Σεδεκίας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΣΕΔΕΚΙΑΣ

(Σεδεκίας) [Ο Ιεχωβά Είναι Δικαιοσύνη].

1. «Γιος του Χεναανά». Ψευδοπροφήτης που διαβεβαίωσε τον Βασιλιά Αχαάβ ότι η προσπάθεια που έκανε να αποσπάσει τη Ραμώθ-γαλαάδ από τους Συρίους θα στεφόταν με επιτυχία. Ο Σεδεκίας «έφτιαξε σιδερένια κέρατα» για να δείξει παραστατικά ότι ο Αχαάβ θα απωθούσε τους Συρίους μέχρι να τους εξοντώσει. Στη συνέχεια, όταν ο αληθινός προφήτης του Ιεχωβά, ο Μιχαΐας, προείπε συμφορά για τον Αχαάβ, ο Σεδεκίας χτύπησε τον Μιχαΐα στο μάγουλο.—1Βα 22:11, 23, 24· 2Χρ 18:10, 22, 23.

2. Άρχοντας της εποχής του Βασιλιά Ιωακείμ.—Ιερ 36:12.

3. “Γιος του Μαασία”. Ένας μοιχός, ψευδολόγος προφήτης μεταξύ των εξορίστων στη Βαβυλώνα. Ο προφήτης του Ιεχωβά ο Ιερεμίας προείπε ότι ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ θα έψηνε τον Σεδεκία και το συνεργάτη του τον Αχαάβ στη φωτιά.—Ιερ 29:21-23.

4. Γιος του Ιωσία από τη σύζυγό του την Αμουτάλ, ο τελευταίος βασιλιάς του Ιούδα που κυβέρνησε στην Ιερουσαλήμ. Όταν ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, τον κατέστησε υποτελή βασιλιά, τον μετονόμασε από Ματτανία σε Σεδεκία. Στα 11 χρόνια της βασιλείας του, ο Σεδεκίας «έπραξε το κακό στα μάτια του Ιεχωβά».—2Βα 24:17-19· 2Χρ 36:10-12· Ιερ 37:1· 52:1, 2.

Στο εδάφιο 1 Χρονικών 3:15 ο Σεδεκίας αναφέρεται ως ο «τρίτος» γιος του Ιωσία. Αν και στην πραγματικότητα ήταν ο τέταρτος κατά σειρά γέννησης (παράβαλε 2Βα 23:30, 31· 24:18· Ιερ 22:11), ο λόγος για τον οποίο ίσως αναφέρεται εδώ πριν από τον αμφιθαλή αδελφό του τον Σαλλούμ (Ιωάχαζ) είναι ότι βασίλεψε πολύ περισσότερο.

Όταν ο πατέρας του ο Βασιλιάς Ιωσίας τραυματίστηκε θανάσιμα στην προσπάθειά του να αναχαιτίσει τις αιγυπτιακές δυνάμεις υπό τον Φαραώ Νεχαώ στη Μεγιδδώ (περ. 629 Π.Κ.Χ.), ο Σεδεκίας ήταν περίπου εννιά χρονών, ή περίπου τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον ανιψιό του τον Ιωαχίν. Τότε ο λαός κατέστησε βασιλιά τον αμφιθαλή αδελφό του Σεδεκία, τον 23χρονο Ιωάχαζ. Η βασιλεία του Ιωάχαζ δεν κράτησε παρά τρεις μήνες, επειδή ο Φαραώ Νεχαώ τον απομάκρυνε από το βασιλικό αξίωμα αντικαθιστώντας τον με τον Ελιακείμ (ο οποίος μετονομάστηκε σε Ιωακείμ), τον 25χρονο ετεροθαλή αδελφό του Ιωάχαζ και του Σεδεκία. Μετά το θάνατο του πατέρα του, του Ιωακείμ, άρχισε να βασιλεύει ο Ιωαχίν. Φαίνεται ότι εκείνο το διάστημα τα βαβυλωνιακά στρατεύματα υπό τον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα πολιορκούσαν την Ιερουσαλήμ. Έπειτα από τρεις μήνες και δέκα ημέρες διακυβέρνησης, ο Ιωαχίν παραδόθηκε στο βασιλιά της Βαβυλώνας (617 Π.Κ.Χ.).—2Βα 23:29–24:12· 2Χρ 35:20–36:10.

Τα Πρώτα Χρόνια της Διακυβέρνησής Του. Ακολούθως, ο Ναβουχοδονόσορ τοποθέτησε τον Σεδεκία στο θρόνο της Ιερουσαλήμ και τον έβαλε να ορκιστεί στο όνομα του Ιεχωβά. Αυτός ο όρκος υποχρέωνε τον Σεδεκία να είναι όσιος ως υποτελής βασιλιάς.—2Χρ 36:10, 11· Ιεζ 17:12-14· παράβαλε 2Χρ 36:13.

Προφανώς στις αρχές της βασιλείας του Σεδεκία έφτασαν αγγελιοφόροι από τον Εδώμ, τον Μωάβ, τον Αμμών, την Τύρο και τη Σιδώνα, ίσως με την πρόθεση να πείσουν τον Σεδεκία να συμμετάσχει μαζί τους σε έναν συνασπισμό εναντίον του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. (Ιερ 27:1-3· η αναφορά στον Ιωακείμ, στο εδάφιο 1, μπορεί να οφείλεται σε λάθος αντιγραφή του ονόματος «Σεδεκίας»· βλέπε ΜΝΚ, υποσ.) Οι Γραφές δεν αποκαλύπτουν τι ακριβώς επιτέλεσαν οι αγγελιοφόροι. Η αποστολή τους ίσως να μην πέτυχε, δεδομένου ότι ο Ιερεμίας παρότρυνε τον Σεδεκία και τους υπηκόους του να παραμείνουν σε υποταγή στο βασιλιά της Βαβυλώνας και επίσης έδωσε ζυγούς στους αγγελιοφόρους ως σύμβολο του γεγονότος ότι τα έθνη από τα οποία προέρχονταν θα έπρεπε να υποταχθούν και αυτά στον Ναβουχοδονόσορα.—Ιερ 27:2-22.

Επίσης, στις αρχές της βασιλείας του ο Σεδεκίας (για κάποιον λόγο που δεν διευκρινίζεται στην Αγία Γραφή) έστειλε τον Ελασά και τον Γεμαρία στη Βαβυλώνα. Αν το περιστατικό αναφέρεται με χρονολογική σειρά, θα έλαβε χώρα το τέταρτο έτος της βασιλείας του Σεδεκία.—Ιερ 28:1, 16, 17· 29:1-3.

Ο Σεδεκίας πήγε προσωπικά στη Βαβυλώνα το τέταρτο έτος της βασιλείας του. Πιθανότατα αυτό το έκανε για να παραδώσει το φόρο υποτελείας και με αυτόν τον τρόπο να διαβεβαιώσει τον Ναβουχοδονόσορα ότι παρέμενε όσιος ως υποτελής βασιλιάς. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Σεδεκίας συνοδευόταν από το φροντιστή του στρατού του τον Σεραΐα, στον οποίο ο προφήτης Ιερεμίας είχε εμπιστευτεί έναν ρόλο που περιείχε την κρίση του Ιεχωβά εναντίον της Βαβυλώνας.—Ιερ 51:59-64.

Περίπου έναν χρόνο αργότερα, ο Ιεζεκιήλ άρχισε να υπηρετεί ως προφήτης μεταξύ των Ιουδαίων εξορίστων στη Βαβυλωνία. (Ιεζ 1:1-3· παράβαλε 2Βα 24:12, 17.) Τον έκτο μήνα του έκτου έτους του Βασιλιά Σεδεκία (612 Π.Κ.Χ.), ο Ιεζεκιήλ είδε ένα όραμα το οποίο αποκάλυπτε τις ειδωλολατρικές συνήθειες, περιλαμβανομένης και της λατρείας του θεού Ταμμούζ και του ήλιου, οι οποίες λάβαιναν χώρα στην Ιερουσαλήμ.—Ιεζ 8:1-17.

Στασιάζει Εναντίον του Ναβουχοδονόσορα. Περίπου τρία χρόνια αργότερα (γύρω στο 609 Π.Κ.Χ.), αντίθετα με το λόγο που είχε εξαγγείλει ο Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία και με τον όρκο που ο ίδιος ο βασιλιάς είχε πάρει στο όνομα του Ιεχωβά, ο Σεδεκίας στασίασε εναντίον του Ναβουχοδονόσορα και έστειλε αγγελιοφόρους στην Αίγυπτο ζητώντας στρατιωτική βοήθεια. (2Βα 24:20· 2Χρ 36:13· Ιερ 52:3· Ιεζ 17:15) Αυτό έφερε τα βαβυλωνιακά στρατεύματα υπό τον Ναβουχοδονόσορα εναντίον της Ιερουσαλήμ. Η πολιορκία της πόλης άρχισε «το ένατο έτος, το δέκατο μήνα, τη δέκατη ημέρα του μήνα».—Ιεζ 24:1-6.

Ενδεχομένως στην αρχή αυτής της πολιορκίας, ο Σεδεκίας έστειλε «τον Πασχώρ, το γιο του Μαλχία, και τον Σοφονία, το γιο του Μαασία, τον ιερέα», στον Ιερεμία να ρωτήσουν τον Ιεχωβά αν ο Ναβουχοδονόσορ θα αποσυρόταν από την Ιερουσαλήμ. Ο λόγος που εξήγγειλε ο Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία ήταν ότι η πόλη και οι κάτοικοί της θα υφίσταντο συμφορά στα χέρια των Βαβυλωνίων. (Ιερ 21:1-10) Φαίνεται ότι κατόπιν αυτού ο Ιερεμίας, υπό θεϊκή κατεύθυνση, πήγε ο ίδιος προσωπικά στον Σεδεκία για να τον ενημερώσει ότι η Ιερουσαλήμ θα καταστρεφόταν και ότι ο βασιλιάς θα οδηγούνταν στη Βαβυλώνα όπου θα πέθαινε ειρηνικά.—Ιερ 34:1-7.

Στην πολιορκημένη Ιερουσαλήμ, ο Σεδεκίας και οι άρχοντές του έκριναν σκόπιμο να κάνουν κάτι ώστε να συμμορφωθούν με το νόμο του Ιεχωβά και να κερδίσουν την εύνοιά Του. Παρότι δεν ήταν το Ιωβηλαίο έτος, σύναψαν διαθήκη απελευθέρωσης όσων Εβραίων βρίσκονταν υπό δουλεία. Αργότερα παρέβηκαν αυτή τη διαθήκη υποδουλώνοντας όσους είχαν απελευθερώσει. (Ιερ 34:8-22) Αυτό φαίνεται να έλαβε χώρα όταν μια στρατιωτική δύναμη από την Αίγυπτο ήρθε να υπερασπίσει την Ιερουσαλήμ, κάνοντας τους Βαβυλωνίους να άρουν προσωρινά την πολιορκία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αιγυπτιακή απειλή. (Ιερ 37:5) Πιστεύοντας προφανώς ότι οι Βαβυλώνιοι θα νικιούνταν και ότι δεν θα ήταν σε θέση να ξαναρχίσουν την πολιορκία, εκείνοι που είχαν απελευθερώσει τους υπόδουλους Εβραίους θεώρησαν ότι ο κίνδυνος είχε παρέλθει και γι’ αυτό τους υποδούλωσαν και πάλι.

Κατά τη διάρκεια αυτής της γενικότερης περιόδου ο Σεδεκίας έστειλε «τον Ιεουχάλ, το γιο του Σελεμία, και τον Σοφονία, το γιο του Μαασία, τον ιερέα, στον Ιερεμία» με το αίτημα να προσευχηθεί ο προφήτης στον Ιεχωβά για χάρη του λαού, προφανώς για να μην επέλθει η προειπωμένη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Αλλά η απάντηση του Ιεχωβά, την οποία μετέφερε ο Ιερεμίας, έδειξε ότι η θεϊκή κρίση παρέμενε αμετάβλητη. Οι Χαλδαίοι θα επέστρεφαν και θα κατέστρεφαν την Ιερουσαλήμ.—Ιερ 37:3-10.

Αργότερα, όταν ο Ιερεμίας αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ιερουσαλήμ για να πάει στη γη του Βενιαμίν, τον συνέλαβαν στην Πύλη του Βενιαμίν και τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι ήθελε να προσχωρήσει στους Χαλδαίους. Αν και ο Ιερεμίας αρνήθηκε την κατηγορία, ο Ιρεΐας, ο αξιωματούχος που είχε την επίβλεψη στην πύλη, δεν τον άκουσε αλλά οδήγησε τον προφήτη στους άρχοντες. Η κατάληξη ήταν να φυλακιστεί ο Ιερεμίας στο σπίτι του Ιεχωνάθαν. Αφού είχε περάσει αρκετός καιρός και η Ιερουσαλήμ προφανώς βρισκόταν και πάλι υπό πολιορκία από τους Βαβυλωνίους, ο Σεδεκίας ζήτησε να του φέρουν τον Ιερεμία. Απαντώντας στις ερωτήσεις του βασιλιά, ο Ιερεμίας είπε στον Σεδεκία ότι θα δινόταν στο χέρι του βασιλιά της Βαβυλώνας. Όταν ο Ιερεμίας παρακάλεσε να μην τον ξαναπάνε στο σπίτι του Ιεχωνάθαν, ο Σεδεκίας ικανοποίησε το αίτημά του και τον έθεσε υπό κράτηση στην Αυλή της Φρουράς.—Ιερ 37:11-21· 32:1-5.

Ενδεικτικό τού ότι ο Σεδεκίας ήταν πολύ αδύναμος ηγεμόνας είναι το γεγονός πως, όταν αργότερα οι άρχοντες ζήτησαν να θανατωθεί ο Ιερεμίας επειδή δήθεν εξασθένιζε το ηθικό του πολιορκημένου λαού, ο Σεδεκίας είπε: «Ορίστε! Στα χέρια σας είναι. Διότι σε τίποτα απολύτως δεν μπορεί να υπερισχύσει ο βασιλιάς εναντίον σας». Ωστόσο, έπειτα ο Σεδεκίας ικανοποίησε το αίτημα του Αβδέ-μέλεχ που ήθελε να σώσει τον Ιερεμία και υπέδειξε στον Αβδέ-μέλεχ να πάρει μαζί του 30 άντρες για να τον βοηθήσουν. Αργότερα, ο Σεδεκίας είχε και πάλι κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ιερεμία. Διαβεβαίωσε τον προφήτη ότι ούτε θα τον σκότωνε ούτε θα τον παρέδιδε στα χέρια εκείνων που ζητούσαν το θάνατό του. Αλλά ο Σεδεκίας φοβόταν αντίποινα από τους Ιουδαίους που είχαν προσχωρήσει στους Χαλδαίους, και γι’ αυτό δεν άκουσε τη θεόπνευστη συμβουλή του Ιερεμία να παραδοθεί στους άρχοντες της Βαβυλώνας. Μια ακόμη απόδειξη του φόβου του βασιλιά αποτελεί το γεγονός ότι ζήτησε από τον Ιερεμία να μην αποκαλύψει το αντικείμενο της κατ’ ιδίαν συζήτησής τους στους καχύποπτους άρχοντες.—Ιερ 38:1-28.

Πτώση της Ιερουσαλήμ. Τελικά (το 607 Π.Κ.Χ.), «το ενδέκατο έτος του Σεδεκία, τον τέταρτο μήνα, την ένατη ημέρα του μήνα», ανοίχτηκε ρήγμα στο τείχος της Ιερουσαλήμ. Ο Σεδεκίας και οι πολεμιστές του τράπηκαν σε φυγή μέσα στη νύχτα, αλλά στις έρημες πεδιάδες της Ιεριχώς τον πρόφτασαν και τον οδήγησαν στον Ναβουχοδονόσορα στη Ριβλά. Οι γιοι του Σεδεκία σφαγιάστηκαν μπροστά στα μάτια του. Δεδομένου ότι ο Σεδεκίας δεν ήταν παρά 32 περίπου χρονών εκείνη την εποχή, τα αγόρια δεν πρέπει να ήταν πολύ μεγάλα. Όσο για τον ίδιο τον Σεδεκία, αφού παρέστη μάρτυρας του θανάτου των γιων του, τον τύφλωσαν, τον έδεσαν με χάλκινα δεσμά και τον οδήγησαν στη Βαβυλώνα όπου και πέθανε στη φυλακή.—2Βα 25:2-7· Ιερ 39:2-7· 44:30· 52:6-11· παράβαλε Ιερ 24:8-10· Ιεζ 12:11-16· 21:25-27.

5. Γιος του Ιεχονία (Ιωαχίν), αλλά προφανώς όχι ένας από τους εφτά που απέκτησε ενώ ήταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα.—1Χρ 3:16-18.

6. Ιερέας, ή κάποιος προπάτοράς του, μεταξύ εκείνων οι οποίοι επικύρωσαν με σφραγίδα την «αξιόπιστη συμφωνία» που συντάχθηκε όταν ήταν κυβερνήτης ο Νεεμίας.—Νε 9:38· 10:1, 8.