⁸ Ομολογουμένως, ένας Χριστιανός θα μπορούσε να σκεφτεί κάπως αδιάφορα την κατάσταση που επικρατούσε στις ημέρες του Μιχαία, του Σοφονία και του Αββακούμ. «Στο κάτω κάτω», ίσως πει, «αυτά συνέβησαν πολύ παλιά!» Αλλά ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε εμείς; Έχουμε ήδη αναφέρει τη συμβουλή του Πέτρου σχετικά με το ότι οι Χριστιανοί χρειάζεται να κάνουν «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης». Αμέσως μετά από αυτά τα λόγια, ο Πέτρος τόνισε άλλη μια ανάγκη—την ανάγκη να “προσμένουμε και να έχουμε διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά”. (2 Πέτρου 3:11, 12) Συνεπώς, πρέπει να “έχουμε διαρκώς στο νου” εκείνη την ημέρα, να την “προσμένουμε”.

 9. Γιατί είναι κατάλληλο για εμάς το να μένουμε σε επιφυλακή;

⁹ Είτε υπηρετούμε τον Ιεχωβά λίγα χρόνια είτε πολλές δεκαετίες, συνεχίζουμε εμείς να μένουμε σε επιφυλακή και να “εκδηλώνουμε την ίδια στάση προσμονής” που εκδήλωνε ο Μιχαίας; (Ρωμαίους 13:11) Είναι αλήθεια ότι ως άνθρωποι ίσως λαχταράμε να μάθουμε πότε θα έρθει το τέλος και πόσος χρόνος απομένει μέχρι αυτό το γεγονός. Ωστόσο, απλώς δεν γίνεται να μάθουμε. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Αν ο οικοδεσπότης γνώριζε στη διάρκεια ποιας φυλακής θα ερχόταν ο κλέφτης, θα έμενε άγρυπνος και δεν θα άφηνε να γίνει διάρρηξη στο σπίτι του. Γι’ αυτό, να αποδειχτείτε και εσείς έτοιμοι, επειδή κάποια ώρα που δεν τη θεωρείτε πιθανή έρχεται ο Γιος του ανθρώπου».—Ματθαίος 24:43, 44.

11. Πώς διέφεραν από τον Μιχαία και τον Ωσηέ οι άνθρωποι της εποχής τους;

¹¹ Εξετάστε ένα ακόμη δίδαγμα που μπορούμε να αντλήσουμε από τους προφήτες που έζησαν σε μια περίοδο κατά την οποία πλησίαζαν οι κρίσεις του Ιεχωβά, πρώτα εναντίον του Ισραήλ και έπειτα εναντίον του Ιούδα. Ενόσω ο Μιχαίας έμενε σε επιφυλακή και “εκδήλωνε στάση προσμονής”, πολλοί άνθρωποι γύρω του δεν το έκαναν αυτό. Εκείνοι “μισούσαν το καλό και αγαπούσαν το κακό”. Ο Μιχαίας προειδοποίησε ότι, αν δεν άλλαζαν, μπορεί να “καλούσαν τον Ιεχωβά σε βοήθεια, αλλά εκείνος δεν θα τους απαντούσε”. (Μιχαίας 3:2, 4· 7:7)