Το Σημείο των Εσχάτων Ημερών — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 111

Το Σημείο των Εσχάτων Ημερών

ΤΩΡΑ είναι ήδη Τρίτη απόγευμα. Καθώς ο Ιησούς κάθεται στο Όρος των Ελαιών, κοιτάζοντας από ψηλά το ναό, ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης τον πλησιάζουν ιδιαιτέρως. Ανησυχούν για το ναό, επειδή πριν από λίγο ο Ιησούς προείπε ότι ούτε μια πέτρα του δεν πρόκειται να μείνει πάνω στην άλλη.

Αλλά φαίνεται πως τους απασχολεί και κάτι ακόμα, καθώς πλησιάζουν τον Ιησού. Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Ιησούς είχε μιλήσει για την ‘παρουσία’ του, στη διάρκεια της οποίας ‘θα φανερωθεί ο Γιος του ανθρώπου’. Και σε μια προηγούμενη περίπτωση, τους είχε πει για ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’. Γι’ αυτό, οι απόστολοι έχουν μεγάλη περιέργεια.

‘Πες μας’, του λένε, ‘πότε θα γίνουν αυτά τα πράγματα [που θα οδηγήσουν στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της], και ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων;’ Η ερώτησή τους έχει στην ουσία τρία σκέλη. Πρώτα, θέλουν να μάθουν για το τέλος της Ιερουσαλήμ και του ναού της, στη συνέχεια για την παρουσία του Ιησού με Βασιλική εξουσία και τελικά για το τέλος ολόκληρου του συστήματος πραγμάτων.

Με την εκτενή απόκρισή του ο Ιησούς απαντάει και στα τρία σκέλη της ερώτησης. Δίνει ένα σημείο που προσδιορίζει πότε θα τερματιστεί το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων· αλλά λέει ακόμα περισσότερα. Δίνει επίσης ένα σημείο που θα κάνει τους μελλοντικούς μαθητές του να καταλάβουν ότι ζουν στη διάρκεια της παρουσίας του και ότι πλησιάζει το τέλος ολόκληρου του συστήματος πραγμάτων.

Καθώς περνούν τα χρόνια, οι απόστολοι παρατηρούν την εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού. Ναι, αυτά ακριβώς τα πράγματα που προείπε εκείνος αρχίζουν να συμβαίνουν στις μέρες τους. Έτσι, οι Χριστιανοί που ζουν 37 χρόνια αργότερα, το 70 Κ.Χ., δεν αιφνιδιάζονται, λόγω άγνοιας, από την καταστροφή του Ιουδαϊκού συστήματος και του ναού του.

Εντούτοις, η παρουσία του Χριστού και η συντέλεια του συστήματος πραγμάτων δεν λαβαίνουν χώρα το 70 Κ.Χ. Η παρουσία του με Βασιλική εξουσία πραγματοποιείται πολύ αργότερα. Αλλά πότε; Αυτό το αποκαλύπτει η εξέταση της προφητείας του Ιησού.

Ο Ιησούς προλέγει ότι θα υπάρξουν ‘πόλεμοι και φήμες για πολέμους’. ‘Έθνος θα εγερθεί ενάντια σε έθνος’, λέει, και θα υπάρξουν ελλείψεις τροφίμων, σεισμοί και επιδημίες. Τους μαθητές του θα τους μισούν και θα τους θανατώνουν. Θα εγερθούν ψευδοπροφήτες και θα παραπλανήσουν πολλούς. Η ανομία θα αυξηθεί και η αγάπη της πλειονότητας των ανθρώπων θα ψυχρανθεί. Ταυτόχρονα, θα κηρυχτούν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη.

Μολονότι η προφητεία του Ιησού έχει μια περιορισμένη εκπλήρωση πριν καταστραφεί η Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., η κύρια εκπλήρωσή της λαβαίνει χώρα στη διάρκεια της παρουσίας του και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων. Η προσεκτική εξέταση των παγκόσμιων γεγονότων, που λαβαίνουν χώρα από το 1914 κι ύστερα, αποκαλύπτει ότι η βαρυσήμαντη προφητεία του Ιησού βρίσκει την κύρια εκπλήρωσή της από το έτος εκείνο και μετά.

Ένα περαιτέρω μέρος του σημείου που δίνει ο Ιησούς είναι η εμφάνιση ‘του βδελύγματος που προξενεί ερήμωση’. Το 66 Κ.Χ. αυτό το βδέλυγμα εμφανίζεται με τη μορφή των ‘παραταγμένων στρατευμάτων’ της Ρώμης που περικυκλώνουν την Ιερουσαλήμ και υποσκάπτουν το τείχος του ναού. ‘Το βδέλυγμα’ στέκεται εκεί που δεν πρέπει.

Στην κύρια εκπλήρωση του σημείου, το βδέλυγμα είναι η Κοινωνία των Εθνών και ο διάδοχός της, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτή την οργάνωση για παγκόσμια ειρήνη ο Χριστιανικός κόσμος τη θεωρεί υποκατάστατο της Βασιλείας του Θεού. Τι βδέλυγμα! Με την πάροδο του χρόνου, λοιπόν, οι πολιτικές δυνάμεις που είναι συνταυτισμένες με τον Ο.Η.Ε. θα στραφούν κατά του Χριστιανικού κόσμου (της αντιτυπικής Ιερουσαλήμ) και θα τον ερημώσουν.

Έτσι, ο Ιησούς προλέγει: ‘Θα γίνει μεγάλη θλίψη, που όμοιά της δεν συνέβη ποτέ από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα, και ούτε πρόκειται να ξανασυμβεί ποτέ’. Μολονότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ. είναι πράγματι μια μεγάλη θλίψη, στην οποία, όπως αναφέρεται, θανατώθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, δεν αποτελεί μεγαλύτερη θλίψη από τον παγκόσμιο Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Άρα, η κύρια εκπλήρωση αυτού του τμήματος της προφητείας του Ιησού δεν έχει γίνει ακόμη.

Εμπιστοσύνη Ενόσω Διαρκούν οι Έσχατες Ημέρες

Καθώς πλησιάζει το τέλος της Τρίτης 11 Νισάν, ο Ιησούς συνεχίζει τη συζήτηση με τους αποστόλους του για το σημείο της παρουσίας του με Βασιλική εξουσία και για το τέλος του συστήματος πραγμάτων. Τους προειδοποιεί να μην ακολουθήσουν τους ψεύτικους Χριστούς. Θα καταβληθούν προσπάθειες, λέει, προκειμένου ‘να παροδηγηθούν, αν είναι δυνατόν, ακόμη και οι εκλεκτοί’. Αλλά, όπως οι οξυδερκείς αετοί, έτσι και οι εκλεκτοί θα μαζευτούν εκεί όπου βρίσκεται η αληθινή πνευματική τροφή, δηλαδή γύρω από τον αληθινό Χριστό στη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του. Αυτοί δεν θα πλανηθούν και δεν θα μαζευτούν γύρω από κάποιον ψεύτικο Χριστό.

Οι ψεύτικοι Χριστοί μπορούν να εμφανίζονται με ορατό μόνο τρόπο. Αντίθετα, η παρουσία του Ιησού θα είναι αόρατη. Αυτή θα λάβει χώρα στη διάρκεια μιας φοβερής περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας, όπως αναφέρει ο Ιησούς: ‘Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, και η σελήνη δεν θα φέγγει’. Ναι, αυτή θα είναι η πιο ζοφερή περίοδος όλης της ύπαρξης του ανθρωπίνου γένους. Θα είναι σαν να σκοτείνιαζε ο ήλιος στη διάρκεια της μέρας και σαν να μην έφεγγε η σελήνη τη νύχτα.

‘Θα σαλευτούν οι δυνάμεις των ουρανών’, συνεχίζει ο Ιησούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο υποδηλώνει ότι οι φυσικοί ουρανοί θα αποκτήσουν μια όψη που θα προμηνύει κακές εξελίξεις. Οι ουρανοί δεν θα έχουν μόνο πουλιά, αλλά θα γεμίσουν από πολεμικά αεροπλάνα, πυραύλους και διαστημικά εξερευνητικά οχήματα. Ο φόβος και η βία θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία.

Ως αποτέλεσμα, λέει ο Ιησούς, θα ‘αγωνιούν τα έθνη, μη βρίσκοντας διέξοδο, επειδή η θάλασσα θα ηχεί και θα μαίνεται, ενώ οι άνθρωποι θα λιποθυμούν από το φόβο και την προσδοκία των πραγμάτων που θα συμβούν στην κατοικημένη γη’. Πράγματι, αυτή η πιο ζοφερή περίοδος όλης της ύπαρξης του ανθρώπου θα οδηγήσει στον καιρό κατά τον οποίο, όπως λέει ο Ιησούς, ‘θα εμφανιστεί στον ουρανό το σημείο του Γιου του ανθρώπου και τότε όλες οι φυλές της γης θα χτυπιούνται θρηνώντας’.

Αλλά δεν θα θρηνούν όλοι οι άνθρωποι όταν ‘έρθει ο Γιος του ανθρώπου με εξουσία’ για να καταστρέψει αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Οι ‘εκλεκτοί’, οι 144.000 που θα συμμετάσχουν με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του, δεν θα θρηνούν, όπως δεν θα θρηνούν και οι σύντροφοί τους, δηλαδή εκείνοι τους οποίους παλιότερα ο Ιησούς αποκάλεσε τα ‘άλλα του πρόβατα’. Παρά το γεγονός ότι ζουν στην πιο ζοφερή περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, αυτοί ανταποκρίνονται στην ενθάρρυνση του Ιησού: ‘Καθώς τα πράγματα αυτά αρχίσουν να γίνονται, ορθώστε τα σώματά σας και σηκώστε τα κεφάλια σας, επειδή πλησιάζει η απελευθέρωσή σας’.

Προκειμένου να μπορέσουν οι μαθητές του, που θα ζούσαν στη διάρκεια των εσχάτων ημερών, να προσδιορίσουν πόσο κοντά είναι το τέλος, ο Ιησούς λέει την εξής παραβολή: ‘Παρατηρήστε τη συκιά κι όλα τα άλλα δέντρα: Όταν έχουν ήδη μπουμπουκιάσει, παρατηρώντας τα ξέρετε πως πλησιάζει το καλοκαίρι. Με τον ίδιο τρόπο, όταν δείτε αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν, να ξέρετε ότι πλησιάζει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: Αυτή η γενιά δεν θα παρέλθει προτού συμβούν όλα αυτά τα πράγματα’.

Έτσι, όταν οι μαθητές του δουν να εκπληρώνονται τα πολλά και ποικίλα χαρακτηριστικά του σημείου, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι πλησιάζει το τέλος του συστήματος πραγμάτων και ότι σύντομα η Βασιλεία του Θεού θα εξαλείψει κάθε πονηρία. Μάλιστα, το τέλος θα έρθει στη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων οι οποίοι βλέπουν την εκπλήρωση όλων αυτών των πραγμάτων που προλέγει ο Ιησούς! Νουθετώντας τους μαθητές εκείνους που θα ζούσαν στη διάρκεια των αξιομνημόνευτων αυτών εσχάτων ημερών, ο Ιησούς λέει:

‘Προσέχετε σ’ ό,τι αφορά τον εαυτό σας, ώστε να μην καταβαρυνθεί η καρδιά σας από το υπερβολικό φαγητό και από το πολύ ποτό και από τις μέριμνες της ζωής, και σας έρθει ξαφνικά η μέρα εκείνη σαν παγίδα. Επειδή θα έρθει σ’ όλους όσοι κατοικούν πάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης. Να είστε λοιπόν άγρυπνοι, αναπέμποντας συνεχώς δεήσεις, ώστε να μπορέσετε να ξεφύγετε απ’ όλα αυτά τα πράγματα που πρόκειται να συμβούν και να σταθείτε μπροστά στον Γιο του ανθρώπου’.

Οι Σοφές και οι Ανόητες Παρθένες

Ο Ιησούς έχει μόλις απαντήσει στους αποστόλους του που του ζήτησαν να τους δώσει κάποιο σημείο της παρουσίας του με Βασιλική εξουσία. Τώρα παρέχει περαιτέρω χαρακτηριστικά του σημείου μέσω τριών παραβολών.

Την εκπλήρωση καθεμιάς από τις παραβολές θα μπορούσαν να την παρατηρήσουν εκείνοι που θα ζούσαν στη διάρκεια της παρουσίας του. Ο Ιησούς αρχίζει την πρώτη παραβολή με τα λόγια: ‘Τότε η βασιλεία των ουρανών θα είναι σαν δέκα παρθένες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν για να συναντήσουν το γαμπρό. Πέντε απ’ αυτές ήταν ανόητες και πέντε ήταν φρόνιμες’.

Με την έκφραση ‘η βασιλεία των ουρανών θα είναι σαν δέκα παρθένες’, ο Ιησούς δεν εννοεί ότι οι μισοί απ’ αυτούς που κληρονομούν την ουράνια Βασιλεία είναι ανόητοι και οι άλλοι μισοί φρόνιμοι! Όχι, αλλά εννοεί ότι, σχετικά με τη Βασιλεία των ουρανών, υπάρχουν και του ενός και του άλλου είδους χαρακτηριστικά ή ότι τα ζητήματα που σχετίζονται με τη Βασιλεία είναι και του ενός και του άλλου είδους.

Οι δέκα παρθένες συμβολίζουν όλους τους Χριστιανούς που προορίζονται, ή που ισχυρίζονται ότι προορίζονται, για την ουράνια Βασιλεία. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. έγινε ο αρραβώνας της Χριστιανικής εκκλησίας με τον αναστημένο και δοξασμένο Γαμπρό, τον Ιησού Χριστό. Αλλά ο γάμος θα λάβαινε χώρα στον ουρανό, σε κάποιον απροσδιόριστο καιρό στο μέλλον.

Σ’ αυτή την παραβολή, οι δέκα παρθένες βγαίνουν με σκοπό να υποδεχτούν το γαμπρό και να ενωθούν με τη γαμήλια πομπή. Όταν φτάσει ο γαμπρός, εκείνες θα φωτίσουν με τα λυχνάρια τους το δρόμο που θα ακολουθεί η πομπή, τιμώντας τον έτσι καθώς φέρνει τη νύφη του στο σπίτι που ετοίμασε γι’ αυτήν. Ωστόσο, ο Ιησούς εξηγεί: ‘Οι ανόητες πήραν τα λυχνάρια τους, αλλά δεν πήραν μαζί τους λάδι, ενώ οι φρόνιμες πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους. Ενώ ο γαμπρός αργούσε, νύσταξαν όλες τους και αποκοιμήθηκαν’.

Η παρατεταμένη αργοπορία του γαμπρού υποδηλώνει ότι η παρουσία του Χριστού, ως Βασιλιά που κυβερνάει, πρόκειται να συμβεί στο μακρινό μέλλον. Τελικά αυτός ενθρονίζεται το έτος 1914. Στη διάρκεια της μακριάς νύχτας που προηγήθηκε, όλες οι παρθένες αποκοιμήθηκαν. Αλλά δεν κατακρίνονται γι’ αυτό. Οι ανόητες παρθένες κατακρίνονται επειδή δεν είχαν λάδι για τα δοχεία τους. Ο Ιησούς εξηγεί με ποιον τρόπο ξυπνούν οι παρθένες πριν από την άφιξη του γαμπρού: ‘Στα μέσα της νύχτας ακούστηκε μια κραυγή: «Να ο γαμπρός! Βγείτε να τον συναντήσετε». Τότε όλες εκείνες οι παρθένες σηκώθηκαν και τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους. Οι ανόητες είπαν στις φρόνιμες: «Δώστε μας λίγο από το λάδι σας, επειδή τα λυχνάρια μας θα σβήσουν σε λίγο». Οι φρόνιμες απάντησαν λέγοντας: «Πιθανόν να μη φτάνει και για μας και για σας. Πηγαίνετε καλύτερα σ’ εκείνους που το πουλούν και αγοράστε για τον εαυτό σας»’.

Το λάδι συμβολίζει αυτό που κάνει τους αληθινούς Χριστιανούς να λάμπουν σαν φωστήρες. Αυτό είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού στον οποίο παραμένουν προσκολλημένοι οι Χριστιανοί, καθώς επίσης και το άγιο πνεύμα, που τους βοηθάει να κατανοούν αυτόν το Λόγο . Το πνευματικό λάδι παρέχει στις φρόνιμες παρθένες τη δυνατότητα να εκπέμπουν φως, καθώς υποδέχονται το γαμπρό και καθώς η πομπή βαδίζει προς το γαμήλιο συμπόσιο. Αλλά όσοι ανήκουν στην τάξη των ανόητων παρθένων δεν έχουν μέσα τους, στα δοχεία τους, το απαραίτητο πνευματικό λάδι. Έτσι, ο Ιησούς περιγράφει τι συμβαίνει:

‘Ενώ οι ανόητες παρθένες πήγαιναν να αγοράσουν λάδι, ήρθε ο γαμπρός, και οι παρθένες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο· και η πόρτα έκλεισε. Κατόπιν, ήρθαν και οι υπόλοιπες παρθένες λέγοντας: «Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!» Απαντώντας αυτός είπε: «Στ’ αλήθεια, δεν σας γνωρίζω»’.

Αφού ο Χριστός έρχεται στην ουράνια Βασιλεία του, η τάξη των φρόνιμων παρθένων, που αποτελείται από τους αληθινούς χρισμένους Χριστιανούς, ‘ξυπνούν’ σ’ ό,τι αφορά το προνόμιο που έχουν να εκπέμπουν φως σ’ αυτόν το ζοφερό κόσμο, αινώντας τον Γαμπρό που επέστρεψε. Αλλά τα άτομα που εξεικονίζονται από τις ανόητες παρθένες δεν είναι προετοιμασμένα να τον υποδεχτούν και να τον αινέσουν. Έτσι, όταν έρχεται ο ορισμένος καιρός, ο Χριστός δεν ανοίγει γι’ αυτά τα άτομα την πόρτα εισόδου στο γαμήλιο συμπόσιο στον ουρανό. Τα αφήνει έξω, στο σκοτάδι της πιο βαθιάς νύχτας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, για να καταστραφούν μαζί με όλους τους άλλους εργάτες της ανομίας. ‘Γι’ αυτό, να παραμένετε άγρυπνοι’, καταλήγει ο Ιησούς, ‘επειδή δεν ξέρετε ούτε τη μέρα ούτε την ώρα’.

Η Παραβολή των Ταλάντων

Ο Ιησούς συνεχίζει τη συζήτηση με τους αποστόλους του στο Όρος των Ελαιών, λέγοντάς τους άλλη μια παραβολή, τη δεύτερη από μια σειρά τριών. Πριν από μερικές μέρες, ενώ βρισκόταν στην Ιεριχώ, ανέφερε την παραβολή για τις μνες για να δείξει ότι η Βασιλεία ήταν υπόθεση του μακρινού μέλλοντος. Η παραβολή που διηγείται τώρα, μολονότι περιέχει αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά, περιγράφει δραστηριότητες που θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της εκπλήρωσής της στην παρουσία του Χριστού με Βασιλική εξουσία. Αυτή η παραβολή δείχνει παραστατικά ότι οι μαθητές του πρέπει να εργάζονται, ενώ βρίσκονται ακόμα στη γη, για να αυξήσουν ‘τα υπάρχοντά του’.

Ο Ιησούς αρχίζει: ‘Επειδή αυτό [δηλαδή, διάφορες καταστάσεις που σχετίζονται με τη Βασιλεία] μοιάζει με κάποιον άνθρωπο που επρόκειτο να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, και ο οποίος κάλεσε μερικούς από τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα υπάρχοντά του’. Ο Ιησούς είναι ο άνθρωπος ο οποίος, προτού κάνει το μακρινό ταξίδι στον ουρανό, εμπιστεύεται τα υπάρχοντά του στους δούλους του—στους μαθητές που προορίζονται για την ουράνια Βασιλεία. Αυτά τα υπάρχοντα δεν είναι υλικά αποκτήματα, αλλά αντιπροσωπεύουν έναν καλλιεργημένο αγρό τον οποίο έχει προετοιμάσει ο ίδιος για να παράγει περισσότερους μαθητές.

Ο Ιησούς εμπιστεύεται τα υπάρχοντά του στους δούλους του λίγο πριν αναληφθεί στον ουρανό. Πώς το κάνει αυτό; Παραγγέλλοντάς τους να εξακολουθήσουν να εργάζονται στον καλλιεργημένο αγρό κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας ως τα πιο μακρινά μέρη της γης. Κι όπως λέει ο Ιησούς: ‘Στον έναν έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλον δυο, και σ’ έναν άλλον ένα, στον καθένα ανάλογα με τη δική του ικανότητα, και ο ίδιος πήγε ταξίδι’.

Συνεπώς, τα οχτώ τάλαντα—τα υπάρχοντα του Χριστού—κατανέμονται ανάλογα με τις ικανότητες, δηλαδή τις πνευματικές δυνατότητες, των δούλων. Οι δούλοι αντιπροσωπεύουν διάφορες τάξεις μαθητών. Τον πρώτο αιώνα, η τάξη που έλαβε τα πέντε τάλαντα περιλάμβανε προφανώς τους αποστόλους. Ο Ιησούς συνεχίζει την αφήγηση και λέει ότι και οι δυο δούλοι που έλαβαν ο ένας τα πέντε και ο άλλος τα δυο τάλαντα τα διπλασίασαν κηρύττοντας τη Βασιλεία και κάνοντας μαθητές. Αλλά ο δούλος που έλαβε το ένα τάλαντο το έκρυψε στο χώμα.

‘Έπειτα από πολύ καιρό’, συνεχίζει ο Ιησούς, ‘ο κύριος αυτών των δούλων ήρθε και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μ’ αυτούς’. Πέρασαν περίπου 1.900 χρόνια και τότε, τον 20ό αιώνα, επέστρεψε ο Χριστός για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς· επομένως, είχε περάσει πράγματι ‘πολύς καιρός’. Κατόπιν, ο Ιησούς εξηγεί:

‘Εκείνος που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα παρουσιάστηκε και του έφερε κι άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: «Κύριε, μου εμπιστεύτηκες πέντε τάλαντα· δες, κέρδισα άλλα πέντε τάλαντα». Ο κύριός του τού είπε: «Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε! Στάθηκες πιστός σε λίγα πράγματα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου»’. Ο δούλος που έλαβε τα δυο τάλαντα διπλασίασε κι αυτός τα τάλαντά του, και έλαβε τον ίδιο έπαινο και την ίδια αμοιβή.

Πώς όμως μπαίνουν αυτοί οι πιστοί δούλοι στη χαρά του Κυρίου τους; Η χαρά του Κυρίου τους, του Ιησού Χριστού, είναι το ότι απέκτησε τη Βασιλεία όταν πήγε ταξίδι στον Πατέρα του στον ουρανό. Όσον αφορά τους πιστούς δούλους στους σύγχρονους καιρούς, αυτοί απολαμβάνουν μεγάλη χαρά επειδή τους έχουν ανατεθεί περαιτέρω ευθύνες σχετικές με τη Βασιλεία και, καθώς ολοκληρώνουν την επίγεια πορεία τους, αποκορυφώνεται η χαρά τους επειδή ανασταίνονται στην ουράνια Βασιλεία. Αλλά τι γίνεται με τον τρίτο δούλο;

‘Κύριε, ήξερα ότι είσαι απαιτητικός άνθρωπος’, παραπονιέται αυτός ο δούλος. ‘Έτσι, φοβήθηκα και πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Εδώ είναι αυτό που σου ανήκει’. Ο δούλος αρνήθηκε εσκεμμένα να εργαστεί στον καλλιεργημένο αγρό κηρύττοντας και κάνοντας μαθητές. Γι’ αυτό, ο κύριός του τον αποκαλεί ‘πονηρό και οκνηρό’ και απαγγέλλει την εξής καταδίκη: ‘Πάρτε του το τάλαντο. Και ρίξτε τον άχρηστο δούλο έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του’. Εκείνοι που ανήκουν σ’ αυτή την τάξη του πονηρού δούλου, επειδή ρίχνονται έξω, στερούνται κάθε πνευματική χαρά.

Αυτό αποτελεί ένα δυνατό μάθημα για όλα τα άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού. Για να λάβουν τον έπαινο και την αμοιβή απ’ αυτόν και να μη ριχτούν έξω στο σκοτάδι και στην τελική καταστροφή, αυτοί πρέπει να εργάζονται για να αυξάνουν τα υπάρχοντα του ουράνιου Κυρίου τους με το να συμμετέχουν πλήρως στο έργο κηρύγματος. Δείχνετε εσείς επιμέλεια στο ζήτημα αυτό;

Όταν Έρθει ο Χριστός με Βασιλική Εξουσία

Ο Ιησούς βρίσκεται ακόμη στο Όρος των Ελαιών μαζί με τους αποστόλους του. Ανταποκρινόμενος στο αίτημά τους να δώσει κάποιο σημείο της παρουσίας του και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς τούς διηγείται τώρα την τελευταία από μια σειρά τριών παραβολών. ‘Όταν ο Γιος του ανθρώπου έρθει με δόξα και έχοντας μαζί του όλους τους αγγέλους’, αρχίζει ο Ιησούς, ‘τότε θα καθήσει στον ένδοξο θρόνο του’.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τους αγγέλους στην ουράνια δόξα τους. Έτσι, ο ερχομός του Γιου του ανθρώπου, του Ιησού Χριστού, μαζί με τους αγγέλους θα πρέπει να είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια. Αυτός ο ερχομός λαβαίνει χώρα το έτος 1914. Αλλά ποιο σκοπό εξυπηρετεί; Ο Ιησούς εξηγεί: ‘Όλα τα έθνη θα συναχθούν μπροστά του, κι αυτός θα διαχωρίσει τους ανθρώπους, όπως ακριβώς ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα μεν πρόβατα στα δεξιά του, τα δε κατσίκια στα αριστερά του’.

Περιγράφοντας τι θα συμβεί σ’ αυτά τα άτομα, τα οποία όταν διαχωρίζονται τίθενται στην πλευρά που υποδηλώνει εύνοια, ο Ιησούς λέει: ‘Και ο βασιλιάς θα πει σ’ εκείνους στα δεξιά του: «Ελάτε εσείς που έχετε ευλογηθεί από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία η οποία ετοιμάστηκε για σας από τη θεμελίωση του κόσμου»’. Τα πρόβατα αυτής της παραβολής δεν θα κυβερνήσουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό, αλλά θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία με την έννοια ότι θα είναι οι επίγειοι υπήκοοί της. ‘Η θεμελίωση του κόσμου’ έλαβε χώρα όταν ο Αδάμ και η Εύα άρχισαν να κάνουν παιδιά τα οποία θα μπορούσαν να ωφεληθούν από την προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός για να απολυτρώσει το ανθρώπινο γένος.

Αλλά γιατί όταν διαχωρίστηκαν αυτά τα πρόβατα, τέθηκαν σε θέση που υποδηλώνει εύνοια, δηλαδή στα δεξιά του Βασιλιά; ‘Επειδή πείνασα’, απαντάει ο βασιλιάς, ‘και μου δώσατε να φάω· δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε· γυμνός και με ντύσατε. Αρρώστησα και με φροντίσατε. Ήμουν στη φυλακή και μ’ επισκεφτήκατε’.

Αφού τα πρόβατα βρίσκονται στη γη, θέλουν να μάθουν πώς ήταν δυνατόν να έχουν κάνει αυτές τις καλές πράξεις στον ουράνιο Βασιλιά τους. Ρωτούν λοιπόν: ‘Κύριε, πότε σ’ είδαμε πεινασμένο και σου δώσαμε να φας ή διψασμένο και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σ’ είδαμε ξένο και σε φιλοξενήσαμε ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε σ’ είδαμε άρρωστο ή στη φυλακή και σ’ επισκεφτήκαμε;’

‘Αλήθεια σας λέω’, απαντάει ο Βασιλιάς, ‘όσο το κάνατε αυτό σ’ έναν από τους πιο μικρούς από τους αδελφούς μου, το κάνατε και σ’ εμένα’. Οι αδελφοί του Χριστού είναι αυτοί που απομένουν στη γη από τους 144.000 οι οποίοι θα κυβερνήσουν μαζί του στον ουρανό. Και όταν τα πρόβατα κάνουν καλό σ’ εκείνους είναι σαν να κάνουν καλό σ’ αυτόν τον ίδιο, λέει ο Ιησούς.

Στη συνέχεια, ο Βασιλιάς απευθύνεται στα κατσίκια. ‘Φύγετε από κοντά μου, εσείς που είστε καταραμένοι, και πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά η οποία ετοιμάστηκε για τον Διάβολο και τους αγγέλους του. Γιατί πείνασα, αλλά δεν μου δώσατε να φάω, και δίψασα, αλλά δεν μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος, αλλά δεν με φιλοξενήσατε· γυμνός, αλλά δεν με ντύσατε· άρρωστος και στη φυλακή, αλλά δεν με φροντίσατε’.

Τα κατσίκια όμως παραπονιούνται: ‘Κύριε, πότε σ’ είδαμε πεινασμένο ή διψασμένο ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δεν σε υπηρετήσαμε;’ Τα κατσίκια κρίνονται δυσμενώς με το ίδιο κριτήριο που αποτελεί βάση για την ευνοϊκή κρίση των προβάτων. ‘Όσο δεν το κάνατε αυτό σ’ έναν από τους πιο μικρούς από τους αδελφούς μου’, απαντάει ο Ιησούς, ‘δεν το κάνατε ούτε σ’ εμένα’.

Επομένως, η παρουσία του Χριστού με Βασιλική εξουσία—λίγο πριν έρθει το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων στη μεγάλη θλίψη—θα είναι ένας καιρός κρίσης. Τα κατσίκια ‘θα πάνε στην αιώνια εκκοπή, αλλά οι δίκαιοι [τα πρόβατα] θα πάνε στην αιώνια ζωή’. Ματθαίος 24:2–25:46· 13:40, 49· Μάρκος 13:3-37· Λουκάς 21:7-36· 19:43, 44· 17:20-30· 2 Τιμόθεον 3:1-5· Ιωάννης 10:16· Αποκάλυψις 14:1-3.

▪ Τι υποκινεί τους αποστόλους να υποβάλουν την ερώτησή τους, αλλά τι άλλο φαίνεται να τους απασχολεί;

▪ Ποιο μέρος της προφητείας του Ιησού εκπληρώνεται το 70 Κ.Χ., αλλά τι δεν συμβαίνει τότε;

▪ Πότε λαβαίνει χώρα η πρώτη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, αλλά πότε λαβαίνει χώρα η κύρια εκπλήρωση της προφητείας αυτής;

▪ Ποιο είναι το βδέλυγμα στην πρώτη και ποιο στην τελική εκπλήρωση;

▪ Γιατί η μεγάλη θλίψη δεν βρίσκει την τελική της εκπλήρωση όταν γίνεται η καταστροφή της Ιερουσαλήμ;

▪ Ποιες παγκόσμιες συνθήκες σημειώνουν την παρουσία του Χριστού;

▪ Πότε ‘όλες οι φυλές της γης θα χτυπιούνται θρηνώντας’, αλλά τι θα κάνουν οι ακόλουθοι του Χριστού;

▪ Ποια παραβολή λέει ο Ιησούς προκειμένου να βοηθήσει τους μελλοντικούς μαθητές του να διακρίνουν πότε θα πλησιάζει το τέλος;

▪ Ποια νουθεσία δίνει ο Ιησούς στους μαθητές του εκείνους που θα ζούσαν στη διάρκεια των εσχάτων ημερών;

▪ Ποιους συμβολίζουν οι δέκα παρθένες;

▪ Πότε έγινε ο αρραβώνας της Χριστιανικής εκκλησίας με το γαμπρό, αλλά πότε φτάνει ο γαμπρός για να πάρει τη νύφη του στο γαμήλιο συμπόσιο;

▪ Τι αντιπροσωπεύει το λάδι, και τι είναι σε θέση να κάνουν οι φρόνιμες παρθένες επειδή έχουν αυτό το λάδι;

▪ Πού λαβαίνει χώρα το γαμήλιο συμπόσιο;

▪ Ποια μεγαλειώδη αμοιβή χάνουν οι ανόητες παρθένες, και ποια είναι η κατάληξή τους;

▪ Ποιο μάθημα μας διδάσκει η παραβολή των ταλάντων;

▪ Ποιοι είναι οι δούλοι, και ποια είναι τα υπάρχοντα που τους ανατέθηκαν;

▪ Πότε έρχεται ο κύριος για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς, και τι διαπιστώνει;

▪ Ποια είναι η χαρά στην οποία μπαίνουν οι πιστοί δούλοι, και τι συμβαίνει στον τρίτο δούλο, τον πονηρό;

▪ Γιατί θα πρέπει να είναι αόρατη η παρουσία του Χριστού, και ποιο έργο κάνει αυτός εκείνη την περίοδο;

▪ Με ποια έννοια κληρονομούν τα πρόβατα τη Βασιλεία;

▪ Πότε έλαβε χώρα ‘η θεμελίωση του κόσμου’;

▪ Με βάση ποιο κριτήριο καθορίζεται το αν οι άνθρωποι είναι πρόβατα ή κατσίκια;