Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Το εδάφιο Ψαλμός 102:26 δηλώνει ότι η γη και οι ουρανοί «θα αφανιστούν». Σημαίνει αυτή η δήλωση ότι ο πλανήτης Γη θα καταστραφεί;
Προσευχόμενος στον Ιεχωβά, ο ψαλμωδός δήλωσε: «Πριν από πολύ καιρό έθεσες τα θεμέλια της γης και οι ουρανοί είναι έργο των χεριών σου. Αυτοί θα αφανιστούν, αλλά εσύ θα εξακολουθήσεις να στέκεσαι· και σαν ένδυμα θα φθαρούν όλοι. Σαν ρούχο θα τους αντικαταστήσεις και θα φτάσουν στο τέρμα τους». (Ψαλμός 102:25, 26) Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι αυτά τα εδάφια αναφέρονται, όχι στην καταστροφή της γης, αλλά στην αιωνιότητα του Θεού. Τα συμφραζόμενα δείχνουν επίσης γιατί αυτή η ζωτική αλήθεια παρηγορεί τους υπηρέτες του Θεού.
Ο ψαλμωδός, ο οποίος ίσως ήταν εξόριστος στη Βαβυλώνα, αρχίζει περιγράφοντας τις ταλαιπωρίες του. Λέει με θλίψη ότι η ζωή του χάνεται «σαν καπνός». Η έντονη ανησυχία φθείρει το σώμα του, και αισθάνεται ότι τα κόκαλά του «πυρακτώθηκαν σαν μαγκάλι». Είναι εξαντλημένος, έχει «ξεραθεί σαν τη βλάστηση» και νιώθει μόνος «σαν πουλί απομονωμένο πάνω σε στέγη». Από τις δοκιμασίες τού έχει κοπεί η όρεξη και οι ημέρες του είναι πένθιμες. (Ψαλμός 102:3-11) Μολαταύτα, ο ψαλμωδός δεν έχει χάσει κάθε ελπίδα. Γιατί; Λόγω των όσων έχει υποσχεθεί να κάνει ο Ιεχωβά για τη Σιών, δηλαδή την Ιερουσαλήμ.
Αν και η Σιών έχει καταστραφεί, ο Ιεχωβά έχει υποσχεθεί ότι θα αποκατασταθεί. (Ησαΐας 66:8) Γι’ αυτό, ο ψαλμωδός λέει με πεποίθηση στον Ιεχωβά: «Θα ελεήσεις τη Σιών, γιατί τώρα είναι ο καιρός να της δείξεις εύνοια, γιατί έφτασε ο προσδιορισμένος καιρός. Διότι ο Ιεχωβά θα οικοδομήσει οπωσδήποτε τη Σιών». (Ψαλμός 102:13, 16) Κατόπιν ο ψαλμωδός επιστρέφει στο θέμα των προσωπικών του παθημάτων. Κάνει το συλλογισμό ότι, αν η ερημωμένη Ιερουσαλήμ μπορεί να αποκατασταθεί με τη δύναμη του Θεού, τότε ο Ιεχωβά μπορεί κάλλιστα να τον σώσει από τη θλιβερή του κατάσταση. (Ψαλμός 102:17, 20, 23) Υπάρχει και κάτι άλλο που υποκινεί τον ψαλμωδό να θέτει την πλήρη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. Ποιο πράγμα; Το γεγονός ότι ο Θεός είναι αιώνιος.
Η αιώνια ύπαρξη του Ιεχωβά βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με τη βραχύτητα της ζωής του ψαλμωδού. «Τα χρόνια σου εκτείνονται σε όλες τις γενιές», λέει απευθυνόμενος στον Ιεχωβά. (Ψαλμός 102:24) Κατόπιν ο ψαλμωδός δηλώνει: «Πριν από πολύ καιρό έθεσες τα θεμέλια της γης και οι ουρανοί είναι έργο των χεριών σου».—Ψαλμός 102:25.
Ωστόσο, ακόμα και η μεγάλη ηλικία της γης και των ουρανών δεν μπορεί να συγκριθεί με την αιώνια ύπαρξη του Ιεχωβά. Ο ψαλμωδός προσθέτει: «Αυτοί [η γη και οι ουρανοί] θα αφανιστούν, αλλά εσύ θα εξακολουθήσεις να στέκεσαι». (Ψαλμός 102:26) Η φυσική γη και οι φυσικοί ουρανοί υπόκεινται σε φθορά. Ομολογουμένως, σε άλλα σημεία ο Ιεχωβά έχει δηλώσει ότι θα παραμείνουν για πάντα. (Ψαλμός 119:90· Εκκλησιαστής 1:4) Αλλά θα μπορούσαν να καταστραφούν αν αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού. Αντιθέτως, ο Θεός είναι αδύνατον να πεθάνει. Τα φυσικά δημιουργήματα «στέκονται για πάντα» μόνο επειδή τα διατηρεί ο Θεός. (Ψαλμός 148:6) Αν ο Ιεχωβά σταματήσει ποτέ να ανανεώνει τα φυσικά δημιουργήματα, τότε “σαν ένδυμα θα φθαρούν όλα”. (Ψαλμός 102:26) Όπως ένας άνθρωπος συνεχίζει να ζει ακόμα και όταν έχουν φθαρεί τα ρούχα του, έτσι και ο Ιεχωβά θα μπορούσε να συνεχίσει να ζει ακόμα και αν χαθεί η δημιουργία του—αν επέλεγε κάτι τέτοιο. Ωστόσο, γνωρίζουμε από άλλα εδάφια ότι δεν είναι αυτό το θέλημά του. Ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά έχει αποφασίσει πως η κατά γράμμα γη και οι κατά γράμμα ουρανοί θα παραμείνουν για πάντα.—Ψαλμός 104:5.
Αποτελεί πηγή παρηγοριάς το να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά θα υπάρχει πάντα για να εκπληρώνει όλες τις υποσχέσεις του. Όποιες δοκιμασίες και αν μας βρουν, όταν κραυγάζουμε προς αυτόν μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση ότι «θα στραφεί προς την προσευχή εκείνων που είναι απογυμνωμένοι και δεν θα καταφρονήσει την προσευχή τους». (Ψαλμός 102:17) Ναι, η διαβεβαίωση του Ιεχωβά για υποστήριξη, που βρίσκεται στον 102ο Ψαλμό, είναι πιο στερεή και από τη γη πάνω στην οποία στεκόμαστε.