Νερό — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΝΕΡΟ

Το υγρό που αποτελεί βασικό συστατικό κάθε ζωντανής ύλης. Ο Ιεχωβά είναι η Πηγή αυτού του υγρού (Απ 14:7) που είναι τόσο ουσιώδες για τη ζωή των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών στη γη. (Εξ 17:2, 3· Ιωβ 8:11· 14:7-9· Ψλ 105:29· Ησ 1:30) Εκείνος το προμηθεύει και μπορεί να το ελέγξει. (Εξ 14:21-29· Ιωβ 5:10· 26:8· 28:25· 37:10· Ψλ 107:35) Ο Θεός χορήγησε νερό στους Ισραηλίτες—θαυματουργικά όποτε χρειάστηκε (Εξ 17:1-7· Νε 9:15, 20· Ψλ 78:16, 20· Ησ 35:6, 7· 43:20· 48:21)—τους έδωσε μια γη με πολλά νερά (Δευ 8:7) και τους υποσχέθηκε ότι θα ευλογούσε το απόθεμά τους σε νερό όσο θα υπάκουαν σε αυτόν (Εξ 23:25).

Ο Ιεχωβά ήταν εκείνος ο οποίος φρόντισε να ποτίζεται στην αρχή το έδαφος με αχνό που ανέβαινε από τη γη, και εκείνος θέσπισε τους νόμους που διέπουν την εξάτμιση του νερού και την πτώση του υπό μορφή βροχής. (Γε 2:5, 6· Ιωβ 36:27· Αμ 5:8· βλέπε ΒΡΟΧΗ· ΟΜΙΧΛΗ· ΣΥΝΝΕΦΟ.) Τη δεύτερη δημιουργική ημέρα, ο Θεός έκανε ένα εκπέτασμα αφήνοντας να παραμείνουν μερικά νερά στη γη, ενώ παράλληλα ανύψωσε μεγάλη ποσότητα νερού ψηλά πάνω από την υδρόγειο. Τα νερά που υπήρχαν πάνω από το εκπέτασμα αποτέλεσαν αναμφίβολα το νερό με το οποίο καταστράφηκαν μεταγενέστερα οι πονηροί στον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε.—Γε 1:6-8· 7:11, 17-24· Ησ 54:9.

Ο Νόμος που δόθηκε στο Όρος Σινά απαγόρευε να κατασκευάζονται εικόνες πραγμάτων τα οποία υπάρχουν «στα νερά κάτω από τη γη», εννοώντας προφανώς τα υδρόβια πλάσματα που ζουν στα νερά της γης, χαμηλότερα από το επίπεδο της ξηράς. Σε αυτά τα νερά περιλαμβάνονται οι ποταμοί, οι λίμνες, οι θάλασσες και τα υπόγεια νερά.—Εξ 20:4· Δευ 4:15-18· 5:8.

Παραβολικές και Μεταφορικές Χρήσεις. Οι Γραφές μνημονεύουν πολλές φορές το νερό με παραβολική και μεταφορική σημασία. Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ανήσυχες μάζες που είναι αποξενωμένες από τον Θεό, συμβολίζονται από νερά. Η Βαβυλώνα η Μεγάλη, η οποία έχει παγγήινη εξουσία, λέγεται ότι κάθεται «πάνω σε πολλά νερά». Αυτά τα νερά, όπως εξηγείται στο όραμα του Ιωάννη για τη μεγάλη πόρνη, «σημαίνουν λαούς και πλήθη και έθνη και γλώσσες».—Απ 17:1, 15· παράβαλε Ησ 57:20.

Επειδή το νερό είναι ισχυρό καταστροφικό μέσο (που προκαλεί πλημμύρες, διαβρώσεις και τα παρόμοια), χρησιμοποιείται συχνά ως σύμβολο κάποιας καταστροφικής δύναμης. (Ψλ 69:1, 2, 14, 15· 144:7, 8) Στο εδάφιο Ιερεμίας 47:2 υπονοεί μια στρατιωτική δύναμη.

Το νερό χρησιμοποιούνταν στη σκηνή της μαρτυρίας τόσο για σωματική καθαριότητα όσο και συμβολικά. Κατά την καθιέρωση του ιερατείου, οι ιερείς πλύθηκαν με νερό και, συμβολικά, ο Μωυσής τίναξε πάνω στους Λευίτες «νερό που καθαρίζει αμαρτίες». (Εξ 29:4· Αρ 8:6, 7) Οι ιερείς πλένονταν προτού διακονήσουν στο αγιαστήριο του Ιεχωβά και προτού πλησιάσουν στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος. (Εξ 40:30-32) Το νερό χρησιμοποιούνταν στο πλύσιμο των θυσιών (Λευ 1:9) και σε τελετουργικούς καθαρισμούς. (Λευ 14:5-9, 50-52· 15:4-27· 17:15· Αρ 19:1-22· βλέπε ΚΑΘΑΡΟΣ, ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ.) Το «άγιο νερό» που χρησιμοποιούσαν σε περίπτωση ζήλιας, κατά την οποία μια σύζυγος ήταν ύποπτη μοιχείας, ήταν προφανώς καθαρό, φρέσκο νερό, στο οποίο έριχναν χώμα από τη σκηνή της μαρτυρίας προτού το πιει η γυναίκα.—Αρ 5:17-24.

Ζωογόνο νερό. Ο Ιεχωβά είναι η «πηγή του ζωντανού νερού». Μόνο από αυτόν και μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού, του Πρώτιστου Παράγοντα της ζωής, μπορούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι αιώνια ζωή. (Ιερ 2:13· Ιωα 17:1, 3) Ο Ιησούς είπε σε μια Σαμαρείτισσα κοντά σε ένα πηγάδι στα περίχωρα της Συχάρ ότι το νερό το οποίο θα έδινε αυτός θα γινόταν μέσα στον αποδέκτη του “πηγή νερού που θα ανάβλυζε για να μεταδίδει αιώνια ζωή”.—Ιωα 4:7-15.

Ο απόστολος Ιωάννης κατέγραψε το όραμά του για “έναν νέο ουρανό και μια νέα γη”, στο οποίο είδε να ρέει από το θρόνο του Θεού “ποταμός νερού ζωής”. Σε κάθε πλευρά αυτού του ποταμού υπήρχαν δέντρα που παρήγαν καρπούς, τα δε φύλλα των δέντρων χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία των εθνών. (Απ 21:1· 22:1, 2) Όταν ολοκληρώθηκε αυτό το χαρακτηριστικό του οράματος, ο Ιησούς εξήγησε στον Ιωάννη το σκοπό για τον οποίο είχε στείλει τον άγγελό του με το όραμα. Κατόπιν ο Ιωάννης άκουσε την εξής διακήρυξη: «Και το πνεύμα και η νύφη λένε: “Έλα!” Και όποιος ακούει ας πει: “Έλα!” Και όποιος διψάει ας έρθει· και όποιος θέλει ας πάρει νερό ζωής δωρεάν». Προφανώς, την πρόσκληση αυτή θα την απηύθυναν οι υπηρέτες του Θεού σε όσους διψούσαν ώστε να αρχίσουν να πίνουν από τις προμήθειες που έχει κάνει ο Θεός για την απόκτηση αιώνιας ζωής μέσω του Αρνιού Του. (Ιωα 1:29) Αυτοί θα μπορούσαν να λάβουν ό,τι είναι διαθέσιμο τώρα από αυτό το νερό της ζωής. Η πρόσκληση πρέπει να απευθυνθεί σε όλους όσους είναι προσεγγίσιμοι, όχι για να επιτευχθεί εμπορικό κέρδος από την πώληση του νερού, αλλά για να δοθεί αυτό δωρεάν σε όλους όσους το επιθυμούν.—Απ 22:17.

Ο Ιησούς, προτού θανατωθεί και αναστηθεί, είπε σχετικά με τους ακολούθους του που θα λάβαιναν άγιο πνεύμα, αρχής γενομένης από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ότι μέσα από τα σωθικά τους “θα έρρεαν ποτάμια ζωντανού νερού”. (Ιωα 7:37-39) Το υπόμνημα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών αποδεικνύει περίτρανα ότι οι απόστολοι και οι μαθητές, υποκινούμενοι από την ενεργό δύναμη του πνεύματος του Θεού, επιτέλεσαν θαυμαστά έργα καθώς έφερναν τα ζωογόνα νερά σε άλλους ανθρώπους, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ και επεκτεινόμενοι σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Τροφοδότηση του φυτεμένου λόγου. Γράφοντας στην εκκλησία της Κορίνθου, ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε ένα διαφορετικό σχήμα λόγου, στο οποίο παρομοίασε το έργο του Χριστιανού διακόνου με το έργο του γεωργού, ο οποίος κατ’ αρχάς φυτεύει το σπόρο, τον ποτίζει και τον καλλιεργεί, και στη συνέχεια περιμένει από τον Θεό να κάνει το φυτό να αυξηθεί και να ωριμάσει. Ο Παύλος έφερε τα καλά νέα της Βασιλείας στους Κορινθίους, φυτεύοντας το σπόρο στον “αγρό” της Κορίνθου. Κατόπιν, ήρθε ο Απολλώς, ο οποίος με την περαιτέρω διδασκαλία του τροφοδότησε και καλλιέργησε το σπόρο που είχε σπαρθεί, αλλά την αύξηση την έφερε ο Θεός μέσω του πνεύματός του. Ο Παύλος χρησιμοποίησε αυτό το παράδειγμα για να τονίσει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι σπουδαίος από μόνος του, αλλά ότι όλοι είναι διάκονοι και συνεργάζονται μεταξύ τους ως εργάτες του Θεού. Ο Θεός είναι το σπουδαίο Πρόσωπο, και αυτός ευλογεί τέτοιου είδους ανιδιοτελές και ενοποιημένο έργο.—1Κο 3:5-9.

Ο λόγος της αλήθειας του Θεού. Ο λόγος της αλήθειας του Θεού παρομοιάζεται με νερό που καθαρίζει. Η Χριστιανική εκκλησία είναι καθαρή ενώπιον του Θεού, σαν αγνή νύφη για τον Χριστό, την οποία αυτός καθάρισε «με το λουτρό του νερού μέσω του λόγου». (Εφ 5:25-27) Χρησιμοποιώντας παρόμοια φρασεολογία, ο Παύλος απευθύνεται στους συγχριστιανούς του που έχουν την ελπίδα να είναι υφιερείς του Χριστού στους ουρανούς. Αναφερόμενος στη σκηνή της μαρτυρίας και στην απαίτηση που υπήρχε να πλένονται οι ιερείς με νερό προτού εισέλθουν στο αγιαστήριο για να υπηρετήσουν, λέει: «Εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα [τον Ιησού Χριστό] υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού, ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, . . . και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό». (Εβρ 10:21, 22) Αυτός ο καθαρισμός περιλαμβάνει όχι μόνο τη γνώση του λόγου του Θεού αλλά και την εφαρμογή του στην καθημερινή τους ζωή.

Το νερό του βαφτίσματος. Ο Ιησούς εξήγησε στον Νικόδημο: «Αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού». (Ιωα 3:5) Ο Ιησούς μιλούσε προφανώς για το νερό στο οποίο κάποιος βαφτίζεται όταν μετανοήσει για τις αμαρτίες του και εγκαταλείψει την προηγούμενη πορεία ζωής του, παρουσιάζοντας τον εαυτό του στον Θεό μέσω βαφτίσματος στο όνομα του Ιησού Χριστού.—Παράβαλε Εφ 4:4, 5, όπου γίνεται αναφορά στο «ένα βάφτισμα».

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε αργότερα: «Αυτός είναι που ήρθε μέσω νερού και αίματος, ο Ιησούς Χριστός . . . Διότι τρεις είναι αυτοί που δίνουν μαρτυρία, το πνεύμα και το νερό και το αίμα, και οι τρεις είναι σε συμφωνία». (1Ιω 5:5-8) Όταν ο Ιησούς ήρθε «στον κόσμο», δηλαδή όταν άρχισε τη διακονία του και τη θυσιαστική πορεία του ως ο Μεσσίας του Θεού, πήγε στον Ιωάννη για να βαφτιστεί στο νερό (όχι σε ένδειξη μετάνοιας για αμαρτίες, αλλά για να παρουσιάσει τον εαυτό του στον Θεό, προκειμένου να εκτελέσει το θέλημά Του σε σχέση με αυτόν). (Εβρ 10:5-7) Στη συνέχεια, κατέβηκε πάνω του το πνεύμα του Θεού, πράγμα που μαρτυρούσε ότι ήταν ο Γιος του Θεού και ο Μεσσίας. (Λου 3:21, 22) Το νερό του βαφτίσματός του είναι εκείνο που βρίσκεται σε αρμονία με το αίμα της θυσίας του και με το πνεύμα του Θεού, καθώς όλα μαζί πιστοποιούν ομόφωνα τη μεγάλη αυτή Μεσσιανική αλήθεια.

Άλλες μεταφορικές χρήσεις. Ο Δαβίδ είπε σχετικά με τους πονηρούς: «Ας διαλυθούν και ας γίνουν σαν νερά που φεύγουν». (Ψλ 58:7) Ο Δαβίδ πιθανόν να είχε κατά νου τις κοιλάδες χειμάρρων που είναι κάτι το συνηθισμένο στην Παλαιστίνη, πολλές από τις οποίες κατακλύζονται από έναν ορμητικό και απειλητικό χείμαρρο στη διάρκεια μιας ξαφνικής πλημμύρας. Αλλά το νερό φεύγει γρήγορα και εξαφανίζεται, αφήνοντας την κοιλάδα ξερή.

Όταν οι Ισραηλίτες επιτέθηκαν στην πόλη Γαι, έστειλαν μια μικρή δύναμη η οποία ηττήθηκε. Αυτό τους αποθάρρυνε, διότι η αφήγηση λέει ότι η καρδιά του λαού του Ισραήλ «άρχισε να λιώνει και έγινε σαν νερό», εννοώντας ότι κατάλαβαν πως με κάποιον τρόπο είχαν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά και είχαν μείνει χωρίς τη βοήθειά του. Ο Ιησούς του Ναυή αναστατώθηκε πολύ, προφανώς επειδή ο Ισραήλ, το στράτευμα του Ιεχωβά, είχε φοβηθεί και είχε τραπεί σε φυγή μπροστά στους εχθρούς του, επιφέροντας έτσι όνειδος στο όνομα του Ιεχωβά.—Ιη 7:5-9.

Για πληροφορίες σχετικά με την Πύλη των Υδάτων, βλέπε ΠΥΛΗ.