«Ο Θεός Είναι Αγάπη»

«Αυτός που δεν αγαπάει δεν έχει γνωρίσει τον Θεό, επειδή ο Θεός είναι αγάπη».​—1 ΙΩΑΝΝΗ 4:8.

1-3. (α) Ποια δήλωση κάνει η Γραφή σχετικά με την ιδιότητα της αγάπης που έχει ο Ιεχωβά, και από ποια άποψη είναι μοναδική αυτή η δήλωση; (β) Γιατί λέει η Γραφή ότι «ο Θεός είναι αγάπη»;

ΟΛΕΣ οι ιδιότητες του Ιεχωβά είναι εξαιρετικές, τέλειες και ελκυστικές. Αλλά η πιο θελκτική από όλες είναι η αγάπη. Τίποτα δεν μας ελκύει με τόσο ισχυρό τρόπο στον Ιεχωβά όσο η αγάπη του. Το ευτυχές είναι ότι η αγάπη αποτελεί και την κυρίαρχη ιδιότητά του. Πώς το γνωρίζουμε αυτό;

² Η Γραφή λέει κάτι για την αγάπη το οποίο δεν λέει για καμία από τις άλλες βασικές ιδιότητες του Ιεχωβά. Οι Γραφές δεν λένε ότι ο Θεός είναι δύναμη ή ότι ο Θεός είναι δικαιοσύνη ή ακόμη ότι ο Θεός είναι σοφία. Κατέχει αυτές τις ιδιότητες και είναι η ύψιστη πηγή και των τριών. Για την αγάπη, όμως, αναφέρεται κάτι πιο βαθύ στο εδάφιο 1 Ιωάννη 4:8: «Ο Θεός είναι αγάπη». Ναι, ο Ιεχωβά διαπνέεται από την αγάπη. Αυτή είναι η ίδια η ουσία ή η φύση του. Γενικά μιλώντας, θα μπορούσαμε να το σκεφτούμε ως εξής: Η δύναμη του Ιεχωβά τον καθιστά ικανό να ενεργεί. Η δικαιοσύνη και η σοφία του κατευθύνουν τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί. Αλλά η αγάπη του Ιεχωβά τον υποκινεί να ενεργεί. Επίσης, η αγάπη του αντανακλάται πάντοτε στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τις άλλες ιδιότητές του.

³ Συχνά λέγεται ότι ο Ιεχωβά είναι η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης. Συνεπώς, αν θέλουμε να μάθουμε για την αγάπη, πρέπει να μάθουμε για τον Ιεχωβά. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, μερικές από τις πτυχές της απαράμιλλης αγάπης του Ιεχωβά.

Η Μεγαλύτερη Πράξη Αγάπης

4, 5. (α) Ποια είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης σε όλη την ιστορία; (β) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιεχωβά και ο Γιος του είναι ενωμένοι με τον ισχυρότερο δεσμό αγάπης που υπήρξε ποτέ;

⁴ Ο Ιεχωβά έχει δείξει αγάπη με πολλούς τρόπους, αλλά υπάρχει ένας που ξεχωρίζει από όλους τους άλλους. Ποιος είναι αυτός; Είναι το ότι έστειλε τον Γιο του να υποφέρει και να πεθάνει για εμάς. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης σε όλη την ιστορία. Γιατί μπορούμε να το πούμε αυτό;

⁵ Η Γραφή αποκαλεί τον Ιησού “πρωτότοκο όλης της δημιουργίας”. (Κολοσσαείς 1:15) Σκεφτείτε—ο Γιος του Ιεχωβά υπήρχε πριν από το φυσικό σύμπαν. Πόσο καιρό, λοιπόν, ήταν μαζί Πατέρας και Γιος; Μερικοί επιστήμονες υπολογίζουν ότι το σύμπαν είναι 13 δισεκατομμυρίων ετών. Εντούτοις, ακόμη και αν αυτός ο υπολογισμός είναι σωστός, δεν θα έφτανε για να αντιπροσωπεύσει τη διάρκεια ζωής του πρωτότοκου Γιου του Ιεχωβά! Με τι ήταν απασχολημένος όλους αυτούς τους αιώνες; Ο Γιος υπηρετούσε με χαρά ως «δεξιοτέχνης εργάτης» του Πατέρα του. (Παροιμίες 8:30· Ιωάννης 1:3) Ο Ιεχωβά και ο Γιος του συνεργάστηκαν για να φέρουν σε ύπαρξη όλα τα άλλα πράγματα. Τι συναρπαστικές, ευτυχισμένες στιγμές έζησαν! Ποιος από εμάς, λοιπόν, μπορεί να κατανοήσει έστω και στο ελάχιστο τη δύναμη ενός δεσμού που υφίσταται για τόσο τεράστιο χρονικό διάστημα; Σαφώς, ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του είναι ενωμένοι με τον ισχυρότερο δεσμό αγάπης που υπήρξε ποτέ.

 6. Όταν βαφτίστηκε ο Ιησούς, πώς εξέφρασε ο Ιεχωβά τα αισθήματά του για τον Γιο Του;

⁶ Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά έστειλε τον Γιο του στη γη ώστε να γεννηθεί ως ανθρώπινο βρέφος. Αυτό σήμαινε ότι επί μερικές δεκαετίες ο Ιεχωβά έπρεπε να στερηθεί τη στενή συναναστροφή με τον αγαπητό του Γιο στον ουρανό. Με έντονο ενδιαφέρον, παρακολουθούσε από τον ουρανό καθώς ο Ιησούς μεγάλωνε και γινόταν τέλειος άντρας. Σε ηλικία περίπου 30 ετών, ο Ιησούς βαφτίστηκε. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Πατέρας μίλησε προσωπικά από τον ουρανό: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει». (Ματθαίος 3:17) Βλέποντας ότι ο Ιησούς έκανε πιστά όλα όσα είχαν προφητευτεί, όλα όσα αναμένονταν από αυτόν, ο Πατέρας του πρέπει να ήταν πολύ ευχαριστημένος!—Ιωάννης 5:36· 17:4.

7, 8. (α) Τι υπέστη ο Ιησούς στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., και πώς επηρεάστηκε ο ουράνιος Πατέρας του; (β) Γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποφέρει και να πεθάνει ο Γιος του;

⁷ Πώς, όμως, ένιωσε ο Ιεχωβά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. όταν ο Ιησούς προδόθηκε και κατόπιν συνελήφθη από έναν οργισμένο όχλο; Όταν τον χλεύασαν, τον έφτυσαν και τον χτύπησαν με γροθιές; Όταν τον μαστίγωσαν, ξεσκίζοντας τις σάρκες στην πλάτη του; Όταν κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και τον άφησαν να κρέμεται εκεί ενώ οι άνθρωποι τον εξύβριζαν; Πώς ένιωσε ο Πατέρας όταν ο αγαπητός του Γιος τον επικαλέστηκε στην επιθανάτια αγωνία του; Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του πνοή και, για πρώτη φορά από το ξεκίνημα όλης της δημιουργίας, ο αγαπητός Του Γιος δεν υπήρχε;—Ματθαίος 26:14-16, 46, 47, 56, 59, 67· 27:26, 38-44, 46· Ιωάννης 19:1.

⁸ Εφόσον ο Ιεχωβά έχει αισθήματα, ο πόνος που πρέπει να ένιωσε για το θάνατο του Γιου του είναι αδύνατον να εκφραστεί με λόγια. Εκείνο που μπορεί να εκφραστεί είναι το κίνητρο που έκανε τον Ιεχωβά να το επιτρέψει αυτό. Γιατί άφησε ο Πατέρας τον εαυτό του να δοκιμάσει τέτοιον πόνο; Ο Ιεχωβά μάς αποκαλύπτει κάτι θαυμαστό στο εδάφιο Ιωάννης 3:16—ένα εδάφιο τόσο σπουδαίο ώστε έχει αποκληθεί το Ευαγγέλιο σε μικρογραφία. Εκεί λέει: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Αυτό ήταν, λοιπόν, το κίνητρο του Θεού: η αγάπη. Ποτέ δεν έχει δειχτεί μεγαλύτερη αγάπη.

Πώς μας Διαβεβαιώνει ο Ιεχωβά για την Αγάπη Του

 9. Τι θέλει ο Σατανάς να πιστέψουμε όσον αφορά την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για εμάς, αλλά για ποιο πράγμα μάς διαβεβαιώνει ο Ιεχωβά;

⁹ Ωστόσο, εγείρεται ένα σημαντικό ερώτημα: Μας αγαπάει εμάς προσωπικά ο Θεός; Μερικοί μπορεί να συμφωνούν ότι ο Θεός αγαπάει την ανθρωπότητα γενικά, όπως αναφέρει το εδάφιο Ιωάννης 3:16. Αλλά στην ουσία πιστεύουν: “Ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να αγαπάει εμένα ως άτομο”. Το γεγονός είναι ότι ο Σατανάς ο Διάβολος θέλει πολύ να πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά ούτε μας αγαπάει ούτε μας θεωρεί πολύτιμους. Από την άλλη μεριά, όσο και αν νομίζουμε εμείς ότι δεν είναι δυνατόν να μας αγαπήσει κανείς ή ότι δεν έχουμε καμιά αξία, ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει ότι ο κάθε πιστός υπηρέτης του είναι πολύτιμος στα μάτια του.

10, 11. Πώς δείχνει το παράδειγμα του Ιησού με τα σπουργίτια ότι έχουμε αξία στα μάτια του Ιεχωβά;

¹⁰ Παραδείγματος χάρη, σκεφτείτε τα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Ματθαίος 10:29-31. Για να δείξει την αξία των μαθητών του, ο Ιησούς είπε: «Δεν πουλιούνται δύο σπουργίτια αντί ενός νομίσματος μικρής αξίας; Και όμως, ούτε ένα από αυτά δεν θα πέσει στο έδαφος χωρίς να το γνωρίζει ο Πατέρας σας. Αλλά όσο για εσάς, ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σας είναι όλες αριθμημένες. Μη φοβάστε λοιπόν: Εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια». Εξετάστε τι σήμαιναν αυτά τα λόγια για τους ακροατές του Ιησού τον πρώτο αιώνα.

¹¹ Στις ημέρες του Ιησού το σπουργίτι ήταν το φτηνότερο από τα πουλιά που πουλούσαν ως τροφή. Με ένα νόμισμα μικρής αξίας, ο αγοραστής έπαιρνε δύο σπουργίτια. Αλλά ο Ιησούς δήλωσε αργότερα, σύμφωνα με τα εδάφια Λουκάς 12:6, 7, ότι αν κάποιος έδινε δύο νομίσματα, έπαιρνε, όχι τέσσερα σπουργίτια, αλλά πέντε. Το επιπλέον πουλί το πρόσθεταν σαν να μην είχε καθόλου αξία. Ίσως αυτά τα πουλιά να μην είχαν αξία στα μάτια των ανθρώπων, αλλά πώς τα θεωρούσε ο Δημιουργός; Ο Ιησούς είπε: «Ούτε ένα από αυτά [ούτε και αυτό που πρόσθεταν] δεν είναι ξεχασμένο ενώπιον του Θεού». Τώρα ίσως αρχίζουμε να διακρίνουμε το σημείο που ήθελε να τονίσει ο Ιησούς. Εφόσον ο Ιεχωβά προσδίδει τόση αξία σε ένα και μόνο σπουργίτι, πόσο μεγαλύτερη αξία έχει ο άνθρωπος! Όπως είπε ο Ιησούς, ο Ιεχωβά γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια για εμάς. Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού μας είναι αριθμημένες!

12. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς μιλούσε ρεαλιστικά όταν είπε ότι οι τρίχες του κεφαλιού μας είναι αριθμημένες;

¹² Μερικοί ίσως συμπεράνουν ότι ο Ιησούς υπερέβαλλε εδώ. Σκεφτείτε, όμως, την ανάσταση. Πόσο καλά πρέπει να μας γνωρίζει ο Ιεχωβά για να μας αναδημιουργήσει! Μας θεωρεί τόσο πολύτιμους ώστε θυμάται κάθε λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένου του περίπλοκου γενετικού μας κώδικα και όλων των αναμνήσεων και των εμπειριών που έχουμε αποκτήσει στο πέρασμα των ετών. Το να αριθμήσει τις τρίχες μας—που σε ένα μέσο κεφάλι είναι περίπου 100.000—θα ήταν συγκριτικά πολύ απλό. Πόσο όμορφα μας διαβεβαιώνουν τα λόγια του Ιησού ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για εμάς ως άτομα!

13. Πώς δείχνει η περίπτωση του Βασιλιά Ιωσαφάτ ότι ο Ιεχωβά αναζητάει το καλό σε εμάς παρότι είμαστε ατελείς;

¹³ Η Γραφή αποκαλύπτει και κάτι άλλο που μας διαβεβαιώνει για την αγάπη του Ιεχωβά. Εκείνος αναζητάει το καλό σε εμάς και το θεωρεί πολύτιμο. Πάρτε για παράδειγμα τον καλό Βασιλιά Ιωσαφάτ. Όταν ο βασιλιάς ενήργησε ανόητα, ο προφήτης του Ιεχωβά τού είπε: «Εξαιτίας αυτού υπάρχει αγανάκτηση εναντίον σου από το πρόσωπο του Ιεχωβά». Τι αφυπνιστική σκέψη! Αλλά το άγγελμα του Ιεχωβά δεν τελείωσε εκεί. Συνέχισε: «Παρ’ όλα αυτά, βρέθηκαν καλά πράγματα σε εσένα». (2 Χρονικών 19:1-3) Συνεπώς, ο δίκαιος θυμός του Ιεχωβά δεν του έκλεισε τα μάτια στα «καλά πράγματα» που υπήρχαν στον Ιωσαφάτ. Δεν είναι καθησυχαστικό να γνωρίζουμε ότι ο Θεός μας αναζητάει το καλό σε εμάς παρότι είμαστε ατελείς;

Θεός που Είναι “Πρόθυμος να Συγχωρεί”

14. Όταν αμαρτάνουμε, ποια αισθήματα που μας καταβαρύνουν μπορεί να νιώσουμε, αλλά πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά;

¹⁴ Όταν αμαρτάνουμε, η απογοήτευση, η ντροπή και η ενοχή που νιώθουμε μπορεί να μας κάνουν να νομίζουμε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά επάξια. Να θυμάστε, όμως, ότι ο Ιεχωβά είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Ψαλμός 86:5) Ναι, αν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και προσπαθούμε σκληρά να μην τις επαναλάβουμε, μπορούμε να ωφεληθούμε από τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά. Προσέξτε πώς περιγράφει η Αγία Γραφή αυτή τη θαυμαστή πτυχή της αγάπης του Ιεχωβά.

15. Πόσο μακριά από εμάς βάζει ο Ιεχωβά τις αμαρτίες μας;

¹⁵ Ο ψαλμωδός Δαβίδ χρησιμοποίησε μια παραστατική έκφραση για να περιγράψει τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά: «Όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση, τόσο μακριά από εμάς έβαλε τις παραβάσεις μας». (Ψαλμός 103:12) Πόσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση; Κατά μία έννοια, η ανατολή βρίσκεται πάντοτε στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τη δύση. Τα δύο σημεία δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν. Κάποιος λόγιος παρατηρεί ότι αυτή η έκφραση σημαίνει «όσο πιο μακριά γίνεται· όσο πιο μακριά μπορούμε να φανταστούμε». Τα θεόπνευστα λόγια του Δαβίδ μάς λένε πως, όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, βάζει τις αμαρτίες μας όσο πιο μακριά από εμάς μπορούμε να φανταστούμε.

16. Όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί τις αμαρτίες μας, γιατί μπορούμε να νιώθουμε βέβαιοι ότι μας θεωρεί καθαρούς ύστερα από αυτό;

¹⁶ Έχετε προσπαθήσει ποτέ να βγάλετε μια κηλίδα από ένα ανοιχτόχρωμο ρούχο; Ίσως η κηλίδα να παρέμεινε, όσο και αν προσπαθήσατε να τη βγάλετε. Προσέξτε πώς περιγράφει ο Ιεχωβά την ικανότητα που έχει να συγχωρεί: «Αν οι αμαρτίες σας είναι κατακόκκινες, θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι· αν είναι ερυθρές σαν την πορφύρα, θα γίνουν σαν το μαλλί». (Ησαΐας 1:18) Η «πορφύρα» ήταν ένα από τα σκούρα χρώματα των βαμμένων υφασμάτων.a Με τις δικές μας προσπάθειες ποτέ δεν μπορούμε να απομακρύνουμε την κηλίδα της αμαρτίας. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μπορεί να πάρει αμαρτίες που είναι κατακόκκινες και πορφυρόχρωμες και να τις κάνει λευκές σαν το χιόνι ή σαν το άβαφο μαλλί. Όταν λοιπόν ο Ιεχωβά συγχωρεί τις αμαρτίες μας, δεν πρέπει να νιώθουμε ότι φέρουμε πάνω μας την κηλίδα αυτών των αμαρτιών στην υπόλοιπη ζωή μας.

17. Με ποια έννοια πετάει ο Ιεχωβά τις αμαρτίες μας πίσω από την πλάτη του;

¹⁷ Σε έναν συγκινητικό ύμνο ευγνωμοσύνης που συνέθεσε ο Εζεκίας αφού επέζησε από μια θανατηφόρα ασθένεια, είπε στον Ιεχωβά: «Πέταξες πίσω από την πλάτη σου όλες τις αμαρτίες μου». (Ησαΐας 38:17) Ο Ιεχωβά απεικονίζεται εδώ σαν να παίρνει τις αμαρτίες ενός μετανοημένου παραβάτη και να τις πετάει πίσω Του, όπου ούτε τις βλέπει ούτε τους δίνει πλέον σημασία. Σύμφωνα με ένα σύγγραμμα, η ιδέα που μεταδίδεται μπορεί να εκφραστεί ως εξής: «Έκανες [τις αμαρτίες μου] σαν να μην είχαν συμβεί». Δεν είναι παρηγορητικό αυτό;

18. Πώς δείχνει ο προφήτης Μιχαίας ότι, όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, αφαιρεί τις αμαρτίες μας μόνιμα;

¹⁸ Σε μια υπόσχεση αποκατάστασης, ο προφήτης Μιχαίας εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ο Ιεχωβά θα συγχωρούσε το μετανοημένο λαό του: «Ποιος Θεός είναι όμοιός σου, που να . . . παραβλέπει την παράβαση του υπολοίπου της κληρονομιάς του; . . . Και θα ρίξεις στα βάθη της θάλασσας όλες τις αμαρτίες τους». (Μιχαίας 7:18, 19) Φανταστείτε τι σήμαιναν αυτά τα λόγια για ανθρώπους που ζούσαν στους Βιβλικούς χρόνους. Υπήρχε περίπτωση να ανασυρθεί κάτι που είχε ριχτεί «στα βάθη της θάλασσας»; Τα λόγια του Μιχαία δείχνουν, λοιπόν, πως, όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, αφαιρεί τις αμαρτίες μας μόνιμα.

“Η Τρυφερή Συμπόνια του Θεού Μας”

19, 20. (α) Ποια είναι η έννοια του εβραϊκού ρήματος που αποδίδεται «δείχνω έλεος» ή «σπλαχνίζομαι»; (β) Πώς χρησιμοποιεί η Γραφή τα αισθήματα που έχει μια μητέρα για το μωρό της προκειμένου να μας διδάξει για τη συμπόνια του Ιεχωβά;

¹⁹ Η συμπόνια είναι άλλη μια πτυχή της αγάπης του Ιεχωβά. Τι είναι συμπόνια; Στη Γραφή, υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της συμπόνιας και του ελέους. Αρκετές λέξεις του εβραϊκού και του ελληνικού κειμένου μεταδίδουν την έννοια της συμπόνιας. Παραδείγματος χάρη, το εβραϊκό ρήμα ραχάμ συνήθως αποδίδεται «δείχνω έλεος» ή «σπλαχνίζομαι». Αυτός ο εβραϊκός όρος, τον οποίο ο Ιεχωβά εφαρμόζει στον εαυτό του, σχετίζεται με τη λέξη «μήτρα» και μπορεί να περιγραφτεί ως «μητρική συμπόνια».

²⁰ Η Γραφή χρησιμοποιεί τα αισθήματα που έχει η μητέρα για το μωρό της προκειμένου να μας διδάξει για τη συμπόνια του Ιεχωβά. Το εδάφιο Ησαΐας 49:15 λέει: «Μπορεί μια σύζυγος να ξεχάσει το βρέφος της που θηλάζει, ώστε να μη σπλαχνιστεί [ραχάμ] το γιο της κοιλιάς της; Ακόμη και αυτές οι γυναίκες μπορεί να ξεχάσουν, εγώ όμως δεν θα σε ξεχάσω». Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι μια μητέρα θα ξεχνούσε να ταΐσει και να φροντίσει το βρέφος της που θηλάζει. Άλλωστε, το βρέφος είναι αβοήθητο—ημέρα και νύχτα χρειάζεται την προσοχή της μητέρας του. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι σπάνια η μητρική αμέλεια, ιδιαίτερα σε αυτούς τους “κρίσιμους καιρούς”. (2 Τιμόθεο 3:1, 3) «Εγώ όμως», διακηρύττει ο Ιεχωβά, «δεν θα σε ξεχάσω». Η τρυφερή συμπόνια που νιώθει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του είναι ασύλληπτα ισχυρότερη και από το πιο τρυφερό φυσικό αίσθημα που μπορούμε να φανταστούμε—τη συμπόνια που νιώθει φυσιολογικά μια μητέρα για το βρέφος της.

21, 22. Τι υφίσταντο οι Ισραηλίτες στην αρχαία Αίγυπτο, και πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά στις κραυγές τους;

²¹ Πώς δείχνει ο Ιεχωβά, σαν στοργικός πατέρας, συμπόνια; Αυτή η ιδιότητα φαίνεται καθαρά στην πολιτεία του με το αρχαίο έθνος του Ισραήλ. Στα τέλη του 16ου αιώνα Π.Κ.Χ., εκατομμύρια Ισραηλίτες ήταν υποδουλωμένοι στην Αίγυπτο, όπου υφίσταντο καταδυνάστευση. (Έξοδος 1:11, 14) Μέσα στη στενοχώρια τους, οι Ισραηλίτες κραύγασαν στον Ιεχωβά. Πώς ανταποκρίθηκε ο Θεός της συμπόνιας;

²² Η καρδιά του Ιεχωβά συγκινήθηκε, γι’ αυτό είπε: «Έχω δει την ταλαιπωρία του λαού μου που είναι στην Αίγυπτο και έχω ακούσει την κραυγή που υψώνουν . . . Γνωρίζω καλά τους πόνους που υποφέρουν». (Έξοδος 3:7) Ο Ιεχωβά δεν μπορούσε να βλέπει τα παθήματα του λαού του και να ακούει τις κραυγές τους χωρίς να τους σπλαχνιστεί. Ο Ιεχωβά είναι Θεός συμπόνιας—αντιλαμβάνεται τον πόνο των άλλων. Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν σπλαχνίστηκε απλώς το λαό του. Υποκινήθηκε να δράσει για χάρη τους. Το εδάφιο Ησαΐας 63:9 λέει: «Με την αγάπη του και τη συμπόνια του αυτός τους εξαγόρασε». Με «ισχυρό χέρι», έσωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. (Δευτερονόμιο 4:34) Στη συνέχεια, τους παρείχε θαυματουργικά τροφή και τους έφερε σε μια δική τους καρποφόρα γη.

23. (α) Πώς μας διαβεβαιώνουν τα λόγια του ψαλμωδού ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται βαθιά για εμάς ως άτομα; (β) Με ποιους τρόπους μάς βοηθάει ο Ιεχωβά;

²³ Ο Ιεχωβά δεν δείχνει συμπόνια στο λαό του μόνο ως ομάδα. Ο στοργικός μας Θεός ενδιαφέρεται βαθιά για εμάς ως άτομα. Γνωρίζει πολύ καλά τις ταλαιπωρίες που τυχόν περνάμε. Ο ψαλμωδός είπε: «Τα μάτια του Ιεχωβά είναι στραμμένα προς τους δικαίους και τα αφτιά του προς την κραυγή που υψώνουν για βοήθεια. Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά· και σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα». (Ψαλμός 34:15, 18) Πώς μας βοηθάει ο Ιεχωβά ως άτομα; Δεν απομακρύνει κατ’ ανάγκην την αιτία των παθημάτων μας. Αλλά έχει κάνει άφθονες προμήθειες για εκείνους που κραυγάζουν προς αυτόν για βοήθεια. Ο Λόγος του δίνει πρακτικές συμβουλές που είναι αποτελεσματικές. Μέσα στην εκκλησία, παρέχει επισκόπους με πνευματικά προσόντα, οι οποίοι προσπαθούν να αντανακλούν τη συμπόνια του καθώς βοηθούν άλλους. (Ιακώβου 5:14, 15) Ως “Αυτός που ακούει προσευχή”, ο Ιεχωβά δίνει «άγιο πνεύμα σε εκείνους που ζητούν από αυτόν». (Ψαλμός 65:2· Λουκάς 11:13) Όλες αυτές οι προμήθειες είναι εκφράσεις «της τρυφερής συμπόνιας του Θεού μας».—Λουκάς 1:78.

24. Πώς θα ανταποκριθείτε εσείς στην αγάπη του Ιεχωβά;

²⁴ Δεν είναι συγκινητικό να συλλογιζόμαστε την αγάπη του ουράνιου Πατέρα μας; Στο προηγούμενο άρθρο, μας έγινε υπενθύμιση του ότι ο Ιεχωβά έχει ασκήσει τη δύναμη, τη δικαιοσύνη και τη σοφία του με στοργικούς τρόπους προς όφελός μας. Σε αυτό δε το άρθρο είδαμε ότι ο Ιεχωβά έχει εκφράσει άμεσα την αγάπη του για την ανθρωπότητα—και για εμάς ως άτομα—με αξιοσημείωτους τρόπους. Τώρα, ο καθένας μας θα είναι καλό να ρωτήσει: “Πώς θα ανταποκριθώ εγώ στην αγάπη του Ιεχωβά;” Είθε να ανταποκριθείτε αγαπώντας τον με όλη σας την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμη. (Μάρκος 12:29, 30) Είθε ο τρόπος με τον οποίο ζείτε καθημερινά τη ζωή σας να αντανακλά την εγκάρδια επιθυμία που έχετε να πλησιάζετε όλο και περισσότερο τον Ιεχωβά. Και είθε ο Ιεχωβά, ο Θεός που είναι αγάπη, να πλησιάζει όλο και περισσότερο εσάς—σε όλη την αιωνιότητα!—Ιακώβου 4:8.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

• Πώς γνωρίζουμε ότι η αγάπη είναι η κυρίαρχη ιδιότητα του Ιεχωβά;

• Γιατί μπορεί να ειπωθεί πως το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έστειλε τον Γιο του να υποφέρει και να πεθάνει για εμάς είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης που έγινε ποτέ;

• Πώς μας διαβεβαιώνει ο Ιεχωβά ότι μας αγαπάει ως άτομα;

• Με ποιους παραστατικούς τρόπους περιγράφει η Αγία Γραφή τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

«Ο Θεός . . . έδωσε τον μονογενή του Γιο»

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

«Εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια»

[Ευχαριστίες]

© J. Heidecker/VIREO

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Τα αισθήματα που έχει μια μητέρα για το μωρό της μπορούν να μας διδάξουν για τη συμπόνια του Ιεχωβά