‘[2] Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό,

Παρατηρήστε ότι ο Ησαΐας ξεκινάει το άγγελμά του με τη δήλωση: «Εν ταις εσχάταις ημέραις». Η Μετάφραση Νέου Κόσμου λέει: ‘Στο τελικό μέρος των ημερών’. Στις σελίδες αυτού του περιοδικού, παρουσιάζονται τακτικά αποδείξεις που υποστηρίζουν ότι, από το 1914 κι έπειτα, ζούμε στις τελευταίες μέρες αυτής της παρούσας παγκόσμιας τάξης.

Ο προφήτης δηλώνει ότι ‘το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών [λόφων, ΜΝΚ]’. Στην αρχαιότητα, ορισμένα βουνά και ορισμένοι λόφοι εξυπηρετούσαν ως τοποθεσίες για την άσκηση ειδωλολατρίας και ως ιερά ψεύτικων θεών. Όταν ο Βασιλιάς Δαβίδ μετέφερε την ιερή Κιβωτό στη σκηνή που είχε στήσει στο Όρος Σιών (στην Ιερουσαλήμ), που βρισκόταν περίπου 760 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, προφανώς ενεργούσε με θεία κατεύθυνση. Αργότερα, όταν χτίστηκε ο μεγαλοπρεπής ναός του Ιεχωβά στο Όρος Μοριά, το όνομα «Σιών» κατέληξε να περιλαμβάνει και την τοποθεσία του ναού· άρα, ο ναός βρισκόταν σε υψόμετρο μεγαλύτερο από εκείνο μερικών ειδωλολατρικών τοποθεσιών που βρίσκονταν τριγύρω. Η ίδια η Ιερουσαλήμ ονομαζόταν επίσης ‘άγιο όρος’ του Ιεχωβά· έτσι, η λατρεία του παρέμενε σε εξυψωμένη θέση.—Ησαΐας 8:18· 66:20.

Σήμερα, λοιπόν, η λατρεία του Ιεχωβά Θεού έχει εξυψωθεί σαν ένα συμβολικό βουνό. Η υπεροχή της είναι ορατή σε όλους, αφού έχει κάνει κάτι που καμιά άλλη θρησκεία δεν μπόρεσε να κάνει. Τι έχει κάνει; Έχει ενοποιήσει όλους τους λάτρεις του Ιεχωβά, οι οποίοι με χαρά έχουν σφυρηλατήσει τα μαχαίρια τους σε υνιά και δεν μαθαίνουν πια τον πόλεμο. Οι εθνικοί και οι φυλετικοί φραγμοί δεν τους χωρίζουν πια. Αυτοί ζουν ως ένας ενωμένος λαός, ως μια αδελφότητα, παρά το γεγονός ότι είναι διασκορπισμένοι στα διάφορα έθνη του κόσμου.—Ψαλμός 33:12.