ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η ενέργεια του καταστρέφω, εξαλείφω ή αφανίζω. Η καταστροφή ή εξολόθρευση αναφέρεται συνήθως στο υλικό τέλος κάποιου αντικειμένου ή ζωντανού πλάσματος. (2Βα 21:3· Ιερ 18:7· Δα 2:12, 14, 18) Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε πνευματική καταστροφή.—1Κο 3:17· βλέπε ΝΑΟΣ (Χρισμένοι Χριστιανοί—Ένας Πνευματικός Ναός).

Μια εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται συνήθως «καταστρέφω» είναι το ρήμα ’αβάδ. (2Βα 19:18· Ιωβ 12:23) Η λέξη αυτή σημαίνει βασικά «χάνομαι» ή «αφανίζομαι» και αντιστοιχεί στη λέξη ἀπόλλυμι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου. (Εξ 10:7· 1Σα 9:20· Μαρ 3:6· 4:38· Λου 15:4) Από το ρήμα ’αβάδ παράγεται το ουσιαστικό ’αβαδδών, που σημαίνει «καταστροφή». (Ιωβ 26:6, υποσ.· βλέπε ΑΒΑΔΔΩΝ· ΑΠΟΛΛΥΩΝ.) Ο εβραϊκός όρος χαράμ σημαίνει «αφιερώνω στην καταστροφή», ή αλλιώς «καθιστώ ιερό ανάθεμα», δηλαδή αποκλείω από κοινή ή βέβηλη χρήση.—Εξ 22:20, υποσ.· βλέπε ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Κατά καιρούς, ο Ιεχωβά έκρινε απαραίτητο να εκτελέσει κρίση εναντίον όσων άξιζαν την καταστροφή προκειμένου να υπερασπίσει το όνομά του και τους κανόνες της δικαιοσύνης του. Λόγω της πονηρής διαγωγής των ανθρώπων στις ημέρες του Νώε, ο Ιεχωβά εκτέλεσε καταστροφική κρίση επιφέροντας παγγήινο κατακλυσμό ώστε να καταστρέψει τον κόσμο εκείνης της εποχής. (2Πε 3:5, 6) Παρόμοια, λόγω της “δυνατής κραυγής του παραπόνου για τα Σόδομα και τα Γόμορρα” και λόγω της “βαριάς αμαρτίας” τους, ο Ιεχωβά κατέστρεψε εκείνες τις πόλεις και τους κατοίκους τους. (Γε 18:20· 19:13, 24, 25) Εκτός από τις φυσικές δυνάμεις, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε ενίοτε και ανθρώπινους εκπροσώπους για να επιβάλει την ποινή της καταστροφής ή εξολόθρευσης. Στην περίπτωση των πονηρών εθνών της Χαναάν, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε το λαό του τον Ισραήλ ως βασικούς εκτελεστές του καταδικαστικού του διατάγματος.—Δευ 9:1, 3, 4· 20:15-18.

Ο Ιεχωβά δικαίως εξολοθρεύει τους εκούσιους παραβάτες του νόμου, τους ψεύτες και όσους εχθρεύονται τους υπηρέτες του. (Λευ 23:30· Ψλ 5:6· 143:12) Δρα ενάντια στην ψεύτικη θρησκεία και στα είδωλά της. (Αρ 33:52· Δευ 12:2, 3) Ο Ιεχωβά ανέλαβε καταστροφική δράση ακόμη και εναντίον του λαού του, του Ισραήλ, όταν αυτοί αποδείχτηκαν ανυπάκουοι στη διαθήκη του.—Δευ 8:19, 20· 28:63· Ιερ 31:28.

Θα παραμείνουν νεκροί για πάντα όλοι όσοι καταστράφηκαν από τον Θεό στο παρελθόν;

Η Αγία Γραφή υποδηλώνει ότι δεν είναι αιώνια κάθε καταστροφή. Αυτό καταδεικνύεται από το γεγονός ότι η εβραϊκή λέξη ’αβαδδών (καταστροφή) χρησιμοποιείται δύο φορές παράλληλα με τη λέξη «Σιεόλ». (Ιωβ 26:6· Παρ 15:11) Ο προφήτης Σοφονίας μίλησε για την καταστροφή της Ασσυρίας, ενώ ο Ιεζεκιήλ είπε ότι οι Ασσύριοι θα κατέβαιναν στον Σιεόλ. (Σοφ 2:13· Ιεζ 32:21, 22) Μιλώντας για την καταστροφή των στασιαστών Δαθάν και Αβιρών, ο Μωυσής έγραψε ότι κατέβηκαν «ζωντανοί στον Σιεόλ». (Αρ 16:31, 33) Εφόσον ο Σιεόλ στη Γραφή συμβολίζει τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους από τον οποίο θα υπάρξει ανάσταση, είναι προφανές ότι δεν είναι κατ’ ανάγκην αιώνια κάθε καταστροφή—ακόμη και κάθε καταστροφή από το χέρι του Θεού.

Αιώνια Καταστροφή. Η Αγία Γραφή δεν δείχνει ότι θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί. Ο Ιησούς το υποδήλωσε αυτό όταν μίλησε για όσους “έχουν υπολογιστεί άξιοι να κερδίσουν εκείνο το σύστημα πραγμάτων και την ανάσταση από τους νεκρούς”. (Λου 20:35) Το ενδεχόμενο της αιώνιας καταστροφής κάποιων διαφαίνεται επίσης από τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 10:28: «Μη φοβηθείτε εκείνους που θανατώνουν το σώμα αλλά δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· απεναντίας, να φοβάστε αυτόν που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα στη Γέεννα». Αναφορικά με αυτό το εδάφιο, Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης ([The New International Dictionary of New Testament Theology] επιμέλεια Κ. Μπράουν, 1978, Τόμ. 3, σ. 304) δηλώνει: «Το [εδάφιο] Ματθ. 10:28 δεν διδάσκει ότι η ψυχή είναι εν δυνάμει αθάνατη, αλλά ότι η θεϊκή κρίση εναντίον των αμετανόητων είναι μη αναστρέψιμη». Επίσης, το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης ([Greek-English Lexicon of the New Testament] αναθεώρηση Φ. Γ. Γκίνγκριχ και Φ. Ντάνκερ, 1979, σ. 95), του Μπάουερ, λέει ότι η φράση του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου στο εδάφιο Ματθαίος 10:28 η οποία μεταφράζεται «να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα στη Γέεννα» εννοεί τον «αιώνιο θάνατο». Επομένως, όταν κάποιος παραδίδεται στη Γέεννα σημαίνει ότι υφίσταται απόλυτη καταστροφή από την οποία δεν είναι εφικτή η ανάσταση.—Βλέπε ΓΕΕΝΝΑ.

«Τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι πόλεις γύρω από αυτά . . . έχουν τεθεί ενώπιόν μας ως προειδοποιητικό παράδειγμα με το ότι υπέστησαν τη δικαστική τιμωρία της αιώνιας φωτιάς». (Ιου 7) Αυτή η τιμωρία αφορά προφανώς, όχι μόνο τις πόλεις αυτές καθαυτές, αλλά και τους κατοίκους τους, επειδή οι άνθρωποι ήταν εκείνοι οι οποίοι διέπραξαν τις χονδροειδείς αμαρτίες που οδήγησαν στον αφανισμό τους.

Το ενδεχόμενο της αιώνιας καταστροφής αποκτάει ιδιαίτερη σοβαρότητα κυρίως κατά την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. Όταν ο Ιησούς ρωτήθηκε από τους μαθητές του ποιο θα ήταν “το σημείο της παρουσίας του και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων”, περιέλαβε στην απάντησή του την παραβολή για τα πρόβατα και τα κατσίκια. (Ματ 24:3· 25:31-46) Σχετικά με τα «κατσίκια», προειπώθηκε ότι ο ουράνιος Βασιλιάς θα έλεγε: «Φύγετε από εμένα, εσείς οι καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμαστεί για τον Διάβολο και τους αγγέλους του», και ο Ιησούς πρόσθεσε: «Αυτοί θα απέλθουν σε αιώνια εκκοπή». Είναι σαφές ότι η στάση και οι ενέργειες μερικών ατόμων θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μόνιμη καταστροφή τους.

Ωστόσο, ο Ιεχωβά «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2Πε 3:9· παράβαλε Ιεζ 18:23, 32.) Μάλιστα ο Ιεχωβά αγάπησε τους ανθρώπους τόσο πολύ ώστε προμήθευσε τη λυτρωτική θυσία του ίδιου του Γιου του, του Ιησού Χριστού. (Ιωα 3:16· παράβαλε Ιακ 4:12.) Παρά τη στοργική αυτή προμήθεια, οι περισσότεροι αρνούνται να ακολουθήσουν “το δρόμο που οδηγεί στη ζωή” και παραμένουν στο “δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή”.—Ματ 7:13, 14.

Η Γραφή δείχνει ότι διάφορα πράγματα, άτομα και οργανώσεις θα καταστραφούν για πάντα. Ο Ιησούς χαρακτήρισε τον Ιούδα ως «το γιο της καταστροφής». (Ιωα 17:12) Ο Ιούδας, προδίδοντας εσκεμμένα τον Γιο του Θεού, έγινε υποκείμενος σε αιώνια καταστροφή. Το ίδιο αληθεύει για αυτούς που βλασφημούν το άγιο πνεύμα. Είναι ένοχοι «αιώνιας αμαρτίας» και δεν συγχωρούνται «ούτε σε αυτό το σύστημα πραγμάτων ούτε σε εκείνο που πρόκειται να έρθει». (Μαρ 3:28, 29· Ματ 12:32· βλέπε ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ.) Μόνιμη καταστροφή περιμένει επίσης αυτούς που επιλέγουν “να μη γνωρίζουν τον Θεό και να μην υπακούν στα καλά νέα”. (2Θε 1:8, 9) Ο σύνθετος αποστατικός «άνθρωπος της ανομίας» χαρακτηρίζεται και αυτός ως «ο γιος της καταστροφής». (2Θε 2:3· βλέπε ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ.) Κρίση αιώνιας καταστροφής έχει οριστεί για τον Σατανά, τους δαίμονές του, το συμβολικό «θηρίο» και τον “ψευδοπροφήτη”, ακόμη δε και για το θάνατο και τον Άδη. (Ματ 25:41· Απ 20:10, 14, 15· 21:8) Όλοι αυτοί παραδίδονται στη «λίμνη της φωτιάς», δηλαδή καταστρέφονται για πάντα.—Βλέπε ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ.

Η φωτιά χρησιμοποιούνταν στους Βιβλικούς χρόνους ως το μέσο που επέφερε την πληρέστερη καταστροφή. Γι’ αυτό, ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη φωτιά για να περιγράψει την ολοκληρωτική καταστροφή των πονηρών.—Ματ 13:40-42, 49, 50· βλέπε ΦΩΤΙΑ.