1-3. (α) Γιατί είμαστε υπόχρεοι στον Ιεχωβά; (β) Τι μας ζητάει σε ανταπόδοση ο στοργικός μας Διασώστης;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι είστε παγιδευμένοι σε ένα πλοίο που βυθίζεται. Τη στιγμή που νομίζετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, φτάνει ένας διασώστης και σας τραβάει για να σας σώσει. Πόση ανακούφιση νιώθετε καθώς ο διασώστης σάς απομακρύνει από τον κίνδυνο και λέει: «Τώρα είστε ασφαλής»! Δεν θα νιώθατε υπόχρεοι σε αυτό το άτομο; Κυριολεκτικά, θα του χρωστούσατε τη ζωή σας.

² Από μερικές απόψεις, αυτό δείχνει παραστατικά τι έχει κάνει για εμάς ο Ιεχωβά. Ασφαλώς του είμαστε υπόχρεοι. Σε τελική ανάλυση, έχει προμηθεύσει το λύτρο, καθιστώντας εφικτή τη διάσωσή μας από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Νιώθουμε ασφαλείς γνωρίζοντας ότι, αν εμείς εκδηλώνουμε πίστη σε εκείνη την πολύτιμη θυσία, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και το αιώνιο μέλλον μας είναι εξασφαλισμένο. (1 Ιωάννη 1:7· 4:9) Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 14, το λύτρο αποτελεί υπέρτατη έκφραση της αγάπης και της δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε εμείς;

³ Είναι κατάλληλο να εξετάσουμε τι ζητάει από εμάς σε ανταπόδοση ο στοργικός μας Διασώστης. Ο Ιεχωβά λέει μέσω του προφήτη Μιχαία: «Αυτός σου είπε, άνθρωπε, τι είναι καλό. Τι περιμένει από εσένα ο Ιεχωβά; Μόνο να ασκείς δικαιοσύνη, να αγαπάς την οσιότητα και να περπατάς με τον Θεό σου με μετριοφροσύνη!» (Μιχαίας 6:8) Σημειώστε ότι ένα από τα πράγματα που μας ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση είναι να “ασκούμε δικαιοσύνη”. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

 4. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να ζούμε σε αρμονία με τους δίκαιους κανόνες του;

⁴ Ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες του περί ορθού και εσφαλμένου. Εφόσον οι κανόνες του είναι δίκαιοι, επιδιώκουμε δικαιοσύνη όταν συμμορφωνόμαστε με αυτούς. «Μάθετε να κάνετε το καλό, επιζητήστε τη δικαιοσύνη», λέει το εδάφιο Ησαΐας 1:17. Ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει να “εκζητούμε δικαιοσύνη”. (Σοφονίας 2:3) Επίσης, μας παροτρύνει να “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη”. (Εφεσίους 4:24) Η αληθινή δικαιοσύνη αποκλείει τη βία, την ακαθαρσία και την ανηθικότητα επειδή αυτά παραβιάζουν καθετί άγιο.​—Ψαλμός 11:5· Εφεσίους 5:3-5.

5, 6. (α) Γιατί δεν μας είναι βάρος να συμμορφωνόμαστε με τους κανόνες του Ιεχωβά; (β) Πώς δείχνει η Γραφή ότι η επιδίωξη δικαιοσύνης είναι μια συνεχής διαδικασία;

⁵ Μήπως μας είναι βάρος να συμμορφωνόμαστε με τους δίκαιους κανόνες του Ιεχωβά; Όχι. Η καρδιά που ελκύεται στον Ιεχωβά δεν δυσανασχετεί με τις απαιτήσεις του. Επειδή αγαπάμε τον Θεό μας και όλα όσα αυτός αντιπροσωπεύει, θέλουμε να ζούμε με τρόπο που τον ευαρεστεί. (1 Ιωάννη 5:3) Θυμηθείτε ότι ο Ιεχωβά «αγαπάει τις δίκαιες πράξεις». (Ψαλμός 11:7) Προκειμένου να μιμούμαστε πραγματικά τη θεϊκή δικαιοσύνη, πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε όσα αγαπάει ο Ιεχωβά και να μισούμε όσα μισεί.​—Ψαλμός 97:10.

⁶ Δεν είναι εύκολο για ατελείς ανθρώπους να επιδιώκουν δικαιοσύνη. Πρέπει να βγάλουμε από πάνω μας την παλιά προσωπικότητα με τις αμαρτωλές συνήθειές της και να ντυθούμε τη νέα. Η Γραφή λέει ότι η νέα προσωπικότητα «ανανεώνεται» μέσω ακριβούς γνώσης. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Η λέξη «ανανεώνεται» υποδηλώνει ότι το να ντυνόμαστε τη νέα προσωπικότητα είναι μια συνεχής διαδικασία που απαιτεί επιμελή προσπάθεια. Όσο σκληρά και αν προσπαθούμε να κάνουμε το σωστό, σε ορισμένες περιπτώσεις η αμαρτωλή μας φύση μάς κάνει να σφάλλουμε σε σκέψεις, λόγια ή πράξεις.​—Ρωμαίους 7:14-20· Ιακώβου 3:2.

 7. Πώς πρέπει να βλέπουμε τις αστοχίες στις προσπάθειες που καταβάλλουμε προκειμένου να επιδιώκουμε δικαιοσύνη;

⁷ Πώς πρέπει να βλέπουμε τις αστοχίες στις προσπάθειες που καταβάλλουμε προκειμένου να επιδιώκουμε δικαιοσύνη; Φυσικά, δεν πρέπει να μικροποιούμε τη σοβαρότητα της αμαρτίας. Ταυτόχρονα, ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε, νιώθοντας ότι οι ελλείψεις μας μάς κάνουν ακατάλληλους να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας έχει μεριμνήσει ώστε να αποκαταστήσει τους ειλικρινά μετανοημένους στην εύνοιά του. Προσέξτε τα καθησυχαστικά λόγια του αποστόλου Ιωάννη: «Σας τα γράφω αυτά για να μην αμαρτήσετε». Αλλά κατόπιν πρόσθεσε ρεαλιστικά: «Εντούτοις, αν κανείς αμαρτήσει [εξαιτίας της κληρονομημένης ατέλειας], έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό». (1 Ιωάννη 2:1) Ναι, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει τη λυτρωτική θυσία του Ιησού ώστε να μπορούμε να Τον υπηρετούμε με αποδεκτό τρόπο παρά την αμαρτωλή μας φύση. Δεν μας υποκινεί αυτό να θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε ώστε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά;

8, 9. Πώς καταδεικνύει τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά η διακήρυξη των καλών νέων;

⁸ Μπορούμε να ασκούμε δικαιοσύνη​—στην πραγματικότητα, να μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη​—συμμετέχοντας πλήρως στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού σε άλλους. Πώς συνδέεται η δικαιοσύνη του Ιεχωβά με τα καλά νέα;

⁹ Ο Ιεχωβά δεν θα τερματίσει αυτό το πονηρό σύστημα χωρίς να φροντίσει να ακουστεί πρώτα η προειδοποίηση. Στην προφητεία του σχετικά με το τι θα λάβαινε χώρα στη διάρκεια του καιρού του τέλους, ο Ιησούς είπε: «Σε όλα τα έθνη, πρέπει πρώτα να κηρυχτούν τα καλά νέα». (Μάρκος 13:10· Ματθαίος 24:3) Η χρήση της λέξης «πρώτα» υπονοεί ότι μετά το παγκόσμιο έργο κηρύγματος θα συμβούν και άλλα γεγονότα. Εκείνα τα γεγονότα περιλαμβάνουν την προειπωμένη μεγάλη θλίψη, η οποία θα σημάνει καταστροφή για τους πονηρούς και θα ανοίξει τον δρόμο για έναν δίκαιο νέο κόσμο. (Ματθαίος 24:14, 21, 22) Ασφαλώς, κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει δικαιολογημένα τον Ιεχωβά ότι είναι άδικος απέναντι στους πονηρούς. Φροντίζοντας να ακουστεί η προειδοποίηση, δίνει σε αυτά τα άτομα άφθονες ευκαιρίες να αλλάξουν τις οδούς τους και να γλιτώσουν την καταστροφή.​—Ιωνάς 3:1-10.

10, 11. Πώς μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη όταν συμμετέχουμε στο κήρυγμα των καλών νέων;

¹⁰ Πώς μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη όταν κηρύττουμε τα καλά νέα; Πρώτα από όλα, το να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθούμε άλλους να αποκτήσουν σωτηρία είναι σωστό και δίκαιο. Σκεφτείτε και πάλι το παράδειγμα της διάσωσης από ένα πλοίο που βυθίζεται. Όντας ασφαλείς στη σωσίβια λέμβο, σίγουρα θα θέλατε να βοηθήσετε άλλους που είναι ακόμη στο νερό. Παρόμοια, και εμείς έχουμε υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που παλεύουν ακόμη μέσα στα «νερά» αυτού του πονηρού κόσμου. Είναι αλήθεια ότι πολλοί απορρίπτουν το άγγελμά μας. Αλλά όσο ο Ιεχωβά συνεχίζει να εκδηλώνει μακροθυμία, εμείς έχουμε την ευθύνη να τους προσφέρουμε την ευκαιρία να «φτάσουν σε μετάνοια» και έτσι να αποκτήσουν την προοπτική της σωτηρίας.​—2 Πέτρου 3:9.

¹¹ Κηρύττοντας τα καλά νέα σε όλους όσους συναντάμε, εκδηλώνουμε δικαιοσύνη με άλλον έναν σημαντικό τρόπο: Δείχνουμε αμεροληψία. Θυμηθείτε ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και κάνει το σωστό είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Προκειμένου να μιμούμαστε τη δικαιοσύνη Του, δεν πρέπει να προδικάζουμε τους ανθρώπους. Αντίθετα, πρέπει να μεταδίδουμε τα καλά νέα στους άλλους ανεξαρτήτως της φυλής τους, της κοινωνικής τους θέσης ή της οικονομικής τους κατάστασης. Με αυτόν τον τρόπο, προσφέρουμε σε όλους όσους δίνουν προσοχή την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα και να ανταποκριθούν.​—Ρωμαίους 10:11-13.

12, 13. (α) Γιατί δεν πρέπει να σπεύδουμε να γινόμαστε κριτές των άλλων; (β) Τι σημαίνει η συμβουλή του Ιησού «μην κρίνετε» και «μην καταδικάζετε»;

¹² Μπορούμε επίσης να ασκούμε δικαιοσύνη αν φερόμαστε στους άλλους όπως φέρεται ο Ιεχωβά σε εμάς. Είναι πολύ εύκολο να γίνουμε κριτές των άλλων, επικρίνοντας τα σφάλματά τους και αμφισβητώντας τα κίνητρά τους. Αλλά ποιος από εμάς θα ήθελε να περνάει ο Ιεχωβά από εξονυχιστικό έλεγχο τα κίνητρά μας και τα ελαττώματά μας χωρίς έλεος; Ο Ιεχωβά δεν μας αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο. Ο ψαλμωδός σχολίασε: «Αν παρατηρούσες σφάλματα, Γιαχ, τότε, Ιεχωβά, ποιος θα μπορούσε να σταθεί;» (Ψαλμός 130:3) Δεν είμαστε ευγνώμονες που ο δίκαιος και ελεήμων Θεός μας επιλέγει να μην εμμένει στις αστοχίες μας; (Ψαλμός 103:8-10) Πώς πρέπει λοιπόν να φερόμαστε εμείς στους άλλους;

¹³ Αν εκτιμούμε την ελεήμονα φύση της δικαιοσύνης του Θεού, δεν θα σπεύδουμε να κρίνουμε τους άλλους σε ζητήματα που δεν μας αφορούν ή που δεν είναι τόσο σημαντικά. Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς προειδοποίησε: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε». (Ματθαίος 7:1) Σύμφωνα με την αφήγηση του Λουκά, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Μην καταδικάζετε, και δεν πρόκειται να καταδικαστείτε». (Λουκάς 6:37) Ο Ιησούς έδειξε ότι γνώριζε πως οι ατελείς άνθρωποι έχουν την τάση να είναι επικριτικοί. Όποιος από τους ακροατές του είχε τη συνήθεια να κρίνει τους άλλους αυστηρά έπρεπε να πάψει να το κάνει αυτό.

14. Για ποιους λόγους “δεν πρέπει να κρίνουμε” τους άλλους;

¹⁴ Γιατί “δεν πρέπει να κρίνουμε” τους άλλους; Κατ’ αρχάς, η εξουσία μας είναι περιορισμένη. Ο μαθητής Ιάκωβος μας υπενθυμίζει: «Νομοθέτης και Κριτής είναι μόνο ένας»​—ο Ιεχωβά. Συνεπώς, ο Ιάκωβος ρωτάει εύστοχα: «Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον πλησίον σου;» (Ιακώβου 4:12· Ρωμαίους 14:1-4) Επιπλέον, η αμαρτωλή μας φύση μπορεί πολύ εύκολα να κάνει τις κρίσεις μας άδικες. Πολλές τάσεις και κίνητρα​—μεταξύ άλλων, η προκατάληψη, η πληγωμένη υπερηφάνεια, η ζήλια και η αυτοδικαίωση​—μπορούν να διαστρεβλώσουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους συνανθρώπους μας. Έχουμε και άλλους περιορισμούς, και όταν τους αναλογιζόμαστε, αυτό πρέπει να μας συγκρατεί από το να σπεύδουμε να βρίσκουμε σφάλματα στους άλλους. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε καρδιές ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε όλες τις προσωπικές περιστάσεις των άλλων. Ποιοι είμαστε λοιπόν εμείς που θα αποδώσουμε εσφαλμένα κίνητρα στους ομοπίστους μας ή θα επικρίνουμε τις προσπάθειες που καταβάλλουν στην υπηρεσία του Θεού; Πόσο καλύτερο είναι να μιμούμαστε τον Ιεχωβά αναζητώντας το καλό στους αδελφούς και στις αδελφές μας αντί να εστιάζουμε στις αστοχίες τους!

15. Τι είδους λόγια και μεταχείριση δεν έχουν θέση ανάμεσα στους λάτρεις του Θεού, και γιατί;

¹⁵ Τι θα πούμε για τα μέλη της οικογένειάς μας; Δυστυχώς, στον σημερινό κόσμο, το μέρος όπου ενίοτε οι άνθρωποι κρίνουν σκληρότερα ο ένας τον άλλον είναι το σπίτι​—αυτό ακριβώς το μέρος που θα έπρεπε να είναι καταφύγιο ειρήνης. Δεν είναι ασυνήθιστο να ακούμε για συζύγους​—άντρες και γυναίκες​—καθώς και γονείς οι οποίοι έχουν κακοποιητική συμπεριφορά και «καταδικάζουν» τα μέλη της οικογένειάς τους σε έναν συνεχή καταιγισμό φραστικής ή σωματικής κακομεταχείρισης. Αλλά τα σκληρά λόγια, ο πικρόχολος σαρκασμός και η κακομεταχείριση δεν έχουν θέση ανάμεσα στους λάτρεις του Θεού. (Εφεσίους 4:29, 31· 5:33· 6:4) Η συμβουλή του Ιησού «μην κρίνετε» και «μην καταδικάζετε» δεν παύει να ισχύει όταν είμαστε στο σπίτι. Θυμηθείτε ότι η άσκηση δικαιοσύνης περιλαμβάνει το να φερόμαστε στους άλλους όπως φέρεται ο Ιεχωβά σε εμάς. Ο Θεός μας ποτέ δεν είναι σκληρός ή βάναυσος απέναντί μας. Αντίθετα, «είναι πολύ τρυφερός σε στοργή» προς εκείνους που τον αγαπούν. (Ιακώβου 5:11, υποσημείωση) Τι έξοχο παράδειγμα προς μίμηση!

16, 17. (α) Τι αναμένει ο Ιεχωβά από τους πρεσβυτέρους; (β) Τι πρέπει να γίνει αν ένας αμαρτωλός δεν εκδηλώνει γνήσια μετάνοια, και γιατί;

¹⁶ Όλοι έχουμε την ευθύνη να ασκούμε δικαιοσύνη, αλλά οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία έχουν ιδιαίτερη ευθύνη στον τομέα αυτόν. Προσέξτε την προφητική περιγραφή για τους «άρχοντες», δηλαδή τους πρεσβυτέρους, την οποία κατέγραψε ο Ησαΐας: «Δείτε! Βασιλιάς θα βασιλέψει για δικαιοσύνη, και άρχοντες θα κυβερνήσουν για κρίση». (Ησαΐας 32:1) Ναι, ο Ιεχωβά αναμένει από τους πρεσβυτέρους να υπηρετούν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό;

¹⁷ Αυτοί οι άντρες που έχουν τα πνευματικά προσόντα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η δικαιοσύνη απαιτεί να διατηρείται η εκκλησία καθαρή. Μερικές φορές, οι πρεσβύτεροι είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν περιπτώσεις σοβαρής αδικοπραγίας. Όταν το κάνουν αυτό, θυμούνται ότι η θεϊκή δικαιοσύνη επιδιώκει να δείχνει έλεος αν αυτό είναι δυνατόν. Έτσι λοιπόν, προσπαθούν να οδηγήσουν τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Αλλά τι γίνεται αν ο αμαρτωλός δεν εκδηλώνει γνήσια μετάνοια παρά τις προσπάθειες που γίνονται για να βοηθηθεί; Με τέλεια δικαιοσύνη, ο Λόγος του Ιεχωβά ορίζει ότι πρέπει να γίνει ένα σταθερό βήμα: «Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποβληθεί από την εκκλησία. (1 Κορινθίους 5:11-13· 2 Ιωάννη 9-11) Οι πρεσβύτεροι λυπούνται όταν πρέπει να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά αναγνωρίζουν ότι αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να προστατέψουν την ηθική και την πνευματική καθαρότητα της εκκλησίας. Ακόμη και τότε, ελπίζουν ότι κάποια μέρα ο αμαρτωλός θα συνέλθει και θα επιστρέψει στην εκκλησία.​—Λουκάς 15:17, 18.

18. Τι έχουν οι πρεσβύτεροι κατά νου όταν δίνουν Βιβλικές συμβουλές σε άλλους;

¹⁸ Το να υπηρετούν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης περιλαμβάνει επίσης το να δίνουν Βιβλικές συμβουλές όποτε χρειάζεται. Φυσικά, οι πρεσβύτεροι δεν αναζητούν ελαττώματα στους άλλους. Ούτε αρπάζουν κάθε ευκαιρία για να δώσουν διόρθωση. Αλλά κάποιος αδελφός ίσως κάνει «ένα εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί». Το να θυμούνται ότι η θεϊκή δικαιοσύνη δεν είναι βάναυση ούτε άσπλαχνη θα υποκινήσει τους πρεσβυτέρους να “προσπαθήσουν να τον διορθώσουν με πνεύμα πραότητας”. (Γαλάτες 6:1) Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι δεν θα μαλώσουν κάποιον που έσφαλε ούτε θα χρησιμοποιήσουν σκληρά λόγια. Αντίθετα, η συμβουλή που δίνεται με αγάπη ενθαρρύνει αυτόν που τη λαβαίνει. Ακόμη και όταν παρέχουν συγκεκριμένο έλεγχο​—τονίζοντας ξεκάθαρα τις συνέπειες μιας άσοφης πορείας​—οι πρεσβύτεροι έχουν κατά νου ότι ο αδελφός που έσφαλε είναι πρόβατο στο ποίμνιο του Ιεχωβά.a (Λουκάς 15:7) Όταν η συμβουλή ή ο έλεγχος υποκινείται σαφώς από αγάπη και δίνεται με αγάπη, είναι πιθανότερο να διορθώσει το άτομο που έσφαλε.

19. Ποιες αποφάσεις καλούνται να πάρουν οι πρεσβύτεροι, και πού πρέπει να βασίζουν αυτές τις αποφάσεις;

¹⁹ Οι πρεσβύτεροι συχνά καλούνται να πάρουν αποφάσεις που επηρεάζουν τους ομοπίστους τους. Παραδείγματος χάρη, οι πρεσβύτεροι συναθροίζονται σε τακτά διαστήματα για να εξετάσουν αν άλλοι αδελφοί στην εκκλησία έχουν τα προσόντα να συστηθούν ως πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέτες. Οι πρεσβύτεροι γνωρίζουν τη σπουδαιότητα του να είναι αμερόληπτοι. Αφήνουν τις απαιτήσεις του Θεού για αυτούς τους διορισμούς να τους κατευθύνουν όταν παίρνουν αποφάσεις, χωρίς να βασίζονται σε προσωπικά αισθήματα. Ως αποτέλεσμα, ενεργούν «χωρίς ίχνος προκατάληψης ή μεροληψίας».​—1 Τιμόθεο 5:21.

20, 21. (α) Τι προσπαθούν να είναι οι πρεσβύτεροι, και γιατί; (β) Τι μπορούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι για να βοηθούν “τους καταθλιμμένους”;

²⁰ Οι πρεσβύτεροι ασκούν θεϊκή δικαιοσύνη και με άλλους τρόπους. Αφού προείπε ότι οι πρεσβύτεροι θα υπηρετούσαν «για κρίση», ο Ησαΐας συνέχισε: «Ο καθένας τους θα είναι σαν καταφύγιο από τον άνεμο, κρυψώνα από την καταιγίδα, σαν ρεύματα νερού σε άνυδρη γη, σαν τη σκιά πελώριου βράχου σε κατάξερη γη». (Ησαΐας 32:1, 2) Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να αποτελούν πηγή παρηγοριάς και αναζωογόνησης για τους συλλάτρεις τους.

²¹ Σήμερα που υπάρχουν τόσα αποκαρδιωτικά προβλήματα, πολλοί χρειάζονται ενθάρρυνση. Πρεσβύτεροι, τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθάτε “τους καταθλιμμένους”; (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Να τους ακούτε με συμπόνια. (Ιακώβου 1:19) Ίσως έχουν ανάγκη να εκφράσουν την ανησυχία της καρδιάς τους σε κάποιον που εμπιστεύονται. (Παροιμίες 12:25) Να τους διαβεβαιώνετε ότι είναι επιθυμητοί, πολύτιμοι και αγαπητοί​—στον Ιεχωβά καθώς και στους αδελφούς και στις αδελφές τους. (1 Πέτρου 1:22· 5:6, 7) Επιπλέον, μπορείτε να προσεύχεστε μαζί τους και για χάρη τους. Το να ακούν έναν πρεσβύτερο να κάνει μια εγκάρδια προσευχή για αυτούς μπορεί να είναι άκρως παρηγορητικό. (Ιακώβου 5:14, 15) Οι στοργικές προσπάθειες που καταβάλλετε για να βοηθάτε τα καταθλιμμένα άτομα δεν θα περάσουν απαρατήρητες από τον Θεό της δικαιοσύνης.

22. Με ποιους τρόπους μπορούμε να μιμούμαστε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;

²² Πραγματικά, πλησιάζουμε περισσότερο τον Ιεχωβά μιμούμενοι τη δικαιοσύνη του! Όταν υποστηρίζουμε τους δίκαιους κανόνες του, όταν μεταδίδουμε σε άλλους τα ζωοσωτήρια καλά νέα και όταν επιλέγουμε να εστιάζουμε στα καλά στοιχεία των άλλων αντί να ψάχνουμε να βρούμε τα ελαττώματά τους, τότε εκδηλώνουμε θεϊκή δικαιοσύνη. Πρεσβύτεροι, όταν προστατεύετε την καθαρότητα της εκκλησίας, όταν δίνετε εποικοδομητικές Βιβλικές συμβουλές, όταν παίρνετε αμερόληπτες αποφάσεις και όταν ενθαρρύνετε τους αποκαρδιωμένους, αντανακλάτε τη θεϊκή δικαιοσύνη. Πόσο πρέπει να χαίρεται η καρδιά του Ιεχωβά όταν κοιτάζει από τους ουρανούς και βλέπει τους υπηρέτες του να προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να “ασκούν δικαιοσύνη” καθώς περπατούν με τον Θεό τους!

1-3. (α) Γιατί είμαστε υπόχρεοι στον Ιεχωβά; (β) Τι μας ζητάει σε ανταπόδοση ο στοργικός μας Διασώστης;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι είστε παγιδευμένοι σε ένα πλοίο που βυθίζεται. Τη στιγμή που νομίζετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, φτάνει ένας διασώστης και σας τραβάει για να σας σώσει. Πόση ανακούφιση νιώθετε καθώς ο διασώστης σάς απομακρύνει από τον κίνδυνο και λέει: «Τώρα είστε ασφαλής»! Δεν θα νιώθατε υπόχρεοι σε αυτό το άτομο; Κυριολεκτικά, θα του χρωστούσατε τη ζωή σας.

² Από μερικές απόψεις, αυτό δείχνει παραστατικά τι έχει κάνει για εμάς ο Ιεχωβά. Ασφαλώς του είμαστε υπόχρεοι. Σε τελική ανάλυση, έχει προμηθεύσει το λύτρο, καθιστώντας εφικτή τη διάσωσή μας από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Νιώθουμε ασφαλείς γνωρίζοντας ότι, αν εμείς εκδηλώνουμε πίστη σε εκείνη την πολύτιμη θυσία, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και το αιώνιο μέλλον μας είναι εξασφαλισμένο. (1 Ιωάννη 1:7· 4:9) Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 14, το λύτρο αποτελεί υπέρτατη έκφραση της αγάπης και της δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε εμείς;

³ Είναι κατάλληλο να εξετάσουμε τι ζητάει από εμάς σε ανταπόδοση ο στοργικός μας Διασώστης. Ο Ιεχωβά λέει μέσω του προφήτη Μιχαία: «Αυτός σου είπε, άνθρωπε, τι είναι καλό. Τι περιμένει από εσένα ο Ιεχωβά; Μόνο να ασκείς δικαιοσύνη, να αγαπάς την οσιότητα και να περπατάς με τον Θεό σου με μετριοφροσύνη!» (Μιχαίας 6:8) Σημειώστε ότι ένα από τα πράγματα που μας ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση είναι να “ασκούμε δικαιοσύνη”. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

 4. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να ζούμε σε αρμονία με τους δίκαιους κανόνες του;

⁴ Ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες του περί ορθού και εσφαλμένου. Εφόσον οι κανόνες του είναι δίκαιοι, επιδιώκουμε δικαιοσύνη όταν συμμορφωνόμαστε με αυτούς. «Μάθετε να κάνετε το καλό, επιζητήστε τη δικαιοσύνη», λέει το εδάφιο Ησαΐας 1:17. Ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει να “εκζητούμε δικαιοσύνη”. (Σοφονίας 2:3) Επίσης, μας παροτρύνει να “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη”. (Εφεσίους 4:24) Η αληθινή δικαιοσύνη αποκλείει τη βία, την ακαθαρσία και την ανηθικότητα επειδή αυτά παραβιάζουν καθετί άγιο.​—Ψαλμός 11:5· Εφεσίους 5:3-5.

5, 6. (α) Γιατί δεν μας είναι βάρος να συμμορφωνόμαστε με τους κανόνες του Ιεχωβά; (β) Πώς δείχνει η Γραφή ότι η επιδίωξη δικαιοσύνης είναι μια συνεχής διαδικασία;

⁵ Μήπως μας είναι βάρος να συμμορφωνόμαστε με τους δίκαιους κανόνες του Ιεχωβά; Όχι. Η καρδιά που ελκύεται στον Ιεχωβά δεν δυσανασχετεί με τις απαιτήσεις του. Επειδή αγαπάμε τον Θεό μας και όλα όσα αυτός αντιπροσωπεύει, θέλουμε να ζούμε με τρόπο που τον ευαρεστεί. (1 Ιωάννη 5:3) Θυμηθείτε ότι ο Ιεχωβά «αγαπάει τις δίκαιες πράξεις». (Ψαλμός 11:7) Προκειμένου να μιμούμαστε πραγματικά τη θεϊκή δικαιοσύνη, πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε όσα αγαπάει ο Ιεχωβά και να μισούμε όσα μισεί.​—Ψαλμός 97:10.

⁶ Δεν είναι εύκολο για ατελείς ανθρώπους να επιδιώκουν δικαιοσύνη. Πρέπει να βγάλουμε από πάνω μας την παλιά προσωπικότητα με τις αμαρτωλές συνήθειές της και να ντυθούμε τη νέα. Η Γραφή λέει ότι η νέα προσωπικότητα «ανανεώνεται» μέσω ακριβούς γνώσης. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Η λέξη «ανανεώνεται» υποδηλώνει ότι το να ντυνόμαστε τη νέα προσωπικότητα είναι μια συνεχής διαδικασία που απαιτεί επιμελή προσπάθεια. Όσο σκληρά και αν προσπαθούμε να κάνουμε το σωστό, σε ορισμένες περιπτώσεις η αμαρτωλή μας φύση μάς κάνει να σφάλλουμε σε σκέψεις, λόγια ή πράξεις.​—Ρωμαίους 7:14-20· Ιακώβου 3:2.

 7. Πώς πρέπει να βλέπουμε τις αστοχίες στις προσπάθειες που καταβάλλουμε προκειμένου να επιδιώκουμε δικαιοσύνη;

⁷ Πώς πρέπει να βλέπουμε τις αστοχίες στις προσπάθειες που καταβάλλουμε προκειμένου να επιδιώκουμε δικαιοσύνη; Φυσικά, δεν πρέπει να μικροποιούμε τη σοβαρότητα της αμαρτίας. Ταυτόχρονα, ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε, νιώθοντας ότι οι ελλείψεις μας μάς κάνουν ακατάλληλους να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας έχει μεριμνήσει ώστε να αποκαταστήσει τους ειλικρινά μετανοημένους στην εύνοιά του. Προσέξτε τα καθησυχαστικά λόγια του αποστόλου Ιωάννη: «Σας τα γράφω αυτά για να μην αμαρτήσετε». Αλλά κατόπιν πρόσθεσε ρεαλιστικά: «Εντούτοις, αν κανείς αμαρτήσει [εξαιτίας της κληρονομημένης ατέλειας], έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό». (1 Ιωάννη 2:1) Ναι, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει τη λυτρωτική θυσία του Ιησού ώστε να μπορούμε να Τον υπηρετούμε με αποδεκτό τρόπο παρά την αμαρτωλή μας φύση. Δεν μας υποκινεί αυτό να θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε ώστε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά;

8, 9. Πώς καταδεικνύει τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά η διακήρυξη των καλών νέων;

⁸ Μπορούμε να ασκούμε δικαιοσύνη​—στην πραγματικότητα, να μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη​—συμμετέχοντας πλήρως στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού σε άλλους. Πώς συνδέεται η δικαιοσύνη του Ιεχωβά με τα καλά νέα;

⁹ Ο Ιεχωβά δεν θα τερματίσει αυτό το πονηρό σύστημα χωρίς να φροντίσει να ακουστεί πρώτα η προειδοποίηση. Στην προφητεία του σχετικά με το τι θα λάβαινε χώρα στη διάρκεια του καιρού του τέλους, ο Ιησούς είπε: «Σε όλα τα έθνη, πρέπει πρώτα να κηρυχτούν τα καλά νέα». (Μάρκος 13:10· Ματθαίος 24:3) Η χρήση της λέξης «πρώτα» υπονοεί ότι μετά το παγκόσμιο έργο κηρύγματος θα συμβούν και άλλα γεγονότα. Εκείνα τα γεγονότα περιλαμβάνουν την προειπωμένη μεγάλη θλίψη, η οποία θα σημάνει καταστροφή για τους πονηρούς και θα ανοίξει τον δρόμο για έναν δίκαιο νέο κόσμο. (Ματθαίος 24:14, 21, 22) Ασφαλώς, κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει δικαιολογημένα τον Ιεχωβά ότι είναι άδικος απέναντι στους πονηρούς. Φροντίζοντας να ακουστεί η προειδοποίηση, δίνει σε αυτά τα άτομα άφθονες ευκαιρίες να αλλάξουν τις οδούς τους και να γλιτώσουν την καταστροφή.​—Ιωνάς 3:1-10.

10, 11. Πώς μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη όταν συμμετέχουμε στο κήρυγμα των καλών νέων;

¹⁰ Πώς μιμούμαστε τη θεϊκή δικαιοσύνη όταν κηρύττουμε τα καλά νέα; Πρώτα από όλα, το να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθούμε άλλους να αποκτήσουν σωτηρία είναι σωστό και δίκαιο. Σκεφτείτε και πάλι το παράδειγμα της διάσωσης από ένα πλοίο που βυθίζεται. Όντας ασφαλείς στη σωσίβια λέμβο, σίγουρα θα θέλατε να βοηθήσετε άλλους που είναι ακόμη στο νερό. Παρόμοια, και εμείς έχουμε υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που παλεύουν ακόμη μέσα στα «νερά» αυτού του πονηρού κόσμου. Είναι αλήθεια ότι πολλοί απορρίπτουν το άγγελμά μας. Αλλά όσο ο Ιεχωβά συνεχίζει να εκδηλώνει μακροθυμία, εμείς έχουμε την ευθύνη να τους προσφέρουμε την ευκαιρία να «φτάσουν σε μετάνοια» και έτσι να αποκτήσουν την προοπτική της σωτηρίας.​—2 Πέτρου 3:9.

¹¹ Κηρύττοντας τα καλά νέα σε όλους όσους συναντάμε, εκδηλώνουμε δικαιοσύνη με άλλον έναν σημαντικό τρόπο: Δείχνουμε αμεροληψία. Θυμηθείτε ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και κάνει το σωστό είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Προκειμένου να μιμούμαστε τη δικαιοσύνη Του, δεν πρέπει να προδικάζουμε τους ανθρώπους. Αντίθετα, πρέπει να μεταδίδουμε τα καλά νέα στους άλλους ανεξαρτήτως της φυλής τους, της κοινωνικής τους θέσης ή της οικονομικής τους κατάστασης. Με αυτόν τον τρόπο, προσφέρουμε σε όλους όσους δίνουν προσοχή την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα και να ανταποκριθούν.​—Ρωμαίους 10:11-13.

12, 13. (α) Γιατί δεν πρέπει να σπεύδουμε να γινόμαστε κριτές των άλλων; (β) Τι σημαίνει η συμβουλή του Ιησού «μην κρίνετε» και «μην καταδικάζετε»;

¹² Μπορούμε επίσης να ασκούμε δικαιοσύνη αν φερόμαστε στους άλλους όπως φέρεται ο Ιεχωβά σε εμάς. Είναι πολύ εύκολο να γίνουμε κριτές των άλλων, επικρίνοντας τα σφάλματά τους και αμφισβητώντας τα κίνητρά τους. Αλλά ποιος από εμάς θα ήθελε να περνάει ο Ιεχωβά από εξονυχιστικό έλεγχο τα κίνητρά μας και τα ελαττώματά μας χωρίς έλεος; Ο Ιεχωβά δεν μας αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο. Ο ψαλμωδός σχολίασε: «Αν παρατηρούσες σφάλματα, Γιαχ, τότε, Ιεχωβά, ποιος θα μπορούσε να σταθεί;» (Ψαλμός 130:3) Δεν είμαστε ευγνώμονες που ο δίκαιος και ελεήμων Θεός μας επιλέγει να μην εμμένει στις αστοχίες μας; (Ψαλμός 103:8-10) Πώς πρέπει λοιπόν να φερόμαστε εμείς στους άλλους;

¹³ Αν εκτιμούμε την ελεήμονα φύση της δικαιοσύνης του Θεού, δεν θα σπεύδουμε να κρίνουμε τους άλλους σε ζητήματα που δεν μας αφορούν ή που δεν είναι τόσο σημαντικά. Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς προειδοποίησε: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε». (Ματθαίος 7:1) Σύμφωνα με την αφήγηση του Λουκά, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Μην καταδικάζετε, και δεν πρόκειται να καταδικαστείτε». (Λουκάς 6:37) Ο Ιησούς έδειξε ότι γνώριζε πως οι ατελείς άνθρωποι έχουν την τάση να είναι επικριτικοί. Όποιος από τους ακροατές του είχε τη συνήθεια να κρίνει τους άλλους αυστηρά έπρεπε να πάψει να το κάνει αυτό.

14. Για ποιους λόγους “δεν πρέπει να κρίνουμε” τους άλλους;

¹⁴ Γιατί “δεν πρέπει να κρίνουμε” τους άλλους; Κατ’ αρχάς, η εξουσία μας είναι περιορισμένη. Ο μαθητής Ιάκωβος μας υπενθυμίζει: «Νομοθέτης και Κριτής είναι μόνο ένας»​—ο Ιεχωβά. Συνεπώς, ο Ιάκωβος ρωτάει εύστοχα: «Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον πλησίον σου;» (Ιακώβου 4:12· Ρωμαίους 14:1-4) Επιπλέον, η αμαρτωλή μας φύση μπορεί πολύ εύκολα να κάνει τις κρίσεις μας άδικες. Πολλές τάσεις και κίνητρα​—μεταξύ άλλων, η προκατάληψη, η πληγωμένη υπερηφάνεια, η ζήλια και η αυτοδικαίωση​—μπορούν να διαστρεβλώσουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους συνανθρώπους μας. Έχουμε και άλλους περιορισμούς, και όταν τους αναλογιζόμαστε, αυτό πρέπει να μας συγκρατεί από το να σπεύδουμε να βρίσκουμε σφάλματα στους άλλους. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε καρδιές ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε όλες τις προσωπικές περιστάσεις των άλλων. Ποιοι είμαστε λοιπόν εμείς που θα αποδώσουμε εσφαλμένα κίνητρα στους ομοπίστους μας ή θα επικρίνουμε τις προσπάθειες που καταβάλλουν στην υπηρεσία του Θεού; Πόσο καλύτερο είναι να μιμούμαστε τον Ιεχωβά αναζητώντας το καλό στους αδελφούς και στις αδελφές μας αντί να εστιάζουμε στις αστοχίες τους!

15. Τι είδους λόγια και μεταχείριση δεν έχουν θέση ανάμεσα στους λάτρεις του Θεού, και γιατί;

¹⁵ Τι θα πούμε για τα μέλη της οικογένειάς μας; Δυστυχώς, στον σημερινό κόσμο, το μέρος όπου ενίοτε οι άνθρωποι κρίνουν σκληρότερα ο ένας τον άλλον είναι το σπίτι​—αυτό ακριβώς το μέρος που θα έπρεπε να είναι καταφύγιο ειρήνης. Δεν είναι ασυνήθιστο να ακούμε για συζύγους​—άντρες και γυναίκες​—καθώς και γονείς οι οποίοι έχουν κακοποιητική συμπεριφορά και «καταδικάζουν» τα μέλη της οικογένειάς τους σε έναν συνεχή καταιγισμό φραστικής ή σωματικής κακομεταχείρισης. Αλλά τα σκληρά λόγια, ο πικρόχολος σαρκασμός και η κακομεταχείριση δεν έχουν θέση ανάμεσα στους λάτρεις του Θεού. (Εφεσίους 4:29, 31· 5:33· 6:4) Η συμβουλή του Ιησού «μην κρίνετε» και «μην καταδικάζετε» δεν παύει να ισχύει όταν είμαστε στο σπίτι. Θυμηθείτε ότι η άσκηση δικαιοσύνης περιλαμβάνει το να φερόμαστε στους άλλους όπως φέρεται ο Ιεχωβά σε εμάς. Ο Θεός μας ποτέ δεν είναι σκληρός ή βάναυσος απέναντί μας. Αντίθετα, «είναι πολύ τρυφερός σε στοργή» προς εκείνους που τον αγαπούν. (Ιακώβου 5:11, υποσημείωση) Τι έξοχο παράδειγμα προς μίμηση!

16, 17. (α) Τι αναμένει ο Ιεχωβά από τους πρεσβυτέρους; (β) Τι πρέπει να γίνει αν ένας αμαρτωλός δεν εκδηλώνει γνήσια μετάνοια, και γιατί;

¹⁶ Όλοι έχουμε την ευθύνη να ασκούμε δικαιοσύνη, αλλά οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία έχουν ιδιαίτερη ευθύνη στον τομέα αυτόν. Προσέξτε την προφητική περιγραφή για τους «άρχοντες», δηλαδή τους πρεσβυτέρους, την οποία κατέγραψε ο Ησαΐας: «Δείτε! Βασιλιάς θα βασιλέψει για δικαιοσύνη, και άρχοντες θα κυβερνήσουν για κρίση». (Ησαΐας 32:1) Ναι, ο Ιεχωβά αναμένει από τους πρεσβυτέρους να υπηρετούν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό;

¹⁷ Αυτοί οι άντρες που έχουν τα πνευματικά προσόντα γνωρίζουν πολύ καλά ότι η δικαιοσύνη απαιτεί να διατηρείται η εκκλησία καθαρή. Μερικές φορές, οι πρεσβύτεροι είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν περιπτώσεις σοβαρής αδικοπραγίας. Όταν το κάνουν αυτό, θυμούνται ότι η θεϊκή δικαιοσύνη επιδιώκει να δείχνει έλεος αν αυτό είναι δυνατόν. Έτσι λοιπόν, προσπαθούν να οδηγήσουν τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Αλλά τι γίνεται αν ο αμαρτωλός δεν εκδηλώνει γνήσια μετάνοια παρά τις προσπάθειες που γίνονται για να βοηθηθεί; Με τέλεια δικαιοσύνη, ο Λόγος του Ιεχωβά ορίζει ότι πρέπει να γίνει ένα σταθερό βήμα: «Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποβληθεί από την εκκλησία. (1 Κορινθίους 5:11-13· 2 Ιωάννη 9-11) Οι πρεσβύτεροι λυπούνται όταν πρέπει να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά αναγνωρίζουν ότι αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να προστατέψουν την ηθική και την πνευματική καθαρότητα της εκκλησίας. Ακόμη και τότε, ελπίζουν ότι κάποια μέρα ο αμαρτωλός θα συνέλθει και θα επιστρέψει στην εκκλησία.​—Λουκάς 15:17, 18.

18. Τι έχουν οι πρεσβύτεροι κατά νου όταν δίνουν Βιβλικές συμβουλές σε άλλους;

¹⁸ Το να υπηρετούν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης περιλαμβάνει επίσης το να δίνουν Βιβλικές συμβουλές όποτε χρειάζεται. Φυσικά, οι πρεσβύτεροι δεν αναζητούν ελαττώματα στους άλλους. Ούτε αρπάζουν κάθε ευκαιρία για να δώσουν διόρθωση. Αλλά κάποιος αδελφός ίσως κάνει «ένα εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί». Το να θυμούνται ότι η θεϊκή δικαιοσύνη δεν είναι βάναυση ούτε άσπλαχνη θα υποκινήσει τους πρεσβυτέρους να “προσπαθήσουν να τον διορθώσουν με πνεύμα πραότητας”. (Γαλάτες 6:1) Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι δεν θα μαλώσουν κάποιον που έσφαλε ούτε θα χρησιμοποιήσουν σκληρά λόγια. Αντίθετα, η συμβουλή που δίνεται με αγάπη ενθαρρύνει αυτόν που τη λαβαίνει. Ακόμη και όταν παρέχουν συγκεκριμένο έλεγχο​—τονίζοντας ξεκάθαρα τις συνέπειες μιας άσοφης πορείας​—οι πρεσβύτεροι έχουν κατά νου ότι ο αδελφός που έσφαλε είναι πρόβατο στο ποίμνιο του Ιεχωβά.a (Λουκάς 15:7) Όταν η συμβουλή ή ο έλεγχος υποκινείται σαφώς από αγάπη και δίνεται με αγάπη, είναι πιθανότερο να διορθώσει το άτομο που έσφαλε.

19. Ποιες αποφάσεις καλούνται να πάρουν οι πρεσβύτεροι, και πού πρέπει να βασίζουν αυτές τις αποφάσεις;

¹⁹ Οι πρεσβύτεροι συχνά καλούνται να πάρουν αποφάσεις που επηρεάζουν τους ομοπίστους τους. Παραδείγματος χάρη, οι πρεσβύτεροι συναθροίζονται σε τακτά διαστήματα για να εξετάσουν αν άλλοι αδελφοί στην εκκλησία έχουν τα προσόντα να συστηθούν ως πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέτες. Οι πρεσβύτεροι γνωρίζουν τη σπουδαιότητα του να είναι αμερόληπτοι. Αφήνουν τις απαιτήσεις του Θεού για αυτούς τους διορισμούς να τους κατευθύνουν όταν παίρνουν αποφάσεις, χωρίς να βασίζονται σε προσωπικά αισθήματα. Ως αποτέλεσμα, ενεργούν «χωρίς ίχνος προκατάληψης ή μεροληψίας».​—1 Τιμόθεο 5:21.

20, 21. (α) Τι προσπαθούν να είναι οι πρεσβύτεροι, και γιατί; (β) Τι μπορούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι για να βοηθούν “τους καταθλιμμένους”;

²⁰ Οι πρεσβύτεροι ασκούν θεϊκή δικαιοσύνη και με άλλους τρόπους. Αφού προείπε ότι οι πρεσβύτεροι θα υπηρετούσαν «για κρίση», ο Ησαΐας συνέχισε: «Ο καθένας τους θα είναι σαν καταφύγιο από τον άνεμο, κρυψώνα από την καταιγίδα, σαν ρεύματα νερού σε άνυδρη γη, σαν τη σκιά πελώριου βράχου σε κατάξερη γη». (Ησαΐας 32:1, 2) Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να αποτελούν πηγή παρηγοριάς και αναζωογόνησης για τους συλλάτρεις τους.

²¹ Σήμερα που υπάρχουν τόσα αποκαρδιωτικά προβλήματα, πολλοί χρειάζονται ενθάρρυνση. Πρεσβύτεροι, τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθάτε “τους καταθλιμμένους”; (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Να τους ακούτε με συμπόνια. (Ιακώβου 1:19) Ίσως έχουν ανάγκη να εκφράσουν την ανησυχία της καρδιάς τους σε κάποιον που εμπιστεύονται. (Παροιμίες 12:25) Να τους διαβεβαιώνετε ότι είναι επιθυμητοί, πολύτιμοι και αγαπητοί​—στον Ιεχωβά καθώς και στους αδελφούς και στις αδελφές τους. (1 Πέτρου 1:22· 5:6, 7) Επιπλέον, μπορείτε να προσεύχεστε μαζί τους και για χάρη τους. Το να ακούν έναν πρεσβύτερο να κάνει μια εγκάρδια προσευχή για αυτούς μπορεί να είναι άκρως παρηγορητικό. (Ιακώβου 5:14, 15) Οι στοργικές προσπάθειες που καταβάλλετε για να βοηθάτε τα καταθλιμμένα άτομα δεν θα περάσουν απαρατήρητες από τον Θεό της δικαιοσύνης.

22. Με ποιους τρόπους μπορούμε να μιμούμαστε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;

²² Πραγματικά, πλησιάζουμε περισσότερο τον Ιεχωβά μιμούμενοι τη δικαιοσύνη του! Όταν υποστηρίζουμε τους δίκαιους κανόνες του, όταν μεταδίδουμε σε άλλους τα ζωοσωτήρια καλά νέα και όταν επιλέγουμε να εστιάζουμε στα καλά στοιχεία των άλλων αντί να ψάχνουμε να βρούμε τα ελαττώματά τους, τότε εκδηλώνουμε θεϊκή δικαιοσύνη. Πρεσβύτεροι, όταν προστατεύετε την καθαρότητα της εκκλησίας, όταν δίνετε εποικοδομητικές Βιβλικές συμβουλές, όταν παίρνετε αμερόληπτες αποφάσεις και όταν ενθαρρύνετε τους αποκαρδιωμένους, αντανακλάτε τη θεϊκή δικαιοσύνη. Πόσο πρέπει να χαίρεται η καρδιά του Ιεχωβά όταν κοιτάζει από τους ουρανούς και βλέπει τους υπηρέτες του να προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να “ασκούν δικαιοσύνη” καθώς περπατούν με τον Θεό τους!