ΛΕΥΚΕΣ

(λεύκες) [εβρ., ‛αραβίμ (πληθυντικός)].

Η εβραϊκή ονομασία αυτού του δέντρου αντιστοιχεί στην αραβική λέξη γάραμπ, η οποία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη λεύκα του Ευφράτη. Συνεπώς, μολονότι η λεύκα και η ιτιά ανήκουν στην ίδια οικογένεια δέντρων και είναι και οι δύο κοινές στη Μέση Ανατολή, οι σύγχρονοι λεξικογράφοι υποστηρίζουν την απόδοση «λεύκα» (λεύκη η ευφρατική [Populus euphratica]).—Βλέπε Λεξικό των Βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης (Lexicon in Veteris Testamenti Libros), των Κέλερ και Μπαουμγκάρτνερ, Λέιντεν, 1958, σ. 733· Εβραϊκό και Αγγλικό Λεξικό της Παλαιάς Διαθήκης (Hebrew and English Lexicon of the Old Testament), των Μπράουν, Ντράιβερ και Μπριγκς, 1980, σ. 788· Το Νέο Λεξικό της Αγίας Γραφής, του Γουεστμίνστερ (The New Westminster Dictionary of the Bible), επιμέλεια Χ. Γκέιμαν, 1970, σ. 998.

Η λεύκα είναι πολύ κοινή στις όχθες του Ευφράτη (ενώ η ιτιά είναι σχετικά σπάνια εκεί) και επομένως ταιριάζει καλά στα λεγόμενα των εδαφίων Ψαλμός 137:1, 2, τα οποία περιγράφουν τους Ιουδαίους εξορίστους που κλαίνε να κρεμούν τις άρπες τους στις λεύκες. Τα μικρά, εύθρυπτα και καρδιόσχημα φύλλα της λεύκας του Ευφράτη (της ονομαζόμενης και τρέμουσας) φύονται πάνω σε πεπλατυσμένους μίσχους κρεμασμένους λοξά από τον κυρίως βλαστό, με αποτέλεσμα να κουνιούνται πέρα δώθε με το παραμικρό αεράκι, θυμίζοντας τον τρόπο με τον οποίο κουνιούνται μέσα στην οδύνη τους τα άτομα που κλαίνε από λύπη.

Οι λεύκες του Ευφράτη συναντώνται επίσης δίπλα σε ποταμούς και ρυάκια στη Συρία και στην Παλαιστίνη, ιδιαίτερα δε στην κοιλάδα του Ιορδάνη Ποταμού. Εκεί, μαζί με τα αλμυρίκια, σχηματίζουν συχνά πυκνές συστάδες, ενώ αλλού μπορεί να φτάσουν σε ύψος τα 9 ως 14 μ. Σε όλες τις Γραφικές αναφορές, αυτές οι λεύκες συνδέονται με υδάτινα ρεύματα, ή με “κοιλάδες χειμάρρων”. Οι λεύκες περιλαμβάνονταν στα δέντρα των οποίων τα κλαριά χρησιμοποιούνταν στη Γιορτή των Σκηνών. (Λευ 23:40) Παρείχαν σκέπη στον κραταιό «Βεεμώθ» (ιπποπόταμο) δίπλα στον ποταμό. (Ιωβ 40:15, 22) Τέλος, η ευκολία με την οποία φυτρώνουν δίπλα σε μέρη με πολύ νερό χρησιμοποιείται στα εδάφια Ησαΐας 44:3, 4 για να περιγράψει τη γρήγορη ανάπτυξη και την αύξηση που προκύπτουν από την έκχυση των ευλογιών και του πνεύματος του Ιεχωβά.