Κεφάλαιο 8

Έλεος στους Διωκόμενους, Αλλά Κρίση στους Διώκτες

 1. Πόσος καιρός πέρασε από την τελική προφητεία του Αγγαίου χωρίς να μεσολαβήσει άλλο θεόπνευστο άγγελμα προς τους οικοδόμους του ναού, και τι έκαναν αυτοί στο μεταξύ;

ΣΤΗΝ Ιερουσαλήμ των ημερών των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία ο χρόνος έχει κυλήσει και είναι πια αρχές του έτους 519 Π.Κ.Χ.· ωστόσο, βρισκόμαστε ακόμη στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσικής Αυτοκρατορίας, της Τέταρτης Παγκόσμιας Δύναμης στη Βιβλική ιστορία. Έχουν περάσει ακριβώς δύο σεληνιακοί μήνες από την ημέρα που ο Αγγαίος, υπό θεϊκή έμπνευση, έδωσε τις τελικές του προφητείες οι οποίες απευθύνονταν στους Ααρωνικούς ιερείς και στον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Αυτό συνέβη την εικοστή τέταρτη ημέρα του ένατου μήνα (Χισλέβ), λίγο προτού αρχίσει το έτος 519 Π.Κ.Χ. Εκείνη τη μνημειώδη για την ιστορία της Ιερουσαλήμ ημέρα είχαν ξαναρχίσει οι εργασίες στα θεμέλια του ναού στο Όρος Μοριά, λίγο βορειότερα του Όρους Σιών. Οι Ιουδαίοι οικοδόμοι εργάζονταν ασταμάτητα σε αυτόν τον ιερό τόπο οικοδόμησης επί δύο ολόκληρους μήνες, χωρίς να μεσολαβήσει άλλο θεόπνευστο άγγελμα. Αυτή τη φορά δεν επέτρεψαν να τους σταματήσει καμιά απόπειρα παρεμπόδισης από μέρους των εχθρών.

 2. Ποιοι, προφανώς, θα μάθαιναν πριν από τον Βασιλιά Δαρείο Α΄ τα νέα για τις εξελίξεις στην Ιερουσαλήμ, και πόσος καιρός θα χρειαζόταν μέχρι να ληφθεί μια απόφαση;

² Μέχρι τις 24 Σεβάτ του 519 Π.Κ.Χ., οι ειδήσεις για τις εξελίξεις στην Ιερουσαλήμ πιθανόν να μην είχαν φτάσει ακόμη στα αφτιά του Βασιλιά Δαρείου, στη μακρινή περσική πρωτεύουσα. Τα νέα ταξίδευαν πολύ αργά, ακόμη και με τους έφιππους ταχυδρόμους που κάλυπταν περίπου 150 χιλιόμετρα την ημέρα. (Εσθήρ 3:​13⁠-⁠15· 8:​10, 14) Η απόσταση από την Ιερουσαλήμ μέχρι τα Σούσα, μέσω της «εύφορης ημισελήνου», ήταν πάνω από 1.500 χιλιόμετρα, και η απόσταση από τα Σούσα μέχρι τα Εκβάτανα στο βορρά ήταν πάνω από 300 χιλιόμετρα, αν ήταν ευθείς οι δρόμοι. Έτσι λοιπόν, θα μεσολαβούσε αρκετά μεγάλο διάστημα μέχρι να φτάσουν στον Βασιλιά Δαρείο οι εκπληκτικές αυτές πληροφορίες. Οι Πέρσες ιθύνοντες των επαρχιών οι οποίες βρίσκονταν πέρα (δυτικά) από τον ποταμό Ευφράτη, σε σχέση με το βασιλιά στην Περσία, λογικά θα μάθαιναν τα νέα γρηγορότερα. Και προφανώς έτσι έγινε. Οι συζητήσεις που επακολούθησαν και οι έρευνες που ξεκίνησαν θα πρέπει να διήρκεσαν μήνες (τέσσερις ή πέντε μήνες σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς) μέχρι να έρθει κάποια απόφαση από τον Βασιλιά Δαρείο για αυτό το επίμαχο ζήτημα και να τεθεί σε ισχύ. Να πώς έγιναν τα πράγματα, σύμφωνα με τα όσα είναι καταγραμμένα στα εδάφια Έσδρας 5:​2 έως 6:2:

 3. Τι ερωτήσεις έκαναν στους οικοδόμους του ναού οι Πέρσες κυβερνήτες που βρίσκονταν πέρα από τον ποταμό Ευφράτη, στα δυτικά του, και τι έκαναν εκείνοι;

³ «Τότε σηκώθηκαν ο Ζοροβάβελ, ο γιος του Σαλαθιήλ, και ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ, και άρχισαν να ανοικοδομούν τον οίκο του Θεού, ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ· και μαζί τους ήταν οι προφήτες του Θεού προσφέροντάς τους βοήθεια. Εκείνον τον καιρό ήρθαν σε αυτούς ο Ταθεναΐ, που ήταν ο κυβερνήτης πέρα από τον Ποταμό, και ο Σεθάρ⁠-⁠βοζεναΐ και οι συνεργάτες τους, και να τι τους έλεγαν: “Ποιος σας έδωσε διαταγή να χτίσετε αυτόν τον οίκο και να τελειώσετε αυτόν τον ξύλινο σκελετό;” Κατόπιν τους είπαν το εξής: “Ποια είναι τα ονόματα των ακμαίων αντρών που χτίζουν αυτό το οικοδόμημα;” Και το μάτι του Θεού τους ήταν στραμμένο πάνω στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, και δεν τους σταμάτησαν μέχρις ότου πάει η αναφορά στον Δαρείο και έρθει ένα επίσημο έγγραφο ως απάντηση σχετικά με αυτό το ζήτημα.

 4. Τι ανέφερε η επιστολή που έστειλαν οι Πέρσες κυβερνήτες στον Βασιλιά Δαρείο Α΄;

⁴ »Να ένα αντίγραφο της επιστολής που έστειλαν ο Ταθεναΐ, που ήταν ο κυβερνήτης πέρα από τον Ποταμό, και ο Σεθάρ⁠-⁠βοζεναΐ και οι συνεργάτες του, που ήταν υποκυβερνήτες πέρα από τον Ποταμό, στον Δαρείο το βασιλιά· έστειλαν σε αυτόν μήνυμα, τα γραφόμενα του οποίου είχαν ως εξής:

»“Προς τον Δαρείο το βασιλιά:

»”Κάθε ειρήνη! Ας γίνει γνωστό στο βασιλιά ότι πήγαμε στη διοικητική περιφέρεια του Ιούδα, στον οίκο του μεγάλου Θεού, και αυτός χτίζεται με πέτρες που τις κυλούν στη θέση τους, ενώ στους τοίχους τοποθετούνται ξύλα· και το έργο γίνεται πυρετωδώς και σημειώνει πρόοδο στα χέρια τους. Κατόπιν κάναμε μια ερώτηση σε αυτούς τους πρεσβυτέρους. Να τι τους είπαμε: «Ποιος σας έδωσε διαταγή να χτίσετε αυτόν τον οίκο και να τελειώσετε αυτόν τον ξύλινο σκελετό;» Επίσης, τους ρωτήσαμε να μας πουν τα ονόματά τους, με σκοπό να σε πληροφορήσουμε, ώστε να γράψουμε τα ονόματα των ακμαίων αντρών που είναι επικεφαλής τους.

»”Και μας αποκρίθηκαν με τα εξής λόγια: «Εμείς είμαστε οι υπηρέτες του Θεού των ουρανών και της γης, και ανοικοδομούμε τον οίκο που είχε χτιστεί πριν από πολλά χρόνια, τον οποίο έχτισε και τελείωσε ένας μεγάλος βασιλιάς του Ισραήλ. Ωστόσο, επειδή οι πατέρες μας παρόξυναν τον Θεό των ουρανών, αυτός τους έδωσε στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας, του Χαλδαίου, και εκείνος κατεδάφισε αυτόν τον οίκο και οδήγησε το λαό σε εξορία στη Βαβυλώνα. Παρ’ όλα αυτά, στο πρώτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Βαβυλώνας, ο Κύρος ο βασιλιάς έδωσε διαταγή να ανοικοδομηθεί αυτός ο οίκος του Θεού. Επίσης, τα χρυσά και τα ασημένια σκεύη του οίκου του Θεού, που ο Ναβουχοδονόσορ τα είχε πάρει από το ναό ο οποίος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ και τα είχε φέρει στο ναό της Βαβυλώνας, αυτά ο Κύρος ο βασιλιάς τα πήρε από το ναό της Βαβυλώνας· και δόθηκαν στον Σασαβασσάρ, όπως ονομαζόταν εκείνος τον οποίο έκανε κυβερνήτη. Και του είπε: “Πάρε αυτά τα σκεύη. Πήγαινε, απόθεσέ τα στο ναό που βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, και ας ανοικοδομηθεί ο οίκος του Θεού στον τόπο του”. Όταν ήρθε ο Σασαβασσάρ, έθεσε τα θεμέλια του οίκου του Θεού, ο οποίος βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ· και από τότε μέχρι τώρα αυτός ανοικοδομείται αλλά δεν έχει αποπερατωθεί».

»”Και τώρα, αν φαίνεται καλό στο βασιλιά, ας γίνει έρευνα στο θησαυροφυλάκιο του βασιλιά, το οποίο βρίσκεται εκεί στη Βαβυλώνα, για το αν πράγματι δόθηκε διαταγή από τον Κύρο το βασιλιά να ανοικοδομηθεί αυτός ο οίκος του Θεού στην Ιερουσαλήμ· και ας μας στείλει ο βασιλιάς την απόφασή του σχετικά με αυτό το ζήτημα”.

 5. Σε ποια ενέργεια προέβη ο Βασιλιάς Δαρείος όταν έλαβε την επιστολή, και τι βρέθηκε;

⁵ »Τότε ο Δαρείος ο βασιλιάς έδωσε διαταγή και έκαναν έρευνα στο αρχειοφυλάκιο των θησαυρών που είχαν εναποτεθεί εκεί στη Βαβυλώνα. Και στα Εκβάτανα, στο οχύρωμα που ήταν στη διοικητική περιφέρεια της Μηδίας, βρέθηκε ένας ρόλος, στον οποίο ήταν γραμμένο το εξής υπόμνημα σχετικά με αυτό το ζήτημα».

 6. Τι έκαναν οι οικοδόμοι στην Ιερουσαλήμ ενώ συνέβαιναν αυτά, και τι έγινε στις 24 Σεβάτ του 519 Π.Κ.Χ.;

⁶ Όλο αυτό το διάστημα κατά το οποίο λάβαιναν χώρα τα γεγονότα που αφηγείται ο ιερέας Έσδρας, το Ιουδαϊκό υπόλοιπο, υπό τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και τον Αρχιερέα Ιησού, προχωρούσε θαρραλέα στην ανοικοδόμηση του ναού. Αυτή ήταν η κατάσταση την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα, το χειμώνα του έτους 519 Π.Κ.Χ. Εκείνη τη βαρυσήμαντη ημέρα, ο προφήτης Ζαχαρίας άρχισε να λαβαίνει μια σειρά από ενθαρρυντικά οράματα. Ο ίδιος μάς λέει σχετικά:

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΡΑΜΑ

 7. Στο πρώτο όραμα, στις 24 Σεβάτ, τι είδε ο Ζαχαρίας;

⁷ «Την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα, δηλαδή του μήνα Σεβάτ, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ήρθε ο λόγος του Ιεχωβά στον Ζαχαρία, το γιο του Βερεχία, γιου του Ιδδώ, τον προφήτη, λέγοντας: “Είδα μέσα στη νύχτα έναν άντρα να ιππεύει ένα κόκκινο άλογο· και στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στις μυρτιές που βρίσκονταν στο βαθύ μέρος· και πίσω του υπήρχαν άλογα κόκκινα, κατακόκκινα και λευκά”».​—⁠Ζαχαρίας 1:​7, 8.

8, 9. Ποιος εξηγούσε τα ζητήματα στον Ζαχαρία, και τι ερωτήματα δημιουργούσε η θέα αυτών των αλόγων;

⁸ Κατά τη διάρκεια του οράματος ο Ζαχαρίας είχε έναν αγγελικό οδηγό που του εξηγούσε διάφορα πράγματα, πράγματα που και εμείς σήμερα θέλουμε να καταλάβουμε. Αυτά τα άλογα και οι αναβάτες τους, που στέκονταν εκεί ανάμεσα στις μυρτιές, στο κοίλωμα που υπήρχε δίπλα από την Ιερουσαλήμ​—⁠γιατί βρίσκονταν εκεί; Κινδύνευε άραγε η Ιερουσαλήμ από ενδεχόμενο πόλεμο σε αυτή τη φάση οικοδόμησης του ναού; Στην Αγία Γραφή τα άλογα συμβολίζουν πόλεμο. (Ιώβ 39:​19⁠-⁠25· Παροιμίες 21:​31) Ποιος έστειλε αυτά τα άλογα; Ποιους αντιπροσωπεύουν οι ιππείς; Μήπως έχουν σκοπό να κάνουν πόλεμο; Ο Ζαχαρίας ήθελε να μάθει:

⁹ «Και εγώ είπα: “Ποιοι είναι αυτοί, κύριέ μου;”

10, 11. Ποιοι ήταν, όπως αποδείχτηκε, αυτοί οι ιππείς, και τι ανέφεραν στον αναβάτη που στεκόταν ανάμεσα στις μυρτιές;

¹⁰ »Τότε ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου μού είπε: “Εγώ θα σου δείξω ποιοι είναι αυτοί”».​—⁠Ζαχαρίας 1:9.

¹¹ Αυτοί οι ιππείς ήταν, όπως αποδείχτηκε, άγιοι άγγελοι, τους οποίους είχε στείλει ο Θεός σε μια, ας πούμε, ανιχνευτική αποστολή. Αυτό γίνεται προφανές καθώς διαβάζουμε: «Κατόπιν ο [έφιππος] άντρας που στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στις μυρτιές αποκρίθηκε και είπε: “Αυτοί είναι εκείνοι τους οποίους έχει αποστείλει ο Ιεχωβά για να περιοδεύσουν τη γη”. Και αποκρίθηκαν στον άγγελο του Ιεχωβά που στεκόταν ανάμεσα στις μυρτιές και είπαν: “Περιοδεύσαμε τη γη και διαπιστώσαμε ότι ολόκληρη η γη κάθεται ήρεμη και δεν έχει αναστάτωση”».​—⁠Ζαχαρίας 1:​10, 11.

12. (α) Με ποιον τρόπο βρισκόταν «ολόκληρη η γη» σε ειρήνη, όπως ανέφεραν οι αγγελικοί ανιχνευτές; (β) Για ποιο πράγμα πολέμησε η Αίγυπτος με την Ασσυρία, και στη συνέχεια με τη Βαβυλώνα;

¹² Τι ήταν αυτό που έλεγαν εκείνοι οι αγγελικοί ανιχνευτές στον αρχηγό τους, τον καβαλάρη του κόκκινου αλόγου; Μήπως ότι σε ολόκληρη τη γη επικρατούσε παγκόσμια ειρήνη; Προφανώς ναι! Αυτό, όμως, ίσχυε μόνο κατά μία σχετική έννοια, δηλαδή ίσχυε σε σχέση με κάτι άλλο. Ποιο ήταν αυτό; Ήταν η Ιερουσαλήμ και η περιοχή του Ιούδα. Πώς συνέβαινε κάτι τέτοιο; Λόγω του ότι η Ιερουσαλήμ είχε χάσει την επίγεια θέση που κατείχε προηγουμένως ανάμεσα στα έθνη. Μέχρι το έτος 607 Π.Κ.Χ., ήταν η έδρα της τυπικής Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στη γη. Αυτή η μικρογραφία της βασιλείας του Ιεχωβά ήταν παράγοντας αναστάτωσης για τον κόσμο των Εθνικών, για τα ειδωλολατρικά έθνη. Η Αίγυπτος πολέμησε με την Ασσυρία και στη συνέχεια με τη Βαβυλώνα, θέλοντας να βρίσκεται σε συνθήκη με την Ιερουσαλήμ ή να έχει λόγο στις υποθέσεις της. Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 607 Π.Κ.Χ.

13. Γιατί, από το 607 Π.Κ.Χ. και μετά, έπαψε η Αίγυπτος να βρίσκεται σε συνθήκη με την τυπική Μεσσιανική βασιλεία στην Ιερουσαλήμ;

¹³ Σε αυτό το παγκόσμιας σπουδαιότητας έτος, ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ με τα βαβυλωνιακά στρατεύματά του και τους συμμάχους του κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Η βασιλεία του Δαβίδ ανατράπηκε, και σταμάτησε πλέον να κάθεται στο «θρόνο του Ιεχωβά», στην Ιερουσαλήμ, βασιλιάς από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Ο τελευταίος ανθρώπινος βασιλιάς που κάθησε εκεί, ο Σεδεκίας, θείος του παππού του Ζοροβάβελ, πιάστηκε και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του εξόριστος, τυφλός και φυλακισμένος. Στη διάρκεια του μήνα Τισρί του έτους 607 Π.Κ.Χ., οι λίγοι Ιουδαίοι που είχαν απομείνει στη γη του Ιούδα​—⁠μια φτωχή, ασήμαντη μειονότητα⁠—​κατέφυγαν στην Αίγυπτο από το φόβο των Βαβυλώνιων (Χαλδαίων), και η γη του Ιούδα καθώς και η Ιερουσαλήμ έμειναν ερημωμένες χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο. Ακριβώς όπως είχε προείπει ο προφήτης Ιερεμίας! Τότε ήταν που άρχισε η μέτρηση μιας θεϊκά καθορισμένης χρονικής περιόδου. Ποια ήταν αυτή;

14. Πώς αποκάλεσε ο Ιησούς Χριστός εκείνη τη θεϊκά καθορισμένη περίοδο, ποια ήταν η σημασία της για τις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου, και πότε τελείωσε;

¹⁴ Ήταν «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», όπως τους αποκάλεσε ο Ιησούς Χριστός αργότερα, λέγοντας: «Η Ιερουσαλήμ θα καταπατείται από τα έθνη, μέχρι να συμπληρωθούν οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών». (Λουκάς 21:​24) Εφόσον η Ιερουσαλήμ ήταν η έδρα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σε μικρογραφία και ως εκ τούτου προάσπιζε το δικαίωμα της βασιλείας του Θεού να κυβερνάει μέσω ενός Μεσσιανικού απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ, το γεγονός ότι θα επιτρεπόταν στα έθνη να καταπατούν την Ιερουσαλήμ ή το δικαίωμά της για τη Βασιλεία είχε ιδιαίτερη σημασία για αυτά. Ποια ήταν αυτή η σημασία; Τίποτα λιγότερο από το ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα επέτρεπε στα έθνη να κυβερνούν τη γη χωρίς να παρεμποδίζονται από κάποια μορφή της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, όπως ήταν η προηγούμενη που είχε την έδρα της στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Καθώς οι καιροί των εθνών, που θα χαρακτηρίζονταν από την απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης, επρόκειτο να διαρκέσουν εφτά συμβολικούς “καιρούς”, ή 2.520 κατά γράμμα χρόνια, αυτή η καθορισμένη περίοδος θα εκτεινόταν από το μήνα Τισρί του έτους 607 Π.Κ.Χ. μέχρι το μήνα Τισρί του έτους 1914 Κ.Χ., στον εικοστό μας αιώνα. (Δανιήλ, τέταρτο κεφάλαιο) Δεν είναι να απορούμε, λοιπόν, που τότε, το 519 Π.Κ.Χ., οι αγγελικοί ανιχνευτές ανέφεραν απουσία αναστάτωσης σε ολόκληρη τη γη!

15. Γιατί δεν συνιστούσε αιτία αναστάτωσης η κατάσταση στη γη του Ιούδα και ο Ιουδαίος κυβερνήτης της, και πώς κινήθηκε η έρευνα του Κυβερνήτη Ταθεναΐ σχετικά με την εκ νέου έναρξη της οικοδόμησης του ναού;

¹⁵ Το δεύτερο έτος του Βασιλιά Δαρείου Α΄, η γη του Ιούδα, με πρωτεύουσά της την Ιερουσαλήμ, δεν ήταν παρά μία από τις 127 επαρχίες της Περσικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκτεινόταν «από την Ινδία ως την Αιθιοπία». (Εσθήρ 1:​1⁠-⁠3) Είχε έναν κυβερνήτη, τον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, που όμως δεν καθόταν στο θρόνο του Δαβίδ όπως ο παππούς του, ο Βασιλιάς Ιωαχίν, ο οποίος είχε βασιλέψει τρεις μήνες και δέκα ημέρες. Αυτός λογοδοτούσε άμεσα προφανώς στον κυβερνήτη κάποιας από τις διοικητικές περιφέρειες δυτικά του Ευφράτη, προφανώς στον Κυβερνήτη Ταθεναΐ, και τελικά λογοδοτούσε στον Βασιλιά Δαρείο Α΄. Επί του παρόντος, λοιπόν, δεν υπήρχε ουσιαστική αιτία σοβαρής αναστάτωσης εξαιτίας της Ιερουσαλήμ. Βέβαια, ο Κυβερνήτης Ταθεναΐ ανησύχησε από το γεγονός ότι είχαν ξαναρχίσει οι οικοδομικές εργασίες στα θεμέλια του ναού, και είχε ρωτήσει επίσημα: «Ποια είναι τα ονόματα των ακμαίων αντρών που χτίζουν αυτό το οικοδόμημα;» Δεν χρησιμοποίησε, όμως, τη δύναμη των όπλων για να σταματήσει το έργο. Αντί για αυτό, προτίμησε να θέσει το ζήτημα στον Βασιλιά Δαρείο, ώστε να αποφασίσει εκείνος σύμφωνα με το «νόμο των Μήδων και των Περσών, ο οποίος δεν αναιρείται». (Δανιήλ 6:​8) Γιατί τόση αυτοσυγκράτηση από μέρους του Κυβερνήτη Ταθεναΐ; Το εδάφιο Έσδρας 5:​5 εξηγεί:

16. Σύμφωνα με το εδάφιο Έσδρας 5:​5, γιατί κινήθηκε έτσι ο Κυβερνήτης Ταθεναΐ;

¹⁶ «Και το μάτι του Θεού τους ήταν στραμμένο πάνω στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, και δεν τους σταμάτησαν μέχρις ότου πάει η αναφορά στον Δαρείο και έρθει ένα επίσημο έγγραφο ως απάντηση σχετικά με αυτό το ζήτημα».

17, 18. (α) Τι μπορούσαν, λοιπόν, να ανακοινώσουν οι αγγελικοί ανιχνευτές όσον αφορά την κατάσταση “ολόκληρης της γης”; (β) Αλλά τίνος η στάση σε αυτό το ζήτημα ήταν η πιο σπουδαία, και ποιο ερώτημα τέθηκε προς αυτή την κατεύθυνση;

¹⁷ Οπότε, όσον αφορά την πιθανή ανησυχία του κόσμου για το τι σχεδίαζε και τι έκανε η Ιερουσαλήμ, οι αγγελικοί ανιχνευτές μπορούσαν να αναφέρουν στον αρχηγό τους που ήταν ανάμεσα στις μυρτιές, στο βαθύ μέρος κοντά στην Ιερουσαλήμ: «Ολόκληρη η γη κάθεται ήρεμη και δεν έχει αναστάτωση». Ο κόσμος των Εθνικών, ή αλλιώς ειδωλολατρικός κόσμος, πράγματι “καθόταν” αδιάφορα χωρίς να φοβάται τυχόν ανάμειξη στις υποθέσεις του από κάποια μορφή της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού. Αλλά τι μπορούμε να πούμε για τον ίδιο τον Ιεχωβά των στρατευμάτων; Ποια ήταν η στάση του απέναντι στην Ιερουσαλήμ και σε ό,τι αντιπροσώπευε αυτή; Υπήρξε κάποια περαιτέρω διαβεβαίωση από την πλευρά Του, τώρα που ο Αγγαίος ο προφήτης του είχε σταματήσει να μιλάει κάτω από έμπνευση; Μήπως ήταν και αυτός αδιάφορος, όπως τα έθνη, όσον αφορά την ευημερία της Ιερουσαλήμ και το ρόλο που θα έπαιζε εκείνη στην επεξεργασία των σκοπών του Ιεχωβά; Οι άγγελοι στον ουρανό ενδιαφέρονταν και εκείνοι για όλα αυτά, και ιδιαίτερα ο Μιχαήλ, «ο μεγάλος άρχοντας που στέκεται υπέρ των γιων του λαού σου [του Δανιήλ]». (Δανιήλ 12:​1· 1 Πέτρου 1:​12) Σε απόδειξη αυτού του γεγονότος, ο προφήτης Ζαχαρίας βλέπει στη συνέχεια του οράματος τα εξής:

¹⁸ «Ο άγγελος του Ιεχωβά, λοιπόν, απάντησε και είπε: “Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε εσύ δεν θα δείχνεις έλεος στην Ιερουσαλήμ και στις πόλεις του Ιούδα, τις οποίες είχες σε κατάκριση αυτά τα εβδομήντα χρόνια;”»​—⁠Ζαχαρίας 1:12.

19. Γιατί φαινόταν σε μερικούς ότι τα «εβδομήντα χρόνια» θεϊκής κατάκρισης συνεχίζονταν;

¹⁹ Σύμφωνα με τα όσα είχε πει ο άγγελος, φαίνεται πως μερικοί νόμιζαν μέσα τους ότι η κατάκριση που υπήρχε από μέρους του Ιεχωβά «αυτά τα εβδομήντα χρόνια» συνεχιζόταν ακόμη σε βάρος της Ιερουσαλήμ και των άλλων πόλεων του Ιούδα. Και αυτό επειδή η ανοικοδόμηση του ναού του είχε παραμεληθεί κατά τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια. Εκείνος είχε αγανακτήσει πάρα πολύ με τους πατέρες τους οι οποίοι οδηγήθηκαν σε εξορία επειδή είχαν βεβηλώσει τον προηγούμενο ναό, τον οποίο είχε οικοδομήσει ο Βασιλιάς Σολομών. Τώρα, τον όγδοο μήνα (Εσβάν) του έτους 520 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά προειδοποίησε το επαναπατρισμένο υπόλοιπο των Ιουδαίων να αποφύγουν τη θεϊκή αγανάκτηση την οποία θα υφίσταντο αν γίνονταν σαν τους πατέρες τους και δεν επέστρεφαν στον Ιεχωβά έχοντας ζήλο για την απόδοση πλήρους λατρείας προς Αυτόν μέσω ενός ανοικοδομημένου ναού. (Ζαχαρίας 1:​1⁠-⁠6) Στο φως των παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε την κραυγή του αγγέλου με βάση την εντύπωση που σχημάτιζε από όλα αυτά για την Ιερουσαλήμ και τις άλλες πόλεις του κατοικημένου ξανά Ιούδα.

20. Γιατί, λοιπόν, δεν πρέπει να συμπεράνουμε από την κραυγή του αγγέλου σχετικά με «αυτά τα εβδομήντα χρόνια» ότι αυτά τα «χρόνια» συνεχίζονταν;

²⁰ Η αναφορά του αγγέλου σε αυτά τα «εβδομήντα χρόνια» φέρνει στο νου τα εβδομήντα χρόνια που είχε αναφέρει ο προφήτης Ιερεμίας. Στη διάρκεια αυτών των εβδομήντα χρόνων το έθνος του Ιούδα και αυτό του Ισραήλ έπρεπε να υπηρετήσουν τη δυναστεία των βασιλιάδων της Βαβυλώνας, και στο τέλος αυτών των εβδομήντα χρόνων ο Ιεχωβά θα ζητούσε λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας και από τους Χαλδαίους για την εσφαλμένη συμπεριφορά τους και θα τους τιμωρούσε για αυτήν. (Ιερεμίας 25:​11⁠-⁠13) Έτσι λοιπόν, εννοούσε ο άγγελος του Ιεχωβά ότι αυτά τα εβδομήντα χρόνια δεν είχαν τελειώσει ακόμη, ή έστω ότι μόλις είχαν τελειώσει; Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύει ιστορικά. Γιατί όχι; Επειδή περίπου είκοσι χρόνια νωρίτερα (το 539 Π.Κ.Χ.) ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει τον Κύρο τον Μέγα της Περσίας για να ανατρέψει τη Βαβυλώνα από τη θέση της παγκόσμιας δύναμης, και περίπου δύο χρόνια αργότερα, το 537 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά υποκίνησε τον Κύρο που ενεργούσε ως βασιλιάς της Βαβυλώνας να επιτρέψει στους Ιουδαίους εξορίστους να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα και να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά.​—⁠Έσδρας 1:​1 ως 2:​2· 2 Χρονικών 36:​20⁠-⁠23.

21. Στη διάρκεια εκείνων των “εβδομήντα χρόνων” πώς θα ήταν η γη του Ιούδα, και τι ήταν αυτό που έδειχνε τώρα ότι εκείνη η κατάσταση της γης ανήκε πια στο παρελθόν;

²¹ Επιπλέον, η γη του Ιούδα έπρεπε να τηρήσει «σάββατο, για να συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια». (2 Χρονικών 36:​21) Πώς; Με το να κείτεται σαν «ερημότοπος χωρίς άνθρωπο και κατοικίδιο ζώο», ως αποτέλεσμα του ότι είχε “δοθεί στο χέρι των Χαλδαίων”. (Ιερεμίας 32:​43· 33:​10⁠-⁠12) Τόσο ο προφήτης Ζαχαρίας όσο και οι άγγελοι γνώριζαν ότι αυτά τα εβδομήντα χρόνια ολοκληρωτικής ερήμωσης για τη γη του Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, χωρίς να υπάρχει εκεί άνθρωπος ή κατοικίδιο ζώο, είχαν τελειώσει το έτος 537 Π.Κ.Χ., όταν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε από τη Βαβυλώνα και κατοίκησε ξανά στη γη· αναφέρεται δε ότι βρίσκονταν πίσω στις πόλεις τους τον έβδομο μήνα (Τισρί) εκείνου του έτους. (Έσδρας 3:​1, 2) Η γη έπαψε πια να είναι έρημη και άρχισαν οι γεωργικές καλλιέργειες, όπως αναφέρει ο προφήτης Αγγαίος δεκαεφτά χρόνια αργότερα. (Αγγαίος 1:​6⁠-⁠11· 2:​16, 17) Έτσι λοιπόν, αυτά τα εβδομήντα χρόνια ανήκαν πια στο παρελθόν!

22. Πώς ο προφήτης Δανιήλ παρέχει μια ένδειξη για το ότι τα «εβδομήντα χρόνια» δεν εκτείνονταν μέχρι το 519 Π.Κ.Χ., τότε που ο Ζαχαρίας έλαβε το πρώτο του όραμα;

²² Αν, άλλωστε, τα εβδομήντα χρόνια συνεχίζονταν ακόμη ή είχαν μόλις τελειώσει τότε που ο Ζαχαρίας είδε το πρώτο του όραμα, γιατί να μιλήσει έτσι ο άγγελος, γνωρίζοντας αυτά που γνώριζε; Εφόσον ήξερε ότι αυτή η χρονική περίοδος θα διαρκούσε ούτως ή άλλως εβδομήντα χρόνια, τότε γιατί είπε: «Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε;» (Ζαχαρίας 1:​12) Πολύ νωρίτερα, στο πρώτο έτος του Δαρείου του Μήδου, μετά την ανατροπή της Βαβυλώνας το 539 Π.Κ.Χ., ο προφήτης Δανιήλ διέκρινε «από τα βιβλία τον αριθμό των χρόνων σχετικά με τα οποία είχε έρθει ο λόγος του Ιεχωβά στον Ιερεμία τον προφήτη για τη συμπλήρωση των ερημώσεων της Ιερουσαλήμ, δηλαδή εβδομήντα χρόνια». (Δανιήλ 9:​1, 2) Και όπως είναι φυσικό, ο Δανιήλ επαλήθευσε τον αριθμό των ετών, όχι δεκαεφτά χρόνια νωρίτερα από τότε που αυτά επρόκειτο να τελειώσουν, αλλά αμέσως πριν από το τέλος των εβδομήντα χρόνων, το πρώτο έτος της βασιλείας του Κύρου του Πέρση. Έτσι λοιπόν, ο ηλικιωμένος προφήτης Δανιήλ, ο οποίος έζησε τουλάχιστον μέχρι «το τρίτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας», ήταν σε θέση να ξέρει ότι είχε υπολογίσει το μήκος αυτής της χρονικής περιόδου σωστά. (Δανιήλ 10:​1) Άρα, αυτά τα «εβδομήντα χρόνια» δεν εκτείνονταν μέχρι τότε που έλαβε ο Ζαχαρίας το πρώτο του όραμα, το 519 Π.Κ.Χ.

23. Εκείνα τα «εβδομήντα χρόνια» ήταν η αρχή ποιας μεγαλύτερης χρονικής περιόδου, και ποια σύγκριση έκανε ο άγγελος με την ερώτηση «Ως πότε»;

²³ Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι αυτά τα αλησμόνητα εβδομήντα χρόνια ήταν τα πρώτα εβδομήντα χρόνια “των προσδιορισμένων καιρών των εθνών”. Όταν, λοιπόν, τελείωσαν αυτά τα εβδομήντα χρόνια το 537 Π.Κ.Χ., οι καιροί των εθνών συνεχίστηκαν και άλλο καθώς η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να καταπατείται από τα έθνη. (Λουκάς 21:​24) Επομένως, ο άγγελος που φώναξε «Ιεχωβά των στρατευμάτων, ως πότε;» προφανώς αναφερόταν στο παρελθόν, σε εκείνη την περασμένη περίοδο των εβδομήντα χρόνων, χρησιμοποιώντας την σαν παράδειγμα κατάκρισης του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά από τον Ίδιο. Ρωτούσε αν η κατάκρισή τους από τον Ιεχωβά είχε ανανεωθεί εξαιτίας του ότι είχαν παραμελήσει τόσον καιρό το ναό Του. Άρα λοιπόν, ο άγγελος ρωτούσε πόσος καιρός ακόμη θα περνούσε προτού δείξει ο Ιεχωβά έλεος στην Ιερουσαλήμ και στις άλλες πόλεις του Ιούδα. Ο προφήτης Ζαχαρίας ενδιαφερόταν και ο ίδιος να το μάθει αυτό. Το ίδιο και εμείς!

24. Τι απάντησε ο Ιεχωβά στην ερώτηση του αγγέλου, και έτσι πώς ένιωθε ο Ιεχωβά απέναντι στην Ιερουσαλήμ και πώς απέναντι στα έθνη;

²⁴ Ο Ζαχαρίας θα πρέπει να ένιωσε ικανοποίηση για το γεγονός ότι του επιτράπηκε να ακούσει τη συζήτηση μεταξύ του Ιεχωβά των στρατευμάτων και του αγγέλου που του υπέβαλε την προηγούμενη ερώτηση: «Και ο Ιεχωβά αποκρίθηκε στον άγγελο που μιλούσε μαζί μου, με καλά λόγια, παρηγορητικά λόγια· και ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου συνέχισε και μου είπε: “Φώναξε και πες: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Έχω σταθεί ζηλότυπος για την Ιερουσαλήμ και για τη Σιών με μεγάλη ζηλοτυπία. Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που είναι αμέριμνα· επειδή, εγώ μεν ένιωσα αγανακτισμένος σε μικρό μόνο βαθμό, αυτά όμως συνέβαλαν στη συμφορά”»”».​—⁠Ζαχαρίας 1:​13⁠-⁠15.

25. Γιατί είχε αγανακτήσει ο Ιεχωβά με τον εκλεκτό του λαό, αλλά και γιατί ένιωθε αγανακτισμένος εναντίον των εθνών;

²⁵ Δικαιολογημένα, ο Ιεχωβά ένιωσε αγανάκτηση εναντίον του ανυπάκουου εκλεκτού του λαού. Ήταν, λοιπόν, υποχρεωμένος να τους διαπαιδαγωγήσει τιμωρώντας τους. Χρησιμοποίησε τη Βαβυλώνα και τους συμμάχους της, καθώς και άλλους υποστηρικτές της, ως όργανό Του για να επιβάλει την τιμωρία. Ωστόσο ήταν «αγανακτισμένος σε μικρό μόνο βαθμό». Από την άλλη μεριά, τα έθνη που χρησιμοποίησε ως όργανο διόρθωσης ξεπέρασαν τα όρια ως προς την επιβολή της διαπαιδαγώγησης, από μίσος και μόνο για τον εκλεκτό του λαό και για να δείξουν την περιφρόνησή τους για εκείνον και τη λατρεία του. Μοχθηρά «συνέβαλαν στη συμφορά» του λαού του. Από κακεντρέχεια επέτειναν αυτή τη συμφορά. Πόσο επιρρεπείς είναι οι διώκτες της σύγχρονης εποχής στο να κάνουν τα ίδια στους λάτρεις του Ιεχωβά! Εύλογα, λοιπόν, και δίκαια ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε να πει: «Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών». Ας το θυμούνται αυτό οι σημερινοί διώκτες που υποκινούνται από εθνικιστικά αισθήματα!

26. Συνεπώς, τι σκόπευε να κάνει τώρα ο Ιεχωβά σχετικά με την Ιερουσαλήμ;

²⁶ «Συνεπώς, αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Σίγουρα θα επιστρέψω στην Ιερουσαλήμ με ελέη. Ο οίκος μου θα χτιστεί σε αυτήν”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “και μετρικό σχοινί θα απλωθεί πάνω στην Ιερουσαλήμ”».​—⁠Ζαχαρίας 1:16.

27. Πώς θα αποδείκνυε ο Ιεχωβά στους διώκτες ότι δεν είχε εγκαταλείψει μόνιμα την Ιερουσαλήμ, και πώς θα απλωνόταν πάνω της το μετρικό σχοινί;

²⁷ Η διαπαιδαγώγηση που επέβαλαν τα έθνη εναντίον του λαού του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ έφτασε σε σημείο απροκάλυπτου διωγμού. Οι διώκτες θα πρέπει να σκέφτηκαν ότι αυτός ο λαός είχε εγκαταλειφθεί τελείως από τον Θεό του στο έλεός τους. Κάθε άλλο όμως! Ο Ιεχωβά δεν τους είχε εγκαταλείψει για πάντα. Ήταν αποφασισμένος να το αποδείξει αυτό στους διώκτες. Σαν σημάδι αυτού του γεγονότος, η Ιερουσαλήμ δεν επρόκειτο να είναι ερημωμένη μόνιμα. Εκείνος θα επέστρεφε σε αυτήν με ελέη, σηκώνοντάς την από το χώμα και από τα χαλάσματα και φροντίζοντας ώστε να κατοικηθεί ξανά. Θα χτίζονταν και πάλι σπίτια σε αυτήν, και έτσι “θα απλωνόταν μετρικό σχοινί πάνω στην Ιερουσαλήμ” κατά τη διάρκεια αυτής της οικοδόμησης. Μάλιστα θα χτιζόταν σε αυτήν και το πιο σπουδαίο κτίριο από όλα​—⁠ο ίδιος ο οίκος του Ιεχωβά! Τι ήττα θα ήταν αυτό για τους διώκτες και για τους ψεύτικους θεούς τους!

28. Σε ποιους, λοιπόν, θα γινόταν φανερή η εκλογή του Ιεχωβά, και τι ήταν τελικά αυτό που εξέλεξε ο Ιεχωβά;

²⁸ Ο καιρός του Θεού για την ανοικοδόμηση είχε έρθει. Τώρα, τίποτα δεν επρόκειτο να τη σταματήσει. Ο Θεός είχε εκλέξει την ορατή, επίγεια οργάνωσή του. Αυτή η εκλογή επρόκειτο να γίνει φανερή μέσω θεϊκής εύνοιας, είτε αυτό ενοχλούσε τα αμέριμνα κοσμικά έθνη είτε όχι. Η θεϊκή εκλογή δεν επρόκειτο να μείνει μυστική. Για να καταδειχτεί ότι η θεϊκή απόφαση και εκλογή επρόκειτο να φερθεί στην προσοχή του κόσμου δόθηκε η εξής εντολή, την οποία άκουσε ο προφήτης Ζαχαρίας: «Φώναξε ξανά και πες: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «Οι πόλεις μου θα ξεχειλίσουν πάλι από αγαθότητα· και ο Ιεχωβά θα μεταμεληθεί πάλι σε σχέση με τη Σιών και θα εκλέξει πάλι την Ιερουσαλήμ»”».​—⁠Ζαχαρίας 1:17.

29. (α) Τι αξίωνε, λοιπόν, ο Ιεχωβά ότι ήταν ιδιοκτησία του, και πώς επρόκειτο να δείξει ότι είχε κάνει τη συγκεκριμένη εκλογή; (β) Ποια άλλη ονομασία είχε η Ιερουσαλήμ και γιατί, και ποιος θα κατοικούσε εκεί;

²⁹ Ας προσέξουμε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων αποκαλεί τις πόλεις της περσικής επαρχίας του Ιούδα «πόλεις μου». Τις εξέλεξε ο ίδιος. Αξιώνει ότι είναι ιδιοκτησία του. Θα αποδείκνυε ότι αυτές οι ανοικοδομημένες πόλεις ήταν δικές του γεμίζοντάς τες με την αγαθότητά του. Κατά συνέπεια, αυτές θα ευημερούσαν. Καθεμιά από αυτές τις πόλεις θα είχε ένα σώμα πρεσβυτέρων για την τοπική της διακυβέρνηση. Αυτές οι αναδιοργανωμένες πόλεις δεν θα έμεναν χωρίς κάποια επίγεια πρωτεύουσα. Η επικεφαλής πόλη θα ήταν εκείνη που θα είχε εκλέξει ο Ιεχωβά. Θα ήταν εκείνη που και πριν από την εξορία ήταν η πρωτεύουσα του λαού του Ιεχωβά, η Ιερουσαλήμ, η οποία θα ανοικοδομούνταν από το λαό του. Αυτή η εκλογή δεν ήταν ούτε δημοκρατική ούτε αυτοκρατορική. Ήταν η θεοκρατική εκλογή. Η πόλη αυτή την οποία είχε εκλέξει ο ουράνιος Θεοκράτης, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, λεγόταν επίσης Σιών, επειδή στο Όρος Σιών βρισκόταν το ανάκτορο του Βασιλιά Δαβίδ, δίπλα στο οποίο ο Δαβίδ είχε στήσει τη σκηνή όπου στεγαζόταν προσωρινά η Κιβωτός της Διαθήκης του Ιεχωβά. Η ανοικοδομημένη Σιών, δηλαδή η Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να είναι η έδρα του κυβερνώντος σώματος της εν λόγω επαρχίας. Ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ, λοιπόν, κατοικούσε εκεί.

30. Πώς και πότε “μεταμελήθηκε” ο Ιεχωβά «σε σχέση με τη Σιών»;

³⁰ Εξαιτίας της πεισματικής ανυπακοής των κατοίκων της, ο Ιεχωβά είχε αποφανθεί ότι η Σιών, δηλαδή η Ιερουσαλήμ, θα καταστρεφόταν από τους Βαβυλώνιους και ότι θα έμενε ερημωμένη επί εβδομήντα χρόνια. Στον ορισμένο του καιρό, ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε για την ερημωμένη Σιών. Όχι ότι είχε σφάλει ή ότι είχε κάνει λάθος που προκάλεσε την καταστροφή της Σιών, αλλά το θέλημά του είχε πραγματοποιηθεί, ο σκοπός του είχε επιτελεστεί και ο ίδιος είχε δικαιωθεί. Τώρα, η αγανάκτησή του θα μπορούσε να καταλαγιάσει και ο ίδιος θα μπορούσε να παρηγορήσει τον εαυτό του. Τώρα πια θα μπορούσε να νιώσει λύπη για αυτό στο οποίο ξέσπασε η αγανάκτησή του, τώρα θα μπορούσε ανεπιφύλακτα να του δείξει συμπόνια και να το παρηγορήσει. Έτσι λοιπόν, χωρίς να χρειάζεται να παραδεχτεί κάποιο λάθος, ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε για τη Σιών στο τέλος των εβδομήντα χρόνων που διήρκεσε η ερήμωση. Χωρίς να χρειάζεται να επανορθώσει για κάποιο αδίκημα που τυχόν διέπραξε και χωρίς να χρειάζεται να αποκαταστήσει αδικαιολόγητες βλάβες που τυχόν προκάλεσε, ο Ιεχωβά με έλεος έφερε πίσω τον εξόριστο λαό του και φρόντισε ώστε να ανοικοδομήσουν τη Σιών. Ο καιρός της καταστροφής ανήκε στο παρελθόν· τώρα ήταν καιρός οικοδόμησης! Τι μεγάλη εκδήλωση θεϊκής συμπόνιας!

31. (α) Ποιο έθνος κραύγαζε να ερημωθεί και να ισοπεδωθεί η Ιερουσαλήμ, και με ποια εντύπωση; (β) Πότε ήταν ο καιρός να διατρανωθεί η απόφαση του Ιεχωβά για το ποια πόλη είχε εκλέξει;

³¹ Τον καιρό της ερήμωσης της Σιών, δηλαδή της Ιερουσαλήμ, το έτος 607 Π.Κ.Χ., οι εχθρικοί Εδωμίτες παρακινούσαν τους Βαβυλώνιους κατακτητές λέγοντας: «Γυμνώστε την! Γυμνώστε την μέχρι το θεμέλιό της!» (Ψαλμός 137:​7) Οι κακεντρεχείς εχθροί είχαν την εντύπωση ότι ο Θεός της ο Ιεχωβά είχε απορρίψει την πόλη για πάντα και ότι, σαν αυτούς, Εκείνος δεν επρόκειτο ποτέ πια να επανεκλέξει την Ιερουσαλήμ. Αλλά ο Ιεχωβά δεν μπορούσε να ξεχάσει ή να αρνηθεί τις φιλεύσπλαχνες προφητείες του για την Ιερουσαλήμ. Με πιστότητα “εξέλεξε” πράγματι την Ιερουσαλήμ, και αυτή η εκλογή εξακολουθούσε να ισχύει αρκετά χρόνια αργότερα, το 519 Π.Κ.Χ., όταν ο Ζαχαρίας έλαβε το πρώτο του όραμα. Όχι μόνο είχε οικοδομηθεί ξανά η Ιερουσαλήμ από το λαό του, αλλά είχε τεθεί εκεί και το θεμέλιο του ναού του και είχαν ήδη αρχίσει οι εργασίες για το σκελετό του κτίσματος. Όταν θα τελείωνε η οικοδόμηση αυτού του ναού, τότε ο Ιεχωβά θα έθετε το όνομά του εκεί· η παρουσία του μέσω του πνεύματός του θα ήταν εκεί, και η πλήρης λατρεία προς εκείνον θα άρχιζε και πάλι εκεί. Αυτό θα ήταν απόδειξη σε όλα τα έθνη ότι ο Ιεχωβά είχε εκλέξει την Ιερουσαλήμ. Άρα, ακόμη και το 519 Π.Κ.Χ., ήταν καιρός να διατρανωθεί η εκλογή του!

32. Γιατί δεν μπορούμε να αναζητήσουμε στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ την εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 1:​17 στις ημέρες μας;

³² Έχει συμβεί, άραγε, κάτι ανάλογο στους σύγχρονους καιρούς; Ασφαλώς όχι σε ό,τι αφορά τη σύγχρονη Ιερουσαλήμ, για την οποία Άραβες και Ισραηλινοί συγκρούστηκαν το 1948 και το 1967. Οι ορθόδοξοι Εβραίοι θρηνούν ή απαγγέλλουν προσευχές κάτω στο Δυτικό Τείχος (Κότελ Μα‘αραμπί ), ενώ στο πλάτωμα, είκοσι περίπου μέτρα πιο πάνω από αυτούς, οι Μωαμεθανοί συρρέουν για λατρεία στον Τρούλο του Βράχου και στο Τέμενος αλ⁠-⁠Άκσα. Νοτιότερα κείτεται ερημωμένο έξω από τα τωρινά τείχη της πόλης το Βιβλικό Όρος Σιών. Χωρίς να δείχνουμε έλλειψη σεβασμού για όσα λαβαίνουν χώρα εκεί, πρέπει να πούμε ότι ο Ιεχωβά δεν εξέλεξε την επίγεια Ιερουσαλήμ ως τόπο για το όνομά του και τη λατρεία του. Θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τη σύγχρονη εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 1:17.

33. (α) Ποιος είναι σήμερα το αντίστοιχο του Ζοροβάβελ, του κυβερνήτη της αρχαίας Ιερουσαλήμ; (β) Τι μπορούμε να πούμε για εκείνους τους οποίους κυβερνάει αυτός;

³³ Σήμερα δεν οικοδομείται πουθενά στη γη ναός από κάποιον Ζοροβάβελ, κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει, όμως, ο Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ, και αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο οποίος βρίσκεται ενδοξασμένος στους ουρανούς. Αυτός κυβερνάει εν ονόματι του Ιεχωβά σε αυτό που το εδάφιο Εβραίους 12:​22 αποκαλεί «Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ». Στο τέλος των καιρών των εθνών, το 1914, ενθρονίστηκε εκεί ως Βασιλιάς και κυβερνάει τους αληθινούς και πιστούς μαθητές του που βρίσκονται στη γη. Αυτοί οι μαθητές δεν αποτελούν με κανέναν τρόπο μέρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, επειδή αυτός απαρτίζεται από εκατοντάδες αλληλοσυγκρουόμενες θρησκευτικές αιρέσεις και προσκολλάται στα Ηνωμένα Έθνη ως τον εγγυητή της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας, και επιπλέον έχει γεμίσει τα χέρια του με αίμα από τους αντιχριστιανικούς πολέμους αυτού του κόσμου. Ο ουράνιος Μεγαλύτερος Ζοροβάβελ κυβερνάει εκείνους που λατρεύουν τον ίδιο Θεό τον οποίο λατρεύει και αυτός, δηλαδή τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Αυτοί οι λάτρεις βρίσκονται επίσης κάτω από την υποχρέωση να είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες αυτού του Θεού, του Ιεχωβά. (Ησαΐας 43:​10⁠-⁠12· 44:​8) Είναι αυτοί που συνδέονται με την «ουράνια Ιερουσαλήμ», την κυβερνητική έδρα του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ.

34. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στα έτη 1914⁠-⁠1918, γιατί μπορεί να λεχθεί ότι φάνηκε σαν να είχε εγκαταλείψει ο Ιεχωβά την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ;

³⁴ Από όλους αυτούς τους Γραφικούς συσχετισμούς συνάγεται ότι αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη γη εκπροσωπούν το Όρος Σιών που βρίσκεται στα ύψη και την «ουράνια Ιερουσαλήμ». Ό,τι συνέβη σε αυτούς είναι σαν να συνέβη στη συμβολική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ. Μέσα στην αναστάτωση του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914⁠-⁠1918) αυτοί υπέστησαν διωγμό από τους καθ’ ομολογία Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου επειδή προσπάθησαν να παραμείνουν πιστοί στη Βασιλεία του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ, του Ιησού Χριστού. Η δημόσια μαρτυρία τους για τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά παρεμποδίστηκε και μειώθηκε στο ελάχιστο. Δεν πολεμούσαν ο ένας εναντίον του άλλου με σαρκικά όπλα σε κάποια από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος είχε βυθιστεί στον παραλογισμό του πολέμου· ωστόσο, η διεθνής συνεργασία που είχαν μεταξύ τους διακόπηκε καθώς οι εχθροί διέλυσαν τη διεθνή οργάνωσή τους. Εξαιτίας των θλίψεων που τους έπληξαν σε όλο τον κόσμο, ήταν σαν να είχε εγκαταλείψει ο Ιεχωβά ο Θεός τους την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ.

35. Στην αρχή της μεταπολεμικής περιόδου, ανάμεσα σε ποιες ομάδες έπρεπε να εκλέξει ο Ιεχωβά ποιοι θα ήταν οι εκπρόσωποι της πνευματικής του Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ;

³⁵ Εντελώς ξαφνικά, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τερματίστηκε με μια ανακωχή το Νοέμβριο του 1918. Άρχισε η μεταπολεμική περίοδος. Τώρα μπορούσαν να ξεκινήσουν ξανά οι δραστηριότητες που είναι κοινές σε καιρό ειρήνης. Το Δεκέμβριο εκείνου του έτους οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου άρχισαν να τάσσονται υπέρ της ίδρυσης μιας διεθνούς οργάνωσης για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Αυτό έγινε δημόσια σαφές με αξιοσημείωτο τρόπο από μια διακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, η οποία έλεγε ότι η προτεινόμενη Κοινωνία των Εθνών είναι «η πολιτική έκφραση της βασιλείας του Θεού στη γη». Και αυτό παρά το ότι όλα τα έθνη της προτεινόμενης Κοινωνίας ήταν κηλιδωμένα από το αίμα των εκατομμυρίων νεκρών του πολέμου. Ήταν άραγε σωστή αυτή η πομπώδης διακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, η οποία ήταν διατυπωμένη με τόση θρησκευτική ευλάβεια; Οπωσδήποτε ήταν καιρός να εκφραστεί ο ίδιος ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Ποιους θα εξέλεγε ως δικούς του εκπροσώπους για την πνευματική Σιών, ή αλλιώς Ιερουσαλήμ; Το Χριστιανικό κόσμο με τους αιματοβαμμένους διώκτες ή τους διωκόμενους υποστηρικτές της βασιλείας του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ, του Ιησού Χριστού; Ποιους θα οργάνωνε ως μάρτυρές Του;

36. Ποια ερωτήματα θέτουμε σήμερα για να αποδειχτεί αν ο Χριστιανικός κόσμος αποτέλεσε την εκλογή του Ιεχωβά για να είναι η οργάνωσή του, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;

³⁶ Αποδεικνύει περίτρανα η θρησκευτική αποδιοργάνωση και ο εκφυλισμός του Χριστιανικού κόσμου σήμερα ότι τότε, στο μεταπολεμικό έτος 1919, αποτέλεσε την εκλογή του Ιεχωβά των στρατευμάτων; Αποδεικνύουν αδιαφιλονίκητα τα γεγονότα σήμερα ότι Αυτός έχει κάνει να ξεχειλίζουν οι «πόλεις» του Χριστιανικού κόσμου από την αγαθότητά Του; Ορθώνεται ανοικοδομημένος στους κόλπους του ο πνευματικός ναός Του ως οίκος λατρείας, με άλλα λόγια, λατρεύει ο Χριστιανικός κόσμος μέσα από τις εκατοντάδες θρησκευτικές αιρέσεις του τον Ιεχωβά ως Θεό στον πνευματικό ναό Του; Ποιοι θα παρουσιαστούν ως μάρτυρες υπέρ του Χριστιανικού κόσμου απαντώντας κατηγορηματικά Ναι; Εφόσον δεν υπάρχουν τέτοιοι μάρτυρες, πρέπει να στραφούμε αλλού.

37. Τι είναι αυτό, όσον αφορά μια αλλαγή κατάστασης, το οποίο στρέφει την προσοχή μας στη σωστή κατεύθυνση σε σχέση με την εκλογή του Ιεχωβά;

³⁷ Πού; Δεν είναι μόνο το όνομα που στρέφει την προσοχή μας προς την κατεύθυνση της ολοφάνερης εκλογής του Ιεχωβά. Αυτό που στρέφει την προσοχή μας στους εκλεγμένους είναι το πώς έχουν οργανωθεί για τη μεταπολεμική υπηρεσία Του, καθώς και το τι έχουν διακηρύξει αλλά και υπέρ τίνος πράγματος έχουν ασυμβίβαστα ταχθεί στην παγκόσμια σκηνή. Και τι έχουν επιτελέσει επίσης! Ακόμη, με τι «ελέη» έχει “επιστρέψει” ο Ιεχωβά των στρατευμάτων σε αυτούς. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα αν αναλογιστούμε ποια ήταν η πνευματική κατάσταση από την οποία εγέρθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο. Εγέρθηκαν από μια κατάσταση προφανούς απόρριψης, απάρνησης από μέρους του Θεού. Ναι, από μια κατάσταση διωγμού σχεδόν μέχρι θανάτου από το Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος τους δίωξε όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και επίσης στα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα σε αυτά τα λουτρά αίματος του κόσμου, προσπαθώντας να διαλύσει τη θρησκευτική τους οργάνωση και να τους καταστρέψει μια για πάντα ως ενοχλητικό θρησκευτικό πρόβλημα. Ποιοι είναι, λοιπόν, αντικείμενα θρησκευτικού διωγμού και εχθρότητας, αλλά και θεϊκού “ελέους”;

38. Ποιοι εδώ στη γη, κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αποδείχτηκαν η εκλογή του Ιεχωβά, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά που τους προσδιορίζουν;

³⁸ Τους προσδιορίζουν τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο των ετών 1914⁠-⁠1918. Τους ξεχωρίζει καθαρά ο ρόλος τους στην παγκόσμια σκηνή σήμερα. Είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες που φέρουν το όνομα του Θεού τον οποίο λατρεύουν και υπηρετούν, του Ιεχωβά. Από την κατάσταση θρησκευτικής παράλυσης στην οποία βρήκε αυτή τη διεθνώς περιφρονημένη ομάδα το μεταπολεμικό έτος 1919, αυτό το υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαφτισμένων, χρισμένων με το πνεύμα Χριστιανών ανέλαβε δυναμικά την υπηρεσία του Ιεχωβά στην παγκόσμια σκηνή. Τη στιγμή που ο κόσμος, πολιτικός, θρησκευτικός, στρατιωτικός και κοινωνικός, αποδεχόταν τη σύζευξη με την Κοινωνία των Εθνών, αυτό το χρισμένο υπόλοιπο έλαβε σταθερή στάση υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά θεωρώντας την ως τη μόνη ελπίδα που υπάρχει για όλη την ανθρωπότητα, και ξεκίνησε μια πορεία κηρύγματος “αυτών των καλών νέων της βασιλείας” η οποία δεν είχε προηγούμενο στην επίγεια σταδιοδρομία του. Το κήρυγμα “αυτών των καλών νέων” γίνεται μέχρι τώρα όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ματθαίος 24:​14 ότι θα γινόταν: «σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη». Ναι, σε 165 γλώσσες!

39. (α) Αυτό το εγχείρημα οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά έχει επιστρέψει σε ποιους και με τι; (β) Τι έχουν πλησιάσει αυτοί, πού αποδίδουν ιερή υπηρεσία, και ποιοι τώρα συμμετέχουν μαζί τους σε αυτήν;

³⁹ Αυτό το αξιοσημείωτο για τα παγκόσμια χρονικά εγχείρημα δεν επιτελείται μόνο μέσω της δικής τους ανθρώπινης δύναμης, ικανότητας, ευφυΐας, θάρρους και ισχύος. Οφείλεται κυρίως στο ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τούς έχει εκλέξει για μια προειπωμένη υπηρεσία και μαρτυρία. Ούτε οφείλεται απλώς και μόνο στο ότι ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένοι σε αυτόν ως μαθητές του Ιησού Χριστού, αλλά στο ότι εκείνος τους είχε δείξει έλεος μέσω του Ιησού Χριστού και είχε “επιστρέψει” τώρα πια σε αυτούς με «ελέη». Ακολουθώντας πιστά τα ίχνη του Χριστού πλησιάζουν «ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ». Έχοντας μεγαλύτερη κατανόηση και διάκριση από όση ποτέ προηγουμένως, εκτιμούν τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά και Τον λατρεύουν εκεί, αποδίδοντάς του υπηρεσία ως πνευματικοί υφιερείς υπό τον ουράνιο Αρχιερέα τους, τον Ιησού Χριστό. Στη λατρεία τους εκεί συμμετέχει τώρα ένα αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» ειρηνικών προβατοειδών ανθρώπων από όλα τα έθνη, τους λαούς, τις φυλές και τις γλώσσες. Ακριβώς όπως είχε προειπωθεί! (Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17) Τους βρίσκουμε σε 207 χώρες και νησιωτικά συμπλέγματα.

40. (α) Γιατί μπορεί να αποκαλεί ο Ιεχωβά αυτές τις εκκλησίες «πόλεις μου», και πώς είναι οργανωμένες αυτές; (β) Με τι τρόπο εκείνες οι «πόλεις» “ξεχειλίζουν από αγαθότητα”;

⁴⁰ Δεν έχουν πολιτικές κοινότητες, όπως είναι οι πόλεις. Οι συμβολικές τους «πόλεις» είναι εκκλησίες αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Ιησού Χριστού, του Μεγαλύτερου Ζοροβάβελ. (Ματθαίος 28:​19, 20) Είναι οργανωμένες σύμφωνα με το θεοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης όπως αυτός περιγράφεται στις θεόπνευστες Άγιες Γραφές, και όπως οι πόλεις του αρχαίου Ισραήλ αυτές οι εκκλησίες έχουν η καθεμιά ένα τοπικό σώμα πρεσβυτέρων, ή «πρεσβυτέριο». Έχουν επίσης «διακονικούς υπηρέτες» (διακόνους, Κείμενο ) οι οποίοι βοηθούν κάθε πρεσβυτέριο. (1 Τιμόθεο 3:​1⁠-⁠13· 4:​14· Τίτο 1:​5⁠-⁠9· Φιλιππησίους 1:​1· 1 Πέτρου 5:​1⁠-⁠4) Ο Ιεχωβά μπορεί κατάλληλα να αποκαλεί αυτές τις Χριστιανικές εκκλησίες «πόλεις μου», επειδή αυτός είναι πραγματικά υπεύθυνος για την οργάνωσή τους και την ανάπτυξή τους, και επειδή αυτές Τού είναι ανεπιφύλακτα αφιερωμένες μέσω του Ιησού Χριστού. Μια έρευνα σε αυτές τις συμβολικές «πόλεις» του Ιεχωβά αποκαλύπτει ότι “ξεχειλίζουν από την αγαθότητά” Του, με μια πνευματική έννοια. Αν κρίνουμε από τη σωρεία των αποδείξεων που έχουμε στη διάθεσή μας, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τις έχει επιλέξει για να εκπροσωπούν την ουράνια Ιερουσαλήμ του. Ας δοθεί αίνος σε Αυτόν για το ότι η προφητεία των εδαφίων Ζαχαρίας 1:​16, 17 έχει μια τέτοια εκπλήρωση!

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΡΑΜΑ

41. (α) Τι πρέπει να πούμε όσον αφορά το αν αυτά που έχουν ήδη συμβεί στους διώκτες είναι τελειωτικά; (β) Τι ρώτησε ο Ζαχαρίας στο δεύτερο όραμα που έλαβε στις 24 Σεβάτ;

⁴¹ Τι μπορούμε να πούμε, ωστόσο, σχετικά με τους διώκτες και επίδοξους αφανιστές των αφιερωμένων λάτρεων του Ιεχωβά των στρατευμάτων; Κοιτάζοντας τη σημερινή παγκόσμια κατάσταση, μπορούμε να παρατηρήσουμε τι έχουν ήδη απογίνει. Αλλά η τωρινή κατάσταση των διωκτών δεν είναι και η τελειωτική. Προκειμένου να καταδειχτεί το τι πρόκειται τελικά να τους συμβεί, δόθηκε στον προφήτη Ζαχαρία ένα ακόμη όραμα αμέσως μετά το πρώτο, την ίδια εκείνη ημέρα, την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα (Σεβάτ), το 519 Π.Κ.Χ., το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσίας. Η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία ήταν η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, και το δεύτερο αυτό όραμα θα πρέπει να την ενδιέφερε. Ο Ζαχαρίας, που είδε αυτό το όραμα, μας λέει: «Και στη συνέχεια σήκωσα τα μάτια μου και είδα τέσσερα κέρατα. Είπα, λοιπόν, στον άγγελο που μιλούσε μαζί μου: “Τι είναι αυτά;” Και εκείνος μου είπε: “Αυτά είναι τα κέρατα που διέσπειραν τον Ιούδα, τον Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ”».​—⁠Ζαχαρίας 1:​18, 19.

42. Τι συμβόλιζαν εκείνα τα «κέρατα», και τι σημαίνει το ότι ήταν τέσσερα;

⁴² Ο προφήτης Ζαχαρίας γνώριζε ότι στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές το κέρας χρησιμοποιείται ως σύμβολο της κυβερνητικής δύναμης ενός έθνους ή μιας αυτοκρατορίας. Αυτά τα τέσσερα συμβολικά κέρατα δεν εξεικόνιζαν κατ’ ανάγκη τέσσερα διαφορετικά έθνη ή αυτοκρατορίες τα οποία είχαν διασπείρει μέχρι τότε τους λαούς του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ και είχαν ερημώσει τις πόλεις τους. Στις Γραφές, ο αριθμός τέσσερα έχει συμβολική σημασία. Για παράδειγμα, όταν χρησιμοποιείται το τέσσερα σε συνδυασμό με τους ανέμους, τότε οι τέσσερις άνεμοι των ουρανών αναφέρονται σε όλα τα σημεία ή τμήματα των ουρανών. Ή, οι τέσσερις άνεμοι μπορεί απλώς να αναφέρονται σε όλες τις γωνιές της γης. (Ιεζεκιήλ 37:​9· Δανιήλ 7:​2) Οι τέσσερις τροχοί του ουράνιου άρματος του Ιεχωβά, όπως το είδε ο προφήτης Ιεζεκιήλ, υποδηλώνουν μια καλά εξισορροπημένη βάση για την κίνηση του ουράνιου άρματος. (Ιεζεκιήλ 1:​15, 21) Κατ’ αναλογία, λοιπόν, τα τέσσερα κέρατα δεν θα σήμαιναν απλώς τέσσερις κατά γράμμα δυνάμεις, αλλά όλες τις κυβερνητικές δυνάμεις που περιλαμβάνονταν ή ήταν αναμειγμένες, οι οποίες θα δρούσαν από όλες τις γωνιές της γης χωρίς να παραλείψουν καμιά ώστε να προκαλέσουν ανισορροπία.

43. Επομένως, εκτός από την Αίγυπτο, την Ασσυρία και τη Βαβυλώνα, ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις περιλαμβάνονταν σε αυτές που συμβολίζονταν από τα «τέσσερα κέρατα»;

⁴³ Έτσι λοιπόν, δεν ήταν μόνο οι παγκόσμιες δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας που είχαν αναμειχθεί στη διασπορά του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ, αλλά και άλλοι, όπως το έθνος του Εδώμ, καθώς και συμμαχίες ή συνεργασίες εθνών τα οποία συμμετείχαν σε τέτοιες πονηρές ενέργειες εναντίον του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Ήταν όλοι διώκτες. Αυτές οι πολιτικές οργανώσεις χρησιμοποίησαν τη δύναμή τους, ιδιαίτερα τη στρατιωτική δύναμη, με έναν θηριώδη, βίαιο τρόπο σε βάρος του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά.​—⁠Ζαχαρίας 1:15.

44. Γιατί ένιωθε ο Ιεχωβά αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που ήταν αμέριμνα;

⁴⁴ Αυτές οι ειδωλολατρικές πολιτικές δυνάμεις είχαν όλες τους υπερβεί αυτό που είχε υπόψη του ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για να διαπαιδαγωγήσει τον απειθή, ανυπάκουο λαό του. Χρησιμοποίησαν την ελευθερία κινήσεων που τους δόθηκε μόνο και μόνο για να δώσουν διέξοδο στη μοχθηρία, στην απέχθεια, στο φθόνο και στο μίσος τους σε βάρος του Ιούδα, του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είπε στον άγγελο τα λόγια που άκουσε και ο Ζαχαρίας: «Νιώθω αγανακτισμένος με μεγάλη αγανάκτηση εναντίον των εθνών που είναι αμέριμνα». (Ζαχαρίας 1:​15) Πώς σκόπευε να εκφράσει ο Ιεχωβά τη μεγάλη του αγανάκτηση εναντίον αυτών των εθνών που ένιωθαν αμέριμνα επειδή είχαν ικανοποιήσει τα αισθήματα εκδίκησης ή κακεντρέχειας που έτρεφαν για το λαό Του; Ο ίδιος το αποκαλύπτει αυτό στη συνέχεια του δεύτερου οράματος που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του Ζαχαρία, ο οποίος λέει:

45. Ποια έδειξε ο Ιεχωβά, μέσω οράματος στον Ζαχαρία, ότι θα ήταν τα όργανά του για να εκφράσει την αγανάκτησή του εναντίον των εθνών που ήταν αμέριμνα;

⁴⁵ «Επιπλέον, ο Ιεχωβά μού έδειξε τέσσερις τεχνίτες. Τότε εγώ είπα: “Τι έρχονται να κάνουν αυτοί;” Και εκείνος συνέχισε και είπε: “Αυτά είναι τα κέρατα που διέσπειραν τον Ιούδα σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς απολύτως δεν σήκωσε το κεφάλι του· και αυτοί θα έρθουν για να τα κάνουν να τρέμουν, για να ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών που υψώνουν κέρας εναντίον της γης του Ιούδα, προκειμένου να τη διασπείρουν”».​—⁠Ζαχαρίας 1:​20, 21.

46. (α) Γιατί υπήρχαν τέσσερις «τεχνίτες», και παρά το επάγγελμά τους ποια ήταν η αποστολή τους; (β) Ποιος τους έστειλε, και τι σήμαινε αυτό για τους διώκτες;

⁴⁶ Εφόσον είναι τέσσερις, αυτοί οι τεχνίτες αναχαιτίζουν τα τέσσερα κέρατα. Ο αριθμός τους έχει την ίδια σημασία όπως στην περίπτωση των τεσσάρων κεράτων. Εξεικονίζουν όλους τους «τεχνίτες» οι οποίοι περιλαμβάνονταν στην υπόθεση και ήταν οργανωμένοι με έναν ισορροπημένο και απόλυτα επαρκή τρόπο. Εφόσον ήταν τεχνίτες, η δουλειά τους δεν ήταν να καταστρέφουν, αλλά πρωτίστως να κατασκευάζουν. Μπορούσαν, όμως, να χρησιμοποιηθούν σε μια επιχείρηση καταστροφής, και μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία τους για να το κάνουν αυτό. Αυτή ήταν η αποστολή τους στο όραμα. Αλλά τίνος τεχνίτες ήταν αυτοί, ή ποιος τους έστειλε; Προφανώς ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, επειδή ήρθαν να καταστρέψουν τη δύναμη των τεσσάρων κεράτων τα οποία είχαν διασπείρει το λαό του Ιεχωβά, τον Ιούδα, τον Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ. Τα εργαλεία με τα οποία το έκαναν αυτό ήταν αναμφίβολα τα σφυριά που χρησιμοποιούσαν για την τέχνη τους. Αλίμονο, λοιπόν, στα «κέρατα» που προκαλούσαν το διωγμό! Θεϊκή κρίση επρόκειτο να εκτελεστεί εναντίον εκείνων των διωκτών.

ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΕΠΙΣΥΡΟΥΝ ΤΗ ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

47. Πώς πρέπει να δούμε αυτό που συνέβη μετά στα έθνη των διωκτών​—⁠ως φυσική τροπή των παγκόσμιων υποθέσεων ή ως τι άλλο;

⁴⁷ Η μεγάλη αγανάκτηση του Ιεχωβά ξεχύθηκε τελικά πάνω στα έθνη των διωκτών. Η αρχαία ιστορία δείχνει ότι τα έθνη τα οποία κακομεταχειρίστηκαν με μοχθηρία τον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά στην αρχαιότητα δεν ευημέρησαν από εκεί και έπειτα· υπέστησαν καταστροφή. Πού είναι σήμερα λοιπόν; Αυτή η καταστροφική εξέλιξη δεν ήταν απλώς η φυσική τροπή των παγκόσμιων υποθέσεων, χωρίς την ύπαρξη κάποιου σχεδίου από μια ανώτερη πηγή. Ήταν το προϊόν της θεϊκής αγανάκτησης εναντίον τους. Η αξία του διδάγματος το οποίο αντλούμε από όλα αυτά είναι κάτι που δεν πρέπει να παραβλέψουμε εμείς σήμερα.

48. (α) Τίνος διώκτης έγινε η Ρώμη τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., και πώς συνέχισε σε αυτόν το ρόλο της; (β) Σήμερα είναι η κεφαλή ποιου τμήματος του Χριστιανικού κόσμου;

⁴⁸ Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, ήρθε σε ύπαρξη ο πνευματικός Ισραήλ υπό την ηγεσία του θεόσταλτου Μεσσία, του Ιησού από τη Βηθλεέμ του Ιούδα. Έτσι εκτοπίστηκε το έθνος του φυσικού, περιτμημένου Ισραήλ. Όπως ο Ισμαήλ εκτοπίστηκε από τον Ισαάκ, τον πραγματικό κληρονόμο του Αβραάμ, και έγινε διώκτης του Ισαάκ, έτσι και ο φυσικός Ισραήλ δίωξε τους μαθητές του Χριστού που αποτελούσαν τον πνευματικό Ισραήλ. Ο φυσικός Ισραήλ πλήρωσε για αυτό: η άγια πόλη του, η Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε το έτος 70 Κ.Χ. και οι επιζώντες της επαρχίας του Ιούδα διασπάρθηκαν, κυρίως λόγω του ότι σύρθηκαν αιχμάλωτοι. (Γαλάτες 4:​21⁠-⁠31· 1 Θεσσαλονικείς 2:​14⁠-⁠16· Γένεση 21:​1⁠-⁠14) Μετά τον εμπρησμό της Ρώμης το έτος 64 Κ.Χ., η Ρώμη πήρε τη σκυτάλη στο διωγμό του Χριστιανικού πνευματικού Ισραήλ. Συνέχισε αυτόν το διωγμό, όχι μόνο ως ερωμένη της ειδωλολατρικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και ως θρησκευτική ερωμένη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χάθηκε στις ημέρες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Ωστόσο, η Ρώμη συνεχίζει να είναι η κεφαλή του μεγαλύτερου, του ισχυρότερου, του πολυπληθέστερου τμήματος του Χριστιανικού κόσμου. Αλλά με αυτή της την ιδιότητα, η Ρώμη έχει αρχίσει να “τρέμει”.

49. Ποια Παγκόσμια Δύναμη διαδέχθηκε τη Ρώμη στο ρόλο του διώκτη, και μέσω τίνος και πότε προειπώθηκε αυτό;

⁴⁹ Το δέκατο όγδοο αιώνα, η Ρώμη, ως η Έκτη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής ιστορίας, αναγκάστηκε να υποκλιθεί μπροστά στη Βρετανική Αυτοκρατορία, ως την Έβδομη και Μεγαλύτερη Παγκόσμια Δύναμη των Βιβλικών προφητειών. Το υπόμνημά της αποκαλύπτει ότι και αυτή υπήρξε ένοχη διωγμού και διασποράς του πνευματικού Ισραήλ του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Σε αυτό είχαν συμμετοχή και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες ενσωματώθηκαν αργότερα στην Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη δημιουργώντας τη δυαδική Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη. Ένας τέτοιος διωγμός μαινόταν φανερά εναντίον του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ναι, και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτό είχε προειπωθεί παραστατικά μέσω προφητικών συμβολισμών στον εξόριστο προφήτη Δανιήλ «το τρίτο έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ του βασιλιά», δηλαδή πριν από την πτώση της αρχαίας Βαβυλώνας, άρα λοιπόν, είκοσι και πλέον χρόνια πριν από το όραμα του προφήτη Ζαχαρία για τα τέσσερα κέρατα και τους τέσσερις τεχνίτες. (Δανιήλ 8:​1, 9⁠-⁠12, 23⁠-⁠26) Συνεπώς, ο Ιεχωβά γνώριζε ότι 2.490 και πλέον χρόνια μετά το όραμα του Ζαχαρία θα ήταν απαραίτητοι οι συμβολικοί του «τεχνίτες» για να «ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών».

50. Εκτός από την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη, ποια άλλα «κέρατα» είχαν ανάμειξη στο διωγμό των πνευματικών Ισραηλιτών τα πιο πρόσφατα χρόνια;

⁵⁰ Στους σύγχρονους καιρούς, όχι μόνο η δικέρατη αγγλοαμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμη αλλά και άλλα σύγχρονα συμβολικά «κέρατα» είχαν ανάμειξη στη διασπορά του πνευματικού Ισραήλ μέσω διωγμών και καταπίεσης. Ένα από τα πιο αποτρόπαια παραδείγματα στα πιο πρόσφατα χρόνια ήταν η σαδιστική κακομεταχείριση που υπέστησαν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στο Τρίτο Γερμανικό Ράιχ, υπό τον Ναζί Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ μεταξύ των ετών 1933 και 1945 Κ.Χ. Οι υπόλοιπες Δυνάμεις του Άξονα συνέπραξαν με αυτόν στη μοχθηρή καταπίεση των πνευματικών Ισραηλιτών και των αφιερωμένων συντρόφων τους. Μετά από αυτό, άλλα πολιτικά «κέρατα» τα οποία συνθέτουν το «βασιλιά του βορρά» έχουν σπρώξει, έχουν «τρυπήσει» και έχουν απειλήσει τους πιστούς λάτρεις του Ιεχωβά.

51. Πότε και από ποιον προειπώθηκε ο διωγμός που θα υποκινούσε ο «βασιλιάς του βορρά», και κατά συνέπεια τι είχε υπόψη του ο Ιεχωβά για το διωγμό;

⁵¹ «Το τρίτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας», μετά την πτώση της Βαβυλώνας, ο άγγελος του Ιεχωβά προείπε στον προφήτη Δανιήλ ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα αντιμετώπιζαν πράγματι τέτοιον διωγμό από το συμβολικό «βασιλιά του βορρά» στην εποχή μας. (Δανιήλ 10:​1, 18⁠-⁠21· 11:​29⁠-⁠36, 44, 45) Από αυτό γίνεται φανερό ότι ο Ιεχωβά είχε υπόψη του, όχι μόνο τα «κέρατα» που δίωκαν τον τυπικό του λαό στο παρελθόν, αλλά και τα «κέρατα» που θα δίωκαν τον αντιτυπικό του λαό στο μέλλον, στους καιρούς μας.

52. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε, λοιπόν, μια παλιότερη περίπτωση από την ιστορία του τυπικού του λαού για να προειδοποιήσει ποιους σήμερα, και πώς φαίνεται κάτι τέτοιο από το όραμα του Ιωάννη στα εδάφια Αποκάλυψη 7:​1⁠-⁠3;

⁵² Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε, λοιπόν, μια παλιότερη περίπτωση διωγμού σε βάρος του τυπικού του λαού για να προειδοποιήσει τα σύγχρονα έθνη τα οποία «υψώνουν κέρας» εναντίον της δικαιωματικής πνευματικής επικράτειας των πιστών του λάτρεων. Εναντίον όλων αυτών των εθνών επρόκειτο να χρησιμοποιήσει τους συμβολικούς «τεχνίτες» του. Το γεγονός ότι οι «τεχνίτες» του οράματος είναι τέσσερις μάς υπενθυμίζει κάτι που είδε σε όραμα ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης στα τέλη του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Ο ίδιος το περιγράφει, λέγοντας: «Έπειτα από αυτό, είδα τέσσερις αγγέλους να στέκονται πάνω στις τέσσερις γωνιές της γης, κρατώντας σφιχτά τους τέσσερις ανέμους της γης, για να μη φυσήξει άνεμος πάνω στη γη ούτε πάνω στη θάλασσα ούτε πάνω σε κανένα δέντρο. Και είδα άλλον άγγελο να ανεβαίνει από την ανατολή του ήλιου έχοντας σφραγίδα του ζωντανού Θεού· και αυτός φώναξε με δυνατή φωνή στους τέσσερις αγγέλους στους οποίους επιτράπηκε να βλάψουν τη γη και τη θάλασσα, λέγοντας: “Μη βλάψετε τη γη ούτε τη θάλασσα ούτε τα δέντρα, μέχρι να σφραγίσουμε τους δούλους του Θεού μας στα μέτωπά τους”».​—⁠Αποκάλυψη 7:​1⁠-⁠3.

53. Τι θα επιφέρει στα «τέσσερα κέρατα» η εξαπόλυση των “τεσσάρων ανέμων”, αλλά τι είναι αυτό που ενισχύει τους διωκόμενους λάτρεις του Ιεχωβά να υπομείνουν;

⁵³ Η εξαπόλυση των τεσσάρων ανέμων θα επιφέρει μια παγκόσμια θύελλα, η οποία θα βλάψει όλα τα έθνη της γης και θα καταστρέψει τα συμβολικά «κέρατα» που έχουν υψώσει αυτά εναντίον των πνευματικών Ισραηλιτών, οι οποίοι είναι σφραγισμένοι με τη «σφραγίδα του ζωντανού Θεού». Αυτό θα έχει συνέπειες ανάλογες με εκείνες που προεικονίστηκαν από την κατασυντριβή την οποία θα προξενούσαν με τα σφυριά τους στα συμβολικά «τέσσερα κέρατα» όλων των εθνών οι «τέσσερις τεχνίτες». Σε αντιδιαστολή με όλα τα «ελέη» με τα οποία επιστρέφει ο Ιεχωβά στους διωκόμενους λάτρεις του βρίσκεται η εκτέλεση των ανήλεων κρίσεών του η οποία θα έρθει πάνω στους διώκτες τους. Θέτοντας πλήρη εμπιστοσύνη στη διαβεβαίωση που δίνει ο Θεός για αυτό το γεγονός, όλοι οι διωκόμενοι θα ενισχυθούν να υπομείνουν μέχρι το τέλος.