Το Έλεος του Ιεχωβά μάς Σώζει από την Απόγνωση
‘Δείξε μου εύνοια, Θεέ, σύμφωνα με τη στοργική καλοσύνη σου. Σύμφωνα με την αφθονία του ελέους σου εξάλειψε τις παραβάσεις μου’.—ΨΑΛΜΟΣ 51:1, ΜΝΚ.
1, 2. Πώς μπορεί κάποιο σοβαρό αμάρτημα να επηρεάσει ένα δούλο του Ιεχωβά;
ΔΕΝ μπορούμε να παραβιάζουμε το νόμο του Ιεχωβά και να παραμένουμε ατιμώρητοι. Πόσο φανερό γίνεται αυτό όταν διαπράττουμε κάποιο σοβαρό αμάρτημα εναντίον του Θεού! Μολονότι μπορεί να έχουμε υπηρετήσει πιστά τον Ιεχωβά επί χρόνια, το να παραβιάσουμε το νόμο του μπορεί να προξενήσει μεγάλη ανησυχία ή βαθιά κατάθλιψη. Μπορεί να νιώθουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει εγκαταλείψει και ότι δεν είμαστε πλέον άξιοι να τον υπηρετούμε. Το αμάρτημά μας μπορεί να μοιάζει με ένα τεράστιο σύννεφο που κρύβει το φως της εύνοιας του Θεού.
2 Ο Βασιλιάς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ βρέθηκε κάποτε σε αυτή τη θέση. Πώς δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση;
Τα Εσφαλμένα Βήματα Μπορούν να Οδηγήσουν σε Χονδροειδή Αμαρτία
3, 4. Τι συνέβη στον Βασιλιά Δαβίδ στη διάρκεια μιας περιόδου ευημερίας;
3 Ο Δαβίδ αγαπούσε τον Θεό, αλλά έκανε ‘εσφαλμένα βήματα’ τα οποία οδήγησαν σε σοβαρά αμαρτήματα. (Παράβαλε Γαλάτας 6:1, ΜΝΚ). Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε ατελή άνθρωπο, ιδιαίτερα αν αυτός έχει εξουσία πάνω σε άλλους. Ως βασιλιάς που ευημερούσε, ο Δαβίδ απολάμβανε φήμη και δύναμη. Ποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα λόγια του; Ικανοί άντρες βρίσκονταν στις προσταγές του, και οι άνθρωποι έκαναν με προθυμία ό,τι τους ζητούσε. Παρ’ όλα αυτά, ο Δαβίδ έσφαλε με το να πάρει πολλές συζύγους και με το να καταμετρήσει το λαό.—Δευτερονόμιον 17:14-20· 1 Χρονικών 21:1.
4 Στη διάρκεια αυτής της περιόδου υλικής ευημερίας, ο Δαβίδ διέπραξε σοβαρά αμαρτήματα εναντίον Θεού και ανθρώπων. Μάλιστα, το ένα αμάρτημα οδήγησε στο άλλο, σαν να ήταν νήματα συνυφασμένα μεταξύ τους σε ένα ύφασμα που είχε σχεδιάσει ο Σατανάς! Ενώ οι ομοεθνείς του Ισραηλίτες πολεμούσαν με τους Αμμωνίτες, ο Δαβίδ παρακολουθούσε από την ταράτσα του σπιτιού του την όμορφη σύζυγο του Ουρία, τη Βηθ-σαβεέ, η οποία έκανε μπάνιο. Καθώς ο Ουρίας βρισκόταν στον πόλεμο, ο βασιλιάς διευθέτησε να φέρουν τη γυναίκα στο παλάτι του και διέπραξε μοιχεία μαζί της. Φανταστείτε πόσο συγκλονίστηκε όταν αργότερα έμαθε ότι εκείνη ήταν έγκυος! Ο Δαβίδ κανόνισε να επιστρέψει ο Ουρίας, ελπίζοντας ότι αυτός θα περνούσε τη νύχτα με τη Βηθ-σαβεέ και θα θεωρούσε δικό του το παιδί. Μολονότι ο Δαβίδ τον μέθυσε, ο Ουρίας αρνήθηκε να κοιμηθεί μαζί της. Ο Δαβίδ, που ήταν πια σε απελπιστική κατάσταση, έστειλε μυστικές εντολές στον αρχιστράτηγο Ιωάβ να τοποθετήσει τον Ουρία στην πρώτη γραμμή όπου ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε. Ο Ουρίας σκοτώθηκε στη μάχη, η χήρα του τήρησε τη συνηθισμένη περίοδο πένθους, και ο Δαβίδ την παντρεύτηκε προτού οι άνθρωποι αντιληφτούν την εγκυμοσύνη της.—2 Σαμουήλ 11:1-27.
5. Τι συνέβη αφότου ο Δαβίδ αμάρτησε με τη Βηθ-σαβεέ, και ποια επίδραση είχαν σε αυτόν τα αμαρτήματά του;
5 Μέσω του προφήτη Νάθαν, ο Θεός εξέθεσε ανοιχτά τα αμαρτήματα του Δαβίδ και είπε: «Θέλω επεγείρει εναντίον σου κακά εκ του οίκου σου». Ως αποτέλεσμα, το παιδί που γεννήθηκε από τη Βηθ-σαβεέ πέθανε. (2 Σαμουήλ 12:1-23) Ο πρωτότοκος γιος του Δαβίδ, ο Αμνών, βίασε την ίδια την ετεροθαλή αδελφή του, τη Θάμαρ, και δολοφονήθηκε από τον αδελφό της. (2 Σαμουήλ 13:1-33) Ο γιος του βασιλιά, ο Αβεσσαλώμ, προσπάθησε να σφετεριστεί το θρόνο και ατίμασε τον πατέρα του με το να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τις παλλακίδες του Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 15:1–16:22) Ο εμφύλιος πόλεμος κατέληξε στο θάνατο του Αβεσσαλώμ και σε περισσότερη θλίψη για τον Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 18:1-33) Ωστόσο, τα αμαρτήματα του Δαβίδ τον ταπείνωσαν και τον έκαναν να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ανάγκη να παραμένει κοντά στον συμπονετικό Θεό του. Σε περίπτωση που σφάλουμε, ας μετανοήσουμε ταπεινά και ας πλησιάσουμε τον Ιεχωβά.—Παράβαλε Ιακώβου 4:8.
6. Γιατί ήταν ιδιαίτερα ένοχος ο Βασιλιάς Δαβίδ;
6 Ο Δαβίδ ήταν ιδιαίτερα ένοχος επειδή ήταν ηγεμόνας του Ισραήλ, πλήρως ενήμερος για το Νόμο του Ιεχωβά. (Δευτερονόμιον 17:18-20) Δεν ήταν κάποιος φαραώ της Αιγύπτου ή βασιλιάς της Βαβυλώνας από τον οποίο έλειπε τέτοια γνώση και ο οποίος μπορεί κατά συνήθεια να έκανε πράγματα που αποδοκίμαζε ο Θεός. (Παράβαλε Εφεσίους 2:12· 4:18). Ως μέλος ενός έθνους αφιερωμένου στον Ιεχωβά, ο Δαβίδ αντιλαμβανόταν ότι η μοιχεία και ο φόνος είναι χονδροειδή αμαρτήματα. (Έξοδος 20:13, 14) Επίσης, και οι Χριστιανοί γνωρίζουν το νόμο του Θεού. Ωστόσο, όπως και ο Δαβίδ, ορισμένοι από αυτούς παραβιάζουν αυτόν το νόμο εξαιτίας της έμφυτης αμαρτίας, της ανθρώπινης αδυναμίας και του πειρασμού στον οποίο δεν κατάφεραν να αντισταθούν. Αν αυτό συμβεί σε κάποιον από εμάς, δεν χρειάζεται να παραμείνουμε σε μια συσκοτισμένη κατάσταση η οποία θολώνει την πνευματική μας όραση και μας καλύπτει με βαθιά απόγνωση.
Η Εξομολόγηση Φέρνει Ανακούφιση
7, 8. (α) Τι συνέβη στον Δαβίδ όταν προσπάθησε να αποκρύψει τα αμαρτήματά του; (β) Γιατί πρέπει κάποιος να εξομολογηθεί και να σταματήσει να διαπράττει κάποιο αμάρτημα;
7 Αν είμαστε ένοχοι σοβαρών παραβάσεων του νόμου του Θεού, μπορεί να το βρούμε δύσκολο να εξομολογηθούμε τα αμαρτήματά μας, ακόμη και στον Ιεχωβά. Τι μπορεί να συμβεί κάτω από αυτές τις περιστάσεις; Στον 32ο Ψαλμό, ο Δαβίδ παραδέχτηκε: «Ότε απεσιώπησα [αντί να εξομολογηθώ], επαλαιώθησαν τα οστά μου εκ του ολολυγμού μου όλην την ημέραν· επειδή ημέραν και νύκτα εβαρύνθη η χειρ σου [Ιεχωβά] επ’ εμέ· η υγρότης μου μετεβλήθη εις θερινήν ξηρασίαν». (Εδάφια 3, 4) Το να προσπαθεί να αποκρύψει το αμάρτημά του και να καταπνίξει μια ένοχη συνείδηση έφθειρε τον πείσμονα Δαβίδ. Η οδύνη εξασθένισε τόσο πολύ τη δύναμή του ώστε αυτός έμοιαζε με δέντρο που το έχει πλήξει η ξηρασία και δεν είχε πια ζωογόνα υγρασία. Πραγματικά, είναι πιθανό ότι αντιμετώπισε δυσάρεστες συνέπειες από διανοητική και σωματική άποψη. Όπως και να είχαν τα πράγματα, έχασε τη χαρά του. Αν κάποιοι από εμάς βρεθούμε σε παρόμοια κατάσταση, τι πρέπει να κάνουμε;
8 Η εξομολόγηση στον Θεό μπορεί να φέρει συγχώρηση και ανακούφιση. «Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα [τελικά την εξομολογήθηκα, ΜΝΚ] προς σε, και την ανομίαν μου δεν έκρυψα», έψαλε ο Δαβίδ. ‘Είπα, Εις τον Ιεχωβά θέλω εξομολογηθή τας παραβάσεις μου· και συ συνεχώρησας την ανομίαν της αμαρτίας μου’. (Ψαλμός 32:5) Μήπως είστε καταθλιμμένοι εξαιτίας κάποιου αμαρτήματος που έχετε αποκρύψει; Δεν θα ήταν καλύτερα να το εξομολογηθείτε και να σταματήσετε να το διαπράττετε ώστε να λάβετε το έλεος του Θεού; Γιατί να μην καλέσετε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και να ζητήσετε πνευματική θεραπεία; (Παροιμίαι 28:13· Ιακώβου 5:13-20) Το μετανοημένο πνεύμα σας θα γίνει αντιληπτό, και με τον καιρό η Χριστιανική σας χαρά μπορεί να αποκατασταθεί. «Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία», είπε ο Δαβίδ. ‘Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Ιεχωβά δεν λογαριάζει ανομίαν και εις του οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος’.—Ψαλμός 32:1, 2.
9. Πότε συντέθηκε ο 51ος Ψαλμός, και γιατί;
9 Ο Δαβίδ και η Βηθ-σαβεέ ήταν υπόλογοι στον Ιεχωβά Θεό για την αδικοπραγία τους. Μολονότι θα μπορούσαν να είχαν θανατωθεί για τα αμαρτήματά τους, ο Θεός τούς έδειξε έλεος. Ήταν ελεήμων ιδιαίτερα απέναντι στον Δαβίδ λόγω της διαθήκης περί Βασιλείας. (2 Σαμουήλ 7:11-16) Η μετανοημένη στάση του Δαβίδ αναφορικά με τα αμαρτήματά του που περιλάμβαναν τη Βηθ-σαβεέ φαίνεται στον 51ο Ψαλμό. Ο μεταμελημένος βασιλιάς συνέθεσε αυτόν το συγκινητικό ψαλμό αφότου ο προφήτης Νάθαν αφύπνισε τη συνείδησή του ώστε να αντιληφτεί πόσο μεγάλες ήταν οι παραβάσεις του κατά του θεϊκού νόμου. Ο Νάθαν χρειάστηκε θάρρος για να φέρει στην προσοχή του Δαβίδ τα αμαρτήματά του, ακριβώς όπως οι διορισμένοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι πρέπει να είναι θαρραλέοι για να κάνουν παρόμοια πράγματα σήμερα. Ο βασιλιάς, αντί να αρνηθεί την κατηγορία και να διατάξει την εκτέλεση του Νάθαν, ταπεινά εξομολογήθηκε. (2 Σαμουήλ 12:1-14) Ο 51ος Ψαλμός δείχνει τι είπε με προσευχή στον Θεό σχετικά με αυτή την αποκρουστική υπόθεση, και αυτός ο ψαλμός είναι πολύ κατάλληλος για στοχασμό με προσευχή, ιδιαίτερα αν έχουμε αμαρτήσει και ποθούμε το έλεος του Ιεχωβά.
Είμαστε Υπόλογοι Απέναντι στον Θεό
10. Πώς θα μπορούσε ο Δαβίδ να αναρρώσει πνευματικά;
10 Ο Δαβίδ δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει το αμάρτημά του αλλά ικέτεψε: ‘Δείξε μου εύνοια, Θεέ, σύμφωνα με τη στοργική καλοσύνη σου. Σύμφωνα με την αφθονία του ελέους σου εξάλειψε τις παραβάσεις μου’. (Ψαλμός 51:1, ΜΝΚ) Με τις παραβάσεις του, ο Δαβίδ είχε υπερβεί τα όρια του Νόμου του Θεού. Ωστόσο, υπήρχε ελπίδα να αναρρώσει πνευματικά αν ο Θεός τού έδειχνε εύνοια σύμφωνα με τη στοργική καλοσύνη Του, δηλαδή την όσια αγάπη Του. Η αφθονία του ελέους που είχε δείξει ο Θεός στο παρελθόν έδωσε στο μετανοημένο βασιλιά βάση για να πιστεύει ότι ο Δημιουργός του θα εξάλειφε τις παραβάσεις του.
11. Τι υποδηλωνόταν από τις θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού, και τι απαιτείται για τη σωτηρία σήμερα;
11 Μέσω των προφητικών σκιών που παρείχαν οι θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού, ο Ιεχωβά γνωστοποιούσε ότι είχε κάποιον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να καθαρίσει αυτούς που μετανοούσαν από την αμαρτία τους. Γνωρίζουμε τώρα ότι το έλεος και η συγχωρητικότητά του επεκτείνονται σε εμάς με βάση την πίστη μας στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Αν ο Δαβίδ, έχοντας κατά νου μόνο τύπους και σκιές αυτής της θυσίας, μπορούσε να εμπιστεύεται στη στοργική καλοσύνη και στο έλεος του Ιεχωβά, πόσο περισσότερο θα πρέπει οι σημερινοί δούλοι του Θεού να ασκούν πίστη στο λύτρο που παρέχεται για τη σωτηρία τους!—Ρωμαίους 5:8· Εβραίους 10:1.
12. Τι σημαίνει η λέξη «αμαρτάνω», και πώς ένιωθε ο Δαβίδ σχετικά με την αδικοπραγία του;
12 Παρακαλώντας τον Θεό, ο Δαβίδ πρόσθεσε: «Πλύνον με μάλλον και μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Διότι τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός». (Ψαλμός 51:2, 3) «Αμαρτάνω» σημαίνει χάνω το στόχο σε ό,τι αφορά τους κανόνες του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ σίγουρα το είχε κάνει αυτό. Ωστόσο, δεν έμοιαζε με κάποιο φονιά ή ένα μοιχό ο οποίος αδιαφορεί για την παράβασή του, ανησυχώντας απλώς για την τιμωρία του ή για την πιθανότητα να προσβληθεί από κάποια ασθένεια. Ως άνθρωπος που αγαπούσε τον Ιεχωβά, ο Δαβίδ μισούσε ό,τι ήταν κακό. (Ψαλμός 97:10) Αισθανόταν αηδία για την ίδια την αμαρτία του και ήθελε ο Θεός να τον καθαρίσει εντελώς από αυτήν. Ο Δαβίδ αντιλαμβανόταν πλήρως τις παραβάσεις του και λυπόταν βαθιά για το ότι είχε επιτρέψει στην αμαρτωλή του επιθυμία να τον εξουσιάσει. Το αμάρτημά του βρισκόταν διαρκώς ενώπιόν του, επειδή η ένοχη συνείδηση ενός θεοφοβούμενου ανθρώπου ποτέ δεν καταπραΰνεται αν αυτός δεν μετανοήσει, εξομολογηθεί και λάβει συγχώρηση από τον Ιεχωβά.
13. Γιατί μπορούσε να πει ο Δαβίδ ότι είχε αμαρτήσει μόνο κατά του Θεού;
13 Αναγνωρίζοντας ότι ήταν υπόλογος στον Ιεχωβά, ο Δαβίδ είπε: «Εις σε, εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα· δια να δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου». (Ψαλμός 51:4) Ο Δαβίδ είχε παραβιάσει τους νόμους του Θεού, είχε ατιμάσει το βασιλικό αξίωμα και ‘χωρίς αμφιβολία είχε συμπεριφερθεί στον Ιεχωβά με ασέβεια’, εκθέτοντάς Τον σε μομφή. (2 Σαμουήλ 12:14, ΜΝΚ· Έξοδος 20:13, 14, 17) Οι αμαρτωλές πράξεις του Δαβίδ αποτελούσαν επίσης παραβάσεις σε βάρος της κοινωνίας του Ισραήλ και των μελών της οικογένειάς του, ακριβώς όπως σήμερα κάποιο βαφτισμένο άτομο που αδικοπραγεί προκαλεί λύπη και στενοχώρια στη Χριστιανική εκκλησία και σε αγαπητά πρόσωπα. Μολονότι ο μετανοημένος βασιλιάς γνώριζε ότι είχε αμαρτήσει εναντίον συνανθρώπων του όπως ήταν ο Ουρίας, αναγνώριζε ότι έφερε μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στον Ιεχωβά. (Παράβαλε Γένεσις 39:7-9). Ο Δαβίδ αναγνώριζε ότι η κρίση του Ιεχωβά επρόκειτο να είναι δίκαιη. (Ρωμαίους 3:4) Οι Χριστιανοί που έχουν αμαρτήσει χρειάζεται να έχουν την ίδια άποψη.
Ελαφρυντικά
14. Ποια ελαφρυντικά ανέφερε ο Δαβίδ;
14 Μολονότι ο Δαβίδ δεν προσπάθησε να δικαιώσει τον εαυτό του, είπε: ‘Να! Με σφάλμα γεννήθηκα με πόνους γέννας, και στην αμαρτία με συνέλαβε η μητέρα μου’. (Ψαλμός 51:5, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ γεννήθηκε με σφάλμα, και η μητέρα του πέρασε πόνους γέννας εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας. (Γένεσις 3:16· Ρωμαίους 5:12) Τα λόγια του δεν σήμαιναν ότι οι κατάλληλες γαμήλιες σχέσεις, η σύλληψη και η γέννηση είναι αμαρτωλά πράγματα, εφόσον ο Θεός θέσπισε το γάμο και την τεκνοποίηση· ούτε αναφερόταν ο Δαβίδ σε κάποιο συγκεκριμένο αμάρτημα της μητέρας του. Είχε συλληφτεί στην αμαρτία επειδή οι γονείς του ήταν αμαρτωλοί όπως είναι όλοι οι ατελείς άνθρωποι.—Ιώβ 14:4.
15. Μολονότι ο Θεός μπορεί να λάβει υπόψη τα ελαφρυντικά, τι δεν θα πρέπει να κάνουμε εμείς;
15 Αν έχουμε αμαρτήσει, μπορούμε με προσευχή να αναφέρουμε στον Θεό κάθε ελαφρυντικό το οποίο ίσως συνέβαλε στην αδικοπραγία που διαπράξαμε. Όμως, ας μη μετατρέπουμε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή ούτε να χρησιμοποιούμε την κληρονομημένη αμαρτία ως προπέτασμα καπνού πίσω από το οποίο μπορούμε να κρυφτούμε για να αποφύγουμε την ευθύνη που φέρουμε για το αμάρτημά μας. (Ιούδα 3, 4, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ αποδέχτηκε την ευθύνη για το ότι καλλιέργησε ακάθαρτες σκέψεις και ενέδωσε στον πειρασμό. Ας προσευχόμαστε να μην εγκαταλειφτούμε στον πειρασμό και κατόπιν ας αναλάβουμε δράση σε αρμονία με αυτές τις προσευχές.—Ματθαίος 6:13.
Παράκληση για Καθαρισμό
16. Σε ποια ιδιότητα βρίσκει ευχαρίστηση ο Θεός, και πώς θα πρέπει αυτό να επηρεάζει τη διαγωγή μας;
16 Παρότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να φαίνονται ότι είναι θαυμάσια άτομα, αφοσιωμένα στον Θεό, εκείνος βλέπει κάτω από την επιφάνεια και εξετάζει τι είναι μέσα τους. Ο Δαβίδ είπε: ‘Να! Εσύ [Ιεχωβά] έχεις βρει ευχαρίστηση στην ίδια τη φιλαλήθεια στα εσωτερικά μέλη· και στο μυστικό εαυτό είθε να με κάνεις να γνωρίσω πλήρη σοφία’. (Ψαλμός 51:6, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ ήταν ένοχος ψεύδους και δόλου εξαιτίας της σκευωρίας του η οποία προκάλεσε το θάνατο του Ουρία και επειδή προσπάθησε να αποκρύψει τα γεγονότα σχετικά με την εγκυμοσύνη της Βηθ-σαβεέ. Παρ’ όλα αυτά, γνώριζε ότι ο Θεός βρίσκει ευχαρίστηση στη φιλαλήθεια και στην αγιότητα. Αυτό θα πρέπει να επηρεάζει με καλό τρόπο τη διαγωγή μας, επειδή ο Ιεχωβά θα μας καταδίκαζε αν ήμασταν δόλιοι. (Παροιμίαι 3:32, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ καταλάβαινε επίσης ότι, αν ο Θεός ‘τον έκανε να γνωρίσει πλήρη σοφία’, εκείνος, ως μετανοημένος βασιλιάς, θα μπορούσε να συμμορφώνεται με τους θεϊκούς κανόνες για το υπόλοιπο της ζωής του.
17. Ποια ήταν η σημασία της προσευχής για εξαγνισμό με ύσσωπο;
17 Επειδή ο ψαλμωδός διέκρινε ότι χρειαζόταν τη βοήθεια του Θεού για να ξεπεράσει τις αμαρτωλές τάσεις, παρακάλεσε περαιτέρω: «Ράντισόν με [Εξάγνισέ με από την αμαρτία, ΜΝΚ] με ύσσωπον, και θέλω είσθαι καθαρός· πλύνον με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος». (Ψαλμός 51:7) Μεταξύ άλλων, το φυτό ύσσωπος (πιθανώς η μαντζουράνα ή Origanum maru) χρησιμοποιούνταν στον τελετουργικό καθαρισμό ανθρώπων που είχαν προηγουμένως προσβληθεί από λέπρα. (Λευιτικόν 14:2-7) Έτσι, ήταν κατάλληλο για τον Δαβίδ να προσευχηθεί προκειμένου να εξαγνιστεί από την αμαρτία με ύσσωπο. Η ιδέα της αγνότητας σχετίζεται επίσης με την παράκλησή του προς τον Ιεχωβά να τον πλύνει ώστε να γίνει τελείως καθαρός, λευκότερος και από χιόνι το οποίο δεν έχει μαζέψει καπνιά ή άλλα σκουπίδια. (Ησαΐας 1:18) Αν οποιοιδήποτε από εμάς υποφέρουμε τώρα από οδύνες τής συνείδησης εξαιτίας κάποιας αδικοπραγίας, ας έχουμε την πίστη ότι, αν ζητήσουμε τη συγχώρηση του Θεού και έχουμε μετανοήσει, εκείνος μπορεί να μας εξαγνίσει και να μας καθαρίσει με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού.
Παράκληση για Αποκατάσταση
18. Ποια ήταν η κατάσταση του Δαβίδ προτού μετανοήσει και εξομολογηθεί, και πώς μπορεί η γνώση αυτού του πράγματος να φανεί υποβοηθητική σήμερα;
18 Κάθε Χριστιανός που υπέφερε ποτέ από ένοχη συνείδηση μπορεί να καταλάβει τα λόγια του Δαβίδ: «[Ιεχωβά] κάμε με να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνην, δια να ευφρανθώσι τα οστά, τα οποία συνέθλασας». (Ψαλμός 51:8) Προτού ο Δαβίδ μετανοήσει και εξομολογηθεί τα αμαρτήματά του, η ταραγμένη συνείδησή του τον έκανε δυστυχισμένο. Δεν έβρισκε ευχαρίστηση ούτε στα άσματα αγαλλίασης και ευφροσύνης που παρουσίαζαν εξαίρετοι τραγουδιστές και δεξιοτέχνες μουσικοί. Τόσο μεγάλη ήταν η αγωνία του αμαρτωλού Δαβίδ εξαιτίας της αποδοκιμασίας του Θεού, ώστε έμοιαζε με άνθρωπο του οποίου τα οστά είχαν επώδυνα συνθλιφτεί. Λαχταρούσε τη συγχώρηση, την πνευματική ανάρρωση και την αποκατάσταση της χαράς που ένιωθε πριν. Σήμερα, ένα άτομο το οποίο έχει αδικοπραγήσει και έχει μετανοήσει χρειάζεται επίσης τη συγχώρηση του Ιεχωβά προκειμένου να ανακτήσει τη χαρά που είχε προτού κάνει εκείνο το οποίο έθεσε σε κίνδυνο τη σχέση του με τον Θεό. Η αποκατάσταση της ‘χαράς του αγίου πνεύματος’ σε ένα μετανοημένο άνθρωπο δείχνει ότι ο Ιεχωβά τον έχει συγχωρήσει και ότι τον αγαπάει. (1 Θεσσαλονικείς 1:6) Τι ανακούφιση φέρνει αυτό!
19. Πώς θα ένιωθε ο Δαβίδ αν ο Θεός εξάλειφε όλα τα σφάλματά του;
19 Ο Δαβίδ προσευχήθηκε περαιτέρω: «Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον». (Ψαλμός 51:9) Δεν μπορούμε να αναμένουμε ότι ο Ιεχωβά θα έβλεπε με επιδοκιμασία την αμαρτία. Έτσι, του ζητήθηκε να αποστρέψει το πρόσωπό του από τα αμαρτήματα του Δαβίδ. Ο βασιλιάς παρακάλεσε επίσης τον Θεό να εξαλείψει όλα τα σφάλματά του, να απαλείψει όλη την αδικία του. Μακάρι να το έκανε αυτό ο Ιεχωβά! Αυτό θα εμψύχωνε τον Δαβίδ, θα απομάκρυνε το βάρος μιας ταραγμένης συνείδησης και θα γνωστοποιούσε στο βασιλιά που είχε πια μετανοήσει ότι είχε συγχωρηθεί από τον στοργικό Θεό του.
Τι Πρέπει να Κάνετε αν Έχετε Αμαρτήσει;
20. Τι συστήνεται να κάνει οποιοσδήποτε Χριστιανός έχει αμαρτήσει σοβαρά;
20 Ο 51ος Ψαλμός φανερώνει ότι οποιοιδήποτε αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν αμαρτήσει σοβαρά και έχουν μετανοήσει, μπορούν με πεποίθηση να Του ζητούν να τους δείξει εύνοια και να τους καθαρίσει από το αμάρτημά τους. Αν είστε ένας Χριστιανός ο οποίος έχει σφάλει με τέτοιον τρόπο, γιατί να μην εκζητήσετε με ταπεινές προσευχές τη συγχώρηση του ουράνιου Πατέρα μας; Αναγνωρίστε ότι χρειάζεστε τη βοήθεια του Θεού για να είστε αποδεκτοί ενώπιόν του και ζητήστε του να αποκαταστήσει την προηγούμενη χαρά σας. Οι μετανοημένοι Χριστιανοί μπορούν με πεποίθηση να απευθύνονται στον Ιεχωβά μέσω προσευχής με τέτοια αιτήματα, επειδή «αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως». (Ησαΐας 55:7· Ψαλμός 103:10-14) Φυσικά, θα πρέπει να καλέσετε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας για να μπορέσουν να δώσουν την αναγκαία πνευματική βοήθεια.—Ιακώβου 5:13-15.
21. Τι θα εξετάσουμε στη συνέχεια;
21 Το έλεος του Ιεχωβά σώζει πραγματικά το λαό του από την απόγνωση. Όμως ας εξετάσουμε τις άλλες εγκάρδιες παρακλήσεις του μετανοημένου Δαβίδ οι οποίες περιέχονται στον 51ο Ψαλμό. Η μελέτη μας θα δείξει ότι ο Ιεχωβά δεν καταφρονεί μια συντριμμένη καρδιά.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Τι επίδραση μπορεί να έχει κάποιο σοβαρό αμάρτημα σε ένα δούλο του Ιεχωβά;
◻ Πώς επηρεάστηκε ο Δαβίδ όταν προσπάθησε να αποκρύψει το αμάρτημά του;
◻ Γιατί είπε ο Δαβίδ ότι είχε αμαρτήσει μόνο κατά του Θεού;
◻ Μολονότι ο Θεός μπορεί να λάβει υπόψη τα ελαφρυντικά αν αμαρτήσουμε, τι δεν θα πρέπει να κάνουμε εμείς;
◻ Τι θα πρέπει να κάνει ένας Χριστιανός αν έχει αμαρτήσει σοβαρά;