τον είχε φροντίσει τρυφερά κατά τη γέννησή του και στεκόταν κοντά του την ώρα του θανάτου του!

 8. Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στη Μαρία και στον Ιωάννη;

⁸ Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια του Ιησού; Οι δεσμοί μας με τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας μπορούν να είναι ισχυρότεροι από τους δεσμούς μας με τα μέλη της άμεσης οικογένειάς μας. Οι συγγενείς μας μπορεί να μας εναντιωθούν ή ακόμα και να μας εγκαταλείψουν, αλλά ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι, αν μένουμε κοντά στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή Του, θα λάβουμε «100 φορές περισσότερα» από ό,τι έχουμε χάσει. Πολλοί θα γίνουν για εμάς σαν στοργικοί γιοι, κόρες, μητέρες ή πατέρες. (Μάρκ. 10:29, 30) Πώς νιώθετε για το ότι ανήκετε σε μια πνευματική οικογένεια όπου όλοι είναι ενωμένοι με πίστη και αγάπη, όπου όλοι δείχνουν αγάπη για τον Ιεχωβά αλλά και μεταξύ τους;​—Κολ. 3:14· 1 Πέτρ. 2:17.

 9. Τι μαθαίνουμε από τα λόγια του Ιησού που έχουν καταγραφεί στο εδάφιο Ματθαίος 27:46;

⁹ Τι είπε ο Ιησούς; Λίγο προτού πεθάνει, ο Ιησούς φώναξε: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» (Ματθ. 27:46) Η Αγία Γραφή δεν εξηγεί γιατί το είπε αυτό ο Ιησούς. Σκεφτείτε όμως τι μαθαίνουμε από αυτά τα λόγια. Κατ’ αρχάς, με αυτά τα λόγια, ο Ιησούς εκπλήρωσε την προφητεία του εδαφίου Ψαλμός 22:1.b Επιπρόσθετα, τα λόγια του έδειξαν ξεκάθαρα ότι ο Ιεχωβά εκείνη τη στιγμή δεν είχε «προστατευτική περίφραξη γύρω από» τον Γιο του. (Ιώβ 1:10) Ο Ιησούς κατάλαβε ότι ο Πατέρας του τον είχε αφήσει εντελώς στα χέρια των εχθρών του ώστε να δοκιμαστεί στο έπακρο​—όπως δεν έχει δοκιμαστεί κανένας άνθρωπος. Επιπλέον, αυτά τα λόγια επιβεβαίωσαν ότι δεν είχε διαπράξει κανένα έγκλημα που να επισύρει τον θάνατο.

10. Ποια διδάγματα αντλούμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πατέρα του;

¹⁰ Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια του Ιησού; Ένα δίδαγμα είναι ότι δεν πρέπει να αναμένουμε πως ο Ιεχωβά θα μας προφυλάσσει από δυσκολίες που δοκιμάζουν την πίστη μας. Όπως ο Ιησούς δοκιμάστηκε στο έπακρο, έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αποδειχτούμε πιστοί μέχρι θανάτου αν είναι αναγκαίο. (Ματθ. 16:24, 25) Ωστόσο, έχουμε τη διαβεβαίωση ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει να δοκιμαστούμε πέρα από αυτό που αντέχουμε. (1 Κορ. 10:13) Ένα άλλο δίδαγμα είναι ότι, όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς ίσως υποφέρουμε άδικα. (1 Πέτρ. 2:19, 20) Εκείνοι που μας εναντιώνονται το κάνουν αυτό, όχι επειδή έχουμε κάνει κάτι κακό, αλλά επειδή δεν είμαστε μέρος του κόσμου και δίνουμε μαρτυρία για την αλήθεια. (Ιωάν. 17:14· 1 Πέτρ. 4:15, 16) Ο Ιησούς κατανοούσε γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποφέρει. Ανόμοια με αυτόν όμως, πιστοί λάτρεις υπό δοκιμασία έχουν μερικές φορές αναρωτηθεί γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να συμβούν ορισμένα πράγματα. (Αββακ. 1:3) Ο ελεήμων και μακρόθυμος Θεός μας καταλαβαίνει ότι τέτοια άτομα δεν στερούνται πίστης, αλλά χρειάζονται την παρηγοριά που μόνο εκείνος μπορεί να προμηθεύσει.​—2 Κορ. 1:3, 4.

11. Γιατί είπε ο Ιησούς αυτό που αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 19:28;

¹¹ Τι είπε ο Ιησούς; (Διαβάστε Ιωάννης 19:28) Γιατί είπε ο Ιησούς: «Διψώ»; Προκειμένου «να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής», δηλαδή η προφητεία που βρίσκεται στο εδάφιο Ψαλμός 22:15, που λέει: «Η δύναμή μου ξεράθηκε σαν κομμάτι από πήλινο αγγείο· η γλώσσα μου κολλάει στον ουρανίσκο μου». Επίσης, έπειτα από όλα όσα είχε υποφέρει ο Ιησούς, περιλαμβανομένων και των φρικτών πόνων στο ξύλο του βασανισμού, πρέπει να διψούσε πολύ. Χρειαζόταν βοήθεια για να σβήσει τη δίψα του.

12. Τι μπορούμε να μάθουμε από το ότι ο Ιησούς είπε: «Διψώ»;

¹² Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια του Ιησού; Ο Ιησούς δεν το θεωρούσε σημάδι αδυναμίας να εκφράζει το πώς νιώθει. Ούτε εμείς πρέπει να το βλέπουμε έτσι. Για μεγάλο μέρος της ζωής μας, ίσως προτιμούσαμε να μη μιλάμε στους άλλους για τις ανάγκες μας. Αλλά αν έρθει η στιγμή που χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν πρέπει να διστάζουμε να τη ζητήσουμε. Για παράδειγμα, αν είμαστε ηλικιωμένοι ή ανήμποροι, ίσως χρειαστεί να ζητήσουμε από έναν φίλο να μας πάει στο σούπερ μάρκετ ή στον γιατρό. Αν είμαστε αποκαρδιωμένοι ή αποθαρρυμένοι, ίσως χρειαστεί να ζητήσουμε από έναν πρεσβύτερο ή κάποιον άλλον ώριμο Χριστιανό φίλο να μας ακούσει ή να μας πει έναν “καλό λόγο” για να μας ανεβάσει το ηθικό. (Παρ. 12:25) Ας θυμόμαστε ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μας μάς αγαπούν και θέλουν να μας βοηθούν σε «καιρούς στενοχώριας». (Παρ. 17:17) Αλλά δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό μας. Μπορεί να μην ξέρουν ότι χρειαζόμαστε βοήθεια αν δεν πάρουμε την πρωτοβουλία να πούμε κάτι.

13. Τι επιτέλεσε ο Ιησούς διακρατώντας ακεραιότητα μέχρι θανάτου;

¹³ Τι είπε ο Ιησούς; Γύρω στις τρεις το απόγευμα της 14ης Νισάν, ο Ιησούς φώναξε: «Έχει επιτελεστεί!» (Ιωάν. 19:30) Με τον θάνατό του να απέχει μόνο λίγες στιγμές, ο Ιησούς είχε ολοκληρώσει όλα όσα ανέμενε ο Ιεχωβά από αυτόν. Διακρατώντας ακεραιότητα μέχρι θανάτου, ο Ιησούς επιτέλεσε αρκετά πράγματα. Πρώτον, απέδειξε ότι ο Σατανάς είναι ψεύτης. Έδειξε ότι ένας τέλειος άνθρωπος μπορούσε να διακρατήσει τέλεια ακεραιότητα ό,τι και αν έκανε ο Σατανάς. Δεύτερον, έδωσε τη ζωή του ως λύτρο. Χάρη στον θυσιαστικό του θάνατο, οι ατελείς άνθρωποι μπορούν να έχουν δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού καθώς και την προοπτική να ζήσουν για πάντα. Τρίτον, απέδειξε ότι η κυριαρχία του Ιεχωβά είναι δίκαιη και καθάρισε το όνομα του Πατέρα του από τη μομφή.

14. Πώς πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να ζούμε την κάθε μέρα; Εξηγήστε.

¹⁴ Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια του Ιησού; Πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να διακρατούμε την ακεραιότητά μας κάθε μέρα. Σκεφτείτε τα σχόλια του αδελφού Μάξγουελ Φρεντ, ο οποίος υπηρέτησε ως εκπαιδευτής στη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς. Σε μια διεθνή συνέλευση, ο αδελφός Φρεντ είπε σε μια ομιλία για την πιστότητα: «Μην αναβάλλετε για αύριο ό,τι μπορείτε να κάνετε ή να πείτε σήμερα. Είστε βέβαιοι ότι θα υπάρχει αύριο; Να ζείτε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σας ευκαιρία να αποδειχτείτε άξιοι αιώνιας ζωής». Ας ζούμε την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία μας ευκαιρία να διακρατήσουμε την ακεραιότητά μας! Τότε, ακόμα και αν έρθουμε αντιμέτωποι με τον θάνατο, θα μπορούμε να πούμε: «Ιεχωβά, έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να κρατήσω την ακεραιότητά μου, να αποδείξω τον Σατανά ψεύτη και να δικαιώσω το όνομά σου και την κυριαρχία σου!»

15. Σύμφωνα με το εδάφιο Λουκάς 23:46, ποια βεβαιότητα εξέφρασε ο Ιησούς;

¹⁵ Τι είπε ο Ιησούς; (Διαβάστε Λουκάς 23:46) Με πλήρη πεποίθηση, ο Ιησούς είπε: «Πατέρα, στα χέρια σου εμπιστεύομαι το πνεύμα μου». Ο Ιησούς ήξερε ότι το μέλλον του εξαρτόταν από τον Ιεχωβά και ήταν βέβαιος ότι ο Πατέρας του θα τον θυμόταν.

16. Τι μαθαίνετε από την εμπειρία ενός 15χρονου Μάρτυρα;

¹⁶ Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια του Ιησού; Να είστε πρόθυμοι να αφήσετε τη ζωή σας στα χέρια του Ιεχωβά. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να “εμπιστεύεστε στον Ιεχωβά με όλη σας την καρδιά”. (Παρ. 3:5) Εξετάστε το παράδειγμα του Τζόσουα, ενός 15χρονου Μάρτυρα που έπασχε από μια καταληκτική ασθένεια. Ο Τζόσουα αρνήθηκε ιατρικές διαδικασίες που παραβιάζουν τον νόμο του Θεού. Λίγο προτού πεθάνει, είπε στη μητέρα του: «Μαμά, είμαι στα χέρια του Ιεχωβά. . . . Μπορώ να σου πω αυτό, μαμά, με κάθε σιγουριά: Ξέρω ότι ο Ιεχωβά σίγουρα πρόκειται να με επαναφέρει στην ανάσταση. Αυτός έχει διαβάσει την καρδιά μου, και εγώ τον αγαπώ αληθινά».c Ο καθένας μας θα ήταν καλό να αναρωτηθεί: “Αν εγώ αντιμετώπιζα μια κατάσταση που απειλεί τη ζωή μου και η οποία δοκιμάζει την πίστη μου, θα άφηνα τη ζωή μου στα χέρια του Ιεχωβά με τη βεβαιότητα ότι θα με θυμηθεί;”

17, 18. Ποια διδάγματα αντλήσαμε; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο «Τι Μαθαίνουμε από τα Τελευταία Λόγια του Ιησού».)

¹⁷ Τι σημαντικά διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από τα τελευταία λόγια του Ιησού! Μας θυμίζουν ότι χρειάζεται να συγχωρούμε τους άλλους και να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Ιεχωβά θα συγχωρήσει εμάς. Έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε σε μια υπέροχη πνευματική οικογένεια με αδελφούς και αδελφές που είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν. Αλλά όταν χρειαζόμαστε βοήθεια πρέπει να παίρνουμε την πρωτοβουλία να τη ζητάμε. Ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε οποιαδήποτε δοκιμασία αντιμετωπίσουμε. Και καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να ζούμε την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία μας ευκαιρία να αποδείξουμε την ακεραιότητά μας, βέβαιοι ότι η ζωή μας είναι ασφαλής στα χέρια του Ιεχωβά.

¹⁸ Πράγματι, τα λόγια που είπε ο Ιησούς καθώς πέθαινε στο ξύλο του βασανισμού είναι γεμάτα νόημα! Εφαρμόζοντας τα διδάγματα που αντλήσαμε, θα υπακούμε στα λόγια που είπε ο Ιεχωβά αναφορικά με τον Γιο του: «Να τον ακούτε».​—Ματθ. 17:5.

1, 2. Τι είναι το λύτρο, και γιατί το χρειαζόμαστε;

ΟΤΑΝ ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ αμάρτησε, έχασε την προοπτική της αιώνιας ζωής, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τα μελλοντικά παιδιά του. Δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία για αυτό που έκανε ο Αδάμ. Η αμαρτία του ήταν εσκεμμένη. Αλλά τι θα πούμε για τα παιδιά του; Δεν είχαν καμιά ανάμειξη στην αμαρτία του. (Ρωμ. 5:12, 14) Θα μπορούσαν με κάποιον τρόπο να απαλλαχτούν από τη θανατική καταδίκη που δικαίως επιβλήθηκε στον προπάτορά τους; Ναι! Λίγο μετά την αμαρτία του Αδάμ, ο Ιεχωβά άρχισε να αποκαλύπτει πώς θα έσωζε εκατομμύρια απογόνους του Αδάμ από την κατάρα της αμαρτίας και του θανάτου. (Γέν. 3:15) Στον ορισμένο του καιρό, ο Ιεχωβά θα έστελνε τον Γιο του από τον ουρανό για «να δώσει τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς».​—Μάρκ. 10:45· Ιωάν. 6:51.

² Τι είναι το λύτρο; Όταν γίνεται λόγος για το λύτρο στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, εννοείται το τίμημα που κατέβαλε ο Ιησούς για να εξαγοράσει αυτό που έχασε ο Αδάμ. (1 Κορ. 15:22) Γιατί χρειαζόμαστε το λύτρο; Επειδή ο κανόνας δικαιοσύνης του Ιεχωβά όπως διατυπώθηκε στον Νόμο απαιτούσε να δοθεί ζωή αντί ζωής. (Έξοδ. 21:23, 24) Ο Αδάμ έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του. Για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης του Θεού, ο Ιησούς θυσίασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του. (Ρωμ. 5:17) Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται «Αιώνιος Πατέρας» όλων όσων εκδηλώνουν πίστη στο λύτρο.​—Ησ. 9:6· Ρωμ. 3:23, 24.

 3. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 14:31 και 15:13, γιατί ήταν ο Ιησούς πρόθυμος να θυσιάσει την τέλεια ανθρώπινη ζωή του;

³ Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του λόγω της μεγάλης του αγάπης για τον ουράνιο Πατέρα του και για εμάς. (Διαβάστε Ιωάννης 14:31· 15:13) Ωθούμενος από αυτή την αγάπη, ήταν αποφασισμένος να κρατήσει την ακεραιότητά του ως το τέλος και να επιτελέσει το θέλημα του Πατέρα του. Το έκανε αυτό παραμένοντας πιστός ως τον θάνατό του. Ως αποτέλεσμα, ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα και για τη γη θα εκπληρωθεί. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε γιατί επέτρεψε ο Θεός να υποφέρει ο Ιησούς τόσο πολύ προτού πεθάνει. Θα εξετάσουμε επίσης εν συντομία το παράδειγμα ενός Βιβλικού συγγραφέα ο οποίος εκτιμούσε βαθιά το λύτρο. Τέλος, θα δούμε πώς μπορούμε να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας για το λύτρο και πώς μπορούμε να βαθαίνουμε την εκτίμησή μας για τη θυσία που προμήθευσαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς για εμάς.

 4. Περιγράψτε πώς πέθανε ο Ιησούς.

⁴ Φανταστείτε την τελευταία ημέρα της επίγειας ζωής του Ιησού. Παρότι μπορεί να ζητήσει να τον προστατέψουν λεγεώνες αγγέλων, επιτρέπει να τον συλλάβουν Ρωμαίοι στρατιώτες, οι οποίοι τον δέρνουν αλύπητα. (Ματθ. 26:52-54· Ιωάν. 18:3· 19:1) Χρησιμοποιούν ένα μαστίγιο που σκίζει λωρίδες σάρκας από το σώμα του. Αργότερα, φορτώνουν ένα βαρύ δοκάρι στην πληγωμένη του πλάτη. Ο Ιησούς αρχίζει να σέρνει το ξύλο προς τον τόπο της εκτέλεσης, αλλά σε λίγο αγγαρεύουν έναν περαστικό να το κουβαλήσει για λογαριασμό του. (Ματθ. 27:32) Όταν ο Ιησούς φτάνει στον τόπο όπου θα πεθάνει, οι εκτελεστές του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια του στο ξύλο. Το βάρος του σώματός του τραβάει τις πληγές από τα καρφιά και τις ανοίγει περισσότερο. Οι φίλοι του θλίβονται και η μητέρα του κλαίει, αλλά οι Ιουδαίοι ηγέτες τον περιπαίζουν. (Λουκ. 23:32-38· Ιωάν. 19:25) Οι οδυνηρές ώρες περνούν η μια μετά την άλλη. Η καρδιά και οι πνεύμονές του πιέζονται, και του είναι όλο και πιο δύσκολο να αναπνεύσει. Με την τελευταία του πνοή, προφέρει μια ύστατη θριαμβευτική προσευχή. Έπειτα, γέρνει το κεφάλι και παραδίδει τη ζωή του. (Μάρκ. 15:37· Λουκ. 23:46· Ιωάν. 10:17, 18· 19:30) Ήταν πραγματικά ένας αργός, οδυνηρός, ταπεινωτικός θάνατος.

 5. Τι ήταν χειρότερο για τον Ιησού από τον τρόπο με τον οποίο θανατώθηκε;

⁵ Για τον Ιησού, ο τρόπος της εκτέλεσής του δεν ήταν το χειρότερο κομμάτι του μαρτυρίου του. Περισσότερο τον στενοχωρούσε η κατηγορία που αποτέλεσε τη βάση για την εκτέλεσή του. Κατηγορήθηκε ψευδώς ότι ήταν βλάσφημος​—ότι δεν είχε κανέναν σεβασμό για τον Θεό ή για το όνομα του Θεού. (Ματθ. 26:64-66) Και μόνο η σκέψη αυτής της κατηγορίας βασάνιζε τον Ιησού τόσο πολύ ώστε έλπιζε πως ο Πατέρας του θα τον απάλλασσε από αυτή την ταπείνωση. (Ματθ. 26:38, 39, 42) Γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποφέρει και να πεθάνει ο αγαπημένος του Γιος; Ας εξετάσουμε τρεις λόγους.

 6. Γιατί έπρεπε να κρεμαστεί ο Ιησούς σε ξύλο βασανισμού;

⁶ Πρώτον, ο Ιησούς έπρεπε να κρεμαστεί σε ξύλο για να απαλλάξει τους Ιουδαίους από μια ιδιαίτερη κατάρα. (Γαλ. 3:10, 13) Εκείνοι είχαν συμφωνήσει να υπακούν στον Νόμο του Θεού, συμφωνία που κάθε άλλο παρά τήρησαν. Ως αποτέλεσμα, αυτή η κατάρα ήρθε να προστεθεί στην καταδίκη που ήδη τους βάραινε ως απογόνους του αμαρτωλού Αδάμ. (Ρωμ. 5:12) Ο Νόμος που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ όριζε ότι, αν κάποιος διέπραττε αμαρτία που επέσυρε τον θάνατο, έπρεπε να εκτελεστεί. Έπειτα, το νεκρό του σώμα μπορούσε να κρεμαστεί σε ξύλο.b (Δευτ. 21:22, 23· 27:26) Έτσι λοιπόν, με το να κρεμαστεί σε ξύλο, ο Ιησούς κατέστησε εφικτό να ωφεληθεί από τη θυσία του το ίδιο εκείνο έθνος που τον απέρριψε.

 7. Ποιος είναι ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο ο Θεός επέτρεψε να υποφέρει ο Γιος του;

⁷ Σκεφτείτε έναν δεύτερο λόγο για τον οποίο ο Θεός επέτρεψε να υποφέρει ο Γιος του. Εκπαίδευε τον Ιησού για τον μελλοντικό του ρόλο ως Αρχιερέα μας. Ο Ιησούς βίωσε το πόσο δύσκολο είναι να υπακούει κανείς στον Θεό υπό ακραίες δοκιμασίες. Ένιωσε τόσο πολλή πίεση ώστε προσευχήθηκε για βοήθεια «με δυνατές κραυγές και δάκρυα». Ασφαλώς, έχοντας περάσει ανείπωτη συναισθηματική οδύνη, ο Ιησούς κατανοεί τις ανάγκες μας και “είναι ικανός να προστρέξει σε βοήθειά μας όταν δοκιμαζόμαστε”. Πόσο ευγνώμονες είμαστε στον Ιεχωβά για το ότι διόρισε έναν ελεήμονα Αρχιερέα ο οποίος μπορεί «να μας συμπονέσει για τις αδυναμίες μας»!​—Εβρ. 2:17, 18· 4:14-16· 5:7-10.

 8. Ποιος είναι ένας τρίτος λόγος για τον οποίο ο Θεός επέτρεψε να δοκιμαστεί ο Ιησούς τόσο πολύ;

⁸ Τρίτον, ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποφέρει ο Ιησούς τόσο πολύ για να απαντηθεί ένα σημαντικό ερώτημα: Μπορούν οι άνθρωποι να εκδηλώσουν θεοσεβή αφοσίωση ακόμα και υπό σφοδρή δοκιμασία; Ο Σατανάς λέει όχι! Ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό για ιδιοτελείς λόγους. Πιστεύει ότι, όπως ο προπάτοράς τους ο Αδάμ, έτσι και αυτοί δεν είναι αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά. (Ιώβ 1:9-11· 2:4, 5) Ο Ιεχωβά, βέβαιος για την οσιότητα του Γιου του, επέτρεψε να δοκιμαστεί ο Ιησούς στο έπακρο της ανθρώπινης αντοχής. Ο Ιησούς διακράτησε την ακεραιότητά του και απέδειξε τον Σατανά ψεύτη.

 9. Τι παράδειγμα έθεσε ο απόστολος Ιωάννης για εμάς;

⁹ Η διδασκαλία του λύτρου έχει ενισχύσει την πίστη πολλών Χριστιανών. Τέτοια άτομα συνέχισαν να κηρύττουν παρά την εναντίωση και υπέμειναν κάθε είδους δοκιμασίες μέχρι τα γηρατειά τους. Πάρτε για παράδειγμα τον απόστολο Ιωάννη. Κήρυττε όσια την αλήθεια για τον Χριστό και για το λύτρο, πιθανότατα επί 60 και πλέον χρόνια. Όταν κόντευε τα 100, προφανώς θεωρούνταν τέτοια απειλή για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ώστε φυλακίστηκε στην Πάτμο. Το έγκλημά του; “Μιλούσε για τον Θεό και έδινε μαρτυρία για τον Ιησού”. (Αποκ. 1:9) Τι έξοχο παράδειγμα πίστης και υπομονής!

10. Πώς δείχνουν τα συγγράμματα του Ιωάννη ότι εκτιμούσε το λύτρο;

¹⁰ Ο Ιωάννης εκφράζει τη βαθιά του αγάπη για τον Ιησού και την εκτίμησή του για το λύτρο στα θεόπνευστα συγγράμματά του. Αυτά περιέχουν πάνω από 100 αναφορές είτε στο λύτρο είτε στα οφέλη που καθιστά εφικτά το λύτρο. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης έγραψε: «Αν κανείς αμαρτήσει, έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι δίκαιος». (1 Ιωάν. 2:1, 2) Τα συγγράμματά του τονίζουν επίσης τη σπουδαιότητα της «επίδοσης μαρτυρίας για τον Ιησού». (Αποκ. 19:10) Σαφώς, ο Ιωάννης εκτιμούσε βαθιά το λύτρο. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι το εκτιμούμε και εμείς;

11. Τι θα μας βοηθάει να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό;

¹¹ Να αντιστέκεστε στον πειρασμό να αμαρτήσετε. Αν εκτιμούμε αληθινά το λύτρο, δεν θα σκεφτόμαστε: “Δεν χρειάζεται να αντιστέκομαι ιδιαίτερα όταν μπαίνω σε πειρασμό. Μπορώ να αμαρτήσω και μετά να ζητήσω συγχώρηση”. Αντίθετα, όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να κάνουμε κάτι κακό, θα λέμε: “Όχι! Πώς θα μπορούσα να κάνω τέτοιο πράγμα έπειτα από όλα όσα έχουν κάνει για εμένα ο Ιεχωβά και ο Ιησούς;” Σε αρμονία με αυτό, μπορούμε να ζητάμε δύναμη από τον Ιεχωβά, ικετεύοντάς τον: “Μη με αφήσεις να ενδώσω στον πειρασμό”.​—Ματθ. 6:13.

12. Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε τη συμβουλή των εδαφίων 1 Ιωάννη 3:16-18;

¹² Να αγαπάτε τους αδελφούς και τις αδελφές σας. Όταν δείχνουμε τέτοια αγάπη, δείχνουμε επίσης εκτίμηση για το λύτρο. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Αν ήταν πρόθυμος να πεθάνει για αυτούς, τότε σαφώς έχουν μεγάλη αξία στα μάτια του. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 3:16-18) Εκφράζουμε την αγάπη μας για τους αδελφούς και τις αδελφές μας με τον τρόπο με τον οποίο τους συμπεριφερόμαστε. (Εφεσ. 4:29, 31–5:2) Για παράδειγμα, τους βοηθάμε όταν είναι άρρωστοι ή όταν υπομένουν σφοδρές δοκιμασίες, όπως φυσικές καταστροφές. Αλλά τι πρέπει να κάνουμε όταν ένας ομόπιστός μας κάνει ή λέει κάτι που μας προσβάλλει;

13. Γιατί πρέπει να συγχωρούμε;

¹³ Μήπως έχετε κάποιες φορές την τάση να κρατάτε μνησικακία; (Λευιτ. 19:18) Αν ναι, ακολουθήστε την εξής συμβουλή: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, ακόμη και αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου. Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι και εσείς πρέπει να κάνετε το ίδιο». (Κολ. 3:13) Κάθε φορά που συγχωρούμε τον αδελφό ή την αδελφή μας, αποδεικνύουμε στον ουράνιο Πατέρα μας ότι εκτιμούμε αληθινά το λύτρο. Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να βαθαίνουμε την εκτίμησή μας για αυτό το δώρο του Θεού;

14. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βαθαίνουμε την εκτίμησή μας για το λύτρο;

¹⁴ Να ευχαριστείτε τον Ιεχωβά για το λύτρο. «Νομίζω ότι είναι σημαντικό να αναφέρω το λύτρο κάθε μέρα στις προσευχές μου και να ευχαριστώ τον Ιεχωβά για αυτό», λέει η Τζοάνα, μια 83χρονη αδελφή που ζει στην Ινδία. Στις προσωπικές σας προσευχές, να σκέφτεστε συγκεκριμένα σφάλματα που κάνατε στη διάρκεια της ημέρας και έπειτα να ζητάτε από τον Ιεχωβά να σας συγχωρήσει. Βέβαια, αν έχετε διαπράξει σοβαρή αμαρτία, θα χρειαστείτε και τη βοήθεια των πρεσβυτέρων. Εκείνοι θα σας ακούσουν και θα σας δώσουν στοργική συμβουλή από τον Λόγο του Θεού. Θα προσευχηθούν μαζί σας, ζητώντας από τον Ιεχωβά να συνεχίσει να εφαρμόζει την αξία της θυσίας του Ιησού «ώστε να γιατρευτείτε» πνευματικά.​—Ιακ. 5:14-16.

15. Γιατί πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο για να διαβάζουμε σχετικά με το λύτρο και να κάνουμε στοχασμούς γύρω από αυτό;

¹⁵ Να κάνετε στοχασμούς γύρω από το λύτρο. Η Ράτζαμανι, μια 73χρονη αδελφή, λέει: «Όταν διαβάζω για όσα υπέφερε ο Ιησούς, τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα». Ίσως και εσείς πονάτε όταν σκέφτεστε πόσο πολύ υπέφερε ο Γιος του Θεού. Αλλά όσο περισσότερο στοχάζεστε τη θυσία που έκανε ο Ιησούς, τόσο πιο βαθιά θα γίνεται η αγάπη σας για εκείνον και για τον Πατέρα του. Θα βοηθηθείτε να κάνετε στοχασμούς γύρω από το λύτρο αν ασχοληθείτε με αυτό το θέμα στην προσωπική σας μελέτη.

16. Πώς ωφελούμαστε όταν διδάσκουμε άλλους για το λύτρο; (Βλέπε εικόνα εξωφύλλου.)

¹⁶ Να διδάσκετε άλλους για το λύτρο. Κάθε φορά που λέμε σε άλλους για το λύτρο, η εκτίμησή μας για αυτό αυξάνεται. Έχουμε θαυμάσια εργαλεία με τα οποία μπορούμε να διδάσκουμε άλλους γιατί χρειάστηκε να πεθάνει ο Ιησούς για εμάς. Για παράδειγμα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μάθημα 4 του ειδικού βιβλιαρίου Καλά Νέα από τον Θεό! με τίτλο «Ποιος Είναι ο Ιησούς Χριστός;» Ή θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στο κεφάλαιο 5 του βιβλίου Τι Μπορεί να μας Διδάξει η Αγία Γραφή; με τίτλο «Λύτρο​—Το Μεγαλύτερο Δώρο του Θεού». Επίσης, κάθε χρόνο βαθαίνουμε την ευγνωμοσύνη μας για το λύτρο παρακολουθώντας την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού και προσκαλώντας με ζήλο άλλους να την παρακολουθήσουν μαζί μας. Τι προνόμιο μας έχει δώσει ο Ιεχωβά να διδάσκουμε άλλους σχετικά με τον Γιο του!

17. Γιατί είναι το λύτρο το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα;

¹⁷ Χωρίς αμφιβολία, έχουμε βάσιμους λόγους να καλλιεργούμε και να διατηρούμε βαθιά εκτίμηση για το λύτρο. Χάρη στο λύτρο, μπορούμε να έχουμε στενή φιλία με τον Ιεχωβά παρότι είμαστε ατελείς. Χάρη στο λύτρο, τα έργα του Διαβόλου θα διαλυθούν εντελώς. (1 Ιωάν. 3:8) Χάρη στο λύτρο, θα εκπληρωθεί ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για τη γη. Ολόκληρος ο πλανήτης θα γίνει παράδεισος. Όλοι όσοι συναντάτε θα αγαπούν τον Ιεχωβά και θα τον υπηρετούν. Γι’ αυτό, ας αναζητούμε κάθε μέρα τρόπους για να δείχνουμε την εκτίμησή μας για το λύτρο​—το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα!

 1. Τι παρατηρεί ο Ιεχωβά στον λαό του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ «ευαρεστείται με τον λαό του». (Ψαλμ. 149:4) Τι υπέροχη σκέψη! Ο Ιεχωβά παρατηρεί τις καλές μας ιδιότητες. Βλέπει τις δυνατότητές μας και μας ελκύει κοντά του. Αν παραμείνουμε πιστοί σε αυτόν, θα παραμείνει κοντά μας για πάντα!​—Ιωάν. 6:44.

 2. Γιατί δυσκολεύονται μερικοί να πιστέψουν ότι ο Ιεχωβά τούς αγαπάει;

² Μερικοί ίσως λένε: “Ξέρω ότι ο Ιεχωβά αγαπάει τον λαό του ως ομάδα, αλλά πώς μπορώ να είμαι βέβαιος ότι θεωρεί πολύτιμο εμένα προσωπικά;” Γιατί θα μπορούσε κάποιος να κάνει αυτή την ερώτηση; Η Οξάνα,b η οποία έζησε τραγικά παιδικά χρόνια, λέει: «Ήμουν πολύ ευτυχισμένη όταν βαφτίστηκα και ξεκίνησα το σκαπανικό. Αλλά έπειτα από 15 χρόνια, άρχισαν να με βασανίζουν οδυνηρές αναμνήσεις. Συμπέρανα ότι είχα χάσει την εύνοια του Ιεχωβά και ότι δεν άξιζα την αγάπη του». Η Γιούα, μια σκαπάνισσα που επίσης δεν είχε καθόλου καλά παιδικά χρόνια, δηλώνει: «Αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά επειδή ήθελα να τον κάνω ευτυχισμένο. Αλλά ήμουν πεπεισμένη ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να με αγαπήσει».

 3. Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

³ Όπως αυτές οι πιστές Χριστιανές, έτσι και εσείς αγαπάτε τον Ιεχωβά βαθιά αλλά ίσως αμφιβάλλετε για το ότι σας αγαπάει εκείνος. Γιατί χρειάζεται να πειστείτε ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για εσάς; Και τι μπορεί να σας βοηθήσει όταν σας κυριεύουν οι αρνητικές σκέψεις; Ας εξετάσουμε τις απαντήσεις.

 4. Γιατί είναι επικίνδυνο να αμφιβάλλουμε ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει;

⁴ Η αγάπη είναι ισχυρή κινητήρια δύναμη. Αν είμαστε πεπεισμένοι για την αγάπη και τη στήριξη του Ιεχωβά, θα νιώθουμε την ώθηση να τον υπηρετούμε ολόκαρδα παρά τις δυσκολίες της ζωής. Από την άλλη πλευρά, αν αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για εμάς, “η δύναμή μας θα είναι λιγοστή”. (Παρ. 24:10) Και αν αποθαρρυνθούμε και χάσουμε την πίστη μας στην αγάπη του Θεού, θα είμαστε ευάλωτοι στις επιθέσεις του Σατανά.​—Εφεσ. 6:16.

 5. Πώς επηρεάστηκαν μερικοί επειδή αμφέβαλλαν για την αγάπη του Θεού;

⁵ Μερικοί πιστοί Χριστιανοί στις ημέρες μας έχουν εξασθενήσει πνευματικά εξαιτίας των αμφιβολιών. Ένας πρεσβύτερος, ο Τζέιμς, λέει: «Παρότι υπηρετούσα στο Μπέθελ και απολάμβανα τη διακονία μου σε μια ξενόγλωσση εκκλησία, αναρωτιόμουν αν ο Ιεχωβά δεχόταν όντως τις θυσίες μου. Μάλιστα, κάποια στιγμή, άρχισα να αμφιβάλλω για το αν ο Ιεχωβά άκουγε τις προσευχές μου». Η Εύα, που επίσης υπηρετεί ολοχρόνια, λέει: «Κατάλαβα ότι το να αμφιβάλλεις για την αγάπη του Ιεχωβά είναι επικίνδυνο επειδή σε οδηγεί σε καθοδική πορεία. Επηρεάζει την όρεξή σου για τα πνευματικά πράγματα και υπονομεύει τη χαρά σου στην υπηρεσία του Ιεχωβά». Ο Μάικλ, τακτικός σκαπανέας και πρεσβύτερος, λέει: «Αν δεν πιστεύεις ότι ο Θεός νοιάζεται για εσένα, θα ξεμακρύνεις από αυτόν».

 6. Τι πρέπει να κάνουμε όταν μπαίνουν στο μυαλό μας αμφιβολίες για την αγάπη του Θεού;

⁶ Αυτές οι εμπειρίες δείχνουν παραστατικά πόση πνευματική ζημιά μπορούν να προκαλέσουν οι αρνητικές σκέψεις. Αλλά τι πρέπει να κάνουμε όταν τρυπώνουν στο μυαλό μας αμφιβολίες για την αγάπη του Θεού; Πρέπει να τις απορρίπτουμε αμέσως! Να ζητάτε από τον Ιεχωβά να σας βοηθήσει να αντικαταστήσετε αυτές «τις σκέψεις που . . . προκαλούν ανησυχία» με την «ειρήνη του Θεού η οποία . . . θα περιφρουρήσει την καρδιά σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις». (Ψαλμ. 139:23· Φιλιπ. 4:6, 7) Να θυμάστε ότι δεν είστε οι μόνοι. Και άλλοι πιστοί αδελφοί και αδελφές παλεύουν με αρνητικά αισθήματα. Ακόμα και υπηρέτες του Ιεχωβά στο παρελθόν αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα. Εξετάστε τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου.

 7. Ποια προβλήματα αντιμετώπιζε ο Παύλος;

⁷ Μήπως κάποιες φορές νιώθετε ότι σας καταβαρύνουν οι πολλές ευθύνες, ότι αδυνατείτε να τις διαχειριστείτε όλες; Αν ναι, μπορείτε να καταλάβετε τον Παύλο. Εκείνος ένιωθε ανησυχία, όχι μόνο για μία εκκλησία, αλλά «για όλες τις εκκλησίες». (2 Κορ. 11:23-28) Μήπως τα χρόνια προβλήματα υγείας σάς στερούν συχνά τη χαρά; Ο Παύλος ταλαιπωρούνταν από ένα επίμονο «αγκάθι στη σάρκα», το οποίο ίσως ήταν κάποια σωματική πάθηση, και ήθελε απεγνωσμένα να απαλλαχτεί από αυτό. (2 Κορ. 12:7-10) Μήπως σας αποθαρρύνουν οι ατέλειές σας; Το ίδιο συνέβαινε και στον Παύλο μερικές φορές. Αποκάλεσε τον εαυτό του “ταλαίπωρο άνθρωπο” εξαιτίας της ανελέητης μάχης του με τις ατέλειές του.​—Ρωμ. 7:21-24.

 8. Τι βοηθούσε τον Παύλο να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του;

⁸ Παρότι αντιμετώπιζε διάφορες δοκιμασίες και αποθαρρυντικές καταστάσεις, ο Παύλος εξακολουθούσε να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Τι του έδινε τη δύναμη να το κάνει αυτό; Αν και συναισθανόταν έντονα τις ατέλειές του, είχε ακλόνητη πίστη στο λύτρο. Γνώριζε καλά την υπόσχεση του Ιησού ότι «όποιος εκδηλώνει πίστη σε αυτόν . . . [θα] έχει αιώνια ζωή». (Ιωάν. 3:16· Ρωμ. 6:23) Ασφαλώς ο Παύλος ήταν μεταξύ όσων εκδήλωναν πίστη στο λύτρο. Ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά είναι πρόθυμος να συγχωρήσει ακόμα και εκείνους που έχουν διαπράξει σοβαρές αμαρτίες αν μετανοήσουν.​—Ψαλμ. 86:5.

 9. Τι μαθαίνουμε από τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Γαλάτες 2:20;

⁹ Επίσης, ο Παύλος είχε πίστη στη δύναμη της αγάπης του Θεού όπως αυτή εκδηλώθηκε μέσω του Χριστού. (Διαβάστε Γαλάτες 2:20) Προσέξτε τη βεβαιότητα που εξέφρασε ο Παύλος στο τέλος εκείνου του εδαφίου: “Ο Γιος του Θεού . . . με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμένα”. Ο Παύλος δεν έβαλε όριο στην αγάπη του Θεού, σαν να έλεγε: “Καταλαβαίνω γιατί ο Ιεχωβά αγαπάει τους αδελφούς μου, αλλά δεν υπάρχει πιθανότητα να αγαπάει εμένα”. Ο Παύλος υπενθύμισε στους Ρωμαίους: «Ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμ. 5:8) Η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια!

10. Τι μαθαίνουμε από τα εδάφια Ρωμαίους 8:38, 39;

¹⁰ Διαβάστε Ρωμαίους 8:38, 39. Ο Παύλος ήταν απόλυτα πεπεισμένος για τη δύναμη της αγάπης του Θεού. Έγραψε ότι τίποτα δεν «θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού». Ήξερε ότι ο Ιεχωβά είχε συμπεριφερθεί με μακροθυμία στο έθνος του Ισραήλ. Επίσης, ήξερε ότι ο Ιεχωβά είχε δείξει έλεος σε αυτόν. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τον συλλογισμό του Παύλου ως εξής: “Εφόσον ο Ιεχωβά έστειλε τον Γιο του να πεθάνει για εμένα, έχω κανέναν λόγο να αμφιβάλλω για την αγάπη του;”​—Ρωμ. 8:32.

11. Αν και ο Παύλος είχε διαπράξει αμαρτίες όπως αυτές που αναφέρονται στα εδάφια 1 Τιμόθεο 1:12-15, γιατί ήταν βέβαιος ότι ο Θεός τον αγαπούσε;

¹¹ Διαβάστε 1 Τιμόθεο 1:12-15. Πρέπει να υπήρχαν στιγμές που ο Παύλος βασανιζόταν από το παρελθόν του. Δεν προκαλεί έκπληξη που αποκάλεσε τον εαυτό του τον “κυριότερο” αμαρτωλό! Προτού γνωρίσει την αλήθεια, ο Παύλος δίωκε ανελέητα τους Χριστιανούς στη μια πόλη μετά την άλλη, ρίχνοντας κάποιους στη φυλακή και ψηφίζοντας υπέρ της εκτέλεσης άλλων. (Πράξ. 26:10, 11) Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ένιωθε ο Παύλος αν συναντούσε έναν νεαρό Χριστιανό του οποίου οι γονείς είχαν εκτελεστεί με δική του έγκριση; Ο Παύλος μετάνιωνε για τα λάθη που είχε κάνει, αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το παρελθόν. Αποδεχόταν ότι ο Χριστός είχε πεθάνει για αυτόν και έγραψε με πεποίθηση: «Με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού είμαι αυτό που είμαι». (1 Κορ. 15:3, 10) Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Να αποδέχεστε ότι ο Χριστός πέθανε για εσάς και άνοιξε τον δρόμο για να αποκτήσετε μια θερμή, προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά. (Πράξ. 3:19) Αυτό που μετράει για τον Θεό είναι τι κάνουμε τώρα και τι θα κάνουμε στο μέλλον, όχι τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν, είτε ήμασταν Μάρτυρες του Ιεχωβά τότε είτε όχι.​—Ησ. 1:18.

12. Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν τα εδάφια 1 Ιωάννη 3:19, 20 αν νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμία αξία ή ότι είναι αδύνατον να μας αγαπάει ο Ιεχωβά;

¹² Όταν σκέφτεστε ότι ο Ιησούς πέθανε για να καλυφτούν οι αμαρτίες σας, ίσως λέτε: “Δεν νιώθω άξιος αυτής της τιμής”. Γιατί μπορεί να νιώθετε έτσι; Η ατελής μας καρδιά ίσως μας εξαπατά, κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμία αξία ή ότι ο Ιεχωβά είναι αδύνατον να μας αγαπάει. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 3:19, 20) Σε τέτοιες στιγμές, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι «ο Θεός είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας». Η αγάπη και η συγχωρητικότητα του ουράνιου Πατέρα μας έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη από οποιαδήποτε αρνητικά αισθήματα ίσως καραδοκούν στην καρδιά μας. Χρειάζεται να πείσουμε τον εαυτό μας να αποδεχτεί την άποψη που έχει ο Ιεχωβά για εμάς. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μελετούμε τον Λόγο του τακτικά, να προσευχόμαστε σε αυτόν συχνά και να συναναστρεφόμαστε σε τακτική βάση με τον όσιο λαό του. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να κάνουμε αυτά τα πράγματα;

13. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η μελέτη του Λόγου του Θεού; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο «Πώς τους Βοηθάει ο Λόγος του Θεού».)

¹³ Να μελετάτε τον Λόγο του Θεού κάθε μέρα και θα διακρίνετε πιο καθαρά τη θερμή προσωπικότητα του Ιεχωβά. Θα αντιληφθείτε τα τρυφερά αισθήματά του για εσάς. Αν στοχάζεστε ένα τμήμα από τον Λόγο του Θεού κάθε μέρα, θα σκέφτεστε πιο καθαρά και θα “τακτοποιείτε τα ζητήματα” στη διάνοια και στην καρδιά σας. (2 Τιμ. 3:16) Ένας πρεσβύτερος ονόματι Κέβιν, ο οποίος πάλευε με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, λέει: «Διαβάζοντας με στοχασμό τον 103ο Ψαλμό κατάφερα να συνέλθω και να αντιληφθώ τις πραγματικές σκέψεις του Ιεχωβά για εμένα». Η Εύα λέει: «Τελειώνω ήσυχα την ημέρα μου κάνοντας στοχασμούς γύρω από τις σκέψεις του Ιεχωβά. Αυτό μου γαληνεύει την καρδιά και ενισχύει την πίστη μου».

14. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η προσευχή;

¹⁴ Να προσεύχεστε συχνά. (1 Θεσ. 5:17) Μια γερή φιλία με κάποιον άλλον άνθρωπο βασίζεται στη συχνή και εγκάρδια επικοινωνία. Το ίδιο ισχύει και για τη φιλία μας με τον Ιεχωβά. Όταν του εκφράζουμε τα αισθήματα, τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας μέσω προσευχής, δείχνουμε ότι εμπιστευόμαστε σε αυτόν και ότι ξέρουμε πως μας αγαπάει. (Ψαλμ. 94:17-19· 1 Ιωάν. 5:14, 15) Η Γιούα λέει: «Όταν προσεύχομαι, προσπαθώ να μη δίνω απλώς αναφορά για τις δραστηριότητες της ημέρας. Ανοίγω την καρδιά μου στον Ιεχωβά και του εκμυστηρεύομαι τα πραγματικά μου αισθήματα. Σταδιακά, έμαθα να βλέπω τον Ιεχωβά, όχι ως διευθυντή μια εταιρίας, αλλά ως Πατέρα που αγαπάει πραγματικά τα παιδιά του».​—Βλέπε το πλαίσιο «Το Έχετε Διαβάσει;»

15. Πώς δείχνει ο Ιεχωβά προσωπικό ενδιαφέρον για εμάς;

¹⁵ Να συναναστρέφεστε με όσιους φίλους. Αυτοί είναι δώρο από τον Ιεχωβά. (Ιακ. 1:17) Ο ουράνιος Πατέρας μας δείχνει προσωπικό ενδιαφέρον για εμάς δίνοντάς μας μια πνευματική οικογένεια από αδελφούς και αδελφές που δείχνουν «πάντοτε αγάπη». (Παρ. 17:17) Στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς, ο Παύλος ανέφερε κάποιους Χριστιανούς οι οποίοι τον είχαν στηρίξει, αποκαλώντας τους «πηγή μεγάλης παρηγοριάς». (Κολ. 4:10, 11) Ακόμα και ο Χριστός Ιησούς χρειαζόταν και εκτιμούσε τη στήριξη που λάβαινε από τους φίλους του, τόσο αγγέλους όσο και ανθρώπους.​—Λουκ. 22:28, 43.

16. Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν οι όσιοι φίλοι να πλησιάσουμε περισσότερο τον Ιεχωβά;

¹⁶ Επωφελείστε πλήρως από αυτό το δώρο του Ιεχωβά, τους όσιους φίλους; Το να εκφράζετε τις ανησυχίες σας σε έναν ώριμο φίλο δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Ίσα ίσα, μπορεί να αποτελέσει δικλίδα ασφαλείας. Προσέξτε τι λέει ο Τζέιμς: «Οι καλές φιλίες με ώριμους Χριστιανούς έχουν αποδειχτεί σανίδα σωτηρίας. Όταν με κυριεύουν οι αρνητικές σκέψεις, αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι με ακούν υπομονετικά και μου υπενθυμίζουν ότι με αγαπούν. Μέσω αυτών, μπορώ να διακρίνω την προσωπική αγάπη και το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για εμένα». Πόσο σημαντικό είναι να καλλιεργούμε και να διατηρούμε στενές φιλίες με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας!

17, 18. Ποιον πρέπει να ακούμε, και γιατί;

¹⁷ Ο Σατανάς θέλει να εγκαταλείψουμε τον αγώνα να κάνουμε το σωστό. Θέλει να πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά δεν μας αγαπάει, ότι δεν είμαστε άξιοι σωτηρίας. Αλλά όπως είδαμε, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.

¹⁸ Ο Ιεχωβά σάς αγαπάει. Είστε πολύτιμος θησαυρός στα μάτια του. Αν υπακούτε σε αυτόν, θα “παραμείνετε στην αγάπη του” για πάντα, όπως παραμένει και ο Ιησούς. (Ιωάν. 15:10) Μην ακούτε λοιπόν ούτε τον Σατανά ούτε την καρδιά σας που σας καταδικάζει. Αντιθέτως, να ακούτε τον Ιεχωβά, ο οποίος βλέπει το καλό στον καθέναν μας. Να είστε πεπεισμένοι ότι εκείνος «ευαρεστείται με τον λαό του», στον οποίο ανήκετε και εσείς!

Δυστυχώς, όταν μπήκα στην εφηβεία, η θερμή μου σχέση με τον Ιεχωβά ψυχράνθηκε. Οι συμμαθητές μου φαίνονταν να έχουν σχεδόν απεριόριστη ελευθερία, ενώ εγώ ένιωθα ότι έχανα κάτι. Θεωρούσα βάρος τους κανόνες των γονέων μου και της Χριστιανικής ζωής, οι δε πνευματικές δραστηριότητες μου φαίνονταν τρομερά κουραστικές. Αν και ποτέ δεν αμφισβήτησα την ύπαρξη του Ιεχωβά, άρχισα να νιώθω πνευματικά άδεια.

Ωστόσο, κατάφερνα να μη γίνω αδρανής αποδίδοντας στον Ιεχωβά υποτυπώδη υπηρεσία. Τις φορές που πήγαινα στο έργο, δεν ήμουν ποτέ προετοιμασμένη, οπότε δυσκολευόμουν να αρχίσω ή να συνεχίσω μια συζήτηση. Ως αποτέλεσμα, η διακονία μου δεν ήταν παραγωγική και δεν μου έφερνε χαρά, κάτι που με έκανε να τη βλέπω ακόμα πιο αρνητικά. Σκεφτόμουν: “Πώς είναι δυνατόν να το κάνει κάποιος αυτό κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα;”

Όταν έγινα 17 χρονών, με έπιασε μια ασυγκράτητη επιθυμία για ανεξαρτησία. Μάζεψα λοιπόν τα πράγματά μου, έφυγα από το σπίτι και μετακόμισα στην Αυστραλία. Οι γονείς μου λυπήθηκαν πολύ. Ανησυχούσαν, αλλά έλπιζαν ότι θα διατηρούσα το πνευματικό μου πρόγραμμα.

Στην Αυστραλία, η πνευματικότητά μου εξασθένησε ακόμα περισσότερο. Στις συναθροίσεις πήγαινα αραιά και πού. Με τραβούσε η παρέα νεαρών ατόμων που, σαν και εμένα, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πηγαίνουν στη συνάθροιση τη μια μέρα και να βγαίνουν για ποτό και χορό στα κλαμπ την επόμενη. Καθώς σκέφτομαι εκείνη την εποχή, συνειδητοποιώ ότι βρισκόμουν με το ένα πόδι στην αλήθεια και με το άλλο στον κόσμο, χωρίς όμως να νιώθω ότι ανήκω σε κάποιο από τα δύο.

Δυο χρόνια αργότερα, μια αδελφή χωρίς να το καταλάβει με έκανε να σκεφτώ πού πήγαινε η ζωή μου. Μέναμε πέντε άγαμες αδελφές σε ένα σπίτι, και φιλοξενήσαμε τον επίσκοπο περιοχής με τη γυναίκα του, την Ταμάρα, για μια εβδομάδα. Ενώ ο σύζυγός της ασχολούνταν με εκκλησιαστικά ζητήματα, η Ταμάρα περνούσε χρόνο με εμάς τα κορίτσια και γελούσαμε μαζί. Αυτό μου άρεσε. Η Ταμάρα ήταν προσγειωμένη και προσιτή. Μου φαινόταν απίστευτο που ένα τόσο πνευματικό άτομο μπορούσε να κάνει τόσο καλή παρέα.

Η Ταμάρα ξεχείλιζε από ενθουσιασμό. Η αγάπη της για την αλήθεια και για τη διακονία ήταν μεταδοτική. Χαιρόταν να δίνει στον Ιεχωβά το καλύτερο, ενώ εγώ ήμουν δυστυχισμένη προσφέροντάς του υποτυπώδη υπηρεσία. Η θετική της στάση και η γνήσια ευτυχία της επηρέασαν βαθιά τη ζωή μου. Το παράδειγμά της έστρεψε την προσοχή μου σε μια θεμελιώδη αλήθεια της Αγίας Γραφής: Ο Ιεχωβά θέλει να τον υπηρετούμε όλοι μας «με χαρά» και «με κραυγές ευφροσύνης».​—Ψαλμ. 100:2.

Ήθελα να έχω και εγώ τη χαρά που ένιωθε η Ταμάρα, αλλά για να γίνει αυτό χρειαζόταν να κάνω μεγάλες αλλαγές. Πήρε χρόνο, αλλά τελικά άρχισα να κάνω κάποια μικρά βήματα. Άρχισα να προετοιμάζομαι για το έργο και να κάνω βοηθητικό σκαπανικό πότε πότε. Αυτό με βοήθησε να νιώθω λιγότερο άγχος και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Καθώς χρησιμοποιούσα τη Γραφή συχνότερα στο έργο, ένιωθα πραγματική ικανοποίηση. Έπειτα από λίγο, έκανα βοηθητικό σκαπανικό κάθε μήνα.

Άρχισα να καλλιεργώ φιλίες με άτομα κάθε ηλικίας που τα πήγαιναν καλά στην αλήθεια και απολάμβαναν την υπηρεσία τους στον Ιεχωβά. Το καλό τους παράδειγμα με βοήθησε να επαναξιολογήσω τις προτεραιότητές μου και να αποκτήσω ένα καλό πνευματικό πρόγραμμα. Απολάμβανα τη διακονία ακόμα περισσότερο, και τελικά ξεκίνησα το τακτικό σκαπανικό. Για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, ήξερα πού πατάω. Ήμουν και πάλι ευτυχισμένη μέσα στην εκκλησία όπου ένιωθα σαν στο σπίτι μου.

Έπειτα από έναν χρόνο, γνώρισα τον Άλεξ, έναν καλοσυνάτο, γνήσιο άνθρωπο που αγαπούσε τον Ιεχωβά και τη διακονία. Ο Άλεξ υπηρετούσε ως διακονικός υπηρέτης και ήταν ήδη έξι χρόνια σκαπανέας. Είχε επίσης υπηρετήσει για κάποιο διάστημα εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη στη Μαλάουι. Εκεί, συναναστράφηκε με ιεραποστόλους που τον επηρέασαν βαθιά και που τον υποκίνησαν να συνεχίσει να βάζει τα συμφέροντα της Βασιλείας στην πρώτη θέση.

Το 2003 παντρευτήκαμε, και από τότε συνεχίζουμε την ολοχρόνια διακονία. Έχουμε πάρει πολλά υπέροχα διδάγματα, και ο Ιεχωβά μάς έχει ευλογήσει με αμέτρητους τρόπους.

Το 2009, προσκληθήκαμε να υπηρετήσουμε ως ιεραπόστολοι στο Τιμόρ-Λέστε, μια μικρή χώρα στο ινδονησιακό αρχιπέλαγος. Μας πλημμύρισαν ταυτόχρονα διάφορα συναισθήματα: έκπληξη, ενθουσιασμός και φόβος. Έπειτα από πέντε μήνες, φτάσαμε στην πρωτεύουσα, το Ντίλι.

Ο τρόπος ζωής μας άλλαξε εντελώς. Ο πολιτισμός, η γλώσσα, τα φαγητά και οι συνθήκες διαβίωσης ήταν όλα καινούρια για εμάς και έπρεπε να προσαρμοστούμε. Στο έργο, βλέπαμε συχνά τι σήμαινε φτώχεια, έλλειψη εκπαίδευσης και καταπίεση. Βλέπαμε επίσης πολλούς που κουβαλούσαν σωματικά και συναισθηματικά τραύματα από τον πόλεμο και τη βία.a

Το έργο ήταν το κάτι άλλο! Για παράδειγμα, κάποτε συνάντησα ένα λυπημένο 13χρονο κορίτσι, τη Μαρία.b Η μητέρα της είχε πεθάνει πριν από λίγα χρόνια, ενώ τον πατέρα της τον έβλεπε σπάνια. Όπως πολλά παιδιά της ηλικίας της, η Μαρία δεν είχε κατεύθυνση στη ζωή. Θυμάμαι κάποια φορά που μου άνοιξε την καρδιά της κλαίγοντας. Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου έλεγε επειδή δεν ήξερα ακόμα καλά τη γλώσσα. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά ζητώντας του να με βοηθήσει να την ενθαρρύνω, και μετά άρχισα να της διαβάζω εποικοδομητικά εδάφια. Τα επόμενα λίγα χρόνια, έβλεπα την αλήθεια να μεταμορφώνει τη συμπεριφορά, την εμφάνιση και τη ζωή της. Η Μαρία βαφτίστηκε και τώρα διεξάγει τις δικές της Γραφικές μελέτες. Σήμερα, έχει μια μεγάλη πνευματική οικογένεια και πλέον νιώθει ότι ανήκει κάπου.

Ο Ιεχωβά ευλογεί το έργο στο Τιμόρ-Λέστε. Αν και οι περισσότεροι ευαγγελιζόμενοι δεν έχουν πάνω από δέκα χρόνια βαφτισμένοι, πολλοί υπηρετούν ως σκαπανείς, διακονικοί υπηρέτες ή πρεσβύτεροι. Άλλοι εργάζονται στο απομακρυσμένο μεταφραστικό γραφείο και βοηθούν στην παραγωγή πνευματικής τροφής στις τοπικές γλώσσες. Όταν τους άκουγα να υμνολογούν στη συνάθροιση, όταν έβλεπα το χαμόγελό τους και όταν παρατηρούσα την πνευματική τους πρόοδο, ξεχείλιζα από ευτυχία.

Ο διορισμός μας στο Τιμόρ-Λέστε διέφερε πολύ από τη ζωή στην Αυστραλία, αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο ευτυχισμένη ζωή. Μερικές φορές, στριμωχνόμασταν σε ένα μικρό λεωφορείο γεμάτο κόσμο, καθώς και αποξηραμένα ψάρια και στοίβες λαχανικών από την τοπική αγορά. Κάποιες μέρες, διεξήγαμε μια Γραφική μελέτη σε ένα ζεστό και υγρό σπιτάκι με χωμάτινο πάτωμα και με κότες να τρέχουν εδώ και εκεί. Ωστόσο, παρά τις όποιες δυσκολίες, συχνά σκεφτόμουν: “Αυτό που ζούμε είναι φανταστικό!”

Κοιτώντας το παρελθόν, είμαι ευγνώμων που οι γονείς μου έκαναν το καλύτερο για να με διδάξουν τις οδούς του Ιεχωβά και με στήριξαν, ακόμα και στα δύσκολα εφηβικά μου χρόνια. Το εδάφιο Παροιμίες 22:6 έχει αποδειχτεί αληθινό στην περίπτωσή μου. Οι γονείς μου καμαρώνουν για τον Άλεξ και εμένα. Είναι ευτυχισμένοι βλέποντας να μας χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά. Από το 2016 υπηρετούμε στο έργο περιοχής στον τομέα του γραφείου τμήματος της Αυστραλασίας.

Μοιάζει απίστευτο ότι κάποτε το έργο μού φαινόταν αγγαρεία. Τώρα τρελαίνομαι για το έργο! Έχω πλέον συνειδητοποιήσει ότι, ανεξάρτητα από τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, η αληθινή χαρά έρχεται μόνο όταν υπηρετούμε ολόκαρδα τον Θεό. Πράγματι, τα τελευταία 18 χρόνια που υπηρετώ τον Ιεχωβά μαζί με τον Άλεξ είναι τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου. Τώρα καταλαβαίνω πόσο αληθινά είναι τα λόγια που απηύθυνε ο ψαλμωδός Δαβίδ στον Ιεχωβά: «Όλοι εκείνοι . . . που καταφεύγουν σε εσένα θα χαίρονται· θα κραυγάζουν πάντοτε με ευφροσύνη. . . . Όσοι αγαπούν το όνομά σου θα χαίρονται σε σχέση με εσένα».​—Ψαλμ. 5:11.

Γιατί παρέθεσε ο Ιησούς λίγο πριν από τον θάνατό του τα λόγια του Δαβίδ που βρίσκονται στο εδάφιο Ψαλμός 22:1;

Ανάμεσα στα τελευταία λόγια που είπε ο Ιησούς πριν από τον θάνατό του ήταν και αυτά που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 27:46: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» Λέγοντας αυτή τη φράση, ο Ιησούς εκπλήρωσε τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ψαλμός 22:1. (Μάρκ. 15:34) Θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι ο Ιησούς παρέθεσε αυτά τα λόγια επειδή απογοητεύτηκε ή επειδή προς στιγμήν έχασε την πίστη του. Ο Ιησούς κατανοούσε πλήρως τον λόγο για τον οποίο χρειαζόταν να πεθάνει και ήταν πρόθυμος να το κάνει αυτό. (Ματθ. 16:21· 20:28) Ήξερε επίσης ότι, την ώρα του θανάτου του, ο Ιεχωβά θα χρειαζόταν να αφαιρέσει κάθε «προστατευτική περίφραξη» από αυτόν. (Ιώβ 1:10) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Ιησού να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι θα παρέμενε πιστός όποιες και αν ήταν οι συνθήκες του θανάτου του.​—Μάρκ. 14:35, 36.

Γιατί λοιπόν παρέθεσε ο Ιησούς από αυτόν τον ψαλμό; Αν και δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί, ας εξετάσουμε μερικές πιθανότητες.a

Λέγοντας αυτά τα λόγια, ο Ιησούς ίσως τόνιζε ότι ο Ιεχωβά δεν θα παρενέβαινε στον θάνατό του. Ο Ιησούς χρειαζόταν να καταβάλει το λύτρο χωρίς τη βοήθεια του Ιεχωβά. Ήταν από όλες τις απόψεις άνθρωπος και χρειαζόταν να πεθάνει ώστε «να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο».​—Εβρ. 2:9.