Η ίδια η προφητεία δίνει κάποια ένδειξη, γιατί προλέγει μια ενέργεια την οποία ο λαός του Ιούδα δεν θα πίστευε ακόμη κι αν τους τη διηγούνταν. Ποια ήταν αυτή η ενέργεια; Ήταν το ότι ο Θεός θα ήγειρε τους Χαλδαίους (Βαβυλώνιους) για να τιμωρήσει τον άπιστο Ιούδα. (1:5, 6) Κάτι τέτοιο θα ταίριαζε στο πρώτο μέρος της βασιλείας του ειδωλολάτρη Βασιλιά Ιωακείμ, μια εποχή που η απιστία και η αδικία οργίαζαν στον Ιούδα. Τον Ιωακείμ τον είχε τοποθετήσει στο θρόνο ο Φαραώ Νεχαώ, και το έθνος βρισκόταν στη σφαίρα επιρροής της Αιγύπτου. Λόγω αυτών των καταστάσεων, ο λαός θα νόμιζε πως είχε λόγους να μην πιστεύει ότι υπήρχε πιθανότητα να γίνει εισβολή από τη Βαβυλώνα. Αλλά, ο Ναβουχοδονόσορ νίκησε τον Φαραώ Νεχαώ στη μάχη του Χαρκεμίς το 625 Π.Κ.Χ., συντρίβοντας έτσι τη δύναμη της Αιγύπτου.

 6. Ποια είναι η κατάσταση στον Ιούδα, και γι’ αυτό ποια καταπληκτική ενέργεια θα κάνει ο Ιεχωβά;

⁶ Ο προφήτης κράζει στον Ιεχωβά (1:1–2:1). Η απιστία του Ιούδα έχει εγείρει ερωτήματα στο νου του Αββακούμ. ‘Έως πότε, Ιεχωβά, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει;’ ρωτάει. ‘Δια τι είναι αρπαγή και αδικία έμπροσθέν μου;’ (1:2, 3) Ο νόμος έχει αδρανήσει, ο πονηρός καταδυναστεύει τον δίκαιο και εκφέρεται διεστραμμένη κρίση. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ο Ιεχωβά θα κάνει κάποια ενέργεια που θα προκαλέσει κατάπληξη, θα κάνει κάτι που ο λαός ‘δεν θα το πιστέψει, αν και θα του το διηγηθούν’. Στην πραγματικότητα, εκείνος ‘εξεγείρει τους Χαλδαίους’! Είναι όντως τρομακτικό το όραμα που δίνει ο Ιεχωβά παρουσιάζοντας αυτό το άγριο έθνος να επέρχεται γοργά. Αυτό το έθνος είναι αφιερωμένο στην ‘αρπαγή [βία, ΜΝΚ]’ και συνάγει αιχμαλώτους «ως άμμον». (1:5, 6, 9)