ΛΙΒΥΗ

(Λιβύη), ΛΙΒΥΟΙ (Λίβυοι).

Η αρχαία Λιβύη καταλάμβανε μέρος της βόρειας Αφρικής Δ της Αιγύπτου. Γενικά θεωρείται ότι οι κάτοικοί της προσδιορίζονται από το εβραϊκό όνομα Λουβίμ. (2Χρ 12:3· «Λίβυοι», RS, ΜΝΚ· «Λίβυες», Ο΄) Αν το όνομα Λουβίμ είναι παραλλαγή του ονόματος Λεχαβίμ (Λεαβίμ), αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι τουλάχιστον κάποιοι Λίβυοι κατάγονταν από τον Χαμ μέσω του Μισραΐμ. (Γε 10:13) Σύμφωνα με την παραδοσιακή Ιουδαϊκή άποψη, η οποία εμφανίζεται στα συγγράμματα του Ιώσηπου (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, 130-132 [vi, 2]), οι Λίβυοι ήταν απόγονοι του Χαμ μέσω του Φουθ. (Γε 10:6) Επίσης, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα και η λατινική Βουλγάτα λένε «Λίβυες» στα εδάφια Ιερεμίας 46:9 (26:9 στην Ο΄), Ιεζεκιήλ 27:10 και 38:5, όπου το εβραϊκό κείμενο λέει «Φουθ». Φυσικά, είναι πιθανό να εγκαταστάθηκαν απόγονοι και του Φουθ και του Μισραΐμ στη γεωγραφική περιοχή της βόρειας Αφρικής που ονομάστηκε Λιβύη. Αυτό θα σήμαινε ότι η ονομασία «Λίβυοι» είναι ευρύτερη από το εβραϊκό Λουβίμ.

Ο Βασιλιάς Σισάκ της Αιγύπτου, ο οποίος θεωρείται ο ιδρυτής της «λιβυκής δυναστείας», κατέλαβε πολλές πόλεις όταν εισέβαλε στον Ιούδα το πέμπτο έτος του Βασιλιά Ροβοάμ (993 Π.Κ.Χ.). Στην ισχυρή του δύναμη που αποτελούνταν από άρματα και ιππείς υπήρχαν και Λίβυοι. Μολονότι η ίδια η Ιερουσαλήμ γλίτωσε την καταστροφή, ο Σισάκ απογύμνωσε την πόλη από τους θησαυρούς της. (1Βα 14:25, 26· 2Χρ 12:2-9) Περίπου 26 χρόνια αργότερα (967 Π.Κ.Χ.), υπήρχαν Λίβυοι στα στρατεύματα του Ζερά του Αιθίοπα, τα οποία διείσδυσαν στον Ιούδα αλλά υπέστησαν ταπεινωτική ήττα. (2Χρ 14:9-13· 16:8) Τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ., η βοήθεια που πρόσφεραν οι Λίβυοι και άλλοι φαίνεται ότι δεν έσωσε την αιγυπτιακή πόλη Νω-άμμων από τη συμφορά που υπέστη τελικά στα χέρια των Ασσυρίων. (Να 3:7-10) Προειπώθηκε δε ότι οι Λίβυοι και οι Αιθίοπες θα ακολουθούσαν τα «βήματα» του “βασιλιά του βορρά”, πράγμα που υπονοεί ότι αυτοί οι πρώην υποστηρικτές της Αιγύπτου θα περιέρχονταν υπό τον έλεγχό του.—Δα 11:43.

Το έτος 33 Κ.Χ., μεταξύ των Ιουδαίων και των προσηλύτων που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ για τη Γιορτή της Πεντηκοστής υπήρχαν και άτομα από “τις περιοχές της Λιβύης, η οποία είναι προς την Κυρήνη”, δηλαδή από το δυτικό τμήμα της Λιβύης. Πιθανόν κάποιοι από αυτούς να βαφτίστηκαν ανταποκρινόμενοι στην ομιλία του Πέτρου και αργότερα να μετέφεραν το άγγελμα της Χριστιανοσύνης πίσω στον τόπο της διαμονής τους.—Πρ 2:10.