ΕΥΝΟΥΧΟΣ

Η λέξη σαρίς του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου και η λέξη εὐνοῦχος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρονται, με την κυριολεκτική τους έννοια, σε κάποιον άρρενα που έχει υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών του οργάνων. Οι ευνούχοι διορίζονταν στις βασιλικές αυλές ως υπηρέτες ή θεράποντες της βασίλισσας, του χαρεμιού και των γυναικών. (Εσθ 2:3, 12-15· 4:4-6, 9) Λόγω της στενής σχέσης που είχαν με το βασιλικό οίκο, συχνά κάποιοι ευνούχοι, οι οποίοι διέθεταν εξαιρετικές ικανότητες, αναλάμβαναν ανώτερα αξιώματα. Κατά μία ευρεία έννοια ο όρος αυτός υποδήλωνε επίσης κάθε αξιωματούχο στον οποίο είχαν ανατεθεί καθήκοντα στην αυλή του βασιλιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άντρες αυτοί ήταν στην κυριολεξία ευνούχοι.

Υπό τη διαθήκη του Νόμου, δεν επιτρεπόταν σε ευνούχους να γίνουν μέρος της εκκλησίας του λαού του Θεού. (Δευ 23:1) Σε αρμονία με αυτό, δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι κάποιοι από τους Ισραηλίτες ή τους πάροικους που ζούσαν ανάμεσά τους ευνουχίζονταν για να υπηρετούν στο παλάτι των Ισραηλιτών βασιλιάδων. Υπό το Νόμο, οι δούλοι έπρεπε να περιτέμνονται, όχι να ευνουχίζονται. Παρ’ όλα αυτά, τα ειδωλολατρικά έθνη της Ανατολής είχαν τη συνήθεια να κάνουν ευνούχους μερικά από τα παιδιά που αιχμαλώτιζαν στον πόλεμο.

Ο αυλικός που ήταν υπεύθυνος για το θησαυροφυλάκιο της βασίλισσας της Αιθιοπίας στον οποίο κήρυξε ο Φίλιππος αποκαλείται ευνούχος. Αυτός ήταν προσήλυτος στην Ιουδαϊκή θρησκεία και είχε πάει στην Ιερουσαλήμ για να λατρέψει τον Θεό. Αλλά, εφόσον υπό το Νόμο οι ευνουχισμένοι δεν ήταν δεκτοί στην εκκλησία του Ισραήλ, η λέξη εὐνοῦχος στην περίπτωση αυτή δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιείται κατά γράμμα, αλλά με την έννοια του «αυλικού». (Πρ 8:26-39· Δευ 23:1) Ο Αβδέ-μέλεχ, ο Αιθίοπας που έσωσε τον προφήτη Ιερεμία βγάζοντάς τον από τη στέρνα στην οποία τον είχαν φυλακίσει, ήταν ευνούχος στην αυλή του Βασιλιά Σεδεκία. Φαίνεται ότι και στην προκειμένη περίπτωση η λέξη χρησιμοποιείται, όπως συμβαίνει συχνά, με την έννοια του «αξιωματούχου». Ο Αβδέ-μέλεχ πρέπει να ήταν άνθρωπος με εξουσία. Έκανε απευθείας έκκληση στον Βασιλιά Σεδεκία για χάρη του Ιερεμία, και του δόθηκαν 30 άντρες οι οποίοι ανέλαβαν υπό τις διαταγές του την επιχείρηση διάσωσης.—Ιερ 38:7-13.

Ο Ιεχωβά προείπε παρηγορητικά ότι σε μια εποχή οι ευνούχοι θα γίνονταν δεκτοί από αυτόν ως υπηρέτες του και, αν ήταν υπάκουοι, θα αποκτούσαν όνομα που θα ήταν καλύτερο από γιους και κόρες. Με την κατάργηση του Νόμου από τον Ιησού Χριστό, όλοι όσοι ασκούσαν πίστη, ανεξαρτήτως της προηγούμενης υπόστασης ή κατάστασής τους, μπορούσαν να γίνουν πνευματικοί γιοι του Θεού. Οι σαρκικές διακρίσεις σταμάτησαν.—Ησ 56:4, 5· Ιωα 1:12· 1Κο 7:24· 2Κο 5:16.

Ο Ιησούς Χριστός μίλησε για τρεις τάξεις ευνούχων στο εδάφιο Ματθαίος 19:12, λέγοντας: «Διότι υπάρχουν ευνούχοι που γεννήθηκαν έτσι από την κοιλιά της μητέρας τους, και υπάρχουν ευνούχοι που ευνουχίστηκαν από τους ανθρώπους, και υπάρχουν ευνούχοι που έχουν ευνουχίσει τον εαυτό τους για χάρη της βασιλείας των ουρανών. Αυτός που μπορεί να αφήσει χώρο για αυτό ας αφήσει χώρο για αυτό». Αυτοί για τους οποίους λέγεται ότι «έχουν ευνουχίσει τον εαυτό τους» για χάρη της βασιλείας είναι άτομα που ασκούν εγκράτεια προκειμένου να είναι προσηλωμένοι στην υπηρεσία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος συστήνει αυτή την πορεία ως την “καλύτερη” για όσους Χριστιανούς δεν “ανάβουν από το πάθος”. Ο ίδιος είπε ότι αυτοί θα μπορούσαν να είναι πιο αφοσιωμένοι, «χωρίς περισπασμούς», στην υπηρεσία τους προς τον Κύριο. (1Κο 7:9, 29-38) Οι εν λόγω «ευνούχοι» δεν είναι άτομα που έχουν αυτοευνουχιστεί ή που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων από άλλους. Αντίθετα, πρόκειται για άτομα που παραμένουν οικειοθελώς σε κατάσταση αγαμίας. Η Αγία Γραφή δεν συστήνει πουθενά να κάνει κάποιος ευχή υποχρεωτικής αγαμίας, και το γεγονός ότι μερικοί «απαγορεύουν το γάμο» καταδικάζεται ως ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αποστασίας. Εξάλλου, κάποιοι από τους αποστόλους ήταν έγγαμοι.—1Τι 4:1-3· 1Κο 9:5· Ματ 8:14· Μαρ 1:30· Λου 4:38· βλέπε ΑΥΛΙΚΟΣ.