Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΜΟΝΑΡΧΗ

7. (α) Γιατί οι αναφορές που έκανε ο Δανιήλ στον Βαλτάσαρ αποτελούσαν επί μακρόν αιτία ικανοποίησης για τους κριτικούς της Αγίας Γραφής; (β) Τι συνέβη με την άποψη ότι ο Βαλτάσαρ ήταν απλώς ένα φανταστικό πρόσωπο;

⁷ Ο Δανιήλ έγραψε ότι ο Βαλτάσαρ, «γιος» του Ναβουχοδονόσορα, κυβερνούσε ως βασιλιάς της Βαβυλώνας όταν κυριεύθηκε η πόλη. (Δανιήλ 5:1, 11, 18, 22, 30) Οι κριτικοί καυτηρίαζαν επί μακρόν αυτό το σημείο, επειδή το όνομα του Βαλτάσαρ δεν εμφανιζόταν πουθενά αλλού εκτός από την Αγία Γραφή. Απεναντίας, οι αρχαίοι ιστορικοί έλεγαν ότι ο τελευταίος από τους Βαβυλώνιους βασιλιάδες ήταν ο Ναβονίδης, διάδοχος του Ναβουχοδονόσορα. Γι’ αυτό, το 1850, ο Φέρντιναντ Χίτζιγκ είπε ότι ο Βαλτάσαρ αποτελούσε προφανώς αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα. Αλλά δεν σας φαίνεται κάπως βεβιασμένη η άποψη του Χίτζιγκ; Στο κάτω κάτω, θα αποδείκνυε πράγματι η απουσία κάθε αναφοράς σε αυτόν το βασιλιά—ειδικά σε μια χρονική περίοδο για την οποία τα ιστορικά αρχεία ήταν ομολογουμένως ελλιπή—ότι αυτός δεν υπήρξε ποτέ; Ούτως ή άλλως, το 1854, οι ανασκαφές που έγιναν στα ερείπια της αρχαίας βαβυλωνιακής πόλης Ουρ, στο σημερινό νότιο Ιράκ, έφεραν στο φως μερικούς μικρούς πήλινους κυλίνδρους. Αυτά τα έγγραφα που ήταν γραμμένα σε σφηνοειδή γραφή από τον Βασιλιά Ναβονίδη περιλάμβαναν μια προσευχή για «τον Βελ-σαρ-ουσούρ, το μεγαλύτερο γιο μου». Ακόμη και οι κριτικοί αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν: Αυτός ήταν ο Βαλτάσαρ που αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ.

8. Πώς αποδείχτηκε αληθές το γεγονός ότι ο Βαλτάσαρ ήταν ανάσσων βασιλιάς, όπως τον περιγράφει ο Δανιήλ;

⁸ Ωστόσο, οι κριτικοί δεν ικανοποιήθηκαν. «Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα», έγραψε ένας κριτικός ονόματι Χ. Φ. Τάλμποτ. Υποστήριξε ότι ο γιος που αναφέρεται στην επιγραφή θα μπορούσε να είναι απλώς ένα παιδί, ενώ ο Δανιήλ τον παρουσιάζει ως ανάσσοντα βασιλιά. Εντούτοις, μόλις έναν χρόνο αφότου δημοσιεύτηκαν τα σχόλια του Τάλμποτ, ήρθαν στο φως και άλλες σφηνοειδείς επιγραφές οι οποίες ανέφεραν ότι ο Βαλτάσαρ είχε γραμματείς και υπηρετικό προσωπικό. Δεν ήταν απλώς ένα παιδί! Τελικά, κάποιες άλλες επιγραφές διασαφήνισαν το ζήτημα, αναφέροντας ότι ο Ναβονίδης κατά διαστήματα απουσίαζε από τη Βαβυλώνα επί χρόνια. Αυτές οι επιγραφές κατέδειξαν, επίσης, ότι κατά τις περιόδους της απουσίας του αυτός «εμπιστευόταν τη βασιλεία» της Βαβυλώνας στο μεγαλύτερο γιο του (τον Βαλτάσαρ). Κατά τις περιόδους αυτές ο Βαλτάσαρ ήταν στην ουσία βασιλιάς—συμβασιλιάς με τον πατέρα του.b