Ο Ιεχωβά ακούει τις εκκλήσεις των δούλων του. Ο Αββακούμ ρωτάει: ‘Έως πότε, Ιεχωβά, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει;’ Ναι, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, και οι πονηροί περιβάλλουν τους δίκαιους. Αλλά ο Θεός όντως ακούει και, ως όργανο τιμωρίας, ‘εξεγείρει τους Χαλδαίους’. Πώς μπορεί, όμως, και χρησιμοποιεί μια πολεμοχαρή δύναμη; Ο προφήτης περιμένει την απάντηση του Θεού, αναμένοντας κάποιον έλεγχο.—1:1–2:1.

1:2-4—Η πίστη του Αββακούμ στον Ιεχωβά, ως Θεό που δεν ανέχεται το κακό, τον έκανε να ρωτάει γιατί επικρατούσε η πονηρία. Ήταν πρόθυμος να δεχτεί διόρθωση όσον αφορά τον τρόπο σκέψης του. (2:1)