Διδασκόμαστε να Κάνουμε το Θέλημα του Ιεχωβά

‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου, γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου’.—ΨΑΛΜΟΣ 143:10, ΜΝΚ.

 1, 2. (α) Πότε πρέπει να διδασκόμαστε, και με ποια ρεαλιστική άποψη; (β) Γιατί είναι τόσο ζωτικό να διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά;

ΟΣΟ είναι κανείς ζωντανός και δραστήριος μπορεί καθημερινά να διδάσκεται κάτι το αξιόλογο. Αυτό αληθεύει για εσάς καθώς και για τους άλλους. Αλλά τι συμβαίνει όταν πεθάνει ο άνθρωπος; Σε αυτή την κατάσταση δεν είναι δυνατόν ούτε να διδαχτεί τίποτα ούτε να μάθει. Η Αγία Γραφή λέει ξεκάθαρα ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν». Δεν υπάρχει γνώση στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας. (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Μήπως σημαίνει αυτό ότι το να διδασκόμαστε, συσσωρεύοντας γνώση, είναι μάταιο; Αυτό εξαρτάται από το τι διδασκόμαστε και από το πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση.

² Αν διδασκόμαστε μόνο ό,τι είναι κοσμικό, δεν έχουμε διαρκές μέλλον. Το ευτύχημα, όμως, είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα έθνη διδάσκονται το θεϊκό θέλημα με προοπτική την αιώνια ζωή. Η βάση αυτής της ελπίδας βρίσκεται στο ότι διδάσκονται από τον Ιεχωβά, την Πηγή της ζωογόνου γνώσης.—Ψαλμός 94:9-12.

 3. (α) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιησούς ήταν ο πρώτος μαθητής του Θεού; (β) Ποια διαβεβαίωση έχουμε ότι θα διδάσκονταν άνθρωποι από τον Ιεχωβά, και ποιο αποτέλεσμα θα είχε αυτό;

³ Ο πρωτότοκος γιος του Θεού, ως ο πρώτος μαθητής Του, διδάχτηκε να κάνει το θέλημα του Πατέρα του. (Παροιμίαι 8:22-30· Ιωάννης 8:28) Με τη σειρά του, ο Ιησούς έδειξε ότι μυριάδες ανθρώπων θα διδάσκονταν από τον Πατέρα του. Ποιες είναι οι προοπτικές για όσους από εμάς μαθαίνουν από τον Θεό; Ο Ιησούς είπε: «Είναι γραμμένο στους Προφήτες: ‘Και όλοι θα διδάσκονται από τον Ιεχωβά’. Ο καθένας που έχει ακούσει από τον Πατέρα και έχει μάθει έρχεται σε εμένα. . . . Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αυτός που πιστεύει έχει αιώνια ζωή».—Ιωάννης 6:45-47.

 4. Πώς επηρεάζονται εκατομμύρια άτομα από τη θεϊκή διδασκαλία και ποιες προοπτικές έχουν;

⁴ Ο Ιησούς παρέθεσε από το εδάφιο Ησαΐας 54:13, το οποίο απευθυνόταν στη συμβολική γυναίκα του Θεού, την ουράνια Σιών. Αυτή η προφητεία έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στους γιους της, τους 144.000 γεννημένους από το πνεύμα μαθητές του Ιησού Χριστού. Ένα υπόλοιπο αυτών των πνευματικών γιων είναι δραστήριο σήμερα, πρωτοστατώντας σε ένα παγγήινο πρόγραμμα διδασκαλίας. Ως αποτέλεσμα, εκατομμύρια άλλα άτομα, τα οποία απαρτίζουν «ένα μεγάλο πλήθος», ωφελούνται επίσης καθώς διδάσκονται από τον Ιεχωβά. Έχουν τη μοναδική προοπτική να συνεχίσουν να μαθαίνουν χωρίς να τους σταματήσει ο θάνατος. Πώς θα γίνει αυτό; Η προσδοκία τους είναι να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη», η οποία πλησιάζει γοργά, και να απολαύσουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη.—Αποκάλυψη 7:9, 10, 13-17.

Μεγαλύτερη Έμφαση στην Επιτέλεση του Θελήματος του Θεού

 5. (α) Ποιο είναι το εδάφιο του έτους για το 1997; (β) Πώς θα πρέπει να νιώθουμε σχετικά με την παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων;

⁵ Στη διάρκεια του 1997, σε 80.000 και πλέον εκκλησίες παγκόσμια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα κρατούν ζωντανά στο νου τους τα εναρκτήρια λόγια του εδαφίου Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’. Αυτό θα είναι το εδάφιο του έτους για το 1997. Αυτά τα λόγια, τα οποία θα δεσπόζουν στις Αίθουσες Βασιλείας, θα υπενθυμίζουν ότι ένα ξεχωριστό μέρος για να λαβαίνουμε θεϊκή εκπαίδευση είναι οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις, όπου μπορούμε να συμμετέχουμε σε ένα συνεχιζόμενο πρόγραμμα διδασκαλίας. Όταν συναθροιζόμαστε μαζί με τους αδελφούς μας προκειμένου να διδαχτούμε από τον Μεγάλο Εκπαιδευτή μας, μπορούμε να νιώθουμε όπως ο ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: ‘Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Ιεχωβά’.—Ψαλμός 122:1· Ησαΐας 30:20, ΜΝΚ.

 6. Σύμφωνα με τα λόγια του Δαβίδ, τι αναγνωρίζουμε;

⁶ Ναι, επιθυμούμε να διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα του αντιδίκου μας του Διαβόλου ούτε το θέλημα ατελών ανθρώπων. Γι’ αυτό, όπως και ο Δαβίδ, αναγνωρίζουμε τον Θεό τον οποίο λατρεύουμε και υπηρετούμε: ‘Γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου. Το πνεύμα σου είναι αγαθό· ας με οδηγήσει στη γη της ευθύτητας’. (Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ) Αντί να θέλει να συναναστρέφεται με ανθρώπους αναλήθειας, ο Δαβίδ προτιμούσε να βρίσκεται εκεί όπου προωθούνταν η λατρεία του Ιεχωβά. (Ψαλμός 26:4-6, ΜΝΚ) Καθώς το πνεύμα του Θεού κατηύθυνε τα βήματά του, ο Δαβίδ μπορούσε να βαδίζει στα μονοπάτια της δικαιοσύνης.—Ψαλμός 17:5· 23:3.

 7. Πώς επενεργεί το πνεύμα του Θεού στη Χριστιανική εκκλησία;

⁷ Ο Μεγαλύτερος Δαβίδ, ο Ιησούς Χριστός, διαβεβαίωσε τους αποστόλους ότι το άγιο πνεύμα θα τους δίδασκε τα πάντα και θα επανέφερε στη μνήμη τους όλα όσα τους είχε πει εκείνος. (Ιωάννης 14:26) Από την Πεντηκοστή και έπειτα, ο Ιεχωβά αποκαλύπτει προοδευτικά «τα βαθιά πράγματα του Θεού» που περιέχονται στο γραπτό του Λόγο. (1 Κορινθίους 2:10-13) Αυτό το κάνει μέσω ενός ορατού αγωγού τον οποίο ο Ιησούς αποκάλεσε ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’. Αυτός ο αγωγός παρέχει πνευματική τροφή η οποία εξετάζεται στο πρόγραμμα διδασκαλίας που εφαρμόζεται στις εκκλησίες του λαού του Θεού παγκόσμια.—Ματθαίος 24:45-47.

Διδασκόμαστε το Θέλημα του Ιεχωβά στις Συναθροίσεις Μας

 8. Γιατί είναι τόσο πολύτιμη η παρακολούθηση της Μελέτης Σκοπιάς;

⁸ Η ύλη που εξετάζεται στην εβδομαδιαία Μελέτη Σκοπιάς της εκκλησίας συχνά ασχολείται με την εφαρμογή Γραφικών αρχών. Αυτό οπωσδήποτε μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τις ανησυχίες της ζωής. Σε άλλες μελέτες εξετάζονται βαθιές πνευματικές αλήθειες ή Γραφικές προφητείες. Πόσα διδασκόμαστε στη διάρκεια τέτοιων μελετών! Σε πολλές χώρες, οι Αίθουσες Βασιλείας γεμίζουν ασφυκτικά για αυτές τις συναθροίσεις. Ωστόσο, σε μερικές χώρες, ο αριθμός των παρευρισκομένων έχει μειωθεί. Γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Μήπως μερικοί επιτρέπουν στην κοσμική εργασία να τους εμποδίζει να συναθροίζονται τακτικά ‘για να παρακινούν σε αγάπη και καλά έργα’; Ή μήπως αφιερώνουν πολλές ώρες σε κοινωνικές δραστηριότητες ή στην παρακολούθηση τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να φορτώνεται το πρόγραμμά τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορούν να παρευρίσκονται σε όλες τις συναθροίσεις; Θυμηθείτε τη θεόπνευστη εντολή που αναφέρεται στα εδάφια Εβραίους 10:23-25. Άραγε, δεν είναι ακόμη πιο σημαντικό τώρα να συναθροιζόμαστε για θεϊκή εκπαίδευση καθώς ‘βλέπουμε την ημέρα να πλησιάζει’;

 9. (α) Πώς μπορεί η Συνάθροιση Υπηρεσίας να μας εξαρτίσει για τη διακονία; (β) Ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας όσον αφορά τη μαρτυρία;

⁹ Μια από τις πρώτιστες ευθύνες μας είναι να υπηρετούμε ως διάκονοι του Θεού. Η Συνάθροιση Υπηρεσίας είναι σχεδιασμένη ώστε να μας διδάσκει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό αποτελεσματικά. Μαθαίνουμε πώς να πλησιάζουμε τους ανθρώπους, τι να λέμε, πώς να αντιδρούμε όταν βρίσκουμε ευνοϊκή ανταπόκριση, ακόμη και τι να κάνουμε όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν το άγγελμά μας. (Λουκάς 10:1-11) Καθώς εξετάζονται και παρουσιάζονται με επιδείξεις διάφορες αποτελεσματικές μέθοδοι σε αυτή την εβδομαδιαία συνάθροιση, προετοιμαζόμαστε καλύτερα για να πλησιάζουμε τους ανθρώπους όχι μόνο όταν πηγαίνουμε από σπίτι σε σπίτι αλλά και όταν κηρύττουμε στους δρόμους, σε χώρους στάθμευσης, σε δημόσια μέσα μεταφοράς, σε αεροδρόμια, σε επιχειρήσεις ή σε σχολεία. Σε αρμονία με το αίτημά μας: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’, θα πρέπει να επωφελούμαστε από κάθε ευκαιρία για να ενεργούμε όπως πρότρεψε ο Κύριός μας: «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να . . . δώσουν δόξα στον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς».—Ματθαίος 5:16.

10. Πώς μπορούμε αληθινά να βοηθήσουμε τους ‘αξίους’;

¹⁰ Σε τέτοιες εκκλησιαστικές συναθροίσεις διδασκόμαστε επίσης να κάνουμε μαθητές. Στις περιπτώσεις στις οποίες βρίσκουμε ενδιαφέρον ή δίνουμε έντυπα, ο στόχος μας, όταν κάνουμε επανεπισκέψεις, είναι η έναρξη οικιακών Γραφικών μελετών. Κατά μία έννοια, αυτό μοιάζει με ό,τι έκαναν οι μαθητές ‘μένοντας με τους αξίους’ για να τους διδάξουν όσα τους είχε παραγγείλει ο Ιησούς. (Ματθαίος 10:11· 28:19, 20) Έχοντας εξαιρετικά βοηθήματα, όπως είναι το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, είμαστε πράγματι καλά εξαρτισμένοι ώστε να επιτελούμε τη διακονία μας στο πλήρες. (2 Τιμόθεο 4:5) Κάθε εβδομάδα, καθώς παρακολουθείτε τη Συνάθροιση Υπηρεσίας και τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, να προσπαθείτε να συλλαμβάνετε και κατόπιν να χρησιμοποιείτε υποβοηθητικά σημεία τα οποία θα σας συνιστούν ως διακόνους του Θεού οι οποίοι έχουν επαρκή προσόντα και εκτελούν το θέλημά του.—2 Κορινθίους 3:3, 5· 4:1, 2.

11. Πώς έχουν δείξει μερικά άτομα πίστη στα λόγια του εδαφίου Ματθαίος 6:33;

¹¹ Είναι θέλημα του Θεού να ‘εξακολουθήσουμε . . . να επιζητούμε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του’. (Ματθαίος 6:33) Αναρωτηθείτε: ‘Πώς θα εφάρμοζα αυτή την αρχή αν κάποιες απαιτήσεις στην κοσμική εργασία μου [ή στην εργασία του συντρόφου μου] έφερναν εμπόδια στην παρακολούθηση των συναθροίσεων;’ Πολλά πνευματικώς ώριμα άτομα θα έκαναν ενέργειες προκειμένου να μιλήσουν στον εργοδότη τους για αυτό το ζήτημα. Μια ολοχρόνια διάκονος γνωστοποίησε στον εργοδότη της ότι χρειαζόταν ελεύθερο χρόνο κάθε εβδομάδα για να παρακολουθεί τις συναθροίσεις της εκκλησίας. Εκείνος ικανοποίησε το αίτημά της. Καθώς, όμως, είχε την περιέργεια να μάθει τι συνέβαινε στις συναθροίσεις, ζήτησε να παρευρεθεί. Εκεί άκουσε κάποια ανακοίνωση σχετικά με μια προσεχή συνέλευση περιφερείας. Ως αποτέλεσμα, ο εργοδότης κανόνισε να περάσει μια ολόκληρη ημέρα στη συνέλευση. Τι μάθημα παίρνετε από αυτό το παράδειγμα;

Διδάσκονται το Θέλημα του Ιεχωβά από Θεοσεβείς Γονείς

12. Για να διδαχτούν τα παιδιά το θέλημα του Ιεχωβά, τι θα πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί γονείς με υπομονή και σταθερότητα;

¹² Ωστόσο, οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις και οι συνελεύσεις δεν είναι η μόνη προμήθεια που έχουμε για να διδασκόμαστε να κάνουμε το θεϊκό θέλημα. Στους θεοσεβείς γονείς δίνεται η εντολή να εκπαιδεύουν, να διαπαιδαγωγούν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους ώστε να αινούν τον Ιεχωβά και να κάνουν το θέλημά του. (Ψαλμός 148:12, 13· Παροιμίαι 22:6, 15, ΜΝΚ) Αυτό απαιτεί να παίρνουμε τα παιδιά μας στις συναθροίσεις όπου μπορούν να ‘ακούσουν και να μάθουν’, αλλά τι θα πούμε για την ανάγκη που υπάρχει να τα διδάσκουμε από τα άγια συγγράμματα στο σπίτι; (Δευτερονόμιον 31:12· 2 Τιμόθεο 3:15) Πολλές οικογένειες ξεκίνησαν ευσυνείδητα κάποια προγράμματα τακτικής οικογενειακής Γραφικής μελέτης, μόνο και μόνο για να τα αφήσουν να ατονήσουν ή και να τα εγκαταλείψουν προτού περάσει πολύς καιρός. Συνέβη ποτέ σε εσάς κάτι τέτοιο; Μήπως θα συμπεράνετε ότι η εισήγηση να έχετε μια τέτοια τακτική μελέτη είναι άστοχη ή ότι απλώς δεν θα αποδώσει στην περίπτωσή σας επειδή η οικογένειά σας είναι πολύ διαφορετική; Όπως και αν έχουν τα πράγματα, εσείς γονείς παρακαλούμε να ανασκοπήσετε τα θαυμάσια άρθρα «Η Πλούσια Πνευματική Κληρονομιά Μας» και «Οι Ανταμοιβές της Επιμονής» στη Σκοπιά 1 Αυγούστου 1995.

13. Πώς μπορούν να ωφεληθούν οι οικογένειες από την εξέταση του εδαφίου της ημέρας;

¹³ Οι οικογένειες ενθαρρύνονται να κάνουν συνήθειά τους την εξέταση του εδαφίου της ημέρας από το βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών. Το να διαβάζετε απλώς το εδάφιο και τα σχόλια είναι καλό, αλλά το να συζητάτε το εδάφιο και τις εφαρμογές του είναι ακόμη πιο ωφέλιμο. Για παράδειγμα, αν εξετάζετε τα εδάφια Εφεσίους 5:15-17, τα μέλη της οικογένειας θα μπορούσαν να κάνουν λογικές σκέψεις γύρω από το πώς να ‘εξαγοράζουν τον εύκαιρο χρόνο’ για προσωπική μελέτη, για συμμετοχή σε κάποια μορφή ολοχρόνιας διακονίας και για φροντίδα άλλων θεοκρατικών διορισμών. Ναι, η οικογενειακή εξέταση του εδαφίου της ημέρας θα μπορούσε να κάνει ένα άτομο, ή και πολλά, να ‘συνεχίσει να αντιλαμβάνεται [πληρέστερα] ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά’.

14. Όπως δείχνουν τα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6, 7, τι είδους δάσκαλοι πρέπει να είναι οι γονείς, και τι απαιτεί αυτό;

¹⁴ Οι γονείς πρέπει να είναι επιμελείς δάσκαλοι των παιδιών τους. (Δευτερονόμιον 6:6, 7) Αλλά το θέμα δεν είναι απλώς να επιπλήττουν τα παιδιά τους ή να τους δίνουν εντολές. Ο πατέρας και η μητέρα χρειάζεται επίσης να ακούν, ώστε να είναι σε καλύτερη θέση να γνωρίζουν τι χρειάζεται να εξηγήσουν, να διασαφηνίσουν, να δείξουν με κάποιο παράδειγμα ή να επαναλάβουν. Σε κάποια Χριστιανική οικογένεια, οι γονείς δίνουν ερεθίσματα για ανοιχτή επικοινωνία με το να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ρωτούν για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν ή που τους προξενούν ανησυχία. Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν πως ο έφηβος γιος τους δυσκολευόταν να κατανοήσει ότι ο Ιεχωβά δεν έχει αρχή. Οι γονείς μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες από τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά, οι οποίες δείχνουν πως είναι γενικά αποδεκτό ότι ο χρόνος και το διάστημα δεν έχουν τέλος. Αυτό βοήθησε να διευκρινιστεί το σημείο και ικανοποίησε το γιο τους. Συνεπώς, να αφιερώνετε χρόνο για να απαντάτε ξεκάθαρα και μέσα από την Αγία Γραφή στις ερωτήσεις των παιδιών σας, βοηθώντας τα να διακρίνουν ότι το να μάθουν να κάνουν το θέλημα του Θεού μπορεί να φέρει μεγάλη ικανοποίηση. Τι άλλο διδάσκεται σήμερα ο λαός του Θεού—νέοι και ηλικιωμένοι;

Διδασκόμαστε να Αγαπάμε και να Μαχόμαστε

15. Πότε μπορεί να δοκιμαστεί η γνησιότητα της αδελφικής μας αγάπης;

¹⁵ Σε αρμονία με τη νέα εντολή του Ιησού, ‘διδασκόμαστε από τον Θεό να αγαπάμε ο ένας τον άλλον’. (1 Θεσσαλονικείς 4:9) Όταν τα πράγματα είναι ήρεμα και πηγαίνουν καλά, μπορεί να νιώθουμε ότι όντως αγαπάμε όλους τους αδελφούς μας. Αλλά τι συμβαίνει όταν ανακύπτουν προσωπικές διαφορές ή όταν προσβαλλόμαστε από κάτι που λέει ή κάνει ένας άλλος Χριστιανός; Σε αυτό το σημείο μπορεί να δοκιμαστεί η γνησιότητα της αγάπης μας. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:8.) Τι μας διδάσκει η Αγία Γραφή να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Κάτι το οποίο μας διδάσκει είναι να προσπαθήσουμε να δείξουμε αγάπη με την πιο πλήρη έννοια. (1 Πέτρου 4:8) Αντί να ζητάμε τα δικά μας συμφέροντα, φτάνοντας σε κατάσταση έξαψης για ασήμαντες αδυναμίες, ή να κρατάμε λογαριασμό για το κακό που μας έγινε, θα πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες ώστε να αφήνουμε την αγάπη να καλύπτει πλήθος αμαρτιών. (1 Κορινθίους 13:5) Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, διότι αυτό διδάσκει ο Λόγος του.

16. (α) Σε ποιο είδος πολέμου διδάσκονται οι Χριστιανοί να συμμετέχουν; (β) Πώς είμαστε εξοπλισμένοι;

¹⁶ Αν και πολλοί δεν θα συνέδεαν την αγάπη με τον πόλεμο, ο πόλεμος είναι κάτι άλλο το οποίο διδασκόμαστε—πρόκειται, όμως, για μια ξεχωριστή μορφή πολέμου. Ο Δαβίδ αναγνώριζε πόσο εξαρτιόταν από τον Ιεχωβά για να τον διδάξει πώς να διεξάγει πόλεμο, μολονότι στην εποχή του αυτό περιλάμβανε κατά γράμμα μάχες εναντίον των εχθρών του Ισραήλ. (1 Σαμουήλ 17:45-51· 19:8· 1 Βασιλέων 5:3· Ψαλμός 144:1) Τι θα λεχθεί για τη δική μας μάχη σήμερα; Τα όπλα μας δεν είναι σαρκικά. (2 Κορινθίους 10:4) Η δική μας μάχη είναι πνευματική, και για αυτήν χρειάζεται να είμαστε εξοπλισμένοι με πνευματική πανοπλία. (Εφεσίους 6:10-13) Μέσω του Λόγου Του και του συναθροισμένου λαού Του, ο Ιεχωβά μάς διδάσκει πώς να διεξάγουμε μια επιτυχή πνευματική μάχη.

17. (α) Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί ο Διάβολος για να στρέψει αλλού την προσοχή μας; (β) Τι θα πρέπει να αποφεύγουμε ενεργώντας σοφά;

¹⁷ Με απατηλούς, ύπουλους τρόπους, ο Διάβολος πολλές φορές χρησιμοποιεί στοιχεία του κόσμου, αποστάτες και άλλα άτομα που εναντιώνονται στην αλήθεια, προσπαθώντας να στρέψει την προσοχή μας σε ασήμαντα ζητήματα. (1 Τιμόθεο 6:3-5, 11· Τίτο 3:9-11) Είναι σαν να βλέπει ότι έχει λίγες πιθανότητες να μας καταβάλει με άμεση, κατά μέτωπο επίθεση, και έτσι προσπαθεί να μας κάνει να προσκόψουμε ωθώντας μας να εξωτερικεύουμε τα παράπονα και τις ανόητες αμφισβητήσεις μας, τα οποία στερούνται πνευματικής ουσίας. Ως άγρυπνοι πολεμιστές, θα πρέπει να είμαστε εξίσου προσεκτικοί απέναντι σε τέτοιους κινδύνους όσο και απέναντι στις κατά μέτωπο επιθέσεις.—1 Τιμόθεο 1:3, 4.

18. Τι περιλαμβάνει στην πραγματικότητα το να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας;

¹⁸ Δεν προωθούμε τις επιθυμίες των ανθρώπων ούτε το θέλημα των εθνών. Ο Ιεχωβά μάς έχει διδάξει μέσω του παραδείγματος του Ιησού ότι δεν πρέπει να ζούμε πια για τον εαυτό μας· απεναντίας, θα πρέπει να είμαστε οπλισμένοι με την ίδια διανοητική διάθεση που είχε ο Χριστός Ιησούς και να ζούμε για το θέλημα του Θεού. (2 Κορινθίους 5:14, 15) Στο παρελθόν μπορεί να ζούσαμε ακραία, έκλυτη ζωή, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο. Τα ξέφρενα γλέντια, οι συναγωνισμοί στο ποτό και η ανηθικότητα χαρακτηρίζουν αυτόν τον πονηρό κόσμο. Τώρα που διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, δεν είμαστε ευγνώμονες για το ότι έχουμε αποχωριστεί από αυτόν το διεφθαρμένο κόσμο; Έτσι, ας διεξάγουμε σκληρή πνευματική μάχη ώστε να μην αναμειγνυόμαστε με μολυσματικές κοσμικές συνήθειες.—1 Πέτρου 4:1-3.

Διδασκόμαστε για την Ωφέλειά Μας

19. Σε ποια οφέλη θα οδηγήσει το να διδασκόμαστε το θέλημα του Ιεχωβά και κατόπιν να το κάνουμε;

¹⁹ Είναι επιτακτικό να αναγνωρίζουμε ότι το να διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Ιεχωβά μάς ωφελεί σε μεγάλο βαθμό. Εύλογα, πρέπει να κάνουμε το μέρος μας δίνοντας μεγάλη προσοχή ώστε να μαθαίνουμε και κατόπιν να ακολουθούμε τις οδηγίες που φτάνουν σε εμάς μέσω του Γιου του, καθώς και μέσω του Λόγου του και του συναθροισμένου λαού του. (Ησαΐας 48:17, 18· Εβραίους 2:1) Κάνοντάς το αυτό, θα ενδυναμωθούμε για να μείνουμε σταθεροί σε αυτούς τους καταστροφικούς καιρούς και να αντιμετωπίσουμε τις θύελλες που βρίσκονται μπροστά μας. (Ματθαίος 7:24-27) Ακόμη και τώρα, θα ευαρεστούμε τον Θεό κάνοντας το θέλημά του και θα εξασφαλίζουμε το ότι οι προσευχές μας θα λαβαίνουν απάντηση. (Ιωάννης 9:31· 1 Ιωάννη 3:22) Επίσης, θα απολαμβάνουμε γνήσια ευτυχία.—Ιωάννης 13:17.

20. Γύρω από τι θα είναι καλό να στοχάζεστε καθώς θα βλέπετε το εδάφιο του έτους σε όλη τη διάρκεια του 1997;

²⁰ Στη διάρκεια του 1997, θα έχουμε συχνά την ευκαιρία να διαβάζουμε και να εξετάζουμε το εδάφιο του έτους, Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’. Καθώς θα το κάνουμε αυτό, ας χρησιμοποιούμε μερικές από τις ευκαιρίες που μας δίνονται για να αναλογιζόμαστε τις προμήθειες τις οποίες έχει κάνει ο Θεός για να διδασκόμαστε, όπως παρουσιάστηκαν παραπάνω. Ας χρησιμοποιούμε δε το στοχασμό γύρω από αυτά τα λόγια ως υποκίνηση για να ενεργούμε με συνέπεια σε αρμονία με εκείνη την ικεσία, γνωρίζοντας ότι «αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα».—1 Ιωάννη 2:17.

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Ποιοι διδάσκονται σήμερα να κάνουν το θέλημα του Ιεχωβά;

◻ Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει το εδάφιο Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ, στη διάρκεια του 1997;

◻ Πώς διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Ιεχωβά;

◻ Τι απαιτείται από τους Χριστιανούς γονείς καθώς διδάσκουν τα παιδιά τους;