Κεφάλαιο 7
Ευλογίες και Καλή Διακυβέρνηση Ενόσω Σείεται ο Κόσμος
1. Τον επόμενο μήνα μετά την εναρκτήρια προφητεία του, τι είδε ο Ζαχαρίας να λαβαίνει χώρα, και τι έκανε ο Ιεχωβά υποκινούμενος από αυτό;
Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ προφητεία του Ζαχαρία τον όγδοο σεληνιακό μήνα (Εσβάν), στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσικής Αυτοκρατορίας, ήταν σύντομη αλλά επίκαιρη και επί του σημείου. (Ζαχαρίας 1:1-6) Τον αμέσως επόμενο μήνα ο προφήτης Ζαχαρίας είδε να λαβαίνει χώρα στην Ιερουσαλήμ σημαντική δραστηριότητα, από την οποία εξαρτόταν η μελλοντική ευημερία του Ιουδαϊκού έθνους. Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου σεληνιακού μήνα (Χισλέβ) «τέθηκε το θεμέλιο του ναού του Ιεχωβά»! Ο προφήτης Αγγαίος, σύντροφος του Ζαχαρία, καταγράφει αυτό το βαρυσήμαντο γεγονός. (Αγγαίος 2:18) Η δραστηριότητα αυτή, που έλαβε χώρα παρά την αυτοκρατορική απαγόρευση για την ανοικοδόμηση του ναού της Ιερουσαλήμ, είχε τόσο μεγάλη θρησκευτική σημασία ώστε υποκίνησε τον Ιεχωβά των στρατευμάτων να εμπνεύσει τον Αγγαίο για να προφητεύσει ξανά.
2, 3. (α) Σε ποιους απευθυνόταν η πρώτη από τις προφητείες που διατύπωσε ο Αγγαίος στις 24 Χισλέβ του 520 Π.Κ.Χ.; (β) Ποια αρχικά λόγια ενός διαλόγου καταγράφουν τα εδάφια Αγγαίος 2:10-12;
2 Η πρώτη από τις προφητείες που διατύπωσε ο Αγγαίος εκείνη την ιστορική ημέρα απευθυνόταν στους Λευίτες ιερείς οι οποίοι έλπιζαν ότι θα υπηρετούσαν στο ναό του Ιεχωβά μετά την αποπεράτωσή του. Μεταξύ εκείνων των ιερέων που ανήκαν στην οικογένεια του Ααρών του Λευίτη συγκαταλεγόταν και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ. Σε όλους εκείνους τους ιερείς εντυπώθηκε ένα μάθημα που είναι σημαντικό για εμάς οι οποίοι ζούμε σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, την αφήγηση του Αγγαίου και ας παρακολουθήσουμε το διάλογο που έλαβε χώρα:
3 «Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε στον Αγγαίο τον προφήτη, λέγοντας: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «Ρώτησε, σε παρακαλώ, τους ιερείς σχετικά με το νόμο, λέγοντας: “Αν ένας άνθρωπος μεταφέρει άγιο κρέας στην άκρη του ενδύματός του και αγγίξει με την άκρη του ενδύματός του ψωμί ή βραστό φαγητό ή κρασί ή λάδι ή οποιοδήποτε είδος τροφής, θα γίνει αυτό άγιο;”»”»—Αγγαίος 2:10-12.
4. Σύμφωνα με το εδάφιο Μαλαχίας 2:7, γιατί θα πρέπει να ήταν οι ιερείς σε θέση να απαντήσουν σε εκείνη τη διερευνητική ερώτηση, αλλά τι μπορεί να τους είχε επηρεάσει;
4 Ο “νόμος” για τον οποίο γίνεται λόγος εδώ είναι ο θεϊκός νόμος που δόθηκε μέσω του προφήτη Μωυσή, αναφέρεται δε σε τελετουργικά ζητήματα καθώς και στους ιερείς οι οποίοι μετέφεραν «άγιο κρέας». Ασφαλώς, οι ιερείς έπρεπε να είναι εξοικειωμένοι με το Μωσαϊκό νόμο, σύμφωνα και με τα όσα λέει ο μεταγενέστερος προφήτης Μαλαχίας: «Τα χείλη του ιερέα είναι αυτά που πρέπει να φυλάττουν γνώση, και το νόμο πρέπει να ζητούν οι άνθρωποι από το στόμα του· διότι αυτός είναι ο αγγελιοφόρος του Ιεχωβά των στρατευμάτων». (Μαλαχίας 2:7) Λογικά, λοιπόν, οι ιερείς θα πρέπει να ήταν σε θέση να απαντήσουν σωστά σε εκείνη τη διερευνητική ερώτηση που τους είχε κάνει ο Αγγαίος. Ή μήπως οι γνώσεις τους γύρω από το νόμο είχαν επηρεαστεί από τα εβδομήντα χρόνια κατά τα οποία η γη του Ιούδα παρέμενε ερημωμένη ενόσω οι Ιουδαίοι ήταν εξόριστοι στη γη της Βαβυλώνας, καθώς και από τα δύσκολα δεκαεφτά χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από τότε που το πιστό υπόλοιπο είχε επιστρέψει στην πατρίδα του; Τι απάντησαν, λοιπόν, οι ιερείς;
5. Ποιο νόμο ίσως είχαν υπόψη τους εκείνοι οι ιερείς και μπόρεσαν έτσι να δώσουν τη σωστή απάντηση, και επομένως τι δεν έπρεπε να νομίζει ένα ακάθαρτο άτομο για τον τρόπο με τον οποίο αποκτάται η αγιότητα;
5 «Και οι ιερείς απάντησαν και είπαν: “Όχι!”» (Αγγαίος 2:12) Με άλλα λόγια, το «άγιο κρέας» ενός ζώου το οποίο είχε θυσιαστεί στον Ιεχωβά δεν μεταβίβαζε αγιότητα σε οποιαδήποτε άλλα τρόφιμα με τα οποία ίσως ερχόταν συμπτωματικά σε επαφή. Οι ιερείς ίσως είχαν υπόψη τους ως κατευθυντήρια γραμμή για την απάντησή τους αυτό που λέει ο Μωσαϊκός νόμος στα εδάφια Λευιτικό 7:19, 20: «Το κρέας που θα αγγίξει οτιδήποτε ακάθαρτο δεν θα φαγωθεί. Θα καεί με φωτιά. Όσο για το κρέας, όποιος είναι καθαρός μπορεί να φάει το κρέας. Και η ψυχή που θα φάει το κρέας της θυσίας συμμετοχής, που είναι για τον Ιεχωβά, ενώ η ακαθαρσία της είναι πάνω της, αυτή η ψυχή θα εκκοπεί από το λαό της». Σύμφωνα με αυτό, ένας Ισραηλίτης που ήταν ακάθαρτος για οποιονδήποτε λόγο (Λευιτικό 7:21) δεν έπρεπε να νομίζει ότι η επαφή που θα είχε με «άγιο κρέας» τρώγοντάς το θα τον καθιστούσε καθαρό, ότι δηλαδή αυτό που έτρωγε θα του μεταβίβαζε αγιότητα. Σύμφωνα με το Νόμο, ένας τέτοιος συλλογισμός ήταν λανθασμένος.
6. Ποια ερώτηση έθεσε κατόπιν ο Αγγαίος, και ποια ήταν η απάντηση;
6 Ο προφήτης Αγγαίος δεν είπε ότι ο συλλογισμός των ιερέων ήταν λανθασμένος. Τώρα, λοιπόν, έθεσε μια ερώτηση που χρειαζόταν την αντίθετη απάντηση: «Και ο Αγγαίος συνέχισε και είπε: “Αν κάποιος που έγινε ακάθαρτος από πεθαμένη ψυχή αγγίξει οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα, θα γίνει αυτό ακάθαρτο;” Οι δε ιερείς απάντησαν και είπαν: “Θα γίνει ακάθαρτο”».—Αγγαίος 2:13.
7. Ποιο νόμο που αφορούσε τον καθαρισμό όποιου είχε μολυνθεί από ένα πτώμα γνώριζαν οι ιερείς, όπως αποδεικνύεται από τη σωστή απάντηση που έδωσαν;
7 Η σωστή απάντηση των ιερέων αποδείκνυε ότι γνώριζαν το νόμο του Ιεχωβά ο οποίος αφορούσε το «νερό που είναι για καθαρισμό». Αυτό ήταν νερό αναμειγμένο με τη στάχτη από τη θυσία της κόκκινης αγελάδας, με το οποίο νερό ράντιζαν όσους μολύνονταν από επαφή με πτώματα. Αυτός ο νόμος έλεγε: «Όποιος αγγίξει το πτώμα οποιασδήποτε ανθρώπινης ψυχής θα είναι ακάθαρτος εφτά ημέρες. . . . Όποιος αγγίξει κάποιο πτώμα, την ψυχή οποιουδήποτε ανθρώπου πεθάνει, και δεν καθαριστεί, έχει μολύνει τη σκηνή του Ιεχωβά, και αυτή η ψυχή θα εκκοπεί από τον Ισραήλ. Εφόσον δεν ραντίστηκε με το νερό που είναι για καθαρισμό, παραμένει ακάθαρτος. Η ακαθαρσία του είναι ακόμη πάνω του. Και θα αποτελεί νομοθέτημα που θα ισχύει στον αιώνα για αυτούς το ότι αυτός που τινάζει το νερό που είναι για καθαρισμό πρέπει να πλύνει τα ενδύματά του, το ίδιο και αυτός που αγγίζει το νερό που είναι για καθαρισμό. Θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. Και οτιδήποτε αγγίξει ο ακάθαρτος θα είναι ακάθαρτο, και η ψυχή που θα το αγγίζει θα είναι ακάθαρτη μέχρι το βράδυ».—Αριθμοί 19:2-5, 11-13, 21, 22· Εβραίους 9:13.
8. Τι έδειχναν παραστατικά τα παραπάνω όσον αφορά την ακαθαρσία, και πώς εφαρμοζόταν αυτό στη στάση που ίσως διακρατούσε κάποιος απέναντι στην ανέγερση του ναού του Ιεχωβά;
8 Τα παραπάνω δείχνουν παραστατικά πόσο μολυσματική μπορεί να είναι η ακαθαρσία—όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά. Κάποιος που κρατάει κάτι άγιο δεν μπορεί να μεταβιβάσει έτσι απλά, αυτόματα και χωρίς προσπάθεια, αγιότητα σε κάποιον άλλον. Αλλά κάποιος που είναι ακάθαρτος και μολυσμένος μπορεί εύκολα να μιάνει κάποιον άλλον απλώς και μόνο μέσω συναναστροφής και επαφής. Όπως είπε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος: «Δεν γνωρίζετε ότι λίγο προζύμι προκαλεί ζύμωση σε όλο το ζυμάρι;» (1 Κορινθίους 5:6· Γαλάτες 5:8, 9) Το ίδιο θα ίσχυε και σε περίπτωση που κάποιος διακρατούσε μια ακάθαρτη στάση αδιαφορίας απέναντι στην παραμέληση του ναού του Ιεχωβά. Τέτοια αδιαφορία και αμέλεια για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά και για το ότι η πλήρης έκφρασή της γινόταν εφικτή μέσω ενός ναού θα μπορούσαν να επενεργήσουν σαν πνευματικό προζύμι και κατά συνέπεια να μολύνουν ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ. Ακόμη και μετά την ανέγερση του ναού του Ιεχωβά, ένας μεταγενέστερος κυβερνήτης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θεώρησε αναγκαίο να πει: «Δεν πρέπει να παραμελούμε τον οίκο του Θεού μας». Η λατρεία που προσφερόταν εκεί έπρεπε να έχει την πλήρη υποστήριξή τους.—Νεεμίας 10:39.
9. Τι είχε συμβεί προφανώς στη στάση των Ιουδαίων από τότε που επέστρεψε το υπόλοιπο, δεκαεφτά χρόνια νωρίτερα;
9 Αναντίρρητα η ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ είχε καθυστερήσει στη διάρκεια των δεκαεφτά χρόνων που είχαν περάσει από την επιστροφή του Ιουδαϊκού υπολοίπου στην πατρίδα του. Ήταν προφανές ότι υπήρχε αδιαφορία και απάθεια από μέρους πολλών, και ο αρχικός ενθουσιασμός για την ανοικοδόμηση του ναού είχε ατονήσει.
10, 11. (α) Τι δείχνει ότι το Ιουδαϊκό υπόλοιπο έχασε την αγάπη που είχε πρώτα; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Αγγαίος 2:14, τι εικόνα παρουσίαζαν στον Ιεχωβά το έθνος και τα έργα του;
10 Στο Ιουδαϊκό υπόλοιπο μπορούσαν να ειπωθούν αυτά που λέχθηκαν για τη Χριστιανική εκκλησία στα τέλη του πρώτου αιώνα Κ.Χ.: «Άφησες την αγάπη που είχες πρώτα. Θυμήσου, λοιπόν, από τι έχεις πέσει, και μετανόησε και κάνε τα προηγούμενα έργα». (Αποκάλυψη 2:4, 5) Αναμφίβολα το Ιουδαϊκό υπόλοιπο χρειαζόταν να “επιστρέψει” στον Ιεχωβά ώστε να “επιστρέψει” και εκείνος σε αυτούς. (Ζαχαρίας 1:3, 4· Ιερεμίας 2:2, 3) Όταν ήταν ο καιρός για τη γιορτή των σκηνών στην Ιερουσαλήμ, αμέσως μετά την επιστροφή του Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα, έχτισαν ένα προσωρινό θυσιαστήριο στο κανονικό μέρος και άρχισαν να προσφέρουν εκεί τις κανονικές θυσίες. (Έσδρας 3:1-6) Ήταν όμως αυτό αρκετό; Μόνο με αυτό και με κάποιο θεμέλιο για το ναό, τι εικόνα παρουσίαζε το έθνος στον Θεό του; Ακούστε:
11 «Ο Αγγαίος, λοιπόν, απάντησε και είπε: “Έτσι είναι αυτός ο λαός και έτσι είναι αυτό το έθνος ενώπιόν μου”, λέει ο Ιεχωβά, “και έτσι είναι όλο το έργο των χεριών τους και οτιδήποτε προσφέρουν εκεί. Είναι ακάθαρτο”».—Αγγαίος 2:14.
12. Πώς επηρεάζονταν, λοιπόν, οι θυσίες τις οποίες πρόσφεραν στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά, και επομένως μπορούσε αυτός να τους ευλογεί;
12 Συνέβαινε ό,τι και στην περίπτωση του Ισραηλίτη που γινόταν ακάθαρτος από την επαφή με ένα πτώμα: οτιδήποτε άγγιζε προτού καθαριστεί μέσω ραντίσματος με το νερό που περιείχε τη στάχτη από τη θυσία της κόκκινης δαμαλίδας γινόταν και αυτό ακάθαρτο. Εφόσον το αποκαταστημένο έθνος του Ισραήλ ήταν ακάθαρτο στα μάτια του Ιεχωβά εξαιτίας της παραμέλησης του οίκου της λατρείας Του, μόλυνε τις θυσίες τις οποίες πρόσφερε στον Ιεχωβά στο προσωρινό θυσιαστήριο που είχε χτιστεί στην Ιερουσαλήμ. Υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν δυνατόν να τους ευλογεί ο Ιεχωβά, όχι μόνο πνευματικά αλλά και υλικά; Ασφαλώς όχι.
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ
13. Παρόμοια με το Ιουδαϊκό υπόλοιπο στο έτος 520 Π.Κ.Χ., πώς ήταν ακάθαρτο το Χριστιανικό υπόλοιπο;
13 Παρόμοια ήταν και η κατάσταση που ταλάνιζε το χρισμένο υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Χριστού μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χριστιανικός κόσμος, με τις εκατοντάδες σχισματικές εκκλησίες του, είχε κηλιδωθεί από το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων που σφαγιάστηκαν σε εκείνον τον πιο αιματηρό από όλους τους πολέμους που είχαν διεξαχθεί ως το 1914 Κ.Χ. Το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού προσπάθησε να κρατηθεί καθαρό από τέτοια ενοχή αίματος, καθώς και από άλλου είδους αντιχριστιανική διαγωγή, αλλά δεν τα κατάφερε απόλυτα, γι’ αυτό και έφερε σε έναν βαθμό κοινοτική ευθύνη. Επίσης, διάφορα μέλη του χρισμένου υπολοίπου είχαν υποκύψει στο φόβο για τους υψηλά ιστάμενους ανθρώπους της εξουσίας, προκαλώντας πνευματική βλάβη στον εαυτό τους. «Το να τρέμει κάποιος ανθρώπους στήνει παγίδα, αλλά όποιος εμπιστεύεται στον Ιεχωβά θα προστατευτεί». (Παροιμίες 29:25) Ως αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό το υπόλοιπο είχε αποτραβηχτεί από τη θαρραλέα και δημόσια διακήρυξη της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού και της ημέρας της εκδίκησής Του ενάντια σε αυτό το σπαρασσόμενο από πολέμους και ένοχο αίματος σύστημα πραγμάτων. Το μεταπολεμικό έτος 1919, πώς αισθάνονταν αυτοί καθώς βρίσκονταν μέσα στα «Άγια» του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ως το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων; Αισθάνονταν σαν τον Ησαΐα, ο οποίος είπε:
14. Πώς εκφράστηκε ο Ησαΐας για την ακάθαρτη κατάστασή του στο ναό;
14 «Αλίμονο σε εμένα! Διότι ουσιαστικά έχω κατασιωπηθεί, επειδή άνθρωπος ακάθαρτος στα χείλη είμαι εγώ και ανάμεσα σε λαό ακάθαρτο στα χείλη κατοικώ· διότι τα μάτια μου είδαν τον ίδιο τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων!»—Ησαΐας 6:5.
15. Πότε φέρθηκε στην προσοχή του χρισμένου υπολοίπου εκείνο το όραμα του Ησαΐα σχετικά με το ναό, και με ποια λόγια της βασικής ομιλίας;
15 Η προφητική αυτή κραυγή βγήκε από το στόμα του προφήτη όταν είδε σε θαυματουργικό όραμα τον Ιεχωβά στο ναό του. Εκείνο το όραμα φέρθηκε στην προσοχή του χρισμένου υπολοίπου το έτος 1922 Κ.Χ. Αυτό έγινε την 8η Σεπτεμβρίου 1922, η οποία ονομάστηκε «Η Ημέρα», στη διάρκεια της δεύτερης διεθνούς συνέλευσης που διεξήγαγε ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο και η οποία κράτησε οχτώ ημέρες. Ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά εκφώνησε εκείνη «Την Ημέρα» μια ομιλία, βασικό εδάφιο της οποίας ήταν το Ματθαίος 4:17, και προς το αποκορύφωμα αυτής της ομιλίας είπε:
“Γιατί, λοιπόν, πρέπει να δώσουν το άγγελμα σε εκείνους που δεν εννοούν; Θα ακούσει κανείς; Ο Προφήτης του Κυρίου απαντάει: «“. . . Εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “ο υπηρέτης μου τον οποίο εξέλεξα, για να γνωρίσετε και να έχετε πίστη σε εμένα, και για να κατανοήσετε ότι εγώ είμαι ο Ίδιος. Πριν από εμένα δεν πλάστηκε Θεός, και έπειτα από εμένα συνέχισε να μην υπάρχει κανείς. Εγώ—εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και εκτός από εμένα δεν υπάρχει σωτήρας”. “Εγώ εξήγγειλα και έσωσα και το έκανα να ακουστεί, όταν δεν υπήρχε ανάμεσά σας ξένος θεός. Έτσι λοιπόν, εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “και εγώ είμαι ο Θεός”».—Ησαΐας 43:8-12.
”Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε ότι όσοι ανήκουν στην τάξη του ναού είναι φανερό ότι θεωρούνται μάρτυρες του Κυρίου κατά τον καιρό αυτόν, για να φέρουν το άγγελμα της παρηγοριάς στο λαό, ότι η Βασιλεία των ουρανών είναι παρούσα . . . Από αυτό καταφαίνεται δε ότι το θέλημα του Θεού είναι να μεγαλυνθεί το όνομά του, για να γνωρίσουν οι λαοί ότι αυτός είναι ο Κύριος, και ότι το θέλημα του Θεού είναι να υπάρχει ένας λαός του κατά τον καιρό αυτόν της δυσφορίας πάνω στη γη, τελείως αποχωρισμένος και διακεκριμένος από τους άλλους, και να στέκεται ως μάρτυράς του κηρύττοντας άφοβα το άγγελμα: «Η βασιλεία των ουρανών πλησίασε».
”. . . Από το 1914 ο Βασιλιάς της δόξας ανέλαβε τη δύναμή του και βασιλεύει. Καθάρισε τα χείλη της τάξης του ναού και τους εξαπέστειλε με το επίκαιρο άγγελμα. Η σπουδαιότητα του αγγέλματος της βασιλείας δεν είναι δυνατόν να υποτιμηθεί. Είναι το άγγελμα των αγγελμάτων. Είναι το άγγελμα της παρούσας ώρας, και υποχρεούνται οι δούλοι του Κυρίου να το διακηρύξουν. . . .
”. . . Να είστε πιστοί και αληθινοί μάρτυρες για τον Κύριο. Πηγαίνετε μπροστά στη μάχη, ώσπου κάθε κατάλοιπο της Βαβυλώνας να μείνει έρημο. Διακηρύξτε το άγγελμα σε όλα τα μήκη και πλάτη. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίσει ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων. Αυτή είναι η πιο ένδοξη ημέρα. Κοιτάξτε, ο Βασιλιάς βασιλεύει! Εσείς είστε οι διαφημιστές του. Γι’ αυτό διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλιά και τη βασιλεία του”.—Η Σκοπιά, 1η Νοεμβρίου 1922, σελίδες 337, 338.
16. (α) Τι επιθυμούσαν τώρα να κάνουν εκείνοι που δέχτηκαν να καθαρίσουν τα χείλη τους; (β) Τι δείχνει αν ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό όλοι όσοι ήταν συνταυτισμένοι με το χρισμένο υπόλοιπο τότε;
16 Πολλά μέλη του χρισμένου υπολοίπου διέκριναν ότι υπήρχε ανάγκη να εξαγνίσουν τα χείλη τους, όπως και ο προφήτης Ησαΐας εξάγνισε τα χείλη του σαν με φωτιά για να διακηρύξει περαιτέρω το άγγελμα του Ιεχωβά, ο οποίος βρισκόταν στο ναό Του. (Ησαΐας 6:6-10) Επιθυμούσαν ειλικρινά να συμμετάσχουν περαιτέρω στο έργο της σύναξης εκείνων τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός θα καθιστούσε συνιερείς του Ιησού Χριστού στους ουρανούς, ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των 144.000 υφιερέων. Αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό όλοι όσοι ανήκαν τότε στο πνευματικό υπόλοιπο. Για παράδειγμα, το έτος 1922 και προτού εκδοθεί το τεύχος της 1ης Μαΐου της Σκοπιάς, ένας από τους πέντε άντρες της εκδοτικής επιτροπής αυτού του περιοδικού, μαζί με τη σύζυγό του, εγκατέλειψε τη θεοκρατική οργάνωση και αναζήτησε άλλη απασχόληση. Υπήρχαν και άλλοι που ενήργησαν παρόμοια εκείνον τον καιρό ή αργότερα. Το να είναι διαφημιστές της βασιλείας του Θεού και να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για αυτόν το σκοπό με καθαρισμένα χείλη ήταν κάτι που δεν τους βόλευε. Άλλες απαιτήσεις επίσης που ίσχυαν για τους πνευματικούς υφιερείς στα Άγια του ναού του Ιεχωβά ήταν υπερβολικές για αυτούς. Έγιναν ακάθαρτοι εξαιτίας της αδιαφορίας τους, της απάθειάς τους και της επιστροφής τους σε κοσμικά ενδιαφέροντα.
17. (α) Πώς επηρέασε αυτή η ακαθαρσία την υπόλοιπη θεοκρατική οργάνωση του Ιεχωβά; (β) Ποια στάση ευλογεί Αυτός;
17 Τέτοιου είδους ακαθαρσία, η έλλειψη αφοσίωσης στην πλήρη λατρεία του αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό του, μολύνει την υπόλοιπη θεοκρατική οργάνωση. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν εκχέει την ευλογία του. Η ολόκαρδη αφοσίωση στην προώθηση της αγνής του λατρείας οδηγεί σε αποκατάσταση της εύνοιας του Θεού και στις ευλογίες τις οποίες υποσχέθηκε. Αυτό το σημαντικό γεγονός τονίστηκε από τον ίδιο τον Θεό όταν είπε στους ιερείς προς τους οποίους είχε απευθύνει ο Αγγαίος τις ερωτήσεις:
18. Πριν από αυτή την ημέρα κατά την οποία προφήτευσε ο Αγγαίος, ποια ήταν η οικονομική κατάσταση του υπολοίπου, και γιατί θα τους ευλογούσε τώρα ο Ιεχωβά από αυτή την ημέρα και στο εξής;
18 «“Και τώρα, παρακαλώ, προσηλώστε την καρδιά σας σε αυτό από τούτη την ημέρα και στο εξής, ενόσω δεν είχε ακόμη τοποθετηθεί πέτρα πάνω σε πέτρα στο ναό του Ιεχωβά, από τότε που συνέβαιναν αυτά τα πράγματα—πήγαινε κάποιος σε έναν σωρό είκοσι μέτρων, αλλά υπήρχαν δέκα· πήγαινε κάποιος στη λεκάνη του πατητηριού για να βγάλει πενήντα μέτρα από το πατητήρι του κρασιού, αλλά υπήρχαν είκοσι· σας πάταξα με ανεμόκαμα στις καλλιέργειες και με μυκητίαση των φυτών και με χαλάζι, πάταξα όλο το έργο των χεριών σας, και κανείς από εσάς δεν στράφηκε σε εμένα”, λέει ο Ιεχωβά—“Προσηλώστε την καρδιά σας, παρακαλώ, σε αυτό από τούτη την ημέρα και στο εξής, από την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα, από την ημέρα που τέθηκε το θεμέλιο του ναού του Ιεχωβά· προσηλώστε την καρδιά σας σε αυτό: Υπάρχει ως τώρα σπόρος στο λάκκο της αποθήκευσης των σιτηρών; Και ως τώρα, το κλήμα και η συκιά και η ροδιά και το ελαιόδεντρο—δεν έχει καρποφορήσει, έτσι δεν είναι; Από αυτή την ημέρα θα παρέχω ευλογία”».—Αγγαίος 2:15-19.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ
19. Από εκείνη την εικοστή τέταρτη ημέρα του Χισλέβ και έπειτα, ως προς τι μπορούσε το Ιουδαϊκό υπόλοιπο να δοκιμάσει τον Ιεχωβά, και τι τους επέτρεπε να αναμένουν η διαθήκη του νόμου Του;
19 Βρισκόμαστε στην εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα (Χισλέβ)· αυτή την εποχή θα έπρεπε να υπήρχαν αυξημένες φθινοπωρινές βροχές, ακόμη και χιόνι στις βουνοκορφές. Εκείνη την ημέρα, το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο άρχισε ξανά τις εργασίες στα θεμέλια του ναού, σαν να έθεταν πάλι τα θεμέλια από την αρχή. (Έσδρας 3:8-12) Από εκείνη την αξιοσημείωτη ημέρα και έπειτα, το Ιουδαϊκό υπόλοιπο μπορούσε να δοκιμάσει τον Ιεχωβά για να δει αν θα εκπλήρωνε τη χαρμόσυνη υπόσχεσή του. Οι ξηρασίες θα ανήκαν πια στο παρελθόν, το ίδιο και η μυκητίαση των φυτών και το καταστροφικό χαλάζι, και δεν θα υπήρχαν πια ελλείψεις βασικών τροφίμων. Και δεν υπάρχει τίποτα στη Βιβλική ιστορία το οποίο να δείχνει ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Εφόσον αυτοί ενέμειναν θαρραλέα στο έργο του ναού μέχρι την αποπεράτωσή του, και ο Ιεχωβά ενέμεινε πιστά στην υπόσχεσή του. Όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί στα πλαίσια της διαθήκης του νόμου Του η οποία είχε μεσίτη τον Μωυσή τον προφήτη Του, η ολόψυχη αφοσίωσή τους στη λατρεία Του θα ανταμειβόταν με υλική ευημερία στη θεόδοτη γη τους.—Δευτερονόμιο 28:1-14.
20. Τι είδους ευημερία είχε λόγο να αναμένει το χρισμένο υπόλοιπο για το ότι ανέλαβε εκ νέου το έργο του υπέρ της αληθινής λατρείας του Ιεχωβά, και πώς έγινε έκδηλη αυτή η ευημερία;
20 Αυτό θα πρέπει να επαληθεύτηκε τότε στην περίπτωση του Ιουδαϊκού υπολοίπου το οποίο είχε στρέψει την προσοχή του στο ναό, αν αυτά που συνέβησαν τότε σε εκείνους προσκίαζαν ό,τι συνέβη στο χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων από το 1919 Κ.Χ. και μετά. Η εκ νέου ανάληψη των ιερατικών ευθυνών στα Άγια του αληθινού, πνευματικού ναού του Ιεχωβά αποτέλεσε σημείο στροφής για το χρισμένο υπόλοιπο των μαθητών του Χριστού οι οποίοι επέζησαν από τις δοκιμασίες και τις θλίψεις του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου των ετών 1914-1918 Κ.Χ. Εφόσον ήταν πνευματικοί Ισραηλίτες και είχαν την προοπτική ουράνιας κληρονομιάς, δεν ανέμεναν υλικές ευλογίες για την πιστότητά τους, κάτι που είχαν λόγο να αναμένουν οι φυσικοί Ισραηλίτες στην εποχή του Αγγαίου. Σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Θεού, το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων ανέμενε πνευματική ευημερία. Και δεν απογοητεύτηκαν. Το ότι έθεσαν σε δοκιμή τις υποσχέσεις του Θεού δεν ήταν μια μάταιη ενέργεια. Παρά την αυξανόμενη αντίσταση του κόσμου και την οδύνη των κοσμικών εθνών που βρίσκονται σε αδιέξοδο όσον αφορά τα δεινά τα οποία τους πλήττουν, το έργο που έκανε το χρισμένο υπόλοιπο για την προώθηση της αληθινής λατρείας στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά ευημέρησε, επεκτάθηκε, έφερε άφθονα αποτελέσματα.
21. Πού μπορούμε να βρούμε το υπόμνημα αυτής της πνευματικής ευημερίας του πιστού υπολοίπου, και τι αποδεικνύει αυτό ως προς την υπόσχεση του Ιεχωβά;
21 Οι εναντιούμενοι—σε θρησκευτικό, πολιτικό, δικαστικό και κοινωνικό επίπεδο—παρατήρησαν αυτό το αδιαφιλονίκητο γεγονός. Για ένα αναλυτικό υπόμνημα της πνευματικής ευημερίας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε στις ετήσιες εκθέσεις που έχουν δημοσιευτεί στις στήλες του περιοδικού Σκοπιά από το 1919 και μετά καθώς και στα Βιβλία Έτους από το 1927, όπου παρουσιάζονται εκθέσεις για την παγκόσμια αύξηση του έργου κηρύγματος “αυτών των καλών νέων της βασιλείας” σε όλη την κατοικημένη γη καθώς και του έργου μαθήτευσης ανθρώπων από όλα τα έθνη, όπως πρόσταξε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Αρχιερέας του Ιεχωβά. (Ματθαίος 24:14· 28:18-20· Πράξεις 1:8· Εβραίους 2:17 ως 3:1) Το ανεξάλειπτο υπόμνημα της σύγχρονης ιστορίας πιστοποιεί ακράδαντα το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος δεν μπορεί να πει ψέματα, τήρησε την υπόσχεσή του ότι θα παρείχε ευλογίες. Ποτέ δεν Τον υπηρετούμε μάταια.—Ιησούς του Ναυή 23:14· Ψαλμός 138:2· 1 Κορινθίους 15:58.
Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
22, 23. (α) Σε ποιον απευθύνθηκε η τελική προφητεία του Αγγαίου, και για ποιο πράγμα ήθελε να εκφράσει την εκτίμησή του ο Ιεχωβά; (β) Σε εκείνη την προφητεία, τι υποσχέθηκε να εξαλείψει ο Ιεχωβά, και τι θα έκανε στον Ζοροβάβελ;
22 Το έτος 520 Π.Κ.Χ., την πρώτη ημέρα του έκτου σεληνιακού μήνα (Ελούλ), ο πρώτος προφητικός λόγος τον οποίο έδωσε ο Ιεχωβά στον Αγγαίο απευθυνόταν «στον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον κυβερνήτη του Ιούδα», καθώς και «στον Ιησού, το γιο του Ιωσεδέκ, τον αρχιερέα». (Αγγαίος 1:1) Σχεδόν τέσσερις μήνες αργότερα, η τελική θεόπνευστη προφητεία του Αγγαίου απευθύνεται αποκλειστικά στον ίδιο κυβερνήτη της περσικής επαρχίας του Ιούδα, τον Ζοροβάβελ. Αυτός ανταποκρίθηκε υπάκουα στην ενθάρρυνση που έδωσε ο Ιεχωβά μέσω των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία, και τώρα, υπό τη διακυβέρνησή του, ξεκίνησαν και πάλι οι εργασίες στα θεμέλια του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, καθώς επιδείχθηκε μεγάλο θάρρος και αγνοήθηκε η καταχρηστική απαγόρευση που είχε επιβάλει ένας παραπληροφορημένος βασιλιάς της Περσίας. (Έσδρας 4:17-24) Το εκτίμησε αυτό ο Ιεχωβά Θεός; Ναι, και για να εκφράσει την εκτίμησή του έστειλε ένα προσωπικό άγγελμα στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Διαβάζουμε:
23 «Και ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε δεύτερη φορά στον Αγγαίο την εικοστή τέταρτη ημέρα του μήνα, λέγοντας: “Πες στον Ζοροβάβελ, τον κυβερνήτη του Ιούδα: «Θα σείσω τους ουρανούς και τη γη. Και θα ανατρέψω το θρόνο βασιλείων και θα αφανίσω την ισχύ των βασιλείων των εθνών· και θα ανατρέψω το άρμα και τους αναβάτες του, και τα άλογα και οι αναβάτες τους θα πέσουν, ο καθένας από το σπαθί του αδελφού του»”. “«Εκείνη την ημέρα», λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, «θα πάρω εσένα Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον υπηρέτη μου», λέει ο Ιεχωβά· «και θα σε καταστήσω σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, επειδή εσένα έχω εκλέξει», λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων”».—Αγγαίος 2:20-23.
24. Τίνος την επιδοκιμασία κέρδισε ο Ζοροβάβελ προβαίνοντας σε εκείνη την τολμηρή ενέργεια την εικοστή τέταρτη ημέρα του Χισλέβ, και γιατί αυτή η επιδοκιμασία ήταν το μόνο που είχε σημασία;
24 Εκείνη την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου σεληνιακού μήνα (Χισλέβ), στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσίας, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ προέβη σε μια τολμηρή ενέργεια, αψηφώντας προφανώς την κραταιά Περσική Αυτοκρατορία. Προέβη, όμως, σε αυτή την καλή και ορθή ενέργεια υπακούοντας στον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Τώρα, μέσω του προφήτη Αγγαίου, κέρδισε την έκφραση της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Τι σημασία είχε, λοιπόν, η αποδοκιμασία ή οι αντιρρήσεις των ανθρώπων; Είχε την επιδοκιμασία της Ύψιστης Πηγής εξουσίας, του Θεοκρατικού Κυβερνήτη του έθνους του Ισραήλ. Αυτόν τον Θεό θα πρέπει να υπακούει κανείς ως κυβερνήτη, και όχι τους ανθρωποποίητους κυβερνήτες. Μάλιστα, ο Θεοκρατικός Κυβερνήτης του Ισραήλ μπορούσε να σείσει και να “απομακρύνει” τους ουρανούς και τη γη. Τι μπορούσαν, λοιπόν, να κάνουν τα πνευματικά πλάσματα και οι άνθρωποι που απαρτίζουν αυτούς τους ουρανούς και τη γη ώστε να ανατρέψουν, να ματαιώσουν, να πολεμήσουν με επιτυχία τους ρητούς σκοπούς του; Τίποτα! Δαίμονες και άνθρωποι μαζί δεν μπορούν να θριαμβεύσουν εναντίον του. Αυτός μπορεί να τους σείσει όλους.
25. Τι συνοδεύει αυτό το σείσιμο των ουρανών και της γης, και γιατί αρμόζει σε ένα πρόσωπο σαν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων το να παράσχει τις λεπτομέρειες αυτού του γεγονότος;
25 Τι συνοδεύει αυτό το σείσιμο των ουρανών και της γης από τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, ή τι προκύπτει από αυτό; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων εξηγεί, λέγοντας: «Και θα ανατρέψω το θρόνο βασιλείων και θα αφανίσω την ισχύ των βασιλείων των εθνών· και θα ανατρέψω το άρμα και τους αναβάτες του, και τα άλογα και οι αναβάτες τους θα πέσουν, ο καθένας από το σπαθί του αδελφού του». (Αγγαίος 2:22) Πόσο καλά αρμόζει στον Θεό, που αποκαλεί τον εαυτό του Ιεχωβά των στρατευμάτων, να λέει ότι θα αναλάβει δράση εναντίον των στρατιωτικών δυνάμεων του κόσμου της ανθρωπότητας! Τέτοιες ένοπλες δυνάμεις, είτε για επιθετικούς είτε για αμυντικούς σκοπούς, αποτελούν πράγματι «την ισχύ των βασιλείων των εθνών». Τα έθνη του εικοστού αιώνα Κ.Χ. έχουν υιοθετήσει αυτή τη θεωρία, και έτσι όλα τα έθνη εξοπλίζονται, μερικά δε με τα πιο απίθανα όπλα που μπορεί να επινοήσει η σύγχρονη επιστήμη. Αλλά αυτοί οι εξοπλισμοί και οι άρτια εκπαιδευμένες στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούν μάταιη ελπίδα για την εξασφάλιση μόνιμης σταθερότητας όσον αφορά το θρόνο, δηλαδή την κυβερνητική θέση, των βασιλείων των εθνών. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι σε θέση να αφανίσει μια τέτοια «ισχύ».
26. Τι μπορούμε να πούμε για το αν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων χρειάζεται να εμφανιστεί προσωπικά για να τον πολεμήσουν οι εχθροί του ή για να τους πολεμήσει αυτός;
26 Η Περσική Αυτοκρατορία, ως η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, αποδείχτηκε σταθερή επί ένα διάστημα λίγο μεγαλύτερο από διακόσια χρόνια. Τα άλογά της, οι άμαξές της και οι αναβάτες τους, ακόμη και οι ελέφαντες που είχε στο στρατό της, δεν αποσόβησαν την ανατροπή της από τον Μέγα Αλέξανδρο της Ελλάδας. Τα άλογα, οι άμαξες και οι αναβάτες τους δεν μπορούν να πολεμήσουν άμεσα τον αόρατο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ούτε χρειάζεται να εμφανιστεί προσωπικά ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για να πολεμήσει στρατιωτικές δυνάμεις στη γη. Αόρατα, μπορεί να ασκήσει την ακατανίκητη δύναμή του και να τους βάλει να πολεμήσουν ο ένας τον άλλον, είτε εξαιτίας του τρόμου τους που τους οδηγεί σε πανικό είτε μέσω σφοδρών συγκρούσεων. Μπορεί να ενσπείρει αναρχία σε όλους τους εχθρούς του. Το έκανε αυτό στο παρελθόν και υπόσχεται ότι θα το κάνει ξανά. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ ήταν εξοικειωμένος με τέτοια παλιότερα περιστατικά. (Κριτές 7:19-22· 2 Χρονικών 20:22-24) Είχε λόγους να πιστεύει ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε να νικήσει για άλλη μια φορά τους εχθρούς του λαού Του κάνοντάς τους να στρέψουν τα όπλα τους ο ένας εναντίον του άλλου.
27. Πώς θα επηρεαζόταν ο Ζοροβάβελ ως σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά από το σείσιμο των ουρανών και της γης και των εθνών;
27 Εντούτοις, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων δεν δήλωσε ότι είχε σκοπό να σείσει τον πιστό, υπάκουο λαό του που αφοσιώθηκε στην ανοικοδόμηση του οίκου της λατρείας Του και στη συνέχιση της καθαρής λατρείας εκεί. Ούτε θα καθαιρούνταν ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ από τον Πέρση αυτοκράτορα επειδή προχώρησε στην οικοδόμηση του ναού προτού λάβει επίσημη εξουσιοδότηση από τον Βασιλιά Δαρείο Α΄. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί, όπως ακριβώς δεν μπορεί να αφαιρεθεί ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι από το δεξί χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ας σειστούν οι ουρανοί και η γη! Ας σειστούν τα πάνοπλα έθνη! Η θέση, όμως, του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ θα ήταν σταθερή, ακλόνητη. Αυτό ήταν το νόημα της διαβεβαίωσης που έδινε τώρα ο Ιεχωβά στον Ζοροβάβελ:
28, 29. Πόσο μεγάλη αντίθεση υπήρχε ανάμεσα στην υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά στον Ζοροβάβελ για το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι και στην εξαγγελία Του για τον Βασιλιά Ιωαχίν, ή αλλιώς Χονία;
28 «“Εκείνη την ημέρα”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “θα πάρω εσένα Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον υπηρέτη μου”, λέει ο Ιεχωβά· “και θα σε καταστήσω σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, επειδή εσένα έχω εκλέξει”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».—Αγγαίος 2:23.
29 Πόσο μεγάλη αντίθεση υπήρχε ανάμεσα σε αυτή τη θεϊκή προφητεία και στα λόγια που εμπνεύστηκε να πει ο προφήτης Ιερεμίας για τον Ιωαχίν (ή αλλιώς Ιεχονία και Χονία), ο οποίος είχε βασιλέψει τρεις μήνες και δέκα ημέρες στην Ιερουσαλήμ, το 618-617 Π.Κ.Χ., και ο οποίος ήταν παππούς του Ζοροβάβελ! (1 Χρονικών 3:17-19· 2 Χρονικών 36:9, 10) Αναφερόμενος στον Ιωαχίν ως Χονία, ο Ιερεμίας είπε: «“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”, λέει ο Ιεχωβά, “ακόμη και αν ο Χονίας, ο γιος του Ιωακείμ, ο βασιλιάς του Ιούδα, ήταν το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί μου χέρι, από εκεί θα σε έβγαζα! Και θα σε δώσω στο χέρι εκείνων που ζητούν την ψυχή σου και στο χέρι εκείνων που φοβάσαι και στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας, και στο χέρι των Χαλδαίων”. . . . Ω! γη, γη, γη, άκουσε το λόγο του Ιεχωβά. Αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Καταγράψτε αυτόν τον άνθρωπο ως άτεκνο, ως ακμαίο άντρα που δεν θα έχει επιτυχία στις ημέρες του· διότι από τους απογόνους του ούτε ένας δεν θα έχει επιτυχία, καθισμένος στο θρόνο του Δαβίδ και κυβερνώντας πια στον Ιούδα”».—Ιερεμίας 22:24-30.
30. (α) Πόσο πολύτιμο ήταν το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι για τον κάτοχό του; (β) Γιατί ήταν άξια σεβασμού η επίσημη θέση του Ιωαχίν, και γιατί τον “πέταξε” ο Ιεχωβά;
30 Από αυτή τη θεϊκή διακήρυξη εναντίον του παππού του Ζοροβάβελ γίνεται αντιληπτό ότι το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι ήταν κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για έναν αξιωματούχο. Έφερε το όνομα του κατόχου του και χρησιμοποιούνταν σε επίσημες υποθέσεις ως σφραγίδα με την υπογραφή του κατόχου, επικυρώνοντας έτσι κάποιο έγγραφο. (Γένεση 38:18-26· 41:42· 1 Βασιλέων 21:8) Γι’ αυτό, αν ο παππούς του Ζοροβάβελ, ο Βασιλιάς Ιωαχίν, ήταν σαν σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του Ιεχωβά, τότε θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά πολύτιμος για τον Ιεχωβά. Και πράγματι, είχε χριστεί βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, και έτσι έγινε «ο χρισμένος του Ιεχωβά» και κάθησε «στο θρόνο του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, έστω και αν αυτό δεν κράτησε παρά τρεις μήνες και δέκα ημέρες. (1 Σαμουήλ 24:6, 10· Θρήνοι 4:20· 1 Χρονικών 29:23) Γι’ αυτόν το λόγο άξιζε, και ήταν απαίτηση, να δείχνεται ιδιαίτερος σεβασμός από τους ανθρώπους στον Βασιλιά Ιωαχίν. Παρά την επίσημη σχέση, όμως, που είχε με τον Ιεχωβά, έγινε αποκρουστικός στον Ιεχωβά επειδή ακολούθησε τις πονηρές οδούς του πατέρα του, του Βασιλιά Ιωακείμ. Αγανακτισμένος, ο Ιεχωβά τον “έβγαλε” και τον “πέταξε”, επιτρέποντας να οδηγηθεί αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και να φυλακιστεί εκεί.
31. Γιατί το γεγονός ότι ο Ζοροβάβελ έγινε κυβερνήτης του Ιούδα το 537 Π.Κ.Χ. δεν αποτελούσε αντίφαση με τα όσα είχε πει ο Ιεχωβά για τον παππού του Ζοροβάβελ στο εδάφιο Ιερεμίας 22:30;
31 Αλλά τι γίνεται τώρα; Ογδόντα χρόνια αργότερα, το 537 Π.Κ.Χ., ο εγγονός του Ιωαχίν ο Ζοροβάβελ απελευθερώνεται από την εξορία στη Βαβυλώνα και γίνεται κυβερνήτης της περσικής επαρχίας του Ιούδα, με έδρα του την Ιερουσαλήμ. (Έσδρας 1:1 ως 4:3) Δεν αποτελούσε αυτό αντίφαση με τα όσα είχε πει ο Ιεχωβά στον παππού του Ζοροβάβελ, στο εδάφιο Ιερεμίας 22:30; Όχι· ο αιχμάλωτος Ιωαχίν παρέμεινε “άτεκνος” από την άποψη ότι κανένας από τους γιους του δεν κάθησε στο θρόνο του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Μάλιστα ο θείος του ο Ματτανίας, ο οποίος μετονομάστηκε σε Σεδεκίας, τον διαδέχθηκε στο θρόνο του Δαβίδ μόνο και μόνο για να χάσει το θρόνο το 607 Π.Κ.Χ., στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους. Ο θρόνος του Δαβίδ ανατράπηκε και δεν εδραιώθηκε ποτέ ξανά στην κατά γράμμα, επίγεια Ιερουσαλήμ. (Ιεζεκιήλ 21:25-27) Τότε, το 607 Π.Κ.Χ., άρχισαν τα 2.520 χρόνια των καιρών των εθνών, κατά τα οποία η Ιερουσαλήμ, δηλαδή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού την οποία συμβόλιζε αυτή, θα καταπατούνταν από τα έθνη. Σε εκπλήρωση της προφητείας, κανένας από τους αρκετούς γιους του Ιωαχίν δεν κάθησε στο θρόνο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ ως βασιλικός απόγονος του Δαβίδ. Ο εγγονός του ο Ζοροβάβελ δεν κάθησε στο βασιλικό θρόνο του Δαβίδ, αλλά στην έδρα του κυβερνήτη, διορισμένος από τον Βασιλιά Κύρο.
32. Πώς αποτέλεσε ο Ζοροβάβελ σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά, και γιατί αυτός ήταν πολύτιμος για τον Ιεχωβά ενώ ο βασιλιάς παππούς του δεν ήταν;
32 Αν και από ανθρώπινη σκοπιά το αξίωμα που κατείχε ο Ζοροβάβελ ήταν κατώτερο από αυτό του παππού του, ο ίδιος έγινε κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για τον Ιεχωβά, σαν ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Και αυτό για τον ακριβώς αντίθετο λόγο από αυτόν για τον οποίο ο Βασιλιάς Ιωαχίν δεν ήταν πολύτιμος και “πετάχτηκε”, δηλαδή, επειδή τήρησε τις εντολές του Ιεχωβά και εκδήλωσε θαρραλέα αφοσίωση στην καθαρή λατρεία του Ιεχωβά στο ναό του. Σαν ένα ζωντανό σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, υπηρέτησε τον Ιεχωβά των στρατευμάτων με επίσημο τρόπο, προς δόξα και αίνο του αγίου ονόματος του Ιεχωβά. Ενώ ο ουράνιος Αρχηγός των στρατευμάτων απέρριψε τον Βασιλιά Ιωαχίν, εντούτοις “εξέλεξε” τον πιστό εγγονό εκείνου, τον Ζοροβάβελ. Ο θεοκρατικός Κυρίαρχος του σύμπαντος μπορούσε να σείσει τους ουρανούς και τη γη και όλα τα κοσμικά, στρατιωτικοποιημένα έθνη, αλλά δεν επρόκειτο να σείσει τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και να τον απομακρύνει από την τιμητική θέση υπηρεσίας την οποία κατείχε στην ορατή θεοκρατική οργάνωση. Τα όσα είπε αργότερα για τον Ζοροβάβελ μέσω του προφήτη Ζαχαρία (4:6-10) το επιβεβαίωσαν αυτό.
Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
33. (α) Γιατί δεν περιορίστηκε η οριστική εκπλήρωση της προφητείας του Αγγαίου στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ.; (β) Τίνος τύπος είναι ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ;
33 Μήπως η οριστική εκπλήρωση αυτής της προφητείας περιορίζεται στον Ζοροβάβελ, τον κυβερνήτη της περσικής επαρχίας του Ιούδα τον έκτο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία; Σαφώς όχι! Αυτός ήταν τύπος κάποιου μεγαλύτερου προσώπου. Τίνος; Εκείνου του οποίου υπήρξε τιμημένος πρόγονος, εκείνου με τον οποίο τελειώνει η γενεαλογική γραμμή του στα Βιβλικά αρχεία, δηλαδή, του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 1:1-16· Λουκάς 3:23-27) Αυτός ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ είναι τώρα ο ουράνιος Κυβερνήτης της ορατής θεοκρατικής οργάνωσης του Ιεχωβά στη γη, δηλαδή, του χρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ. (Γαλάτες 6:16· Ρωμαίους 2:28, 29· Αποκάλυψη 7:4-8) Αυτοί αποκαταστάθηκαν από τα πνευματικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης το 1919 Κ.Χ., όπως δείχνουν τα γεγονότα. Σαν το αρχαίο υπόλοιπο των Ιουδαίων εξορίστων, απελευθερώθηκαν από τη Βαβυλωνιακή παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας για να αφοσιωθούν πρωταρχικά στα πράγματα που αφορούν την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του.
34. Με ποια έννοια αποτελεί αυτός τον βασικό Προωθητή του έργου που σχετίζεται με το ναό του Ιεχωβά;
34 Ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, ως ο ουράνιος Κυβερνήτης του πνευματικού Ισραήλ, αποτελεί τον βασικό Προωθητή του έργου που σχετίζεται με το ναό του Ιεχωβά. Διευθετεί έτσι τα πράγματα ώστε οι χρισμένοι μαθητές του να έχουν έναν τόπο για να υπηρετούν ως πνευματικοί υφιερείς στα Άγια εκείνου του ναού.—Ιωάννης 17:17-19.
35. Πώς το όνομα Ζοροβάβελ, παρά την έννοιά του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα για τον ουράνιο Κυβερνήτη, τον Ιησού Χριστό;
35 Το ότι το όνομα Ζοροβάβελ, που σημαίνει «Σπέρμα της Βαβυλώνας», εφαρμόζεται στον ουράνιο Ιησού Χριστό ως Κυβερνήτη δεν πρέπει να μας προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος δεν ήταν ποτέ μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Εντούτοις, το υπόλοιπο των χρισμένων μαθητών που επέζησαν από τις δοκιμασίες και τους διωγμούς στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου είχαν φερθεί εκείνη την περίοδο κάτω από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών εραστών της. Σύμφωνα με τον κανόνα ο οποίος ορίζει πως ό,τι γίνεται σε εκείνους είναι σαν να γίνεται σε αυτόν, ο μεγαλύτερος Κυβερνήτης Ζοροβάβελ (που εκπροσωπείται από το χρισμένο υπόλοιπο) ήταν και αυτός στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και έτσι παρομοιάζεται με τον Ζοροβάβελ ο οποίος γεννήθηκε πραγματικά στην αρχαία Βαβυλώνα και επομένως μπορούσε να ονομάζεται «Σπέρμα της Βαβυλώνας». Αυτός οδήγησε το πιστό, χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών έξω από μια Βαβυλώνα μεγαλύτερη από την αρχαία πόλη στον ποταμό Ευφράτη, ελευθερώνοντάς τους μέσω της αλήθειας του. (Ιωάννης 8:32) Με αυτόν ως Κυβερνήτη, η ορατή, επίγεια θεοκρατική οργάνωση έχει καλή διακυβέρνηση.
36. Πώς παραβάλλεται ο ουράνιος Κυβερνήτης με τον αρχαίο Ζοροβάβελ όσον αφορά την πολυτιμότητα και το θάρρος, και ποιοι τον μιμούνται σήμερα στη γη;
36 Αυτός ο Κυβερνήτης που είναι σαν τον Ζοροβάβελ είναι εξαιρετικά πολύτιμος για τον Ιεχωβά Θεό, όπως το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι, που φέρει το θεϊκό όνομα. Ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τον αγιασμό του ονόματος του ουράνιου Πατέρα του. (Ματθαίος 6:9, 10· Ιωάννης 12:28· 17:6-12) Είναι άφοβος, σαν τον αρχαίο Ζοροβάβελ. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ ενισχύθηκε ώστε να μη φοβηθεί να αψηφήσει την Περσική Αυτοκρατορία, την Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας. Σήμερα ο ουράνιος Κυβερνήτης του πνευματικού Ισραήλ δεν φοβάται την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, δηλαδή την αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμη, ούτε την Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, δηλαδή το διεθνή οργανισμό για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, που τώρα απαρτίζεται από τα 132 μέλη των Ηνωμένων Εθνών. (Αποκάλυψη 17:7-17) Όπως ο ουράνιος Κυβερνήτης του, έτσι και το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ δεν φοβάται αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις. Με αφοβιά συνεχίζουν να εργάζονται παγκόσμια στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για τα συμφέροντα της καθαρής λατρείας.
37. Πώς ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ είναι σαν σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του Ιεχωβά όσον αφορά τη χρησιμότητα και την πολυτιμότητα;
37 Δεν χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι για να σφραγίσουν με το όνομα του κατόχου του ένα έγγραφο, ώστε να αποδείξουν ότι προερχόταν πράγματι από αυτόν και εξέφραζε το θέλημα, το σκοπό ή τις οδηγίες του; Ναι. Με όμοιο τρόπο, ο αντιτυπικός Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, χρησιμοποιείται από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων για να εκπληρώσει τις προφητείες και τις υποσχέσεις και έτσι να αποδείξει ότι εκείνες οι καταγραμμένες εξαγγελίες προέρχονται πραγματικά από τη θεϊκή, αλάθητη Πηγή και αποτελούν τη θεϊκή αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, δικαιώνεται το όνομα και ο λόγος του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι τόσο πολύτιμος για τον Ιεχωβά όπως ένα επίσημο σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι. «Διότι όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το “Αμήν” που λέγεται για δόξα στον Θεό από εμάς [τους Χριστιανούς μαθητές]».—2 Κορινθίους 1:20.
38. Γιατί δεν έχει να φοβηθεί τίποτα ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ από το σείσιμο του ουρανού, της γης και των εθνών σήμερα, και πώς θα εξασφαλίσει καλή διακυβέρνηση για τους λάτρεις του Ιεχωβά;
38 Από το τέλος των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ., οι συμβολικοί ουρανοί και η συμβολική γη σείονται. Τα έθνη του κόσμου της ανθρωπότητας σείονται ανήμπορα να σταθεροποιήσουν το κοσμικό σύστημα πραγμάτων. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων επιτελεί το σείσιμο, όπως ακριβώς είπε στον αρχαίο Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Το σείσιμο, που είναι ανθρωπίνως ανεξέλεγκτο, θα φτάσει στο αποκορύφωμά του στη «μεγάλη θλίψη» που τώρα φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά, έπειτα από την οποία ο Σατανάς θα ριχτεί στην άβυσσο. (Ματθαίος 24:21, 22) Αλλά ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ, ο Ιησούς Χριστός, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από αυτό το σείσιμο. Η θέση την οποία κατέχει ως ουράνιος Κυβερνήτης είναι ακλόνητα εδραιωμένη. Η δική του βασιλεία είναι «βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί». (Εβραίους 12:28) Δεν πρόκειται να “απομακρυνθεί” αυτή, αλλά θα χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στην «απομάκρυνση» της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των σημερινών παγκόσμιων δυνάμεων, αφανίζοντας τη στρατιωτική της “ισχύ” στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψη 16:13-16· 17:12-14· 19:11-21) Από τότε και έπειτα, θα ευλογεί όλους τους λάτρεις του Ιεχωβά Θεού που θα ζουν στον πνευματικό ναό του και θα τους παρέχει καλή διακυβέρνηση για πάντα.
39. Για ποιο λόγο είμαστε εμείς, οι λάτρεις του Ιεχωβά, ευτυχισμένοι σήμερα;
39 Εμείς, οι λάτρεις που υπηρετούμε στον αληθινό ναό, είμαστε ευτυχισμένοι για το ότι απολαμβάνουμε ήδη θεϊκές ευλογίες καθώς και την καλή διακυβέρνηση του διορισμένου από τον Ιεχωβά ουράνιου Κυβερνήτη, ενόσω σείεται ο κόσμος των ψεύτικων λάτρεων.