‘Πως να Διακρίνουμε τι Είμαστε’ Κατά τον Καιρό της Ανάμνησης

«Εάν διεκρίνομεν εαυτούς [τι είμαστε, ΜΝΚ], δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι· . . . δια να μη κατακριθώμεν».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 11:31, 32.

 1. Τι θέλουν να αποφύγουν οπωσδήποτε οι αληθινοί Χριστιανοί, και γιατί;

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πράγμα που θα ήθελε ο Χριστιανός είναι να κριθεί δυσμενώς από τον Ιεχωβά. Αν δυσαρεστήσουμε ‘Τον Κριτή όλης της γης’, θα μπορούσαμε ‘να κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο’ και να χάσουμε τη σωτηρία. Αυτό αληθεύει, είτε ελπίζουμε να λάβουμε ζωή στον ουρανό μαζί με τον Ιησού είτε ατέλειωτη ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο.—Γένεσις 18:25· 1 Κορινθίους 11:32.

 2, 3. Για ποιο ζήτημα θα μπορούσαμε να κριθούμε δυσμενώς, και τι είπε ο Παύλος σχετικά μ’ αυτό;

² Στο 11ο κεφάλαιο της Πρώτης προς Κορινθίους επιστολής, ο απόστολος Παύλος ασχολήθηκε μ’ ένα ζήτημα για το οποίο θα μπορούσαμε να κριθούμε. Μολονότι απηύθυνε τα σχόλιά του σε χρισμένους Χριστιανούς, η συμβουλή του είναι σπουδαία για όλους, κυρίως αυτή την εποχή. Το να διακρίνουμε τι είμαστε μπορεί να μας βοηθήσει να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού και να μην κριθούμε. Εξετάζοντας τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, ο Παύλος έγραψε:

³ «Ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· . . . τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού».—1 Κορινθίους 11:23-26.a

 4. Τι θα λάβει χώρα το βράδυ της 10ης Απριλίου 1990;

⁴ Μετά τη δύση του ήλιου, στις 10 Απριλίου 1990, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα γιορτάσουν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Συνήθως, αυτοί συγκεντρώνονται κατά εκκλησίες· έτσι, μπορούν να παραβρεθούν και άτομα που δεν είναι ακόμη Μάρτυρες. Πώς θα είναι αυτή η συνάθροιση; Θα παρουσιαστεί μια Γραφική ομιλία. Κατόπιν, μετά από μια προσευχή, θα γίνει η περιφορά του ψωμιού. Γίνεται άλλη μια προσευχή και ακολουθεί η περιφορά του ποτηριού. Αντί να γίνονται όλα αυτά σύμφωνα με κάποια τυπική τελετουργία ή άκαμπτη διαδικασία, ο αριθμός των ψωμιών και των ποτηριών, καθώς και ο τρόπος της περιφοράς, διευθετούνται ανάλογα με τις τοπικές περιστάσεις. Το κύριο πράγμα είναι να προσφερθούν τα εμβλήματα σε όλους τους παρόντες, έστω κι αν οι περισσότεροι απλώς θα τα δώσουν στον επόμενο χωρίς να πάρουν απ’ αυτά. Αλλά, ποιων πραγμάτων γίνεται η περιφορά, και τι σημαίνουν αυτά; Επιπλέον, τι θα πρέπει να εξετάσουμε εκ των προτέρων, ώστε να διακρίνουμε τι είμαστε;

«Τούτο Είναι το Σώμα μου»

 5, 6. (α) Τι έκανε ο Ιησούς μ’ ένα ψωμί; (β) Τι είδους ψωμί χρησιμοποίησε;

⁵ Έχουμε διαβάσει τι ‘παρέλαβε ο Παύλος από τον Κύριο’ σχετικά με την Ανάμνηση. Υπάρχουν, επίσης, οι αφηγήσεις από τους τρεις ευαγγελιστές, ένας από τους οποίους ήταν παρών όταν ο Ιησούς θέσπισε αυτή τη γιορτή. (1 Κορινθίους 11:23· Ματθαίος 26:26-29· Μάρκος 14:22-25· Λουκάς 22:19, 20) Αυτές οι αφηγήσεις λένε ότι ο Ιησούς πήρε πρώτα ένα ψωμί, προσευχήθηκε και κατόπιν το έκοψε και το μοίρασε. Τι ήταν εκείνο το ψωμί; Αντίστοιχα, τι χρησιμοποιείται σήμερα; Τι σημαίνει, δηλαδή τι αντιπροσωπεύει, αυτό;

⁶ Διαθέσιμα ήταν τα πράγματα που χρησιμοποιούνταν για το ιουδαϊκό Πασχαλινό γεύμα, ένα από τα οποία ήταν το άζυμο ψωμί, το οποίο ο Μωυσής αποκάλεσε «άζυμα . . . άρτον θλίψεως». (Δευτερονόμιον 16:3· Έξοδος 12:8) Αυτό το ψωμί ήταν φτιαγμένο από σταρένιο αλεύρι, χωρίς τη χρήση προζυμιού, αλατιού ή καρυκευμάτων. Επειδή ήταν άζυμο, (στα εβραϊκά, ματσάχ), ήταν επίπεδο και εύθραυστο· για να φαγωθεί, έπρεπε να το κόψει κάποιος σε κομμάτια κατάλληλου μεγέθους.—Μάρκος 6:41· 8:6· Πράξεις 27:35.

 7. Τι χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για ψωμί στη διάρκεια της Ανάμνησης;

⁷ Ο Ιησούς χρησιμοποίησε άζυμο ψωμί στο Δείπνο του Κυρίου γι’ αυτό και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα κάνουν το ίδιο. Τα συνηθισμένα ιουδαϊκά ματσόθ εξυπηρετούν αυτόν το σκοπό, αν δεν είναι φτιαγμένα με επιπρόσθετα συστατικά, όπως η βύνη, τα κρεμμύδια ή τα αβγά. (Τα ματσόθ που περιέχουν τέτοια συστατικά δεν ταιριάζουν στην περιγραφή ‘άρτος θλίψεως’.) Αλλιώς, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας μπορούν να αναθέσουν σε κάποιον να φτιάξει άζυμο ψωμί με ζυμάρι από σταρένιο αλεύρι και νερό. Αν δεν υπάρχει σταρένιο αλεύρι, μπορεί να φτιαχτεί άζυμο ψωμί με αλεύρι από κριθάρι, ρύζι, καλαμπόκι ή κάποιο άλλο δημητριακό. Το ζυμάρι πλάθεται για να πάρει λεπτό σχήμα και ψήνεται σ’ ένα ταψί αλειμμένο με λίγο λάδι.

 8. Γιατί είναι κατάλληλο σύμβολο το άζυμο ψωμί, και τι υποδηλώνει το ότι παίρνει κανείς απ’ αυτό; (Εβραίους 10:5-7· 1 Πέτρου 4:1)

⁸ Αυτό το ψωμί είναι κατάλληλο επειδή δεν περιέχει ζύμη (μαγιά), η οποία χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για να συμβολίσει τη διαφθορά ή την αμαρτία. Ο Παύλος συμβούλεψε σχετικά με κάποιον ανήθικο άντρα που ήταν μέσα σε μια εκκλησία: ‘Ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον. Καθαρίσθητε από της παλαιάς ζύμης, δια να ήσθε άζυμοι. Το πάσχα ημών εθυσιάσθη, ο Χριστός. Ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας’. (1 Κορινθίους 5:6-8· παράβαλε Ματθαίος 13:33· 16:6, 12.) Το άζυμο ψωμί είναι κατάλληλο σύμβολο του ανθρώπινου σώματος του Ιησού, γιατί αυτός ήταν «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών». (Εβραίους 7:26) Ο Ιησούς ήταν εκεί παρών με το τέλειο ανθρώπινο σώμα του, όταν είπε στους αποστόλους: «Πάρτε και φάτε αυτό [το ψωμί], αυτό σημαίνει το σώμα μου». (Ματθαίος 26:26, Μια Νέα Μετάφραση της Βίβλου [A New Translation of the Bible], του Τζέιμς Μόφατ) Το να πάρει κάποιο άτομο από το ψωμί σημαίνει ότι πιστεύει στα οφέλη της θυσίας που πρόσφερε ο Ιησούς για χάρη του και την αποδέχεται. Ωστόσο, περιλαμβάνονται περισσότερα πράγματα.

Κρασί που Έχει Σημασία

 9. Ποιο άλλο έμβλημα είπε ο Ιησούς ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείται;

⁹ Ο Ιησούς χρησιμοποίησε κι άλλο ένα σύμβολο: «Πήρε, επίσης, ένα ποτήρι και, αφού ευχαρίστησε τον Θεό, τους το έδωσε λέγοντας: ‘Πιείτε απ’ αυτό, όλοι σας· αυτό σημαίνει το αίμα μου, το αίμα της νέας διαθήκης, που χύνεται για πολλούς, για να κερδίσουν άφεση των αμαρτιών τους’». (Ματθαίος 26:27, 28, Μόφατ [Moffatt]) Τι περιείχε αυτό το κοινό ποτήρι που περιέφερε ο Ιησούς, και τι σημαίνει αυτό για εμάς καθώς προσπαθούμε να διακρίνουμε τι είμαστε;

10. Πώς άρχισε να χρησιμοποιείται το κρασί στο ιουδαϊκό Πάσχα;

¹⁰ Όταν ο Μωυσής καθόρισε αρχικά το Πασχαλινό συμπόσιο, δεν ανέφερε κανένα ποτό. Πολλοί λόγιοι πιστεύουν ότι το κρασί άρχισε να χρησιμοποιείται στο Πάσχα πολύ αργότερα, ίσως το δεύτερο αιώνα Π.Κ.Χ.b Όπως κι αν έχει το πράγμα, η χρήση του κρασιού σ’ αυτό το γεύμα ήταν κοινή τον πρώτο αιώνα, και ο Ιησούς δεν έφερε αντίρρηση στη χρήση του. Χρησιμοποίησε το Πασχαλινό κρασί όταν θέσπισε την Ανάμνηση.

11. Τι είδους κρασί είναι κατάλληλο να χρησιμοποιείται στη διάρκεια του Δείπνου του Κυρίου;

¹¹ Εφόσον το ιουδαϊκό Πάσχα γιορταζόταν πολύ μετά τον τρυγητό, ο Ιησούς θα χρησιμοποίησε, όχι μούστο που δεν είχε υποστεί ζύμωση, αλλά κόκκινο κρασί που θα μπορούσε εύκολα να αντιπροσωπεύει το αίμα του. (Παράβαλε Αποκάλυψις 14:20.) Το αίμα του Χριστού δεν χρειαζόταν πρόσθετες ουσίες· γι’ αυτό, ήταν κατάλληλο το φυσικό κρασί, κι όχι τα κρασιά που είναι ενισχυμένα με κονιάκ (όπως το πορτό, το σέρι ή το μοσχάτο) ή στα οποία έχουν προστεθεί αρωματικά συστατικά ή βότανα (το βερμούτ, το Ντουμπονέ ή πολλά απεριτίφ). Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το πώς φτιάχτηκε ένα κρασί, αν προστέθηκε λίγη ζάχαρη στη διάρκεια της ζύμωσης για να του δώσει κάποια συνηθισμένη γεύση ή για να αυξήσει την περιεκτικότητά του σε οινόπνευμα, ή αν χρησιμοποιήθηκε λίγο θειάφι για να μη χαλάσει.c Πολλές εκκλησίες χρησιμοποιούν κάποιο κόκκινο κρασί του εμπορίου (όπως το Κιάντι, το κρασί Βουργουνδίας, το Μποζολέ ή το κλαρέ) ή απλό σπιτικό κόκκινο κρασί. Το ψωμί και το κρασί είναι απλώς εμβλήματα, δηλαδή σύμβολα· συνεπώς, όσο ψωμί ή κρασί δεν χρησιμοποιηθεί μπορεί να το πάρει κανείς σπίτι και να το καταναλώσει αργότερα για φαγητό ή ποτό.

12. Τι εξήγησε ο Ιησούς ότι αντιπροσωπεύει το κρασί;

¹² Το γεγονός ότι ο Ιησούς μίλησε για το αίμα του τη νύχτα του Πάσχα, μπορεί να θύμισε το αίμα του αρνιού που είχε σφαχτεί στην Αίγυπτο. Αλλά σημειώστε πώς ο Ιησούς έκανε στην πραγματικότητα μια διαφορετική σύγκριση, λέγοντας: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον». (Λουκάς 22:20) Ο Θεός είχε κάνει παλιότερα μια διαθήκη με το έθνος του σαρκικού Ισραήλ, και αυτή η διαθήκη εγκαινιάστηκε με το αίμα των θυσιών ζώων. Υπήρχε μια αντιστοιχία ανάμεσα στο αίμα αυτών των θυσιών και στο αίμα του Ιησού. Και τα δυο σχετίζονταν με το γεγονός ότι ο Θεός εγκαινίασε μια διαθήκη μ’ ένα έθνος που αποτελούσε λαό του. (Έξοδος 24:3-8· Εβραίους 9:17-20) Ένα χαρακτηριστικό της διαθήκης του Νόμου ήταν ότι ο φυσικός Ισραήλ είχε την προοπτική να αποτελέσει ένα έθνος βασιλιάδων-ιερέων. (Έξοδος 19:5, 6) Ωστόσο, αφότου ο Ισραήλ δεν τήρησε τη διαθήκη του Ιεχωβά, Αυτός είπε ότι θα αντικαθιστούσε την ‘προηγούμενη διαθήκη’ με μια ‘νέα διαθήκη’. (Εβραίους 9:1, 15, ΜΝΚ· Ιερεμίας 31:31-34) Το ποτήρι με το κρασί που περιέφερε τώρα ο Ιησούς ανάμεσα στους πιστούς αποστόλους του αντιπροσώπευε αυτή τη νέα διαθήκη.

13, 14. (α) Τι σημαίνει το να είναι κανείς στη νέα διαθήκη; (β) Τι δείχνει το γεγονός ότι κάποιο άτομο παίρνει από τα εμβλήματα;

¹³ Οι Χριστιανοί που φέρνονται σ’ αυτή τη νέα διαθήκη γίνονται ένα πνευματικό έθνος βασιλιάδων-ιερέων. (Γαλάτας 6:16) Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός [λαός για ειδική ιδιοκτησία, ΜΝΚ], δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». (1 Πέτρου 2:9) Είναι σαφές τι είδους σωτηρία λαβαίνουν αυτοί—ζωή στον ουρανό ως συγκυβερνήτες με τον Ιησού. Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:6 το επιβεβαιώνει αυτό: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· . . . [ούτοι] θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».

¹⁴ Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους να πάρουν από το ψωμί και το κρασί που χρησίμευαν ως εμβλήματα, και μετά τους είπε ότι θα ‘έτρωγαν και θα έπιναν στο τραπέζι του στη βασιλεία του, και θα κάθονταν σε θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ’. (Λουκάς 22:28-30) Επομένως, το να πάρει κανείς από τα εμβλήματα σημαίνει περισσότερα πράγματα από το να πιστεύει απλώς στη θυσία του Ιησού. Κάθε Χριστιανός πρέπει να δεχτεί το αντίλυτρο και να ασκήσει πίστη, για να κερδίσει αιώνια ζωή οπουδήποτε. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 6:51) Αλλά το να πάρει κανείς από τα εμβλήματα δείχνει ότι αυτό το άτομο είναι στη νέα διαθήκη, ότι έχει εκλεχτεί για να είναι μαζί με τον Ιησού στη Βασιλεία του.

Ανάγκη για Διάκριση Κατά τον Καιρό της Ανάμνησης

15. Πώς εισήγαγε ο Ιησούς μια νέα ελπίδα για τους δούλους του Θεού;

¹⁵ Όπως εξήγησε το προηγούμενο άρθρο, πριν από τον καιρό του Ιησού, οι όσιοι δούλοι του Θεού δεν είχαν καμιά ελπίδα να πάνε στον ουρανό. Απέβλεπαν στο να κερδίσουν αιώνια ζωή στη γη, στην αρχική κατοικία του ανθρώπινου γένους. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο πρώτος που αναστήθηκε ως πνεύμα, και αυτός έγινε ο πρώτος από το ανθρώπινο γένος που πάρθηκε στον ουρανό. (Εφεσίους 1:20-22· 1 Πέτρου 3:18, 22) Ο Παύλος το επιβεβαίωσε αυτό, γράφοντας: «Έχοντες . . . παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια δια του αίματος του Ιησού, δια νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς». (Εβραίους 10:19, 20) Ποιοι θα ακολουθούσαν, αφότου ο Ιησούς άνοιξε το δρόμο;

16. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για εκείνους που παίρνουν από το ψωμί και το κρασί;

¹⁶ Τη νύχτα που ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου, είπε στους όσιους αποστόλους του ότι ετοίμαζε τόπο γι’ αυτούς στον ουρανό. (Ιωάννης 14:2, 3) Θυμηθείτε, όμως, ότι ο Ιησούς είπε επίσης πως εκείνοι που θα έπαιρναν από το ψωμί και το ποτήρι θα ήταν στη Βασιλεία του και θα κάθονταν σε θρόνους για να κρίνουν. Αυτοί θα ήταν μόνο οι απόστολοι; Όχι, γιατί αργότερα ο απόστολος Ιωάννης έμαθε ότι και άλλοι Χριστιανοί θα νικούσαν και ‘θα κάθονταν μαζί με τον Ιησού στο θρόνο του’, και θα γίνονταν όλοι μαζί ‘βασιλείς και ιερείς και θα βασίλευαν επί της γης’. (Αποκάλυψις 3:21· 5:10) Ο Ιωάννης έμαθε, επίσης, το συνολικό αριθμό των Χριστιανών που ‘αγοράστηκαν από τη γη’—144.000. (Αποκάλυψις 14:1-3) Επειδή αυτή είναι μια σχετικά μικρή ομάδα, ένα ‘μικρό ποίμνιο’, σε σύγκριση με όλους εκείνους που έχουν λατρέψει τον Θεό στη διάρκεια των αιώνων, απαιτείται ειδική διάκριση κατά τον καιρό της Ανάμνησης.—Λουκάς 12:32.

17, 18. (α) Ποια συνήθεια απέκτησαν μερικοί Χριστιανοί στην Κόρινθο; (β) Γιατί ήταν τόσο σοβαρή η υπερβολική εντρύφηση στο φαγητό και στο ποτό; (Εβραίους 10:28-31)

¹⁷ Ο Παύλος το ανέφερε αυτό στην επιστολή του προς τους Κορινθίους, τότε που ήταν ακόμη ζωντανοί μερικοί απόστολοι και ο Θεός καλούσε Χριστιανούς για να γίνουν ‘άγιοι’. Ο Παύλος είπε ότι είχε αναπτυχθεί μια κακή συνήθεια εκεί, ανάμεσα σ’ εκείνα τα άτομα τα οποία ήταν υποχρεωμένα να παίρνουν από τα εμβλήματα. Μερικοί γευμάτιζαν προηγουμένως, τρώγοντας και πίνοντας πάρα πολύ, πράγμα που τους έκανε να νυστάζουν, προκαλώντας νωθρότητα στις αισθήσεις τους. Σαν αποτέλεσμα, αυτοί δεν μπορούσαν να ‘διακρίνουν το σώμα’, το φυσικό σώμα του Ιησού που αντιπροσωπευόταν από το ψωμί. Ήταν αυτό τόσο σοβαρό; Ναι! Με το να παίρνουν ανάξια, αυτοί γίνονταν ‘ένοχοι σχετικά με το σώμα και το αίμα του Κυρίου’. Αν ήταν διανοητικά και πνευματικά άγρυπνοι, ‘θα διέκριναν εαυτούς [τι ήταν, ΜΝΚ] και δεν θα κρίνονταν’.—1 Κορινθίους 1:2· 11:20-22, 27-31.

¹⁸ Τι χρειαζόταν να διακρίνουν εκείνοι οι Χριστιανοί και πώς; Πρωταρχικά, έπρεπε να κατανοήσουν στην καρδιά και στο νου τους ότι είχαν πράγματι κληθεί για να είναι από τους 144.000 κληρονόμους της ουράνιας ζωής. Πώς το διέκριναν αυτό, και μήπως θα πρέπει να πιστεύουν πολλοί σήμερα ότι αποτελούν μέρος αυτής της μικρής ομάδας που εκλέγει ο Θεός από τις μέρες των αποστόλων κι έπειτα;

19. Ποια αποκαλυπτική κατάσταση επικράτησε στην Ανάμνηση του 1989;

¹⁹ Στην πραγματικότητα, μόνο μια μικρή μειονότητα των αληθινών Χριστιανών σήμερα το διακρίνουν αυτό σχετικά με τον εαυτό τους. Στον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου το 1989, πάνω από 9.479.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε ολόκληρη τη γη. Περίπου 8.700 άτομα δήλωσαν ότι έχουν την ελπίδα να ‘σωθούν για την ουράνια βασιλεία’. (2 Τιμόθεον 4:18) Η συντριπτική πλειονότητα—ναι, εκατομμύρια άλλοι όσιοι, ευλογημένοι Χριστιανοί που συγκεντρώθηκαν—διέκριναν ότι η βάσιμη ελπίδα τους είναι να ζήσουν για πάντα στη γη.

20. Πώς κατανοούν ότι έχουν κληθεί εκείνοι που ανήκουν στους 144.000; (1 Ιωάννου 2:27)

²⁰ Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο Θεός άρχισε να εκλέγει τους 144.000 για την ουράνια ζωή. Εφόσον αυτή η ελπίδα ήταν καινούρια και δεν την είχαν οι δούλοι του Θεού πριν από τον καιρό του Ιησού, πώς θα ήξεραν ή θα διαβεβαιώνονταν οι εκλεγμένοι σχετικά μ’ αυτή την ελπίδα; Τη διακρίνουν λαβαίνοντας τη μαρτυρία που δίνει γι’ αυτή το άγιο πνεύμα του Θεού. Αυτό δεν σημαίνει ότι βλέπουν πράγματι το πνεύμα (το πνεύμα δεν είναι πρόσωπο) ούτε ότι βλέπουν διανοητικά το πνεύμα να επικοινωνεί μαζί τους ούτε ότι ακούνε φωνές από το πνευματικό βασίλειο. Ο Παύλος εξηγεί: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού . . . [Είμεθα] και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού».—Ρωμαίους 8:16, 17.

21. (α) Πώς ξέρουν οι χρισμένοι ότι έχουν την ουράνια ελπίδα; (1 Κορινθίους 10:15-17) (β) Τι είδους άτομα είναι οι χρισμένοι, και πώς επιβεβαιώνουν με μετριοφροσύνη την ελπίδα τους;

²¹ Αυτή η μαρτυρία, ή συνειδητοποίηση, επαναπροσανατολίζει τον τρόπο σκέψης και την ελπίδα τους. Αυτοί είναι ακόμη άνθρωποι, και απολαμβάνουν τα καλά πράγματα της επίγειας δημιουργίας του Ιεχωβά, αλλά η ζωή τους και τα ενδιαφέροντά τους κατευθύνονται κυρίως προς το γεγονός ότι θα γίνουν συγκληρονόμοι με τον Χριστό. Δεν έχουν αποκτήσει αυτή την προοπτική από συναισθηματισμό. Είναι φυσιολογικά άτομα, με ισορροπημένες απόψεις και διαγωγή. Επειδή, όμως, έχουν αγιαστεί με το πνεύμα του Θεού, είναι πεπεισμένοι για την κλήση τους και δεν έχουν επίμονες αμφιβολίες γι’ αυτήν. Συνειδητοποιούν ότι η σωτηρία τους θα είναι στον ουρανό, αν αποδειχτούν πιστοί. (2 Θεσσαλονικείς 2:13· 2 Τιμόθεον 2:10-12) Κατανοώντας τι σημαίνει γι’ αυτούς η θυσία του Ιησού και διακρίνοντας ότι είναι χρισμένοι από το πνεύμα Χριστιανοί, παίρνουν με μετριοφροσύνη από τα εμβλήματα της Ανάμνησης.

22. Τι θα διακρίνουν οι περισσότεροι από εκείνους που θα παραβρεθούν στο Δείπνο του Κυρίου;

²² Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που θα συγκεντρωθούν υπάκουα στις 10 Απριλίου δεν έχουν αυτή την ελπίδα, γιατί ο Θεός δεν τους έχει χρίσει με το πνεύμα καλώντας τους σε ουράνια ζωή. Όπως παρατηρήσαμε, ο Θεός άρχισε να εκλέγει τους 144.000 από τις μέρες των αποστόλων. Αλλά με την ολοκλήρωση αυτής της κλήσης, αναμένεται ότι οι άλλοι που έρχονται να τον λατρέψουν θα έχουν την ελπίδα που είχε και ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και άλλοι πιστοί που πέθαναν προτού ανοίξει ο Ιησούς το δρόμο για ζωή στον ουρανό. Έτσι, εκατομμύρια όσιοι και ζηλωτές Χριστιανοί σήμερα δεν παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Αυτοί οι Χριστιανοί διακρίνουν τι είναι ενώπιον του Θεού, με την έννοια ότι αντιλαμβάνονται τη βάσιμη ελπίδα τους. Ωφελούνται από το αίμα και το σώμα του Ιησού, λαβαίνοντας συγχώρηση για τις αμαρτίες τους και κερδίζοντας κατόπιν ατέλειωτη ζωή στη γη.—1 Πέτρου 1:19· 2:24· Αποκάλυψις 7:9, 15.

23. Γιατί θα είναι η Ανάμνηση χαρούμενη γιορτή; (Παράβαλε 2 Χρονικών 30:21.)

²³ Επομένως, ας αποβλέπουμε στην ευτυχή γιορτή της 10ης Απριλίου. Τότε θα είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε διάκριση, αλλά και καιρός για χαρά. Χαρά για το μικρό αριθμό των ατόμων που έχουν ουράνια ελπίδα και τα οποία δίκαια και υπάκουα παίρνουν από το ψωμί και το ποτήρι. (Αποκάλυψις 19:7) Χαρά επίσης για τους εκατομμύρια ευτυχισμένους Χριστιανούς που θα παρατηρούν και θα μαθαίνουν εκείνο το βράδυ, και οι οποίοι ελπίζουν ότι θα θυμούνται για πάντα στη γη αυτή τη γεμάτη σημασία γιορτή.—Ιωάννης 3:29.

[Υποσημειώσεις]

Ποια Είναι η Απάντησή σας;

◻ Γιατί γίνεται η περιφορά άζυμου ψωμιού στη διάρκεια της Ανάμνησης, και τι συμβολίζει αυτό;

◻ Τι είναι το ποτήρι, του οποίου γίνεται η περιφορά στη διάρκεια του Δείπνου του Κυρίου, και τι αντιπροσωπεύει;

◻ Γιατί απαιτείται διάκριση σε σχέση με τη γιορτή της Ανάμνησης;

◻ Γιατί αποβλέπετε εσείς στην ερχόμενη Ανάμνηση;