‘Να Είστε Θαρραλέοι και Δυνατοί’
ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ είναι η ιδιότητα του να είναι κανείς δυνατός, άφοβος, τολμηρός, γενναίος. Είναι το αντίθετο του φόβου, της ατολμίας και της δειλίας.—Μάρκος 6:49, 50· 2 Τιμόθεον 1:7.
Το εβραϊκό ρήμα που αποδίδει τις περισσότερες φορές την έννοια του να είναι κανείς θαρραλέος είναι το ρήμα χατζάκ, το οποίο βασικά σημαίνει ‘ανδρίζομαι [είμαι δυνατός, ΜΝΚ]’. (2 Σαμουήλ 13:28· 2 Χρονικών 19:11· Ιεζεκιήλ 3:14, ΜΝΚ) Το ρήμα χατζάκ χρησιμοποιείται συχνά μαζί με το ρήμα αμάτς, που και αυτό σημαίνει «είμαι δυνατός». Και τα δυο ρήματα βρίσκονται στις εκφράσεις ‘Να είστε θαρραλέοι και δυνατοί’ (Ιησούς του Ναυή 10:25, ΜΝΚ) και ‘Να είστε θαρραλέοι, και η καρδιά σας ας είναι δυνατή’.—Ψαλμός 31:24, ΜΝΚ.
Την ιδέα της αποδυνάμωσης ή της εξασθένησης την αποδίδει η εβραϊκή λέξη ραφά, που μπορεί ανάλογα να σημαίνει ‘χάνω το θάρρος’ (Ιερεμίας 49:24, ΜΝΚ) ή ‘αποθαρρύνομαι’. (Παροιμίαι 24:10, ΜΝΚ) Όταν αποδίδεται ως ‘εκλύομαι’, όπως στη φράση «Ας μη εκλύωνται αι χείρες σου», έχει την έννοια «χάνω το θάρρος, γίνομαι πολύ αδύναμος ώστε δεν μπορώ να ενεργήσω».—Σοφονίας 3:16· Ησαΐας 13:7· Ιεζεκιήλ 7:17.
Στο Κείμενο, η κατάσταση του να είναι κανείς τολμηρός ή θαρραλέος αποδίδεται με τα ρήματα θαρρέω (2 Κορινθίους 5:8, Κείμενο) και θαρσέω. (Ματθαίος 9:2, Κείμενο) Το αρχαίο ρήμα τολμάω αποδίδεται κατά περίπτωση ‘τολμώ’ (Ρωμαίους 15:18· Ιούδα 9), ‘έχω θάρρος’ (Μάρκος 12:34, ΜΝΚ), ‘ενεργώ τολμηρά’ (2 Κορινθίους 11:21, ΜΝΚ), και η έμφαση δίνεται στην εκδήλωση θάρρους ή τόλμης σε κάποιο εγχείρημα.
Οι δούλοι του Θεού ανέκαθεν χρειάζονταν θάρρος για να παραμείνουν πιστοί στον Ύψιστο. Έτσι, όταν οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να μπουν στη Γη της Επαγγελίας, ο Μωυσής τούς είπε: ‘Να είστε θαρραλέοι και δυνατοί’, και επανέλαβε την ίδια νουθεσία σε αυτόν που είχε διοριστεί να είναι διάδοχός του, τον Ιησού του Ναυή. (Δευτερονόμιον 31:6, 7, ΜΝΚ) Επιτείνοντας τη δύναμη αυτών των λόγων του Μωυσή, ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε αργότερα στον Ιησού του Ναυή: ‘Να είσαι θαρραλέος και δυνατός . . . Μόνο να είσαι θαρραλέος και πολύ δυνατός’. (Ιησούς του Ναυή 1:6, 7, 9, ΜΝΚ) Για να είναι το έθνος εφοδιασμένο με το απαραίτητο θάρρος, έπρεπε να ακούει, να μαθαίνει και να υπακούει στο νόμο του Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 31:9-12) Παρόμοια, για να γίνει ο Ιησούς του Ναυή θαρραλέος και δυνατός έπρεπε, όπως του λέχτηκε, να διαβάζει το νόμο του Θεού τακτικά και να φροντίζει να τον εφαρμόζει.—Ιησούς του Ναυή 1:8.
Οι Γραφές περιέχουν πολλές ρητές και συγκεκριμένες εντολές που μας δείχνουν ότι πρέπει να παίρνουμε θάρρος και επίσης πώς να το αποκτήσουμε. (Ψαλμός 31:24, ΜΝΚ) Η συναναστροφή με ομοπίστους μας μπορεί να είναι μεγάλη βοήθεια. (Πράξεις 28:15) Στο εδάφιο Ψαλμός 27:14 ο Δαβίδ, που ο ίδιος ήταν άντρας θάρρους, είπε: «Ανδρίζου [Να είσαι θαρραλέος, ΜΝΚ], και ας κραταιωθή η καρδία σου». Στα προηγούμενα εδάφια του 27ου Ψαλμού αποκαλύπτει τι τον βοήθησε να είναι θαρραλέος: Το να βασίζεται στον Ιεχωβά ως ‘τη δύναμη’ της ζωής του (εδ. 1), εμπειρίες του παρελθόντος στις οποίες είδε πώς χειρίστηκε ο Ιεχωβά τους αντιδίκους του (εδ. 2, 3), η εκτίμηση για το ναό της λατρείας του Ιεχωβά (εδ. 4), η εμπιστοσύνη στην προστασία του Ιεχωβά, καθώς και στη δική Του βοήθεια και απελευθέρωση (εδ. 5-10), η συνεχής διδασκαλία για τις αρχές της δίκαιης οδού του Θεού (εδ. 11) και οι ιδιότητες της πίστης και της ελπίδας (εδ. 13, 14, ΜΝΚ).
Ο Χριστιανός χρειάζεται θάρρος για να παραμείνει αμόλυντος από τις απόψεις και τις πράξεις ενός κόσμου που βρίσκεται σε έχθρα με τον Ιεχωβά Θεό, καθώς και για να παραμείνει πιστός σε Αυτόν, παρότι έχει να αντιμετωπίσει το μίσος του κόσμου. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του: ‘Στον κόσμο έχετε θλίψη, αλλά πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο’. (Ιωάννης 16:33, ΜΝΚ) Ο Γιος του Θεού ποτέ δεν ενέδωσε στην επιρροή του κόσμου, αλλά θριάμβευσε επί του κόσμου με το να μη γίνει από καμιά άποψη όμοιος με αυτόν. Το εξαίρετο παράδειγμα του Ιησού Χριστού ως νικητή καθώς και το αποτέλεσμα της άψογης πορείας του μπορούν να γεμίσουν κάποιον με το θάρρος που χρειάζεται για να τον μιμηθεί παραμένοντας χωρισμένος και αμόλυντος από τον κόσμο.—Ιωάννης 17:16.