθεια από κάποιο γιατρό. Αν χρειαστεί, οι πρεσβύτεροι ή τα μέλη της οικογένειας μπορούν να εξηγήσουν καθαρά σε οποιονδήποτε γιατρό το πόσο σπουδαίο είναι να σεβαστεί τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καταθλιμμένου ατόμου.

Μέχρι να έρθει ο νέος κόσμος του Θεού, κανείς δεν θα έχει τέλεια σωματική, διανοητική ή συναισθηματική υγεία. Στο μεταξύ, όποιος Χριστιανός χάσει τη χαρά του εξαιτίας της κατάθλιψης μπορεί να αντλήσει δύναμη, όχι μόνο από τη Χριστιανική εκκλησία, αλλά και από τον ουράνιο Πατέρα μας, ‘ο οποίος παρηγορεί τους καταθλιμμένους’.—2 Κορινθίους 7:6, Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Βίβλος (New American Standard Bible).

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 29]

ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΑ

□ ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ—Χρησιμοποιώντας διερευνητικές ερωτήσεις, να ‘ανασύρετε’ τα αισθήματα από την καρδιά του ατόμου. Να είστε γρήγοροι στο να ακούτε και αργοί στο να καταλήγετε σε οποιαδήποτε συμπεράσματα προτού δείτε την όλη εικόνα.—Παροιμίαι 20:5· 18:13.

□ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΕ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ—Πρέπει να συνδυάζετε τα ‘αδελφικά αισθήματα’ με την ‘τρυφερή συμπόνια’, καθώς προσπαθείτε να ταυτιστείτε συναισθηματικά με το καταθλιμμένο άτομο. «Κλαίετε μετά κλαιόντων».—1 Πέτρου 3:8, ΜΝΚ· Ρωμαίους 12:15.

□ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΚΡΟΘΥΜΟΙ—Μπορεί να απαιτηθούν επανειλημμένες συζητήσεις· να είστε λοιπόν υπομονετικοί. Παραβλέψτε τα ‘αχαλίνωτα λόγια’ που μπορεί να πει το καταθλιμμένο άτομο λόγω της απογοήτευσής του.—Ιώβ 6:3, ΜΝΚ.

□ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΕΤΕ ΜΕ ΛΟΓΙΑ—Βοηθήστε το καταθλιμμένο άτομο να δει τις καλές του ιδιότητες. Δώστε συγκεκριμένο έπαινο. Δείξτε ότι τα προβλήματα, οι κακές εμπειρίες του παρελθόντος ή τα ελαττώματα δεν καθορίζουν την προσωπική αξία κάποιου. Εξηγήστε στο άτομο γιατί ο Θεός το αγαπάει και ενδιαφέρεται γι’ αυτό.—Ιώβ 16:5.