“Θα Χορτάσω τη Μαραζωμένη Ψυχή”

 1. Σε ποια ευλογία του νέου κόσμου αποβλέπετε εσείς ιδιαίτερα;

«Ο ΝΕΟΣ κόσμος». Οραματίζεστε στο άκουσμα αυτής της φράσης τις προειπωμένες ορατές ευλογίες, για παράδειγμα ένα τέλειο σώμα, άφθονη υγιεινή τροφή, ήμερα ζώα, ασφαλή κατοικία; Πιθανότατα μπορείτε να παραθέσετε εδάφια στα οποία βασίζετε αυτές τις προσδοκίες. Ωστόσο, μην παραβλέπετε και την εξής ευλογία​—την καλή πνευματική και συναισθηματική υγεία. Χωρίς αυτήν, όλες οι άλλες χαρές θα ξεθώριαζαν σύντομα.

2, 3. Ποια ειδική ευλογία μάς βοηθούν τα συγγράμματα του Ιερεμία να αναμένουμε;

² Όταν ο Θεός ενέπνευσε τον Ιερεμία να προείπει την επιστροφή των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα, αναφέρθηκε συγκεκριμένα στο πώς θα ένιωθαν αυτοί: «Πάλι θα στολιστείς με τα ντέφια σου και θα βγεις στο χορό εκείνων που γελούν». (Διαβάστε Ιερεμίας 30:18, 19· 31:4, 12-14) Ο Θεός πρόσθεσε κάτι που ίσως σας συγκινήσει: «Θα εμποτίσω την κουρασμένη ψυχή, και κάθε ψυχή που μαραζώνει θα τη χορτάσω». Η Νέα Αγγλική Μετάφραση (NET Bible) αποδίδει ως εξής αυτή τη θεϊκή υπόσχεση: «Θα ικανοποιήσω πλήρως τις ανάγκες των αποκαμωμένων και θα αναζωογονήσω πλήρως τις ψυχές των εξαντλημένων».​—Ιερ. 31:25.

³ Τι υπέροχη προοπτική! Ο Ιεχωβά είπε ότι θα χόρταινε, δηλαδή θα αναζωογονούσε πλήρως, τον “μαραζωμένο” και τον αποθαρρυμένο. Ασφαλώς, ο Θεός πραγματοποιεί ό,τι υπόσχεται. Τα συγγράμματα του Ιερεμία μάς διαβεβαιώνουν ότι και εμείς θα αναζωογονηθούμε. Επίσης, μας βοηθούν να διακρίνουμε πώς μπορούμε να ενθαρρυνθούμε και να είμαστε αισιόδοξοι ακόμη και τώρα. Επιπρόσθετα, παρουσιάζουν πρακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ενθαρρύνουμε άλλους, βοηθώντας τους να αναζωογονήσουν τις “μαραζωμένες τους ψυχές”.

 4. Γιατί μπορούμε να ταυτιστούμε με τα αισθήματα του Ιερεμία;

⁴ Ο Ιερεμίας παρηγορήθηκε χάρη σε αυτή την υπόσχεση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εμάς. Γιατί; Θυμηθείτε ότι, όπως αναφέρθηκε στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου, ο Ιερεμίας ήταν «άνθρωπος με αισθήματα σαν τα δικά μας», όπως και ο Ηλίας. (Ιακ. 5:17) Εξετάστε τώρα μερικούς μόνο λόγους για τους οποίους ο Ιερεμίας μπορεί να είχε κατά καιρούς αισθήματα αποθάρρυνσης ή ακόμη και κατάθλιψης. Κάνοντάς το αυτό, σκεφτείτε πώς θα νιώθατε εσείς σε παρόμοιες καταστάσεις, καθώς και γιατί ίσως σας αποθαρρύνουν κάποιες δικές σας περιστάσεις.​—Ρωμ. 15:4.

 5. Τι ίσως αποθάρρυνε τον Ιερεμία;

⁵ Η αποθάρρυνση του Ιερεμία ίσως οφειλόταν εν μέρει στους ανθρώπους της γενέτειράς του, της Αναθώθ. Η Αναθώθ ήταν μια Λευιτική πόλη, μερικά χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ο προφήτης θα είχε γνωστούς, ίσως και συγγενείς εκεί. Ο Ιησούς είπε ότι ο προφήτης δεν απολαμβάνει τιμή στον τόπο του, και αυτό αλήθευε για τον Ιερεμία. (Ιωάν. 4:44) Οι συντοπίτες του δεν έδειχναν απλώς αδιαφορία ή έλλειψη σεβασμού προς τον Ιερεμία. Σε κάποια περίπτωση, ο Θεός είπε ότι “οι άντρες της Αναθώθ ζητούσαν την ψυχή του [Ιερεμία]”. Του είπαν εχθρικά: «Δεν πρέπει να προφητεύεις στο όνομα του Ιεχωβά, για να μην πεθάνεις από τα χέρια μας». Τι φοβερή απειλή από γείτονες, πιθανόν και από συγγενείς, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι στο πλευρό του!​—Ιερ. 1:1· 11:21.

 6. Αν σας εναντιώνονται συνεργάτες ή άλλα άτομα, πώς μπορείτε να ωφεληθείτε από τα όσα πέρασε ο Ιερεμίας από τους «άντρες της Αναθώθ»;

⁶ Αν σας πιέζουν γείτονες, συμμαθητές, συνεργάτες ή ακόμη και συγγενείς, πάρτε κουράγιο από το πώς χειρίστηκε ο Ιεχωβά την κατάσταση του Ιερεμία. Ο Θεός είπε τότε ότι θα “έστρεφε την προσοχή του” στους κατοίκους της Αναθώθ που εναντιώνονταν στον προφήτη του. (Διαβάστε Ιερεμίας 11:22, 23) Ασφαλώς, η θεϊκή διαβεβαίωση βοήθησε τον Ιερεμία να ξεπεράσει οποιαδήποτε αποθάρρυνση του προκαλούσε η εναντίωσή τους. Αργότερα, η προσοχή του Θεού θα είχε ως αποτέλεσμα να έρθει «συμφορά πάνω στους άντρες της Αναθώθ», όπως και έγινε. Να είστε, λοιπόν, βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά παρατηρεί και τη δική σας κατάσταση, δίνει προσοχή. (Ψαλμ. 11:4· 66:7) Αν “μένετε” στις Γραφικές διδασκαλίες και κάνετε το σωστό, αυτό μπορεί να βοηθήσει και μερικούς εναντιουμένους να αποφύγουν τη συμφορά που διαφορετικά θα υφίσταντο.​—1 Τιμ. 4:16.

7, 8. Τι είδους κακομεταχείριση υπέστη ο Ιερεμίας, και πώς τον επηρέασε αυτή;

⁷ Ο Ιερεμίας αντιμετώπισε πολύ περισσότερα από τις προφορικές απειλές των κατοίκων της Αναθώθ. Κάποτε, για παράδειγμα, του εναντιώθηκε ένας επιφανής άντρας της Ιερουσαλήμ, ο ιερέας Πασχώρ.a Όταν αυτός άκουσε μια θεϊκή προφητεία, «χτύπησε τον Ιερεμία τον προφήτη και τον έβαλε στα ξύλινα δεσμά». (Ιερ. 20:1, 2) Προφανώς, δεν επρόκειτο απλώς για ένα χαστούκι. Μερικοί συμπεραίνουν ότι ο Πασχώρ διέταξε να δώσουν στον Ιερεμία μέχρι και 40 χτυπήματα. (Δευτ. 25:3) Ενόσω ο Ιερεμίας υπέφερε σωματικά, οι άλλοι γύρω του μπορεί να τον χλεύαζαν και να τον εξύβριζαν ωρυόμενοι, ίσως δε και να τον έφτυναν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Πασχώρ έβαλε τον Ιερεμία για ένα βράδυ «στα ξύλινα δεσμά». Η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη υποδηλώνει ότι μέσα σε εκείνα τα δεσμά το σώμα του κρατουμένου ήταν στρεβλωμένο και λυγισμένο. Ο Ιερεμίας εξαναγκάστηκε βάναυσα να περάσει μια οδυνηρή νύχτα, προφανώς καθηλωμένος σε ένα ξύλινο πλαίσιο.

⁸ Πώς επηρέασε τον Ιερεμία αυτή η μεταχείριση; Ο προφήτης είπε στον Θεό: «Έγινα αντικείμενο γέλιου όλη την ημέρα». (Ιερ. 20:3-7) Του πέρασε μάλιστα η ιδέα να σταματήσει να μιλάει στο όνομα του Θεού. Γνωρίζετε, όμως, ότι του ήταν αδύνατον να το κάνει αυτό, και δεν το έκανε. Απεναντίας, το θεϊκό άγγελμα που είχε διοριστεί να μεταφέρει ήταν «σαν φωτιά που καίει, κλεισμένη μέσα στα κόκαλά [του]». Δεν μπορούσε να μη μιλάει εκ μέρους του Ιεχωβά.​—Διαβάστε Ιερεμίας 20:8, 9.

 9. Γιατί μας είναι χρήσιμο να συλλογιζόμαστε τις εμπειρίες του Ιερεμία;

⁹ Η αφήγηση αυτή μπορεί να μας βοηθήσει αν αντιμετωπίζουμε κακεντρεχή χλευασμό από το περιβάλλον μας​—από συγγενείς, γείτονες, συνεργάτες ή συμμαθητές. Δεν πρέπει να παραξενευόμαστε αν κατά καιρούς αυτή η εναντίωση μας αποθαρρύνει κάπως. Κάτι τέτοιο μπορεί επίσης να συμβεί αν υποστούμε σωματική κακομεταχείριση επειδή ασκούμε την αληθινή λατρεία. Ο ατελής Ιερεμίας επηρεάστηκε από αυτές τις καταστάσεις, και εμείς έχουμε τα ίδια ανθρώπινα αισθήματα με εκείνον. Εντούτοις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τη βοήθεια του Θεού ο Ιερεμίας ξαναβρήκε τη χαρά και την αυτοπεποίθησή του. Η αποθάρρυνσή του δεν ήταν μόνιμη, όπως δεν πρέπει να είναι και η δική μας.​—2 Κορ. 4:16-18.

10. Τι αποκαλύπτει η Γραφή σχετικά με τη διάθεση του Ιερεμία;

¹⁰ Μερικές φορές η διάθεση του Ιερεμία άλλαζε, και μάλιστα σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Μήπως έχετε αντιμετωπίσει και εσείς κάτι παρόμοιο​—άλλοτε η διάθεσή σας να είναι αισιόδοξη και θετική και άλλοτε πεσμένη και μελαγχολική; Σχετικά με την πρώτη κατάσταση, προσέξτε τα εδάφια Ιερεμίας 20:12, 13. (Διαβάστε) Ύστερα από όσα του έκανε ο Πασχώρ, ο Ιερεμίας χάρηκε επειδή ένιωσε σαν τους φτωχούς που ελευθερώνονται «από το χέρι εκείνων που πράττουν το κακό». Πιθανότατα και εσείς κάποιες φορές νιώσατε ότι πετούσατε από τη χαρά σας και θέλατε να ψάλετε στον Ιεχωβά, είτε όταν ελευθερωθήκατε από κάποια δυσάρεστη κατάσταση είτε έπειτα από μια αίσια εξέλιξη στη ζωή σας ή στη Χριστιανική σας υπηρεσία. Πόσο υπέροχο είναι αυτό το αίσθημα!​—Πράξ. 16:25, 26.

11. Αν έχουμε συχνά αλλαγές στη διάθεσή μας, τι πρέπει να θυμόμαστε σε σχέση με τον Ιερεμία;

¹¹ Ωστόσο, επειδή είμαστε ατελείς, η διάθεσή μας μπορεί να αλλάζει, όπως και του Ιερεμία. Αφού αναφώνησε «ψάλλετε στον Ιεχωβά», ο προφήτης ένιωσε βαθιά απόγνωση, ίσως μάλιστα να έκλαψε. (Διαβάστε Ιερεμίας 20:14-16) Η θλίψη του ήταν τόσο μεγάλη που αναρωτήθηκε για ποιο λόγο ήρθε στον κόσμο! Μέσα στη μελαγχολία του, είπε ότι ο άνθρωπος που ανήγγειλε τη γέννησή του ήταν εξίσου επικατάρατος με τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Το σημαντικό, όμως, είναι: Συνέχισε να νιώθει απόγνωση; Μήπως παραιτήθηκε, αποδεχόμενος την αποθάρρυνση ως μόνιμη κατάσταση; Όχι. Αντιθέτως, προσπάθησε να την ξεπεράσει, και τα κατάφερε. Εξετάστε τι αναφέρεται κατόπιν σύμφωνα με τη σειρά που ακολουθεί το βιβλίο του. Ο άλλος Πασχώρ, ο άρχοντας, τον ρώτησε εκ μέρους του Βασιλιά Σεδεκία πώς θα εξελισσόταν η πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους. Ο Ιερεμίας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, διακηρύττοντας θαρραλέα την κρίση του Ιεχωβά, καθώς και ποια θα ήταν η κατάληξη. (Ιερ. 21:1-7) Είναι ολοφάνερο ότι συνέχισε δραστήρια το προφητικό του έργο!

12, 13. Τι μπορούμε να κάνουμε για να τα βγάλουμε πέρα αν αντιμετωπίζουμε μεγάλες αλλαγές στη διάθεσή μας;

¹² Οι αλλαγές στη διάθεση ορισμένων υπηρετών του Θεού σήμερα μπορεί να οφείλονται σε οργανικά αίτια, ίσως ορμονική ή βιοχημική ανισορροπία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ένας καλός γιατρός ίσως συστήσει τρόπους για να περιοριστούν αυτές οι συναισθηματικές μεταπτώσεις. (Λουκ. 5:31) Για τους περισσότερους από εμάς, όμως, η ευθυμία ή η κακοκεφιά που νιώθουμε κατά καιρούς δεν είναι ούτε ακραία ούτε αφύσικη. Τα περισσότερα αρνητικά αισθήματα είναι πιθανότατα μέρος της ατελούς ανθρώπινης ζωής. Ενδέχεται να οφείλονται στην κούραση ή στην απώλεια κάποιου προσφιλούς. Σε τέτοιες καταστάσεις, μπορούμε να θυμόμαστε ότι, αν και ο Ιερεμίας είχε αλλαγές στη διάθεσή του, παρέμεινε στην εύνοια του Θεού. Για να τα βγάλουμε πέρα, ίσως χρειάζεται να προσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας ώστε να αναπαυόμαστε περισσότερο ή να δώσουμε στον εαυτό μας το χρόνο που χρειάζεται για να παρηγορηθεί έπειτα από μια οδυνηρή απώλεια. Εντούτοις, είναι ζωτικής σημασίας να μην πάψουμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις και να συμμετέχουμε τακτικά σε θεοκρατικές δραστηριότητες. Αυτά τα δύο πράγματα είναι βασικά για να διατηρούμε την ισορροπία μας και να έχουμε χαρά στην υπηρεσία του Θεού.​—Ματθ. 5:3· Ρωμ. 12:10-12.

¹³ Είτε το αίσθημα της απογοήτευσης που νιώθετε είναι ένα μεμονωμένο, σπάνιο γεγονός είτε μέρος επαναλαμβανόμενων συναισθηματικών μεταπτώσεων, η εμπειρία του Ιερεμία μπορεί να σας παρηγορήσει. Όπως αναφέρθηκε, και η δική του διάθεση έπεφτε κατά καιρούς. Παρ’ όλα αυτά, δεν επέτρεψε στην αποθάρρυνση να τον απομακρύνει από τον Θεό τον οποίο αγαπούσε και υπηρετούσε πιστά. Όταν οι εχθροί του ανταπέδιδαν με κακό το καλό που τους είχε κάνει, εκείνος στρεφόταν στον Ιεχωβά και τον εμπιστευόταν. (Ιερ. 18:19, 20, 23) Να είστε αποφασισμένοι να μιμείστε το παράδειγμά του.​—Θρ. 3:55-57.

14. Ποια ιδιαίτερη ενθάρρυνση έλαβε ο Ιερεμίας;

¹⁴ Είναι καλό να προσέξουμε πώς ενθαρρύνθηκε ο ίδιος ο Ιερεμίας, αλλά και πώς ενθάρρυνε εκείνος τις “μαραζωμένες ψυχές”. (Ιερ. 31:25) Ο προφήτης έλαβε ιδιαίτερη ενθάρρυνση από τον Ιεχωβά. Σκεφτείτε πόση δύναμη θα παίρνατε εσείς αν ακούγατε τον Ιεχωβά να σας λέει: «Εγώ . . . σε έκανα σήμερα οχυρωμένη πόλη . . . Είναι σίγουρο ότι θα σε πολεμήσουν, αλλά δεν θα υπερισχύσουν εναντίον σου, διότι “εγώ είμαι μαζί σου”, λέει ο Ιεχωβά, “για να σε ελευθερώνω”». (Ιερ. 1:18, 19) Εύλογα, ο Ιερεμίας χαρακτήρισε τον Ιεχωβά “ισχύ του και οχυρό του, και τόπο της καταφυγής του την ημέρα της στενοχώριας”.​—Ιερ. 16:19.

15, 16. Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενθαρρύνουμε κάποιον έχοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο ενθάρρυνε ο Ιεχωβά τον Ιερεμία;

¹⁵ Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιεχωβά είπε στον Ιερεμία: «Εγώ είμαι μαζί σου». Διακρίνετε σε αυτά τα λόγια τι μπορείτε να κάνετε όταν κάποιος που γνωρίζετε χρειάζεται ενθάρρυνση; Άλλο είναι να ξέρει κανείς ότι ένας Χριστιανός αδελφός ή αδελφή ή κάποιος συγγενής του έχει μια τέτοια ανάγκη και άλλο είναι να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε αυτήν. Σε πολλές περιπτώσεις, το καλύτερο είναι να κάνετε ό,τι έκανε ο Θεός για τον Ιερεμία​—απλώς να είστε μαζί με το άτομο που υποφέρει. Κάποια στιγμή πείτε του λόγια ενθάρρυνσης, αλλά μην τον κατακλύσετε με έναν χείμαρρο πολυλογίας. Πιθανότατα θα τον βοηθήσετε περισσότερο με λιγότερα λόγια, αν αυτά είναι καλοδιαλεγμένα έτσι ώστε να τον καθησυχάσουν και να τον ενισχύσουν. Δεν χρειάζονται εξεζητημένες εκφράσεις. Χρησιμοποιήστε απλά λόγια που απηχούν ενδιαφέρον, έγνοια και Χριστιανική στοργή. Τέτοια λόγια μπορούν να κάνουν πολύ καλό.​—Διαβάστε Παροιμίες 25:11.

¹⁶ Ο Ιερεμίας παρακάλεσε: «Θυμήσου με, Ιεχωβά, και στρέψε την προσοχή σου πάνω μου». Τι έγινε κατόπιν; Ο προφήτης αφηγείται: «Τα λόγια σου βρέθηκαν, και εγώ τα έφαγα· και ο λόγος σου γίνεται για εμένα η αγαλλίαση και η χαρά της καρδιάς μου». (Ιερ. 15:15, 16) Το άτομο που θέλετε να ενθαρρύνετε μπορεί παρόμοια να χρειάζεται καλοσυνάτη προσοχή. Φυσικά, τα λόγια σας δεν είναι εφάμιλλα των λόγων του Ιεχωβά. Μπορείτε, όμως, να συμπεριλάβετε μερικά από τα λόγια του Θεού σε αυτά που θα πείτε. Τέτοιες ειλικρινείς, εγκάρδιες, Γραφικές εκφράσεις μπορούν πράγματι να χαροποιήσουν την καρδιά του αποθαρρυμένου ατόμου.​—Διαβάστε Ιερεμίας 17:7, 8.

17. Ποιο σημαντικό μάθημα αντλούμε από το πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιερεμίας στον Σεδεκία και στον Ιωανάν;

¹⁷ Λάβετε επίσης υπόψη ότι ο Ιερεμίας, εκτός από το ότι ενθαρρύνθηκε ο ίδιος από τον Θεό, ενθάρρυνε και εκείνος άλλους. Πώς; Κάποτε ο Βασιλιάς Σεδεκίας είπε στον Ιερεμία ότι φοβόταν τους Ιουδαίους που είχαν προσχωρήσει στους Βαβυλωνίους. Ο προφήτης τον ενθάρρυνε και τον πρότρεψε να υπακούσει στον Ιεχωβά, πράγμα που θα οδηγούσε σε ευνοϊκή έκβαση. (Ιερ. 38:19, 20) Όταν η Ιερουσαλήμ έπεσε και ένα μικρό υπόλοιπο Ιουδαίων απέμεινε στη χώρα, ο Ιωανάν, ο στρατιωτικός αρχηγός τους, σκέφτηκε να τους οδηγήσει στην Αίγυπτο. Πρώτα, όμως, ρώτησε τον Ιερεμία. Εκείνος τον άκουσε και έπειτα προσευχήθηκε στον Ιεχωβά. Ύστερα μετέφερε στον Ιωανάν την ενθαρρυντική απάντηση του Ιεχωβά, αναφέροντας το καλό που θα προέκυπτε αν ακολουθούσαν τη θεϊκή οδηγία να μείνουν στη χώρα. (Ιερ. 42:1-12) Και στις δύο περιπτώσεις, ο Ιερεμίας άκουσε προτού μιλήσει. Για να ενθαρρύνουμε λοιπόν κάποιον, είναι άκρως απαραίτητο να τον ακούσουμε. Αφήστε το άτομο που υποφέρει να ανοίξει την καρδιά του. Ακούστε τις ανησυχίες και τους φόβους του. Όταν είναι κατάλληλο, μιλήστε του ενθαρρυντικά. Αν και δεν θα έχετε να του προσφέρετε κάποια θεϊκή αποκάλυψη, μπορείτε ωστόσο να πείτε μερικές θετικές σκέψεις από το Λόγο του Θεού σχετικά με το τι επιφυλάσσει το μέλλον.​—Ιερ. 31:7-14.

18, 19. Ποιο υπόδειγμα ενθάρρυνσης βρίσκουμε στις αφηγήσεις για τους Ρηχαβίτες και τον Αβδέ-μέλεχ;

¹⁸ Ούτε ο Σεδεκίας ούτε ο Ιωανάν δέχτηκαν τις ενθαρρυντικές συμβουλές που τους μετέφερε ο Ιερεμίας, όπως και σήμερα μερικοί ίσως δεν ανταποκρίνονται στις δικές σας συμβουλές. Μην αποθαρρύνεστε όμως. Κάποιοι άλλοι ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά στα ενθαρρυντικά λόγια του Ιερεμία, και πιθανότατα πολλοί θα ανταποκριθούν και στα δικά σας. Σκεφτείτε τους Ρηχαβίτες, μια ομάδα Κεναίων οι οποίοι είχαν συνδεθεί με τους Ιουδαίους πριν από πολλά χρόνια. Μία από τις εντολές που τους είχε δώσει ο προπάτοράς τους, ο Ιωναδάβ, ήταν να μην πίνουν κρασί επειδή ήταν πάροικοι. Τον καιρό της επίθεσης των Βαβυλωνίων, ο Ιερεμίας έφερε τους Ρηχαβίτες σε μια τραπεζαρία του ναού. Κατ’ εντολήν του Θεού, τους έδωσε να πιουν κρασί. Εκείνοι, όμως, από σεβασμό στον προπάτορά τους και σε αντίθεση με την ανυπακοή του Ισραήλ, έδειξαν υπακοή και αρνήθηκαν να πιουν. (Ιερ. 35:3-10) Ο Ιερεμίας τούς επαίνεσε εκ μέρους του Ιεχωβά και τους ανήγγειλε τη θεϊκή υπόσχεση για το μέλλον τους. (Διαβάστε Ιερεμίας 35:14, 17-19) Και εσείς μπορείτε να ακολουθείτε αυτό το υπόδειγμα όταν ενθαρρύνετε κάποιον: Να δίνετε ειλικρινή έπαινο όταν αυτό είναι δυνατόν.

¹⁹ Ο Ιερεμίας έκανε το ίδιο και με τον Αβδέ-μέλεχ, έναν Αιθίοπα που προφανώς ήταν αξιωματούχος στην αυλή του Βασιλιά Σεδεκία. Κάποιοι άρχοντες του Ιούδα έριξαν άδικα τον Ιερεμία στο βούρκο μιας στέρνας και τον άφησαν εκεί για να πεθάνει. Ο Αβδέ-μέλεχ έκανε έκκληση στον Βασιλιά Σεδεκία, ο οποίος τον εξουσιοδότησε να σώσει τον προφήτη. Εκείνος ο αλλοεθνής το έκανε αυτό, παρά τον κίνδυνο βίαιης εναντίωσης. (Ιερ. 38:7-13) Ωστόσο, επειδή είχε διαχωρίσει τη θέση του από τους εν λόγω άρχοντες του Ιούδα, ίσως ανησυχούσε για το μέλλον του. Ο Ιερεμίας δεν έμεινε σιωπηλός, ελπίζοντας απλώς ότι εκείνος θα ξεπερνούσε την ανησυχία του. Του μίλησε, γνωστοποιώντας του με ενθαρρυντικά λόγια τις ευλογίες που του επιφύλασσε ο Θεός.​—Ιερ. 39:15-18.

20. Τι πρέπει να θέλουμε να κάνουμε για τους αδελφούς μας, μικρούς και μεγάλους;

²⁰ Πράγματι, στο βιβλίο του Ιερεμία συναντούμε υπέροχα παραδείγματα σχετικά με το πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε εμείς προσωπικά την προτροπή του αποστόλου Παύλου προς τους αδελφούς μας στη Θεσσαλονίκη: «Να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον και να εποικοδομείτε ο ένας τον άλλον . . . Η παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι μαζί σας».​—1 Θεσ. 5:11, 28.