«Καιρός του Σιγάν και Καιρός του Λαλείν»

ΠΟΣΕΣ φορές δεν σκεφτήκατε λυπημένοι: «Μακάρι να μην το είχα πει αυτό»; Ωστόσο, ίσως θυμάστε και άλλες περιπτώσεις στις οποίες δεν μιλήσατε. Εκ των υστέρων, μπορεί να σκεφτήκατε: ‘Μακάρι να είχα πει κάτι’.

Η Αγία Γραφή λέει ότι υπάρχει «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». (Εκκλησιαστής 3:7) Εδώ λοιπόν έγκειται το πρόβλημα—στο να προσδιορίσετε πότε είναι καιρός να μιλήσετε και πότε να σιωπήσετε. Η ατελής μας ανθρώπινη φύση συχνά μας υποκινεί να κάνουμε και να λέμε πράγματα σε ακατάλληλη στιγμή. (Ρωμαίους 7:19) Πώς μπορούμε να ελέγχουμε την ανυπότακτη γλώσσα μας;—Ιακώβου 3:2.

Τρόποι για να Δαμάζουμε τη Γλώσσα

Για να προσδιορίζουμε πότε είναι καιρός να μιλήσουμε και πότε να παραμείνουμε σιωπηλοί, δεν χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός μεγάλου καταλόγου που να περιλαμβάνει όλες τις πιθανές καταστάσεις. Αντίθετα, χρειάζεται να μας κατευθύνουν ιδιότητες που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της Χριστιανικής προσωπικότητας. Ποιες είναι αυτές οι ιδιότητες;

Ο Ιησούς Χριστός εξήγησε ότι η αγάπη είναι η βασική ιδιότητα που πρέπει να υποκινεί τους μαθητές του. «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας», είπε. (Ιωάννης 13:35) Όσο περισσότερο δείχνουμε τέτοια αδελφική αγάπη τόσο καλύτερα θα ελέγχουμε τη γλώσσα μας.

Επίσης, θα μας βοηθήσουν πάρα πολύ δύο άλλες συναφείς ιδιότητες. Η μία από αυτές είναι η ταπεινοφροσύνη. Αυτή μας βοηθάει να ‘θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς’. (Φιλιππησίους 2:3) Η άλλη είναι η πραότητα, η οποία μας ‘συγκρατεί όταν συμβαίνει κάτι κακό’. (2 Τιμόθεο 2:24, 25) Το τέλειο παράδειγμα του Ιησού Χριστού μάς δείχνει πώς να ασκούμε αυτές τις ιδιότητες.

Εφόσον είναι δυσκολότερο να ελέγχουμε τη γλώσσα μας όταν νιώθουμε πίεση, ας αναλογιστούμε την τελευταία νύχτα πριν από το θάνατο του Ιησού—ένα διάστημα κατά το οποίο ένιωθε «έντονη ταραχή». (Ματθαίος 26:37, 38) Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Ιησούς αισθανόταν έτσι, εφόσον το αιώνιο μέλλον όλης της ανθρωπότητας κρινόταν από το αν θα παρέμενε πιστός στον Θεό.—Ρωμαίους 5:19-21.

Ασφαλώς, αυτός ήταν καιρός για να μιλήσει ο Ιησούς στον ουράνιο Πατέρα του. Γι’ αυτό πήγε να προσευχηθεί, ζητώντας παράλληλα από τρεις μαθητές του να είναι σε εγρήγορση. Έπειτα από λίγη ώρα ήρθε και τους βρήκε να κοιμούνται. Τότε είπε στον Πέτρο: «Δεν μπορούσατε ούτε μία ώρα να είστε σε εγρήγορση μαζί μου;» Τα λόγια με τα οποία συνόδευσε αυτόν το στοργικό έλεγχο φανέρωναν ότι κατανοούσε τις αδυναμίες τους. Είπε τα εξής: «Το πνεύμα, φυσικά, είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη». Αργότερα, ο Ιησούς ήρθε πάλι και βρήκε τους μαθητές να κοιμούνται. Τους μίλησε με καλοσύνη και «πήγε . . . και προσευχήθηκε τρίτη φορά».—Ματθαίος 26:36-44.

Όταν ο Ιησούς βρήκε τρίτη φορά τους μαθητές να κοιμούνται, δεν φέρθηκε απότομα αλλά είπε: «Στιγμές σαν και αυτές εσείς κοιμάστε και αναπαύεστε! Να! Έχει πλησιάσει η ώρα να παραδοθεί με προδοσία ο Γιος του ανθρώπου στα χέρια αμαρτωλών». (Ματθαίος 26:45) Μόνο κάποιος που είχε καρδιά γεμάτη αγάπη, που είχε αληθινά πράα και ταπεινή διάθεση, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα με τέτοιον τρόπο σε μια τόσο δύσκολη στιγμή.—Ματθαίος 11:29· Ιωάννης 13:1.

Λίγο αργότερα, ο Ιησούς συνελήφθη και πέρασε από δίκη. Από αυτό το περιστατικό μαθαίνουμε ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να σιωπούμε, ακόμη και όταν ενασχολούμαστε στη Χριστιανική διακονία μας. Οι πρωθιερείς, οι οποίοι επιδίωκαν να ενοχοποιήσουν τον Ιησού, δεν ενδιαφέρονταν καθόλου να μάθουν την αλήθεια. Έτσι, σε εκείνη την εκρηκτική ατμόσφαιρα, ο Ιησούς παρέμεινε σιωπηλός.—Παράβαλε Ματθαίος 7:6.

Ο Ιησούς, όμως, δεν παρέμεινε σιωπηλός όταν ο αρχιερέας ρώτησε: «Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού!» (Ματθαίος 26:63) Εφόσον ο Ιησούς βρισκόταν υπό όρκο, ήταν για αυτόν «καιρός του λαλείν». Έτσι, απάντησε: «Εσύ ο ίδιος το είπες. Εντούτοις σας λέω: Στο εξής θα δείτε τον Γιο του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δύναμης και να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού».—Ματθαίος 26:64.

Στη διάρκεια της αξέχαστης εκείνης μέρας, ο Ιησούς άσκησε τέλειο έλεγχο στη γλώσσα του. Στην περίπτωσή του, η αγάπη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του. Πώς μπορούμε εμείς να χρησιμοποιούμε αυτές τις ιδιότητες ώστε να ελέγχουμε τη γλώσσα μας όταν νιώθουμε πίεση;

Πώς να Ελέγχουμε τη Γλώσσα Όταν Νιώθουμε Θυμό

Όταν θυμώνουμε, συνήθως χάνουμε τον έλεγχο της γλώσσας μας. Για παράδειγμα, κάποτε ο Παύλος και ο Βαρνάβας είχαν κάποια διαφωνία. «Ο Βαρνάβας . . . ήταν αποφασισμένος να πάρει μαζί και τον Ιωάννη, ο οποίος αποκαλούνταν Μάρκος. Αλλά ο Παύλος δεν το θεωρούσε κατάλληλο να τον παίρνουν αυτόν μαζί τους, επειδή είχε φύγει από αυτούς από την Παμφυλία και δεν είχε πάει μαζί τους στο έργο. Τότε συνέβη ένα έντονο ξέσπασμα θυμού, ώστε χώρισαν ο ένας από τον άλλον».—Πράξεις 15:37-39.

Ο Μάικλ,a ο οποίος εργάζεται σε προγράμματα οικοδόμησης εδώ και μερικά χρόνια, αναφέρει: «Στο εργοτάξιο υπήρχε κάποιο άτομο που το ήξερα καλά και το σεβόμουν. Αλλά φαινόταν ότι έβρισκε συνεχώς λάθη στην εργασία μου. Πληγωνόμουν και εκνευριζόμουν, αλλά δεν εκδήλωνα τα αισθήματά μου. Κάποια μέρα το ποτήρι ξεχείλισε όταν έκανε αρνητικά σχόλια για μια εργασία που είχα μόλις τελειώσει.

»Όλα τα απωθημένα μου αισθήματα ξέσπασαν. Στην έξαψη της στιγμής, ξέχασα πόσο κακή εντύπωση θα πρέπει να έκανε αυτό σε όλους τους παρόντες. Όλη την υπόλοιπη μέρα, δεν ήθελα να του μιλήσω ούτε και να τον δω. Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν χειρίστηκα το πρόβλημα κατάλληλα. Θα ήταν πολύ καλύτερα να είχα σιωπήσει και να μιλούσα όταν θα ξανάβρισκα την ψυχραιμία μου».

Ευτυχώς, η Χριστιανική αγάπη υποκίνησε εκείνα τα δυο άτομα να επιλύσουν τις διαφορές τους. Ο Μάικλ εξηγεί: «Έπειτα από ειλικρινή επικοινωνία, καταλάβαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, και τώρα έχουμε μια ισχυρή φιλία».

Όπως έμαθε ο Μάικλ, αν αισθανόμαστε θυμό, μερικές φορές είναι σοφό να σιωπούμε. ‘Αυτός που έχει διάκριση έχει ήρεμο πνεύμα’, λέει το εδάφιο Παροιμίαι 17:27, ΜΝΚ. Η διάκριση και η αδελφική αγάπη θα μας βοηθήσουν να ελέγχουμε την παρόρμηση που νιώθουμε να ξεστομίζουμε λόγια τα οποία πληγώνουν. Αν μας έχουν προσβάλει, ας μιλήσουμε στο άλλο άτομο κατ’ ιδίαν με πράο και ταπεινό πνεύμα, έχοντας ως στόχο την αποκατάσταση της ειρήνης. Τι θα γίνει αν υπήρξε ήδη κάποιο ξέσπασμα θυμού; Τότε η αγάπη θα μας υποκινήσει να καταπνίξουμε την υπερηφάνειά μας και να επιδιώξουμε ταπεινά να επανορθώσουμε. Αυτός είναι «καιρός του λαλείν», καιρός να εκφράσουμε μεταμέλεια και να γιατρέψουμε τα πληγωμένα αισθήματα μέσω ειλικρινούς επικοινωνίας.—Ματθαίος 5:23, 24.

Όταν η Σιωπή Δεν Είναι Λύση

Ο θυμός ή ο εκνευρισμός θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο να αντιμετωπίσουμε με περιφρονητική σιωπή το άτομο που μας ενοχλεί. Αυτό μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές. «Τον πρώτο χρόνο του γάμου μας, υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν μιλούσα στο σύζυγό μου επί ολόκληρες μέρες», ομολογεί η Μαρία.b «Συνήθως, η αιτία δεν ήταν κάποια μεγάλα προβλήματα αλλά, αντίθετα, η συσσώρευση μικροεκνευρισμών. Σκεφτόμουν συνέχεια όλες αυτές τις ενοχλήσεις μέχρις ότου γίνονταν ένα εμπόδιο όμοιο με βουνό. Έτσι, έφτανα στο σημείο να μην μπορώ πια να αντέξω, και απλούστατα έπαυα να μιλάω στο σύζυγό μου μέχρι να περάσει η απογοήτευσή μου».

Η Μαρία προσθέτει: «Ένα συγκεκριμένο Γραφικό εδάφιο—‘ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού’—με βοήθησε να διορθώσω τον τρόπο σκέψης μου. Ο σύζυγός μου και εγώ κάναμε μεγάλες προσπάθειες για να βελτιώσουμε την επικοινωνία ώστε να μη συσσωρεύονται τα προβλήματα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά, έπειτα από δέκα χρόνια έγγαμης ζωής, χαίρομαι διότι αυτές οι περίοδοι της παγερής σιωπής έχουν ελαττωθεί πολύ. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ ότι ακόμη προσπαθώ να έχω υπό έλεγχο αυτή την τάση».—Εφεσίους 4:26.

Όπως διαπίστωσε η Μαρία, όταν υπάρχει ένταση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, η διακοπή της επικοινωνίας δεν είναι λύση. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι εύκολο να αναπτυχτεί δυσαρέσκεια, και η σχέση μπορεί να τραυματιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι θα πρέπει να ‘τακτοποιούμε γρήγορα τα ζητήματα’. (Ματθαίος 5:25) Ο ‘λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή’ μπορεί να μας βοηθήσει να ‘επιδιώκουμε ειρήνη’.—Παροιμίαι 25:11, ΜΝΚ· 1 Πέτρου 3:11.

Χρειάζεται επίσης να μιλάμε ανοιχτά όταν χρειαζόμαστε βοήθεια. Αν υποφέρουμε εξαιτίας κάποιου πνευματικού προβλήματος, μπορεί να διστάζουμε να επιβαρύνουμε άλλους. Αν όμως σιωπήσουμε, το πρόβλημα μπορεί κάλλιστα να γίνει χειρότερο. Οι διορισμένοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι ενδιαφέρονται για εμάς και, αν τους αφήσουμε, εκείνοι αναμφισβήτητα είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Αυτός θα πρέπει να είναι για εμάς «καιρός του λαλείν».—Ιακώβου 5:13-16.

Πάνω από όλα, θα πρέπει να μιλάμε στον Ιεχωβά τακτικά μέσω εγκάρδιας προσευχής, όπως έκανε ο Ιησούς. Πράγματι, ας ‘ανοίξουμε την καρδιά μας’ στον ουράνιο Πατέρα μας.—Ψαλμός 62:8· παράβαλε Εβραίους 5:7.

«Καιρός του Λαλείν» για τη Βασιλεία του Θεού

Η Χριστιανική διακονία είναι μια θεϊκή αποστολή που πρέπει να ολοκληρωθεί προτού έρθει το τέλος. Επομένως, είναι ζωτικό όσο ποτέ προηγουμένως να διακηρύττουν οι υπηρέτες του Ιεχωβά τα καλά νέα της Βασιλείας. (Μάρκος 13:10) Όπως οι απόστολοι, οι αληθινοί Χριστιανοί απλούστατα ‘δεν μπορούν να σταματήσουν να μιλάνε για αυτά που είδαν και άκουσαν’.—Πράξεις 4:20.

Ασφαλώς, δεν θέλουν όλοι να ακούσουν τα καλά νέα. Στην πραγματικότητα, όταν ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητές του να κηρύξουν, τους συμβούλεψε να ‘ψάξουν να βρουν εκείνους που ήταν άξιοι’. Εφόσον ο Ιεχωβά ποτέ δεν εξαναγκάζει κάποιον να τον λατρέψει, δεν θα πρέπει να συνεχίζουμε επίμονα να μιλάμε σε ένα άτομο το οποίο απορρίπτει πεισματικά το άγγελμα της Βασιλείας. (Ματθαίος 10:11-14) Αλλά χαιρόμαστε να μιλάμε για τη Βασιλεία του Ιεχωβά σε όσους ‘έχουν τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή’.—Πράξεις 13:48· Ψαλμός 145:10-13.

Η αγάπη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη είναι ιδιότητες οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να ελέγχουμε την ατελή τάση που έχουμε να μιλάμε βιαστικά ή να βυθιζόμαστε σε μια γεμάτη ένταση σιωπή. Καθώς αναπτύσσουμε αυτές τις ιδιότητες, θα είμαστε καλύτερα εξαρτισμένοι να διακρίνουμε πότε είναι κατάλληλη και πότε ακατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Τα προβλήματα μπορούν να επιλύονται με καλή επικοινωνία