Ωστόσο, αντιπαραβάλετε τα λόγια του Ιησού με το τελευταίο εδάφιο της προφητείας του Ησαΐα.b Δεν είναι προφανές ότι ο Ιησούς έκανε νύξη στην περικοπή του 66ου κεφαλαίου του Ησαΐα; Ο προφήτης εκεί αναφέρεται προφανώς σε έναν τόπο έξω «από την Ιερουσαλήμ, την Κοιλάδα του Εννόμ (Γέεννα), όπου κάποτε λάβαιναν χώρα ανθρωποθυσίες (Ιερ. 7:31) και ο οποίος έγινε τελικά ο σκουπιδότοπος της πόλης». (Το Βιβλικό Σχολιολόγιο του Ιερώνυμου [The Jerome Biblical Commentary]) Είναι σαφές ότι ο συμβολισμός στο εδάφιο Ησαΐας 66:24 δεν αφορά ανθρώπους που βασανίζονται αλλά πτώματα. Τα σκουλήκια είναι αυτά που λέγεται ότι δεν πεθαίνουν—όχι οι ζωντανοί άνθρωποι ή κάποιες αθάνατες ψυχές. Ποιο είναι, λοιπόν, το νόημα των λόγων του Ιησού;

Προσέξτε το σχόλιο που υπάρχει για το εδάφιο Μάρκος 9:48 στο Καθολικό σύγγραμμα Το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Γλωσσική Ανάλυση και Ερμηνευτικά Σχόλια (El evangelio de Marcos. Análisis lingüístico y comentario exegético), Τόμος 2: «[Η] φράση είναι δανεισμένη από τον Ησαΐα (66,24). Εκεί ο προφήτης δείχνει τους δύο τρόπους με τους οποίους καταστρέφονταν συνήθως τα πτώματα: την αποσύνθεση και την αποτέφρωση . . . Το γεγονός ότι στο κείμενο αναφέρονται μαζί τα σκουλήκια και η φωτιά ενισχύει την ιδέα της καταστροφής. . . . Και οι δύο καταστροφικές δυνάμεις περιγράφονται ως μόνιμες (“δεν σβήνεται, δεν πεθαίνει”): απλώς δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής από αυτές. Στην εν λόγω εικόνα, οι μόνοι επιζώντες είναι τα σκουλήκια και η φωτιά—όχι ο άνθρωπος—ενώ και τα δύο αφανίζουν οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στα όρια της δύναμής τους. Συνεπώς, αυτή δεν είναι μια περιγραφή αιώνιων βασάνων, αλλά ολοκληρωτικής καταστροφής η οποία, εφόσον αποκλείει το ενδεχόμενο ανάστασης, ισοδυναμεί με οριστικό θάνατο. [Η φωτιά], λοιπόν, είναι σύμβολο αφανισμού».