Στο δεύτερο προφητικό όραμα, φάνηκε ένας τράγος, ο οποίος «ήρχετο από της δύσεως επί πρόσωπον πάσης της γης», και κινούνταν με τέτοια ταχύτητα που «δεν ήγγιζε το έδαφος». Έφτασε μέχρι το δικέρατο κριό, ο οποίος, όπως είπε ο άγγελος, «είναι οι βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας». Ο τράγος κατόπιν «εκτύπησε τον κριόν και συνέτριψε τα δύο κέρατα αυτού». Στον Δανιήλ ειπώθηκε το εξής: «Ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος».—Δανιήλ 8:5-8, 20, 21.

Οι Προφητείες Εκπληρώνονται

Την άνοιξη του έτους 334 π.Χ., ο Αλέξανδρος πέρασε στην Ασία από τα Δαρδανέλλια (τον αρχαίο Ελλήσποντο) με πεζικό 30.000 αντρών περίπου και 5.000 ιππείς. Με ταχύτητα σαν αυτήν που είχε η συμβολική λεοπάρδαλη με τα τέσσερα φτερά ή ο τράγος που φαινόταν ότι δεν άγγιζε το έδαφος, σάρωσε την επικράτεια της περσικής αυτοκρατορίας—αυτοκρατορία 50 φορές μεγαλύτερη από το δικό του βασίλειο! Θα ‘εξουσίαζε εν δυνάμει μεγάλη και θα έκαμε κατά τη θέλησιν αυτού’; Η ιστορία απαντά.

Στο Γρανικό Ποταμό, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Μικράς Ασίας (σημερινή Τουρκία), ο Αλέξανδρος κέρδισε την πρώτη του μάχη με τους Πέρσες. Εκείνο το χειμώνα κατέλαβε τη δυτική Μικρά Ασία. Το επόμενο φθινόπωρο στην Ισσό, στο νοτιοανατολικό άκρο της Μικράς Ασίας, συνέτριψε ολοκληρωτικά τον περσικό στρατό, που υπολογίζεται ότι αποτελούνταν από μισό εκατομμύριο άντρες, και ο μεγάλος βασιλιάς, ο Δαρείος Γ΄ της Περσίας, τράπηκε σε φυγή, εγκαταλείποντας την οικογένειά του στα χέρια του Αλέξανδρου.

Αντί να καταδιώξει τους Πέρσες που είχαν τραπεί σε φυγή, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου και κατέλαβε τις βάσεις που χρησιμοποιούσε ο ισχυρός περσικός στόλος. Η νησιωτική πόλη της Τύρου αντιστάθηκε εφτά μήνες. Τελικά, χρησιμοποιώντας τα ερείπια της παλιάς ηπειρωτικής πόλης την οποία είχε καταστρέψει ο Ναβουχοδονόσορ, κατασκεύασε μια προβλήτα μέχρι τη νησιωτική πόλη. Υπολείμματα αυτής της προβλήτας υπάρχουν ακόμη και σήμερα, και μαρτυρούν την εκπλήρωση της προφητείας του Ιεζεκιήλ που έλεγε ότι το χώμα της Τύρου θα ριχνόταν στη θάλασσα.—Ιεζεκιήλ 26:4, 12.

Ο Αλέξανδρος άφησε απείραχτη την Ιερουσαλήμ, η οποία παραδόθηκε σ’ αυτόν, προχώρησε νότια, κατέλαβε τη Γάζα επεκτείνοντας ‘τη μεγάλη δύναμή’ του και κάνοντας ‘κατά τη θέλησή του’ στην Αίγυπτο, όπου χαιρετίστηκε ως απελευθερωτής. Στη Μέμφιδα θυσίασε στον ταύρο Άπι, και ικανοποίησε έτσι τους Αιγύπτιους ιερείς. Ίδρυσε επίσης την πόλη της Αλεξάνδρειας, η οποία αργότερα ανταγωνίστηκε την Αθήνα ως κέντρο μόρφωσης και η οποία φέρει ακόμη και σήμερα το όνομά του.

Όλοι οι στόχοι του σχεδίου του Φίλιππου είχαν επιτευχθεί και με το παραπάνω, ωστόσο ο Αλέξανδρος κάθε άλλο παρά σταμάτησε εκεί. Σαν ταχύτατος τράγος, στράφηκε πίσω, προς τα βορειοανατολικά, διάσχισε την Παλαιστίνη και προχώρησε βορειότερα προς τον ποταμό Τίγρη. Εκεί, το έτος 331 π.Χ., συγκρούστηκε με τον περσικό στρατό στα Γαυγάμηλα, λίγο πιο πέρα από τα ερείπια της πρώην πρωτεύουσας της Ασσυρίας, της Νινευή. Οι 47.000 άντρες του Αλέξανδρου υπερίσχυσαν του ανασυγκροτημένου περσικού στρατού, που αποτελούνταν από 1.000.000 άντρες. Ο Δαρείος Γ΄ τράπηκε σε φυγή και αργότερα δολοφονήθηκε από τους δικούς του ανθρώπους.

Μεθυσμένος από τις νίκες του, ο Αλέξανδρος στράφηκε νότια και κυρίευσε τη χειμερινή πρωτεύουσα της Περσίας, τη Βαβυλώνα. Κατέλαβε επίσης τις πρωτεύουσες Σούσα και Περσέπολη, πήρε για λάφυρα τους αμύθητους περσικούς θησαυρούς και έκαψε το μεγάλο παλάτι του Ξέρξη. Τελικά, υπέκυψε σ’ αυτόν και η πρωτεύουσα Εκβάτανα. Αυτός ο ταχύτατος κατακτητής υπόταξε κατόπιν τις υπόλοιπες περιοχές της επικράτειας της περσικής αυτοκρατορίας φτάνοντας ανατολικά μέχρι τον Ινδό Ποταμό, στο σημερινό Πακιστάν. Αναμφισβήτητα, η Ελλάδα είχε γίνει η πέμπτη από τις εξέχουσες παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας.