Ο Ιεχωβά Τραβάει το Σπαθί Του!
«Θέλουσι γνωρίσει πάσα σαρξ ότι εγώ ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] έσυρα την μάχαιράν [το σπαθί (ΜΝΚ)] μου εκ της θήκης αυτής».—ΙΕΖΕΚΙΗΛ 21:5.
1. Ενάντια σε ποιους χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά ‘το σπαθί’ του στον Ιούδα και στον Ισραήλ;
ΤΟ ΣΠΑΘΙ του Ιεχωβά δίκαια προκαλεί τρόμο στους αντιπάλους του. Όταν όμως το χρησιμοποίησε ενάντια σ’ εκείνους που αδικοπραγούσαν, στα βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ, ήξεραν αυτοί τι πραγματικά συνέβαινε; Ναι, αναγκάστηκαν να μάθουν ότι ο Ιεχωβά είχε σύρει το συμβολικό του σπαθί από τη θήκη του.—Έσδρας 9:6-9· Νεεμίας 1:8· 9:26-30.
2. Τι είπε ο Ιεχωβά σχετικά με ‘το σπαθί’ του, πράγμα που εγείρει ποια ερωτήματα;
2 Μέσω του Ιεζεκιήλ, που ήταν προφήτης του και φρουρός του, ο Θεός είπε: «Θέλουσι γνωρίσει πάσα σαρξ ότι εγώ ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] έσυρα την μάχαιράν [το σπαθί (ΜΝΚ)] μου εκ της θήκης αυτής». (Ιεζεκιήλ 21:5) Εφαρμόζονταν αυτά τα λόγια μονάχα στους αρχαίους καιρούς; Ή μήπως έχουν σημασία για μας;
Προβλέψεις για την Κρίση της Ιερουσαλήμ
3. Τι είπε ο Ιεζεκιήλ στους εξόριστους στη Βαβυλωνία, και ποιο σύγχρονο παράλληλο έχει αυτό;
3 Το άρμα του Ιεχωβά μετακινήθηκε πάλι και άλλαξε επίσης η τοποθεσία στην οποία βρισκόταν ο Ιεζεκιήλ. Ήταν σαν να μετακινήθηκε η όμοια με άρμα ουράνια οργάνωση του Θεού σ’ ένα παρατηρητήριο πάνω από το Όρος των Ελαιών. Εκεί προείπε ο Ιησούς την καταστροφή που έπληξε την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., μια ερείπωση που αποτελούσε προφητεία του τέλους του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. (Μάρκος 13:1-20) Σε μια όραση, ο ίδιος ο Ιεζεκιήλ είχε παρθεί από τον ποταμό Χεβάρ, αλλά με το πνεύμα του Θεού φέρθηκε τώρα πίσω στο σπίτι του, στη Βαβυλωνία όπου ήταν εξόριστος. Εκεί είπε στους άλλους εξόριστους ‘όλα τα πράγματα που του έδειξε’ ο Ιεχωβά. Παρόμοια, ο χρισμένος ‘φρουρός’ του Θεού και οι μάρτυρες που τον συντροφεύουν διακηρύττουν σήμερα όλα όσα τους έχει αποκαλύψει ο Αναβάτης του ουράνιου άρματος.—Ιεζεκιήλ 11:22-25.
4. Πώς αντέδρασαν οι Ιουδαίοι εξόριστοι στις συμβολικές πράξεις του Ιεζεκιήλ;
4 Ο Ιεζεκιήλ, με συμβολικές πράξεις έδειξε στους Ιουδαίους εξόριστους ότι πλησίαζε μια εθνική συμφορά. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 12:1-7.) Ο προφήτης μετέφερε «αποσκευήν μετοικισμού [εξορίας (ΜΝΚ)]» για να καταδείξει πόσο λίγα πράγματα θα κατάφερναν να μεταφέρουν στους ώμους τους οι αιχμάλωτοι. Σύντομα θα επικρατούσε φρίκη μέσα στην πολιορκημένη Ιερουσαλήμ. Μολονότι πολλοί δεν πήραν αυτές τις προειδοποιήσεις στα σοβαρά, ο Ιεζεκιήλ έπρεπε να πει στο λαό: «Δεν θέλει πλέον μακρυνθή [δεν θα υπάρξει πια αναβολή (ΜΝΚ)]». Και σήμερα υπάρχει καταφρόνηση για τις θεϊκές προειδοποιήσεις και προφητείες, αλλά εμείς μπορούμε να κάνουμε πολλά για να βοηθήσουμε τους εκζητητές της αλήθειας να θέσουν την εμπιστοσύνη τους στην εκπλήρωσή τους.—Ιεζεκιήλ 12:8-28.
5. Αφού πλησίαζε ‘η μέρα του Ιεχωβά’, ποιες καταγγελίες ήταν κατάλληλες;
5 Ήταν αναγκαίο, εκείνοι που δεν άκουγαν το φρουρό του Ιεχωβά να μάθουν ότι θα αισθάνονταν ‘το σπαθί’ του Θεού. Καταγγέλθηκαν λοιπόν εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τις εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με την ασφάλεια της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα. Οι ψευδοπροφήτες παρομοιάστηκαν με καταστροφικές αλεπούδες και καταδείχτηκε ότι οι ψεύτες σοβάτιζαν με ‘πηλό αμάλακτο [ασβέστη (ΜΝΚ)]’ τα κλονισμένα τείχη, δηλαδή τα μάταια σχέδια, του λαού. Καταγγέλθηκαν επίσης οι ψευδοπροφήτισσες. ‘Η μέρα του Ιεχωβά (ΜΝΚ)’ πλησίαζε και το πρόσωπό του είχε στραφεί ενάντια σ’ εκείνους που ‘είχαν απαλλοτριωθεί [αποσυρθεί (ΜΝΚ)] από εκείνον’, δηλαδή σ’ εκείνους που είχαν αφιερωθεί στο να μην ακολουθούν τον Θεό. Εμείς, αν είμαστε αφιερωμένοι στον Ιεχωβά, σίγουρα δεν θα θέλαμε ποτέ να αποσυρθούμε από την ιερή του υπηρεσία.—Ιεζεκιήλ 13:1–14:11.
6. Μπορούσε κανένας άνθρωπος να σώσει τον πεισματικό λαό του Ιούδα, και τι μας διδάσκει αυτό;
6 Ποιος θα μπορούσε να σώσει τον πεισματικό λαό του Ιούδα; Ούτε κι ο Νώε, ο Δανιήλ και ο Ιώβ, που ήταν δίκαιοι, δεν θα μπορούσαν να τους απελευθερώσουν όταν ο Θεός θα επέφερε τις κρίσεις του πάνω σ’ εκείνη τη γη. Αν πρόκειται να σωθούμε, πρέπει να επωμιστούμε την προσωπική ευθύνη που έχουμε ενώπιον του Θεού και να κάνουμε το θέλημά του.—Ιεζεκιήλ 14:12-23· Ρωμαίους 14:12.
7. Με τι παρομοιάστηκε ο Ιούδας, αλλά τι θα εδραίωνε ο Θεός με τους πιστούς;
7 Εξαιτίας των άπιστων κατοίκων του, ο Ιούδας παρομοιάστηκε με αγριάμπελο που δεν κάνει καλό καρπό και κάνει μόνο για τη φωτιά. (Ιεζεκιήλ 15:1-8) Παρομοιάστηκε επίσης μ’ ένα εγκαταλειμμένο μωρό που το έσωσε ο Θεός από την Αίγυπτο και το φρόντισε μέχρι που έγινε γυναίκα. Ο Ιεχωβά την πήρε για σύζυγό του, αλλά εκείνη στράφηκε σε ψεύτικους θεούς και θα καταστρεφόταν για την πνευματική της μοιχεία. Αλλά με τους πιστούς, ο Θεός θα εδραίωνε ‘μια αιώνια διαθήκη’—τη νέα διαθήκη με τον πνευματικό Ισραήλ.—Ιεζεκιήλ 16:1-63· Ιερεμίας 31:31-34· Γαλάτας 6:16.
8. (α) Με τι παρομοιάστηκαν η Βαβυλώνα και η Αίγυπτος; (β) Πώς πρέπει να μας επηρεάζει η καταπάτηση του όρκου από μέρους του Σεδεκία;
8 Στη συνέχεια, οι κυβερνήτες της Βαβυλώνας και της Αιγύπτου παρομοιάστηκαν με μεγάλους αετούς. Ο ένας απέσπασε την κορυφή ενός κέδρου, απομακρύνοντας τον Βασιλιά Ιωαχείν και αντικαθιστώντας τον με τον Σεδεκία. Μολονότι ο Σεδεκίας έδωσε όρκο οσιότητας στον Ναβουχοδονόσορ, τον καταπάτησε, ζητώντας στρατιωτική βοήθεια από τον κυβερνήτη της Αιγύπτου, τον άλλο μεγάλο αετό. Αν ο Σεδεκίας επικαλέστηκε το όνομα του Θεού όταν έδινε τον όρκο του, η καταπάτηση αυτού του όρκου έφερε όνειδος στον Ιεχωβά. Και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να φέρουμε όνειδος στον Θεό πρέπει να μας κάνει να μην βγαίνουμε ψεύτες σ’ ό,τι αφορά το λόγο μας. Είμαστε στ’ αλήθεια προνομιούχοι που φέρουμε το θείο όνομα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά!—Ιεζεκιήλ 17:1-21.
9, 10. (α) Ποια προφητεία είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ιεζεκιήλ 17:22-24, αλλά τι πρέπει να κάνουμε αν πρόκειται να ωφεληθούμε από την εκπλήρωσή της; (β) Ποιος είναι υπεύθυνος για τις συνέπειες της διαγωγής μας;
9 Στη συνέχεια ακολουθεί μια εμψυχωτική Μεσσιανική προφητεία. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 17:22-24.) Εδώ, ο ‘τρυφερός’ είναι ο Μεσσιανικός Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός, αφού φυτευόταν από τον Ιεχωβά στο ουράνιο όρος Σιών, θα γινόταν «κέδρος μεγάλη», πηγή προστασίας και ευλογίας καθώς θα κυβερνούσε τη γη. (Αποκάλυψις 14:1) Απ’ αυτό παίρνουμε στ’ αλήθεια θάρρος.
10 Ωστόσο, αν πρόκειται να ωφεληθούμε εμείς από την εκπλήρωση της Μεσσιανικής προφητείας, πρέπει να διατηρήσουμε καλή σχέση με τον Ιεχωβά. Οι συνεξόριστοι του Ιεζεκιήλ προφανώς πίστευαν ότι είχαν καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού και κατηγορούσαν τους προγόνους τους για τα παθήματά τους. Αλλά ο προφήτης τόνισε ότι το κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για τις συνέπειες της δικής του διαγωγής. (Ιεζεκιήλ 18:1-29· παράβαλε Ιερεμίας 31:28-30.) Στη συνέχεια ακολούθησε μια έκκληση. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 18:30-32.) Ναι, ο Ιεχωβά είναι ελεήμων σ’ εκείνους που μετανοούν και δεν χαίρεται με το θάνατο κανενός. Γι’ αυτό ο Θεός λέει: «Επιστρέψατε και ζήσατε».—Παράβαλε 2 Πέτρου 3:9.
11. Με τι παρομοιάστηκαν οι άρχοντες του Ιούδα, και τι θα συνέβαινε στον Ιούδα όταν θα τον χτυπούσε ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά;
11 Σ’ ένα θρήνο για την πτώση του Ιούδα, οι άρχοντές του παρομοιάστηκαν με νεαρά λιοντάρια. Ο Βασιλιάς Ιωάχαζ πέθανε εξόριστος στην Αίγυπτο, ο Ιωακείμ συνελήφθηκε από τον Ναβουχοδονόσορ και ο Ιωαχείν πήγε εξόριστος στη Βαβυλώνα. Ο Ναβουχοδονόσορ τοποθέτησε στη συνέχεια τον Σεδεκία στο θρόνο του Ιούδα, αλλά εκείνος επαναστάτησε. Τελικά, σαν λιοντάρι στο κλουβί, ο Σεδεκίας μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Σε αρμονία μ’ αυτόν τον προφητικό θρήνο, το 607 π.Χ. ο Ιούδας έγινε ένα ερειπωμένο αμπέλι, ‘ώστε δεν υπήρχε πλέον σ’ αυτόν ράβδος ισχυρά δια [ούτε (ΜΝΚ)] σκήπτρον ηγεμονίας’. Είχε χτυπηθεί από ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά!—Ιεζεκιήλ 19:1-14· Ιερεμίας 39:1-7.
12. (α) Σαν τους προγόνους τους, σε ποια αδικοπραγία είχαν επιδοθεί οι σύγχρονοι του Ιεζεκιήλ; (β) Γιατί ρωτούσε ο λαός αν ο Ιεζεκιήλ έλεγε παροιμίες, και ποια προειδοποίηση δίνει αυτό σε μας;
12 Ο Ιεζεκιήλ, όταν τον πλησίασαν «τινές εκ των πρεσβυτέρων του Ισραήλ», είπε το άγγελμα του Θεού. Τόνισε ότι μολονότι ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο και τους έδωσε το Νόμο Του, εκείνοι τον απέρριψαν και άσκησαν ειδωλολατρία. Αφού οι σύγχρονοι του Ιεζεκιήλ ήταν ένοχοι παρόμοιας αδικοπραγίας, ο Θεός θα στρεφόταν εναντίον τους στην κρίση. Ο λαός, σίγουρα από σκεπτικισμό και όχι επειδή δεν καταλάβαινε τι εννοούσε ο Ιεζεκιήλ, ρώτησε: «Δεν λαλεί ούτος παροιμίας;» Σύντομα θα μάθαιναν ότι στο άγγελμα του προφήτη δεν υπήρχε τίποτα που να είναι απλώς παροιμία. Αυτό πρέπει να μας προειδοποιεί να μην υιοθετήσουμε ποτέ σκεπτικιστική στάση σ’ ό,τι αφορά την εκπλήρωση των Γραφικών προειδοποιήσεων.—Ιεζεκιήλ 20:1-49.
Ιεχωβά ο Πολεμιστής
13. Τι συμβολίζει ‘το σπαθί’ του Θεού, και τι θα αναγκαζόταν να γνωρίσει ‘κάθε σάρκα’ όταν θα χρησιμοποιούνταν αυτό το σπαθί;
13 Στο έβδομο έτος της εξορίας (μέχρι τις 10 Αβ του 611 π.Χ.), δεν απόμεναν ούτε δυόμισι χρόνια μέχρι την έναρξη της ‘μάχης [ενάντια στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ] την ημέρα του Ιεχωβά’. (Ιεζεκιήλ 13:5· 20:1) Παρατηρήστε τι είπε τότε ο Ιεχωβά ο Πολεμιστής μέσω του Ιεζεκιήλ. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 21:1-5.) ‘Το σπαθί’ του Θεού συμβολίζει το επίγειο μέσο που αυτός θα χρησιμοποιούσε, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει και την ουράνια, όμοια με άρμα οργάνωσή του. Οι ‘δίκαιοι’ και οι ‘ασεβείς [πονηροί (ΜΝΚ)]’ κάτοικοι του Ιούδα και του Ισραήλ, καθώς και έθνη που ένιωθαν εχθρότητα για το λαό του Θεού, θα έπεφταν από την κόψη ‘του σπαθιού’ του Θεού. Πραγματικά, ‘κάθε σάρκα’ θα αναγκαζόταν να γνωρίσει ότι ο Ιεχωβά πολεμούσε εναντίον τους.
14. (α) Σαν τον Ιεζεκιήλ, σε τι στρέφουν την προσοχή οι χρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Τι δείχνει ότι οι άρχοντες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν θα ξεφύγουν από ‘το σπαθί’ του Θεού;
14 Σαν τον Ιεζεκιήλ, οι χρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα στρέφουν την προσοχή ‘στο σπαθί’ που θα σείσει ο Θεός ενάντια στους οπαδούς του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, του οποίου η επικράτεια είναι η αντιτυπική ‘γη Ισραήλ’. Σύντομα αυτό ‘το σπαθί’ θα το αισθανθεί ‘κάθε σάρκα, από τη μεσημβρία μέχρι το βορρά’, όλοι εκείνοι που ασκούν ψεύτικη θρησκεία. Όσοι, στις μέρες του Ιεζεκιήλ, ένιωθαν αυτοπεποίθηση δεν είχαν λόγους να αγάλλονται, συμπεραίνοντας ότι ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά δεν θα οργάνωνε «σφαγήν» εναντίον τους. ‘Αυτή η ράβδος [το σπαθί (ΜΝΚ)]’ απέρριψε το βασιλικό σκήπτρο του βασιλείου του Ιούδα, ακριβώς όπως απέρριψε και κάθε άλλο «ξύλον [δέντρο (ΜΝΚ)]» ή σκήπτρο. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι οι κυβερνήτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν θα γλιτώσουν από το εκτελεστικό μέσο του Θεού.—Ιεζεκιήλ 21:6-17.
15. Ποιο συμβάν που περιλάμβανε τον Ναβουχοδονόσορ δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά;
15 Η προφητεία του Ιεζεκιήλ συνεχίζει και δείχνει ότι κανένας, περιλαμβανομένων και των δαιμόνων, δεν μπορεί να αποτρέψει ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 21:18-22.) Μολονότι ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ θα κατέφευγε σε δαιμονιστική μαντεία, ο Ιεχωβά θα φρόντιζε να βαδίσει ο Βαβυλώνιος κυβερνήτης ενάντια στην Ιερουσαλήμ, και όχι ενάντια στην πιο ανίσχυρη πρωτεύουσα του Αμμών, τη Ραββά. Ο Ναβουχοδονόσορ θα διάλεγε μέσα από μια θήκη ένα βέλος που έγραφε Ιερουσαλήμ. Θα χρησιμοποιούσε «γλυπτά [θεραφείμ (ΜΝΚ)]» (πιθανόν, μικρά ανθρωπόμορφα είδωλα) και θα κοίταζε τις ενδείξεις στο συκώτι ενός σφαγμένου ζώου. Ωστόσο, παρά τη μαντεία, θα έπαιρνε το δρόμο προς την ιουδαϊκή πρωτεύουσα και θα την πολιορκούσε. Είναι αλήθεια ότι ο Ναβουχοδονόσορ είχε συνάψει διαθήκη με τον Βασιλιά Σεδεκία. Αλλά ο Σεδεκίας και οι άλλοι Ιουδαίοι, επειδή είχαν καταπατήσει τον όρκο τους, θα γίνονταν ‘χειριάλωτοι [θα συλλαμβάνονταν μάλιστα με το χέρι (ΜΝΚ)]’ και θα πήγαιναν ως αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα.—Ιεζεκιήλ 21:23, 24.
16. (α) Τι συνέβη σε εκπλήρωση των εδαφίων Ιεζεκιήλ 21:25-27; (β) Πότε άρχισαν οι Καιροί των Εθνών, και με ποιο γεγονός τέλειωσαν;
16 Ο Σεδεκίας, στασιάζοντας, πλήγωσε θανάσιμα τον εαυτό του. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 21:25-27, ΜΝΚ.) Όταν εκθρονίστηκε ο βασιλιάς του Ιούδα, το διάδημα και το στέμμα αφαιρέθηκαν. (2 Βασιλέων 25:1-7) Το ‘υψηλό’ βασίλειο του Ιούδα ‘ταπεινώθηκε’, αφού καταστράφηκε το 607 π.Χ. Έτσι, τα ‘ταπεινά’ βασίλεια των Εθνικών ‘υψώθηκαν’, έχοντας τον έλεγχο της γης, χωρίς την παρέμβαση κάποιου τυπικού βασιλείου του Θεού. (Δευτερονόμιον 28:13, 15, 36, 43, 44) Έτσι άρχισαν «οι [προσδιορισμένοι (ΜΝΚ)] καιροί των εθνών», οι οποίοι τέλειωσαν το 1914 όταν ο Θεός έδωσε τη βασιλική εξουσία στον Ιησού Χριστό, ‘στον οποίον ανήκε [ο οποίος είχε το νόμιμο δικαίωμα (ΜΝΚ)]’. (Λουκάς 21:20-24· Ψαλμός 110:1, 2· Δανιήλ 4:15-28· 7:13, 14) Αφού ο Ιησούς βρίσκεται σ’ έναν ουράνιο θρόνο, τα έθνη δεν μπορούν να καταπατήσουν αυτό που συμβόλιζε η αρχαία Ιερουσαλήμ, τη Βασιλεία του νόμιμου κληρονόμου του Δαβίδ.—Εβραίους 12:22.
17. Ποιο «ψεύδος» διακήρυτταν οι Αμμωνίτες προφήτες;
17 Οι Αμμωνίτες προφήτες έλεγαν ότι η πρωτεύουσα του Αμμών, η Ραββά, θα γλίτωνε την καταστροφή από το σπαθί του Ναβουχοδονόσορ. Αλλά αυτό ήταν «ψεύδος», γιατί ολόκληρη η χώρα του Αμμών θα ερημωνόταν. Στις μέρες μας, ο Θεός έχει αποφασίσει να έρθει η καταστροφή των εθνών μετά την καταστροφή του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, όπως και η Ραββά καταστράφηκε μετά την Ιερουσαλήμ.—Ιεζεκιήλ 21:28-32· Αποκάλυψις 16:14-16.
Απαγγέλλεται Κατηγορία Κατά της Ιερουσαλήμ
18. Για ποιες αμαρτίες κατήγγειλε ο Ιεζεκιήλ την Ιερουσαλήμ, και πώς πρέπει να ενεργούμε εμείς τη στιγμή που το ξέρουμε αυτό;
18 Ο Ιεζεκιήλ, λέγοντας και πάλι το λόγο του Ιεχωβά, κατήγγειλε την Ιερουσαλήμ για αμαρτίες όπως η αιματοχυσία, η ειδωλολατρία, η χαλαρή διαγωγή, η εξαπάτηση και το ότι είχε ξεχάσει τον Θεό. Οι ένοχοι αίματος αρχηγοί της έκαναν κατάχρηση δύναμης μέχρι του σημείου να διαπράττονται ‘νόμιμες’ δολοφονίες και οι συκοφάντες απαλλάσσονταν από τους αντιπάλους κατηγορώντας τους ψευδώς. Γι’ αυτή την αδικοπραγία, οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ θα διασκορπίζονταν. Η γνώση αυτού του γεγονότος πρέπει να ενισχύει την απόφασή μας να αποφεύγουμε την κατάχρηση δύναμης, τη χαλαρή διαγωγή, τη συκοφαντία και άλλες χονδροειδείς αμαρτίες.—Ιεζεκιήλ 22:1-16.
19. Με ποιο τρόπο θα έλιωνε σε χωνευτήρι ο λαός του Ιούδα, και γιατί ήταν σίγουρη η εξολόθρευσή του;
19 Επίσης, ο Ιεχωβά θα έλιωνε το λαό του Ιούδα σ’ ένα χωνευτήρι. Δεν θα το έκανε αυτό για να τους εξαγνίσει μέσω μιας διαδικασίας καθαρισμού, αλλά για να τους ρευστοποιήσει με τον πύρινο παροργισμό του. (Ιεζεκιήλ 22:17-22) Εκείνοι οι συνωμότες προφήτες, οι άνομοι ιερείς, οι πλεονέκτες άρχοντες και οι άδικοι άνθρωποι άξιζαν και με το παραπάνω αυτή την κρίση. Καταγγέλθηκαν όλοι τους. Αφού ούτε ένας απ’ αυτούς δεν υποστήριζε τη δικαιοσύνη, θα εξολοθρεύονταν από τον Θεό με τη φωτιά του παροξυσμού του.—Ιεζεκιήλ 22:23-31.
Τους Αξίζει η Τιμωρία
20. Σε ποιες συμβολικές γυναίκες επρόκειτο να εκχυθεί ο θυμός του Θεού, και ποιες λεπτομέρειες μπορείτε να δώσετε σχετικά με την ταυτότητά τους;
20 Η έκχυση του θυμού του Θεού παρουσιάστηκε στη συνέχεια ως κρίση που θα εκτελούνταν σε δύο συμβολικές γυναίκες, οι οποίες ήταν ένοχες πνευματικής μοιχείας. Η μια ήταν η Οολά, το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ που είχε πρωτεύουσα τη Σαμάρεια. Αυτή ήταν «η πρεσβυτέρα», επειδή αποτελούνταν από τις περισσότερες φυλές του Ισραήλ, περιλαμβανομένων και εκείνων που κατάγονταν από τους μεγαλύτερους γιους του Ιακώβ, τον Ρουβήν και τον Συμεών. Η αδελφή της ήταν η Οολιβά, το δίφυλο βασίλειο του Ιούδα που είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Οολά σημαίνει «Η Σκηνή Της». Οολιβά σημαίνει «Η Σκηνή Μου Είναι σ’ Αυτήν», ονομασία που ήταν κατάλληλη αφού η σκηνή του Θεού, ο ναός, ήταν στον Ιούδα.—Ιεζεκιήλ 23:1-4.
21. Σε τι επιζητούσε την ασφάλεια η Οολά, δίνοντας έτσι ποια προειδοποίηση σ’ εμάς;
21 Η Οολά (ο Ισραήλ) έπαψε να υπάρχει όταν ανατράπηκε από τους Ασσύριους το 740 π.Χ. Τι είχε κάνει αυτή; (Διάβασε Ιεζεκιήλ 23:5-7.) Άπιστα, η Οολά είχε επιζητήσει την ασφάλεια σε πολιτικές συμμαχίες, αλλά αυτό την οδήγησε στο να υιοθετήσει την ψεύτικη λατρεία των συμμάχων της, κι έτσι «εν πάσι τοις ειδώλοις αυτών εμιαίνετο». Η πνευματική μοιχεία της Οολά μας προειδοποιεί ότι πρέπει να φυλαγόμαστε από δεσμούς με τον κόσμο που μπορούν να καταστρέψουν την πίστη μας.—Ιακώβου 4:4· 1 Ιωάννου 2:15-17.
22. Σαν την Οολά και την Οολιβά, τι κάνει ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος, αλλά τι θα του συμβεί;
22 Η Οολιβά, επειδή ακολούθησε μια πιο αμαρτωλή πορεία από την αδελφή της, υπέστη εθνική συμφορά από τα χέρια των Βαβυλώνιων το 607 π.Χ. Τα παιδιά της έπεσαν από το σπαθί ή πάρθηκαν αιχμάλωτα και η ίδια ατιμώθηκε ανάμεσα στα έθνη. Σαν την Οολά και την Οολιβά, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος διαπράττει πνευματική μοιχεία, πράγμα που είναι αμαρτία στα μάτια του Θεού τον οποίον ισχυρίζεται ότι λατρεύει. Ο Προτεσταντισμός με τα πολλά του παρακλάδια έχει μιανθεί με τις εμπορικές και πολιτικές δυνάμεις του κόσμου ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι η μεγαλύτερη αδελφή του, ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά θα φροντίσει να καταστραφεί ολόκληρος ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος. Τότε οι άνθρωποι θα γνωρίσουν ότι αυτός είναι ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά. Η απόφασή μας να κρατιόμαστε μακριά από οποιουσδήποτε ακατάλληλους δεσμούς με τον κόσμο θα ενισχυθεί, αν θυμούμαστε ότι οι σύντροφοι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου θα στραφούν σύντομα εναντίον του και θα εκτελέσουν την ποινή που του έχει επιβάλει ο Θεός, επειδή αποτελεί το κύριο μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας.—Ιεζεκιήλ 23:8-49· Αποκάλυψις 17:1-6, 15-18.
Οι Υποκριτές Μένουν Άναυδοι
23. Πώς παρουσιάστηκε η Ιερουσαλήμ στο άγγελμα που έδωσε ο Θεός στον Ιεζεκιήλ στα τέλη του Δεκεμβρίου του 609 π.Χ., και τι θα της συνέβαινε;
23 Εκείνη ακριβώς τη μέρα, στα τέλη του Δεκεμβρίου, που ο Ναβουχοδονόσορ άρχιζε την 18μηνη πολιορκία της Ιερουσαλήμ (στις 10 Τεβέθ του 609 π.Χ.), ο Θεός έδωσε στον Ιεζεκιήλ ένα άλλο παραστατικό άγγελμα. Σ’ αυτό, η πολιορκημένη Ιερουσαλήμ παρουσιαζόταν ως λέβητας μέσα στον οποίο θα ‘έβραζαν’ οι κάτοικοι της πόλης. Η ηθική βρωμιά είχε προκαλέσει ‘σκουριά’ σ’ αυτόν το συμβολικό λέβητα. Εκείνοι που αδικοπραγούσαν θα παίρνονταν από την Ιερουσαλήμ ‘κατά τμήματα [κομμάτι-κομμάτι (ΜΝΚ)]’, και τα ουαί της δεν θα τέλειωναν μέχρις ότου να την πλήξει η καταστροφή. Ο Ιεχωβά είχε κρίνει την Ιερουσαλήμ σύμφωνα με τους πονηρούς τρόπους ενεργείας της κι αυτή έπρεπε να καταστραφεί, όπως πρέπει να καταστραφεί και ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος.—Ιεζεκιήλ 24:1-14.
24. (α) Γιατί δεν έδειξε καθόλου θλίψη ο Ιεζεκιήλ όταν πέθανε η γυναίκα του; (β) Όταν πέσει ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά πάνω στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, πώς θα αντιδράσει αυτός, και τι θα αναγκαστεί να μάθει;
24 Στη συνέχεια, ο Ιεζεκιήλ έπρεπε να ενεργήσει μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο. (Διάβασε Ιεζεκιήλ 24:15-18.) Γιατί δεν έπρεπε να δείξει καθόλου θλίψη ο προφήτης, όταν πέθανε η γυναίκα του; Για να δείξει πόσο άναυδοι θα έμεναν οι Ιουδαίοι όταν θα καταστρεφόταν η Ιερουσαλήμ, οι κάτοικοί της και ο ναός της. Ο Ιεζεκιήλ είχε ήδη πει αρκετά σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα και δεν θα ξανάλεγε το άγγελμα του Θεού ωσότου να μάθει ότι έπεσε η Ιερουσαλήμ. Παρόμοια, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος και οι υποκριτικοί του θρησκευόμενοι θα μείνουν άναυδοι τον καιρό της καταστροφής τους. Και μετά την έναρξη της ‘μεγάλης θλίψης’, θα είναι αρκετά όσα θα έχει ήδη πει η χρισμένη τάξη του φρουρού σχετικά με το τέλος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. (Ματθαίος 24:21) Αλλά όταν ‘το σπαθί’ του Θεού πέσει πάνω στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, αυτοί οι άναυδοι θρησκευόμενοι, καθώς και άλλοι, ‘θα αναγκαστούν να γνωρίσουν ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά’.—Ιεζεκιήλ 24:19-27, ΜΝΚ.
Πώς Θα Απαντούσατε;
◻ Τι συνέβη όταν ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε ‘το σπαθί’ του ενάντια στον Ιούδα και στον Ισραήλ;
◻ Πώς πρέπει να μας επηρεάζει το ότι ο Σεδεκίας καταπάτησε τον όρκο που είχε δώσει στον Ναβουχοδονόσορ;
◻ Τι συμβολίζει ‘το σπαθί’ του Θεού;
◻ Ποιο συμβάν που περιλάμβανε τον Ναβουχοδονόσορ δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει ‘το σπαθί’ του Ιεχωβά;
◻ Τι συνέβη σε εκπλήρωση των εδαφίων Ιεζεκιήλ 21:25-27;
◻ Τι προσκιάστηκε από το ότι ο Ιεζεκιήλ δεν έδειξε θλίψη όταν πέθανε η γυναίκα του;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Ποια προφητεία άρχισε να εκπληρώνεται, όταν ο Βασιλιάς Σεδεκίας καταπάτησε τον όρκο που είχε δώσει στον Ναβουχοδονόσορ και πάρθηκε αιχμάλωτος;