Πού Κοιτάζουν τα Μάτια Σας;

1, 2. Τι περιλαμβάνει το να έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιεχωβά;

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ στους οποίους ζούμε είναι «δύσκολοι και επικίνδυνοι», και η ζωή θα γίνει ακόμα δυσκολότερη προτού χαράξει μια καινούρια ημέρα και αποκατασταθεί η πραγματική ειρήνη στη γη. (2 Τιμ. 3:1) Γι’ αυτό, θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Πού αποβλέπω εγώ για βοήθεια και κατεύθυνση;” Η πρώτη απάντηση που ίσως μας έρχεται στο μυαλό είναι «στον Ιεχωβά», και αυτή είναι η καλύτερη απάντηση.

² Τι περιλαμβάνει το να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά; Και πώς μπορούμε να διασφαλίζουμε ότι τα μάτια μας παραμένουν προσηλωμένα σε εκείνον καθώς αντιμετωπίζουμε τις περίπλοκες δυσκολίες της ζωής; Πριν από αιώνες, κάποιος ψαλμωδός αναγνώρισε ότι χρειάζεται να σηκώνουμε τα μάτια μας προς τον Ιεχωβά για να λάβουμε βοήθεια σε καιρούς ανάγκης. (Διαβάστε Ψαλμός 123:1-4) Είπε ότι εμείς κοιτάζουμε προς τον Ιεχωβά όπως ένας υπηρέτης κοιτάζει προς τον κύριό του. Τι εννοούσε; Ένας υπηρέτης δεν κοιτάζει προς τον κύριό του μόνο για τροφή και προστασία αλλά χρειάζεται να τον παρατηρεί συνεχώς για να διακρίνει τις επιθυμίες του και κατόπιν να τις πραγματοποιεί. Παρόμοια, εμείς χρειάζεται να ερευνούμε καθημερινά τον Λόγο του Θεού ώστε να εξακριβώνουμε ποιο είναι το θέλημά του για εμάς προσωπικά και κατόπιν να ακολουθούμε αυτή την κατεύθυνση. Μόνο τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας δείξει εύνοια σε καιρό ανάγκης.​—Εφεσ. 5:17.

 3. Τι μπορεί να μας κάνει να χάσουμε την προσήλωσή μας στον Ιεχωβά;

³ Μολονότι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να αποβλέπουμε διαρκώς στον Ιεχωβά, η προσοχή μας ενίοτε μπορεί να αποσπαστεί. Αυτό ακριβώς συνέβη στη Μάρθα, η οποία ήταν στενή φίλη του Ιησού. Η προσοχή της αποσπάστηκε επειδή ήταν «απασχολημένη με πολλές δουλειές». (Λουκ. 10:40-42) Αν αυτό συνέβη σε ένα τόσο πιστό άτομο ενώ ο Ιησούς ήταν σωματικά παρών, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι θα μπορούσε να συμβεί και σε εμάς. Τι μπορεί λοιπόν να μας κάνει να χάσουμε την προσήλωσή μας στον Ιεχωβά; Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε πώς θα μπορούσαν να μας αποσπάσουν οι πράξεις των άλλων. Θα μάθουμε επίσης τι πρέπει να κάνουμε ώστε να παραμένουμε προσηλωμένοι στον Ιεχωβά.

 4. Γιατί ίσως μας εκπλήσσει το ότι ο Μωυσής έχασε το προνόμιο να μπει στην Υποσχεμένη Γη;

⁴ Ο Μωυσής ασφαλώς απέβλεπε στον Ιεχωβά για κατεύθυνση και καθοδηγία. Μάλιστα, «παρέμεινε σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Διαβάστε Εβραίους 11:24-27) Το Γραφικό υπόμνημα αναφέρει ότι «ποτέ ξανά δεν εμφανίστηκε στον Ισραήλ προφήτης σαν τον Μωυσή, τον οποίο ο Ιεχωβά γνώριζε πρόσωπο με πρόσωπο». (Δευτ. 34:10) Παρά την τόσο στενή σχέση όμως που είχε ο Μωυσής με τον Ιεχωβά, έχασε το προνόμιο να μπει στην Υποσχεμένη Γη. (Αριθ. 20:12) Τι τον έκανε να προσκόψει;

5-7. Ποιο πρόβλημα προέκυψε όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο, και πώς χειρίστηκε ο Μωυσής την κατάσταση;

⁵ Προτού καλά καλά περάσουν δύο μήνες αφότου οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο και πριν καν φτάσουν στο όρος Σινά, προέκυψε ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο λαός άρχισε να παραπονιέται για την έλλειψη νερού. Άρχισαν να γογγύζουν εναντίον του Μωυσή, και η κατάσταση έγινε τόσο σοβαρή ώστε εκείνος κραύγασε προς τον Ιεχωβά: «Τι να κάνω με αυτόν τον λαό; Λίγο ακόμη και θα με λιθοβολήσουν!» (Έξοδ. 17:4) Ο Ιεχωβά απάντησε στον Μωυσή δίνοντάς του σαφείς οδηγίες. Έπρεπε να πάρει το ραβδί του και να χτυπήσει τον βράχο στο Χωρήβ, και τότε θα ξεχυνόταν άφθονο νερό. Διαβάζουμε: «Έτσι και έκανε ο Μωυσής μπροστά στα μάτια των πρεσβυτέρων του Ισραήλ». Οι Ισραηλίτες ξεδίψασαν και το πρόβλημα λύθηκε.​—Έξοδ. 17:5, 6.

⁶ Κατόπιν η θεόπνευστη αφήγηση μας λέει ότι ο Μωυσής «ονόμασε . . . τον τόπο Μασσάχ και Μεριβά εξαιτίας της φιλονικίας των Ισραηλιτών και επειδή υπέβαλαν τον Ιεχωβά σε δοκιμή, λέγοντας: “Είναι ο Ιεχωβά ανάμεσά μας ή όχι;”» (Έξοδ. 17:7) Αυτά τα ονόματα ήταν ταιριαστά επειδή σημαίνουν «δοκιμή» και «φιλονικία» αντίστοιχα.

⁷ Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά για ό,τι έγινε στη Μεριβά; Θεώρησε τις πράξεις των Ισραηλιτών πρόκληση στη Θειότητά του, όχι απλώς στασιασμό εναντίον του Μωυσή. (Διαβάστε Ψαλμός 95:8, 9) Οι Ισραηλίτες ήταν σαφώς ένοχοι. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Μωυσής ενήργησε σωστά αποβλέποντας στον Ιεχωβά και ακολουθώντας προσεκτικά τις οδηγίες του.

 8. Ποιο πρόβλημα προέκυψε προς το τέλος της 40χρονης οδοιπορίας στην έρημο;

⁸ Τι συνέβη όμως όταν προέκυψε ένα παρόμοιο ζήτημα 40 χρόνια αργότερα, προς το τέλος της οδοιπορίας στην έρημο; Οι Ισραηλίτες βρέθηκαν και πάλι σε μια τοποθεσία που τελικά ονομάστηκε Μεριβά. Αλλά επρόκειτο για διαφορετικό μέρος, δίπλα στην Κάδης, κοντά στα όρια της Υποσχεμένης Γης.a Οι Ισραηλίτες παραπονέθηκαν ξανά για την έλλειψη νερού. (Αριθ. 20:1-5) Αλλά σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά για τον Μωυσή.

 9. Ποιες οδηγίες έλαβε ο Μωυσής, αλλά τι έκανε; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁹ Πώς αντέδρασε ο Μωυσής σε αυτόν τον στασιασμό; Έστρεψε και πάλι τα μάτια του στον Ιεχωβά αναμένοντας καθοδηγία. Αλλά αυτή τη φορά ο Ιεχωβά δεν του είπε να χτυπήσει τον βράχο. Του είπε να πάρει το ραβδί του, να συγκεντρώσει τον λαό μπροστά στον βράχο και να μιλήσει στον βράχο. (Αριθ. 20:6-8) Ο Μωυσής όμως δεν μίλησε στον βράχο. Αντίθετα, ξέσπασε αγανακτισμένος σε όσους είχαν συγκεντρωθεί εκεί, φωνάζοντας: «Ακούστε, τώρα, στασιαστές! Να σας βγάλουμε εμείς νερό από αυτόν εδώ τον βράχο;» Κατόπιν χτύπησε τον βράχο, όχι μία, αλλά δύο φορές.​—Αριθ. 20:10, 11.

10. Πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά στις ενέργειες του Μωυσή;

¹⁰ Ο Ιεχωβά θύμωσε, μάλιστα εξοργίστηκε, με τον Μωυσή. (Δευτ. 1:37· 3:26) Γιατί αντέδρασε ο Ιεχωβά με αυτόν τον τρόπο; Διάφοροι παράγοντες ίσως έπαιξαν ρόλο. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, ο Ιεχωβά ίσως αγανάκτησε επειδή ο Μωυσής δεν ακολούθησε τις καινούριες οδηγίες που είχε λάβει.

11. Χτυπώντας τον βράχο, πώς ίσως μείωσε ο Μωυσής το θαύμα που επιτέλεσε ο Ιεχωβά;

¹¹ Υπάρχει και άλλη πιθανότητα. Οι βραχώδεις σχηματισμοί γύρω από την τοποθεσία της πρώτης Μεριβά αποτελούνται από συμπαγή γρανίτη. Με όση δύναμη και αν χτυπήσει κανείς τον γρανίτη, δεν αναμένεται ότι θα τρέξει νερό από εκεί. Εντούτοις, οι βραχώδεις σχηματισμοί γύρω από τη δεύτερη Μεριβά είναι πολύ διαφορετικοί. Αποτελούνται ως επί το πλείστον από ασβεστόλιθο. Επειδή ο ασβεστόλιθος είναι πιο μαλακός και πορώδης, το νερό συχνά τον διαπερνά και συγκεντρώνεται σε υπόγειες κοιλότητες από όπου μπορεί να αντληθεί. Χτυπώντας δύο φορές αυτόν τον πορώδη βράχο, μήπως ο Μωυσής άφησε περιθώρια σε κάποιους να ισχυριστούν ότι το νερό βγήκε από φυσικά αίτια και όχι χάρη στον Ιεχωβά; Μήπως με το να χτυπήσει τον βράχο αντί να του μιλήσει μείωσε κάπως τη σπουδαιότητα εκείνου του θαύματος;b Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι.

12. Ίσως για ποιον άλλον λόγο θύμωσε ο Ιεχωβά με τον Μωυσή και τον Ααρών;

¹² Υπάρχει άλλη μια πιθανή εξήγηση ως προς το γιατί θύμωσε ο Ιεχωβά με τον Μωυσή και τον Ααρών. Προσέξτε τι είπε ο Μωυσής στον λαό: «Να σας βγάλουμε εμείς νερό από αυτόν εδώ τον βράχο;» Με τη λέξη «εμείς», ο Μωυσής πιθανότατα εννοούσε τον εαυτό του και τον Ααρών. Αυτά τα λόγια έδειξαν κατάφωρη έλλειψη σεβασμού για τον Ιεχωβά ως την αληθινή Πηγή εκείνου του θαύματος. Αυτή η πιθανότητα φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τα εδάφια Ψαλμός 106:32, 33: «Τον προκάλεσαν στα νερά της Μεριβά, και τα πράγματα πήραν κακή τροπή για τον Μωυσή εξαιτίας τους. Πίκραναν το πνεύμα του, και εκείνος μίλησε απερίσκεπτα με τα χείλη του».c (Αριθ. 27:14) Όπως και αν έχουν τα πράγματα, λόγω των πράξεων του Μωυσή δεν αποδόθηκε στον Ιεχωβά όλη η οφειλόμενη τιμή. Απευθυνόμενος στον Μωυσή και στον Ααρών, ο Ιεχωβά είπε: «Και οι δυο σας στασιάσατε εναντίον της προσταγής μου». (Αριθ. 20:24) Επρόκειτο όντως για σοβαρή αμαρτία!

13. Γιατί ήταν η κρίση του Ιεχωβά για τον Μωυσή δίκαιη και συνεπής;

¹³ Ως ηγέτες του λαού του Ιεχωβά, ο Μωυσής και ο Ααρών ήταν υπόλογοι σε μεγαλύτερο βαθμό. (Λουκ. 12:48) Προηγουμένως, ο Ιεχωβά είχε απαγορεύσει σε μια ολόκληρη γενιά Ισραηλιτών να μπουν στη γη Χαναάν εξαιτίας του στασιασμού τους. (Αριθ. 14:26-30, 34) Επομένως, ήταν δίκαιο και συνεπές να εκφέρει ο Ιεχωβά την ίδια κρίση και για τον Μωυσή εξαιτίας της στασιαστικής του πράξης. Όπως συνέβη και με τους άλλους στασιαστές, δεν επιτράπηκε ούτε σε εκείνον να μπει στην Υποσχεμένη Γη.

14, 15. Τι έκανε τον Μωυσή να στασιάσει;

¹⁴ Τι έκανε τον Μωυσή να υιοθετήσει τέτοια στασιαστική νοοτροπία; Προσέξτε και πάλι τα εδάφια Ψαλμός 106:32, 33: «Προκάλεσαν [τον Ιεχωβά] στα νερά της Μεριβά, και τα πράγματα πήραν κακή τροπή για τον Μωυσή εξαιτίας τους. Πίκραναν το πνεύμα του, και εκείνος μίλησε απερίσκεπτα με τα χείλη του». Μολονότι οι Ισραηλίτες προκάλεσαν τον Ιεχωβά, ο Μωυσής ήταν αυτός που γέμισε πικρία. Η έλλειψη εγκράτειας τον έκανε να μιλήσει χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες.

¹⁵ Ο Μωυσής δεν κράτησε τα μάτια του προσηλωμένα στον Ιεχωβά επειδή επέτρεψε στις πράξεις των άλλων να τον αποσπάσουν. Το πρώτο περιστατικό το είχε χειριστεί σωστά. (Έξοδ. 7:6) Ωστόσο, έπειτα από τόσο πολλά χρόνια, πιθανώς ο Μωυσής είχε κουραστεί και απηυδήσει με τους στασιαστικούς Ισραηλίτες. Μήπως σκέφτηκε κυρίως τα δικά του αισθήματα και όχι το πώς θα μπορούσε να δοξάσει τον Ιεχωβά;

16. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι ενέργειες του Μωυσή;

¹⁶ Αν ένας τόσο πιστός προφήτης όπως ο Μωυσής μπορούσε να αποσπαστεί και να προσκόψει, το ίδιο θα μπορούσε εύκολα να συμβεί και σε εμάς. Όπως εκείνος, έτσι και εμείς ετοιμαζόμαστε να μπούμε σε μια συμβολική γη, στον νέο κόσμο που μας έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά. (2 Πέτρ. 3:13) Κανείς μας δεν θέλει να χάσει αυτό το ιδιαίτερο προνόμιο. Για να πετύχουμε τον στόχο μας όμως, χρειάζεται να κρατάμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιεχωβά, επιδιώκοντας πάντοτε να κάνουμε το θέλημά του. (1 Ιωάν. 2:17) Ποια διδάγματα πρέπει να αντλήσουμε από το λάθος του Μωυσή;

17. Τι θα μας βοηθήσει να μην ενδίδουμε στον εκνευρισμό και στην απογοήτευση;

¹⁷ Μην ενδίδετε στον εκνευρισμό και στην απογοήτευση. Ακόμα και όταν αναγκαζόμαστε να χειριστούμε τα ίδια προβλήματα ξανά και ξανά, «ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμουμε, θα θερίσουμε στον κατάλληλο καιρό». (Γαλ. 6:9· 2 Θεσ. 3:13) Όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που προκαλούν απογοήτευση ή επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις προσωπικοτήτων, ελέγχουμε τα χείλη μας και τα νεύρα μας; (Παρ. 10:19· 17:27· Ματθ. 5:22) Όταν μας προκαλούν οι άλλοι, πρέπει να μάθουμε να “αφήνουμε τόπο για την οργή”. Τίνος την οργή; Του Ιεχωβά. (Διαβάστε Ρωμαίους 12:17-21) Αν αποβλέπουμε συνεχώς στον Ιεχωβά, θα του δείχνουμε τον οφειλόμενο σεβασμό αφήνοντας τόπο για τη δική του οργή, περιμένοντας υπομονετικά να αναλάβει εκείνος δράση όταν το κρίνει απαραίτητο. Αντιθέτως, αν παίρναμε με κάποιον τρόπο εκδίκηση για τον εαυτό μας, αυτό θα ισοδυναμούσε με έλλειψη σεβασμού για τον Ιεχωβά.

18. Τι χρειάζεται να θυμόμαστε όσον αφορά τις οδηγίες;

¹⁸ Να ακολουθείτε προσεκτικά τις πιο πρόσφατες οδηγίες. Ακολουθούμε πιστά τις πιο πρόσφατες οδηγίες που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά; Αν ναι, δεν θα επαναπαυόμαστε κάνοντας πάντοτε τα πράγματα όπως τα κάναμε στο παρελθόν. Απεναντίας, θα ακολουθούμε αμέσως κάθε νέα οδηγία που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω της οργάνωσής του. (Εβρ. 13:17) Ταυτόχρονα, θα προσέχουμε να “μην προχωρούμε πέρα από όσα είναι γραμμένα”. (1 Κορ. 4:6) Κάνοντάς το αυτό, κρατάμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιεχωβά.

19. Πώς δεν θα αφήσουμε τα λάθη των άλλων να βλάψουν τη σχέση μας με τον Ιεχωβά;

¹⁹ Μην επιτρέπετε στα λάθη των άλλων να βλάψουν τη σχέση σας με τον Ιεχωβά. Αν κρατάμε τα συμβολικά μας μάτια προσηλωμένα στον Ιεχωβά, δεν θα επιτρέπουμε στις πράξεις των άλλων να μας γεμίσουν πικρία ή να βλάψουν τη σχέση μας μαζί του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν, όπως ο Μωυσής, έχουμε κάποιες ευθύνες στην οργάνωση του Θεού. Αν και είναι αλήθεια ότι ο καθένας μας χρειάζεται να “εξακολουθήσει να αγωνίζεται με φόβο και τρόμο για να λάβει τη σωτηρία του”, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά δεν έχει έναν απόλυτο, άκαμπτο κανόνα με τον οποίο μας κρίνει. (Φιλιπ. 2:12) Απεναντίας, όσο περισσότερες ευθύνες έχουμε, τόσο πιο υπόλογοι είμαστε. (Λουκ. 12:48) Αλλά αν αγαπάμε πραγματικά τον Ιεχωβά, τίποτα δεν θα μας κάνει να προσκόψουμε και τίποτα δεν θα μας χωρίσει από την αγάπη του.​—Ψαλμ. 119:165· Ρωμ. 8:37-39.

20. Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι;

²⁰ Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ας είναι τα μάτια μας στραμμένα συνεχώς προς Εκείνον που είναι «ενθρονισμένος στους ουρανούς», ώστε να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε το θέλημά του. Ας μην επιτρέψουμε ποτέ στις πράξεις των άλλων να επηρεάσουν αρνητικά τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Η περίπτωση του Μωυσή εντυπώνει στη διάνοια και στην καρδιά μας πόσο σημαντικό είναι αυτό το ζήτημα. Αντί να αντιδρούμε υπερβολικά στις ατέλειες των γύρω μας, ας είμαστε αποφασισμένοι να «κοιτάζουν . . . τα μάτια μας προς τον Ιεχωβά τον Θεό μας ώσπου να μας δείξει εύνοια».​—Ψαλμ. 123:1, 2.