Εικόνα — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΕΙΚΟΝΑ

Παράσταση ή ομοίωμα ατόμου ή πράγματος.—Ματ 22:20.

Ενώ οι Βιβλικές αναφορές στις εικόνες σχετίζονται πολλές φορές με την ειδωλολατρία, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Ο Θεός είπε τα εξής προτού δημιουργήσει τον άνθρωπο: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα [ή τη σκιά, την ομοιότητά] μας, σύμφωνα με την ομοίωσή μας». (Γε 1:26 [υποσ.], 27) Εφόσον ο Γιος του Θεού δήλωσε ότι ο Πατέρας του είναι «Πνεύμα», αυτό αποκλείει οποιαδήποτε φυσική ομοιότητα μεταξύ Θεού και ανθρώπου. (Ιωα 4:24) Ο άνθρωπος, όμως, έχει ιδιότητες που αντανακλούν ή αντικατοπτρίζουν τις ιδιότητες του ουράνιου Πλάστη του και τον διαχωρίζουν σαφώς από τη ζωική κτίση. (Βλέπε ΑΔΑΜ Αρ. 1.) Μολονότι ο άνθρωπος είναι κατά την εικόνα του Δημιουργού του, δεν πλάστηκε για να αποτελεί αντικείμενο λατρείας ή ευλάβειας.

Όπως ο γιος του Αδάμ, ο Σηθ (τον οποίο, όμως, απέκτησε ενώ ήταν ατελής), ήταν “κατά την ομοίωση, κατά την εικόνα” του Αδάμ (Γε 5:3), έτσι και η ομοιότητα του Αδάμ προς τον Θεό τον προσδιόριζε αρχικά ως επίγειο γιο του Θεού. (Λου 3:38) Παρά την πτώση του ανθρώπου στην ατέλεια, το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος είχε πλαστεί αρχικά κατά την εικόνα του Θεού παρατέθηκε μετά τον Κατακλυσμό του Νώε ως η βάση για το θεϊκό νόμο ο οποίος εξουσιοδοτούσε τους ανθρώπους να ενεργούν ως εκτελεστές θανατώνοντας τους δολοφόνους. (Γε 9:5, 6· βλέπε ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.) Στις οδηγίες που δόθηκαν στους Χριστιανούς σχετικά με την κάλυψη του κεφαλιού των γυναικών, λέχθηκε στους άντρες ότι δεν όφειλαν να φορούν τέτοιο κάλυμμα, επειδή ο άντρας «είναι εικόνα και δόξα του Θεού», ενώ η γυναίκα είναι δόξα του άντρα.—1Κο 11:7.

Αντανακλούσε πάντοτε ο Ιησούς στον ίδιο βαθμό την ομοιότητα με τον Πατέρα του;

Ο πρωτότοκος Γιος του Θεού, ο οποίος έγινε αργότερα ο άνθρωπος Ιησούς, είναι κατά την εικόνα του Πατέρα του. (2Κο 4:4) Εφόσον ο Θεός μιλούσε προφανώς σε αυτόν τον Γιο όταν είπε: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας», η ομοιότητα του Γιου με τον Πατέρα του, τον Δημιουργό, υπήρχε από τότε που δημιουργήθηκε ο Γιος. (Γε 1:26· Ιωα 1:1-3· Κολ 1:15, 16) Όταν ήταν στη γη ως τέλειος άνθρωπος, αντανακλούσε τις ιδιότητες και την προσωπικότητα του Πατέρα του στον πληρέστερο δυνατό βαθμό που του επέτρεπαν οι ανθρώπινοι περιορισμοί. Συνεπώς, μπορούσε να πει ότι «αυτός που έχει δει εμένα έχει δει και τον Πατέρα». (Ιωα 14:9· 5:17, 19, 30, 36· 8:28, 38, 42) Εντούτοις, αυτή η ομοιότητα ασφαλώς επιτάθηκε κατά την ανάσταση του Ιησού σε πνευματική ζωή, οπότε του δόθηκε «όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη» από τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. (1Πε 3:18· Ματ 28:18) Εφόσον τότε ο Θεός εξύψωσε τον Ιησού σε «ανώτερη θέση», ο Γιος του Θεού αντανακλούσε πλέον τη δόξα του Πατέρα του σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από όσο προτού αφήσει τους ουρανούς για να έρθει στη γη. (Φλπ 2:9· Εβρ 2:9) Αυτός είναι τώρα «η ακριβής απεικόνιση της ίδιας της οντότητας [του Θεού]».—Εβρ 1:2-4.

Όλα τα χρισμένα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας προορίζονται από τον Θεό «να διαμορφωθούν σύμφωνα με την εικόνα του Γιου του». (Ρω 8:29) Ο Χριστός Ιησούς είναι το υπόδειγμά τους, όχι μόνο όσον αφορά τον τρόπο της ζωής τους, καθώς ακολουθούν τα βήματά του και μιμούνται την πορεία και τις οδούς του, αλλά επίσης όσον αφορά το θάνατο και την ανάστασή τους. (1Πε 2:21-24· 1Κο 11:1· Ρω 6:5) Έχοντας φορέσει την επίγεια «εικόνα εκείνου που φτιάχτηκε από χώμα [του Αδάμ]», φορούν κατόπιν ως πνευματικά πλάσματα «την εικόνα του ουράνιου [του τελευταίου Αδάμ, του Χριστού Ιησού]». (1Κο 15:45, 49) Κατά την επίγεια ζωή τους, έχουν το προνόμιο να “αντανακλούν σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά” η οποία λάμπει σε αυτούς από τον Γιο του Θεού, και μεταμορφώνονται σταδιακά σε εκείνη την εικόνα που μεταδίδει αυτός ο Γιος, ο οποίος αντανακλά δόξα. (2Κο 3:18· 4:6) Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός δημιουργεί μέσα τους μια νέα προσωπικότητα η οποία αποτελεί αντανάκλαση ή εικόνα των δικών του θεϊκών ιδιοτήτων.—Εφ 4:24· Κολ 3:10.

Ακατάλληλη Χρήση των Εικόνων. Ενώ οι άνθρωποι πρέπει να μιμούνται και να αγωνίζονται να αντικατοπτρίζουν τις ιδιότητες του ουράνιου Πατέρα τους, καθώς και να διαμορφώνουν τη ζωή τους σύμφωνα με το υπόδειγμα του Γιου του, η εκδήλωση ευλάβειας σε υλικές εικόνες στα πλαίσια της λατρείας καταδικάζεται με συνέπεια από την αρχή ως το τέλος των Γραφών. Η απέχθεια που αισθάνεται ο Θεός για αυτή τη συνήθεια εκφράστηκε ξεκάθαρα στο Νόμο που δόθηκε στον Ισραήλ. Ο Νόμος αυτός απαγόρευε, όχι μόνο τις γλυπτές εικόνες, αλλά και το να φτιάξει κάποιος τη «μορφή» οποιουδήποτε πράγματος στον ουρανό, στη γη ή στη θάλασσα με σκοπό να του αποδίδει λατρεία. (Εξ 20:4, 5· Λευ 26:1· Ησ 42:8) Τέτοια αντικείμενα μπορούσαν να κατασκευαστούν από οποιοδήποτε υλικό και σε οποιαδήποτε μορφή—ξύλινα, μεταλλικά, πέτρινα· γλυπτά, χυτά, σφυρήλατα, πελεκητά· σε μορφή ανθρώπων, ζώων, πουλιών, άψυχων αντικειμένων ή απλώς συμβολικών σχημάτων—αλλά ο Θεός δεν επιδοκίμαζε την εκδήλωση ευλάβειας σε κανένα από αυτά. Η κατασκευή τέτοιων αντικειμένων ήταν “καταστροφική ενέργεια”, διάπραξη του κακού στα μάτια του Ιεχωβά, κάτι απεχθές και προσβλητικό που επέσυρε την κατάρα του σε όσους το έκαναν. (Δευ 4:16-19, 23-25· 27:15· Αρ 33:52· Ησ 40:19, 20· 44:12, 13· Ιεζ 7:20) Ο στολισμός τους με χρυσάφι και ασήμι δεν τα έκανε λιγότερο αηδιαστικά ενώπιον του Θεού ούτε εμπόδιζε κάποιον να τα μολύνει και να τα πετάξει ως «βρωμιά!»—Δευ 7:5, 25· Ησ 30:22.

Αυτού του είδους η χρήση των εικόνων καταδεικνύεται ότι είναι αδικαιολόγητη ενώπιον του Θεού, διότι αντιβαίνει σε κάθε λογική και νοημοσύνη και προδίδει ασύνετους, άμυαλους διαλογισμούς, καθώς και άρνηση παραδοχής φανερών γεγονότων. (Ησ 44:14-20· Ιερ 10:14· Ρω 1:20-23) Οι εικόνες θα αποδεικνύονταν ανώφελες, εφόσον δεν παρέχουν γνώση, καθοδήγηση ή προστασία, είναι άλαλες, αβοήθητες και άψυχες και τελικά αποτελούν αιτία για ντροπή. (Ησ 44:9-11· 45:20· 46:5-7· Αββ 2:18-20) Οι προφητικές διακηρύξεις του Ιεχωβά, οι οποίες προέλεγαν μελλοντικά γεγονότα με ακρίβεια, ανέτρεπαν οποιεσδήποτε προσπάθειες των άπιστων Ισραηλιτών να αποδώσουν την εξέλιξη τέτοιων γεγονότων στις ειδωλολατρικές εικόνες τους.—Ησ 48:3-7.

Παρά τις σαφείς εξαγγελίες του Θεού, οι Ισραηλίτες και άλλοι προσπάθησαν ανόητα να συνδυάσουν τη χρήση θρησκευτικών εικόνων με τη λατρεία του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. (Εξ 32:1-8· 1Βα 12:26-28· 2Βα 17:41· 21:7) Μάλιστα την εποχή των Κριτών κάποια γυναίκα αγίασε ορισμένα κομμάτια ασήμι για τον Ιεχωβά και έπειτα τα χρησιμοποίησε για την κατασκευή μιας θρησκευτικής εικόνας. (Κρ 17:3, 4· 18:14-20, 30, 31) Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους, είχαν τοποθετηθεί στην περιοχή του ναού απεχθείς θρησκευτικές εικόνες, μία δε από αυτές περιγράφεται ως το «σύμβολο της ζηλοτυπίας», προφανώς επειδή η ζηλοτυπία του Θεού διεγειρόταν από το γεγονός ότι ο αίνος που ανήκε δικαιωματικά σε Αυτόν αποδιδόταν σε μια εικόνα.—Ιεζ 8:3-12· Εξ 20:5.

Εντούτοις, ορισμένα αντικείμενα με τη μορφή φυτών, λουλουδιών, ζώων, ακόμη δε και χερουβείμ, κατασκευάστηκαν κατ’ εντολήν του Ιεχωβά και συνεπώς ήταν κατάλληλα. Ενώ αποτελούσαν συμβολικές παραστάσεις που είχαν σχέση με τη λατρεία του Θεού, δεν ήταν αυτά καθαυτά αντικείμενα ευλάβειας ή λατρείας, για παράδειγμα δεν προσφέρονταν σε αυτά προσευχές ή θυσίες.—Βλέπε ΕΙΔΩΛΟ, ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ· ΛΑΞΕΥΜΑ.

Εικόνες στο Βιβλίο του Δανιήλ. Το δεύτερο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα (υπολογίζοντας προφανώς από την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ.), ο Βαβυλώνιος βασιλιάς είδε ένα όνειρο το οποίο τον συντάραξε και δεν τον άφησε να κοιμηθεί. Ο Ναβουχοδονόσορ φαίνεται ότι δεν θυμόταν το πλήρες περιεχόμενο του ονείρου, διότι απαίτησε από τους σοφούς και τους ιερείς του να του αποκαλύψουν τόσο το όνειρο όσο και την ερμηνεία του. Παρότι οι Βαβυλώνιοι σοφοί κόμπαζαν ότι είχαν την ικανότητα να αποκαλύπτουν κρυφά πράγματα, δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν το βασιλικό αίτημα. Αυτό επέσυρε εναντίον τους την ποινή του θανάτου, θέτοντας σε κίνδυνο και τη ζωή του Δανιήλ και των συντρόφων του. Χάρη στη θεϊκή βοήθεια, ο Δανιήλ μπόρεσε να αποκαλύψει όχι μόνο το όνειρο αλλά και τη σημασία του. Οι εκφράσεις αίνου και ευχαριστίας που ανέπεμψε ο Δανιήλ όταν έλαβε την αποκάλυψη στρέφουν την προσοχή στον Ιεχωβά Θεό ως την Πηγή της σοφίας και της κραταιότητας και ως Αυτόν που «αλλάζει χρόνους και καιρούς, απομακρύνει βασιλιάδες και εγκαθιστά βασιλιάδες». (Δα 2:1-23) Το όνειρο ήταν σαφώς έργο του Θεού και κατέδειξε με προφητικό τρόπο την ακατανίκητη εξουσία του επί των επίγειων υποθέσεων.

Ο Ναβουχοδονόσορ ονειρεύτηκε μια τεράστια εικόνα με ανθρώπινη μορφή. Τα μέρη του σώματος ήταν από μέταλλο. Προχωρώντας από την κορυφή προς τη βάση, τα μέταλλα που το συνέθεταν γίνονταν λιγότερο πολύτιμα αλλά πιο σκληρά—αρχίζοντας με χρυσάφι και καταλήγοντας σε σίδερο—παρότι τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών ήταν από κράμα πηλού και σίδερου. Ολόκληρη η εικόνα κονιορτοποιήθηκε από μια πέτρα η οποία κόπηκε από ένα βουνό και στη συνέχεια γέμισε ολόκληρη τη γη.—Δα 2:31-35.

Ποια είναι η σημασία των τμημάτων της εικόνας που είδε σε όνειρο ο Ναβουχοδονόσορ;

Η εικόνα προφανώς σχετίζεται με την κυριαρχία της γης και με το σκοπό που έχει ο Ιεχωβά Θεός όσον αφορά αυτή την κυριαρχία. Αυτό καθίσταται σαφές από τη θεόπνευστη ερμηνεία του Δανιήλ. Το χρυσό κεφάλι αντιπροσώπευε τον Ναβουχοδονόσορα ο οποίος, με θεϊκή άδεια, είχε αποκτήσει εξουσία ως κοσμοκράτορας και, το σημαντικότερο, είχε ανατρέψει την τυπική βασιλεία του Ιούδα. Ωστόσο, όταν ο Δανιήλ είπε: «Εσύ είσαι το κεφάλι το χρυσό», δεν φαίνεται να εννοούσε ότι το κεφάλι σήμαινε αποκλειστικά και μόνο τον Ναβουχοδονόσορα. Εφόσον τα άλλα μέρη του σώματος αντιπροσώπευαν βασιλείες, το κεφάλι προφανώς αντιπροσώπευε τη δυναστεία των Βαβυλώνιων βασιλιάδων από τον Ναβουχοδονόσορα μέχρι και την πτώση της Βαβυλώνας στις ημέρες του Βασιλιά Ναβονίδη και του γιου του, του Βαλτάσαρ.—Δα 2:37, 38.

Άρα, η βασιλεία που αντιπροσωπευόταν από το ασημένιο στήθος και τους ασημένιους βραχίονες έπεται ότι ήταν η μηδοπερσική δύναμη, η οποία ανέτρεψε τη Βαβυλώνα το 539 Π.Κ.Χ. Αυτή ήταν «κατώτερη» από τη βαβυλωνιακή δυναστεία, όχι όμως με την έννοια ότι κατείχε μικρότερη επικράτεια ή λιγότερη στρατιωτική ή οικονομική ισχύ. Συνεπώς, η ανωτερότητα της Βαβυλώνας μπορεί να συνδέεται με το γεγονός ότι αυτή ανέτρεψε την τυπική βασιλεία του Θεού στην Ιερουσαλήμ, διάκριση που δεν διέθετε η Μηδοπερσία. Η μηδοπερσική δυναστεία κοσμοκρατόρων τερματίστηκε με τον Δαρείο Γ΄ (τον Κοδομανό), του οποίου οι δυνάμεις ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα το 331 Π.Κ.Χ. Έτσι λοιπόν, η Ελλάδα είναι η δύναμη που παριστάνεται από τη χάλκινη κοιλιά και τους χάλκινους μηρούς της εικόνας.—Δα 2:39.

Η ελληνική κυριαρχία συνεχίστηκε, αν και διαιρεμένη, ώσπου τελικά αφομοιώθηκε από την ανερχόμενη δύναμη της Ρώμης. Γι’ αυτό, η Ρωμαϊκή Παγκόσμια Δύναμη συμβολίζεται στην εικόνα από ένα κατώτερο αλλά σκληρότερο μέταλλο, το σίδερο, από το οποίο αποτελούνταν οι κνήμες της τεράστιας εικόνας. Η ισχύς με την οποία η Ρώμη διέλυε και συνέτριβε τα ανθιστάμενα βασίλεια, πράγμα που υποδήλωσε η προφητεία, είναι ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός. (Δα 2:40) Ωστόσο, αυτή καθαυτή η Ρώμη δεν έχει τις προϋποθέσεις για να αντιπροσωπεύεται από τις κνήμες και τα πόδια της εικόνας διότι η ολοκλήρωση του προφητικού ονείρου—δηλαδή ο ερχομός της συμβολικής πέτρας που κόπηκε από το βουνό, καθώς και το ότι αυτή συντρίβει όλη την εικόνα και κατόπιν γεμίζει όλη τη γη—δεν έλαβε χώρα επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Λόγω αυτού, μερικοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής έχουν κάνει δηλώσεις παρόμοιες με αυτήν του Μ. Φ. Άνγκερ, ο οποίος λέει: «Το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα, όπως ξετυλίγεται από τον Δανιήλ, περιγράφει την πορεία και το τέλος των “καιρών των εθνών” (Λουκ. 21:24· Αποκ. 16:19), δηλαδή της παγκόσμιας δύναμης των εθνών που θα καταστραφεί κατά τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού». (Βιβλικό Λεξικό του Άνγκερ [Unger’s Bible Dictionary], 1965, σ. 516) Ο ίδιος ο Δανιήλ είπε στον Ναβουχοδονόσορα ότι το όνειρο αφορούσε αυτό που «θα συμβεί στο τελικό διάστημα των ημερών» (Δα 2:28), και εφόσον η συμβολική πέτρα παρουσιάζεται να αντιπροσωπεύει τη Βασιλεία του Θεού, μπορεί να θεωρηθεί εύλογο ότι η κυριαρχία που παριστάνεται από τις σιδερένιες κνήμες και τα πόδια της εικόνας θα διαρκούσε μέχρι και την εποχή της εγκαθίδρυσης αυτής της Βασιλείας και μέχρι τον καιρό κατά τον οποίο αυτή αναλαμβάνει δράση για να “συντρίψει και να βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες”.—Δα 2:44.

Η ιστορία δείχνει ότι, αν και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνέχισε να υφίσταται για κάποιο διάστημα με τη μορφή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του γερμανικού έθνους, τελικά παραχώρησε τη θέση της στην ανερχόμενη δύναμη της άλλοτε αυτοκρατορικής κτήσης της, της Βρετανίας. Επειδή υπάρχει στενή σχέση και γενικότερη ενότητα δράσης ανάμεσα στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα δύο αυτά κράτη σήμερα αναφέρονται συνήθως ως η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη, η τωρινή κυρίαρχη δύναμη στην παγκόσμια ιστορία.

Το κράμα σίδερου και πηλού στα πόδια της τεράστιας εικόνας δείχνει παραστατικά την κατάσταση που επρόκειτο να γίνει φανερή σε σχέση με την τελική έκφραση της πολιτικής παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο πηλός χρησιμοποιείται μεταφορικά σε άλλα σημεία των Γραφών ως σύμβολο των σάρκινων ανθρώπων που είναι φτιαγμένοι από το χώμα της γης. (Ιωβ 10:9· Ησ 29:16· Ρω 9:20, 21) Η ερμηνεία του Δανιήλ, λοιπόν, φαίνεται να ταυτίζει τον πηλό με «τους απογόνους των ανθρώπων», η ανάμειξη των οποίων με το σίδερο κάνει εύθραυστο αυτό που συμβολίζεται από τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών της εικόνας. Αυτό το γεγονός μαρτυρεί αδυναμία και έλλειψη συνοχής στη «σιδηρά» ισχύ με την οποία εφαρμόζουν οι επίγειες βασιλείες την τελική μορφή της παγκόσμιας κυριαρχίας. (Δα 2:41-43) Οι κοινοί άνθρωποι θα ασκούσαν μεγαλύτερη επιρροή στις κυβερνητικές υποθέσεις.

Η χρυσή εικόνα που έστησε αργότερα ο Ναβουχοδονόσορ στην Πεδιάδα Δουρά δεν συνδέεται άμεσα με την τεράστια εικόνα του ονείρου. Λαμβανομένων υπόψη των διαστάσεών της—είχε ύψος 60 πήχεις (27 μ.) και πλάτος μόνο 6 πήχεις (2,7 μ.) (δηλαδή αναλογία δέκα προς ένα)—δεν πρέπει να ήταν άγαλμα με ανθρώπινη μορφή, εκτός αν είχε πολύ ψηλό βάθρο, ψηλότερο και από το ίδιο το άγαλμα. Η αναλογία ύψους-πλάτους στην ανθρώπινη μορφή είναι μόνο τέσσερα προς ένα. Επομένως, η εικόνα ίσως ήταν περισσότερο συμβολικού χαρακτήρα, πιθανόν κάτι ανάλογο με τους οβελίσκους της αρχαίας Αιγύπτου.—Δα 3:1.

Η Εικόνα του Θηρίου. Μετά το όραμα του εφτακέφαλου θηρίου που αναδύεται από τη θάλασσα, ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα ένα δικέρατο θηρίο να ανεβαίνει από τη γη, το οποίο μιλάει σαν δράκοντας και λέει σε εκείνους που κατοικούν στη γη «να κάνουν εικόνα στο [εφτακέφαλο] θηρίο». (Απ 13:1, 2, 11-14) Τα θηρία χρησιμοποιούνται με συνέπεια στη Γραφή ως σύμβολα πολιτικών κυβερνήσεων. Επομένως, η εικόνα του εφτακέφαλου θηρίου πρέπει να είναι κάποιος φορέας ο οποίος αντανακλά τα χαρακτηριστικά και τη βούληση του πολιτικού συστήματος που κυριαρχεί παγκόσμια και αντιπροσωπεύεται από αυτό το θηρίο. Λογικά, πρέπει και η εικόνα να έχει εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα, όπως το θηρίο που αναδύεται από τη θάλασσα το οποίο αντιπροσωπεύει. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στο 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφεται ένα άλλο εφτακέφαλο θηρίο, διαφορετικό από το θηρίο που αναδύεται από τη θάλασσα. Η σημασία του, καθώς και η σημασία του εφτακέφαλου θηρίου και του δικέρατου θηρίου, εξετάζεται στο λήμμα ΘΗΡΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ.

Μετά την πρώτη μνεία της στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, η εικόνα του θηρίου αναφέρεται συχνά μαζί με το θηρίο, ιδιαίτερα σε σχέση με τη λατρεία που αποδίδουν κάποιοι σε αυτό το θηρίο και το σημάδι που λαβαίνουν. Η εικόνα του θηρίου συμμετέχει σε αυτές τις διαδικασίες.—Απ 14:9-11· 15:2· 16:2· 19:20· 20:4· βλέπε ΣΗΜΑΔΙ, 1.