Μεγαλύτερες Ευλογίες Μέσω της Νέας Διαθήκης

«Ο Ιησούς . . . είναι επίσης ο μεσίτης μιας αντίστοιχα καλύτερης διαθήκης».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 8:6.

1. Ποιος αποδείχτηκε ότι είναι το “σπέρμα της γυναίκας” για το οποίο είχε δοθεί υπόσχεση στην Εδέμ, και πώς “πλήγηκε στη φτέρνα”;

ΜΕΤΑ την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας, ο Ιεχωβά εξέφερε την εξής κρίση εναντίον του Σατανά, εκείνου που εξαπάτησε την Εύα: «Εγώ θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα και στη γυναίκα και ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σε πλήξει στο κεφάλι και εσύ θα τον πλήξεις στη φτέρνα». (Γένεση 3:15) Όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό το 29 Κ.Χ., το Σπέρμα για το οποίο είχε δοθεί υπόσχεση στην Εδέμ τελικά εμφανίστηκε. Με το θάνατό του πάνω σε ξύλο βασανισμού το 33 Κ.Χ., ένα μέρος εκείνης της αρχαίας προφητείας εκπληρώθηκε. Ο Σατανάς είχε “πλήξει τη φτέρνα” του Σπέρματος.

2. Σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του Ιησού, πώς ωφελεί ο θάνατός του το ανθρώπινο γένος;

² Ευτυχώς, εκείνη η πληγή, αν και φρικτά επώδυνη, δεν ήταν διαρκής. Ο Ιησούς εγέρθηκε από τους νεκρούς ως αθάνατο πνεύμα και ανέβηκε στον Πατέρα του στον ουρανό, όπου πρόσφερε την αξία του χυμένου αίματός του ως «λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». Έτσι, επαληθεύτηκαν τα ίδια του τα λόγια: «Ο Γιος του ανθρώπου πρέπει να υψωθεί, ώστε όποιος πιστεύει σε αυτόν να έχει αιώνια ζωή. Διότι ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:14-16· Εβραίους 9:12-14) Η νέα διαθήκη παίζει ζωτικό ρόλο στην εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού.

Η Νέα Διαθήκη

3. Πότε φάνηκε για πρώτη φορά ότι λειτουργούσε η νέα διαθήκη;

³ Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του ότι το χυμένο αίμα του ήταν το «αίμα . . . της [νέας] διαθήκης». (Ματθαίος 26:28· Λουκάς 22:20) Δέκα ημέρες αφότου ανέβηκε στον ουρανό, η νέα διαθήκη φάνηκε ότι λειτουργούσε όταν εκχύθηκε άγιο πνεύμα σε περίπου 120 μαθητές οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί σε κάποιο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 1:15· 2:1-4) Το γεγονός ότι αυτοί οι 120 μαθητές φέρθηκαν στη νέα διαθήκη έδειξε ότι η «προγενέστερη» διαθήκη, η διαθήκη του Νόμου, είχε τώρα παλιώσει.—Εβραίους 8:13.

4. Μήπως είχε αποτύχει η παλιά διαθήκη; Εξηγήστε.

⁴ Μήπως είχε αποτύχει η παλιά διαθήκη; Κάθε άλλο. Είναι αλήθεια ότι, εφόσον αυτή είχε τώρα αντικατασταθεί, ο σαρκικός Ισραήλ δεν ήταν πια ο ειδικός λαός του Θεού. (Ματθαίος 23:38) Αυτό όμως συνέβη εξαιτίας της ανυπακοής του Ισραήλ και του γεγονότος ότι είχε απορρίψει τον Χρισμένο του Ιεχωβά. (Έξοδος 19:5· Πράξεις 2:22, 23) Ωστόσο, ο Νόμος επιτέλεσε πολλά προτού αντικατασταθεί. Επί αιώνες, παρείχε μια οδό για να πλησιάσει κάποιος τον Θεό και πρόσφερε προστασία από την ψεύτικη θρησκεία. Περιείχε προαναλαμπές της νέας διαθήκης και, με τις επαναλαμβανόμενες θυσίες του, καταδείκνυε την απελπιστική ανάγκη του ανθρώπου για απολύτρωση από την αμαρτία και το θάνατο. Πράγματι, ο Νόμος ήταν «παιδαγωγός . . . που οδήγησε στον Χριστό». (Γαλάτες 3:19, 24· Ρωμαίους 3:20· 4:15· 5:12· Εβραίους 10:1, 2) Εντούτοις, η νέα διαθήκη ήταν το μέσο με το οποίο θα πραγματοποιούνταν στο πλήρες η υποσχεμένη στον Αβραάμ ευλογία.

Έθνη Ευλογούνται Μέσω του Σπέρματος του Αβραάμ

5, 6. Στη βασική, πνευματική εκπλήρωση της Αβραμιαίας διαθήκης, ποιος είναι το Σπέρμα του Αβραάμ, και ποιο έθνος ήταν το πρώτο που έλαβε ευλογία μέσω αυτού;

⁵ Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε στον Αβραάμ: «Μέσω του σπέρματός σου όλα τα έθνη της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους». (Γένεση 22:18) Υπό την παλιά διαθήκη, πολλοί πράοι αλλοεθνείς ευλογήθηκαν μέσω της συνταύτισής τους με τον Ισραήλ, το εθνικό σπέρμα του Αβραάμ. Ωστόσο, στη βασική πνευματική του εκπλήρωση, το Σπέρμα του Αβραάμ ήταν ένας τέλειος άντρας. Ο Παύλος το εξήγησε αυτό όταν είπε: «Οι υποσχέσεις ειπώθηκαν στον Αβραάμ και στο σπέρμα του. Δεν λέει: “Και στα σπέρματα”, όπως στην περίπτωση πολλών, αλλά όπως στην περίπτωση ενός: “Και στο σπέρμα σου”, που είναι ο Χριστός».—Γαλάτες 3:16.

⁶ Ναι, ο Ιησούς είναι το Σπέρμα του Αβραάμ και μέσω Αυτού τα έθνη λαβαίνουν ευλογία πολύ ανώτερη από οτιδήποτε θα ήταν εφικτό για τον σαρκικό Ισραήλ. Μάλιστα, το πρώτο έθνος που έλαβε αυτή την ευλογία ήταν ο ίδιος ο Ισραήλ. Λίγο μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος είπε σε μια ομάδα Ιουδαίων: «Εσείς είστε οι γιοι των προφητών και της διαθήκης την οποία έκανε ο Θεός με τους προπάτορές σας, λέγοντας στον Αβραάμ: “Και μέσω του σπέρματός σου θα ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης”. Σε εσάς πρώτα ο Θεός, αφού ήγειρε τον Υπηρέτη του, τον απέστειλε να σας ευλογήσει απομακρύνοντας τον καθένα σας από τις πονηρές σας πράξεις».—Πράξεις 3:25, 26.

7. Ποια ήταν τα «έθνη» που ευλογήθηκαν μέσω του Ιησού, του Σπέρματος του Αβραάμ;

⁷ Σύντομα η ευλογία επεκτάθηκε στους Σαμαρείτες και κατόπιν στους Εθνικούς. (Πράξεις 8:14-17· 10:34-48) Κάπου ανάμεσα στα έτη 50 και 52 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε τα εξής στους Χριστιανούς που ήταν στη Γαλατία της Μικράς Ασίας: «Προβλέποντας . . . η Γραφή ότι ο Θεός θα ανακήρυσσε δίκαιους, λόγω πίστης, ανθρώπους εθνικούς, διακήρυξε τα καλά νέα εκ των προτέρων στον Αβραάμ, ότι: “Μέσω εσένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη”. Συνεπώς, εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στην πίστη ευλογούνται μαζί με τον πιστό Αβραάμ». (Γαλάτες 3:8, 9· Γένεση 12:3) Αν και πολλοί Χριστιανοί στη Γαλατία ήταν “άνθρωποι εθνικοί”, ευλογήθηκαν μέσω του Ιησού λόγω της πίστης τους. Με ποιον τρόπο;

8. Για τους Χριστιανούς των ημερών του Παύλου, τι περιλάμβανε το γεγονός ότι ευλογήθηκαν μέσω του Σπέρματος του Αβραάμ, και πόσοι, τελικά, λαβαίνουν αυτή την ευλογία;

⁸ Ο Παύλος είπε στους Γαλάτες Χριστιανούς, όποιες και αν ήταν οι προηγούμενες περιστάσεις τους: «Αν ανήκετε στον Χριστό, είστε πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι αναφορικά με μια υπόσχεση». (Γαλάτες 3:29) Για εκείνους τους Γαλάτες, η ευλογία μέσω του Σπέρματος του Αβραάμ περιλάμβανε το να είναι συμμέτοχοι στη νέα διαθήκη και επίσης να είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού, σύντροφοι του Ιησού στο σπέρμα του Αβραάμ. Δεν γνωρίζουμε τον πληθυσμό του αρχαίου Ισραήλ. Γνωρίζουμε μόνο ότι έφτασε στο σημείο να είναι «σαν τους κόκκους της άμμου δίπλα στη θάλασσα σε πλήθος». (1 Βασιλέων 4:20) Γνωρίζουμε όμως τον τελικό αριθμό των συντρόφων του Ιησού στο πνευματικό σπέρμα—144.000. (Αποκάλυψη 7:4· 14:1) Αυτοί οι 144.000 έρχονται από «κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος» της ανθρωπότητας και συμμετέχουν στη χορήγηση των ευλογιών της Αβραμιαίας διαθήκης και σε άλλους.—Αποκάλυψη 5:9.

Μια Προφητεία Εκπληρώνεται

9. Πώς έχουν μέσα τους το νόμο του Ιεχωβά εκείνοι που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη;

⁹ Προλέγοντας τη νέα διαθήκη, ο Ιερεμίας έγραψε: «“Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά. “Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω”». (Ιερεμίας 31:33) Ένα χαρακτηριστικό εκείνων που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη είναι το ότι υπηρετούν τον Ιεχωβά από αγάπη. (Ιωάννης 13:35· Εβραίους 1:9) Ο νόμος του Ιεχωβά είναι γραμμένος στην καρδιά τους και αυτοί επιθυμούν διακαώς να κάνουν το θέλημά του. Είναι αλήθεια ότι στον αρχαίο Ισραήλ μερικά πιστά άτομα αγαπούσαν έντονα το νόμο του Ιεχωβά. (Ψαλμός 119:97) Πολλοί όμως δεν τον αγαπούσαν. Εντούτοις, παρέμεναν μέρος του έθνους. Κανένας δεν μπορεί να παραμείνει στη νέα διαθήκη αν ο νόμος του Θεού δεν είναι γραμμένος στην καρδιά του.

10, 11. Για εκείνους που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη, με ποιον τρόπο ο Ιεχωβά “γίνεται Θεός τους”, και πώς θα τον γνωρίζουν όλοι τους;

¹⁰ Ο Ιεχωβά είπε ακόμη σχετικά με εκείνους που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη: «Θα γίνω Θεός τους, και αυτοί θα γίνουν λαός μου». (Ιερεμίας 31:33) Στον αρχαίο Ισραήλ πολλοί λάτρευαν τους θεούς των εθνών, αλλά παρέμεναν Ισραηλίτες. Με βάση τη νέα διαθήκη, ο Ιεχωβά δημιούργησε ένα πνευματικό έθνος, “τον Ισραήλ του Θεού”, για να αντικαταστήσει τον σαρκικό Ισραήλ. (Γαλάτες 6:16· Ματθαίος 21:43· Ρωμαίους 9:6-8) Ωστόσο, κανένας δεν παραμένει μέρος του νέου πνευματικού έθνους αν πάψει να λατρεύει αποκλειστικά και μόνο τον Ιεχωβά.

¹¹ Ο Ιεχωβά είπε επίσης: «Όλοι τους θα με γνωρίζουν, από τον μικρότερό τους ως και τον μεγαλύτερό τους». (Ιερεμίας 31:34) Στον Ισραήλ πολλοί απλώς αγνοούσαν τον Ιεχωβά, λέγοντας στην ουσία: «Ο Ιεχωβά δεν θα κάνει καλό και δεν θα κάνει κακό». (Σοφονίας 1:12) Κανένας δεν παραμένει μέρος του Ισραήλ του Θεού αν αγνοεί τον Ιεχωβά ή μολύνει την αγνή λατρεία. (Ματθαίος 6:24· Κολοσσαείς 3:5) Οι πνευματικοί Ισραηλίτες είναι «ο λαός . . . που γνωρίζει τον Θεό του». (Δανιήλ 11:32) Χαίρονται να “αποκτούν γνώση για τον μόνο αληθινό Θεό και για τον Ιησού Χριστό”. (Ιωάννης 17:3) Γνωρίζοντας τον Ιησού βαθαίνουν τη γνώση τους για τον Θεό διότι, με μοναδικό τρόπο, ο Ιησούς «είναι εκείνος που . . . έχει εξηγήσει [τον Θεό]».—Ιωάννης 1:18· 14:9-11.

12, 13. (α) Με ποια βάση συγχωρεί ο Ιεχωβά τις αμαρτίες εκείνων που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη; (β) Όσον αφορά τη συγχώρηση αμαρτιών, πώς είναι η νέα διαθήκη ανώτερη από την παλιά;

¹² Τελικά, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε: «Θα συγχωρήσω το σφάλμα τους, και την αμαρτία τους δεν θα τη θυμάμαι πια». (Ιερεμίας 31:34β) Ο Νόμος του Μωυσή περιλάμβανε εκατοντάδες γραπτές διατάξεις στις οποίες καλούνταν να υπακούν οι Ισραηλίτες. (Δευτερονόμιο 28:1, 2, 15) Όλοι όσοι παραβίαζαν το Νόμο πρόσφεραν θυσίες για να καλύπτουν τις αμαρτίες τους. (Λευιτικό 4:1-7· 16:1-31) Πολλοί Ιουδαίοι έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι μπορούσαν να γίνουν δίκαιοι μέσω των έργων τους σύμφωνα με το Νόμο. Οι Χριστιανοί, όμως, αντιλαμβάνονται ότι ποτέ δεν μπορούν να κερδίσουν δικαιοσύνη μέσω των έργων τους. Δεν μπορούν να μην αμαρτάνουν. (Ρωμαίους 5:12) Υπό τη νέα διαθήκη, η δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού είναι εφικτή μόνο με βάση τη θυσία του Ιησού. Εντούτοις, τέτοιου είδους υπόσταση είναι δώρο, παρ’ αξία καλοσύνη από τον Θεό. (Ρωμαίους 3:20, 23, 24) Ο Ιεχωβά εξακολουθεί να απαιτεί υπακοή από τους υπηρέτες του. Ο Παύλος λέει ότι εκείνοι που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη είναι «κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό».—1 Κορινθίους 9:21.

¹³ Επομένως, και για τους Χριστιανούς επίσης υπάρχει θυσία για αμαρτίες, αλλά μια θυσία η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τις θυσίες που προσφέρονταν υπό τη διαθήκη του Νόμου. Ο Παύλος έγραψε: «Κάθε ιερέας [υπό τη διαθήκη του Νόμου] παίρνει τη θέση του κάθε ημέρα για να αποδώσει δημόσια υπηρεσία και για να προσφέρει τις ίδιες θυσίες συχνά, επειδή αυτές δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς. [Ο Ιησούς] όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες παντοτινά και κάθησε στα δεξιά του Θεού». (Εβραίους 10:11, 12) Εφόσον οι Χριστιανοί που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη ασκούν πίστη στη θυσία του Ιησού, ο Ιεχωβά τούς ανακηρύσσει δίκαιους, απαλλαγμένους από αμαρτία, και επομένως ικανούς να χριστούν ως πνευματικοί γιοι του. (Ρωμαίους 5:1· 8:33, 34· Εβραίους 10:14-18) Όταν αμαρτάνουν εξαιτίας της ανθρώπινης ατέλειας, μπορούν να ικετεύουν τον Ιεχωβά για συγχώρηση και, με βάση τη θυσία του Ιησού, ο Ιεχωβά τούς συγχωρεί. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Ωστόσο, αν επιλέξουν μια πορεία εκούσιας αμαρτίας, χάνουν τη δίκαιη υπόστασή τους και το προνόμιο της συμμετοχής στη νέα διαθήκη.—Εβραίους 2:2, 3· 6:4-8· 10:26-31.

Η Παλιά Διαθήκη και η Νέα

14. Τι είδους περιτομή απαιτούνταν υπό τη διαθήκη του Νόμου; υπό τη νέα διαθήκη;

¹⁴ Τα αρσενικά στην παλιά διαθήκη περιτέμνονταν ως σημάδι τού ότι υπόκειντο στο Νόμο. (Λευιτικό 12:2, 3· Γαλάτες 5:3) Μετά το ξεκίνημα της Χριστιανικής εκκλησίας, μερικοί πίστευαν ότι και οι μη Ιουδαίοι Χριστιανοί έπρεπε επίσης να περιτέμνονται. Αλλά οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ, καθοδηγούμενοι από το Λόγο του Θεού και από το άγιο πνεύμα, διέκριναν ότι αυτό δεν ήταν αναγκαίο. (Πράξεις 15:1, 5, 28, 29) Λίγα χρόνια αργότερα, ο Παύλος είπε: «Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα». (Ρωμαίους 2:28, 29) Η κατά γράμμα περιτομή, ακόμη και για τους σαρκικούς Ιουδαίους, δεν είχε πλέον πνευματική αξία στα μάτια του Ιεχωβά. Για εκείνους που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη, η καρδιά, και όχι η σάρκα, πρέπει να περιτμηθεί. Οτιδήποτε είναι δυσάρεστο ή ακάθαρτο στα μάτια του Ιεχωβά σε σχέση με τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα κίνητρά τους πρέπει να αφαιρείται.a Πολλοί σήμερα αποτελούν ζωντανές αποδείξεις της δύναμης που έχει το άγιο πνεύμα να μεταμορφώνει με αυτόν τον τρόπο τη νοοτροπία.—1 Κορινθίους 6:9-11· Γαλάτες 5:22-24· Εφεσίους 4:22-24.

15. Πώς αντιπαραβάλλονται ο σαρκικός Ισραήλ και ο Ισραήλ του Θεού όσον αφορά τη βασιλική διακυβέρνηση;

¹⁵ Στη διευθέτηση της διαθήκης του Νόμου, ο Ιεχωβά ήταν ο Βασιλιάς του Ισραήλ, και αργότερα ασκούσε την κυριαρχία του μέσω ανθρώπινων βασιλιάδων στην Ιερουσαλήμ. (Ησαΐας 33:22) Ο Ιεχωβά είναι επίσης ο Βασιλιάς του Ισραήλ του Θεού, του πνευματικού Ισραήλ, και από το 33 Κ.Χ. κυβερνάει μέσω του Ιησού Χριστού, ο οποίος έλαβε «όλη [την] εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Ματθαίος 28:18· Εφεσίους 1:19-23· Κολοσσαείς 1:13, 14) Σήμερα, ο Ισραήλ του Θεού αναγνωρίζει τον Ιησού ως τον Βασιλιά της ουράνιας Βασιλείας του Θεού, η οποία ιδρύθηκε το 1914. Ο Ιησούς είναι πολύ καλύτερος Βασιλιάς ακόμη και από τον Εζεκία, τον Ιωσία και τους άλλους πιστούς βασιλιάδες του αρχαίου Ισραήλ.—Εβραίους 1:8, 9· Αποκάλυψη 11:15.

16. Τι είδους ιερατείο είναι ο Ισραήλ του Θεού;

¹⁶ Ο Ισραήλ, όχι μόνο ήταν βασιλεία, αλλά είχε και ένα χρισμένο ιερατείο. Το 33 Κ.Χ., ο Ισραήλ του Θεού αντικατέστησε τον σαρκικό Ισραήλ και έγινε «ο υπηρέτης» του Ιεχωβά, οι «μάρτυρές» του. (Ησαΐας 43:10) Τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Ισραήλ που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Ησαΐας 43:21 και Έξοδος 19:5, 6 εφαρμόζονταν έκτοτε στον πνευματικό Ισραήλ του Θεού. Το νέο πνευματικό έθνος του Θεού ήταν πια «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία», υπεύθυνο να “διακηρύττει εκτεταμένα τις αρετές του Ιεχωβά”. (1 Πέτρου 2:9) Όλοι όσοι ανήκουν στον Ισραήλ του Θεού, άντρες και γυναίκες, απαρτίζουν ένα συλλογικό ιερατείο. (Γαλάτες 3:28, 29) Ως το δευτερεύον μέρος του σπέρματος του Αβραάμ, λένε τώρα: «Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με το λαό του». (Δευτερονόμιο 32:43) Όσοι από τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ απομένουν ακόμη στη γη αποτελούν “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. (Ματθαίος 24:45-47) Μόνο σε συνταύτιση με αυτούς μπορεί να αποδοθεί στον Θεό αποδεκτή ιερή υπηρεσία.

Η Βασιλεία του Θεού—Η Τελική Εκπλήρωση

17. Τι είδους γέννηση βιώνουν εκείνοι που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη;

¹⁷ Οι Ισραηλίτες που γεννιούνταν μετά το 1513 Π.Κ.Χ. εισέρχονταν στη διαθήκη του Νόμου με τη γέννησή τους. Εκείνοι τους οποίους παίρνει ο Ιεχωβά στη νέα διαθήκη βιώνουν επίσης μια γέννηση—στην περίπτωσή τους, μια πνευματική γέννηση. Ο Ιησούς το ανέφερε αυτό στον Φαρισαίο Νικόδημο όταν είπε: «Αληθινά, αληθινά σου λέω: Αν κάποιος δεν αναγεννηθεί, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού». (Ιωάννης 3:3) Οι 120 μαθητές την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. ήταν οι πρώτοι ατελείς άνθρωποι που βίωσαν αυτή τη νέα γέννηση. Εφόσον ανακηρύχτηκαν δίκαιοι υπό τη νέα διαθήκη, έλαβαν άγιο πνεύμα ως «προκαταβολική εγγύηση» της βασιλικής τους κληρονομιάς. (Εφεσίους 1:14) “Γεννήθηκαν από το πνεύμα” για να γίνουν υιοθετημένοι γιοι του Θεού, πράγμα που τους έκανε αδελφούς του Ιησού και επομένως “συγκληρονόμους με τον Χριστό”. (Ιωάννης 3:6· Ρωμαίους 8:16, 17) Το γεγονός ότι “αναγεννήθηκαν” διάνοιξε το δρόμο για υπέροχες προοπτικές.

18. Ποιες υπέροχες προοπτικές διανοίγει σε όσους περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη το γεγονός ότι αναγεννιούνται;

¹⁸ Καθώς ενεργούσε ως μεσίτης της νέας διαθήκης, ο Ιησούς έκανε μια επιπρόσθετη διαθήκη με τους ακολούθους του λέγοντας: «Εγώ κάνω διαθήκη με εσάς, όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία». (Λουκάς 22:29) Αυτή η διαθήκη για μια Βασιλεία προετοιμάζει το έδαφος για την εκπλήρωση ενός αξιοσημείωτου οράματος, το οποίο είναι καταγραμμένο στα εδάφια Δανιήλ 7:13, 14, 22, 27. Ο Δανιήλ είδε “κάποιον που ήταν σαν γιος ανθρώπου” να λαβαίνει βασιλική εξουσία από “τον Παλαιό των Ημερών”, τον Ιεχωβά Θεό. Κατόπιν ο Δανιήλ είδε ότι «οι άγιοι έγιναν κάτοχοι της βασιλείας». Ο Ιησούς είναι εκείνος που «ήταν σαν γιος ανθρώπου», ο οποίος, το 1914, έλαβε την ουράνια Βασιλεία από τον Ιεχωβά Θεό. Οι χρισμένοι με το πνεύμα μαθητές του είναι «οι άγιοι» που συμμετέχουν σε αυτή τη Βασιλεία μαζί του. (1 Θεσσαλονικείς 2:12) Με ποιον τρόπο;

19, 20. (α) Για εκείνους που περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη, ποια τελική, ένδοξη εκπλήρωση θα έχει η υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ; (β) Ποιο άλλο ερώτημα χρειάζεται να εξεταστεί;

¹⁹ Μετά το θάνατό τους, αυτοί οι χρισμένοι, όπως ο Ιησούς, εγείρονται από τους νεκρούς ως αθάνατα πνευματικά πλάσματα για να υπηρετούν μαζί του ως βασιλιάδες και ιερείς στον ουρανό. (1 Κορινθίους 15:50-53· Αποκάλυψη 20:4, 6) Τι ένδοξη ελπίδα! “Αυτοί θα κυβερνήσουν ως βασιλιάδες τη γη”, όχι απλώς τη Χαναάν. (Αποκάλυψη 5:10) Θα “πάρουν στην κατοχή τους τις πύλες των εχθρών τους”; (Γένεση 22:17) Ναι, και μάλιστα οριστικά, όταν θα παραστούν μάρτυρες της καταστροφής της εχθρικής, θρησκευτικής πόρνης, της Βαβυλώνας της Μεγάλης, και όταν αυτοί οι αναστημένοι χρισμένοι θα συμμετάσχουν με τον Ιησού στην ποίμανση των εθνών «με σιδερένιο ραβδί» και στη συντριβή του κεφαλιού του Σατανά. Έτσι, θα λάβουν μέρος στην εκπλήρωση του τελικού χαρακτηριστικού της προφητείας του εδαφίου Γένεση 3:15.—Αποκάλυψη 2:26, 27· 17:14· 18:20, 21· Ρωμαίους 16:20.

²⁰ Ωστόσο, μπορεί να ρωτήσουμε: Μόνο αυτές τις 144.000 πιστές ψυχές περιλαμβάνει η Αβραμιαία διαθήκη και η νέα διαθήκη; Όχι, και άλλοι που δεν συμμετέχουν άμεσα σε αυτές τις διαθήκες θα ευλογηθούν μέσω αυτών, όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

◻ Πότε φανηκε για πρώτη φορά ότι λειτουργούσε η νέα διαθήκη;

◻ Τι επιτελέστηκε μέσω της παλιάς διαθήκης;

◻ Ποιος πρωτίστως είναι το Σπέρμα του Αβραάμ, και με ποια σειρά ευλογήθηκαν τα έθνη μέσω αυτού του Σπέρματος;

◻ Για τους 144.000, ποια είναι η τελική εκπλήρωση της Αβραμιαίας διαθήκης και της νέας διαθήκης;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η συγχώρηση αμαρτιών έχει βαθύτερο νόημα για εκείνους που υπόκεινται στη νέα διαθήκη παρά για εκείνους που υπόκειντο στην παλιά διαθήκη