Κεφάλαιο 22

Μια Διεθνής Γιορτή στον Παράδεισο

 1. Πώς θα επηρεαστούν οι λάτρεις του Ιεχωβά στη γη βλέποντάς τον να κερδίζει τη νίκη «εκείνη την ημέρα»;

Η ΗΜΕΡΑ που η Θεοκρατία του Ιεχωβά θα θριαμβεύσει επί όλων των εχθρικών εθνών της γης θα είναι μια ένδοξη ημέρα στα χρονικά της ιστορίας του σύμπαντος. Όλοι οι διαφυλαγμένοι λάτρεις του Ιεχωβά θα αναριγούν σύγκορμοι από αγαλλίαση και συγκίνηση βλέποντας τον Θεοκράτη του σύμπαντος να κερδίζει τη μεγαλύτερη από όλες τις νίκες στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», τον Αρμαγεδδώνα.​—⁠Αποκάλυψη 16:​13⁠-⁠16.

 2. (α) Σε τι θα χρησιμεύσουν τα υλικά αγαθά που θα απομείνουν από το νικηφόρο εκείνον πόλεμο; (β) Ποια επιθανάτια υπόσχεση έδωσε ο Ιησούς αναφορικά με τη γη ενώ πέθαινε με θυσιαστικό θάνατο εδώ στη γη;

² Όλα τα υλικά αγαθά που θα περισυλλέξουν οι επιζώντες του πολέμου, όταν θα έχουν καταστραφεί οι εχθροί τους από όλα τα έθνη, θα χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία του Θεού και Βασιλιά Ιεχωβά. Από τον κατεστραμμένο πολεμικό εξοπλισμό δεν θα κρατήσουν τίποτα ως κειμήλιο. (Ησαΐας 2:​2⁠-⁠4) Θα είναι καιρός οικοδόμησης και όχι καταστροφής. Η κατά γράμμα γη θα έχει αναμφίβολα πληγεί από την “εκστρατεία” των εχθρών της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά. Οι ιδιοτελείς καταστροφείς της γης θα έχουν οι ίδιοι καταστραφεί, αλλά πολλές από τις συνέπειες της καταστροφικής πορείας την οποία ακολουθούσαν μέχρι τη λήξη του τελικού πολέμου θα εξακολουθούν να υπάρχουν. (Αποκάλυψη 11:​18) Τώρα θα αρχίσει να επικρατεί η ειρήνη που θα χαρακτηρίζει τη χιλιετή διακυβέρνηση ολόκληρης της ανθρωπότητας από τον Μεσσία. Ποια εποχή θα ήταν καταλληλότερη από αυτήν για την αποκατάσταση της γης, για τη μετατροπή της από πεδίο μάχης σε παράδεισο σε κάθε άκρη της! Προτού πεθάνει με θυσιαστικό θάνατο ως τέλειος άνθρωπος εδώ στη γη, ο Μεσσίας έδωσε την επιθανάτια υπόσχεση να ξαναφέρει τον Παράδεισο στο υποπόδιο του Θεού, στη γη.

 3. Τι είπε ο Ιησούς στον ετοιμοθάνατο κακοποιό ο οποίος εξέφρασε πίστη στη βασιλεία του Ιησού;

³ Αποκρινόμενος στον ετοιμοθάνατο κακοποιό ο οποίος με τα λόγια «Ιησού, θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία σου» εξέφρασε πίστη στη βασιλεία του Ιησού ως δίκαιου ανθρώπου, ο μελλοντικός αυτός Βασιλιάς είπε: «Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο».​—⁠Λουκάς 23:​39⁠-⁠43.

 4. (α) Όταν το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, κερδίσει τη νίκη εναντίον των θηριωδών εχθρών του, θα είναι καιρός να κάνει τι για την επικράτεια των υπηκόων του καθώς και για εκείνον τον καλοπροαίρετο κακοποιό; (β) Ποιοι άλλοι, λοιπόν, πρέπει να ανταμειφθούν με το να απολαύσουν τον Παράδεισο;

⁴ Το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, πολεμώντας εναντίον των συμβολικών “δέκα κεράτων” του κατακόκκινου θηρίου, έγινε ο αδιαφιλονίκητος κύριος της βασιλείας ολόκληρης της γης. (Αποκάλυψη 17:​12⁠-⁠14· 19:​11⁠-⁠21) Τώρα είναι ο ορισμένος καιρός για να εξωραΐσει την επίγεια επικράτεια των υπηκόων του κάνοντάς την σαν τον αρχικό Κήπο της Εδέμ, καθώς και για να φέρει σε αυτήν μέσω ανάστασης από τους νεκρούς εκείνον τον κακοποιό, ο οποίος είναι νεκρός τόσο πολύ καιρό. Αν εκείνος ο κακοποιός πρόκειται να απολαύσει τον Παράδεισο υπό τη Μεσσιανική βασιλεία απλώς και μόνο επειδή εκδήλωσε πίστη και συμπόνια, είναι απολύτως βέβαιο ότι το ίδιο θα ισχύσει ως στοργική ανταμοιβή και για το «μεγάλο πλήθος» των όσιων μαθητών του που επιζούν από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη».​—⁠Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17.

 5. (α) Ποιον παράδεισο προσπάθησαν να καταστρέψουν τα επιτιθέμενα έθνη, αλλά το κατάφεραν αυτό; (β) Ποιοι από τους επιζώντες του πολέμου θα απολαμβάνουν διαρκώς τον επίγειο Παράδεισο;

⁵ Η αποκατάσταση του επίγειου Παραδείσου δεν θα είναι έργο μιας ημέρας, αλλά οι επίγειοι υπήκοοι της θεοκρατικής βασιλείας του Χριστού θα πρέπει να εργαστούν γι’ αυτόν το σκοπό. Ωστόσο, η αληθινή, αμόλυντη λατρεία τους προς τον Ιεχωβά Θεό δεν θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι την ολοκλήρωση της αποκατάστασης του Παραδείσου προκειμένου να ακμάσει. Αυτοί δεν θα χρειαστεί να αναβάλουν μέχρι τότε την απόλαυση του πνευματικού Παραδείσου. (2 Κορινθίους 12:​4) Οι εχθροί, οι οποίοι μέχρι το τέλος του πολέμου κατά της “ουράνιας Ιερουσαλήμ” κατέστρεφαν τη γη, προσπάθησαν να καταστρέψουν τον πνευματικό Παράδεισο του χρισμένου υπολοίπου ο οποίος επικρατούσε στη θεόδοτη πνευματική επικράτεια του υπολοίπου εδώ στη γη. Αλλά δεν τα κατάφεραν, παρ’ όλο το διωγμό και τη βίαιη εναντίωση που εξαπέλυσαν. Οι εχθροί δεν κατάφεραν να εκδιώξουν το χρισμένο υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος» των λάτρεων του Ιεχωβά από εκείνον τον πνευματικό Παράδεισο. Γι’ αυτό, ο πνευματικός Παράδεισος επιζεί μαζί τους από τη «μεγάλη θλίψη» και συνεχίζεται στο νέο σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά. Κατόπιν, όταν το χρισμένο υπόλοιπο ολοκληρώσει τον επίγειο διορισμό του, θα λάβει την εκπλήρωση της θεϊκής υπόσχεσης που βρίσκεται καταγραμμένη στο εδάφιο Αποκάλυψη 2:​7. Το «μεγάλο πλήθος», όμως, θα παραμείνει στη γη και θα κληρονομήσει τον επίγειο Παράδεισο.​—⁠Ψαλμός 37:​11, 37⁠-⁠40· Παροιμίες 2:​21, 22.

 6. (α) Ποια είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη ενός πνευματικού Παραδείσου στη γη, και γιατί θα ξεκινήσει με αυτήν το νέο σύστημα; (β) Ποιο ιστορικό παράδειγμα έχει το επιζών υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος» για να θέσει στην πρώτη θέση τη λατρεία του Ιεχωβά στη νέα τάξη;

⁶ Ο πνευματικός Παράδεισος είναι εφικτός μόνο μέσα στα πλαίσια της αγνής, βασισμένης στην Αγία Γραφή λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού. Με αυτή τη λατρεία θα ξεκινήσει ευθύς εξαρχής το νέο σύστημα πραγμάτων. Γιατί να μη λατρεύεται άλλωστε ο Μεγάλος Θεοκράτης, ο Θεός και Βασιλιάς Ιεχωβά, για την ένδοξη νίκη του υπέρ της παγκόσμιας κυριαρχίας του, η οποία αποβαίνει επίσης στην αιώνια απελευθέρωση των λάτρεών του εδώ στη γη από την αντιθεοκρατική οργάνωση του Διαβόλου; Ο πατριάρχης Νώε έθεσε το προηγούμενο σχετικά με αυτό για τους επιζώντες της “μεγάλης θλίψης”. Όταν είχε πια τελειώσει ο παγγήινος κατακλυσμός και ο Θεός είπε στον Νώε και στην οικογένειά του να βγουν από την κιβωτό χάρη στην οποία διαφυλάχτηκαν, ο Νώε πρόσφερε αμέσως θυσία στον Θεό της σωτηρίας τους. Αυτό ευαρέστησε τον Ιεχωβά και εξασφάλισε τη θεϊκή ευλογία στον Νώε και στην οικογένειά του. (Γένεση 8:​15 ως 9:​1) Το επιζών χρισμένο υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος» που θα επιζήσει μαζί του θα ακολουθήσουν αυτό το θαυμάσιο παράδειγμα. Καθώς θα έχει αφανιστεί η Βαβυλώνα η Μεγάλη και καθώς θα έχουν καταστραφεί όλοι οι συνεργάτες της που εναντιώνονται στην αληθινή λατρεία, το χρισμένο υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος» θα έχουν τότε σπουδαιότερους λόγους από ποτέ άλλοτε για να θέσουν στην πρώτη θέση τη λατρεία του Ιεχωβά στη νέα τάξη.

 7. Με ποιον Παράδεισο θα πρέπει να εναρμονίσουν τον εαυτό τους εκείνοι που θα αναστηθούν από τους νεκρούς εδώ στη γη, και πού θα πρέπει να ανεβούν για λατρεία προκειμένου να αποκτήσουν ανεξάλειπτη χαρά;

⁷ Πώς, λοιπόν, να μην ακμάσει ο πνευματικός Παράδεισος με άνευ προηγουμένου ομορφιά και μεγαλείο; Όλοι οι άνθρωποι για τους οποίους πέθανε ο Μεσσίας και τους οποίους καλεί από τα μνημεία των νεκρών θα πρέπει να εναρμονίσουν τον εαυτό τους με τον πνευματικό Παράδεισο. (Ιωάννης 5:​28, 29) Θα πρέπει να θέσουν πρώτη στη ζωή τους τη λατρεία του Ιεχωβά. Θα πρέπει να δεχτούν τη Γραφική αλήθεια και να καλλιεργούν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού. (Γαλάτες 5:​22, 23) Αν επιθυμούν πράγματι να αποκτήσουν αιώνια ζωή στην παραδεισιακή γη, θα πρέπει να ανεβούν στο επίπεδο της λατρείας του ουράνιου Θεοκράτη, του Θεού και Βασιλιά, στον πνευματικό ναό του. Κάνοντάς το αυτό θα έχουν αστείρευτη, ανεξάλειπτη χαρά. Η θεϊκή αυτή απαίτηση σε σχέση με τους αναστημένους αναφέρεται στις τελικές προτάσεις του βιβλίου του Ζαχαρία. Εκείνοι για τους οποίους μιλάει δεν είχαν ανεβεί στο ναό του Ιεχωβά πριν από την επίθεση κατά της Ιερουσαλήμ. Επομένως, δεν εξεικονίζουν τους επιζώντες του Αρμαγεδδώνα. Εμφανίζονται στη γη μετά τον Αρμαγεδδώνα μέσω της ανάστασης.

 8. Τι θα συμβεί σε εκείνους που δεν ανεβαίνουν από την Αίγυπτο και από τα άλλα έθνη για να λατρέψουν τον Ιεχωβά και για να γιορτάσουν τη γιορτή των σκηνών;

⁸ «Και όλοι όσοι απομείνουν από όλα τα έθνη που έρχονται εναντίον της Ιερουσαλήμ θα ανεβαίνουν κάθε χρόνο για να προσκυνούν τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων, και για να γιορτάζουν τη γιορτή των σκηνών. Και όσοι από τις οικογένειες της γης δεν ανεβαίνουν στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων, σε αυτούς δεν θα έρχεται δυνατή βροχή. Και αν η οικογένεια της Αιγύπτου δεν ανεβαίνει και δεν προσέρχεται, και σε αυτούς επίσης δεν θα υπάρχει καθόλου βροχή. Θα έρθει η μάστιγα με την οποία ο Ιεχωβά μαστιγώνει τα έθνη που δεν ανεβαίνουν να γιορτάσουν τη γιορτή των σκηνών. Αυτή θα είναι η τιμωρία για την αμαρτία της Αιγύπτου και την αμαρτία όλων των εθνών που δεν ανεβαίνουν να γιορτάσουν τη γιορτή των σκηνών.

 9. Εκείνη την ημέρα, τι θα γράφουν τα κουδούνια των αλόγων, τι θα γίνεται με τις κούπες και τις χύτρες, και ποιος δεν πρόκειται να βρεθεί πια στο ναό;

⁹ »Εκείνη την ημέρα θα υπάρχει πάνω στα κουδούνια του αλόγου: “Η αγιότητα ανήκει στον Ιεχωβά!” Και οι πλατύστομες χύτρες στον οίκο του Ιεχωβά θα γίνουν σαν τις κούπες μπροστά στο θυσιαστήριο. Και κάθε πλατύστομη χύτρα στην Ιερουσαλήμ και στον Ιούδα θα γίνει κάτι άγιο που ανήκει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων, και όλοι όσοι θυσιάζουν θα έρχονται και θα παίρνουν μερικές από αυτές και θα βράζουν σε αυτές. Και δεν θα υπάρχει πια Χαναναίος στον οίκο του Ιεχωβά των στρατευμάτων εκείνη την ημέρα».​—⁠Ζαχαρίας 14:​16⁠-⁠21.

ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΘΝΗ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ

10. Πώς θα επηρέαζε η νίκη του Ιεχωβά επί των διεθνών επιθετικών δυνάμεων τη στάση των εθνών από τα οποία προήλθαν αυτές οι δυνάμεις, και γιατί δεν θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν προβάλλοντας παθητική αντίσταση σε Αυτόν;

¹⁰ Μπορούμε να φανταστούμε με ποιον τρόπο, στην προφητική εικόνα, θα επηρέαζε η μεγαλοπρεπής νίκη του Ιεχωβά επί των διεθνών στρατευμάτων που επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ τους ανθρώπους στα έθνη από τα οποία προήλθαν αυτά τα στρατεύματα. Η νίκη του θα καταδείκνυε με οδυνηρό τρόπο σε αυτούς ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός και ότι είναι Ακατανίκητος. Εφόσον μάλιστα έπληξε τα ενωμένα στρατεύματά τους με αυτόν τον εκπληκτικό τρόπο, θα υπήρχε κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει σε αυτούς αν συνέχιζαν να του εναντιώνονται και δεν τον αναγνώριζαν; Τι θα έκανε σε αυτούς αν δεν ανέβαιναν στην Ιερουσαλήμ και δεν τον προσκυνούσαν ως Βασιλιά στο ναό του; Μήπως επρόκειτο να ανεχτεί την παθητική τους αντίσταση; Αν δεν τάσσονταν θετικά υπέρ Του, δεν θα σήμαινε αυτό ότι στην πραγματικότητα τάσσονταν εναντίον Του; Μάλιστα, αυτό ακριβώς θα σήμαινε!

11. Ποιος είναι Αυτός που δίνει τη βροχή, και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα για τα έθνη (περιλαμβανομένης και της Αιγύπτου) αν αρνούνταν να τον λατρέψουν;

¹¹ Ο Ιεχωβά είναι ο ουράνιος Θεός που δίνει τη βροχή, σχετικά με τον οποίο όλοι οι άνθρωποι λαβαίνουν την παρότρυνση: «Κάντε εκκλήσεις στον Ιεχωβά για βροχή τον καιρό της ανοιξιάτικης βροχής, ναι, στον Ιεχωβά που φτιάχνει τα σύννεφα της καταιγίδας και δίνει άφθονη βροχή σε αυτούς, στον καθένα βλάστηση στον αγρό». (Ζαχαρίας 10:​1) Αν αυτά τα έθνη από τα οποία προέρχονταν τα επιθετικά στρατεύματα δεν είχαν βροχή, πώς θα μπορούσαν να επιζήσουν; Η συνεχής ξηρασία θα έφερνε σε όλη τη χώρα τους μια οικολογική κατάσταση που θα προμήνυε το θάνατο. Η αρχαία Αίγυπτος εξαρτόταν από τον ποταμό Νείλο για την τακτική άρδευση της γης της. Αλλά αν ο Ιεχωβά δεν έστελνε άφθονες βροχοπτώσεις στις πηγές του ποταμού Νείλου, τι θα απογινόταν ο θεοποιημένος ποταμός τους και οι ετήσιες πλημμύρες του; Και αν ακόμη η Αίγυπτος και οι άλλες χώρες τα κατάφερναν και χωρίς την υγρασία των ουρανών, η αμέλειά τους στο ζήτημα της λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού θα τιμωρούνταν με τη θανατηφόρα μάστιγα που είχε σκορπίσει τον όλεθρο στα επιτιθέμενα στρατεύματά τους. Δεν χωρούσαν υπεκφυγές ως προς τη θεϊκή απαίτηση. Ή θα ανέβαιναν στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρουν λατρεία στο ναό του ή θα πέθαιναν. Οι χώρες τους δεν θα γίνονταν μέρος του επίγειου Παραδείσου.​—⁠Ζαχαρίας 14:​17⁠-⁠19.

12. Σε ποια ετήσια γιορτή αναφέρεται ότι έπρεπε να ανεβαίνουν τα έθνη, και ποιες ειδικές θυσίες προσφέρονταν στη διάρκεια αυτής της γιορτής;

¹² Τα εδάφια Ζαχαρίας 14:​12⁠-⁠15 δεν διευκρινίζουν το αν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων νίκησε τα επιτιθέμενα έθνη ακριβώς πριν από την έναρξη της Ιουδαϊκής γιορτής των σκηνών, τον έβδομο σεληνιακό μήνα Τισρί. Ωστόσο, η γιορτή των σκηνών, η οποία γιορταζόταν στις 15⁠-⁠21 Τισρί κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ, είναι η γιορτή για την οποία αναφέρεται ειδικά ότι πρέπει να την τηρούν όλα τα έθνη στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτή η συγκεκριμένη γιορτή θα ήταν η πλέον κατάλληλη περίσταση για να ανεβούν όλα τα έθνη και να προσκυνήσουν τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Στη διάρκεια αυτής της εφταήμερης γιορτής στην Ιερουσαλήμ προσφέρονταν εβδομήντα νεαροί ταύροι​—⁠αρχίζοντας με δεκατρείς νεαρούς ταύρους την πρώτη ημέρα και κατόπιν, κάθε ημέρα που περνούσε, θυσιάζοντας έναν ταύρο λιγότερο, έτσι ώστε την έβδομη ημέρα να προσφέρονται εφτά ταύροι.

13. (α) Γιατί έχει σημασία ο αριθμός των νεαρών ταύρων που προσφέρονταν ως θυσία, και πόσοι επωφελούνται από μια τέτοια θυσία; (β) Σε ποιον πρέπει να αφιερώσουν τα έθνη τον εαυτό τους για να αποκτήσουν αιώνιες ευλογίες;

¹³ Προφανώς, αυτοί οι νεαροί ταύροι θυσιάζονταν για χάρη όλων των οικογενειών της γης, δεδομένου ότι το υπόμνημα της Γένεσης απαριθμεί στο δέκατο κεφάλαιο εβδομήντα κεφαλές οικογενειών, αναφερόμενο στην εξάπλωση του πληθυσμού της γης μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Το εβδομήντα είναι παράγωγο του εφτά πολλαπλασιαζόμενου με το δέκα· και, εφόσον στην Αγία Γραφή και οι δύο αυτοί αριθμοί συμβολίζουν τελειότητα, πληρότητα, ολότητα​—⁠πνευματική και επίγεια⁠—​οι εβδομήντα νεαροί ταύροι της γιορτής των σκηνών θα αποτελούσαν συμβολικά θυσία για ολόκληρο τον κόσμο της ανθρωπότητας, για όλα τα έθνη. (Αριθμοί 29:​12⁠-⁠34· Λευιτικό 23:​33⁠-⁠35· Δευτερονόμιο 16:​13⁠-⁠15· Έξοδος 23:​16) Όλα τα έθνη, μηδενός εξαιρουμένου, πρέπει να στρέψουν τα νώτα τους στους ψεύτικους θεούς, στην ψεύτικη θρησκεία, στην οποία είχαν προηγουμένως “αφιερώσει τον εαυτό τους”. (Ωσηέ 9:​10) Τώρα πρέπει να αφιερώσουν τον εαυτό τους στη λατρεία του Θεού και Βασιλιά Ιεχωβά στο ναό του. Αυτό θα αποβεί σε αιώνια ευλογία για αυτούς.​—⁠1 Θεσσαλονικείς 1:9.

14. Ποιο συναίσθημα γινόταν έντονα έκδηλο στη γιορτή των σκηνών, και ποιο θέλημά του εκφράζει ο Ιεχωβά για τα έθνη προσκαλώντας τα να παρευρεθούν στη γιορτή;

¹⁴ Από τις τρεις ετήσιες γιορτές που γιορτάζονταν στην Ιερουσαλήμ, η γιορτή των σκηνών ή της συγκομιδής ήταν η πιο χαρούμενη γιορτή όλου του χρόνου. Δεν θα έπρεπε ο λαός που τη γιόρταζε να χαίρεται με την άφθονη συγκομιδή με την οποία τους είχε ευλογήσει ο Θεός τους στο τέλος του γεωργικού έτους; Τόσο μεγάλη ήταν η χαρά που επικρατούσε στη διάρκεια της εφταήμερης αυτής γιορτής, ώστε λεγόταν ότι όποιος δεν είχε δει τη χαρά της γιορτής των σκηνών δεν ήξερε τι θα πει χαρά. Ο μεγάλος Θεός που δίνει τη βροχή και ευλογεί τη γη με την ουρανόσταλτη δροσιά, θέλει να είναι όλα τα έθνη χαρούμενα. Η λατρεία τους προς Αυτόν θα ευλογηθεί με αυτή την ασυγκράτητη χαρά. Πόσο σοφό θα ήταν, λοιπόν, από μέρους των εθνών να δεχτούν την πρόσκλησή του και να συμμετάσχουν σε αυτή τη γιορτή στο ναό του!​—⁠Δευτερονόμιο 32:​43· Ρωμαίους 15:​10, 11.

15. Για ποιο λόγο δεν πρέπει να ανεβούν τα έθνη στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στη Μέση Ανατολή, για να γιορτάσουν την εφταήμερη «γιορτή των σκηνών»;

¹⁵ Συλλαμβάνουμε το νόημα της προφητικής αυτής εικόνας; Το νόημα δεν είναι ότι όλα τα έθνη πρέπει να γιορτάζουν την κατά γράμμα γιορτή των σκηνών κάθε χρόνο στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Ο εορτασμός της γιορτής των σκηνών στην Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής σταμάτησε το 70 της Κοινής μας Χρονολογίας. Και αυτό ήταν κατάλληλο, επειδή μετά το θάνατο, την ανάσταση του Μεσσία Ιησού και την ανάληψή του στον ουρανό, το έτος 33 Κ.Χ., έπαψε να ισχύει, να έχει αξία, η εφταήμερη αυτή κατά γράμμα γιορτή. Ήταν μέρος του “νόμου του Μωυσή”, ενός νόμου που είχε «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων». (Εβραίους 10:​1· Κολοσσαείς 2:​16, 17) Οι προφητικές σκιές του Μωσαϊκού νόμου παραχώρησαν τη θέση τους στις πραγματικότητες, όταν ο Μεσσίας Ιησούς εμφανίστηκε έπειτα από την ανάληψή του στην ουράνια παρουσία του Θεού και χρησιμοποίησε την αξία του θυσιαστικού αίματός του για να επικυρώσει την υποσχεμένη «νέα διαθήκη», η οποία εισήγαγε τις Χριστιανικές πραγματικότητες. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να γιορτάζεται τώρα είναι η πραγματικότητα, όπως αυτή είχε προσκιαστεί από την τυπική «γιορτή των σκηνών» ή «γιορτή της συγκομιδής». Σε αυτήν πρέπει να έρθουν οι απολυτρωμένοι όλης της ανθρωπότητας, οι επιζώντες και τα έθνη που αναστήθηκαν από τους νεκρούς, υπό τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιησού, του Γιου του Θεού.

16. (α) Σε ποια Ιερουσαλήμ θα ανεβούν τα έθνη για τον εορτασμό της γιορτής; (β) Τι θα πέσει πάνω σε όσους αρνούνται να ανεβούν, και τι θα σημάνει αυτό για εκείνους;

¹⁶ Εκείνοι που συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή εδώ στη γη και οι οποίοι προέρχονται από όλα τα έθνη, τις φυλές και τους λαούς πρέπει να πλησιάσουν την «πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ», αναγνωρίζοντας την ουράνια Μεσσιανική βασιλεία. Πρέπει να έρθουν στην επίγεια αυλή του πνευματικού ναού του Ιεχωβά και εκεί να “προσκυνήσουν τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων”, τον Μεγάλο Θεοκράτη, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Αν αρνηθούν να εγκαταλείψουν την έχθρα που είχαν προηγουμένως με τον Θεό και να συγκεντρωθούν υπάκουα στον πνευματικό ναό του υπηρετώντας τον, θα τιμωρηθούν για το ότι θέλουν να παραμείνουν στην αμαρτία. Η θεϊκή «μάστιγα» θα έρθει πάνω τους, και αυτό θα σημάνει αιώνιο θάνατο από τον Ιεχωβά μέσω του Μεσσιανικού Βασιλιά του, του Ιησού. Δεν θα έρθει πάνω τους «δυνατή βροχή» ευλογιών. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουν μέρος στον καρποφόρο Παράδεισο που συντηρεί τη ζωή.​—⁠Ζαχαρίας 14:​17⁠-⁠19.

Η ΧΑΡΩΠΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

17. (α) Τι εξεικονίζει η αρχαία γιορτή της συγκομιδής, και πότε θα λάβει χώρα ο εορτασμός της; (β) Τι θα πέφτει πάνω στους υπάκουους εορταστές, και ποιες χαρές του Παραδείσου θα απολαμβάνουν;

¹⁷ Η αρχαία γιορτή των σκηνών, η γιορτή της συγκομιδής, εξεικόνιζε τη σύναξη των απολυτρωμένων από όλα τα έθνη, τους λαούς και τις φυλές της ανθρωπότητας στη λατρεία του Βασιλιά, του Ιεχωβά των στρατευμάτων, στον πνευματικό ναό του. Αυτό θα λάβει χώρα στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβέρνησης του Βασιλιά⁠-⁠Ιερέα Ιησού Χριστού. Ο ίδιος θα υπηρετήσει ως Αρχιερέας του Ιεχωβά σαν τον Μελχισεδέκ για χάρη όλων των ανθρώπων που συνάγονται στον πνευματικό ναό της λατρείας. Αυτοί θα πρέπει να αναγνωρίσουν την «πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ», ως την πρωτεύουσα της θεοκρατικής οργάνωσης του Ιεχωβά. Πάνω τους θα πέφτει «δυνατή βροχή» θεϊκών ευλογιών. Ο πνευματικός Παράδεισος θα ακμάζει για αυτούς τους λάτρεις καθώς θα εκδηλώνουν όλους τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού στη ζωή τους. Και ο επίγειος Παράδεισος, επίσης, θα ανθίζει για αυτούς σε όλη την υδρόγειο. Θα δίνει άφθονους καρπούς ώστε να διατηρεί όλους τους υπάκουους κατοίκους της γης σε τέλεια ανθρώπινη ζωή στην αιωνιότητα. Δρέποντας τους καρπούς του γήινου Παραδείσου για πάντα, θα έχουν λόγους να λατρεύουν και να ευλογούν στον αιώνα με ατέρμονη χαρά τον Προμηθευτή της ατέλειωτης συγκομιδής.

18. Πώς δείχνει η προφητική εικόνα ότι ακόμη και μέσω της χρήσης αλόγων θα αποδίδεται ευλαβικός σεβασμός στον αληθινό Θεό;

¹⁸ Τι τόπος γιορτής θα είναι τότε η παραδεισένια γη! Τι διεθνής σύναξη των λάτρεων του Ιεχωβά θα λάβει χώρα τότε στη γιορτή των σκηνών και της συγκομιδής! Ευλαβικός σεβασμός θα αποδίδεται τότε στην αγιότητα που ανήκει στον Ιεχωβά. Όλοι όσοι θα έχουν ευνοηθεί με το δώρο της αιώνιας ζωής θα δείχνουν τότε λατρευτική προσοχή. Ακούστε! Μήπως ξεχωρίζετε το κουδούνισμα των αλόγων που έρχονται, πιθανώς από την Αίγυπτο, από όπου συνήθιζαν να εισάγουν άλογα; Τώρα αυτά φέρνουν λάτρεις στο κέντρο της λατρείας για τον εορτασμό της χαρωπής γιορτής των σκηνών! Ακόμη και στα κουδούνια των αλόγων αναγράφονται τα λόγια: «Η αγιότητα ανήκει στον Ιεχωβά». Και το κουδούνισμα επισύρει την προσοχή στο σπουδαίο αυτό γεγονός. Το άλογο δεν χρησιμοποιείται πλέον για πολεμικά άρματα αλλά για έναν ειρηνικό, άγιο σκοπό.

19. (α) Πού ήταν σκαλισμένη μια επιγραφή ίδια με αυτήν που υπήρχε πάνω στα κουδούνια των αλόγων, και τι υποδεικνύει αυτό όσον αφορά όλους όσους διακηρύττουν την αγιότητα του Ιεχωβά; (β) Σε τι υποκινεί μια τέτοια επίγνωση της αγιότητάς Του;

¹⁹ Η επιγραφή στα κουδούνια των αλόγων είναι ακριβώς ίδια με την επιγραφή που ήταν σκαλισμένη στη χρυσή «αστραφτερή πλάκα» η οποία ήταν δεμένη με ένα μπλε κορδόνι πάνω στο τουρμπάνι του αρχιερέα του Ισραήλ, στο μπροστινό του μέρος. Αυτή η σκαλισμένη πλάκα λεγόταν «το άγιο σημείο της αφιέρωσης». (Έξοδος 28:​36⁠-⁠39· 29:​6· 39:​30) Πόσο όμορφα εξεικονίζει αυτό ότι τα πάντα​—⁠από τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» μέχρι και αυτά που χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν τους επίγειους λάτρεις στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά⁠—​διακηρύττουν την αγιότητα του Υψίστου Θεού! Τα πάντα φαίνεται να διαπνέονται από την επίγνωση του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι ο Θεός και ο Βασιλιάς. Όλα επιτελούνται με χαρά, με σκοπό την ενδόξαση, τον αγιασμό και την απόδοση ιερότητας στο αξιοσέβαστο όνομά του. Πόσο κοντά έρχεται με αυτόν τον τρόπο ο λάτρης στον Θεό στον οποίο αποδίδει λατρεία! Πόσο επηρεάζεται έτσι η ζωή του ώστε να αποδίδει τιμή στον Δημιουργό του και Θεό του, αντί να επιφέρει ονειδισμό στον Ιεχωβά!

20, 21. (α) Με ποια έννοια θα γίνει η πλατύστομη χύτρα στον οίκο του Ιεχωβά σαν την κούπα στο θυσιαστήριο; (β) Με ποιον τρόπο αντανακλά αυτό το πώς θα βλέπουμε τότε ή θα αντιμετωπίζουμε κάθε πτυχή της ζωής μας;

²⁰ Ακόμη και τα συνηθισμένα πράγματα της ζωής προσλαμβάνουν καινούριο νόημα, καινούρια αξία. Μάλιστα, «οι πλατύστομες χύτρες στον οίκο του Ιεχωβά θα γίνουν σαν τις κούπες μπροστά στο θυσιαστήριο. Και κάθε πλατύστομη χύτρα στην Ιερουσαλήμ και στον Ιούδα θα γίνει κάτι άγιο που ανήκει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων, και όλοι όσοι θυσιάζουν θα έρχονται και θα παίρνουν μερικές από αυτές και θα βράζουν σε αυτές». (Ζαχαρίας 14:​20, 21) Μήπως αυτό σημαίνει ότι, με συμβολική έννοια, οι χύτρες που υπήρχαν στον οίκο του Ιεχωβά δεν θα κατασκευάζονταν πλέον από μπρούντζο ή χαλκό, αλλά από χρυσάφι, όπως οι κούπες στις οποίες μάζευαν το πολύτιμο αίμα των θυσιασμένων ζώων και από τις οποίες τίναζαν το αίμα πάνω στο θυσιαστήριο; Ίσως! Και αυτό θα σήμαινε ότι ανεξάρτητα από το αν στο παρελθόν το ψήσιμο του κρέατος από τις θυσίες δεν θεωρούνταν εξίσου σπουδαίο και πολύτιμο όσο το μάζεμα και το τίναγμα του αίματος του θυσιασμένου ζώου, τώρα όμως, στο νέο σύστημα πραγμάτων, θα ήταν διαφορετικά. Το κάθε βήμα στην προσφορά μιας θυσίας συμμετοχής προς τον Θεό και στη συμμετοχή με Αυτόν σε εκείνη τη θυσία θα ήταν εξίσου πολύτιμο με οποιοδήποτε άλλο βήμα σε αυτή τη διευθέτηση.

²¹ Αυτό που μετράει δεν είναι το υλικό από το οποίο έχει κατασκευαστεί το συγκεκριμένο δοχείο· είναι η υπηρεσία που προσφέρει, καθώς και η σπουδαιότητα που προσδίδεται σε αυτή την υπηρεσία. Αυτό θα σήμαινε, λοιπόν, ότι κάθε πτυχή της υπηρεσίας και του αίνου προς τον Θεό είναι σημαντική, απαραίτητη, πολύτιμη. Κάθε πτυχή εκτιμάται από τον Θεό και είναι άγια για αυτόν ή ιερή. Πόσο συγκινεί την καρδιά κάθε λάτρη Του αυτή η σκέψη! Πόσο μας υποκινεί ως λάτρεις Του ώστε ό,τι κάνουμε να το κάνουμε ως μέρος της λατρείας μας προς Αυτόν και σαν να γίνεται απευθείας για Αυτόν!​—⁠1 Κορινθίους 10:31.

22. Πώς το γεγονός ότι, εκτός από τις κούπες του θυσιαστηρίου, θα χρησιμοποιούνταν με τον ίδιο τρόπο και οι χύτρες στο ναό θα μπορούσε να υποδηλώνει μεγάλη αύξηση στον αριθμό των λάτρεων του Ιεχωβά;

²² Η προφητική εικόνα θα μπορούσε επίσης να υποδηλώνει μεγάλη αύξηση στον αριθμό των λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι συρρέουν στον τυπικό του ναό όπου προσφέρουν τις θυσίες τους. Θα υπήρχαν τόσο πολλά σφάγια που οι κούπες τις οποίες χρησιμοποιούσαν συνήθως στο ναό για να ρίχνουν το αίμα δεν θα επαρκούσαν· οπότε μια λύση θα ήταν να χρησιμοποιήσουν και τις πλατύστομες χύτρες για να μαζέψουν το αίμα και να το τινάξουν πάνω στο θυσιαστήριο. (2 Χρονικών 29:​22) Ως αποτέλεσμα, λόγω των ζώων που θα θυσιάζονταν θα υπήρχε περισσότερο κρέας το οποίο θα έπρεπε να βράσει και μετά να φαγωθεί στις τραπεζαρίες του ναού. Εφόσον οι χύτρες του οίκου του Ιεχωβά θα χρησιμοποιούνταν τώρα με έναν ασυνήθιστο τρόπο, για το ράντισμα του αίματος πάνω στο θυσιαστήριο, θα υπήρχε στο ναό έλλειψη από χύτρες. Αυτό θα καθιστούσε αναγκαίο να επιστρατευτούν οι κοινές χύτρες από τα σπίτια της πόλης της Ιερουσαλήμ, για να βράζουν στο ναό το κρέας των θυσιών. Με αυτόν τον τρόπο οι κοινές, οικιακές χύτρες θα γίνονταν “κάτι άγιο που ανήκε στον Ιεχωβά”. Θα αγιάζονταν για την υπηρεσία Του.

23. Παρά τα όσα υποδηλώνονται στην περίπτωση της επίγειας Ιερουσαλήμ, τι θα λέγαμε όσον αφορά τυχόν έλλειψη ιερέων στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» και τα μέσα με τα οποία θα αποδίδονται οι ιερατικές υπηρεσίες στην ανθρωπότητα;

²³ Όπως και αν είχαν τα πράγματα στην περίπτωση της τυπικής Ιερουσαλήμ η οποία χρησιμοποιείται στην προφητική εικόνα, στην «πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ», δεν θα σημειωθεί καμιά έλλειψη όσον αφορά την ιερατική υπηρεσία. Ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός και ο πλήρης αριθμός των 144.000 υφιερέων συντρόφων του θα είναι εκεί. Θα είναι απόλυτα επαρκείς για το παγκόσμιο έργο θεραπείας της υπάκουης ανθρωπότητας από τις θανατηφόρες επιπτώσεις της αμαρτίας και της ατέλειας. Δεν θα σημειωθεί καμιά έλλειψη σε σκεύη, σαν να λέγαμε. Η απολυτρωτική αξία του αίματος του Αρχιερέα Ιησού Χριστού, του “Αρνιού του Θεού”, το οποίο έχει καθαριστικές και θεραπευτικές ιδιότητες, θα είναι υπεραρκετή ώστε να ωφεληθούν από αυτήν όλοι όσοι αποβλέπουν στον Ιεχωβά Θεό. Στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβέρνησής του, αυτός και οι υφιερείς του θα διακονούν τις ανάγκες της ανθρωπότητας, και γι’ αυτό τα ευλογητά αποτελέσματα θα είναι αυτά που περιγράφουν τα εδάφια Εβραίους 7:​24, 25: «Επειδή παραμένει ζωντανός για πάντα, έχει την ιεροσύνη του χωρίς κανένα διάδοχο. Συνεπώς, μπορεί και να σώζει πλήρως εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού, επειδή είναι πάντοτε ζωντανός για να συνηγορεί υπέρ εκείνων». Άρα, η τρομερή αύξηση των λάτρεων στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά λόγω της ανάστασης από τους νεκρούς δεν θα θέσει υπερβολικά βαρύ φορτίο πάνω του.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΧΑΝΑΝΑΙΟΣ» ΝΑ ΑΜΑΥΡΩΣΕΙ ΤΗ ΧΙΛΙΕΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

24. (α) Στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, από τι δεν θα παρενοχλούνται οι επίγειοι εορταστές της Χιλιετούς γιορτής; (β) Ποιες ενέργειες του Ιησού εδώ στη γη, στο ναό της Ιερουσαλήμ, αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται να ανεχτεί καμιά τέτοια παρενόχληση;

²⁴ Όταν όλοι εκείνοι οι επίγειοι εορταστές της Χιλιετούς γιορτής των σκηνών θα πλησιάζουν τον πνευματικό ναό της λατρείας του Ιεχωβά, δεν θα αντικρίζουν ούτε θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν συρφετό εμπόρων που πουλούν θρησκευτικά αντικείμενα, επιδιώκοντας ιδιοτελώς να κερδίσουν χρήματα σε βάρος εκείνων που επιθυμούν να λατρεύουν τον Θεό «με πνεύμα και αλήθεια». (Ιωάννης 4:​24) Ο ουράνιος Αρχιερέας του Ιεχωβά δεν θα ανεχτεί κάτι τέτοιο ούτε στιγμή. Όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος με σκοπό να προσφέρει την τέλεια ανθρώπινη θυσία του ως αρχιερέας, καθάρισε δύο φορές το ναό της Ιερουσαλήμ από τους θρησκευτικούς κερδοσκόπους​—⁠μία φορά τον πρώτο χρόνο της δημόσιας διακονίας του και ξανά τέσσερις μόλις ημέρες πριν από το θυσιαστικό του θάνατο. Σχετικά με την τελευταία αυτή περίπτωση διαβάζουμε τα εξής:

«Και μπήκε στην Ιερουσαλήμ [όταν έκανε τη θριαμβευτική του είσοδο], στο ναό· και κοίταξε ολόγυρα τα πάντα και, επειδή η ώρα ήταν ήδη περασμένη, βγήκε στη Βηθανία με τους δώδεκα. Την επόμενη ημέρα, αφού βγήκαν από τη Βηθανία . . . ήρθαν . . . στην Ιερουσαλήμ. Εκεί, μπήκε στο ναό και άρχισε να διώχνει εκείνους που πουλούσαν και αγόραζαν στο ναό, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους εκείνων που πουλούσαν περιστέρια· και δεν άφηνε κανέναν να μεταφέρει σκεύος διαμέσου του ναού, αλλά δίδασκε και έλεγε: “Δεν είναι γραμμένο: «Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη»; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών”. Και οι πρωθιερείς και οι γραμματείς το άκουσαν αυτό και άρχισαν να ζητούν κάποιον τρόπο να τον θανατώσουν».​—⁠Μάρκος 11:​11⁠-⁠18· Ησαΐας 56:​7· Ιωάννης 2:​12⁠-⁠17.

25. Ποιο μέρος της προφητείας του Ζαχαρία θα φροντίσει ο Αρχιερέας να εκπληρωθεί;

²⁵ Ο ουράνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός, με το ζήλο που ανέκαθεν τον διέκρινε για τον οίκο της λατρείας του Θεού, θα φροντίσει να εκπληρωθούν τα τελικά λόγια της προφητείας του Ζαχαρία: «Και δεν θα υπάρχει πια Χαναναίος [ή, έμπορος] στον οίκο του Ιεχωβά των στρατευμάτων εκείνη την ημέρα».​—⁠Ζαχαρίας 14:21.

26. (α) Γιατί δεν έχει θέση ο «Χαναναίος» στον οίκο της λατρείας του Ιεχωβά; (β) Πώς ή με τι θα αγιαστεί τότε η γη;

²⁶ Ο χαρακτηρισμός «Χαναναίος» ήταν συνώνυμος με τη λέξη «έμπορος». (Παροιμίες 31:​24· Ιώβ 41:​6· παράβαλε Νεεμίας 13:​15⁠-⁠21.) Αυτά τα άτομα που επιδιώκουν να αποκομίσουν ιδιοτελές, εμπορικό κέρδος από το πιο ιερό πράγμα στη γη, τη λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, δεν έχουν θέση στην επίγεια αυλή του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ούτε καν στη γη, το υποπόδιό Του. Δεν θα υπάρχουν καθόλου τέτοια άτομα ούτε θρησκευτικοί απατεώνες. Η διδασκαλία της αγνής αλήθειας και η άσκηση της αγνής, αμόλυντης θρησκείας θα αγιάζουν τότε τη γη. Παντού σε όλη τη γη ο Ιεχωβά θα είναι γνωστός και θα λατρεύεται. (Ησαΐας 11:​9) Αυτός είναι άγιος, και οι λάτρεις του στον παγγήινο παράδεισο θα είναι, όπως και αυτός, άγιοι.​—⁠1 Πέτρου 1:16.

27. (α) Ποιο ειδικό προνόμιο θα έχει το «μεγάλο πλήθος» των επιζώντων από τη θλίψη στη διάρκεια του Χιλιετούς εορτασμού; (β) Ποιο δικαίωμα θα αποκτήσουν τότε όλοι όσοι είναι αφοσιωμένοι στη λατρεία του Ιεχωβά;

²⁷ «Κάθε χρόνο» όλοι όσοι θα υπάρχουν στη γη και οι οποίοι θα πίνουν από τα «ζωντανά νερά» που βγαίνουν από την «ουράνια Ιερουσαλήμ» θα γιορτάζουν με ανείπωτη χαρά στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά τη Χιλιετή γιορτή των σκηνών. (Ζαχαρίας 14:​8, 16) Το όραμα που εμφανίζεται στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής σχετικά με το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» των λάτρεων, οι οποίοι αγάλλονται ενώπιον του Θεού κρατώντας φοινικόκλαδα στα χέρια τους, αντιστοιχεί με τη σκηνή που διαδραματιζόταν στο ναό την τελευταία κυρίως ημέρα της “γιορτής των σκηνών” στην αρχαία Ιερουσαλήμ. (Αποκάλυψη 7:​9) Το «μεγάλο πλήθος» των επιζώντων από τη «μεγάλη θλίψη» θα έχει μια ιδιαίτερη χαρά. Θα έχει τη χαρά να βοηθήσει τα πολλά δισεκατομμύρια άτομα που θα αναστηθούν από τον τάφο να ανεβούν για τον εορτασμό, ανεξάρτητα από το ποια ήταν η εθνικότητά τους προηγουμένως, στη διάρκεια του παλιού συστήματος πραγμάτων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όλοι όσοι είναι αφοσιωμένοι στη λατρεία του Βασιλιά, του Ιεχωβά των στρατευμάτων, θα αποκτήσουν το θεόδοτο δικαίωμα να ζήσουν με ατέλειωτη χαρά σε μια παραδεισένια γη υπό τη Θεοκρατία του Ιεχωβά.

28. Ποιο μελλοντικό σκηνικό αναφορικά με τον εκπληρωμένο σκοπό του Θεού για τη γη μπορούν να δουν οι λάτρεις του Θεϊκού Κυβερνήτη σηκώνοντας τα μάτια της πίστης τους;

²⁸ Όλοι εσείς οι λάτρεις του Θεϊκού Κυβερνήτη Ιεχωβά σηκώστε τα μάτια της πίστης σας για να δείτε το σκηνικό που θα κοσμεί μελλοντικά τη γη, το «υποπόδιο» του ουράνιου αυτού Θεοκράτη. Δείτε όλη τη γη να ακτινοβολεί ως ένας ανθισμένος ειρηνικός Παράδεισος ο οποίος ικανοποιεί ακόμη και το βλέμμα του μεγάλου Θεοκράτη και Δημιουργού, ένας Παράδεισος στολισμένος με βλάστηση και δέντρα που αποτελούν όμορφο θέαμα αλλά και καρποφορούν για να συντηρούν την τέλεια ζωή των πλασμάτων. Έχει πραγματοποιηθεί η θεϊκή αποστολή που είχε ανατεθεί από την αρχή στον τέλειο άντρα και στην τέλεια γυναίκα στην Εδέμ, δηλαδή: «Να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». Ολόκληρη η γη, από άκρη σε άκρη, είναι γεμάτη με θεοσεβή ανθρώπινα πλάσματα, τέλεια από σωματική, ηθική και διανοητική άποψη, τα οποία ο πατέρας Θεοκράτης χαίρεται να αναγνωρίζει ως γιους και κόρες του μέσω του Αρνιού, του Ιησού Χριστού.

29. Σε ποιον θα αποδίδουν όλοι οι κάτοικοι του Παραδείσου τη σωτηρία τους, και τι θα αποκρίνονται οι κάτοικοι του ουρανού;

²⁹ Είναι πια το τέλος της τελευταίας ημέρας της θεϊκής εβδομάδας που αποτελείται από τις εφτά δημιουργικές ημέρες, καθεμιά από τις οποίες διαρκεί εφτά χιλιάδες χρόνια. Καθώς ο Θεός, ο Δημιουργός, εξετάζει και βλέπει καθετί που έχει φτιάξει, διαπιστώνει ότι είναι «πολύ καλό». (Γένεση 1:​28 ως 2:​3) Όλοι οι ουρανοί παρατηρούν την τελειοποιημένη γη και ακούν. Οι καρδιές των ουράνιων σεραφείμ, των χερουβείμ και των αγγέλων γεμίζουν θαυμασμό για τον μεγάλο Θεοκράτη καθώς βλέπουν τη λατρευτική στάση που τηρούν όλοι οι άνθρωποι στη γη. Αντηχούν αίνοι για τον Θεό. Τα ουράνια πλήθη ριγούν από συγκίνηση καθώς ακούν ολόκληρο τον πληθυσμό της γης να λέει με ευγνωμοσύνη μαζί με το «μεγάλο πλήθος»: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί». Όλοι οι άγιοι κάτοικοι του ουρανού αποκρίνονται: «Αμήν! Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς ας είναι στον Θεό μας στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».​—⁠Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠12.