Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Εφόσον οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να είναι έντιμοι και εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, γιατί πιστεύουν ότι είναι σημαντικό να γίνεται γραπτό συμβόλαιο όταν έχουν επαγγελματικές συναλλαγές μεταξύ τους;

Κάτι τέτοιο είναι Γραφικό και πρακτικό, και επίσης δείχνει αγάπη. Με ποιον τρόπο; Ας εξετάσουμε αυτές τις πτυχές των επαγγελματικών συμβολαίων.

Η Αγία Γραφή παρουσιάζει ένα γραπτό υπόμνημα της πολιτείας του Θεού με το λαό της διαθήκης Του, τους Ισραηλίτες. Περιγράφει επαγγελματικές συναλλαγές που περιλάμβαναν αληθινούς λάτρεις. Το 23ο κεφάλαιο της Γένεσης περιέχει μία από αυτές την οποία θα μπορούσαμε να εξετάσουμε. Όταν πέθανε η αγαπημένη του Σάρρα, ο Αβραάμ ήθελε να αποκτήσει ένα χώρο ταφής. Άρχισε διαπραγματεύσεις με τους Χαναναίους που κατοικούσαν κοντά στη Χεβρών. Τα εδάφια 7-9 δείχνουν ότι πρόσφερε μια συγκεκριμένη τιμή για το κτήμα που ήθελε. Το εδάφιο 10 αποδεικνύει ότι αυτή η προσφορά έγινε δημόσια, μπροστά σε άλλους στην πύλη της πόλης. Το εδάφιο 13 δείχνει ότι ο ιδιοκτήτης προσφέρθηκε να δώσει τη γη στον Αβραάμ, αλλά εκείνος είπε ότι θα έπαιρνε τη γη μόνο αγοράζοντάς την. Και τα εδάφια 17, 18 και 20 εξηγούν ότι έτσι έγινε, γεγονός που επιβεβαιώθηκε «ενώπιον των υιών του Χετ, ενώπιον πάντων των εισερχομένων εις την πύλην της πόλεως αυτού».

Μήπως, όμως, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν τα άτομα που είχαν μια τέτοια επαγγελματική συναλλαγή ήταν και τα δύο αληθινοί λάτρεις; Το 32ο κεφάλαιο του Ιερεμία δίνει την απάντηση. Από το εδάφιο 6 και κάτω, βλέπουμε ότι ο Ιερεμίας επρόκειτο να αγοράσει γη από τον ξάδελφό του. Το εδάφιο 9 δείχνει ότι είχε συμφωνηθεί ένα δίκαιο αντίτιμο. Ας διαβάσουμε τώρα τα εδάφια 10-12: «Και [εγώ ο Ιερεμίας] έγραψα το συμφωνητικόν και εσφράγισα και έβαλον μάρτυρας και εζύγισα τα χρήματα εν τη πλάστιγγι. Και έλαβον το συμφωνητικόν της αγοράς, το εσφραγισμένον κατά τον νόμον και την συνήθειαν και το ανοικτόν· και έδωκα το συμφωνητικόν της αγοράς εις τον Βαρούχ τον υιόν του Νηρίου υιού του Μαασίου, έμπροσθεν του Αναμεήλ υιού του θείου μου και έμπροσθεν των μαρτύρων των υπογραψάντων το συμφωνητικόν της αγοράς, έμπροσθεν πάντων των Ιουδαίων των καθημένων εν τη αυλή της φυλακής».

Ναι, αν και ο Ιερεμίας συναλλασσόταν με έναν ομόπιστό του, και μάλιστα συγγενή του, ακολούθησε μερικές λογικές νομικές διαδικασίες. Συνέταξαν δύο έγγραφα—το ένα έμεινε ‘ανοιχτό’ για να είναι εύκολο να το συμβουλευτεί κάποιος, και το δεύτερο σφραγίστηκε ώστε να παράσχει την απαιτούμενη επιβεβαίωση αν θα εγειρόταν ποτέ αμφισβήτηση σχετικά με την ακρίβεια του ‘ανοιχτού’ εγγράφου. Όλη αυτή η συναλλαγή έλαβε χώρα «έμπροσθεν αυτών», όπως λέει το εδάφιο 13. Επομένως, επρόκειτο για δημόσια, νομική επαγγελματική συναλλαγή, η οποία έγινε ενώπιον μαρτύρων. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι το να χειρίζονται οι αληθινοί λάτρεις τα ζητήματα με τέτοιον επιβεβαιωμένο και τεκμηριωμένο τρόπο έχει Γραφικό προηγούμενο.

Είναι επίσης πρακτικό. Γνωρίζουμε πόσο αληθινά είναι τα λόγια ότι ‘καιρός και απρόβλεπτη περίσταση τους βρίσκουν όλους’. (Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ) Αυτό συμπεριλαμβάνει αφοσιωμένους και πιστούς Χριστιανούς. Τα εδάφια Ιακώβου 4:13, 14 το θέτουν ως εξής: «Ελάτε, τώρα, εσείς που λέτε: ‘Σήμερα ή αύριο θα ταξιδέψουμε σε εκείνη την πόλη και θα μείνουμε έναν χρόνο εκεί, και θα ασχοληθούμε με δουλειές και θα βγάλουμε κέρδη’, ενώ δεν γνωρίζετε ποια θα είναι η ζωή σας αύριο». Συνεπώς, μπορεί να αρχίσουμε μια προσπάθεια, όπως το να αγοράσουμε κάτι, να φέρουμε σε πέρας μια συμφωνημένη εργασία ή υπηρεσία, ή να παραγάγουμε ένα αγαθό για κάποιο άτομο. Αλλά τι θα φέρει το αύριο—ή ο επόμενος μήνας ή ο επόμενος χρόνος; Τι θα συμβεί αν εμείς ή το άλλο άτομο πάθει κάποιο ατύχημα; Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε μάλλον αδύνατη την τήρηση της συμφωνίας. Τι θα γίνει αν εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε την εργασία ή να προσφέρουμε την υπηρεσία, ή αν εκείνος διαπιστώσει πως είναι σχεδόν αδύνατον να συνεχίσει τις πληρωμές ή να τηρήσει το δικό του μέρος στη συμφωνία; Αν δεν υπάρχει γραπτό συμφωνητικό, θα μπορούσαν να προκύψουν πραγματικά προβλήματα—προβλήματα που θα ήταν δυνατόν να είχαν τακτοποιηθεί ή αποφευχθεί αν υπήρχε ένα απλό γραπτό συμβόλαιο.

Επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πολύ αβέβαιος χαρακτήρας πολλών πτυχών της ζωής θα μπορούσε μάλιστα να έχει ως συνέπεια να πρέπει κάποιο τρίτο άτομο να αναλάβει ή να τακτοποιήσει τις δικές μας επαγγελματικές υποθέσεις, ή εκείνες του ατόμου με το οποίο συναλλασσόμαστε. Ο Ιάκωβος πρόσθεσε στο εδάφιο 14: «Διότι είστε ομίχλη που εμφανίζεται για λίγο και κατόπιν εξαφανίζεται». Πράγματι, μπορεί να πεθάνουμε απροσδόκητα. Ένα γραπτό συμφωνητικό, ένα συμβόλαιο, θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία σε άλλους να αναλάβουν το χειρισμό των ζητημάτων αν συμβεί κάτι απροσδόκητο σε κάποια από τις δυο πλευρές.

Κατά μία έννοια, αυτό οδηγεί επίσης σε μια τρίτη πτυχή—τα γραπτά συμβόλαια είναι ένδειξη αγάπης. Ασφαλώς, αν ένας από τους συμβαλλόμενους πέθαινε ή πάθαινε κάποιο ατύχημα που τον άφηνε ανάπηρο, θα φανέρωνε αγάπη από μέρους ενός Χριστιανού το να έχει αφήσει κάποιο γραπτό υπόμνημα των υποχρεώσεων ή των οικονομικών προσδοκιών του. Και αντί να αντανακλά έλλειψη εμπιστοσύνης, δείχνει αγάπη για τον αδελφό με τον οποίο συναλλασσόμαστε το να κάνουμε κάποιο γραπτό συμβόλαιο που θα δηλώνει ξεκάθαρα τι ακριβώς είναι υποχρεωμένος να κάνει ή τι μπορεί να λάβει. Αυτή η γεμάτη αγάπη ενέργεια θα ελαχιστοποιήσει κάθε αιτία για άσχημα αισθήματα ή πικρία αν ένα από τα ατελή άτομα που περιλαμβάνονται ξεχάσει κάποιες λεπτομέρειες ή ευθύνες. Και ποιος από εμάς δεν είναι ατελής, δεν ξεχνάει, ή δεν έχει την τάση να παρανοεί τις λεπτομέρειες ή τις προθέσεις;—Ματθαίος 16:5.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους το να κάνουμε γραπτές επαγγελματικές συμφωνίες αντανακλά αγάπη για τον αδελφό μας, για την οικογένειά μας και για την εκκλησία γενικά. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως, εκτός του ότι είναι ένδειξη αγάπης, αυτά τα έγγραφα που περιλαμβάνουν επαρκείς λεπτομέρειες είναι πρακτικά και Γραφικά.