Ιεχωβά, ένας Θεός “Πρόθυμος να Συγχωρεί”

«Εσύ, Ιεχωβά, είσαι αγαθός και πρόθυμος να συγχωρείς».—ΨΑΛΜΟΣ 86:5.

1. Ποιο βαρύ φορτίο βάσταζε ο Βασιλιάς Δαβίδ, και πώς βρήκε παρηγοριά για την αναστατωμένη του καρδιά;

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΑΒΙΔ του αρχαίου Ισραήλ γνώριζε πόσο βαρύ μπορούσε να είναι το φορτίο μιας ένοχης συνείδησης. Ο ίδιος έγραψε: «Τα σφάλματά μου πέρασαν πάνω από το κεφάλι μου· σαν ένα βαρύ φορτίο, είναι πολύ βαριά για εμένα. Παρέλυσα και συντρίφτηκα τρομερά· βόγκησα δυνατά από το στεναγμό της καρδιάς μου». (Ψαλμός 38:4, 8) Ο Δαβίδ, όμως, βρήκε παρηγοριά για την αναστατωμένη του καρδιά. Γνώριζε ότι, μολονότι ο Ιεχωβά μισεί την αμαρτία, δεν μισεί τον αμαρτωλό—αν εκείνος μετανοήσει αληθινά και απορρίψει την αμαρτωλή του πορεία. (Ψαλμός 32:5· 103:3) Με πλήρη πίστη στην προθυμία με την οποία ο Ιεχωβά δείχνει έλεος στα μετανοημένα άτομα, ο Δαβίδ είπε: «Εσύ, Ιεχωβά, είσαι αγαθός και πρόθυμος να συγχωρείς».—Ψαλμός 86:5.

2, 3. (α) Όταν αμαρτάνουμε, ποιο φορτίο μπορεί να βαστάζουμε ως αποτέλεσμα, και γιατί είναι αυτό υγιές; (β) Ποιος κίνδυνος υπάρχει αν μας «καταπιεί» η ενοχή; (γ) Ποια διαβεβαίωση μας δίνει η Αγία Γραφή για την προθυμία με την οποία συγχωρεί ο Ιεχωβά;

² Όταν αμαρτάνουμε, μπορεί να βαστάζουμε και εμείς ως αποτέλεσμα το συντριπτικό φορτίο μιας συνείδησης που προξενεί πόνο. Αυτό το αίσθημα μεταμέλειας είναι φυσιολογικό, και μάλιστα υγιές. Μπορεί να μας υποκινεί να κάνουμε θετικές ενέργειες για να διορθώνουμε τα σφάλματά μας. Μερικοί Χριστιανοί, όμως, καταβάλλονται από την ενοχή. Η καρδιά τους η οποία τους καταδικάζει ίσως να επιμένει ότι ο Θεός δεν θα τους συγχωρήσει πλήρως, άσχετα με το πόσο μετανοημένοι είναι. «Είναι φοβερό αυτό που αισθάνεσαι όταν πιστεύεις ότι ο Ιεχωβά ίσως να μη σε αγαπάει πια», είπε μια αδελφή, αναλογιζόμενη κάποιο σφάλμα που είχε κάνει. Ακόμη και όταν είχε πια μετανοήσει και δεχτεί υποβοηθητικές συμβουλές από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, εκείνη εξακολουθούσε να νιώθει ανάξια της συγχώρησης του Θεού. Η ίδια εξηγεί: «Δεν περνάει ούτε μια μέρα που να μη ζητήσω συγχώρηση από τον Ιεχωβά». Αν μας «καταπιεί» η ενοχή, ο Σατανάς ίσως προσπαθήσει να μας κάνει να παραιτηθούμε, να νιώθουμε ότι δεν είμαστε άξιοι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά.—2 Κορινθίους 2:5-7, 11.

³ Αλλά είναι βέβαιο ότι ο Ιεχωβά δεν βλέπει έτσι τα πράγματα! Ο Λόγος του μας διαβεβαιώνει πως, όταν εκδηλώνουμε γνήσια ολόκαρδη μετάνοια, ο Ιεχωβά θέλει, ναι, είναι πρόθυμος να συγχωρεί. (Παροιμίες 28:13) Επομένως, αν σας φανεί ποτέ ότι δεν είναι δυνατόν να λάβετε τη συγχώρηση του Θεού, τότε αυτό που χρειάζεται ίσως να είναι καλύτερη κατανόηση σχετικά με το γιατί και το πώς συγχωρεί ο Ιεχωβά.

Γιατί Είναι ο Ιεχωβά “Πρόθυμος να Συγχωρεί”;

4. Τι θυμάται ο Ιεχωβά σχετικά με τη φύση μας, και πώς επηρεάζει αυτό τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφέρεται;

⁴ Διαβάζουμε: «Όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση, τόσο μακριά από εμάς έβαλε τις παραβάσεις μας. Όπως ο πατέρας δείχνει έλεος στους γιους του, έτσι και ο Ιεχωβά έδειξε έλεος σε όσους τον φοβούνται». Γιατί είναι ο Ιεχωβά διατεθειμένος να δείχνει έλεος; Το επόμενο εδάφιο απαντάει: «Διότι αυτός γνωρίζει καλά την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα». (Ψαλμός 103:12-14) Ναι, ο Ιεχωβά δεν ξεχνάει ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα, με ελαττώματα ή αδυναμίες ως αποτέλεσμα της ατέλειας. Η έκφραση ότι αυτός γνωρίζει «την πλάση μας» μάς υπενθυμίζει ότι η Αγία Γραφή παρομοιάζει τον Ιεχωβά με αγγειοπλάστη και εμάς με τα σκεύη που φτιάχνει.a (Ιερεμίας 18:2-6) Ο αγγειοπλάστης μεταχειρίζεται τα πήλινα σκεύη του με σταθερότητα αλλά και λεπτότητα, έχοντας πάντοτε κατά νου τη φύση τους. Έτσι και ο Ιεχωβά, ο Μεγάλος Αγγειοπλάστης, προσαρμόζει τη συμπεριφορά του απέναντί μας σε αρμονία με την αδυναμία της αμαρτωλής μας φύσης.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 4:7.

5. Πώς περιγράφει το βιβλίο Προς τους Ρωμαίους την ισχυρή λαβή με την οποία σφίγγει η αμαρτία την ξεπεσμένη σάρκα μας;

⁵ Ο Ιεχωβά κατανοεί πόσο ισχυρή είναι η αμαρτία. Οι Γραφές περιγράφουν την αμαρτία ως μια κραταιά δύναμη που έχει πιάσει τον άνθρωπο στη θανατηφόρα της λαβή. Πόσο ισχυρή είναι η λαβή της αμαρτίας; Στο βιβλίο Προς τους Ρωμαίους, ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος το εξηγεί αυτό με παραστατικό τρόπο: Είμαστε «κάτω από την αμαρτία», όπως είναι οι στρατιώτες κάτω από τις διαταγές του διοικητή τους (Ρωμαίους 3:9)· η αμαρτία “βασιλεύει” στην ανθρωπότητα (Ρωμαίους 5:21)· «κατοικεί» μέσα μας (Ρωμαίους 7:17, 20)· ο “νόμος” της επενεργεί διαρκώς σε εμάς, προσπαθώντας ουσιαστικά να ελέγχει την πορεία μας. (Ρωμαίους 7:23, 25) Τι δύσκολη μάχη έχουμε να διεξάγουμε για να αντιστεκόμαστε στην ισχυρή λαβή με την οποία σφίγγει η αμαρτία την ξεπεσμένη σάρκα μας!—Ρωμαίους 7:21, 24.

6. Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά όσους επιζητούν το έλεός του με μετανοημένη καρδιά;

⁶ Συνεπώς, ο ελεήμων Θεός μας γνωρίζει ότι δεν είναι εφικτό να του δείχνουμε τέλεια υπακοή, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ μπορεί να το θέλει αυτό η καρδιά μας. (1 Βασιλέων 8:46) Εκείνος μας διαβεβαιώνει με αγάπη πως, όταν επιζητούμε το πατρικό του έλεος με μετανοημένη καρδιά, θα μας δίνει συγχώρηση. Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Οι θυσίες στον Θεό είναι το συντετριμμένο πνεύμα· καρδιά συντετριμμένη και καταθλιμμένη, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις». (Ψαλμός 51:17) Ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα απορρίψει ούτε θα αποδιώξει μια καρδιά η οποία είναι συντετριμμένη και καταθλιμμένη από το βάρος της ενοχής. Πόσο όμορφα περιγράφει αυτό την προθυμία που έχει ο Ιεχωβά να συγχωρεί!

7. Γιατί δεν μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε το έλεος του Θεού;

⁷ Μήπως, όμως, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε το έλεος του Θεού, χρησιμοποιώντας την αμαρτωλή μας φύση ως δικαιολογία για να αμαρτάνουμε; Και βέβαια όχι! Ο Ιεχωβά δεν κατευθύνεται απλώς και μόνο από τα συναισθήματα. Το έλεός του έχει όρια. Σε καμιά περίπτωση δεν θα συγχωρήσει εκείνους οι οποίοι με σκληρή καρδιά πράττουν κακόβουλα και εσκεμμένα την αμαρτία χωρίς να μετανοούν. (Εβραίους 10:26-31) Από την άλλη μεριά, όταν βλέπει μια καρδιά η οποία είναι «συντετριμμένη και καταθλιμμένη», είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Παροιμίες 17:3) Ας εξετάσουμε κάποια από τα εκφραστικά λόγια που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή για να περιγράψουν την πληρότητα της θεϊκής συγχώρησης.

Με Πόσο Πλήρη Τρόπο Συγχωρεί ο Ιεχωβά;

8. Τι κάνει ουσιαστικά ο Ιεχωβά όταν συγχωρεί τις αμαρτίες μας, και ποια επίδραση θα πρέπει να έχει αυτό σε εμάς;

⁸ Ο μετανοημένος Βασιλιάς Δαβίδ είπε: «Την αμαρτία μου εξομολογήθηκα τελικά σε εσένα, και το σφάλμα μου δεν το κάλυψα. Είπα: “Θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου στον Ιεχωβά”. Και εσύ συγχώρησες το σφάλμα των αμαρτιών μου». (Ψαλμός 32:5) Η έκφραση «συγχώρησες» αποδίδει μια εβραϊκή λέξη που βασικά σημαίνει «σηκώνω», «βαστάζω, μεταφέρω». Η χρήση της εδώ υποδηλώνει “την απομάκρυνση της ενοχής, της ανομίας, της παράβασης”. Έτσι, ο Ιεχωβά σήκωσε τις αμαρτίες του Δαβίδ και τις απομάκρυνε, σαν να λέγαμε. (Παράβαλε Λευιτικό 16:20-22.) Αυτό αναμφίβολα καταπράυνε τα αισθήματα ενοχής που βάσταζε ο Δαβίδ. (Παράβαλε Ψαλμός 32:3.) Και εμείς επίσης μπορούμε να έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό ο οποίος συγχωρεί τις αμαρτίες εκείνων που επιζητούν τη συγχώρησή του με βάση την πίστη τους στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 20:28· παράβαλε Ησαΐας 53:12.) Εκείνοι για τους οποίους ο Ιεχωβά σηκώνει και απομακρύνει έτσι τις αμαρτίες δεν χρειάζεται να εξακολουθούν να βαστάζουν το φορτίο των αισθημάτων ενοχής για αμαρτίες του παρελθόντος.

9. Ποιο είναι το νόημα των λόγων του Ιησού: «Συγχώρησέ μας τα χρέη μας»;

⁹ Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη σχέση ανάμεσα στους πιστωτές και στους χρεώστες για να δείξει παραστατικά πώς συγχωρεί ο Ιεχωβά. Λόγου χάρη, ο Ιησούς μάς παρότρυνε να προσευχόμαστε: «Συγχώρησέ μας τα χρέη μας». (Ματθαίος 6:12) Ο Ιησούς παρομοίασε έτσι τις «αμαρτίες» με «χρέη». (Λουκάς 11:4) Όταν αμαρτάνουμε, γινόμαστε «χρεώστες» στον Ιεχωβά. Το ρήμα του Κειμένου που αποδίδεται εδώ «συγχώρησε» μπορεί να σημαίνει «αφήνω ή παραιτούμαι από ένα χρέος, μη απαιτώντας την εξόφλησή του». Κατά μία έννοια, όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, διαγράφει το χρέος που διαφορετικά θα υπολογιζόταν σε βάρος μας. Επομένως, οι μετανοημένοι αμαρτωλοί μπορούν να παρηγορηθούν. Ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα απαιτήσει πληρωμή για ένα χρέος το οποίο έχει διαγράψει!—Ψαλμός 32:1, 2· παράβαλε Ματθαίος 18:23-35.

10, 11. (α) Ποια εικόνα παρουσιάζει το ρήμα εξαλείφω, το οποίο βρίσκεται στο εδάφιο Πράξεις 3:19; (β) Πώς δείχνεται παραστατικά η πληρότητα της συγχώρησης του Ιεχωβά;

¹⁰ Στο εδάφιο Πράξεις 3:19, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί ένα άλλο παραστατικό σχήμα λόγου για να περιγράψει τη συγχώρηση του Θεού: «Μετανοήστε, λοιπόν, και μεταστραφείτε για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας». Το ρήμα εξαλείφω μπορεί να σημαίνει «σβήνω, διαγράφω, καταργώ ή καταστρέφω». Σύμφωνα με μερικούς λογίους, η εικόνα που παρουσιάζεται είναι η εικόνα ενός ατόμου το οποίο σβήνει κάτι που έγραψε. Πώς ήταν αυτό δυνατόν; Το μελάνι που χρησιμοποιούνταν συνήθως στην αρχαία εποχή φτιαχνόταν από ένα μείγμα το οποίο περιλάμβανε άνθρακα, πηκτίνη και νερό. Λίγο μετά τη χρησιμοποίηση αυτού του μελανιού, το άτομο μπορούσε να πάρει ένα βρεγμένο σφουγγάρι και να σβήσει όσα είχε γράψει.

¹¹ Εδώ απεικονίζεται με όμορφο τρόπο η πληρότητα της συγχώρησης του Ιεχωβά. Όταν συγχωρεί τις αμαρτίες μας, είναι σαν να παίρνει ένα σφουγγάρι και να τις σβήνει. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ότι θα χρησιμοποιήσει αυτές τις αμαρτίες εναντίον μας στο μέλλον, διότι η Αγία Γραφή αποκαλύπτει και κάτι άλλο για το έλεος του Ιεχωβά το οποίο είναι πραγματικά αξιόλογο: Όταν συγχωρεί, ξεχνάει!

«Την Αμαρτία τους Δεν θα τη Θυμάμαι Πια»

12. Όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιεχωβά ξεχνάει τις αμαρτίες μας, μήπως αυτό σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να τις επαναφέρει στη μνήμη του, και γιατί απαντάτε έτσι;

¹² Μέσω του προφήτη Ιερεμία, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε το εξής σχετικά με εκείνους που θα συμπεριλαμβάνονταν στη νέα διαθήκη: «Θα συγχωρήσω το σφάλμα τους, και την αμαρτία τους δεν θα τη θυμάμαι πια». (Ιερεμίας 31:34) Μήπως αυτό σημαίνει πως όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί δεν είναι πια σε θέση να επαναφέρει στη μνήμη του τις αμαρτίες; Κάθε άλλο. Η Αγία Γραφή μάς λέει για τις αμαρτίες πολλών ατόμων τα οποία ο Ιεχωβά συγχώρησε, περιλαμβανομένου και του Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 11:1-17· 12:1-13) Είναι ολοφάνερο ότι ο Ιεχωβά εξακολουθεί να έχει υπόψη του τα σφάλματα που διέπραξαν, και το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Το ιστορικό των αμαρτιών τους, καθώς και αυτό της μετάνοιάς τους και της συγχώρησής τους από τον Θεό, έχει διατηρηθεί για το δικό μας όφελος. (Ρωμαίους 15:4) Τι εννοεί, λοιπόν, η Αγία Γραφή όταν λέει ότι ο Ιεχωβά δεν “θυμάται” τις αμαρτίες εκείνων που συγχωρεί;

13. (α) Τι περιλαμβάνεται στο νόημα του εβραϊκού ρήματος που αποδίδεται «θα . . . θυμάμαι»; (β) Όταν ο Ιεχωβά λέει: «Την αμαρτία τους δεν θα τη θυμάμαι πια», για ποιο πράγμα μάς διαβεβαιώνει;

¹³ Το εβραϊκό ρήμα που αποδίδεται «θα . . . θυμάμαι» υποδηλώνει περισσότερα από την απλή επαναφορά του παρελθόντος στη μνήμη. Σύμφωνα με το Θεολογικό Εγχειρίδιο της Παλαιάς Διαθήκης (Theological Wordbook of the Old Testament), αυτό περιλαμβάνει «την επιπρόσθετη σημασία της ανάληψης κατάλληλης δράσης». Με αυτή την έννοια, λοιπόν, η “ενθύμηση” της αμαρτίας συνεπάγεται την ανάληψη δράσης εναντίον των αμαρτωλών. Όταν ο προφήτης Ωσηέ είπε σχετικά με τους πεισματικούς Ισραηλίτες: «Εκείνος [ο Ιεχωβά] θα θυμηθεί το σφάλμα τους», ο προφήτης εννοούσε ότι ο Ιεχωβά θα αναλάμβανε δράση εναντίον τους εξαιτίας τού ότι δεν έδειξαν μετάνοια. Γι’ αυτό, το υπόλοιπο εδάφιο προσθέτει: «Θα στρέψει την προσοχή του στις αμαρτίες τους». (Ωσηέ 9:9) Από την άλλη μεριά, όταν ο Ιεχωβά λέει: «Την αμαρτία τους δεν θα τη θυμάμαι πια», μας διαβεβαιώνει ότι, από τη στιγμή που θα συγχωρήσει ένα μετανοημένο αμαρτωλό, δεν θα δράσει εναντίον του για αυτές τις αμαρτίες σε κάποιο μελλοντικό χρόνο. (Ιεζεκιήλ 18:21, 22) Επομένως, ξεχνάει με την έννοια ότι δεν επαναφέρει στο προσκήνιο ξανά και ξανά τις αμαρτίες μας για να μας κατηγορεί ή να μας τιμωρεί επανειλημμένα. Έτσι λοιπόν, ο Ιεχωβά θέτει ένα λαμπρό παράδειγμα το οποίο πρέπει να μιμούμαστε στις σχέσεις μας με τους άλλους. Όταν ανακύπτουν διαφωνίες, το καλύτερο είναι να μην αναμοχλεύετε παλιά παραπτώματα τα οποία είχατε συμφωνήσει παλιότερα να συγχωρήσετε.

Τι θα Λεχθεί για τις Συνέπειες;

14. Γιατί δεν σημαίνει η συγχώρηση ότι ο μετανοημένος αμαρτωλός απαλλάσσεται από όλες τις συνέπειες της εσφαλμένης πορείας του;

¹⁴ Μήπως η προθυμία με την οποία συγχωρεί ο Ιεχωβά σημαίνει ότι ο μετανοημένος αμαρτωλός απαλλάσσεται από όλες τις συνέπειες της εσφαλμένης πορείας του; Κάθε άλλο. Δεν μπορούμε να αμαρτάνουμε ατιμωρητί. Ο Παύλος έγραψε: «Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει». (Γαλάτες 6:7) Μπορεί να αντιμετωπίσουμε ορισμένες συνέπειες της πράξης μας ή προβλήματα, αλλά όταν ο Ιεχωβά έχει δώσει συγχώρηση, δεν φέρνει αυτός αντιξοότητες πάνω μας. Όταν ανακύπτουν δυσκολίες, ο Χριστιανός δεν πρέπει να πιστεύει: “Ίσως να με τιμωρεί ο Ιεχωβά για περασμένες αμαρτίες”. (Παράβαλε Ιακώβου 1:13.) Από την άλλη μεριά, ο Ιεχωβά δεν μας γλιτώνει από όλες τις συνέπειες των εσφαλμένων πράξεών μας. Ένα διαζύγιο, μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, κάποια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια, η απώλεια της εμπιστοσύνης ή του σεβασμού—όλα αυτά μπορεί να είναι οι θλιβερές συνέπειες της αμαρτίας, και ο Ιεχωβά δεν θα μας προφυλάξει από αυτές. Θυμηθείτε ότι, αν και συγχώρησε τον Δαβίδ για τις αμαρτίες που διέπραξε σε σχέση με τη Βηθ-σαβεέ και τον Ουρία, ο Ιεχωβά δεν προστάτεψε τον Δαβίδ από τα καταστροφικά επακόλουθα.—2 Σαμουήλ 12:9-14.

15, 16. Πώς ωφελούσε και το θύμα και τον παραβάτη ο νόμος που είναι καταγραμμένος στα εδάφια Λευιτικό 6:1-7;

¹⁵ Οι αμαρτίες μας μπορεί να έχουν και άλλες συνέπειες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την αφήγηση του 6ου κεφαλαίου του Λευιτικού. Ο Μωσαϊκός Νόμος ασχολείται εδώ με την κατάσταση στην οποία κάποιο άτομο διαπράττει ένα σοβαρό αδίκημα αφαιρώντας από κάποιο συμπατριώτη του Ισραηλίτη αγαθά μέσω κλοπής, αρπαγής ή απάτης. Ο αμαρτωλός αρνείται κατόπιν ότι είναι ένοχος, τολμώντας μάλιστα να ορκιστεί ψευδώς σχετικά με αυτό. Υπάρχουν μόνο τα αντικρουόμενα λόγια των δύο πλευρών. Αργότερα, όμως, η συνείδηση του παραβάτη αρχίζει να τον τύπτει και ομολογεί την αμαρτία του. Για να λάβει συγχώρηση από τον Θεό, πρέπει να κάνει ακόμη τρία πράγματα: να επιστρέψει όσα πήρε, να πληρώσει στο θύμα πρόστιμο 20 τοις εκατό και να προσφέρει ένα κριάρι ως προσφορά για ενοχή. Κατόπιν, ο νόμος αναφέρει: «Ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για αυτόν ενώπιον του Ιεχωβά και έτσι θα του δοθεί συγχώρηση».—Λευιτικό 6:1-7· παράβαλε Ματθαίος 5:23, 24.

¹⁶ Αυτός ο νόμος αποτελούσε μια γεμάτη έλεος προμήθεια από τον Θεό. Ωφελούσε το θύμα, τα υπάρχοντα του οποίου επιστρέφονταν και το οποίο χωρίς αμφιβολία ένιωθε μεγάλη ανακούφιση όταν ο παραβάτης τελικά αναγνώριζε την αμαρτία του. Συγχρόνως, ο νόμος ωφελούσε το άτομο που υποκινούνταν τελικά από τη συνείδησή του να παραδεχτεί την ενοχή του και να επανορθώσει για το αδίκημα που είχε διαπράξει. Πράγματι, αν είχε αρνηθεί να το κάνει αυτό, δεν θα συγχωρούνταν από τον Θεό.

17. Όταν άλλα άτομα έχουν πληγωθεί εξαιτίας των αμαρτιών μας, τι αναμένει ο Ιεχωβά να κάνουμε;

¹⁷ Αν και εμείς δεν είμαστε υπό το Μωσαϊκό Νόμο, αυτός μας παρέχει πολύτιμη ενόραση στο νου του Ιεχωβά, περιλαμβανομένης και της άποψής του για τη συγχώρηση. (Κολοσσαείς 2:13, 14) Όταν άλλα άτομα έχουν πληγωθεί ή εξαπατηθεί εξαιτίας των αμαρτιών μας, ο Ιεχωβά χαίρεται όταν κάνουμε ό,τι μπορούμε για να “δικαιώσουμε” το άτομο που αδικήθηκε. (2 Κορινθίους 7:11) Αυτό περιλαμβάνει το να αναγνωρίσουμε την αμαρτία μας, να παραδεχτούμε την ενοχή μας και μάλιστα να ζητήσουμε συγνώμη από το θύμα. Κατόπιν μπορούμε να κάνουμε έκκληση στον Ιεχωβά με βάση τη θυσία του Ιησού και να νιώσουμε την ανακούφιση που προέρχεται από μια καθαρή συνείδηση, καθώς επίσης να λάβουμε τη διαβεβαίωση ότι έχουμε συγχωρηθεί από τον Θεό.—Εβραίους 10:21, 22.

18. Ποια διαπαιδαγώγηση μπορεί να συνοδεύει τη συγχώρηση του Ιεχωβά;

¹⁸ Όπως ο κάθε πατέρας που δείχνει αγάπη, ο Ιεχωβά μπορεί να δώσει συγχώρηση μαζί με κάποια διαπαιδαγώγηση. (Παροιμίες 3:11, 12) Ένας μετανοημένος Χριστιανός ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει το προνόμιο που είχε να υπηρετεί ως πρεσβύτερος, διακονικός υπηρέτης ή σκαπανέας. Μπορεί να είναι οδυνηρό για αυτόν να χάσει για κάποια περίοδο προνόμια τα οποία του ήταν πολύτιμα. Αυτή η διαπαιδαγώγηση, όμως, δεν σημαίνει ότι έχει χάσει την εύνοια του Ιεχωβά ή ότι ο Ιεχωβά αρνείται να τον συγχωρήσει. Επιπλέον, πρέπει να θυμόμαστε ότι η διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά αποδεικνύει την αγάπη του για εμάς. Το να την αποδεχτούμε και να τη θέσουμε σε εφαρμογή προάγει τα καλύτερα συμφέροντά μας και μπορεί να οδηγήσει σε αιώνια ζωή.—Εβραίους 12:5-11.

19, 20. (α) Αν έχετε διαπράξει σφάλματα, γιατί δεν θα πρέπει να νιώθετε ότι έχετε ξεπεράσει τα όρια του ελέους του Ιεχωβά; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁹ Πόσο αναζωογονητικό είναι να γνωρίζουμε ότι υπηρετούμε έναν Θεό ο οποίος είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”! Ο Ιεχωβά βλέπει περισσότερα από τις αμαρτίες και τα λάθη μας. (Ψαλμός 130:3, 4) Γνωρίζει τι βρίσκεται στην καρδιά μας. Αν νιώθετε ότι η καρδιά σας είναι συντετριμμένη και καταθλιμμένη εξαιτίας σφαλμάτων του παρελθόντος, μη συμπεραίνετε ότι έχετε ξεπεράσει τα όρια του ελέους του Ιεχωβά. Παρά τα λάθη που τυχόν έχετε κάνει, αν μετανοήσατε αληθινά, κάνατε ενέργειες για να επανορθώσετε και προσευχηθήκατε ένθερμα για τη συγχώρηση του Ιεχωβά με βάση το χυμένο αίμα του Ιησού, μπορείτε να είστε πλήρως πεπεισμένοι ότι τα λόγια του εδαφίου 1 Ιωάννη 1:9 εφαρμόζονται σε εσάς: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία».

²⁰ Η Αγία Γραφή μάς ενθαρρύνει να μιμούμαστε τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά στις μεταξύ μας σχέσεις. Σε ποιο βαθμό, όμως, μπορεί να αναμένεται από εμάς να συγχωρούμε και να ξεχνάμε όταν οι άλλοι αμαρτάνουν εναντίον μας; Αυτό θα εξεταστεί στο άρθρο που ακολουθεί.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί είναι ο Ιεχωβά “πρόθυμος να συγχωρεί”;

◻ Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή την πληρότητα της συγχώρησης του Ιεχωβά;

◻ Όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, με ποια έννοια ξεχνάει;

◻ Τι αναμένει ο Ιεχωβά να κάνουμε όταν άλλα άτομα έχουν πληγωθεί εξαιτίας των αμαρτιών μας;

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Όταν άλλα άτομα έχουν πληγωθεί από τις αμαρτίες μας, ο Ιεχωβά αναμένει να επανορθώσουμε