Σας Γνωρίζει Πραγματικά ο Θεός;

‘Ιεχωβά, . . . πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις’.—ΨΑΛΜΟΣ 139:1, 3.

 1. Πόσο διαδεδομένο είναι το αίσθημα ότι ‘οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν’ τις ανησυχίες, τα προβλήματα και τις πιέσεις που αντιμετωπίζουμε;

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ κανείς πραγματικά τις ανησυχίες, τις πιέσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε; Σε ολόκληρη τη γη υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι, νέοι και ηλικιωμένοι, οι οποίοι δεν έχουν οικογένεια ή συγγενείς που να ενδιαφέρονται για όσα τους συμβαίνουν. Ακόμη και μέσα σε οικογένειες, πολλές γυναίκες—ναι, και άντρες επίσης—νιώθουν ότι ο γαμήλιος σύντροφός τους δεν κατανοεί πραγματικά τις πιέσεις που τις καταβαρύνουν. Μερικές φορές, αποκαρδιωμένες, διαμαρτύρονται: «Μα δεν καταλαβαίνεις!» Μάλιστα, δεν είναι λίγοι οι νεαροί που συμπεραίνουν ότι κανείς δεν καταλαβαίνει ούτε αυτούς. Ωστόσο, ανάμεσα σε εκείνους που λαχταράνε να έχουν μεγαλύτερη κατανόηση από τους άλλους υπάρχουν μερικοί των οποίων η ζωή απέκτησε αργότερα πλούσιο νόημα. Πώς είναι αυτό δυνατόν;

 2. Τι μπορεί να καταστήσει ικανούς τους λάτρεις του Ιεχωβά να ζουν μια ζωή που τους προσφέρει πλούσια ικανοποίηση;

² Αυτό συμβαίνει επειδή, ανεξάρτητα από το αν οι συνάνθρωποί τους καταλαβαίνουν πλήρως τα αισθήματά τους ή όχι, εκείνοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Θεός καταλαβαίνει τι υφίστανται και ότι, ως υπηρέτες του, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουν μόνοι τους τα προβλήματά τους. (Ψαλμός 46:1) Επιπλέον, ο Λόγος του Θεού, σε συνδυασμό με τη βοήθεια που παρέχουν οι γεμάτοι διάκριση Χριστιανοί πρεσβύτεροι, τους καθιστά ικανούς να βλέπουν πέρα από τα προσωπικά τους προβλήματα. Οι Γραφές τούς βοηθούν να εκτιμήσουν το γεγονός ότι η πιστή τους υπηρεσία είναι πολύτιμη στα μάτια του Θεού και ότι επιφυλάσσεται ένα ασφαλές μέλλον για εκείνους που εναποθέτουν την ελπίδα τους σε αυτόν και στις προμήθειες που έχει κάνει μέσω του Ιησού Χριστού.—Παροιμίαι 27:11· 2 Κορινθίους 4:17, 18.

 3, 4. (α) Πώς μπορεί η εκτίμηση του γεγονότος ότι ‘ο Ιεχωβά είναι ο Θεός’ και ότι αυτός «έκαμεν ημάς» να μας βοηθήσει να βρίσκουμε χαρά στην υπηρεσία Του; (β) Γιατί έχουμε πλήρη πεποίθηση στη στοργική φροντίδα του Ιεχωβά;

³ Μπορεί να είστε εξοικειωμένοι με το εδάφιο Ψαλμός 100:2, το οποίο λέει: ‘Δουλεύσατε εις [Να υπηρετείτε, ΜΝΚ] τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη· έλθετε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει’. Πόσα άτομα πραγματικά αποδίδουν λατρεία στον Ιεχωβά με αυτόν τον τρόπο; Το εδάφιο 3 δίνει βάσιμους λόγους για να το κάνουμε αυτό, και μας υπενθυμίζει: ‘Γνωρίσατε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς· ημείς ήμεθα λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού’. Στο εβραϊκό κείμενο, αυτός αναφέρεται εκεί ως Ελοχίμ, πράγμα που φανερώνει πόσο μεγαλειώδης είναι σε μεγαλοπρέπεια, επιβλητικότητα και εξοχότητα. Είναι ο μόνος αληθινός Θεός. (Δευτερονόμιον 4:39, ΜΝΚ· 7:9, ΜΝΚ· Ιωάννης 17:3) Οι υπηρέτες του φτάνουν στο σημείο να γνωρίζουν τη Θειότητά του, όχι απλώς ως ένα γεγονός το οποίο έχουν διδαχτεί, αλλά ως κάτι που το ζουν και για το οποίο δίνουν αποδείξεις μέσω υπακοής, εμπιστοσύνης και αφοσίωσης.—1 Χρονικών 28:9· Ρωμαίους 1:20.

⁴ Εφόσον ο Ιεχωβά είναι ο ζωντανός Θεός, ικανός να βλέπει ακόμη και την καρδιά μας, τίποτα δεν είναι κρυμμένο από τα μάτια του. Εκείνος είναι πλήρως ενήμερος του τι συμβαίνει στη ζωή μας. Καταλαβαίνει τι προκαλεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, καθώς και τη διανοητική και συναισθηματική αναστάτωση που μπορεί να προκύπτει από αυτά. Ως ο Δημιουργός, μας γνωρίζει καλύτερα από όσο γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας. Γνωρίζει επίσης πώς να μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και πώς να παρέχει διαρκή ανακούφιση. Θα μας βοηθάει στοργικά—όπως ο ποιμένας που κρατάει ένα αρνί στην αγκαλιά του—όσο τον εμπιστευόμαστε με όλη μας την καρδιά. (Παροιμίαι 3:5, 6, ΜΝΚ· Ησαΐας 40:10, 11) Η μελέτη του Ψαλμού 139 μπορεί να συμβάλει πολύ στην ενίσχυση αυτής της πεποίθησης.

Εκείνος που Βλέπει Όλες τις Οδούς Μας

 5. Τι σημαίνει το ότι ο Ιεχωβά ‘ερευνά πλήρως’ μέσα μας, και γιατί είναι αυτό επιθυμητό;

⁵ Με βαθιά εκτίμηση, ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε: ‘Ιεχωβά, εδοκίμασάς με [ερεύνησες πλήρως μέσα μου, ΜΝΚ] και με εγνώρισας’. (Ψαλμός 139:1) Ο Δαβίδ ήταν πεπεισμένος ότι η γνώση που είχε ο Ιεχωβά για εκείνον δεν ήταν επιφανειακή. Ο Θεός δεν έβλεπε τον Δαβίδ όπως ίσως τον έβλεπαν οι άνθρωποι, προσέχοντας μόνο το σωματικό του ανάστημα, την ικανότητα ομιλίας του ή τη δεξιοτεχνία με την οποία έπαιζε άρπα. (1 Σαμουήλ 16:7, 18) Ο Ιεχωβά είχε ‘ερευνήσει πλήρως’ τον ενδόμυχο εαυτό του Δαβίδ και το είχε κάνει αυτό με στοργικό ενδιαφέρον για την πνευματική του ευημερία. Αν είστε ένας από τους αφοσιωμένους υπηρέτες του Ιεχωβά, εκείνος σας γνωρίζει τόσο καλά όσο γνώριζε τον Δαβίδ. Δεν αναπτύσσει αυτό μέσα σας αισθήματα και ευγνωμοσύνης και δέους;

 6. Πώς δείχνουν τα εδάφια Ψαλμός 139:2, 3 ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει ό,τι κάνουμε, ακόμη και όλες τις σκέψεις μας;

⁶ Ο Ιεχωβά έβλεπε ξεκάθαρα όλες τις δραστηριότητες του Δαβίδ, και ο Δαβίδ το γνώριζε αυτό. «Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου», έγραψε ο ψαλμωδός. «Νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν· εξερευνάς [έχεις μετρήσει, ΜΝΚ] το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις». (Ψαλμός 139:2, 3) Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά βρίσκεται στους ουρανούς, πολύ μακριά από τη γη, δεν τον εμπόδισε να γνωρίζει τι έκανε ο Δαβίδ ή τι σκεφτόταν. ‘Είχε μετρήσει’ ή εξετάσει προσεκτικά τις δραστηριότητες του Δαβίδ, τόσο κατά την ημέρα όσο και κατά τη νύχτα, ώστε να γνωρίζει τη φύση τους.

 7. (α) Με βάση περιστατικά από τη ζωή του Δαβίδ, κάντε σχόλια γύρω από μερικά πράγματα στη ζωή μας τα οποία γνωρίζει ο Θεός. (β) Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος;

⁷ Όταν η αγάπη για τον Θεό και η εμπιστοσύνη στη δύναμη που έχει να ελευθερώνει υποκίνησαν τον νεαρό Δαβίδ να προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσει τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ, ο Ιεχωβά το γνώριζε. (1 Σαμουήλ 17:32-37, 45-47) Αργότερα, όταν η εχθρότητα των ανθρώπων προξενούσε βαρύ πόνο στην καρδιά του Δαβίδ, όταν η πίεση γινόταν τόσο μεγάλη ώστε έκλαιγε τη νύχτα, εκείνος έβρισκε παρηγοριά στο ότι γνώριζε πως ο Ιεχωβά άκουγε τη δέησή του. (Ψαλμός 6:6, 9· 55:2-5, 22) Παρόμοια, όταν μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη ωθούσε τον Δαβίδ να στοχάζεται για τον Ιεχωβά στη διάρκεια κάποιας νύχτας που έμενε ξάγρυπνος, ο Ιεχωβά το ήξερε καλά. (Ψαλμός 63:6, ΜΝΚ· παράβαλε Φιλιππησίους 4:8, 9). Κάποιο βράδυ, όταν ο Δαβίδ παρακολουθούσε τη σύζυγο ενός γείτονα να κάνει μπάνιο, ο Ιεχωβά το γνώριζε και αυτό επίσης, και είδε τι συνέβη όταν ο Δαβίδ, ακόμη και για μια σύντομη περίοδο, επέτρεψε στην αμαρτωλή επιθυμία να κατακλύσει τις σκέψεις του αποκλείοντας τον Θεό. (2 Σαμουήλ 11:2-4) Αργότερα, όταν ο προφήτης Νάθαν στάλθηκε για να αντιμετωπίσει τον Δαβίδ εκθέτοντας τη σοβαρότητα του αμαρτήματός του, ο Ιεχωβά όχι μόνο άκουσε τα λόγια που βγήκαν από το στόμα του Δαβίδ αλλά διέκρινε επίσης τη μετανιωμένη καρδιά από την οποία βγήκαν. (2 Σαμουήλ 12:1-14· Ψαλμός 51:1, 17) Δεν θα πρέπει αυτό να μας κάνει να σκεφτόμαστε σοβαρά πού βαδίζουμε, τι κάνουμε και τι υπάρχει στην καρδιά μας;

 8. (α) Με ποιον τρόπο επηρεάζουν ‘οι λόγοι εις την γλώσσαν μας’ την υπόστασή μας ενώπιον του Θεού; (β) Πώς μπορούν να υπερνικηθούν οι αδυναμίες στη χρήση της γλώσσας; (Ματθαίος 15:18· Λουκάς 6:45)

⁸ Εφόσον ο Θεός γνωρίζει το καθετί που κάνουμε, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι γνωρίζει πώς χρησιμοποιούμε ένα μέλος του σώματός μας ακόμη και αν αυτό είναι τόσο μικρό όσο είναι η γλώσσα. Ο Βασιλιάς Δαβίδ το αντιλαμβανόταν αυτό, και έγραψε: ‘Διότι και πριν έλθη ο λόγος εις την γλώσσαν μου, ιδού, Ιεχωβά, γνωρίζεις το παν’. (Ψαλμός 139:4) Ο Δαβίδ γνώριζε καλά ότι εκείνοι που θα ήταν ευπρόσδεκτοι ως φιλοξενούμενοι στη σκηνή του Ιεχωβά θα ήταν άνθρωποι που δεν συκοφαντούσαν τους άλλους και οι οποίοι αρνούνταν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να κουτσομπολεύουν διαδίδοντας «πικάντικες» πληροφορίες, οι οποίες θα μπορούσαν να φέρουν μομφή σε κάποιο στενό γνώριμο. Εκείνοι οι οποίοι είχαν την εύνοια του Ιεχωβά θα ήταν άνθρωποι που έλεγαν την αλήθεια ακόμη και μέσα στην καρδιά τους. (Ψαλμός 15:1-3· Παροιμίαι 6:16-19) Κανείς από εμάς δεν είναι ικανός να κρατάει τη γλώσσα του υπό απόλυτο έλεγχο, αλλά ο Δαβίδ δεν συμπέρανε αδύναμα ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να βελτιώσει την κατάστασή του. Αφιέρωνε πολύ χρόνο συνθέτοντας και τραγουδώντας ψαλμούς αίνου προς τον Ιεχωβά. Επίσης, αναγνώριζε ανεπιφύλακτα την ανάγκη που είχε για βοήθεια και προσευχόταν στον Θεό για αυτήν. (Ψαλμός 19:12-14) Μήπως χρειάζεται να δίνουμε και εμείς προσοχή με προσευχή στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τη γλώσσα;

 9. (α) Τι δείχνει η περιγραφή που βρίσκεται στο εδάφιο Ψαλμός 139:5 όσον αφορά το πόσο πλήρως γνωρίζει ο Θεός την κατάστασή μας; (β) Για ποιο πράγμα μας κάνει αυτό να είμαστε πεπεισμένοι;

⁹ Ο Ιεχωβά δεν βλέπει εμάς ή την κατάστασή μας απλώς από μια περιορισμένη άποψη. Εκείνος έχει την πλήρη εικόνα, από κάθε πλευρά. Χρησιμοποιώντας μια πολιορκημένη πόλη ως παράδειγμα, ο Δαβίδ έγραψε: «Με περικυκλόνεις [Με έχεις πολιορκήσει, ΜΝΚ] όπισθεν και έμπροσθεν». Στην περίπτωση του Δαβίδ, ο Θεός δεν ήταν ένας πολιορκητής εχθρός· αντίθετα, ήταν ένας άγρυπνος φρουρός. «Έθεσας επ’ εμέ την χείρα σου», πρόσθεσε ο Δαβίδ, δείχνοντας έτσι τον έλεγχο και την προστασία που παρέχει ο Θεός για το διαρκές όφελος εκείνων που τον αγαπούν. «Η γνώσις αύτη είναι υπερθαύμαστος εις εμέ· είναι υψηλή· δεν δύναμαι να φθάσω εις αυτήν», αναγνώρισε ο Δαβίδ. (Ψαλμός 139:5, 6) Τόσο ολοκληρωμένη, τόσο πλήρης είναι η γνώση που έχει ο Θεός για τους υπηρέτες του, ώστε δεν μπορούμε να τη συλλάβουμε εντελώς. Όμως, γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει πραγματικά και ότι η βοήθεια που προμηθεύει θα είναι η καλύτερη δυνατή.—Ησαΐας 48:17, 18.

Όπου και να Είμαστε, ο Θεός Μπορεί να μας Βοηθήσει

10. Ποια ενθαρρυντική αλήθεια μεταδίδει η ζωντανή περιγραφή που βρίσκεται στα εδάφια Ψαλμός 139:7-12;

¹⁰ Εξετάζοντας τη στοργική φροντίδα του Ιεχωβά από μια άλλη σκοπιά, ο ψαλμωδός συνεχίζει: «Πού να υπάγω από του πνεύματός σου; Και από του προσώπου σου πού να φύγω;» Δεν είχε καμιά επιθυμία να προσπαθήσει να φύγει μακριά από τον Ιεχωβά· αντίθετα, γνώριζε ότι όπου και να ήταν, ο Ιεχωβά θα το ήξερε και, μέσω του αγίου πνεύματος, θα μπορούσε να τον βοηθήσει. «Εάν αναβώ εις τον ουρανόν», συνέχισε, «είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ], ιδού, συ. Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης, και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί. Εάν είπω, αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει, και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ· και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σου· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε το σκότος είναι ως το φως». (Ψαλμός 139:7-12) Δεν θα μπορούσαμε να πάμε κάπου, ούτε να αντιμετωπίσουμε κάποια κατάσταση, όπου να μην μπορεί να μας δει ο Ιεχωβά ή να μην υπάρχει η δυνατότητα να μας βοηθήσει το πνεύμα του.

11, 12. (α) Μολονότι ο Ιωνάς προσωρινά το ξέχασε, πώς έγινε φανερή στην περίπτωση του Ιωνά η ικανότητα που έχει ο Ιεχωβά να βλέπει και να βοηθάει; (β) Πώς θα πρέπει να μας ωφελήσει η εμπειρία του Ιωνά;

¹¹ Σε κάποια περίπτωση, ο προφήτης Ιωνάς το ξέχασε αυτό. Ο Ιεχωβά τον είχε διορίσει να κηρύξει στο λαό της Νινευή. Για κάποιο λόγο εκείνος έκρινε ότι δεν θα μπορούσε να χειριστεί αυτόν το διορισμό. Ίσως εξαιτίας της φήμης που είχαν οι Ασσύριοι ότι ήταν θηριώδεις, η σκέψη τού να υπηρετήσει στη Νινευή τρομοκράτησε τον Ιωνά. Έτσι, προσπάθησε να κρυφτεί. Στο λιμάνι της Ιόππης, επιβιβάστηκε σε κάποιο πλοίο που είχε προορισμό τη Θαρσείς (η οποία γενικά συσχετίζεται με την Ισπανία, 3.500 και πλέον χιλιόμετρα δυτικά της Νινευή). Ωστόσο, ο Ιεχωβά τον είδε καθώς επιβιβαζόταν στο πλοίο και καθώς πήγαινε να κοιμηθεί κάτω στο αμπάρι. Ο Θεός γνώριζε επίσης πού βρισκόταν ο Ιωνάς όταν αργότερα τον έριξαν στη θάλασσα, και ο Ιεχωβά άκουσε τον Ιωνά όταν εκείνος υποσχέθηκε μέσα από την κοιλιά του μεγάλου ψαριού ότι θα εκπλήρωνε τις ευχές του. Όταν βρέθηκε πάλι πίσω στην ξηρά, ο Ιωνάς έλαβε ξανά μια ευκαιρία να εκπληρώσει το διορισμό του.—Ιωνάς 1:3, 17· 2:1–3:4.

¹² Πόσο καλύτερα θα ήταν αν ο Ιωνάς εμπιστευόταν από την αρχή το πνεύμα του Ιεχωβά να τον βοηθήσει να εκπληρώσει το διορισμό του! Ωστόσο, αργότερα, ο Ιωνάς ταπεινά κατέγραψε την εμπειρία του, και από τότε αυτή η αφήγηση έχει βοηθήσει πολλούς να εκδηλώσουν στον Ιεχωβά την εμπιστοσύνη που, όπως φάνηκε, δυσκολεύτηκε τόσο να αποκτήσει ο Ιωνάς.—Ρωμαίους 15:4.

13. (α) Ποιους διορισμούς είχε εκπληρώσει πιστά ο Ηλίας προτού ξεφύγει από τη Βασίλισσα Ιεζάβελ; (β) Πώς βοήθησε ο Ιεχωβά τον Ηλία ακόμη και όταν εκείνος επιδίωξε να κρυφτεί έξω από τα όρια του Ισραήλ;

¹³ Η εμπειρία του Ηλία ήταν κάπως διαφορετική. Εκείνος εξήγγειλε πιστά την απόφαση του Ιεχωβά ότι ο Ισραήλ επρόκειτο να υποφέρει από ξηρασία ως τιμωρία για τα αμαρτήματά του. (1 Βασιλέων 16:30-33· 17:1) Είχε υποστηρίξει με θάρρος την αληθινή λατρεία στη διαμάχη μεταξύ του Ιεχωβά και του Βάαλ στο όρος Κάρμηλος. Και μάλιστα, είχε φτάσει μέχρι του σημείου να εκτελέσει τους 450 προφήτες του Βάαλ στο χείμαρρο Κεισών. Όμως, όταν η Βασίλισσα Ιεζάβελ εξαγριωμένη ορκίστηκε να σκοτώσει τον Ηλία, ο Ηλίας έφυγε από τη χώρα. (1 Βασιλέων 18:18-40· 19:1-4) Ήταν ο Ιεχωβά εκεί για να τον βοηθήσει σε αυτή τη δύσκολη ώρα; Ναι, πράγματι. Αν ο Ηλίας είχε σκαρφαλώσει σε ένα ψηλό βουνό, όπως στον ουρανό· αν είχε κρυφτεί σε μια σπηλιά βαθιά μέσα στη γη, όπως στον Σιεόλ· αν είχε καταφύγει σε κάποιο απομακρυσμένο νησί με ταχύτητα όμοια με εκείνη που έχει το φως της αυγής καθώς απλώνεται πάνω στη γη—το χέρι του Ιεχωβά θα ήταν εκεί για να τον ενισχύσει και να τον καθοδηγήσει. (Παράβαλε Ρωμαίους 8:38, 39). Μάλιστα, ο Ιεχωβά ενίσχυσε τον Ηλία όχι μόνο με τροφή για το ταξίδι του αλλά επίσης με θαυμαστές εκδηλώσεις της ενεργής Του δύναμης. Ενδυναμωμένος με αυτόν τον τρόπο, ο Ηλίας ανέλαβε τον επόμενο προφητικό διορισμό του.—1 Βασιλέων 19:5-18.

14. (α) Γιατί θα ήταν εσφαλμένο να συμπεράνει κανείς ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών; (β) Κάτω από ποιες περιστάσεις έχει στηρίξει στοργικά ο Ιεχωβά τους υπηρέτες του στους σύγχρονους καιρούς; (γ) Πώς συμβαίνει ώστε ακόμη και αν βρισκόμασταν στον Σιεόλ ο Θεός θα ήταν εκεί;

¹⁴ Τα προφητικά λόγια των εδαφίων Ψαλμός 139:7-12 δεν σημαίνουν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, ότι είναι προσωπικά παρών οπουδήποτε, κάθε στιγμή. Οι Γραφές δείχνουν ξεκάθαρα το αντίθετο. (Δευτερονόμιον 26:15· Εβραίους 9:24) Ωστόσο, οι υπηρέτες του ποτέ δεν βρίσκονται σε σημείο απρόσιτο σε αυτόν. Αυτό αληθεύει για εκείνους που οι θεοκρατικοί τους διορισμοί τούς έχουν φέρει σε απομακρυσμένα μέρη. Αλήθευε για τους όσιους Μάρτυρες στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως αλήθευε και για τους ιεραποστόλους που κρατούνταν στην απομόνωση σε φυλακές της Κίνας στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αλήθευε για τους αγαπητούς αδελφούς και αδελφές μας σε κάποια χώρα της Κεντρικής Αφρικής οι οποίοι χρειάστηκε να φύγουν επανειλημμένα από τα χωριά τους, ακόμη και από τη χώρα. Αν είναι ανάγκη, ο Ιεχωβά μπορεί να φτάσει ακόμη και μέσα στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο, και να επαναφέρει μέσω ανάστασης τους πιστούς.—Ιώβ 14:13-15· Λουκάς 20:37, 38.

Εκείνος που μας Καταλαβαίνει Πραγματικά

15. (α) Από πόσο νωρίς μπορούσε ο Ιεχωβά να παρατηρεί την ανάπτυξή μας; (β) Πώς φανερώνεται η έκταση της γνώσης που έχει ο Θεός για εμάς από την αναφορά που κάνει ο ψαλμωδός στα νεφρά;

¹⁵ Υπό θεία έμπνευση, ο ψαλμωδός στρέφει την προσοχή στο γεγονός ότι ο Θεός έχει γνώση για εμάς ακόμη και πριν από τον καιρό της γέννησής μας, λέγοντας: «Διότι συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς [με τρόπο που εμπνέει δέος, ΜΝΚ] και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο». (Ψαλμός 139:13, 14) Ο συνδυασμός των γονιδίων του πατέρα μας και της μητέρας μας τον καιρό της σύλληψης δημιουργεί το πρότυπο που επηρεάζει βαθιά τις σωματικές και τις διανοητικές μας δυνατότητες. Ο Θεός καταλαβαίνει αυτές τις δυνατότητες. Σε αυτόν τον ψαλμό γίνεται ειδική μνεία στα νεφρά, τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως στις Γραφές αντιπροσωπεύοντας τις ενδόμυχες πτυχές της προσωπικότητας.a (Ψαλμός 7:9· Ιερεμίας 17:10) Ο Ιεχωβά γνωρίζει αυτές τις λεπτομέρειες για εμάς προτού ακόμη γεννηθούμε. Επίσης, αυτός είναι εκείνος που με στοργικό ενδιαφέρον σχεδίασε το ανθρώπινο σώμα έτσι ώστε το γονιμοποιημένο κύτταρο μέσα στη μήτρα μιας μητέρας να δημιουργεί ένα προστατευτικό κάλυμμα για να ‘περιτυλίξει’ το έμβρυο και να το προστατεύει καθώς αυτό αναπτύσσεται.

16. (α) Με ποιον τρόπο τονίζουν τα εδάφια Ψαλμός 139:15, 16 τη διεισδυτική δύναμη της όρασης του Θεού; (β) Γιατί θα πρέπει αυτό να είναι ενθαρρυντικό για εμάς;

¹⁶ Κατόπιν, δίνοντας έμφαση στη διεισδυτική δύναμη της όρασης του Θεού, ο ψαλμωδός προσθέτει: «Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφονόμην εν τοις κατωτάτοις της γης [προφανώς, αυτή είναι μια ποιητική αναφορά στη μήτρα της μητέρας του, μαζί, όμως, με έναν υπαινιγμό για το ότι ο Αδάμ δημιουργήθηκε από το χώμα]. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου [το έμβρυο του εαυτού μου, ΜΝΚ] είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα [όλα τα μέρη του, ΜΝΚ] ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ’ ας εσχηματίζοντο [τα μέρη του σώματος], και ενώ ουδέν [κάποιο ξεχωριστό μέρος του σώματος] εκ τούτων υπήρχε». (Ψαλμός 139:15, 16) Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό—είτε οι συνάνθρωποί μας μάς καταλαβαίνουν είτε όχι, ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει. Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει αυτό;

17. Τι υποκινούμαστε να κάνουμε όταν θεωρούμε θαυμάσια τα έργα του Θεού;

¹⁷ Ο συγγραφέας του Ψαλμού 139 αναγνώρισε ότι τα έργα του Θεού σχετικά με τα οποία έγραφε ήταν θαυμάσια. Νιώθετε και εσείς έτσι; Κάτι που είναι θαυμάσιο κάνει ένα άτομο να σκεφτεί βαθιά ή να δείξει έντονη προσοχή. Πιθανώς να αντιδράτε με αυτόν τον τρόπο απέναντι στα έργα του Ιεχωβά που αφορούν την υλική δημιουργία. (Παράβαλε Ψαλμός 8:3, 4, 9). Δίνετε επίσης αυτό το είδος προσοχής σε ό,τι έχει κάνει εκείνος εγκαθιδρύοντας τη Μεσσιανική Βασιλεία, σε ό,τι κάνει καθώς κατευθύνει να κηρύττονται τα καλά νέα σε όλη τη γη, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο ο Λόγος του μεταμορφώνει ανθρώπινες προσωπικότητες;—Παράβαλε 1 Πέτρου 1:10-12.

18. Αν ανακαλύψουμε ότι το έργο του Θεού είναι τέτοιο που εμπνέει δέος, πώς θα μας επηρεάζει αυτό;

¹⁸ Αποτελεί, παρόμοια, και δική σας διαπίστωση ότι ο στοχασμός γύρω από το έργο του Θεού εμπνέει δέος, ότι δημιουργεί μέσα σας έναν υγιή φόβο, ένα φόβο που είναι ισχυρά υποκινητικός, ένα φόβο που έχει βαθιά επίδραση στην προσωπικότητά σας και στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείτε τη ζωή σας; (Παράβαλε Ψαλμός 66:5, ΜΝΚ). Αν συμβαίνει αυτό, η καρδιά σας θα σας υποκινεί να υμνείτε τον Ιεχωβά, να τον αινείτε, να δημιουργείτε ευκαιρίες για να μιλάτε σε άλλους σχετικά με το σκοπό του και τα θαυμαστά πράγματα που επιφυλάσσει για εκείνους που τον αγαπούν.—Ψαλμός 145:1-3.

[Υποσημειώσεις]

Ποιο Είναι το Σχόλιό Σας;

◻ Πώς το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως ‘ο Ιεχωβά είναι ο Θεός’ μάς βοηθάει να τον υπηρετούμε με ευφροσύνη;

◻ Πώς θα πρέπει να επηρεάζεται η ζωή μας από το ότι ο Θεός γνωρίζει ό,τι κάνουμε;

◻ Γιατί είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Θεός δεν παύει ποτέ να μας βλέπει;

◻ Γιατί μπορεί ο Θεός να μας καταλάβει με τρόπους που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί;

◻ Γιατί μια μελέτη όπως αυτή μας κάνει να θέλουμε να υμνούμε τον Ιεχωβά;