Να Είστε Ευτυχισμένοι και Οργανωμένοι

ΤΟ ΝΑ είμαστε οργανωμένοι μάς επιτρέπει να επιτελούμε με καλό τρόπο διάφορα πράγματα. Το να είμαστε αποδοτικοί μας βοηθάει να κάνουμε την καλύτερη χρήση του χρόνου και των μέσων που διαθέτουμε. (Γαλάτας 6:16, ΜΝΚ· Φιλιππησίους 3:16· 1 Τιμόθεον 3:2) Όμως, υπάρχουν περισσότερα πράγματα στη ζωή από την οργάνωση και την αποδοτικότητα. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: ‘Μακάριος ο λαός, του οποίου ο Ιεχωβά είναι ο Θεός αυτού’! (Ψαλμός 144:15) Η πρόκληση που παρουσιάζεται είναι να είμαστε ευτυχισμένοι καθώς και οργανωμένοι στο καθετί που κάνουμε.

Οργανωμένοι και Ευτυχισμένοι

Ο Ιεχωβά Θεός είναι το καλύτερο παράδειγμα καλής οργάνωσης. Όλα τα δημιουργήματά του, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τα πολύπλοκα ζωντανά πλάσματα, από τα μικροσκοπικά άτομα μέχρι τους απέραντους γαλαξίες, φανερώνουν τάξη και ακρίβεια. Οι νόμοι που έχει θεσπίσει για το σύμπαν μάς επιτρέπουν να προγραμματίζουμε τη ζωή μας με εμπιστοσύνη. Γνωρίζουμε ότι ο ήλιος θα ανατείλει κάθε πρωί και ότι το καλοκαίρι θα ακολουθήσει το χειμώνα.—Γένεσις 8:22· Ησαΐας 40:26.

Ωστόσο, ο Ιεχωβά είναι κάτι παραπάνω από ένας Θεός τάξης. Είναι επίσης ‘ο μακάριος [ευτυχισμένος, ΜΝΚ] Θεός’. (1 Τιμόθεον 1:11· 1 Κορινθίους 14:33) Η ευτυχία του φανερώνεται σε όλα τα δημιουργήματά του. Παιχνιδιάρικα γατάκια, πανέμορφα ηλιοβασιλέματα, ελκυστική τροφή, συγκινητική μουσική, αναζωογονητική εργασία και πάμπολλα άλλα πράγματα δείχνουν ότι αυτός είχε σκοπό να απολαμβάνουμε τη ζωή. Οι νόμοι του δεν είναι ενοχλητικοί περιορισμοί αλλά περιφρουρούν την ευτυχία μας.

Ο Ιησούς Χριστός ακολουθεί το υπόδειγμα του Πατέρα του. Αυτός είναι ‘ο ευτυχισμένος και μόνος Εξουσιαστής’ και συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο Πατέρας του. (1 Τιμόθεον 6:15, ΜΝΚ· Ιωάννης 5:19) Όταν εργάστηκε μαζί με τον Πατέρα του στο δημιουργικό Του έργο, δεν ήταν απλώς και μόνο αποδοτικός ‘αρχιεργάτης’. Ήταν ευτυχισμένος με τα όσα έκανε. Αυτός ‘χαιρόταν ενώπιον του [Ιεχωβά] συνεχώς, χαιρόταν για το παραγωγικό χώμα της γης του, και αυτά που [εκείνος] αγαπούσε σχετίζονταν με τους γιους των ανθρώπων’.—Παροιμίαι 8:30, 31, ΜΝΚ.

Εμείς πρέπει να αντανακλούμε παρόμοια καλοσύνη, χαρά και αγάπη για τους ανθρώπους στο καθετί που κάνουμε. Μερικές φορές, όμως, στην προσπάθεια που καταβάλλουμε να είμαστε αποδοτικοί, μπορεί να ξεχνάμε ότι το να ‘περπατάμε [εύτακτα, ΜΝΚ] και κατά το Πνεύμα [του Θεού]’ περιλαμβάνει το να παράγουμε τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22-25) Γι’ αυτό, θα κάνουμε καλά να αναρωτηθούμε: Πώς μπορούμε να είμαστε τόσο οργανωμένοι όσο και ευτυχισμένοι στις δικές μας δραστηριότητες και όταν κατευθύνουμε το έργο των άλλων;

Μην Είστε Αμείλικτοι με τον Εαυτό Σας

Εξετάστε την καλή συμβουλή που καταγράφτηκε στο εδάφιο Παροιμίαι 11:17, ΜΝΚ. Πρώτα-πρώτα, ο θεόπνευστος συγγραφέας μάς λέει ότι ‘ο άνθρωπος στοργικής καλοσύνης συμπεριφέρεται ανταμειφτικά στην ίδια του την ψυχή’. Κατόπιν, αναφέρει την αντίθεση: ‘Αλλά το αμείλικτο άτομο φέρνει εξοστρακισμό στο δικό του οργανισμό’. Η Νέα Διεθνής Μετάφραση (New International Version) το θέτει ως εξής: «Ο καλοσυνάτος άνθρωπος ωφελεί τον εαυτό του, αλλά ο αμείλικτος άνθρωπος φέρνει βλάβη στον εαυτό του».

Πώς θα μπορούσαμε άθελά μας να είμαστε αμείλικτοι με τον εαυτό μας; Ένας τρόπος είναι με το να έχουμε καλές προθέσεις αλλά να είμαστε εντελώς ανοργάνωτοι. Με ποιες συνέπειες; Ένας ειδικός λέει: «Το να μας ξεφύγει κάτι και να το ξεχάσουμε, το να αρχειοθετήσουμε λάθος κάποιο έγγραφο, το να μην καταλάβουμε πλήρως κάποια εντολή, το να σημειώσουμε λάθος κάποιο τηλεφώνημα—αυτές είναι οι μικρολεπτομέρειες που συνιστούν την αποτυχία, τα σκουλήκια που κατατρώγουν το ύφασμα της αποτελεσματικότητας και καταστρέφουν τις καλύτερες προθέσεις».—Μέθοδος για Εκμάθηση Προσωπικής Αποδοτικότητας (Teach Yourself Personal Efficiency).

Αυτό συμφωνεί με το θεόπνευστο συγγραφέα ο οποίος είπε: «Ο οκνηρός εις το έργον αυτού είναι βεβαίως αδελφός του ασώτου». (Παροιμίαι 18:9) Ναι, οι άνθρωποι που δεν είναι οργανωμένοι και αποδοτικοί μπορεί να επιφέρουν συμφορά και καταστροφή στον εαυτό τους και σε άλλους. Γι’ αυτόν το λόγο, οι άλλοι πολλές φορές τους αποφεύγουν. Ως αποτέλεσμα της οκνηρίας τους, αυτοί φέρνουν εξοστρακισμό στον εαυτό τους.

Ζωντανός Σκύλος ή Νεκρό Λιοντάρι;

Ωστόσο, μπορεί επίσης να γίνουμε αμείλικτοι με τον εαυτό μας όταν θέτουμε υπερβολικά υψηλά πρότυπα. Όπως λέει ο παραπάνω συγγραφέας που έγραψε για την αποδοτικότητα, μπορεί να επιδιώκουμε «ένα πρότυπο τελειότητας το οποίο είναι αδύνατον να πετύχουμε πλήρως». Το αποτέλεσμα, λέει ο ίδιος, είναι «να φτάσουμε τελικά στο σημείο να νιώθουμε συντριβή καρδιάς και απογοήτευση». Ο τελειομανής μπορεί να είναι καλά οργανωμένος και αποδοτικός, αλλά ποτέ δεν θα είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Αργά ή γρήγορα το μόνο που θα νιώσει είναι συντριβή καρδιάς.

Αν έχουμε την τάση να είμαστε τελειομανείς, θα κάνουμε καλά να θυμόμαστε ότι ‘το ζωντανό σκυλί είναι καλύτερο από το νεκρό λιοντάρι’. (Εκκλησιαστής 9:4) Μπορεί να μη σκοτώσουμε κατά γράμμα τον εαυτό μας με τη μη ρεαλιστική επιδίωξη της τελειότητας, αλλά μπορεί να βλάψουμε σοβαρά τον εαυτό μας μέσω υπερκόπωσης. Αυτή, λέει ένας ειδικός, περιλαμβάνει «τη σωματική, τη συναισθηματική, την πνευματική, τη διανοητική και τη διαπροσωπική εξάντληση». (Εργασιακό Στρες και Υπερκόπωση [Job Stress and Burnout]) Το να εξαντλούμαστε επιδιώκοντας μη εφικτούς στόχους σίγουρα δείχνει ότι είμαστε αμείλικτοι με τον εαυτό μας, και αυτό αναπόφευκτα μας στερεί την ευτυχία.

Να Συμπεριφέρεστε Ανταμειφτικά στον Εαυτό Σας

Να θυμάστε ότι ‘ο άνθρωπος στοργικής καλοσύνης συμπεριφέρεται ανταμειφτικά στην ίδια του την ψυχή’. (Παροιμίαι 11:17, ΜΝΚ) Συμπεριφερόμαστε ανταμειφτικά στον εαυτό μας όταν θέτουμε ρεαλιστικούς και λογικούς στόχους, έχοντας κατά νου το γεγονός ότι ο ευτυχισμένος Θεός, ο Ιεχωβά, γνωρίζει τους περιορισμούς μας. (Ψαλμός 103:8-14) Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν και εμείς αναγνωρίζουμε αυτούς τους περιορισμούς και στη συνέχεια ‘κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε’, σύμφωνα με τις ικανότητές μας, για να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.—Εβραίους 4:11, ΜΝΚ· 2 Τιμόθεον 2:15· 2 Πέτρου 1:10.

Βέβαια, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να πάμε στο άλλο άκρο—δηλαδή, να είμαστε υπερβολικά καλοί με τον εαυτό μας. Μην ξεχνάτε την απάντηση που έδωσε ο Ιησούς στον απόστολο Πέτρο όταν εκείνος του πρότεινε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε», τη στιγμή που, στην πραγματικότητα, απαιτούνταν αποφασιστική δράση. Ο τρόπος σκέψης του Πέτρου ήταν τόσο επικίνδυνος ώστε ο Ιησούς είπε: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων». (Ματθαίος 16:22, 23) Το να συμπεριφερόμαστε ανταμειφτικά στην ίδια μας την ψυχή δεν σημαίνει να εκδηλώνουμε ένα ανέμελο, μαλθακό πνεύμα. Μάλιστα, αυτό θα μπορούσε να μας στερήσει κάθε ευτυχία. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ‘λογικότητα’, όχι ο φανατισμός.—Φιλιππησίους 4:5, ΜΝΚ.

Να Συμπεριφέρεστε Ανταμειφτικά στους Άλλους

Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι στις μέρες του Ιησού πιθανώς να πίστευαν ότι ήταν πάρα πολύ αποδοτικοί και οργανωμένοι. Το Λεξικό της Αγίας Γραφής (A Dictionary of the Bible) λέει σχετικά με τον τρόπο της λατρείας τους: «Κάθε εντολή της Αγίας Γραφής περιστοιχιζόταν από ένα δίκτυο ασήμαντων κανονισμών. Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για αλλαγή περιστάσεων· κάθε Ιουδαίος ήταν υποχρεωμένος να δείχνει οπωσδήποτε πλήρη υπακοή στο Νόμο, σε όλες του τις λεπτομέρειες . . . Οι νομικές λεπτομέρειες πολλαπλασιάστηκαν μέχρι του βαθμού να γίνει η θρησκεία εμπόριο και η ζωή ένα αβάσταχτο φορτίο. Οι άνθρωποι κατάντησαν ρομπότ από ηθικής πλευράς. Τη φωνή τής συνείδησης την κατασίγασαν· τη ζωντανή δύναμη του θεϊκού λόγου την εξουδετέρωσαν και την κατέπνιξαν κάτω από μια μάζα ατελείωτων κανόνων».

Δεν είναι άξιο απορίας το ότι ο Ιησούς Χριστός τούς καταδίκασε για αυτό. «Δένουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα», είπε, «και επιθέτουσιν επί τους ώμους των ανθρώπων, δεν θέλουσιν όμως ουδέ δια του δακτύλου αυτών να κινήσωσιν αυτά». (Ματθαίος 23:4) Οι στοργικοί πρεσβύτεροι δεν φορτώνουν το ποίμνιο με πολλαπλούς ασήμαντους κανόνες και κανονισμούς. Αυτοί συμπεριφέρονται ανταμειφτικά στο ποίμνιο του Θεού ακολουθώντας το καλοσυνάτο, αναζωογονητικό παράδειγμα του Χριστού Ιησού.—Ματθαίος 11:28-30· Φιλιππησίους 2:1-5.

Ακόμη και όταν οι οργανωτικές ευθύνες πολλαπλασιάζονται, οι πρεσβύτεροι που εκδηλώνουν ενδιαφέρον ποτέ δεν λησμονούν το γεγονός ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους—ανθρώπους τους οποίους ο Θεός αγαπάει. (1 Πέτρου 5:2, 3, 7· 1 Ιωάννου 4:8-10) Ποτέ δεν θα είναι τόσο απασχολημένοι με οργανωτικά ζητήματα ή διαδικασίες ώστε να ξεχάσουν τον πρώτιστο ρόλο τους ως ποιμένες, φύλακες και προστάτες του ποιμνίου.—Παροιμίαι 3:3· 19:22· 21:21· Ησαΐας 32:1, 2· Ιερεμίας 23:3, 4.

Για παράδειγμα, αν κανείς απασχολείται υπέρμετρα με χρονοδιαγράμματα και αριθμούς μπορεί να μην του μένει χρόνος για να εκδηλώνει ενδιαφέρον για τους ανθρώπους. Σκεφτείτε την περίπτωση ενός οδηγού λεωφορείου ο οποίος πιστεύει ότι το πρωταρχικό του καθήκον είναι να προσκολλάται με αποτελεσματικότητα στο πρόγραμμά του ό,τι και αν συμβεί. Το μόνο που επιθυμεί είναι να φτάσει από την αφετηρία του δρομολογίου του ως τον προορισμό του ακριβώς στον προσδιορισμένο χρόνο. Δυστυχώς, από τη δική του άποψη, οι επιβάτες αποτελούν εμπόδιο. Αυτοί αργούν και είναι ανοργάνωτοι και πάντα φτάνουν στη στάση του λεωφορείου τη στιγμή που εκείνος ξεκινάει. Αντί να θυμάται ότι ο όλος σκοπός της εργασίας του είναι να εξυπηρετεί τις ανάγκες των επιβατών του, αυτός τους βλέπει σαν ένα εμπόδιο προς την αποτελεσματικότητα και τους αποφεύγει.

Ενδιαφέρον για Κάθε Άτομο

Η άστοργη επιδίωξη της αποδοτικότητας συχνά αγνοεί τις ανάγκες των ατόμων. Τα πιο αδύναμα, μη αποδοτικά άτομα μπορεί να φαίνονται σαν εμπόδια. Όταν συμβαίνει αυτό, μπορεί να υπάρξουν τρομερές συνέπειες. Για παράδειγμα, στη Σπάρτη, που ήταν πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας, οι άνθρωποι άφηναν τα αδύναμα και τα άρρωστα παιδιά να πεθάνουν. Αυτά δεν θα γίνονταν δυνατοί και αποδοτικοί στρατιώτες που θα υπερασπίζονταν ένα δυνατό και αποδοτικό κράτος. «Όταν γεννιόταν ένα παιδί», λέει ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ, «ο πατέρας το έφερνε στους προεστούς της οικογένειάς του για να το εξετάσουν: αν ήταν υγιές, το έδιναν πίσω στον πατέρα για να το αναθρέψει· αν δεν ήταν, το πετούσαν σε κάποιο βαθύ πηγάδι».—Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας (History of Western Philosophy).

Αυτό το αδίστακτο κράτος το χαρακτήριζε η αυστηρότητα και η αυτοπειθαρχία, όχι η ευτυχία. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 8:9). Χωρίς αμφιβολία, οι ιθύνοντες στη Σπάρτη πίστευαν ότι ο απώτερος στόχος της αποδοτικότητας δικαιολογούσε τις πράξεις τους, αλλά από τη διαγωγή τους έλειπε κάθε συμπόνια και καλοσύνη. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονταν δεν ήταν ο τρόπος του Θεού. (Ψαλμός 41:1· Παροιμίαι 14:21) Σε αντίθεση με αυτούς, οι επίσκοποι στη Χριστιανική εκκλησία θυμούνται ότι όλα τα πρόβατα του Θεού είναι πολύτιμα στα μάτια του, και συμπεριφέρονται ανταμειφτικά στο καθένα από αυτά. Ενδιαφέρονται, όχι μόνο για τα 99 πρόβατα που είναι υγιή, αλλά και για το ένα που είναι αδύναμο ή συναισθηματικά κλονισμένο.—Ματθαίος 18:12-14· Πράξεις 20:28· 1 Θεσσαλονικείς 5:14, 15· 1 Πέτρου 5:7.

Να Έχετε Στενή Σχέση με το Ποίμνιο

Οι πρεσβύτεροι έχουν στενή σχέση με το ποίμνιο που τους έχει ανατεθεί να φροντίζουν. Ωστόσο, διάφορες σύγχρονες έρευνες σχετικά με μεθόδους διοίκησης επιχειρήσεων μπορεί να λένε ότι ο διευθυντής ή ο επιστάτης θα πρέπει να κρατάει κάποια απόσταση από τα άτομα που επιβλέπει προκειμένου να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή αποδοτικότητα. Ένας ερευνητής περιγράφει τα διάφορα αποτελέσματα που είχε ένας αξιωματικός της αεροπορίας είτε όταν είχε στενή σχέση με τους κατωτέρους του είτε όταν απομακρυνόταν αρκετά από αυτούς: «Όταν είχε πολύ στενή σχέση με τους αξιωματικούς [του], αυτοί φαίνεται ότι ένιωθαν ασφαλείς και δεν στεναχωριούνταν και πάρα πολύ για την αποδοτικότητα των μονάδων τους. Μόλις εκείνος γινόταν πιο επιφυλακτικός και τυπικός, οι υποδιοικητές του άρχισαν να στεναχωριούνται μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά . . . και έκαναν φανερή αυτή την ανησυχία με το να αφιερώνουν όλες τις δυνάμεις τους στη δουλειά τους. Ως αποτέλεσμα, σημειωνόταν μια αξιοπρόσεκτη βελτίωση στην αποδοτική λειτουργία της βάσης».—Η Κατανόηση των Οργανώσεων (Understanding Organizations).

Ωστόσο, η Χριστιανική εκκλησία δεν είναι στρατιωτική οργάνωση. Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι που επιβλέπουν το έργο άλλων ακολουθούν το υπόδειγμα του Ιησού Χριστού. Αυτός είχε πάντα στενή σχέση με τους μαθητές του. (Ματθαίος 12:49, 50· Ιωάννης 13:34, 35) Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τις ανησυχίες τους προκειμένου να τους υποχρεώσει να γίνουν πιο αποδοτικοί. Οικοδόμησε ισχυρούς δεσμούς αμοιβαίας πεποίθησης και εμπιστοσύνης ανάμεσα σε αυτόν και στους ακολούθους του. Οι μαθητές του χαρακτηρίζονταν από στενούς δεσμούς τρυφερής στοργής. (1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8) Όταν υπάρχει τέτοια στενή σχέση, το ευτυχισμένο ποίμνιο, που υποκινείται πλήρως από αγάπη για τον Θεό, θα ανταποκρίνεται με καλό τρόπο και χωρίς εξαναγκασμό στην κατεύθυνση που του δίνεται και θα κάνει το καλύτερο που μπορεί στην υπηρεσία του προς τον Θεό.—Παράβαλε Έξοδος 35:21.

Πολλά είναι τα εδάφια που τονίζουν Χριστιανικές ιδιότητες όπως η ευτυχία και η αγάπη για την αδελφότητα. (Ματθαίος 5:3-12· 1 Κορινθίους 13:1-13) Συγκριτικά λίγα είναι εκείνα που τονίζουν την ανάγκη για αποδοτικότητα. Ασφαλώς είναι ανάγκη να υπάρχει καλή οργάνωση. Ο λαός του Θεού ήταν ανέκαθεν οργανωμένος. Όμως, σκεφτείτε πόσο συχνά οι συγγραφείς των ψαλμών, για παράδειγμα, περιγράφουν τους δούλους του Θεού ως ευτυχισμένους. Ο Ψαλμός 119, ο οποίος έχει πολλά να πει για τους νόμους, τις υπενθυμίσεις και τους κανονισμούς του Ιεχωβά, ξεκινάει ως εξής: ‘Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Ιεχωβά· μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια [τις υπενθυμίσεις, ΜΝΚ] αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας’. (Ψαλμός 119:1, 2) Εσείς, μπορείτε να αντιμετωπίσετε με επιτυχία την πρόκληση που παρουσιάζεται, δηλαδή να είστε και οργανωμένοι και ευτυχισμένοι;

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Κρικωτή σφαίρα—ένα αρχαίο όργανο που χρησιμοποιούνταν για την απεικόνιση των μεγάλων κύκλων της ουράνιας σφαίρας

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο Ιεχωβά, ως στοργικός Ποιμένας, είναι όχι απλώς Θεός τάξης αλλά και ευτυχίας

[Ευχαριστίες]

Garo Nalbandian