Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Θα Πρέπει να Επιλέγουν τα Παιδιά τη Δική τους Θρησκεία;

ΑΠΟ τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί καθώς και στη διάρκεια της εφηβείας του, οι γονείς κάνουν τις επιλογές για το παιδί τους. Ταυτόχρονα, ο σοφός γονέας ξέρει πότε να είναι ευέλικτος, λαβαίνοντας υπόψη όποτε είναι δυνατόν τις προτιμήσεις του παιδιού.

Ωστόσο, μπορεί να αποτελεί πρόκληση για τους γονείς το πόση ελευθερία επιλογών θα δώσουν σε ένα παιδί. Μολονότι είναι γεγονός ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν σωστές επιλογές και να ωφεληθούν από κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας, είναι επίσης αλήθεια ότι μπορούν να κάνουν λάθος επιλογές, οι οποίες ίσως να καταλήξουν σε τραγωδία.—2 Βασιλέων 2:23-25· Εφεσίους 6:1-3.

Για παράδειγμα, τα παιδιά συνήθως προτιμούν τις άχρηστες παρά τις θρεπτικές τροφές. Γιατί; Επειδή σε μικρή ηλικία δεν μπορούν από μόνα τους να έχουν ορθή κρίση. Θα ήταν άραγε σοφό για τους γονείς απλώς να αφήνουν στα παιδιά τους απόλυτη ελευθερία σε αυτό το θέμα, ελπίζοντας ότι τελικά θα επιλέξουν τις θρεπτικές τροφές; Όχι. Αντίθετα, οι γονείς πρέπει να κάνουν τις επιλογές για τα παιδιά τους επειδή υποκινούνται από βαθύ ενδιαφέρον για τα μακροχρόνια συμφέροντα των παιδιών τους.

Συνεπώς, οι γονείς δικαιολογημένα κάνουν τις επιλογές για τα παιδιά τους όσον αφορά την τροφή, τα ρούχα, την εμφάνιση και την ηθική. Αλλά τι θα λεχθεί για τη θρησκεία; Θα πρέπει οι γονείς να κάνουν και αυτή την επιλογή;

Η Επιλογή

Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι γονείς δεν θα πρέπει να επιβάλλουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις στα παιδιά τους. Μάλιστα, πριν από 160 και πλέον χρόνια, ορισμένοι οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν Χριστιανικές πεποιθήσεις προώθησαν την ιδέα ότι «τα παιδιά δεν θα έπρεπε να διδάσκονται θέματα σχετικά με τη θρησκεία από φόβο πως θα έχουν προκατειλημμένες απόψεις υπέρ κάποιου συγκεκριμένου δόγματος, αλλά θα πρέπει να τα αφήνουν χωρίς τέτοια διδασκαλία μέχρις ότου είναι ικανά να κάνουν κάποια επιλογή, και μέχρις ότου θελήσουν να την κάνουν».

Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν εναρμονίζεται με την άποψη της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή τονίζει το πόσο σημαντικό είναι να ενσταλάζονται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις στα παιδιά από τη γέννησή τους. Το εδάφιο Παροιμίαι 22:6, ΜΝΚ, αναφέρει: ‘Εκπαίδευε το αγόρι σύμφωνα με τον τρόπο που είναι κατάλληλος για αυτό· ακόμη και όταν γεράσει, δεν θα απομακρυνθεί από αυτόν’.

Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται ‘αγόρι’ περιλαμβάνει την περίοδο από τη βρεφική ηλικία μέχρι την εφηβεία. Σχετικά με το πόσο σημαντική είναι η μάθηση στα πρώτα στάδια, ο Δρ Τζόσεφ Μ. Χαντ του Πανεπιστημίου του Ιλινόις των Η.Π.Α. ανέφερε: «Η ανάπτυξη του παιδιού είναι πολύ γρήγορη και επιδέχεται πολλές τροποποιήσεις στη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ή πέντε ετών της ζωής του. . . . Ίσως το 20 τοις εκατό από τις βασικές [του] ικανότητες αναπτύσσονται πριν από την ηλικία του ενός έτους, ίσως το ήμισυ των ικανοτήτων πριν γίνει τεσσάρων ετών». Αυτό απλώς υπογραμμίζει τη θεόπνευστη συμβουλή της Αγίας Γραφής που λέει ότι είναι ζωτικό για τους γονείς να δίνουν σοφή κατεύθυνση στην αρχή της ζωής του παιδιού, εκπαιδεύοντάς το στις οδούς του Θεού.—Δευτερονόμιον 11:18-21.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Γραφές συμβουλεύουν τους θεοφοβούμενους γονείς να ενσταλάζουν στα παιδιά τους αγάπη για τον Ιεχωβά. Τα εδάφια Δευτερονόμιον 6:5-7 αναφέρουν: ‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου. Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς [πρέπει να τους ενσταλάζεις, ΜΝΚ] εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος’. Το εβραϊκό ρήμα που μεταφράζεται ‘ενσταλάζω’ μεταδίδει την ιδέα του ακονίσματος κάποιου εργαλείου, όπως αυτό που γίνεται στο ακόνι. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με το να τρίψει κανείς το εργαλείο λίγες φορές αλλά πρέπει να γίνεται με επιμέλεια, επανειλημμένα. Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible) αποδίδει το εβραϊκό ρήμα ως «επαναλαμβάνω». Σαφώς, το ρήμα ‘ενσταλάζω’ υποδηλώνει την άσκηση μόνιμης επίδρασης.—Παράβαλε Παροιμίαι 27:17.

Επομένως, οι γονείς που είναι αληθινοί Χριστιανοί θα πρέπει να παίρνουν στα σοβαρά την υποχρέωση την οποία έχουν να εντυπώνουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις στα παιδιά τους. Δεν είναι ορθό να παραιτούνται από αυτή την ευθύνη επιτρέποντας στα παιδιά τους να επιλέγουν μόνα τους. Αυτό θα περιλάμβανε το να παίρνουν τα παιδιά τους στις συναθροίσεις. Εκεί οι γονείς μπορούν να κάθονται δίπλα τους και να τα βοηθούν να εκτιμούν το πνευματικό όφελος που μπορεί να έχει μια ενωμένη οικογένεια με το να δίνει προσοχή στις Γραφικές συζητήσεις και να συμμετέχει.—Δευτερονόμιον 31:12, 13· Ησαΐας 48:17-19· 2 Τιμόθεο 1:5· 3:15.

Η Ευθύνη σας ως Γονέα

Λέγοντας απλώς σε ένα παιδί να τρώει κάτι επειδή είναι θρεπτικό δεν σημαίνει ότι το παιδί θα το απολαμβάνει. Έτσι, η σοφή μητέρα ξέρει πώς να κάνει αυτές τις απαραίτητες τροφές όσο το δυνατόν πιο ορεκτικές ώστε να αρέσουν στο παιδί. Και, φυσικά, ετοιμάζει το φαγητό έτσι ώστε να μπορεί το παιδί να το χωνεύει.

Παρόμοια, κάποιο παιδί ίσως στην αρχή να αντιδρά στη θρησκευτική εκπαίδευση, και ένας γονέας μπορεί να διαπιστώσει ότι η προσπάθεια να το λογικέψει σε αυτό το ζήτημα δεν έχει επιτυχία. Ωστόσο, η κατεύθυνση από την Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη—οι γονείς πρέπει να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από τη βρεφική ηλικία. Γι’ αυτό, οι σοφοί γονείς κάνουν τη θρησκευτική εκπαίδευση ευχάριστη, παρουσιάζοντάς την με έναν τρόπο που να ελκύει το παιδί, λαβαίνοντας υπόψη την ικανότητά του να την αφομοιώνει.

Οι στοργικοί γονείς αισθάνονται έντονα την υποχρέωση να προμηθεύουν τα αναγκαία για τη ζωή στα παιδιά τους, και στις περισσότερες περιπτώσεις κανείς δεν γνωρίζει τις ανάγκες ενός παιδιού καλύτερα από τους γονείς. Σε αρμονία με αυτό, η Αγία Γραφή θέτει την πρωταρχική υποχρέωση για την κάλυψη τόσο των φυσικών όσο και των πνευματικών αναγκών στους γονείς—ιδιαίτερα στον πατέρα. (Εφεσίους 6:4) Έτσι, οι γονείς δεν πρέπει να παραμελούν την ευθύνη τους επιζητώντας να μεταθέτουν την υποχρέωση σε κάποιον άλλον. Μολονότι μπορεί να επωφελούνται από τη βοήθεια που τους προσφέρουν, αυτή θα συμπλήρωνε, δεν θα αντικαθιστούσε, τη θρησκευτική εκπαίδευση την οποία πρέπει να δίνουν οι γονείς.—1 Τιμόθεο 5:8.

Σε κάποια στιγμή στη ζωή, κάθε άτομο αποφασίζει ποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις θα ακολουθήσει, αν ακολουθήσει κάποιες. Αν οι Χριστιανοί γονείς αναλαμβάνουν προσωπικά την ευθύνη που έχουν να δίνουν στα παιδιά τους θρησκευτική εκπαίδευση από μικρή ηλικία και αν χρησιμοποιούν αυτή την περίοδο για να τα εκπαιδεύουν ώστε να λογικεύονται με βάση τις σωστές αρχές, η επιλογή που θα κάνουν αργότερα τα παιδιά τους στη ζωή θα είναι πολύ πιθανόν η σωστή.—2 Χρονικών 34:1, 2· Παροιμίαι 2:1-9.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 26]

The Doré Bible Illustrations/Dover Publications, Inc.