Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από το Τρίτο και το Τέταρτο Βιβλίο των Ψαλμών
ΣΕ ΜΙΑ προσευχή προς τον Θεό, ο ψαλμωδός ρωτάει: «Μήπως θα διακηρυχτεί η στοργική σου καλοσύνη στον τάφο, η πιστότητά σου στον τόπο της καταστροφής;» (Ψαλμός 88:11) Φυσικά η απάντηση είναι όχι. Χωρίς ζωή, δεν μπορούμε να αινούμε τον Ιεχωβά. Το να αινούμε τον Ιεχωβά είναι ένας καλός λόγος για να συνεχίσουμε να ζούμε, και το ότι έχουμε ζωή είναι ένας καλός λόγος για να τον αινούμε.
Το Τρίτο και το Τέταρτο Βιβλίο των Ψαλμών, τα οποία αποτελούνται από τους Ψαλμούς 73 ως 106, μας δίνουν άφθονους λόγους για να αινούμε τον Δημιουργό και να ευλογούμε το όνομά του. Ο στοχασμός γύρω από αυτούς τους ψαλμούς πρέπει να κάνει πιο βαθιά την εκτίμησή μας για “το λόγο του Θεού” και να μας υποκινεί να αυξάνουμε και να βελτιώνουμε τις εκφράσεις μας αίνου προς Αυτόν. (Εβραίους 4:12) Με ζωηρό ενδιαφέρον, ας ασχοληθούμε πρώτα με το Τρίτο Βιβλίο των Ψαλμών.
«ΤΟ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ»
Οι πρώτοι 11 ψαλμοί της τρίτης συλλογής είναι συνθέσεις του Ασάφ ή μελών του οίκου του Ασάφ. Ο εναρκτήριος ύμνος εξηγεί τι ήταν αυτό που έσωσε τον Ασάφ ώστε να μην παροδηγηθεί από τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Ο ίδιος κατέληξε στο ορθό συμπέρασμα. «Όσο για εμένα», ψάλλει, «το να πλησιάζω τον Θεό είναι καλό για εμένα». (Ψαλμός 73:28) Στον 74ο Ψαλμό ακολουθεί ένας θρήνος για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Ο 75ος, ο 76ος και ο 77ος Ψαλμός απεικονίζουν τον Ιεχωβά ως τον δίκαιο Κριτή, τον Σωτήρα των πράων και Αυτόν που ακούει προσευχή. Ο 78ος Ψαλμός ανασκοπεί το παρελθόν του Ισραήλ από τον καιρό του Μωυσή ως τον καιρό του Δαβίδ. Ο 79ος Ψαλμός είναι μια θρηνωδία για την καταστροφή του ναού. Κατόπιν ακολουθεί μια προσευχή για την αποκατάσταση του λαού του Θεού. Ο 81ος Ψαλμός αποτελεί παρότρυνση για υπακοή στον Ιεχωβά. Ο 82ος και ο 83ος Ψαλμός είναι προσευχές για την εκτέλεση θεϊκής κρίσης στους διεφθαρμένους κριτές και στους εχθρούς του Θεού αντίστοιχα.
«Η ψυχή μου λαχταράει και αποζητάει τις αυλές του Ιεχωβά», αναφέρει μια μελωδία των γιων του Κορέ. (Ψαλμός 84:2) Ο 85ος Ψαλμός είναι αίτημα προς τον Θεό ώστε εκείνος να ευλογήσει όσους επέστρεψαν από την εξορία. Αυτός ο ψαλμός τονίζει ότι οι πνευματικές ευλογίες έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις υλικές ευλογίες. Στον 86ο Ψαλμό, ο Δαβίδ ζητάει από τον Θεό να τον φυλάξει και να τον διδάξει. Στον 87ο Ψαλμό, μια μελωδία για τη Σιών και για όσους γεννήθηκαν εκεί ακολουθείται από μια προσευχή προς τον Ιεχωβά η οποία αναφέρεται στον 88ο Ψαλμό. Η στοργική καλοσύνη του Ιεχωβά, όπως εκφράστηκε στη Δαβιδική διαθήκη, τονίζεται στον 89ο Ψαλμό, τον οποίο συνέθεσε ο Εθάν, ίσως ένας από τους τέσσερις σοφούς άντρες των ημερών του Σολομώντα.—1 Βασιλέων 4:31.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
73:9—Πώς οι πονηροί έχουν «βάλει στους ουρανούς το στόμα τους και η γλώσσα τους περιφέρεται στη γη»; Εφόσον οι πονηροί δεν έχουν σεβασμό για κανέναν στον ουρανό ή στη γη, δεν διστάζουν να βλασφημούν τον Θεό με το στόμα τους. Συκοφαντούν επίσης τους ανθρώπους με τη γλώσσα τους.
74:13, 14—Πότε “συνέτριψε ο Ιεχωβά τα κεφάλια των θαλάσσιων τεράτων μέσα στα νερά και κατασύντριψε τα κεφάλια του Λευιάθαν”; “Ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου” αποκαλείται “το μεγάλο θαλάσσιο τέρας που ξαπλώνει με άνεση μέσα στα κανάλια του Νείλου του”. (Ιεζεκιήλ 29:3) Ο Λευιάθαν ίσως συμβολίζει «τους ισχυρούς του Φαραώ». (Ψαλμός 74:14, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Η συντριβή των κεφαλιών τους αναφέρεται προφανώς στη συντριπτική ήττα του Φαραώ και του στρατού του όταν ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από τη δουλεία στην Αίγυπτο.
75:4, 5, 10—Τι σημαίνει ο όρος «κέρας»; Τα κέρατα ενός ζώου είναι ισχυρό όπλο. Επομένως, ο όρος «κέρας» υποδηλώνει μεταφορικά ισχύ, ή αλλιώς δύναμη. Ο Ιεχωβά σηκώνει το κέρας του λαού του, κάνοντάς τον να εξυψωθεί, ενώ “κόβει το κέρας του πονηρού”. Μας δίνεται η προειδοποίηση να μην “εξυψώνουμε ψηλά το κέρας μας” με την έννοια ότι δεν πρέπει να διακρατούμε υπερήφανη ή αλαζονική στάση. Εφόσον ο Ιεχωβά φέρνει την εξύψωση, οι διορισμοί ευθύνης στην εκκλησία πρέπει να θεωρούνται ως κάτι που προέρχεται από εκείνον.—Ψαλμός 75:7.
76:10—Πώς μπορεί να εξυμνήσει τον Ιεχωβά «η οργή του ανθρώπου»; Όταν ο Θεός επιτρέπει σε ανθρώπους να εκφράζουν την οργή τους εναντίον μας επειδή είμαστε υπηρέτες του, μπορεί να υπάρξει θετική έκβαση. Οποιαδήποτε δυσκολία και αν αντιμετωπίζουμε μπορεί να μας διαπαιδαγωγήσει με κάποιον τρόπο. Ο Ιεχωβά επιτρέπει να υποφέρουμε μόνο μέχρι του σημείου που αυτό μας παρέχει τέτοια εκπαίδευση. (1 Πέτρου 5:10) “Το υπόλοιπο του παροργισμού ενός ανθρώπου ο Θεός το περιζώνεται”. Τι θα γίνει αν υποφέρουμε μέχρι θανάτου; Αυτό μπορεί επίσης να εξυμνήσει τον Ιεχωβά διότι όσοι μας βλέπουν να υπομένουμε πιστά ίσως αρχίσουν και εκείνοι να δοξάζουν τον Θεό.
78:24, 25· υποσημείωση στη ΜΝΚ—Γιατί αποκαλείται το μάννα «τα σιτηρά του ουρανού» και «το ψωμί των αγγέλων»; Ούτε η μία ούτε η άλλη έκφραση σημαίνει ότι το μάννα ήταν τροφή των αγγέλων. Ήταν «τα σιτηρά του ουρανού» με την έννοια ότι η πηγή του ήταν ουράνια. (Ψαλμός 105:40) Εφόσον οι άγγελοι, ή αλλιώς οι “δυνατοί”, κατοικούν στον ουρανό, η φράση «το ψωμί των αγγέλων» μπορεί να σημαίνει απλώς ότι το παρείχε ο Θεός, ο οποίος κατοικεί στον ουρανό. (Ψαλμός 11:4) Ο Ιεχωβά μπορεί επίσης να χρησιμοποίησε αγγέλους για να προμηθεύει το μάννα στους Ισραηλίτες.
82:1, 6—Ποιοι αποκαλούνται «θεοί» και «γιοι του Υψίστου»; Και οι δύο εκφράσεις αναφέρονται σε ανθρώπινους κριτές του Ισραήλ. Αυτό είναι κατάλληλο εφόσον εκείνοι υπηρετούσαν ως εκπρόσωποι του Θεού.—Ιωάννης 10:33-36.
83:2—Τι υποδηλώνει το ότι κάποιος “σηκώνει κεφάλι”; Η κίνηση αυτή δείχνει ετοιμότητα για άσκηση εξουσίας ή ανάληψη δράσης, συνήθως για αντιπαράθεση, μάχη ή καταδυνάστευση.
Μαθήματα για Εμάς:
73:2-5, 18-20, 25, 28. Δεν πρέπει να φθονούμε την ευημερία των πονηρών και να υιοθετούμε τις ασεβείς οδούς τους. Οι πονηροί βρίσκονται σε ολισθηρό έδαφος. Οπωσδήποτε θα “ριχτούν σε ερείπια”. Επιπλέον, εφόσον η πονηρία δεν μπορεί να απομακρυνθεί υπό την ατελή ανθρώπινη διακυβέρνηση, το να προσπαθούμε να την εξαλείψουμε θα ήταν μάταιο. Όπως ο Ασάφ, είναι σοφό να αντιμετωπίζουμε την πονηρία “πλησιάζοντας τον Θεό” και αντλώντας ευχαρίστηση από μια στενή σχέση μαζί Του.
73:3, 6, 8, 27. Πρέπει να φυλαγόμαστε από την καύχηση, την υπεροψία, το σαρκασμό και τη διάπραξη απάτης. Αυτό χρειάζεται να συμβαίνει ακόμη και αν η υιοθέτηση τέτοιων χαρακτηριστικών μπορεί να φαίνεται ότι μας φέρνει σε πλεονεκτική θέση.
73:15-17. Όταν υπάρχει σύγχυση στις σκέψεις μας, πρέπει να συγκρατούμαστε ώστε να μην εκφράζουμε δημοσίως τις συγκεχυμένες απόψεις μας. Αν αναφέρουμε “έτσι τα πράγματα” το μόνο που θα γίνει είναι να αποθαρρυνθούν άλλοι. Πρέπει να στοχαζόμαστε ήρεμα τις ανησυχίες μας και να τις ξεπερνάμε συναναστρεφόμενοι με ομοπίστους.—Παροιμίες 18:1.
73:21-24. Το να “είναι η καρδιά μας πικραμένη” εξαιτίας της φαινομενικής ευημερίας των πονηρών παρομοιάζεται με την αντίδραση των άλογων ζώων. Αυτή η αντίδραση είναι παρορμητική και βασίζεται αποκλειστικά στις αισθήσεις. Αντί για αυτό, πρέπει να καθοδηγούμαστε από τις συμβουλές του Ιεχωβά, πλήρως πεπεισμένοι ότι εκείνος θα “πιάσει το δεξί μας χέρι” και θα μας υποστηρίξει. Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά “θα μας φέρει στη δόξα”, δηλαδή σε μια στενή σχέση μαζί του.
77:6. Το να κάνουμε εγκάρδιο μέλημά μας τις πνευματικές αλήθειες και να τις αναζητούμε προσεκτικά απαιτεί χρόνο για μελέτη και στοχασμό. Πόσο ζωτικό είναι να βρίσκουμε χρόνο στη ζωή μας ώστε να μένουμε κάποια διαστήματα μόνοι!
79:9. Ο Ιεχωβά ακούει τις προσευχές μας, ιδιαίτερα όταν αυτές σχετίζονται με τον αγιασμό του ονόματός του.
81:13, 16. Το να ακούμε τη φωνή του Ιεχωβά και να περπατάμε στις οδούς του οδηγεί σε πλούσιες ευλογίες.—Παροιμίες 10:22.
82:2, 5. Οι αδικίες κάνουν «τα θεμέλια της γης» να κλονίζονται. Οι άδικες πράξεις διαταράσσουν τη σταθερότητα της ανθρώπινης κοινωνίας.
84:1-4, 10-12. Η εκτίμηση των ψαλμωδών για τον τόπο λατρείας του Ιεχωβά και το αίσθημα ικανοποίησης που ένιωθαν για τα προνόμια υπηρεσίας τους θέτουν παράδειγμα για εμάς.
86:5. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Ιεχωβά είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”! Αυτός αναζητάει οποιαδήποτε ένδειξη που θα του παρείχε βάση για να δείξει έλεος σε έναν μετανοημένο παραβάτη.
87:5, 6. Θα μάθουν ποτέ αυτοί που θα λάβουν ζωή στον επίγειο Παράδεισο τα ονόματα εκείνων που αναστήθηκαν σε ουράνια ζωή; Τα συγκεκριμένα εδάφια δείχνουν ότι αυτό είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο.
88:13, 14. Όταν καθυστερεί να έρθει απάντηση στις προσευχές μας σχετικά με ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, αυτό μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι ο Ιεχωβά θέλει να αποδείξουμε τη γνησιότητα της αφοσίωσής μας σε εκείνον.
«ΑΠΟΔΩΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ, ΕΥΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ»
Εξετάστε τους διάφορους λόγους που έχουμε για να εξυμνούμε τον Ιεχωβά, οι οποίοι αναφέρονται στην τέταρτη συλλογή των ψαλμών. Στον 90ό Ψαλμό, ο Μωυσής αντιπαραβάλλει την ύπαρξη του “Βασιλιά της αιωνιότητας” με την παροδική ζωή του ανθρώπου. (1 Τιμόθεο 1:17) Σύμφωνα με το εδάφιο Ψαλμός 91:2, ο Μωυσής αναφέρεται στον Ιεχωβά ως “το καταφύγιό του και το οχυρό του”—την Πηγή της ασφάλειάς του. Οι επόμενοι λίγοι ψαλμοί μιλούν για τις όμορφες ιδιότητες του Θεού, τις υπέρτερες σκέψεις του και τα θαυμαστά του έργα. Τρεις ύμνοι ξεκινούν με την έκφραση «ο Ιεχωβά έχει γίνει βασιλιάς». (Ψαλμός 93:1· 97:1· 99:1) Μιλώντας για τον Ιεχωβά ως τον Πλάστη μας, ο ψαλμωδός μάς προσκαλεί να “αποδώσουμε ευχαριστίες σε αυτόν, να ευλογήσουμε το όνομά του”.—Ψαλμός 100:4.
Πώς πρέπει να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του ένας άρχοντας ο οποίος φοβάται τον Ιεχωβά; Ο 101ος Ψαλμός, τον οποίο συνέθεσε ο Βασιλιάς Δαβίδ, δίνει την απάντηση. Ο επόμενος ψαλμός μάς λέει ότι ο Ιεχωβά «θα στραφεί προς την προσευχή εκείνων που είναι απογυμνωμένοι, και δεν θα καταφρονήσει την προσευχή τους». (Ψαλμός 102:17) Ο 103ος Ψαλμός εφιστά την προσοχή στη στοργική καλοσύνη και στο έλεος του Ιεχωβά. Μιλώντας για τα πολλά δημιουργήματα του Θεού στη γη, ο ψαλμωδός αναφωνεί: «Πόσο πολλά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα με σοφία τα έφτιαξες». (Ψαλμός 104:24) Οι τελικοί δύο ύμνοι του Τέταρτου Βιβλίου εξυμνούν τον Ιεχωβά για τα θαυμαστά του έργα.—Ψαλμός 105:2, 5· 106:7, 22.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
91:1, 2—Ποιος είναι “ο μυστικός τόπος του Υψίστου”, και πώς μπορούμε να “κατοικούμε” εκεί; Αυτός είναι ένας συμβολικός τόπος πνευματικής ασφάλειας—μια κατάσταση προστασίας από πνευματική βλάβη. Ο τόπος είναι μυστικός επειδή είναι άγνωστος σε όσους δεν εμπιστεύονται στον Θεό. Κάνουμε τον Ιεχωβά κατοικία μας αποβλέποντας σε αυτόν ως καταφύγιο και οχυρό μας, εξυμνώντας τον ως τον Υπέρτατο Κυρίαρχο του σύμπαντος και κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας. Νιώθουμε πνευματικά ασφαλείς επειδή γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι πάντοτε πρόθυμος να μας βοηθήσει.—Ψαλμός 90:1.
92:12—Με ποιον τρόπο ο δίκαιος “ανθεί σαν το φοίνικα”; Ο φοίνικας ξεχωρίζει για την παραγωγικότητά του. Το δίκαιο άτομο είναι σαν φοίνικας με την έννοια ότι ενεργεί με ευθύτητα στα μάτια του Ιεχωβά και παράγει «καλούς καρπούς», στους οποίους περιλαμβάνονται ωφέλιμα έργα.—Ματθαίος 7:17-20.
Μαθήματα για Εμάς:
90:7, 8, 13, 14. Οποτεδήποτε αδικοπραγούμε βλάπτουμε τη σχέση μας με τον αληθινό Θεό. Επίσης, οι κρυφές αμαρτίες δεν μπορούν να κρυφτούν από εκείνον. Ωστόσο, αν μετανοούμε αληθινά και εγκαταλείπουμε την εσφαλμένη μας πορεία, ο Ιεχωβά θα μας αποκαθιστά στην εύνοιά του “χορταίνοντάς μας με τη στοργική του καλοσύνη”.
90:10, 12. Εφόσον η ζωή είναι σύντομη, πρέπει να «μετράμε τις ημέρες μας». Πώς; Αποκτώντας «καρδιά σοφίας», δηλαδή ενεργώντας με σοφία, ώστε να μη σπαταλήσουμε τις υπόλοιπες ημέρες της ζωής μας αλλά να τις δαπανήσουμε με τρόπο που ευαρεστεί τον Ιεχωβά. Αυτό απαιτεί να θέτουμε πνευματικές προτεραιότητες και να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας σοφά.—Εφεσίους 5:15, 16· Φιλιππησίους 1:10.
90:17. Είναι κατάλληλο να προσευχόμαστε να “στερεώνει ο Ιεχωβά . . . το έργο των χεριών μας” και να ευλογεί τις προσπάθειες που καταβάλλουμε στη διακονία.
92:14, 15. Αν οι ηλικιωμένοι μελετούν επιμελώς το Λόγο του Θεού και συναναστρέφονται τακτικά με το λαό του Ιεχωβά, θα συνεχίσουν να είναι «παχείς και φρέσκοι»—πνευματικά ακμαίοι—και θα αποδεικνύονται πολύτιμο κεφάλαιο για την εκκλησία.
94:19. Όποια και αν είναι η αιτία των “ανησυχητικών μας σκέψεων”, το να διαβάζουμε και να στοχαζόμαστε την «παρηγοριά» που βρίσκεται στη Γραφή θα μας ανακουφίζει.
95:7, 8. Το να ακούμε τις Γραφικές συμβουλές, να δίνουμε προσοχή και να υπακούμε πρόθυμα σε αυτές, θα μας εμποδίσει να γίνουμε σκληρόκαρδοι.—Εβραίους 3:7, 8.
106:36, 37. Τα συγκεκριμένα εδάφια συνδέουν τη λατρεία ειδώλων με τις θυσίες σε δαίμονες. Αυτό δείχνει ότι κάποιο άτομο που χρησιμοποιεί είδωλα μπορεί να περιέλθει σε δαιμονική επιρροή. Η Γραφή μάς παροτρύνει: «Φυλαχτείτε από τα είδωλα».—1 Ιωάννη 5:21.
«Αινείτε τον Γιαχ!»
Οι τελευταίοι τρεις ύμνοι του Τέταρτου Βιβλίου των Ψαλμών ολοκληρώνονται με τη νουθεσία: «Αινείτε τον Γιαχ!» Ο τελευταίος ψαλμός αρχίζει επίσης με αυτή τη νουθεσία. (Ψαλμός 104:35· 105:45· 106:1, 48) Μάλιστα, η έκφραση «Αινείτε τον Γιαχ!» εμφανίζεται πολλές φορές στο Τέταρτο Βιβλίο των Ψαλμών.
Ασφαλώς έχουμε λόγο να αινούμε τον Ιεχωβά. Οι Ψαλμοί 73 ως 106 μας δίνουν πολλή τροφή για σκέψη, γεμίζοντας την καρδιά μας με ευγνωμοσύνη για τον ουράνιο Πατέρα μας. Όταν σκεφτόμαστε όλα όσα έχει ήδη κάνει καθώς και όσα θα κάνει εκείνος για εμάς στο μέλλον, δεν υποκινούμαστε να “αινούμε τον Γιαχ” με όλη μας τη δύναμη;
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Όπως ο Ασάφ, μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την πονηρία “πλησιάζοντας τον Θεό”
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Ο Φαραώ υφίσταται ήττα στην Ερυθρά Θάλασσα
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Γνωρίζετε γιατί το μάννα αποκαλείται «το ψωμί των δυνατών»;
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Τι μας βοηθάει να διώχνουμε τις “ανησυχητικές μας σκέψεις”;