Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού
Κι Άλλες Συμβουλές για Διόρθωση
ΤΗΝ ΩΡΑ που βρίσκονται στο σπίτι στην Καπερναούμ, γίνεται και κάποια άλλη συζήτηση εκτός απ’ αυτήν που έγινε για τη λογομαχία που είχαν οι απόστολοι σχετικά με το ποιος είναι ο μεγαλύτερος. Κι αυτό το περιστατικό μπορεί να συνέβη καθώς γύριζαν στην Καπερναούμ, κάποια στιγμή που ο Ιησούς δεν ήταν παρών. Ο απόστολος Ιωάννης του λέει: ‘Είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια χρησιμοποιώντας το όνομά σου και προσπαθήσαμε να τον εμποδίσουμε, επειδή δεν ήταν απ’ αυτούς που μας συνοδεύουν’.
Όπως φαίνεται, ο Ιωάννης είχε την άποψη ότι οι απόστολοι αποτελούσαν μια κλειστή ομάδα που μόνο σ’ αυτήν είχε δοθεί το δικαίωμα να θεραπεύει. Γι’ αυτό νομίζει ότι είναι ακατάλληλο να κάνει αυτός ο άνθρωπος δυνατά έργα, αφού δεν ανήκει στην ομάδα τους.
Ωστόσο, ο Ιησούς τους συμβουλεύει: ‘Μην προσπαθείτε να τον εμποδίσετε, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα κάνει κάποιο δυνατό έργο εν ονόματί μου και ο οποίος θα μπορέσει γρήγορα-γρήγορα να με κακολογήσει· γιατί όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι με το μέρος μας. Γιατί σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει την αμοιβή του όποιος σας δώσει να πιείτε ένα ποτήρι νερό επειδή ανήκετε στον Χριστό’.
Δεν χρειαζόταν να ακολουθεί κατά γράμμα αυτός ο άνθρωπος τον Ιησού για να είναι με το μέρος του. Η Χριστιανική εκκλησία δεν είχε ιδρυθεί ακόμα, άρα λοιπόν το γεγονός ότι αυτός δεν ανήκε στην ομάδα τους δεν σήμαινε ότι ανήκε σε κάποια ξεχωριστή εκκλησία. Αυτός πίστευε πραγματικά στο όνομα του Ιησού και γι’ αυτό κατάφερνε να βγάζει δαιμόνια. Έκανε μια πράξη παρόμοια μ’ εκείνη που είπε ο Ιησούς ότι άξιζε να ανταμειφθεί. Όπως δείχνει ο Ιησούς, επειδή κάνει αυτή την πράξη, δεν θα χάσει την αμοιβή του.
Αλλά τι θα συνέβαινε αν τα λόγια και οι πράξεις των αποστόλων γίνονταν πρόσκομμα γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ σοβαρό! Ο Ιησούς παρατηρεί: ‘Αυτός που θα κάνει να προσκόψει ένας απ’ αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν, καλύτερα θα ήταν να είχε κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα, σαν αυτές που γυρίζουν τα γαϊδούρια, και να πάει να ριχτεί στη θάλασσα’.
Ο Ιησούς λέει ότι οι ακόλουθοί του πρέπει να απομακρύνουν από τη ζωή τους οτιδήποτε τους είναι τόσο αγαπητό όσο το χέρι τους, το πόδι τους ή το μάτι τους, και το οποίο μπορεί να τους κάνει να προσκόψουν. Καλύτερα να είναι χωρίς αυτό το αγαπημένο πράγμα και να μπουν στη Βασιλεία του Θεού παρά να μην το αποχωριστούν και να ριχτούν στη Γέεννα (ένα μέρος κοντά στην Ιερουσαλήμ όπου καίγανε σκουπίδια), η οποία συμβολίζει την αιώνια καταστροφή.
Ο Ιησούς τους προειδοποιεί επίσης: ‘Προσέξτε μην τυχόν περιφρονήσετε έναν απ’ αυτούς τους μικρούς· γιατί σας το λέω, οι άγγελοί τους στον ουρανό βλέπουν πάντα το πρόσωπο του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στον ουρανό’. Μετά τους δείχνει παραστατικά πόσο πολύτιμοι είναι ‘οι μικροί’ λέγοντάς τους για κάποιον που έχει 100 πρόβατα, αλλά χάνει το ένα. Θα αφήσει τα 99 για να πάει να ψάξει για το χαμένο, εξηγεί ο Ιησούς, και όταν το βρει, θα χαρεί πιο πολύ γι’ αυτό παρά για τα 99. ‘Έτσι και ο Πατέρας μου που είναι στον ουρανό, δεν θέλει να χαθεί ούτε ένας απ’ αυτούς τους μικρούς’, καταλήγει ο Ιησούς.
Ο Ιησούς, έχοντας πιθανώς κατά νου τη διαφωνία που είχαν μεταξύ τους οι απόστολοί του, δίνει την εξής παρότρυνση: ‘Να έχετε αλάτι μέσα σας και να διατηρείτε ειρήνη μεταξύ σας’. Τα άνοστα φαγητά γίνονται πιο εύγευστα με το αλάτι. Έτσι και με το συμβολικό αλάτι δέχεται κανείς πιο εύκολα αυτά που θα του πει κάποιος άλλος. Αν υπάρχει αυτό το αλάτι θα βοηθήσει στη διατήρηση της ειρήνης.
Αλλά επειδή οι άνθρωποι είναι ατελείς, θα δημιουργούνται πού και πού σοβαρές φιλονικίες. Ο Ιησούς δίνει κατευθυντήριες γραμμές και για τον χειρισμό αυτών των περιπτώσεων. ‘Αν ο αδελφός σου διαπράξει κάποιο αμάρτημα’, λέει ο Ιησούς, ‘πήγαινε και αποκάλυψε το λάθος του μόνο σ’ αυτόν. Αν σ’ ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου’. Αν δεν ακούσει, ο Ιησούς συμβουλεύει ‘να πάρεις μαζί σου έναν-δυο ακόμη, για να πιστοποιηθεί κάθε πράγμα από το στόμα δυο ή τριών μαρτύρων’.
Ο Ιησούς λέει ότι μόνο ως τελευταία λύση το ζήτημα πρέπει να φερθεί ‘στην εκκλησία’, δηλαδή στους υπεύθυνους επισκόπους της εκκλησίας, οι οποίοι μπορούν να βγάλουν δικαστική απόφαση. Αν ο αμαρτωλός δεν συμμορφωθεί με την απόφασή τους, καταλήγει ο Ιησούς, ‘ας είναι για σένα όπως ο εθνικός και ο τελώνης’.
Οι επίσκοποι, για να βγάλουν μια τέτοια απόφαση, πρέπει να προσκολλούνται αυστηρά στις οδηγίες που περιέχει ο Λόγος του Ιεχωβά. Επομένως, όταν αποφασίζουν ότι κάποιο άτομο είναι ένοχο και αξίζει να τιμωρηθεί, αυτή η απόφαση ‘θα έχει ήδη δεθεί στον ουρανό’. Και όταν ‘λύνουν στη γη’, δηλαδή αποφασίζουν ότι κάποιος είναι αθώος, αυτό θα έχει ήδη ‘λυθεί στον ουρανό’. Σε τέτοιες δικαστικές συνεδριάσεις, λέει ο Ιησούς, ‘όπου είναι δυο ή τρεις συναγμένοι όλοι μαζί εν ονόματί μου, είμαι και εγώ ανάμεσά τους’. Ματθαίος 18:6-20· Μάρκος 9:38-50· Λουκάς 9:49, 50.
◆ Γιατί στις μέρες του Ιησού δεν ήταν απαραίτητο να τον συνοδεύει κανείς;
◆ Πόσο σοβαρό είναι να κάνει κάποιος έναν μικρό να προσκόψει και πώς ο Ιησούς έδειξε παραστατικά πόση σημασία έχουν αυτοί οι μικροί;
◆ Τι ώθησε πιθανώς τον Ιησού να παρακινήσει τους αποστόλους να έχουν αλάτι μεταξύ τους;
◆ Τι έννοια έχει ‘το δέσιμο’ και ‘το λύσιμο’;