Ένα «Βδέλυγμα» Αστοχεί να Φέρει Ειρήνη

«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, . . . τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγουσιν εις τα όρη».—ΛΟΥΚΑΣ 21:20, 21.

 1, 2. (α) Γιατί ο άνθρωπος ποτέ δεν θα φέρει ειρήνη μέσω οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη; (β) Πώς ο Θεός θα φέρει ειρήνη στη γη;

ΟΣΟ σκληρά κι αν προσπαθούν οι άνθρωποι να φέρουν ειρήνη και ασφάλεια μέσω οργανισμών, όπως είναι τα Ηνωμένα Έθνη, ποτέ δεν θα πετύχουν. Γιατί; Επειδή το ανθρώπινο γένος σήμερα δεν βρίσκεται σε ειρήνη με τον Θεό, ενώ η διαρκής ασφάλεια μπορεί να βασίζεται μόνο στην ειρήνη που έχει ο άνθρωπος με τον Δημιουργό του. (Ψαλμός 46:1-9· 127:1· Ησαΐας 11:9· 57:21) Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Ευτυχώς, ο ίδιος ο Ιεχωβά έχει ήδη το ζήτημα στα χέρια του. Ειρήνη και ασφάλεια θα έρθουν τελικά σ’ αυτή τη γη μέσω της Βασιλείας του Θεού από τον Γιο του, τον Ιησού, στου οποίου τη γέννηση οι άγγελοι έψαλλαν: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία [ευδοκίας, ΜΝΚ]».—Λουκάς 2:14· Ψαλμός 72:7.

² Τον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς ανήγγειλε τη Βασιλεία του Θεού και έδωσε την ευκαιρία στους ειρηνικούς ανθρώπους να γίνουν γιοι του Θεού και συγκυβερνήτες με αυτόν σ’ εκείνη τη Βασιλεία. (Ματθαίος 4:23· 5:9· Λουκάς 12:32) Τα γεγονότα που επακολούθησαν ήταν πολύ όμοια με τα γεγονότα του δικού μας αιώνα. Η εξέτασή τους θα μας διδάξει πολλά πράγματα για τη μελλοντική πορεία του ανθρώπινου οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για «ειρήνη και ασφάλεια».

Οι Ιουδαίοι Κάνουν μια Εκλογή

 3. Ποιος προσπαθούσε να διατηρήσει διεθνή ειρήνη και ασφάλεια στις μέρες του Ιησού, και γιατί αυτό ποτέ δεν θα μπορούσε να πετύχει πλήρως;

³ Στην εποχή του Ιησού, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυβερνούσε μεγάλο μέρος της γης και είχε τις δικές της ιδέες για ειρήνη και ασφάλεια. Μέσω των λεγεώνων της, είχε επιβάλει τη λεγόμενη Παξ Ρωμάνα (Ρωμαϊκή Ειρήνη) σε μεγάλο μέρος τού τότε γνωστού κόσμου. Αλλά η Παξ Ρωμάνα ποτέ δεν μπορούσε να είναι μια μόνιμη ειρήνη, γιατί η ειδωλολατρική Ρώμη και οι λεγεώνες της ποτέ δεν μπόρεσαν να φέρουν μια συμφιλίωση μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Γι’ αυτό λοιπόν, η Βασιλεία που ανήγγειλε ο Ιησούς ήταν πολύ ανώτερη.

 4. Πώς αντέδρασαν οι περισσότεροι Ιουδαίοι στο κήρυγμα του Ιησού; Παρ’ όλα αυτά, τι έγινε βαθμιαία τον πρώτο αιώνα;

⁴ Εντούτοις, η πλειονότητα των συμπατριωτών του Ιησού απέρριψαν τη Βασιλεία του Θεού. (Ιωάννης 1:11· 7:47, 48· 9:22) Οι άρχοντές τους, θεωρώντας τον Ιησού σαν μια απειλή για την εθνική τους ασφάλεια, τον παρέδωσαν για να εκτελεστεί, επιμένοντας: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα». (Ιωάννης 11:48· 19:14, 15) Μερικοί Ιουδαίοι, όμως, και αργότερα πολλοί Εθνικοί, με χαρά αναγνώρισαν τον Ιησού σαν τον εκλεγμένο από τον Θεό Βασιλιά. (Κολοσσαείς 1:13-20) Κήρυτταν γι’ αυτόν σε πολλές χώρες, και η Ιερουσαλήμ έγινε το κέντρο μιας διεθνούς ένωσης Χριστιανών.—Πράξεις 15:2· 1 Πέτρου 5:9.

 5, 6. (α) Πώς εξελίχθηκε η σχέση μεταξύ των Ιουδαίων και της Ρώμης; (β) Ποια προειδοποίηση έδωσε ο Ιησούς, και πώς αυτή έσωσε τη ζωή των Χριστιανών το 70 μ.Χ.;

⁵ Παρά το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι προτίμησαν τον Καίσαρα από τον Χριστό, οι σχέσεις μεταξύ Ιερουσαλήμ και Ρώμης γρήγορα χειροτέρεψαν. Ζηλωτές Ιουδαίοι διεξήγαν ανταρτικές εκστρατείες εναντίον της αυτοκρατορίας, ώσπου τελικά, το 66 μ.Χ. ξέσπασε ανοιχτός πόλεμος. Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την Παξ Ρωμάνα, και σε λίγο η Ιερουσαλήμ πολιορκήθηκε. Αυτό για τους Χριστιανούς ήταν σημαντικό. Πριν από πολλά χρόνια, ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω». (Λουκάς 21:20, 21) Η Ιερουσαλήμ ήταν τώρα περικυκλωμένη, και οι Χριστιανοί περίμεναν την ευκαιρία να φύγουν.

⁶ Αυτό ήρθε γρήγορα. Οι Ρωμαίοι υπέσκαπταν το τείχος του ναού, και πολλοί Ιουδαίοι ήταν έτοιμοι να παραδοθούν, όταν ο Ρωμαίος διοικητής Κέστιος Γάλλος, απροσδόκητα, απέσυρε τα στρατεύματά του κι έφυγε. Οι Ζηλωτές επωφελήθηκαν από την ευκαιρία για να αναδιοργανώσουν την άμυνά τους, αλλ’ οι Χριστιανοί εγκατέλειψαν την καταδικασμένη πόλη. Το 70 μ.Χ., οι Ρωμαϊκές λεγεώνες επανήλθαν, στρατοπέδευσαν γύρω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ και, αυτή τη φορά, η πόλη αφανίστηκε. Πώς μας επηρεάζει η ιστορική αυτή τραγωδία; Μας επηρεάζει σ’ αυτό: ότι η προειδοποίηση του Ιησού που έσωσε τη ζωή των ακολούθων του, έχει σημασία και για μας σήμερα.

Περισσότερες από μια Εκπληρώσεις

 7-9. (α) Πώς ξέρουμε ότι η προφητεία του Ιησού για την περικύκλωση της Ιερουσαλήμ από στρατεύματα θα είχε περισσότερες από μια εκπληρώσεις; (β) Πώς η ανάγνωση του βιβλίου του Δανιήλ με κατανόηση το υποστηρίζει αυτό;

⁷ Αυτή η προειδοποίηση ήταν μέρος μιας μακράς προφητείας που εξέφρασε ο Ιησούς, απαντώντας σε ένα σοβαρό ερώτημα. Οι ακόλουθοί του είχαν ρωτήσει: «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γίνει ταύτα [η καταστροφή του Ιουδαϊκού ναού], και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» Απαντώντας ο Ιησούς έδωσε ένα σημείο, αποτελούμενο από πολλά χαρακτηριστικά, περιλαμβανομένης και της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ. (Ματθαίος 24· Μάρκος 13· Λουκάς 21) Στα χρόνια που πέρασαν μετά το θάνατο του Ιησού εκπληρώθηκαν πολλά χαρακτηριστικά αυτής της προφητείας, και αποκορυφώθηκαν στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ιουδαϊκού συστήματος το 70 μ.Χ.—Ματθαίος 24:7, 14· Πράξεις 11:28· Κολοσσαείς 1:23.

⁸ Εντούτοις, οι μαθητές είχαν ρωτήσει επίσης και για την «παρουσία» του Ιησού, την οποία η Γραφή συνδέει με το τέλος ενός ολόκληρου παγκόσμιου συστήματος. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 24:3, 21) Εφόσον η πνευματική παρουσία του Ιησού και το τέλος του παγκόσμιου συστήματος δεν έγιναν στον πρώτον αιώνα, θα μπορούσε να αναμένεται μια μελλοντική, μεγαλύτερη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, και τα γεγονότα εκείνα του πρώτου αιώνα θα παρείχαν ένα πρότυπο για τη μεγαλύτερη εκπλήρωση. Αυτό θα περιλάμβανε μια μεγαλύτερη εκπλήρωση της προειδοποίησης του Ιησού για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

⁹ Αυτό γίνεται πιο φανερό όταν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο γράφτηκε αυτή η προειδοποίηση στα δυο άλλα βιβλία της Γραφής, στα οποία εμφανίζεται. Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, τα στρατεύματα που πολιορκούσαν την Ιερουσαλήμ περιγράφονται σαν «το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω». (Ματθαίος 24:15) Στην αφήγηση του Μάρκου «το βδέλυγμα» στέκει «όπου δεν πρέπει». (Μάρκος 13:14) Η αφήγηση του Ματθαίου λέει ότι «το βδέλυγμα» αναφέρθηκε και στο βιβλίο του Δανιήλ. Πραγματικά, η έκφραση «βδέλυγμα» εμφανίζεται τρεις φορές σ’ εκείνο το βιβλίο: μια φορά (στη ΜΝΚ στον πληθυντικό αριθμό) στο εδάφιο Δανιήλ 9:27 όπου αποτελεί μέρος μιας προφητείας που εκπληρώθηκε όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 70 μ.Χ., και κατόπιν στα εδάφια Δανιήλ 11:31 και Δανιήλ 12:11. Σύμφωνα με τα τελευταία αυτά δυο εδάφια, ένα «βδέλυγμα» θα ήταν τοποθετημένο στη διάρκεια του «ωρισμένου καιρού», δηλαδή στον «έσχατον καιρόν». (Δανιήλ 11:29· 12:9) Ζούμε στον «έσχατον καιρόν» από το 1914· επομένως, η προειδοποίηση του Ιησού εφαρμόζεται και σήμερα.—Ματθαίος 24:15.

Η Εκλογή του Λεγόμενου Χριστιανικού Κόσμου

10, 11. Πώς τα γεγονότα του αιώνα μας μοιάζουν με εκείνα του πρώτου αιώνα;

¹⁰ Στον αιώνα μας, τα γεγονότα ακολούθησαν ένα πρότυπο όμοιο μ’ εκείνο του πρώτου αιώνα. Σήμερα, όπως τότε, υπάρχει μια αυτοκρατορία που κυριαρχεί στην παγκόσμια σκηνή. Η σύγχρονη αυτή αυτοκρατορία είναι η Αγγλο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμη, που αγωνίζεται να επιβάλει τις δικές της ιδέες για ειρήνη και ασφάλεια στην ανθρωπότητα. Στον πρώτο αιώνα, ο σαρκικός Ισραήλ απέρριψε τον Ιησού σαν χρισμένο Βασιλιά του Θεού. Το 1914 άρχισε η «παρουσία» του Ιησού, σαν ενθρονισμένου Βασιλιά του Ιεχωβά. (Ψαλμός 2:6· Αποκάλυψις 11:15-18) Αλλά τα έθνη, περιλαμβανομένων κι εκείνων του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν. (Ψαλμός 2:2, 3, 10, 11) Στην πραγματικότητα, αναμίχθηκαν σ’ έναν φαύλο παγκόσμιο πόλεμο για διεθνή κυριαρχία. Οι θρησκευτικοί ηγέτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου—όπως οι Ιουδαίοι ηγέτες—ανέλαβαν την ηγεσία στην απόρριψη του Ιησού. Από το 1914 έδρασαν ανάλογα με αυτά που έλεγαν στον πολιτικό τομέα και εναντιώθηκαν στην κήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας.—Μάρκος 13:9.

¹¹ Παρ’ όλα αυτά, όπως και στην εποχή του Ιησού, πολλά άτομα σήμερα με χαρά έχουν αναγνωρίσει τον Βασιλιά του Ιεχωβά και έχουν διαδώσει τα καλά νέα της Βασιλείας του σε όλο τον κόσμο. (Ματθαίος 24:14) Πάνω από δυόμισι εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά τώρα εκδηλώνουν οσιότητα στη Βασιλεία του Θεού. (Αποκάλυψις 7:9, 10) Ουδέτεροι στην πολιτική αυτού του κόσμου, έχουν πλήρη πίστη στις διευθετήσεις του Ιεχωβά που θα φέρουν ειρήνη και ασφάλεια.—Ιωάννης 17:15, 16· Εφεσίους 1:10.

«Το Βδέλυγμα» Σήμερα

12. Ποιο είναι το σύγχρονο «βδέλυγμα»;

¹² Ποιο, λοιπόν, είναι το σύγχρονο «βδέλυγμα της ερημώσεως»; Στον πρώτον αιώνα ήταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα που στάλθηκαν για να επιβάλουν πάλι την Παξ Ρωμάνα στην Ιερουσαλήμ. Στους σύγχρονους καιρούς, όμως, τα έθνη που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο απογοητεύθηκαν σχετικά με τη χρησιμότητα ενός εξοντωτικού πολέμου για την επιβολή της ειρήνης και πειραματίστηκαν με κάτι νέο: έναν διεθνή οργανισμό για διαφύλαξη της παγκόσμιας ειρήνης. Αυτός ξεκίνησε το 1919 σαν η Κοινωνία των Εθνών και υπάρχει ακόμη σαν τα Ηνωμένα Έθνη. Είναι το σύγχρονο «βδέλυγμα της ερημώσεως».

13, 14. (α) Τι κολακευτικές δηλώσεις έγιναν από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο για το «βδέλυγμα»; (β) Γιατί αυτό ήταν ειδωλολατρία και πού τέθηκε το «βδέλυγμα»;

¹³ Ενδιαφέρον είναι ότι η Εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «βδέλυγμα» στο βιβλίο του Δανιήλ είναι σίκκουτς. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται κυρίως για τα είδωλα και την ειδωλολατρία. (1 Βασιλέων 11:5, 7) Με αυτό υπόψη, διαβάστε μερικά σχόλια θρησκευτικών ηγετών σχετικά με την Κοινωνία των Εθνών:

«Τι είναι αυτή η όραση μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας της ανθρωπότητας . . . αν δεν είναι της Βασιλείας του Θεού;» «Η Κοινωνία των Εθνών βασίζεται στο Ευαγγέλιο». (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική) «Για καθέναν από τους σκοπούς και τις ενέργειες [της Κοινωνίας των Εθνών] μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι εκπληρώνει το θέλημα του Θεού, όπως αυτό έγινε γνωστό στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού». (Επίσκοποι της Εκκλησίας της Αγγλίας) «Η διάσκεψη λοιπόν επαινεί την υποστήριξη και τις προσευχές όλου του Χριστιανικού λαού για την Κοινωνία των Εθνών σαν το μόνο διαθέσιμο όργανο για την επίτευξη ειρήνης πάνω στη γη». (Γενικό Σώμα Βαπτιστών, Κονγκρεγκασιοναλιστών, και Πρεσβυτεριανών στη Βρετανία). «[Η Κοινωνία των Εθνών] αποτελεί τη μόνη οργανωμένη προσπάθεια που έχει γίνει για την πραγματοποίηση των επανειλημμένων ευχών της Αγίας Έδρας».—Καρδινάλιος Μπορν, Αρχιεπίσκοπος του Ουέστμινστερ.

¹⁴ Όταν τα έθνη, όχι μόνο απέρριψαν τη Βασιλεία του Θεού, αλλά και ίδρυσαν δική τους οργάνωση για να φέρουν ειρήνη, αυτό που έκαναν ήταν ανταρσία. Όταν θρησκευτικοί ηγέτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου ταύτισαν αυτή την οργάνωση με τη Βασιλεία του Θεού και το Ευαγγέλιο, διακηρύττοντας ότι είναι «το μόνο διαθέσιμο όργανο» που θα φέρει ειρήνη, αυτό ήταν ειδωλολατρία. Έθεταν την οργάνωση εκείνη στη θέση της Βασιλείας του Θεού, «εν τω τόπω τω αγίω». Χωρίς αμφιβολία, ‘έστεκε εκεί που δεν έπρεπε’. (Ματθαίος 24:15· Μάρκος 13:14) Και οι θρησκευτικοί ηγέτες εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον διάδοχο της Κοινωνίας των Εθνών, τα Ηνωμένα Έθνη, αντί να υποδείξουν στους ανθρώπους την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Θεού.

Ο Κίνδυνος για τον Λεγόμενο Χριστιανικό Κόσμο

15, 16. Πώς εξελίσσονται οι σχέσεις μεταξύ του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και των εθνών που υποστηρίζουν το «βδέλυγμα»;

¹⁵ Μολονότι οι θρησκείες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου προτίμησαν την Κοινωνία των Εθνών και τον διάδοχό της, και όχι τη Βασιλεία του Θεού, οι σχέσεις τους με τα έθνη-μέλη αυτών των οργανώσεων χειροτέρεψαν. Αυτό μοιάζει με ό,τι είχε συμβεί μεταξύ των Ιουδαίων και της Ρώμης. Από το 1945 στα Ηνωμένα Έθνη έχουν συμπεριληφθεί ολοένα και περισσότερες χώρες, που είναι ή μη Χριστιανικές ή αντιχριστιανικές, και αυτό δεν προοιωνίζει καλά για τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο.

¹⁶ Επιπλέον, σε πολλές χώρες υπάρχουν προστριβές μεταξύ θρησκειών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και του Κράτους. Στην Πολωνία η Καθολική Εκκλησία θεωρείται σαν ένας αντίπαλος στο καθεστώς που υπάρχει εκεί. Στη Βόρεια Ιρλανδία και στον Λίβανο, οι θρησκείες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου έχουν δυσκολέψει τα προβλήματα της ειρήνης και ασφάλειας. Επίσης, οι θρησκείες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου παρήγαγαν μερικούς οι οποίοι, σαν τους Ιουδαίους Ζηλωτές ενθαρρύνουν τη βία. Το Προτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών έκανε δωρεές σε τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ Καθολικοί ιερείς πολεμούν μέσα στις ζούγκλες σαν αντάρτες, και υπηρετούν σε επαναστατικές κυβερνήσεις.

17. (α) Ποια είναι η σύγχρονη Ιερουσαλήμ; (β) Τι θα συμβεί τελικά σ’ αυτήν;

¹⁷ Μόνον ο χρόνος θα αποκαλύψει σε τι βαθμό θα χειροτερέψουν οι σχέσεις μεταξύ των θρησκειών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και των εθνών, αλλά τα γεγονότα του πρώτου αιώνα έχουν ήδη προσκιάσει το πώς θα τελειώσουν όλα αυτά. Όπως προείδε ο Ιησούς, τον πρώτο αιώνα οι στρατιές της Ρώμης τελικά κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ με πολλές συμφορές. Σύμφωνα με το προφητικό πρότυπο, τα έθνη μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη, θα επιτεθούν και θα καταστρέψουν την «Ιερουσαλήμ», δηλαδή το θρησκευτικό οικοδόμημα του Χριστιανικού κόσμου.—Λουκάς 21:20, 23.

Φεύγετε στα Όρη

18. Τι πρέπει να κάνουν οι πράοι άνθρωποι όταν διακρίνουν ότι το «βδέλυγμα» είναι ‘στημένο’;

¹⁸ Στον πρώτο αιώνα, μετά την εμφάνιση του «βδελύγματος», οι Χριστιανοί είχαν την ευκαιρία να φύγουν. Ο Ιησούς τους συμβούλεψε να το κάνουν αμέσως αυτό, επειδή δεν γνώριζαν πόσον καιρό θα διαρκούσε αυτή η ευκαιρία. (Μάρκος 13:15, 16) Με όμοιο τρόπο, όταν οι πράοι άνθρωποι σήμερα διακρίνουν ότι το «βδέλυγμα» υπάρχει, πρέπει αμέσως να φύγουν από τη θρησκευτική κυριαρχία του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Κάθε δευτερόλεπτο που παραμένουν εκεί μέσα, η πνευματική ζωή τους κινδυνεύει, και ποιος ξέρει για πόσον καιρό θα έχουν την ευκαιρία για να φύγουν;

19, 20. (α) Τι έκαναν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα όταν είδαν την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από Ρωμαϊκά στρατεύματα; (β) Τι συμβολίζεται σήμερα από τα «όρη», και τι πρέπει να υποκινεί σήμερα τους πράους να καταφύγουν εκεί;

¹⁹ Το ευαγγέλιο του Λουκά προειδοποίησε τους Χριστιανούς των ημερών του να φύγουν όταν θα έβλεπαν «την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων». Όπως ήδη τονίστηκε, οι στρατιές αυτές ήρθαν το 66 μ.Χ., και η ευκαιρία φυγής παρουσιάστηκε το ίδιο εκείνο έτος, όταν ο Κέστιος Γάλλος απέσυρε τα στρατεύματά του. Μετά τη φυγή των Χριστιανών, ο πόλεμος συνεχίστηκε μεταξύ των Ιουδαίων και των Ρωμαίων—και όχι γύρω από την Ιερουσαλήμ. Ο Βεσπασιανός στάλθηκε από τον Αυτοκράτορα Νέρωνα στην Παλαιστίνη, και διεξάχθηκαν επιτυχείς εκστρατείες εκεί στα έτη 67 και 68. Τότε ο Νέρων πέθανε, και ο Βεσπασιανός αναμίχθηκε στην Αυτοκρατορική διαδοχή. Αλλά αφού έγινε αυτοκράτορας το 69 μ.Χ., έστειλε τον γιο του Τίτο να τελειώσει τον Ιουδαϊκό πόλεμο. Το 70 μ.Χ., η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε.

²⁰ Οι Χριστιανοί, όμως, δεν περίμεναν στην Ιερουσαλήμ για να δουν όλα αυτά. Μόλις πρωτοείδαν τα πολιορκητικά στρατεύματα, διέκριναν ότι η πόλη διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο. Έτσι και σήμερα, εμφανίστηκε το μέσο καταστροφής του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Γι’ αυτό, μόλις διακρίνουμε τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος, πρέπει ‘να φύγουμε προς τα όρη’, στον τόπο καταφυγίου του Ιεχωβά με τη θεοκρατική του οργάνωση. Άλλες προφητείες δεν παρέχουν βάση για να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει μια ανάπαυλα μεταξύ της αρχικής επίθεσης εναντίον του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και της τελικής ερήμωσής του. Αληθινά, δεν θα υπάρξει ανάγκη για τέτοια παύση στις εχθροπραξίες. Οι πράοι είναι συνετοί αν φύγουν τώρα από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο.

Η Ιερουσαλήμ και ο Λεγόμενος Χριστιανικός Κόσμος

21. Γιατί το «βδέλυγμα» εμφανίστηκε στο τέλος του ‘έσχατου καιρού’ της Ιερουσαλήμ, ενώ σ’ αυτόν τον αιώνα εμφανίστηκε κοντά στις αρχές του ‘έσχατου καιρού’ αυτού του συστήματος;

²¹ Μήπως πρέπει να εκπλαγούμε επειδή στον πρώτο αιώνα «το βδέλυγμα» εμφανίστηκε ακριβώς πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ενώ σήμερα εμφανίστηκε ακριβώς στην αρχή του τέλους αυτού του κόσμου; Όχι. Στην κάθε περίπτωση, «το βδέλυγμα» εμφανίστηκε τη στιγμή που ήθελε ο Ιεχωβά να φύγει ο λαός του. Τον πρώτον αιώνα, οι Χριστιανοί έπρεπε να παραμείνουν λίγον καιρό στην Ιερουσαλήμ, για να κηρύξουν εκεί. (Πράξεις 1:8) Μόνο το 66 μ.Χ., οπότε η καταστροφή πλησίαζε, εμφανίστηκε ένα «βδέλυγμα», που τους προειδοποιούσε να φύγουν. Αλλά, το να είναι κανείς «μέσα» στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ σημαίνει να αποτελεί μέρος της θρησκευτικής επικράτειας του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου.a Είναι αδύνατον να υπηρετεί κανείς ευπρόσδεκτα τον Ιεχωβά μέσα σ’ ένα τέτοιο διεφθαρμένο και αποστατικό περιβάλλον. Γι’ αυτό, στην αρχή αυτού του τέλους του κόσμου εμφανίστηκε «το βδέλυγμα», προειδοποιώντας τους Χριστιανούς να φύγουν. Η φυγή από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο προχωρεί, και ο καθένας προειδοποιείται να φύγει αμέσως μόλις διακρίνει ότι «το βδέλυγμα» είναι «εν τω τόπω».

22. Ποια ερωτήματα απομένουν να απαντηθούν;

²² Μπορεί όμως να ρωτήσουμε, τι είναι αυτό που οδηγεί σ’ αυτή την πολύ απροσδόκητη πράξη, στην καταστροφή του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου από στρατιωτικοποιημένα στοιχεία που προέρχονται από τα Ηνωμένα Έθνη; Πότε θα συμβεί αυτό; Και πώς μπορεί αυτό να συμβάλει πιθανόν σε ειρήνη και ασφάλεια πάνω στη γη μας; Θα εξετάσουμε αυτά τα ερωτήματα στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Γιατί η προφητεία του Ιησού για το «βδέλυγμα» πρέπει να έχει μια σύγχρονη εκπλήρωση;

◻ Ποιο είναι το «βδέλυγμα» σήμερα, κι από πότε έχει στηθεί;

◻ Ποια είναι η σύγχρονη Ιερουσαλήμ της προφητείας του Ιησού;

◻ Πώς τα εδάφια Λουκάς 21:20, 21 μας βοηθούν να διακρίνουμε πόσο επείγουσα είναι η φυγή;

◻ Τι είναι τα «όρη» προς τα οποία φεύγουν οι πράοι;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου ταύτισαν τα Ηνωμένα Έθνη με τη Βασιλεία του Θεού και με το ευαγγέλιο, αυτό ήταν ειδωλολατρία