20, 21. (α) Ποια υπόσχεση δίνεται στα εδάφια Ιερεμίας 31:31-34; (β) Ποιος ήταν ο δηλωμένος σκοπός της νέας διαθήκης; (γ) Ως αποτέλεσμα, τι θα γινόταν με τη διαθήκη του Νόμου;

²⁰ Εννιακόσια περίπου χρόνια μετά τον Μωυσή, ο Ιερεμίας διαβίβασε στο έθνος Ισραήλ τα εξής λόγια του Θεού: «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν· ουχί κατά την διαθήκην, την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών, καθ’ ην ημέραν επίασα αυτούς από της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου· διότι αυτοί παρέβησαν την διαθήκην μου . . . λέγει Κύριος· αλλ’ αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ· μετά τας ημέρας εκείνας, . . . θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον».d​—Ιερεμίας 31:31-34.

²¹ Αν ο προφήτης που θα είναι σαν τον Μωυσή πρόκειται να υπηρετήσει ως νέος μεσίτης μιας νέας διαθήκης, τότε γίνεται επίσης σαφές ότι όλες οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες της λατρείας που απαιτούνταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο δεν θα ίσχυαν μόνιμα αλλά, μάλλον, μόνο μέχρι τότε που θα καθιερωνόταν η νέα διαθήκη. Ασφαλώς, όταν ο Θεός θα προμήθευε τη βάση ‘για να συγχωρήσει την ανομία τους και να μη θυμάται την αμαρτία τους’, δεν θα εξακολουθούσε πλέον να υπάρχει η ανάγκη για ολόκληρο το σύστημα των θυσιών που συνεπαγόταν η διευθέτηση του ναού, και οι οποίες παρείχαν μόνο προσωρινή συγχώρηση. Με την καθιέρωση της νέας διαθήκης, και οι τελετουργικές πτυχές της διαθήκης του Νόμου, όπως η τήρηση του Σαββάτου και των γιορτών, δεν θα είχαν πλέον την ίδια σημασία. Στον κατάλληλο καιρό του, ο Θεός σίγουρα θα αποκάλυπτε τι θα απαιτούνταν από εκείνους που θα συμπεριλαμβάνονταν στη διευθέτηση εκείνης της υποσχεμένης νέας διαθήκης.​—Αμώς 3:7.